Wie is er ook no contact gegaan met een narcist of cluster b partner?

Sorry Madelief

Mijn post heeft de jouwe gekruist

Jippox

"Jouw probleem is niet deze man, maar je behoefte aan die arm om je heen, wat dat ook maar 'kost'."

ja aan de ene kant lijkt dat waar, aan de andere kant is het ook zo makkelijk gezegd. Na de dood van mijn man ben ik jaren alleen geweest omdat ik niet voor minder wilde gaan. Voor de man waar ik het hier over heb, was ik vijftien jaar alleen, terwijl heus wel aanbiedingen langs kwamen. Nee ik ga niet zo maar voor iemand, om maar een arm om me heen te hebben.

Wel ben ik heel veel alleen en eenzaam geweest. (ook in mijn jeugd met narc ouders) Geen sociaal vangnet door ziekte en geen familie etc. En het toch ook weer heel goed alleen kunnen redden. En ja, dat maakt me een sittig duck en behoeftig.

Het maakt inderdaad dat ik behoorlijk vergevingsgezind kan zijn. Maar dacht je dat ik dat niet doorhad van mijzelf?

Mijn hele leven en speciaal de laatste jaren heb ik hulp in de zin van therapie en coaching gezocht. Waar ik heel streng was voor mijzelf: wat was dat toch dat ik een menselijke arm om mij heen wilde? En natuurlijk ben ik door alles heengegaan van 'ja maar ik ga mijzelf die steun en liefde geven' en "ik zoek lieve vrienden" etc

En onveranderlijk kwamen de therapeuten tot de conclusie: "maar Madelief, je bent te streng voor jezelf, het is gewoon heel MENSELIJK een arm om je heen te willen. Je doet al genoeg om het je zelf naar de zin te maken. Ik kan je eigenlijk niet meer adviezen geven. Je bent heel sterk."

( En met name vrouwen van mijn leeftijd, die ook dikwijls lang alleen waren geweest begrepen het extra: ja nu wordt het gewoon oud en eenzaam.)

Dat er zo'n onderliggende thematiek bij mij is van eigenlijk nooit gezien zijn (en daar heel veel aan gewerkt hebben) maakt het nu zo verdrietig: deze man heeft me meer 'gezien' dan ooit iemand en na alle psychologische hulp is mij ook duidelijk dat het gat in mijn ego grenzen zo danig is verwoest dat ik ook maar alleen moet blijven ook...
Die combi stemt me triest.

Ookzo

Ja je hebt zo gelijk. geen contact, de coaching van Grannon en weet jij dan een echt goede therapeut die hier in gespecialiseerd is?

gezien worden

"deze man heeft me meer 'gezien' dan ooit iemand"...

Nee, deze man deed alsof hij je zag omdat hij dat nodig had voor zichzelf. Niet voor jou.

Alkes

Je schrijft: ", ik denk dat dit beste besluit is dat je kunt nemen. En dat onverlet dat deze man op zijn manier in als zijn beperkingen wel van je houdt. Maar daar wordt jij niet beter van. Zoals hij zelf al schrijft: hij houdt jou gevangen in een dynamiek die niet goed is."

Ja. zo simpel en krachtig als jij het schrijft is het: het doet er niet eens toe of de liefde echt is of niet: het is niet goed voor me. Punt.
Dank je wel.

En die therapeuten...

"En onveranderlijk kwamen de therapeuten tot de conclusie: "maar Madelief, je bent te streng voor jezelf, het is gewoon heel MENSELIJK een arm om je heen te willen. Je doet al genoeg om het je zelf naar de zin te maken. Ik kan je eigenlijk niet meer adviezen geven. Je bent heel sterk.""

En wat doe je dan? In de armen van een narcist vluchten?

Natuurlijk is een arm om je heen willen heel menselijk. Je bent sterk, daar twijfel ik niet aan, maar een mens kan nou eenmaal niet altijd krijgen waar hij/zij behoefte aan heeft. Een arm om je heen is zoiets. Het lijkt vanzelfsprekend maar is het niet voor iedereen, vooral niet als je een vervelend verleden of een lastig heden hebt (in ons geval: leeftijd en gezondheid).

Maar zelfs behoeften die heel menselijk zijn kun je niet afdwingen. Je weet donders goed dat je dan een sitting duck bent voor een narcist. En wees eerlijk: je bent te goed en te kostbaar om je kostbare energie daar nog aan te besteden.

