waar wrikt t eigenlijk?

Wanneer houdt t op

Wanneer houdt t op? Waar wrikt t eigenlijk

Voorbeeld:
Verrassingsdag voor mijn partner gaat plaatsen vinden.
De avond ervoor vraag ik aan stiefzoon of wij oma kunnen ophalen of dat hij andere ideeën heeft.
Oma is nu niet meegevraagd krijg ik te horen van stiefzoon. Omdat stiefzoon denkt dat ze dat niet trekt vanwege haar warrigheid en dementie. Terwijl in eerste instantie Volgens de laatste afspraken via groepsapp oma mee wel mee ging en iedereen had de kosten gedeeld)

Ik gaf aan dat t leuk is voor mijn partner als zijn moeder er ook bij is. En dat ik t zal vragen hoe partner en staat. Partner vind leuk als ze meegaat maar ondersteunt zoon in zijn gedachte. Waarop ik aangaf dat schoonmoeder t best wel aankan twee uur naar een restaurant. En dat in eerste instantie wel ingepland was en nu veranderd is zonder overleg.
Partner wilde er niet tussen in zitten en zelf maar oplossen zegt hij.

Leuk als oma mee gaat geef ik door want zij hoort er ook bij. Stiefzoon regelt extra plek en ik spreek af dat wij haar ophalen.

Twee uur van te voren belt mijn zoon op of hij een zijn vriendin opgehaald kunnen worden vanaf t station.
Ik overleg met mijn partner en hij vindd prima om ff te rijden.

Ik dacht ik doe sociaal, ik bel stiefzoon op om onze planning door te geven. Reageert hij heel bot en kortaf.
Dus vraag ik hoe t vervoer voor iedereen is geregeld . Dat iedereen t zelf moet weten hoe ze naar t restaurant gaan. En jullie? Vraag ik. Dan gaan we maar met ov zegt hij onaardig.
Nou ik overleg met je vader en dan hoor je t wel.

Mijn partner is boos en wil erbuiten blijven us zijn eerste reactie. Ik mag nu op t laatste moment alees regelen zegt mijn partner. Ik sus en stel hem een optie voor.

Die rij optie legt mijn partner voor aan zijn zoon. Zoon heeft een andere idee. Nl dat stiefzoon mij , zoon en vriendin eerst afzet bij t restaurant en dan bij t tweede ritje, zijn pa oma eigen vriendin en stiefdochter rijdt.

Mijn voorstel was oma, stiefzoon en zijn gezin afzetten(hij had de boel georganiseerd dus kon hij de rest alvast opvangen was mijn gedachte)

Wat stiefzoon dan doet in mijn ogen, is een organisatie taak laten vallen, zijn gezin gaat verbinden met zijn vader en oma als zijnde zijn familie, en mij en mijn zoon scheiden van mijn partner.

Vervolgens flipt de vriendin van stiefzoon over de rijplanning en besluit stiefzoon met ov naar haar toe te gaan en met ov naar t restaurant zegt hij tegen ons.
Ik hoor t verhaal via de speaker tussen zoon en vriendin. Ik informeer mijn partner en ben erg boos over de houding van vriendin.
Daar aangekomen zien wij stiefzoon en gezin uit auto stappen.

Waar wrikt t eigenlijk?

Later op de avond bespreek ik t voorval met mijn partner.
Hij erkent dat stiefzoon niet handig heeft georganiseerd, dat ik houding van vriendin niet aan niet storen, dat hij ook ziet dat zoon oren naar vriendin laat hangen.
En wat kan ik daarin doen vraagt hij aan mij.

We hebben redelijk goed hierover kunnen praten, maar ik voel nog de boosheid van hoe t gegaan is.
Ik heb tegen mijn partner gezegd, dat zijn kinderen maar moeten leren accepteren dat jij een vriendin hebt genomen waar ook rekening mee gehouden mag worden . Dat is buiten kijf was zijn reactie.

Misschien had ik direct moeten zeggen dat ik liever met mijn partner ga ipv stiefzoon ruimte te geven.

Dus waar wrikt t eigenlijk?

Waarom douw jij door over de aanwezigheid van oma als haar eigen zoon en kleinzoon vinden dat de beter thuis kan blijven? Jij noemt het sociaal, ik vind het juist nogal drammerig overkomen.

