waar wrikt t eigenlijk?

Flanagan...klopt niet helemaal

Ik heb op mijn twintigste mijn enige langdurige rrelatie gehad van vijf jaar. Daarna ben ik alleenstaande moeder geworden niet bewust voor gekozen. Wisselende relaties gehad. Bijna zeventien jaar alleen gewoond.

Verlatingsangst? Nee denk ik. Wel graag willen binden met deze lieve man. Maar hij wilde niet meteen samenwonen omdat hij na vijfentwintig jaar vrij kwam

Die ruimte heeft hij van mij ook gekregen.

Contact tussen zijn moeder was ook minimaal omdat zij ook latte en weinig thuis was...maar had ook geen hechte band met moeder. sinds een jaar hebben we de zorg van haar erbij,...haar vriend in verpleeghuis, zij zwaar dementerende

Ik denk dat t met een andere illusie van mij te maken heeft gehad.
Ik heb onze liefde geïdealiseerd. omdat ik eindelijk een fijne man had getroffen , had ik er bijna alles voor over ..nieet bang om verlaten te worden...maar er alles aan doen om te laten slagen...het tegenovergestelde had ik.

Wat wel klopt is dat hij gewend is geweest dat er rekening met hem wordt en werd gehouden.

En we moesten ook het samengesteld gezin en latten nog ontdekken.
En als je niet wilt praten hierover dan is t ook logisch dat we nu hier zijn beland achteraf gezien.

Dit is inherent äan mensen die zwijgen en toelaten....

Gelukkig willen we samen verder.....maar ik wil niet op de oude manier dit voortzetten. Hij ziet nu wel de ernst in sinds bezoek psycholoog en gesprek met vriend

Ik ben er natuurlijk zelf deels verantwoordelijk voor dat t zo is gelopen. Dat ontken ik ook niet hoor.

Dat insinueer ik helemaal niet

Wat ik elke keer probeer te zeggen is dat jij geen slachtoffer bent van de vervelende dynamiek die er is ontstaan, tussen jou, je vriendje, stiefzoon met name. Je bent daar net zo goed een onderdeel van als zij en jij draagt er met jouw gedrag net zo hard aan bij. En niet alleen door over je heen te laten lopen want het oma op feestje voorbeeld komt echt niet over alsof jij over je heen laat lopen. Eerder dat jij rotsvast gelooft in jouw gelijk en dat actief bevecht.
Ook het voorbeeld dat jij niet wilt accepteren dat de kinderen over een hereniging praten. Hoezo niet? Zij mogen praten over wat zij willen, daar heb jij niks in te accepteren. Je kunt hooguit ervoor kiezen om te vragen of ze zo chique willen zijn het niet in jouw bijzijn te doen en/of weglopen. Zoals jij het schrijft vind ik het nogal hoog van de toren geblazen en als je irl ook zo 'klinkt' kan ik me voorstellen dat dat een reactie oproept. Maar ik realiseer me dat dat speculatie is.
Maar je komt zo stik-verontwaardigd over, ook door je hoofdlettergebruik zo nu en dan. Dat snap ik niet in combinatie met dat je schrijft dat het een hele lieve man is etc.

En over dat jij aandeel hebt gehad in het stranden van het huwelijk van je vriend heb ik niks gezegd.

Phila

Ik gebruik de mobiel. En soms gaat t typen over in hoofdletters . Soms kies ik er ook bewust voor uiteraard. Maar ik kan mij nu goed voorstellen dat dit anders kan overkomen dan dat ik bedoel . ik zal er rekening mee houden.

Wat "bevechten" aangaat, klopt . Ik heb de filosofie dat ik verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. En dat hoef ik niet altijd zwaar te bevechten achteraf gezien.

Ik had hiervoor een kortlopende relatie , van een jaar, met een gescheiden man ook . en die ging elke dag langs bij de ex, eten, koffie drinken, tuin maken, gootsteen repareren , gaf de helft van zijn salaris af, kerst samen vieren ook bij ex schoonouders, verjaardagen samen vieren en ik moest overal aan mee doen en altijd mee.

