waar wrikt t eigenlijk?

geen respect of impulsief?

Moedeloos, als ik lees over het voorval met de rollator, denk ik: Zou het ook kunnen zijn dat zijn zoon erg impulsief is?

Ik weet in elk geval niet of het voorbeeld dat je geeft aantoont dat hij geen respect voor jullie en jullie samenzijn heeft.

Mocht impulsiviteit spelen, dan helpt het niet om negatief te doen, maar juist duidelijk zijn: Nu niet en verder positief zijn en volhouden (zoek maar even op tips hier ik OO mbt adhd).

Historie

Flanagan....8 jaar lang was er niets aan de hand tussen ons...ik mag hem heel graag...alleen is hij erg verandert sinds drie jaar...dat ik zijn gedrag zo benoem heeft een historie van vertrouwen verandert in onbegrijpelijk....

Leg mij eens uit flanagan en linnet waarom hij zo iets doet:
-dat hij de kamer van mijn zoon inwisselt zonder overleg met ons
-dat hij mijn natte was van de rek afhaalt en op hoopje legt zonder overleg met mij
-dat hij een rek terugplaatst op een plek waar ik t vandaan haal terwijl ik die verandering met mijn partner heb besproken
-dat hij mij via de groepsapp informeert over zijn vaders verjaardagsfeest die hij samen met zijn vriendin wil organiseren
-dat hij de thema's waarvoor hij zich eerst niet interesseerde die ik en zijn vader bespraken, nu alleen met vader bespreekt
-dat hij mij sneller af is als zijn vader mij vraagt iets op te zoeken
-dat hij mijn zoon onzichtbaar opstookt om lawaai te maken zodat ik mijn zoon moet aanspreken

maar

De zoon is toch thuis, met vriendin en kind? Dan kunnen die toch ook wel eens voor oma zorgen? Kom op, je moet in oplossingen denken, niet in problemen!

Ps. Wel bijzonder trouwens, 4 generaties in 1 huis…

Jippox

Nee geen vier generaties....jippox
Oma woont nog zelfstandig thuis.
Stiefzoon heeft stiefkindje
Vriendin met kindje woont nog bij eigen ouders in

Uiteraard denken we in oplossingen maar mijn partner heeft altijd heel veeeeeel bedenktijd nodig als t gaat om veranderingen

Maar dan zeg jij: "ik wil nu liever bij mij afspreken en anders dan maar even niet". Misschien dat dat hem helpt om ietsje sneller na te denken. Op een gegeven moment moet je niet alleen zeggen dat je ergens genoeg van hebt, maar het ook laten merken met daden. Anders komt zo'n boodschap (bij sommige mensen waaronder denk ik ook jouw vriend) gewoon niet over…

Jippox

Ja jippox..we zijn net gestart met de gesprekken...t kwartje is gevallen bij hem.....Dus ik hoop op t beste

Maar waarom

spreek je zoon niet zelf aan op gedrag als je iets stoort?
Waarom zo moeilijk en ingewikkeld?
Jullie hebben genoeg geschiedenis samen.
Mijn partner heeft er ook een handje van spullen niet 'goed' terug te zetten. Tsja, dat is verder niet persoonlijk naar mij!
Ik zou je partner niet belasten met dit soort dingen. Meer je eigen plan trekken.
Verder zou ik wat investeringen doen in de relatie met zoon. Kan me voorstellen dat het nu steeds slechter gaat lopen over en weer. Zo zonde, je moet het met hem doen...

Moedeloos,

Het lijkt mj dat je je aangevallen voelde toen ik reageerde over de achterdocht en hoe je daarmee kan leren omgaan. Ik voegde er bewust 'in het algemeen ' er aan toe om na te denken of dit alleen persoongerelateerd is.
Of misschien voortvloeit uit een zekere mate van tegenslag(en) in het verleden zoals scheiding.