Is dat drammerig

Is dat drammerig?

Er was door de groep al aangegegeven oma mee te vragen en kosten gedeeld.

Nadien heb ik niets meer erover gehoord via stiefzoon, tot een dag ervoor

Oma naar de zin

En oma heeft t erg naar de zin gehad. Dan ben je r ook ff tussen uit zegt ze. Alleen is ook maar alleen.

T gaat ook om de viering en het samenzijn van moeder en zoon op zo'n bijzondere dag. Mag toch je eigen moeder niet ontbreken als ze nog in staat is.
??

Het klinkt

Moedeloos, als ik het zo lees, dan komt het gevoel op dat je je overal meebemoeit en dat het ook nog eens zo moet gaan als jij het hebt bedacht. Partner wil er 'tussenuit' blijven zeg je steeds. Logisch, hij heeft of discussie met zijn zoon of met jou. Het is nooit goed. Kun jij er niet wat meer tussenuit blijven? Laat de dingen die zij afspreken gewoon gebeuren en betrek het niet op jezelf (zoals het uit elkaar halen van partners gezin en jij en je zoon). Ongetwijfeld zal jouw manier beter zijn en je kunt hooguit een keer noemen tegen stiefzoon en partner dat jij denkt dat oma het best aankan maar laat de beslissing en organisatie verder aan hun. Als er dan zaken niet prettig verlopen (oma boos, partner vindt het jammer dat om er niet is) dan lossen zij dat zelf op en zal partner ook niet meer de behoefte hebben er tussen uit te blijven.

niet mee bemoeien

dat is ook meteen mijn eerste reactie. Het is niet jouw plan, het is niet jouw 'familie' in de strikte zin van het woord en ik zou het ook irritant vinden. Zeker als je partner ook nog zegt ik wil hier uit blijven.
gr Angela

en waarom?

en waarom vind je het zo belangrijk dat het gaat zoals jij dat wil? Welke 'diepe wens' zit daarachter?
1. wil je laten zien dat je zo sociaal bent en beter kunt regelen dan zoon?
2. vind je oprecht dat oma erbij moet zijn en neem je het hen kwalijk dat ze zo met haar omgaan?
3. erger je je aan zoon en ben je onbewust de hele tijd bezig om te saboteren?
4. ben je bang dat je niet genoeg betrokken bent en dat anderen dan weer zeggen dat je meer mee moet doen?
5. vind je dat anderen niet voor zichzelf kunnen opkomen? Als jij oma niet alsnog erbij had laten halen, wat was er dan gebeurt? Ik snap dat oma het zelf misschien niet had geweten, maar die anderen in de whatsapp groep hadden dan vanzelf wel aan zoon gevraagd.

Dit soort vragen dus.
Als je nou eens een maand lang je tong afbijt en je zo min mogelijk bemoeit en verder gewoon er bent als je er bent, wat zou er dan gebeuren?

gr Angela

Tips en correctie

Ik kan mij dat goed voorstellen wat jullie aaangeven aan tips.

Ter correctie, mijn partner zat niet in de groepsapp toen t uitje werd gepland. Het was een verrassing voor partner en een verrassing voor mij om te horen dat ineens oma niet meer was uitgenodigd.

En ik heb al geruime tijd afstand genomen hoor

Dat mijn partner er tussen zit, komt ook door partner zelf, hij heeft zoon zelf ruimte gegeven. En ik heb t lang geleden aangeven maar hij ging achterover leunen , hij stond erbij en keek er naar. Totdat t fout ging.

Angela67

antwoorden

8 jaar op tong gebeten.....voor mij lang genoeg geweest

Oprecht en gemeend dat oma erbij hoort...ik denk belevings verschil man en vrouw(ik -partner en zoon)

Niet betweterig...maar schuld wordt snel in schoentjes van anderen geschoven door stiefzoon....dat is twaalf jaar ervaring

Afgelopen drie jaar is sfeer tussen stiefzoon en mij verandert, dat is reden van deze post

Na twaalf jaar latten wens voor diepere verbinding met partner, had geen wens om met kind van 32 jaar in een huis te wonen

Eens met de voorgangers

Je bemoeit je teveel met zaken die jou niet aangaan.
Die jongen is volwassen, laat hem. Het is zijn eigen verantwoording als iedereen geld betaald heeft en oma er toch niet bij is. En je partner was het ermee eens. Jij duwt door.