Daarom ben ik in deze relatie flink op de rem gaan staan. Ter zelfbescherming.

Fout? Tja...

eerlijk gezegd

klinkt het allemaal niet zo goed.
Jullie hebben vanaf het begin een relatie gehad die jij niet wilde, maar accepteerde omdat je hoopte op 'ooit meer'.
Het is ook niet mogelijk, iets moois op te bouwen als iemand rouwt om een oude relatie.
Ik denk eerlijk gezegd dat vriend je aan het lijntje houdt. Deze situatie speelt nu al zó lang.
Hij zal misschien wel overstag gaan hoor, je bent immers idd een strijdlustig type. En hij misschien eerder het lieve, conflictvermijdende type. Hij zal misschien vanalles zeggen om jou blij te maken.
En misschien laat hij je toe dan in zijn huis. Maar niet omdat hij dat zo graag wil. Dan was het eerder gebeurd.
Ik denk dat je geen echt grote rol in zijn leven gaat spelen.
Hoewel je rol nu misschien best groot is, maar dat jij dat zo niet ziet.
In ieder geval gaat het niet wezenlijk veranderen.
Aan jou de keuze blij te gaan worden met wat je hebt (en met jezelf) of dit los te laten.

Floor

:-( :-(

Ja floor.

Dit pijnlijk besef wat jij schetst heb ik eerder bij stilgestaan.een paar keer aangekaart en indd mij omgepraat.
Echter vorig jaar toen de zorg van zijn moeder erbij kwam stak die mechanisme weer de kop op bij hem. Afhoudend gedrag.
Toen ben ik geknakt.en dan komt daarna daarbij gedrag stiefzoon , verzoening vader moeder, kamer bed mijn zoon, vriendin stiefzoon, feest en moeder.

En dan ga ik ook een mechanisme vertonen, strijdlust/strijdvaardighèid/vasthouden aan mijn eigen principes/ ik bepaal Hoe mijn leven eruit ziet.

Ik ben jullie allemaal dankbaar voor jullie bijdrage. Heeft mijn proces versneld ipv te wachten op de psycholoog.
Ik vond niet altijd alles even leuk om te horen, maar zie veel overeenkomst met mijn eigen analyse.

Soms twijfel ik ook of hij mij echt heeft gewild of omdat hij op zoek was naar invulling. Ik heb t ook gevraagd een poos geleden en dan zegt ie; haar terug willen na twaalf jaar is ook ver gezocht

Ik kan nu ook ff niet intiem zijn en dat neemt hij mij weer kwalijk.
Dat is wel een van zijn voorwaarde om aan de relatie te werken. Bij wil geen afstand voelen en hij wil meer intimiteiten.

Voor mij een grote opgave op dit moment. De ingeslagen ruiten moeten eerst terug.
Of t lukt....gaan we zien

lastig hoor

In feite geef je aan nu even *geen* relatie te willen met hem.
En dat is wel dubbel, tegenstrijdig.
Waarom kies je er niet voor om dan helemaal afstand te nemen, las een time out in?
Ook ik vind het zonde klinken dat je al zo lang zo'n gezeur hebt.
Maar, je blijft er ook mee doorgaan. Waarom toch?
Je bent niet meer de jongste. Morgen kan het leven voorbij zijn.
Waarom niet gaan genieten? Wat houdt je tegen?
En dan bedoel ik in jezelf, niet in het gedrag van je omgeving.
Zij zijn niet verantwoordelijk voor jouw levensgeluk.

Ik denk dat je sex nu inzet als machtsmiddel.
Dit roept alleen maar meer problemen, gezeur op.
Een ding is zeker, je leven zal er niet leuker op worden.

Ja dubbel hè

Klinkt dubbel hè floor. I know.

Zijn lieve karakter ben ik voor gevallen. De rest heb ik "kado" gekregen.

Ik zet sex niet als machts middel. Hij. Maar daar ga ik t ook over hebben. Gesprek met vriend heeft bijgedragen aan zijn houding. Sinds twee dagen is hij anders nu. En nu zoon ook niet is.