Een arm om je heen is net als een auto en een vakantie, het is heel menselijk om het te willen, maar soms zit het er door omstandigheden niet in. En wat doe je dan? Je in de problemen storten om toch die auto of die vakantie te krijgen?

Dat geldt ook voor die arm.

Hoe zuur ook. Een narcist is geen oplossing daarvoor.

sally

Nou dat is zeker een element.

zucht Sally

dat weet ik toch ook allemaal wel... je hoeft me niet te overtuigen. Maar zaken werken nou eenmaal zo, dat als je vijftien jaar alleen bent geweest (ook omdat ik wilde dat er echt iets moois was, niet zomaar om niet alleen te zijn) weduwe bent geworden veel heel ziek ben geweest, heb moeten zorgen voor je narcistische ouders... dat als je dan gezellig met iemand kan lachen en praten, muziek kan maken, samen van de natuur kan genieten enz. dat je dat graag aanneemt.
Omdat dan maar weg te schrijven als 'vluchten in de armen van' vind ik wat weinig empathisch.
Nogmaals, overtuig me niet. Waarom, waartoe? Om niks te voelen? Ik ben al nc. Verdiep je liever in de ultiem ingewikkelde dynamiek van dit soort mensen. bijvoorbeel ": Destructieve relaties op de schop" van Storms

overtuigen

Jammer dat je me van weinig empathie beschuldigt. Ik weet helaas heel goed waar ik het over heb. Ben ook bjna 15 jaar alleen, heb gezondheidsproblemen,geen sociaal leven etcetera, en weet heel goed wat het is om te snakken naar "die arm" (al heb ik gelukkig geen narcistische ouders). Ik heb mijn portie ook gehad, inclusief "moeilijke meneren" die als vliegen op je afkomen als je kwetsbaar bent en verlangt naar die arm. Maar het is geen wedstrijdje wie het zieligst is

Het boek van Storms ken ik.

Ik wens je veel sterkte en succes toe.

YouTubers

Ben inmiddels goed bekend met de You Tubers die over dit onderwerp posten: Richard Grannon (Spartan Lifecoach), Dana Morningstar (Thrive after Abuse), Meredith Miller (Inner Integration), Angie Atkinson (Queenbeing), Sam Vaknin, Lisa A.Romano, Melanie Tonia Evans, e.v.a.
Vooral van de eerste twee heb ik denk ik alles (soms meerdere keren) gezien.
In het kader van de wederopbouw (en sommigen van ons, zo ook ik, blijven erg lang in het stadium van validation zoeken, omdat ze de bevestiging niet krijgen) is Dana Morningstar een nieuwe supportgroep gestart: “365ithrive” meer gericht op het herstel en niet zo zeer op herkenning en leren over “the Narc”. Begin daar na ruim een jaar “bestuderen” van dit topic, naar toe te gaan.

Sally

als je zegt 'vluchten in de armen van een narcist" dan voelt dat als dedain: dat doet toch niemand? Je weet toch niet dat iemand een narcist is? Dan komt het me voor dat je die dynamiek niet zo goed kent.

En als ik schrijf "Maar zaken werken nou eenmaal zo, dat als je vijftien jaar alleen bent geweest (ook omdat ik wilde dat er echt iets moois was, niet zomaar om niet alleen te zijn) weduwe bent geworden veel heel ziek ben geweest, heb moeten zorgen voor je narcistische ouders... dat als je dan gezellig met iemand kan lachen en praten, muziek kan maken, samen van de natuur kan genieten enz. dat je dat graag aanneemt.

Dan kan je blijkbaar niet schrijven "ja daar kan ik me iets bij voorstellen, en dat is rot maar nu zit je op dit punt"
maar je gaat wederom uitleggen dat jij ook alleen en ziek bent. Waarom?

het is geen wedstrijdje wie het zieligst is" Nee inderdaad niet en daar wil ook uit blijven. Met alles wat is zeg om uit te leggen hoe mijn situatie is, kom jij dat die van jou ook zo is en dat jij het toch ook allemaal rooit. Nou dat is knap. Maar het voelt niet als empathie voor mij.
Dat vind ik jammer want ik kan het goed gebruiken en dat hoeft niet meehuilen met de wolven in het bos te zijn. Iets wat iemand hierboven zegt als 'tja het is gewoon niet goed voor jou' helpt me al enorm. Maar van jou postings krijg ik het gevoel dat ik een heel dom vrouwtje ben... omdat ik verdriet voel. En dat helpt me op dit moment niet. Ik ben al nc dat ga ik volhouden maar het doet pijn.