Ik denk dat stiefzoon de situatie heel anders ziet dan jij. Zou met niet verbazen als hij juist vindt dat jij tussen hem en zijn vader staat.

En spreek je meer uit voor jezelf. Als jij geen zin hebt om op het door zoons georganiseerde feest als eerste in het restaurant te staan om de andere gasten op te wachten, dan doe je dat niet. Dat is je eigen grens. Dat je vindt dat jij en partner daarmee uit elkaar gehaald worden vind ik eerlijk gezegd wat kinderachtig.

precies

'T gaat ook om de viering en het samenzijn van moeder en zoon op zo'n bijzondere dag.'

En jij bent noch de moeder noch de zoon. Dus waar bemoei je je mee?

En dat je geen zin hebt om met een kind van 32 in huis te wonen

Snap ik.

Maar waarom moet de oplossing dan per se zijn dat die jongen het huis uit gaat en jij bij je partner intrekt?
Het is blijkbaar een nogal typische jongen, dat zul je moeten accepteren. Je zult hem moeten accepteren.

Door hem voor je eigen 'gewin' uit huis te werken zet je de boel op scherp. Dus als jij echt samen wil met je partner en de verstandhouding met stiefzoon niet duurzaam wil ontwrichten, zul je een andere oplossing moeten verzinnen.

moedeloos/hoopvol

hoi Moedeloos/Hoopvol,

Even een 'strakke' reactie op jou posting, omdat je volgens mij goed op weg bent, je bent aan het doorzetten om te analyseren wat er gebeurt; ik hoop dat je hiermee echt naar jouzelf gaat kijken, niet naar anderen, kijk naar jouzelf en weet dat je alleen jezelf kunt veranderen, niet die anderen!

"8 jaar op tong gebeten.....voor mij lang genoeg geweest" >> maar dat wil niet zeggen dat je nu de juiste methode hebt gekozen!

"Oprecht en gemeend dat oma erbij hoort...ik denk belevings verschil man en vrouw(ik -partner en zoon)" >> dat kan zijn, maar jouw mening is jouw mening, het is niet jouw zieleheil die gediend moet worden door gelijk te krijgen en oma krijgt er niets van als ze er niet bij is.

"Niet betweterig...maar schuld wordt snel in schoentjes van anderen geschoven door stiefzoon....dat is twaalf jaar ervaring ">> jawel, het is betweterig wat je doet, er gaat namelijk niets echt verkeerd op zijn manier. Het gaat alleen anders dan jij goed vindt.

"Afgelopen drie jaar is sfeer tussen stiefzoon en mij verandert, dat is reden van deze post">> dan wordt het hoog tijd dat je werkt aan wat jij kan veranderen namelijk je zelf.

"Na twaalf jaar latten wens voor diepere verbinding met partner, had geen wens om met kind van 32 jaar in een huis te wonen">> jammer maar helaas maar als dat basis is van je 'ingrijpen' dan vind ik het geen respectvolle manier. Je moet echt veel meer bij jezelf blijven met je 'meningen' en wensen, waarom zou jouw oplossing de enige moeten zijn? Zorg ervoor dat er oprecht gekozen kan worden door je partner en jezelf door je respectvol op te stellen, en door je eigen grenzen te bewaken.

gr Angela

Accepteer wel

Ik accepteer zoon wel. Heb nooit tegen partner het woord genoemd uit huis. Integendeel. Stiefzoon was gestopt met studie en bijbaan. Ik heb partner zo ver gekregen dat hij akkoord ging en zoon scheiding liet verwerken door thuis te laten zitten.

Zo boosaardig ben ik ook weer niet als t lijkt.

Naarmate ik er meer met anderen over heb kom ik tot de kern....en dat is onze verwachting....met welke verwachting was ik deze lat relatie begonnen.

En dat was: als onze twee kinderen het huis uit zijn dan gaan we samen wonen.