Ik ben nu ook op een tweesprong beland....liever alleen dan gezeur....Na twaalf jaar zit ik nu op zo'n t splitsing

Waarom kies ik hiervoor vroeg iemand.....om erachter te komen dat ik ook alleen kan zijn, alleen zijn ook niet verkeerd is, ik erachter moest komen hoe graag ik met iemand wilde zijn maar dat ik dat niet ten koste van alles moet willen realiseren

Dank jullie wel.

moedeloos/hoopvol

ik vind het zo goed van je dat je telkens weer een stap zet! Echt, elke paar postings/paar dagen gebeurt er iets (en dat is dan niet leuk), maar je bent dan toch maar mooi weer wat dichterbij een inzicht dat je hiervoor niet had.
Ik denk dat in 1 keer de pleister eraf heel heftig zou zijn, maar een fikse time out zou voor jullie allebei misschien heel goed zijn.

Jij kunt aan de slag met de inzichten in jezelf en hij kan eens zonder jou nadenken hoe hij jou mist (of niet, maar dat is dan ook een inzicht).

Als er wat tijd overheen is gegaan kun je misschien op neutraal terrein weer wat ondernemen met elkaar, gewoon langzaam opstarten.

Sterkte en ik hoop dat je met je inzichten naar 'voren' kunt gaan ipv 'terug'!

gr Angela

Angela67

Dank je Angela67. Voor de positieve energie.

Het scheelt weer dat ik al eerder hiermee bezig geen geweest. Helaas zonder partner want die heeft niet willen luisteren of willen stil staan bij mijn verdriet.

Ik heb heel wat tranen gelaten hoor. Twee weken geleden was ik door t lint gegaan en toen zei ik ook, ik ben 54 en ik wil niet meer huilen in een relatie .

Ik heb ook hier aangegeven als ik een strijd heb overwonnen kan ik niet meer terug naar t oude, anders heb je niets geleerd. Dus daar hoef jè niet over in te zitten . Komt goed met mij.

T is voor hem; graag met mij of niet.

huilen

Moedeloos/hoopvol, je bent goed bezig met inzichten.

Je schrijft net "ik wil niet meer huilen in een relatie". Ik denk dat dat niet reëel is om te willen of te verwachten.

Er zullen altijd onverwachte/ongewenste wendingen in een relatie en in een leven zijn. Niet te vermijden.

Het is de vraag hoe je daarmee omgaat. Liefdevol naar jezelf ("het is nou eenmaal zwaar, niet leuk, maar ja, veel mensen maken zoiets mee en het dit rotte gevoel gaat wel weer voorbij") of dat het je meteen in wanhoop of woede stort, waar je bijna niet uitkomt.

Maar als ik jouw "niet meer willen huilen in een relatie" interpreteer als "niet meer zo vaak verdrietig willen zijn in een relatie" en "niet meer mezelf zo vaak geweld aandoen", dan lijkt me dat wel een goede insteek. Een relatie moet vooral veel positiefs toevoegen, niet vooral veel negatiefs.

Linnet.

Dat laatste bedoel ik ermee linnet. Huilen hoort erbij en verdrietige zaken kom je zeker tegen in t leven.

Een keer moet t verdrietig zijn in een relatie om de relatie wel ophouden.

Dus ik hoop nu dat ik alleen maar positieviteit binnen haal/onwillekeurig/krijg/creeer/,ontvang

andersom

Je schrijft dat het graag of niet is voor hem, met jou.
Ik denk eigenlijk dat het andersom is.
Hij is tevreden met de relatie zoals die is, jij niet.
Hij houdt je al zo lang op afstand. Ik denk dat je moet accepteren wat hij heeft te geven, of ermee stoppen.
Nu blijf je hem eindeloos hetzelfde verwijten.

Floor

Zo had ik t nog niet bekeken Floor.

Indd ik kan iets niet afdwingen/eisen/verlangen/willen als t er niet is of als ie t niet wilt/kan geven

En toch

Ik denk ook dat het voornamelijk bij je vriend ligt. Ik herken dat type man wel. Doordat jij het gevoel hebt dat hij niet 100% voor jou kiest, zit zoon jou in de weg. Dat maak ik ten minste op uit de voorbeelden die je hier geeft.

