Wat je over hebt voor je partner

Over hebben voor de ander

Euh, paardrijden!
Op een rondreis in Scandinavië wilde mijn man graag paardrijden. Ik heb een gruwelijke hekel aan die beesten en vind ze doodeng. Maar, ik ben wel opgestapt, heb de rit uitgezeten en 3 dagen spierpijn gehad. Man vond het geweldig.

Jee o jee

Even helemaal los van de reis, want daarin kan ik me wel vinden in de mening van Alkes en Rutiel: je dringt je partner niets iets op waar die geen klap aan vindt, en groepsreis is hooguit te doen met gelijkgestemden.

Ik zou me zorgen gaan maken als ik een zoekende man had die kennis had aan dominee. Meestal zoeken mensen die wat in de knoop zitten met zich zelf zoeken het meestal niet in de wat gematigder stromingen. Toevallig woon ik tegenover een pinkstergemeenteachtig iets en achter die frisse, blije facade zitten hele conservatieve, orthodoxe denkbeelden en wordt er veel inzet en stevige financiele bijdragen van de leden verwacht.

Over hebben voor je partner

Ik ben wel van de comfort zone geloof ik. Ik heb er echt geen minuut over getwijfeld toen er een uitnodiging kwam om naar Engeland te zeilen. Een heel weekend met sportieve onbekenden op een klein oppervlak, terwijl ik onhandig en traag ben. Daar voel ik me ook absoluut niet toe verplicht. Hij gaat ook een kantpatronen breien.

Ik bak wel eens een varkenshaasje met champignonsaus voor hem, terwijl ik daar zelf niks aan vind.

Wat je over hebt voor je partner

Over de reis: ik vind het land en de geschiedenis op zich zeker interessant, dus naar Israël zou ik wel gaan. Ook nog wel met een groepsreis. Maar niet als die reis geleid wordt door een dominee en ik de enige niet-gelovige zou zijn. Dat gaat te ver buiten mijn comfortzone. En ik kan die zone best flink oprekken hoor. Maar er zijn dus grenzen. Als ik op reis ga wil ik (ook) kunnen ontspannen en ik vermoed dat ik dat niet zou kunnen in een groep gelovigen die met de bijbel in de hand reizen. Het zou nog weer anders zijn als die bijbel gebruikt wordt als een soort reisgids. Zo vind ik de puur geschiedkundige documentaires over de (geschiedenis van) de bijbel op National Geographic heel erg interessant. Maar ik heb niet het gevoel dat dat de bedoeling is van deze reis.

En ik heb heel veel over voor mijn man. Om te beginnen het strijken van zijn shirts. Een wekelijkse opoffering. Hij kan het echt niet, vaak geprobeerd, maar het wordt niks. Helaas. Hij heeft gelukkig ook veel voor mij over. Maar vooral houden we rekening met elkaar, en voelt dat niet zozeer als iets overhebben voor elkaar. Voelt prettiger.

Kenfan, nee, dat is ook niet iets dat je moet willen, op een zeilboot als je zelf niet zeilt. Vind ik idd vergelijkbaar met een groepsreis met echt totaal andersgezinden. Je zit op elkaars lip en dat gaat onherroepelijk schuren.

Zeilen

Zeilen, terwijl je het zelf niet kunt vind ik geen probleem, maar dat in groepsverband zou ik dan weer niet trekken geloof ik. Laat mij maar lekker stumperen met iemand die genoeg ervaring voor twee heeft . Dan kan ik gewoon in opdracht dingen doen, die mij door die ene ervaren zeiler worden opgedragen. Ik ben zo als puber met mijn oudere zus wezen zeilen. Dat was érg leuk.

Kenfan

moet je bij de Pinkstergemeenschap ook een deel van je inkomen afstaan? Van Jehova's Getuigen weet ik dat, maar Pinkster ook?

Als zo'n reis van de Pinkstergemeenschap uit zou gaan, zou ik zéker niet meegaan. Veel te halleluja.

