Geneeskunde - waar zijn al die mannen gebleven?

Hombre

Klopt, ik lijd af en toe aan betweterigheid. Misschien dat ik het daarom maar al te goed herken bij een ander ;-)
Ik ben overigens niet echt geëmancipeerd, ondanks mijn eigen huis, eigen auto en eigen baan. Ik heb mijn man graag slimmer en meer verdienend dan ik en autorijden is niet mijn hobby.

Om over na te denken...

De ideale man/vrouw bestaat net zo min als het ideale puzzlestukje.

puzzelstukje

Ik kan me juist van alles voorstellen bij het ideale puzzelstukje .

Maar inderdaad, de ideale man of vrouw ligt moeilijker, hoewel ik hier soms op Oo toch dingen lees die daar wel toe neigen (in mijn ogen dan). Ik heb hem in elk geval niet .

Autorijden

Inderdaad als een man en vrouw samen in de auto zitten rijdt de man bijna altijd. En dan zie je ook in andere situaties. Ik zie daar wel een symptoom in van nog niet helemaal geslaagde emancipatie.
Mijn man is ook niet goed geëmancipeerd. Ik vind het ook ergerlijk dat hij altijd wil rijden. Zo dol is hij namelijk helemaal niet op auto's en autorijden. Ik overigens ook niet zo enorm. Maar ik merk gewoon aan hem dat hij het vervelend vindt als ik achter het stuur ga zitten als we samen zijn. En dat ergert me inderdaad. Ik doe er verder niet moeilijk over want ik weet dat hij conservatiever is dan ik ben. Het is alsof hij het onbewust het idee heeft dat hij dan niet als mannelijk wordt gezien of zo.
Ik verdien dan wel weer meer dan hij. Dat dan wel. We werken allebei overigens gewoon fulltime. Ik weet niet of hij er moeite mee heeft dat ik meer verdien. Hij zegt van niet. Maar of het echt zo is weet ik niet.

En toch, ik begrijp het niet zo goed

Ik werk al jaren als salarisadministrateur. Eerst in het bedrijfsleven, nu bij een onderwijsstichting. De hogere functies (afd. hoofden, MT, directie, bestuur, zowel bij de commerciele bedrijven als nu bij de onderwijsstichting worden vervuld door zowel mannen als vrouwen. Soms meer mannen, soms meer vrouwen, soms enigszins gelijk. Maar...... de salarissen? Die zijn identiek! Conform de CAO zit een functie (dus een persoon) in een bepaalde schaal (normaliter gebonden aan een CAO). Niet meer en niet minder. In die schaal zijn tredes (stapjes, periodieken, hoe je het wilt noemen), die je in principe jaarlijks krijgt. Zowel man als vrouw, uiteraard. Ik zie daar geen enkel verschil.
En verder. Mijn man is ook redelijk conservatief. Soms wel irritant ja, maar ach, hij heeft mannelijke hormonen, hersenen en lichaam, ik vrouwelijke. Hij vindt dat hij van de 'vuilnisbuitenzetten' is, nou prima hoor, be my guest. Hij vindt dat ik de vaatwasser niet goed inruim. Prima, doet hij het lekker toch. En als ik de rotzooi op het aanrecht kwijt wil, zet ik het gewoon lekker in de vaatwasser. Als hij het nodig vindt om dat later te 'herorganiseren', laat gaaaaaaan........ Hij z'n zin, en ik heb er geen last van. Hij 'kan' geen overhemden strijken, zegt'ie (nooit gedaan). Nou best hoor, dan neem ik die taak op me. En als'ie wat te zeuren heeft (geen overhemden gestreken omdat ik geen tijd had, of vergeten ben). Lekker laten zeuren. Ik zeg dan altijd: 'schat, als je daar de regie over wilt hebben, moet je het zelf maar 'leren'.
En ja, af en toe kan iets wel irritant zijn, maar anderzijds, ik ben niet getrouwd met een vrouw, wordt niet verliefd op een vrouw, dus blijkbaar val ik dan toch voor de charmes van een man. Een aanvulling op mijn vrouw zijn denk ik dan maar.
Bibi

Bibi

"In die schaal zijn tredes (stapjes, periodieken, hoe je het wilt noemen), die je in principe jaarlijks krijgt. Zowel man als vrouw, uiteraard. Ik zie daar geen enkel verschil."

Snap ik ook niet. Toch lees je het steeds, minder vrouwen in hogere functies en als ze er al zitten verdienen ze minder dan mannen in gelijkwaardige functies. Blijft vreemd.

" Een aanvulling op mijn vrouw zijn denk ik dan maar."

Je hebt je puzzlestukje gevonden!

Wel grappig dat ik me in dat soort voorbeelden vaak (niet altijd) helemaal niet kan vinden. De afwasser inruimen? Maakt mij weinig uit hoe dat gebeurt. De vuilnis buiten zetten? Vindt iemand dat leuk?