Jij vind dat je op de eerste plaats zou moeten staan, al dan niet gedeeld, en het lukt hem niet om jou dat gevoel te geven.

Maar het ligt denk ik ook bij jou. Ik krijg het idee dat jij vooral bezig bent met wat je niet hebt, wat hij niet doet en met wat je niet krijgt. Je hebt daardoor onvoldoende oog voor wat hij wel voor je doet.
Iets met dat glas dat maar voor de helft gevuld is enzo.

Zegt hij ook

Ja maar dat zegt hij ook indd

Zie je ook wel wat we hebben en wat ik allemaal doe voor ons

Waarom

Ja maar?

Werkt aan relatie

Hij zegt dat hij werkt aan de relatie en of ik daar oog voor heb zoals twijfelvuur aangeeft.

Twifelvuur misschien heb je ook gelijk dat ik nu alleen naar gefocust ben op wat er niet is....te lang blijven hangen hierin

We zijn nu sinds maandag alleen samen...totaal geen spanning......lachend zei hij ga vooral je gang in het huis...waarop ik dan cynisch weer zeg ik ben geen slootje of slaafje..mm ook onaardig van mij

je gang gaan

Weet je wat je vriend bedoelde met "ga vooral je gang"?

Jij interpreteerde het kennelijk als schoonmaken.

Maar wat bedoelde hij dan?

Wel fijn dat er nu geen stress is.

En hoe reageerde hij op jouw reactie geen sloofje of slaafje te zijn?

Jouw reactie

Je onvriendelijke reactie zegt alleen maar dat je je daar niet thuis voelt.
Je vriend kan ook bij jou logeren. Dan kan hij zelf ervaren hoe het is om ergens te zijn waar hij zich niet helemaal thuis voelt. Zo kan hij jouw gevoelens misschien wat beter begrijpen.. Ook met betrekking tot zijn zoon.

Ik ben niet van mening dat je maar beter kan gaan breken. Maar jij gaat steeds naar hem toe. Trek hem naar jouw leven, en niet alleen voor de weekenden. Er is heus wel een toekomst want jullie houden al 12 jaar van elkaar. Iedere relatie kent wel een dal. Het mooie is om hier samen uit te kruipen te elkaar we beter te kennen.

Nou zeg

Alleen met; nou zeg

Toen zei ik; inspraak willen betekent toch niet dat jij gevrijwaard wordt van alle taken en dat ik overbelast raak.

Toen was t gesprek ook beëindigd

En ik ben niet van plan schoon te maken als hij dat zou bedoelen. Dan heeft ie t echt niet begrepen

Op vakanties na ben ik voor t eerst een week aaneensluitend alleen met hem in zijn huis na twaalf jaar.

Voelt vreemd maar ook weer vertrouwd. Vooral geen spanning door afwezigheid zoon. Ik mis mijn huisje ook wel tegelijk

Wat wil je nou, hoor ik jullie denken...hahaha

Flanagan:

Klopt flanagan...ik heb mij nooit hier thuis gevoeld. Dit is ook t huis waar ex en hij hebben gewoonde.

Gelukkig heeft hij bijna alles verandert van kleur tot meubels.

En indd ik zal hem meer naar mijn kant vragen. Maar ondertussen is de zorg van zijn moeder erbij gekomen. Wat nog niet helemaal geregeld is. Dus dat drukt nu ook op zijn schouders.

Ik heb het gevoel...

...dat je steeds zit te wachten op een ' en zij leefden nog lang en gelukkig.'
Terwijl je op jouw leeftijd de sprookjes toch al heel lang te boven bent.

Je Lat-partner heeft allerlei mensen in jzijn leven met wie jij niks hebt en zoals ik het lees ook niet gaat krijgen. Dat blijft lastig, en als hiermee niet kunt omgaan, kun je misschien beter afstand nemen en deze geschiedenis afronden. Jij bent 53 meen ik onthouden te hebben, hij 60. Je kunt geen wonderen van verandering verwachten, noch dat de geschiedenis wordt uitgewist.
Nu bespreek je de zorg over zijn bejaarde moeder - en zo zal er altijd weer iets zijn. Zo is het leven. Samen er wat van maken en als iemand geen prater is, doe dan dingen samen, luister tussen de regels door.