Toen ik meeging naar Lourdes heb ik totaal niet het gevoel gehad dat ik zwaar over mijn grenzen in het geloof moest duiken. Ja, het staat in het teken van wat daar allemaal gebeurd is, ja je gaat naar de kerk, naar de Grot en de lichtprocessie, maar dat vond ik vooral interessant (de kerk is even 'uitzitten'). Ook als je niet gelovig bent, kan het een moment van bezinning zijn, even tot je door laten dringen hoe je in het leven staat, of je iets hebt om dankbaar voor te zijn (niet iemand maar gewoon in het algemeen). In dat opzicht kun je er wel iets aan hebben. Als je als relatief gezond mens zoveel narigheid om je heen ziet wordt je vanzelf wel wat dankbaarder voor hoe je eigen situatie is. Zo werkt dat bij mij wel in ieder geval. Maar voor de rest was het een hele gewone club mensen die om hele gewone dingen praatte en lachte. 24/7 met Maria bezig zijn hoefde nu ook weer niet .

geld

Kerken en geloofsgemeenschappen hebben onkosten., net als verenigingen of andere organisaties. Het gebouw waar ze samenkomen en de bijkomende kosten, het salaris van beroepskrachten, daarnaast natuurlijk diakonaal geld voor projecten en stille hulp, geld voor instrumenten, geluidsinstallatie, beamer, schoonmaak. Kinderclubs, jeugdwerk, ouderenwerk, attenties bij gelegenheden. Bloemen, noem maar op. Bij een groot kerkgenootschap zoals de PKN worden salarissen en grote projecten landelijk geregeld vanuit gelden die gemeenteleden bijeen brengen, andere zaken worden plaatselijk betaald. Naarmate een kerk minder leden telt, zal het dringender worden om de balans in evenwicht te houden.

Vrijere geloofsgemeenschappen zoals pinkstergemeenten hebben lang niet altijd een overkoepelende instantie die van alles regelt, de mensen zullen zich daarom meer persoonlijk aangesproken voelen om een bijdrage te leveren. Ook zijn zulke groeperingen vaak wat meer bezig met zending en evangelisatie, wat natuurlijk ook geld kost.

Team Alkes

Ik zit echt in team Alkes, ik vind het ongepast om mee te gaan en dan niet mee te doen. Het is een groepsreis, en je drukt met dergelijk gedrag een stempel op die reis. Zoals gezegd, wij gaan vaker met groepsreizen en ik zou het hoogstongemakkelijk vinden als er op zo’n wandelreis iemand meegaat die liever fietst. Stel, je bent met z’n allen iets eerder uitgewandeld, dan moet je toch wachten op die fietser. Waarom ga je dan mee, zou ik denken.
En wat ik al eerder opmerkte, ik snap niet dat je partner dit uitkiest.

11:1

'zou voor mij bovenaan staan dat je partner iets heeft gekozen waar je helemaal geen zin in hebt. Met het kiezen van de vakantie hou je als het goed is toch enigszins rekening met elkaars wensen?'
Van de 12 vakanties van Ojee tot nu toe is er maar 1 samen geweest. Ze heeft 11 vakanties uitgekozen die haar man niet zag zitten.
Om dat probleem op te lossen mocht d eman nu een keer kiezen. Als ze meegaat wordt de verhouding 12:2.

Tsjor

Verbazing

Ik ben verbaasd over de negatieve reacties op groepsreizen met de bijbel. Ik geloof, maar zie mijzelf niet zien als zwaar Hervormd. Als ik een willekeurige Christelijke groepsreis bekijk, krijg ik best zin om te gaan. Het biedt ook voor de niet- gelovige genoeg om te zien en te doen.
https://www.drietour.nl/israel-opnieuw-verdiepingsreis

Nu is de man van Ojee, zo te lezen, ook geen gelovige die zich tot de zwaar-gelovigen schaart. Het is ook niet gezegd dat die dominee geen ruimte over laat voor de deelnemende gelovigen, die wat vrijer in het geloof staan. Gezien de algehele leegloop binnen de kerk, is de dominee mogelijk al blij met de aanmeldingen en zodoende minder kritisch. Ik vind de beeldvorming hier zo eenzijdig terwijl een kerkgenootschap vandaag de dag ook een bont gezelschap van gelovigen kan zijn.