Jij ook heel veel sterkte.

ms Simone

goeie tip, ik ga kijken. Hoe simplistisch ook: in een wereld waar deze dynamiek vaak ontkend wordt, is validering toch belangrijk

Madelief

"Maar van jou postings krijg ik het gevoel dat ik een heel dom vrouwtje ben... omdat ik verdriet voel. En dat helpt me op dit moment niet. Ik ben al nc dat ga ik volhouden maar het doet pijn."

Het spijt me als ik je dat gevoel heb gegeven, want ik heb helemaal niet het idee dat je een heel dom vrouwtje bent, integendeel. Mijn excuses als je dit wel zo hebt ervaren. Ik zie en voel (en herken) je verdriet.

Je bent NIET dom, en het is gewoon verschrikkelijk verdrietig om te missen wat eigenlijk een primaire levensbehoefte is.

Sally

Dank je wel... dit doet me erg goed... moet er van huilen

Moet zijn

“365 I Thrive” (los geschreven) en is een besloten FB groep.

Geen ervaring

Maar met mijn 'boerenverstand' vind ik wel dat hij recht heeft op alle informatie over de kinderen. Niet over elk truitje wat je koopt en of kind vis heeft gegeten of niet, wel over ontwikkelingen op school en gezondheid.

Je zou dit eventueel via de mail kunnen doorgeven. Dat heeft een voordeel: hij kan niet direct reageren. Maar dat is ook een nadeel: hij kan langer nadenken over een te creëren probleem.

Contact vanwege de kinderen

Heb alleen nog via mail contact over de kinderen en dan zo summier en zakelijk mogelijk: ben met Pietje naar de dokter geweest vanwege... of: Miepje heeft dan en dan feestje, kun jij zaterdag halen i.p.v. vrijdag?
Bij halen en brengen, eens in de twee weken een weekend en halve vakanties, is het alleen hallo en dag.

Alle informatie over school

Hij heeft een formulier ondertekend, dus krijgt (vziw) informatie van de scholen, daarover heeft hij in het verleden wel eens aangegeven dat hem dat “allemaal te veel was” (?)

Ik zie dat ik wat berichtjes

trager heb gereageerd, de tekst stond al even klaar, dus zo is het een vreemde overgang.

Te mooi

Mooie brief. Te mooi. Een narcist met zelfkennis cq ziekte-inzicht moet nog geboren worden. En deze meneer zou het van zichzelf weten en -oprecht! - spijt hebben van het verdriet dat hij jou heeft aangedaan..? Dat is, heel zacht gezegd, erg onwaarschijnlijk. Dat hij goed is met woorden is duidelijk. Dat zijn heel veel narcisten. Net als ze er erg goed in zijn om te wezen wat jij op dat moment nodig hebt. Als kameleons met maar 1 doel. Dat jij ze toe laat en ze op jou kunnen parasiteren.

Wees blij en dankbaar dat je de kracht hebt gehad om je los te maken. En trap er niet meer in. Echt, je verlangt naar iets dat er niet was. Deze man is namelijk niet in staat om jouw geluk voorop te stellen.

En ja, ook ik weet waar ik het over heb. Vele jaren huwelijk waarin ik er (bijna letterlijk) aan onderdoor ben gegaan. No contact lukt hier helaas niet helemaal; we hebben kinderen. Ik heb het jaren op low contact gehouden. Ik heb de kinderen verder alleen opgevoed, in alle opzichten. Hem alleen zakelijke mededelingen gedaan. Niks overleg. En verhip, dat werkte! Toen ik geen angst meer liet zien maar liet merken dat ik boven hem stond, bond hij in. Is jaren goed gegaan. Ondertussen zijn de kinderen volwassen en moeten ze zelf kun relatie met hem bepalen. En dat zorgt voor pijn en verdriet. Want hij veranderd niet.

Nog een laatste positieve noot; ik ben zo lang met hem samen geweest dat ik niet beter wist dan dat dit liefde was. Ik bleef achter met een oud en gehavend lijf en geest en twee pubers. Toch heb ik nog iemand anders leren kennen, van wie ik heb mogen leren en ervaren wat echte, onbaatzuchtige liefde is. Echt, het kan. Stop alsjeblieft niet met erin geloven!