Wijsheid!

Bromvlieg

Ergens heb ik ook aangegeven dat wij het latten gingen ontdekken en ook t samengesteld gezin.

Zo naïef ben ik dan ook weer niet dat ik denk dat ik iemands geschiedenis kan uitwissen. Een dat heb ik ook.
En ik ga van een bokser geen ballet danser maken. Mijn partner is rustig van aard en dat mag ook zo blijven want dat waardeer ik juist in hem. Hij hoeft mijn luisterend oor niet te worden daar heb ik andere mensen voor.

Na twaalf jaar latten heb ik de wijsheid, dat ook in een lat relatie, ik niet met iedereen hoef om te gaan, dat ik niet alles klakkeloos hoef te accepteren van mijn partner, dat zijn familie niet mijn familie hoeft te worden , dat ik ook zijn kinderen onfatsoenlijk kan vinden net zoals ik mijn neefjes onfatsoenlijk vind enz enz.

Ik probeerde indd er iets van te maken. En als ieder normaal mens ben ik ook tegen dinoen aangelopen waar ik niet bij stil had gestaan, en ik t even zwaar mee heb en graag wil oplossen of verbeteren.

Ik geloof in een goede relatie en in elkaar investeren wanneer beide partijen willen.
Hij wil ook oplossingen voor de knelpunten.

Hij hoeft van mij niet naar de psycholoog.
Want als je niet met mij wilt en kunt praten dan heeft t ook geen zin om mee te gaan. Want in t gesprek zul je t wel moeten praten. Hij gaat uit vrije wil voor zich zelf en voor de relatie. En wil niet dat ik dit proces alleen door sta omdat jij geen buitenstaander wil worden maar deelnemer.

Betere communicatie wat is wijsheid

We hadden afgesproken de ontstane afstand tussen ons op te lossen door te gaan verbinden(opdracht psycholoog)
Nav een klus hebben we t een en ander besproken. Partner erkende dat hij indd nog een extra appje had kunnen versturen om mij te informeren.

Drie Dagen Later Gaat Hij Zoon En Aanhang Ophalen VAN airport. Vanwege te veel bagage kon ik niet mee. Vervolgens heb ik meer dan drie uur zitten wachten op terugkomst van partner. Woonplaats en airport is nog geen half uur rijden. Bagage heeft iets langer geduurd, partner is binnen gewerst bij aanhang zoon en komt meer dan drie uur later.

Ondertussen is t vijf uur. Ik neem een klein hapje. Omdat we nog gingen eten bij vrienden . maar eerst moest nog de moeder eten krijgen en dat wist ik ook niet.
Wat zegt dan partner in bijzijn van zoon, heb je al gegeten, we gaan zo eten bij die en die(verontwaardigd)
Ik was zo boos dat ik in de verdediging schoot , zeg alleen: t is bijna vijf uur en we hebben niet zo veel genomen vandaag.

Wat ik had gewild Nav de opdracht van de psycholoog....Gebruik die dikke vingers voor een extra appje of bel ff dat t uitloopt en dat je iets langer weg bent.
Waarom ik niet zelf bel? dan xou partner controlerend hebben ervaren.

Daar sta ik dan....wat is wijsheid?

Zelf bellen

Jammer dan dat ie dat als controlerend ervaart.

En inderdaad, waarom moet jij je verantwoorden voor een hapje om 5 uur.

Maar eerlijk gezegd ook: hier ook een man die voor een klusje van een uurtje uren weg kan blijven. En van mij mag ie. Ik heb wel wat anders te doen dan braaf op de bank op zijn terugkomst te wachten. En hij hoeft ook echt geen verantwoording af te leggen over het hoe en waarom. Ben zijn moeder niet

Maar ik mag wel bellen als het me te lang duurt.