Kennissen die wel eens via de kerk hadden deelgenomen aan een groepsreis naar Israël, hadden zo genoten van het drijven op zout water. De klaagmuur vonden ze maar niets. Misschien niet iedereen over één kam scheren?

Het lijkt mij wel belangrijk uit te zoeken of de reis ook geschikt is voor de leeftijd van de meereizende kinderen.

Even rechtzetten

Ik zag dat er in mijn eerste bericht een fout stond. Het moet zijn ‘in de 12 jaar die we samen zijn’ zijn we een keer lang op vakantie geweest. We zijn wel elk jaar een lang weekend weg geweest, waarbij ik meestal het voorstel voor de bestemming doe. Partner en ik latten, en ik ga met mijn kinderen elk jaar wel echt op vakantie. Deze reis is dit jaar, maar het is nog niet zeker of mijn partner dan vrij kan krijgen. De dominee in kwestie schijnt wel een geschikte man te zijn. Hij heeft een achtergrond in het bedrijfsleven en heeft zich op latere leeftijd laten omscholen. De gemeente is protestants vrijgemaakt, dus volgens mij zijn dat niet de heel erg orthodoxen. Mijn eerste reactie op het voorstel was ‘hell no!’, maar ik wil ook wel eens iets voor mijn partner doen, al had ik zelf meer een culturele rondreis naar een veiliger land in gedachten, zonder Bijbel. Mijn partner is ook overwegend ongelovig, maar je weet natuurlijk nooit wat een week in een bus met overtuigende gelovers met een mens doet :-)

Die had ik wel begrepen.

Dit wordt jullie 2e wat langere vakantie samen. Nou, het wordt Israël, een groepsreis met de bijbel in de hand. En je begint al aan het idee te wennen. Komt vast goed:-)

Vrijgemaakt

Ik wilde me buiten de discussie houden mbt noodzakelijk zijn van geloven of niet geloven, maar ik durf wel te zeggen dat ‘vrijgemaakt’ doorgaans niet staat voor vrijzinnig. Integendeel. De Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt is een tamelijk orthodoxe kerk.

Aagje

Dat hangt er vanaf

Wat je orthodox noemt.

Ik kom weg uit de gereformeerd vrijgemaakte kerk en ook daar is het altijd in beweging, wordt het losser. Hier in het westen samengang met de nog lichtere versies nederlands gereformeerd en christelijk gereformeerd. Maar een hoop mensen gooien alles op een hoop tot aan de gereformeerde gemeente toe. En het zijn toch echt andere stromingen. In mijn ogen zijn de eerste 3 zeker niet orthodox.

Ouders vrijgemaakt

en mijn moeder oordeelde vorige maand nog dat dat behoorlijk streng in de leer is. Ze was opgelucht dat ze daar afstand van hadden genomen, zo leek het tenminste. Ik denk ook dat het allemaal losser is dan zo'n 50 jaar geleden, maar ik kan er met mijn pet niet bij dat in de tijd van nu nog steeds kinderen naar gereformeerde scholen moeten, desnoods kilometers ver van huis, omdat gewone christelijke niet christelijk genoeg zijn. Laat staan openbare scholen.

Gelovigen op reis

Ik zou niet zo vlug meegaan met een groepsreis van een groep gelovigen als ik zelf niet dat geloof aanhang. Het hangt natuurlijk wel af van de reis maar als er samen wordt gebeden, bijbel lezen, kerkdiensten… dan zou ik dat niet zo vlug doen. Ik zou me daar vrij onprettig bij voelen als ik daar zelf niet in zou geloven of wat feeling mee zou hebben. Gewoon een groepsreis zou ik wel overwegen.