Resultaat: een kind op 19 jaar het huis uit, ander thuiswonend op 32 jaar en bemoeienis in leven van mij en partner

Psycholoog angels

Dus vandaar gesprekken bij de psycholoog...voor verandering in mijzelf , bij mijzelf voor mijzelf te bereiken ;-)

niet boosaardig

Ik vind je niet boosaardig. Wel (veel)eisend in de zin dat dingen blijkbaar volgens jouw ideeën moeten lopen.
Jouw vriend heeft zich misschien bedacht over het samenwonen? Dat komt wel eens voor. En dan is de vraag of jij daar in mee wilt (en kunt) gaan.

Precies dat

Dat is precies wat ik mij ben gaan afvragen....Waarom die weerstand bij partner...patstelling gevoel....Waarom weerstand stiefzoon....gevolg gesprekken psycholoog.

Woord is al gevallen...indien er iets veranderd is dan beter stoppen en geen energie meer instoppen

weerstand bij partner?

hou het bij jezelf!
misschien was je altijd al zo en is hij er klaar mee
Dus als jij naar jezelf kijkt dan kan je in ieder geval invloed uitoefenen. Als je dat wilt inderdaad.
gr Angela

Begrijp

Begrijp het wel, herken het ook wel, maar deze houding gaat hetgeen je wilt je niet geven en het is niet af te dwingen.
Ik vraag me echter wel oprecht af of een andere houding je dat wel zal geven. Het geeft hen misschien meer rust, maar jou denk ik nog steeds niet.
Meestal is het toch wel what you see is what you get. Zit het er nu niet in, je kunt nog zo hard proberen, maar het komt dan ook niet.

Diep van binnen lijkt het nu of je probeert af te dwingen uit onzekerheid, jaloezie, het niet betrokken voelen, geen stem hebben enz. Als je het na al die jaren nog niet hebt gevoeld of ervaren, dan zou ik toch eens achter mijn oren krabben of het het wel waard is allemaal.

andere vorm

Ik denk dat deze relatie niet gaat werken in de vorm die jij voor ogen hebt: namelijk samen met je vriend in 1 huis (zonder andere inwoners) en met alle familie jou beschouwend als een volwaardig familielid.
De vraag is dan of dat nodig is om toch een voor beiden bevredigende relatie te hebben. Zijn er andere vormen denkbaar voor jou?

Dat was ook waarom ik al vaker zei: spreek wat meer elders af. Nu ga je er ook iedere keer bovenop zitten, wat het voor jezelf moeilijker maakt om je niet te bemoeien met van alles en nog wat. Als je wat meer afstand neemt, kan het ook voldoende zijn om alleen maar te horen wanneer je waar moet zijn voor zo'n etentje en dan zie je het verder wel.

:-( :-(

Daar ben ik beland dus...nu ik met jullie "vreemden" erover heb, had ik toch gelijk.....

en tegen mezelf gezegd....gooi het roer om.....en leef je eigen leven.....lang genoeg gewacht.....het ene "gezin" is nog geeneens gevormd of het tweede dient zich aan....gaat niet werken.

Dus.....Thanks iedereen

tuurlijk kan het wel

jij kunt toch veranderen als je dat wilt?
Je denkt de hele tijd dat jouw methode de enige is, maar wat wil je nou?
wil je een relatie met hém omdat je van hém houdt
of wil je huisje boompje beestje met iemand zonder kinderen
gr Angela

Ergernis

Moedeloos, ik denk dat je het nu wel doorhebt:

je ergert je aan je partner en je projecteert het op zijn zoon.

Als je je relatie met je partner goed hebt, is het gedrag van zijn zoon geen probleem meer.

Duidelijkheid

Uiteindelijk moet je je eigen grenzen aangeven en dus ook 1) duidelijk hebben wat je zelf wilt van deze relatie/je partner en 2) dat ook helder naar hem communiceren.

Misschien als je 1) en 2) doet, HIJ zich wil aanpassen op een manier die voor jou goed is. En door 1) te doen, kan jij je misschien ook wat aanpassen.

Zo niet, dan weet je dat jullie relatie niet meer werkt op een manier die voor jou acceptabel is.

Linnet

Juist linnet. Daarom de gesprekken. En wij willen beiden helderheid waar t knelt en waarom.