Blijkbaar ben ik - als ik al niet de ideale man ben - in ieder geval geen typische man. Gelukkig is mijn puzzlestukje ook geen typische vrouw (logisch eigenlijk).

onderhandelen

mannen zijn beter in onderhandelen, vragen sneller om loonsverhoging of secundaire voorwaarden. Zij gaan daardoor sneller door die schalen heen.
en vaak zit er in dat soort salaris schalen nog een vrij stuk waar de cao nogal vaag over blijft.

Ik ben voor mezelf begonnen

Omdat ik (als vrouw ja) niet dezelfde waardering en salaris voor mijn werk kreeg als mijn mannelijke collega's. Met het salaris kon ik nog bijna leven, maar als je mannelijke collega de veren in zijn reet krijgt om iets wat jij voor 95% hebt gemaakt dan word je het wel zat (als dit steeds weer voorkomt).
En dit bij twee verschillende werkgevers.

Nu ben ik (web)ontwerper en dat is soms een beetje technisch. Vrouwen kunnen dat niet in de ogen van mannen (mijn collega's en baas dan).

En ik zie nog steeds veel discriminatie om me heen, al vanaf kinds af aan worden jongens geleerd dat meisjes minder waard zijn. "Je voetbalt als een meisje!" Heb ik een vader horen zeggen tegen zijn zoon.
"Je bent toch geen meisje" tegen een huilend jongetje (een kinderopvang juf!). Of toen min dochter met atletiek van een even oud jongetje won (ze lopen vaak tegelijk wegens weinig deelnemers); dat jongetje was daar zo kwaad om! Verloren van een meisje!

Ja en als je dan als net afgestudeerde vrouw maar vaak genoeg te horen krijgt dat dit werk wel erg moeilijk is voor een vrouw (hoezo dan?!). Of als er kinderen zijn je man je botweg mededeelt dat zijn baas niet aan deeltijd doet. Of dat zijn carrière dan naar de knoppen is omdat jij ook zonodig moet werken. En dat je man zich schaamt om achter de kinderwagen te lopen. En baalt als hij moet oppassen (hoezo oppassen het is ook jouw kind). Dat is het voor vrouwen bijna moeilijk om gewon vol te houden en toch lekker aan je carrière te gaan.

Dit allen niet allemaal uit eigen ervaring, maar wel allemaal uit mijn directe omgeving.

Ja ik ken inmiddels veel hoog opgeleide vrouwen die die spagaat zat waren en gewoon thuis zitten met eventueel een simpel baantje erbij. Niet zozeer omdat ze het zelf willen, maar omdat ze omgepraat zijn dat dit toch echt beter is.
Ook de basisschool doet hier aan mee, door veel hulp te eisen, vrije dagen slecht door te geven aan de BSO, en de tussen-de-middag stug te handhaven (met een beroerde dure ,overblijf). En het zichtbaar zielig te vinden als kinderen vaak overblijven of naar de BSO moeten.

Dus ja een beroep als arts die heeft nog steeds dat 80 uur in de week imago. En als je als vrouw dan ook nog wordt geacht je huishouden en kinderen te verzorgen ja dan lukt dat niet.

Overigens heb ik als patiënt veel liever een vrouw als arts. Mijn ervaring is toch dat ze beter luisteren en je ook serieuzer nemen. Bij mijn vorige mannelijke huisarts had ik steeds het gevoel dat hij me als kind zag, zo praatte hij tegen me. En een andere arts keek alleen maar op zijn monitor, waar mijn uitslagen op stonden. Volgens die gegevens was ik gezond dus klaar. Maar dat ik me nog doodziek voelde daar ging hij niet op in. Dus...

Verschillende ervaringen op de werkvloer

Ik heb zelf slechte ervaringen met zo'n parttime huisvrouw die ook nog huisarts wil zijn en alsmaar wil luisteren, maar geen diagnoses stelt. onbereikbaar is als ze thee zit te drinken en regelmatig nog haar vakantiedagen en studiedagen opneemt, zonder dat er een duidelijke vervanger is.
Dat er op de werkvloer discriminatie is is evident. Een duidelijk voorbeeld is mijn broer: hij kwam als beginner te werken bij een ervaren vrouw, die hem alles leerde. De baas wilde hem lager inschalen, maar de vrouw vond, dat ze als vollega gelijkwaardig behandeld moest worden. Dat werd ook vastgelegd in het kontrakt: de salarissen van beiden zouden gelijk zijn. Een jaar later wilde de baas mijn broer promoveren tot 'baas' over haar. Dat heeft hij geweigerd (goede broer dus). Zij was daar (terecht) boos over. Op een gegeven moment is zij in de WAO gekomen door een ongeluk (buiten het werk).
Vanaf dat moment steeg het salaris van mijn broer met sprongen, bijvoorbeeld doordat een sollicitant (mannelijk) meer vroeg dan wat hij verdiende. Maar het kontrakt was er nog steeds: haar salaris zou even hoog zijn als zijn salaris. Zij heeft dat bij de WAO afgedwongen: het salaris op basis waarvan haar WAO wordt berekend is hetzelfde salaris als wat mijn broer krijgt. Veel hoger dus dan wat ze zelf ooit verdiende, ook al was zij de ervaren kracht, van wie mijn broer alles geleerd heeft.

Tsjor