Zelf ben ik wel gelovig dus ik zou er niet zo'n moeite mee hebben. Ik herinner me nu ook een vakantie naar Bretagne van jaren terug met een evangelische groep. Dat was prima. Ik ben zelf niet evangelisch maar ik kan best wat hallejulah muziek verdragen. Was ook een gezellige groep. Maar wel elke dag bidden samen, muziek maken, bijbel lezen en dergelijke. Daar moet je maar zin in hebben.

Overigens zou ik naar Israel juist zeker niet met een christelijke reis meegaan. In de protestantse kerken is er vaak een enorm gedweep met Israel waar ik heel weinig mee heb. Ik zou geen zin hebben in het constante ophemelen van Israel zonder enige nuance. Plus dat deze reizen vaak de Palestijnse gebieden overslaan (wat natuurlijk nergens op slaat want als je zo christelijk bent dan wil je toch juist graag naar Bethlehem zou je denken). In elk geval met een groep strenge protestanten naar Israel gaan lijkt me vrij veel ergenissen opleveren en daar zou ik geen zin in hebben.

Ik zou man dus verzoeken een leuke neutrale groepsreis uit te zoeken of gewoon samen op de bonnefooi te gaan. Ik heb best iets voor mijn man over maar ik zou ook niet met een groep mensen van zijn geloof op een religieuze vakantie gaan ergens heen. Hij mag natuurlijk wel alleen gaan. Maar als we samen gaan dan zoeken we iets uit wat we allebei leuk vinden. Ik vind het niet nodig om mijn hele vakantie op te offeren aan iets wat hij graag wil maar ik echt niet wil

gelovigen=Israël dwepers?

Hier valt heel wat op af te dingen hoor Jaina! Binnen de PKN is er juist de laatste jaren een opkomend kritisch geluid te horen ten aanzien van de politiek van de staat Israël tav de bezette gebieden. Het is allemaal niet zo zwart wit als hier gesteld wordt.
Wat betreft zo'n reis. Het hangt denk ik heel erg af van de benadering van de predikant die de reis organiseert. Ik ken mensen die een reis naar Israël hebben gemaakt waarbij geprobeerd is om een evenwicht te vinden in te bezoeken plaatsen. Niet alleen binnen de staat Israël, maar evenzo goed binnen Palestina. Waarbij de nadruk kwam te liggen op vredesprojecten: Zoals een israëlisch-palestijnse nabestaandengroep van ouders die een kind hadden verloren tijdens de intifada. Er werd in gezamenlijkheid geprobeerd te rouwen én om in verbondenheid elkaar vast te houden.
Kijk dus heel goed Ojee hoe het programma is opgebouwd: gaat het alleen om bijbelse plaatsen te bezoeken, of is er ook ruimte voor de huidige actualiteit? En van welke kant wordt die actualiteit belicht? En of jou dit interesseert natuurlijk!

Jaina

Ik hield jouw motivatie om juist niet met zo'n groepsreis te gaan er nog buiten, maar inderdaad vind ik dat ook een extra reden om zelf niet met een christelijke groepsreis mee te willen gaan.

Jouw reis naar Bretagne lijkt op mijn weekje Limburg. Ik sta daar nu echt té ver vanaf om dat nog te willen, zelfs niet als mij dat gevraagd zou worden door man of vriendin. Nu is de kans daarop erg klein. :-)

Gerber

Ik denk dat het inderdaad waar is dat er veel gaande is, maar ik heb ook de indruk dat we daar te weinig van horen, omdat dat niet populair is om te doen. Heel algemeen gezegd is onze maatschappij nu eenmaal meer Israël-sympathisant, dan Palestina-sympathisant. Als je daar iets anders in staat, ben je al snel een linkse rakker (zie Ad Hombre). Dat daar nog heel wat tussen ligt krijgen we hier niet bepaald breed uitgemeten via 'de media'.