Ik herken je strijd. Ipv een stiefzoon die een bal onder jullie relatie legt, heb ik een schoonmoeder die na een leugen en zich te goed voelt voor een excuus een bal heeft gelegd. Heel vervelend want het neemt meer mensen mee in de bedrukte sfeer. En het is niet gemakkelijk als je man dan uit liefde voor zijn moeder haar niet uitlegt wat ze aan het doen is.
Dus dat moedeloze gevoel dat je vriend te lief is voor zijn zoon, is te vergelijken met de frustratie die ik voel, ookal gaat het niet om iemand die in mijn huis woont maar wel aan de familieleden haar verhaal heeft gedeeld.
Nu heb ik onlangs wel met één gezin de andere kant gedeeld en hen gevraagd hoe met die pijn om te gaan.
De tip was: waarde hechten aan de zaken met mensen die voor jou belangrijk zijn.

Maar ik herken dt gevoel van achterdocht. Ik heb ook een hele lijst van acties waarbij ik mij afvraag waarvoor het nodig is om zo achterbaks te doen. Ik vraag mij dan ook af wat ze ermee wilt bereiken. Nu weet ik dat ik er niet van uit moet gaan dat ze eens haar excuus komt aanbieden. Het is zodoende ook een pure zelfkastijding als ik mij afvraag waarom en het had zo veel gezelliger kunnen zijn als die spanningsveld niet meer bestond.
Toch ervaar ik achterdocht als een keuze van mijzelf. Een moment van zwakte wanneer ik moe en onzeker ben.

Net als het voorval met de rollator; jij stoort je eraan, zodanig dat je het hier als voorbeeld noemt. Pas later geef je aan dat je vriend zijn zoon vertelde dat dat ook later kon. Wees blij met de reactie van je vriend, die op dat moment laat zien waar jij staat in zijn leven. Ik denk det het gevoelig zijn voor speldenprikken iets is waar een relatietherapeut je ook mee kan helpen. Ik had veel baat aan het gesprek over mijn boosheid en de natuurlijke achterdocht die kwam opborrelen, als het tegen familiedagen aanliep zoals kerst. Ik was het liefst op vakantie maar dat kon ik de andere gezinsleden niet aan doen.
Daarom schreef ik:' leer die argwaan niet tot je te laten komen.' Als je dat wel doet, sleep je als het ware een blok beton aan je voeten mee. Jouw keus om een speldenprik te laten aankomen of niet.

Zoals ik nu heb gelezen ligt de verwachting bij een verandering in je vriend ten opzichte van zijn zoon. Kan je zelf ook aan iets werken? Iets zoals je schouders ophalen wanneer die stiefzoon ongevraagd iets gaat opzoeken. Puh, die acties van die zoon zijn zo puberaal, daat prik je toch doorheen. Eigenljk geldt dat voor meerdere acties.
Als een moeder van twee pubers ben je ondertussen zo door de wol geverfd dat je daar niet meer intrapt.

Het enige wat er toe doet is dat die stiefzoon niet tussen jullie staat. Door boos te worden, zet jij je stiefzoon onbedoeld zelf tussen jullie in. Zie het als een cirkel, je cirkel waarin je leeft en ademt en voelt. Je zonen en je vriend en je dierbaren staat in de eerste cirkel om jouw cirkel; de cirkel waar je liefde voor voelt. Er is ook een cirkel met mensen waar je geen liefde voor voelt. Tegen die mensen blijf je beleefd maar houd je geen rekening mee.

Zo was er laatst een feest. Ik schept een bord met lekker eten voor twee lieve moeilijk lopende mensen die mij aan het hart gaan. Schoonmoeder mocht, net als de andere gasten, zelf haar bord opscheppen. Daar voel ik mij dan echt niet schuldig over. De afstand is eigenlijk uit zelfbescherming. Iemand aar je weinig voor voelt, kan je ook niet kwetsen zoals een dierbare dat wel kan. Door de afstand is er ook minder voedingsbodem voor argwaan.

Sorry, het lukt mij ook nooit om kort van stof te zijn wanneer ik wil voorkomen dat woorden verkeerd begrepen worden.

Eigenlijk zeg ik dat je het jezelf moeilijk maakt als je blijft hopen op een herstel van de band zoals die vroeger wel bestond. Ik zou in mijn geval ook niets liever willen. Maar het vertrouwen en de behoefte om met diegene te praten staat op een laag pitje. Ik moet verder, jij ook.