Nee Paasei

je hebt gelijk: op andere momenten zegt hij "ik ken geen spijt, alleen schaamte" Dat is dan wel weer een soort van eerlijk.
Nou hij ziet het wel van zichzelf maar het is meer een soort verhaal wat hij ook weer houdt. Hij kon dan zeggen "ja ik zeg het wel dat ik narcist ben,maar niemand gelooft me" ja hehe, omdat je de echte manipulatieve zaken pas doet bij je kinderen of partner.
Nee deze man zal mijn geluk niet voorop stellen. Soms lijkt het alleen heel erg zo. Veel relatietherapeuten trapten er in.
En alweer: ik prijs mijzelf gelukkig dat ik geen kinderen met hem heb en hem niet meer hoef tegen te komen.
Zo heerlijk voor je dat je een nieuwe liefde hebt gevonden. Geniet ervan!

Madelief

"Nee deze man zal mijn geluk niet voorop stellen. Soms lijkt het alleen heel erg zo. Veel relatietherapeuten trapten er in."

Yep, herkenning. Ze kunnen mooi praten, als ze willen, als het ze uitkomt.

"ik prijs mijzelf gelukkig dat ik geen kinderen met hem heb"
Ja, wees daar blij mee!

Ik herken mijn man altijd erg in dit soort verhalen. Ben al jaren zoekende en twijfelend. Zal ik weg gaan? Maar ja, ik heb kinderen.

Als ik geen kinderen met hem had gehad was ik waarschijnlijk al lang weg geweest. Hoewel ik ook denk dat hij dan anders was geweest dan sinds we kinderen hebben. Juist kinderen maakt het allemaal drukker en stressvoller en daar kan hij niet mee om gaan.

Het scheelt wel enorm hoe ik er tegenaan kijk en ermee omga, sinds ik hem "doorheb" en me dus realiseer dat ik niet gek ben, maar hij . En ondanks zijn gedrag (en dankzij mijn positieve kijk op het leven en mijn energie) ben ik eigenlijk best wel gelukkig, genietend van heel veel dingen. En laverend tussen zijn nukken door.

In elk geval, dus helaas geen ervaring met 'no contact', maar kan je gezien jouw verhaal en vanuit herkenning alleen maar adviseren: hou vol, zoek afleiding, geniet van de rust!

En fijn dat je gezien hebt dat Sally jou begrijpt (en het beste met jou voorheeft). Ik heb altijd erg veel aan Sally's reacties gehad.

FFzo e.a.

Ja je vraagt je toch af of relatietherapeuten geen naschoolse cursus 'narcisme herkennen' moet volgen.
Als jouw man enigszins op mijn ex lijkt, moet je wel heel sterk zijn om het vol te houden met hem. Ik zag liet mijn ex al twee jaar niet meer in mijn huis. Gewoon omdat ik niet meer tegen zijn energie kon. Een wandeling maken of koffie drinken, samen muziek maken, dat ging wel en was ook leuk.
Maar ik ben dus eigenlijk al heel ver in me losmaken van hem: ga al jaren niet met hem naar bed (want seksueel zo twisted), liet hem al jaren niet meer in mijn huis... vorig jaar al niet meer samen op vakantie, niet meer op mijn verjaardag... etc.
Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken om met die man in een huis te wonen. Gek hè, dat ik het nu dan toch zo lastig vond die laatste stap te zetten. Eigenlijk ben ik al van hem verlost. Ja er was nog mailcontact, en dat gaf me de illusie dat er iemand voor mij was... Maar als ik heel eerlijk ben, ging 90% alleen maar over hem en zijn innerlijke moeilijkheden...

New supply

Denk dat loskomen voor mij ook makkelijker werd/is vanwege de aanwezigheid van (strikt genomen niet zo nieuw, maar laat ik haar toch maar zo noemen) “new” supply. Met deze “dame” hield hij er al anderhalf jaar een (van de) dubbelleven(s) op na voordat hij dat opbiechtte.

maar hoe zit dat dan ms Simone?

deze ex van mij ging een keer vreemd met een ex van hem. Dat was hij al aan het plannen, maar toen heb ik me even 'bevrijd' gevoeld zonder dat ik al wist dat het aan de hand was... achteraf dacht ik 'hee, ik voelde of er een druk van me af ging, maar dat kwam omdat hij andere supply had..." Hij gaf ook toe, (we kennen hem inmiddels, en maar toegeven)
Maar werd het bij jou al makkelijker toen hij al met haar ging? Of pas toen jij het wist? Dat je hem makkelijker los kon laten?