Als de groep waar man van TS mee naar Israël gaat, met open blik het land door wil trekken, dan zou dat de reis interessanter kunnen maken, maar ook daar moet je maar zin in hebben. Niet iedereen zit te wachten op een portie geloof én politiek. Niet in het normale leven, laat staan tijdens een vakantie.

Kaaskopje offtopic

Dat valt reuze mee, ook de keuze van scholen.
De vrijgemaakte kerk van jouw moeder is niet die van vandaag. Ook begin jaren '70 was dat al zo eigenlijk, ik zat op een christelijke school. Maar ook al was dat niet zo, dan was dat vrije keus.

Plens/Kaaskopje

Ik denk Kaaskopje onder gereformeerde scholen reformatorische scholen verstaat. De vrijgemaakt gereformeerden die ik ken stuurden hun kinderen daar ook niet heen. Vrijgemaakt gereformeerden zijn vrij traditioneel in hun geloofsopvatting, maar staan wel meer in de wereld dan bijv. Geref Gemeenten, Oudgereformeerden, kortom de SGP-aanhang met hoedjes en zwarte kousen.

Overigens snap ik best waarom die hun kinderen naar reformatorische scholen sturen. Die willen hun kinderen niet aan de verleiding van de buitenwereld blootstellen, een partner uit eigen kring vinden, en niet uit de toon vallen. De jongeren die op onze scholengemeenschap in 4 havo binnenstroomden vanuit de reformatorische mavo herkende je meteen. Je hoeft het niet met mensen eens te zijn om hun beweegredenen te begrijpen.

Zeker

weet ik dat de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt niet even orthodox is als bijvoorbeeld de Gereformeerde Gemeente.
Maar ze valt ook echt niet onder het hoofdje vrijzinnig hoor. En uit wat ts zei, kreeg ik de indruk dat ze dat nav het woord ‘vrijgemaakt’ dat wel zo opvatte.

En al met al denk ik dat de Gereformeerde Kerk Vrijgemaakt nog steeds meer in de behoudende dan de moderne hoek zit. Ook al is men meer ‘in de wereld’ dan sommige andere kerken en al werkt men steeds meer samen met ‘lichtere’ stromingen.

Gerben

Ja, misschien is mijn beeld hopeloos ouderwets. Ik ben blijven steken bij Christenen voor Israel en dergelijke. Vroeger veel op de EO programma's over Israel en zo. Bij evangelische christenen zie je het ook nog. Las daar van de week nog een artikel over. In de Volkskrant misschien? Maar inderdaad het is vast verouderd en doet geen genoegen aan de rijke schakeringen binnen het Christendom.
Dus inderdaad misschien op onderzoek gaan naar wat er precies gaat gebeuren op reis, inclusief route, hoeveelheid kerkelijke activiteiten etc. Daarna kan je in elk geval een beter doordachte keuze maken.

vrijgemaakt

gerefomeerd vrijgemaakte kerken kunnen nogal verschillen in orthodoxie. Die uit Friesland bv. zijn veel minder streng dan die uit Oost-Overijssel (12 jaar geleden dan want hoe hun ontwikkeling daarna gegaan is weet ik weer niet). In O-O waren/ zijn er aparte scholen voor die groep.
Zou de topicstarter misschien vrijgemaakt geschreven hebben en vrijzinnig bedoelen? Dan kom je in een heel andere groep terecht en lijkt het mij geen enkel probleem om mee te gaan.

Kenfan

Och ja reformatorisch is wel iets anders dan een gewone christelijke school, dat is waar. Ik gooi ze door elkaar merk ik nu ook. In mijn familie is daar wel voor gekozen door in ieder geval een gezin. Kilometers van huis, dus met de auto. Ik heb zelf op een christelijke lagere school gezeten.

Ik heb inderdaad de indruk dat mijn familie redelijk "normaal" in de wereld staat. Mijn neven aan vaders kant ook wel. Ze accepteren dat wij niet overal aan meedoen, maar ik vermoed dat ze in stilte medelijden met ons hebben en het de schuld van mijn ouders is dat we van het rechte pad zijn geraakt.