Zo gelopen

Het is zo gelopen floor. We spraken onze eigen kinderen aan. Het lukte tot een bepaalde moment. De situaties dwingen mij nu indd om zelf op te treden. Partner vindt t oke maar toen ik optrad liep hij mij achterna om mij te sussen ipv zijn zoon aan te spreken.

In mijn beleving is zoon, de vader zoon relatie die hij niet heeft gehad, aan t opeisen.
Mijn partner heeft twee oudere stiefkinderen, daarna kwam zoon, toen scheiding van ouders toen hij 19 was, toen kwam mijn zoon in beeld.

Flanagan

HI flanagan. Ik vind t heel lief van je zoala jij je nu uit.
Het is indd hetzelfde gevoel en gedrag. Teleurstelling enerzijds. Verbaasd anderzijds dat die verandering is ontstaan en daartussen Hoe ga je er mee om.

Wat jij in je post aangeeft daar zit ik nu midden in. Vandaar partner het gesprek met psycholoog voorgesteld. Omdat wij een soort patstelling hadden.

Dus die omslag maken, daar zit ik nu midden in. Heeft even geduurd dat ik door had wat er aan de hand was. Nu Hoe ga ik er mee om.

Partner was onzeker over onze relatie geworden vandaar dat hij in mijn beleving partij trok voor zijn zoon.
Ik vond t ook fijn dat partner die rollator opschoof. Hij begint langzaam door te krijgen wat ik bedoel en het bedrag te herkennen van zijn zoon. Hij zei laatst zoon heeft neiging dunbevolkte recht te breien ook als ze krom zijn.

Dus voor partner is t ook niet makkelijk laat staan voor mij.

Maar fijn dat je je open stelt.

En ik ben echt geen boze stiefmoeder hoor, alleen accepteer ik geen brutaal gedrag van niemand niet.

Ben ook geen geboren stiefmoeder, moet t ook leren en dat gaat met vallen en opstaan

Daarom hier op het forum te vinden

Spelfouten

Dunbevolkte recht is dingen

Bedrag is gedrag

Flanagan-Nog Een Voorbeeld

Nog een voorbeeld flanagan...oudste stiefkind heeft mij peettante benoemd van een van haar kinderen met ceremonie in kerk .....zeven jaar later...praat zij met stiefzoon over samen terug komen van vader en moeder...

Daar zakt mijn broek van af

Tsja,

Ik mocht ook meemaken hoe mensen haar verhaal voor waar aannamen zonder met mij te praten.
Mensen die je al 25 jaar kent. Heel eenzaam voel je je dan. Maar je vriend heeft zijn dochter hierop aangesproken en dat is het enige wat telt.

Ik leer

Ja ik leer en ik leer loslaten.

Gisteren zei hij tegen zoon dat hij zn oor niet naar vriendin moest laten hangen dat hij geen dure vakanties moet gaan uitkiezen als hij niet genoeg geld heeft. Hè hè dacht ik. Zei tweegevechten partner dat ik t goed van hem vond dat hij aangeeft dat hij niet op grote voet moet gaan leven.

Dat moet ik partner wel nageven. Hij grijpt in bij zeer ernstige zaken.

We zijn op de goede weg hoop ik

Loslaten

Een ding begrijp ik niet zo goed. Wat gaat het jou aan dat je volwassen stiefkinderen onderling eens filosoferen over het al dan niet weer bij elkaar komen van hun ouders? Daar mogen ze toch een boom over opzetten? Dat heeft toch niks te maken met de realiteit? Jij weet toch dat dat nooit gaat gebeuren? Waarom raakt het je dan zo?
Of spraken ze er soms over waar jij bij was? In dat geval is het inderdaad bot. In dan mag je er best iets van zeggen: zeg, begrijpen jullie niet dat dit niet prettig is voor mij, kunnen jullie dat zonder mij bespreken alsjeblieft?

Veel voorbeelden die je noemt komen mij helemaal niet zo achterbaks over, eerder onhandig, maar ik was er natuurlijk niet bij op dat moment.

Ik denk inderdaad dat meer loslaten jou veel gaat opleveren. Naast dat je partner leert grenzen aan te geven. Ik heb goede hoop voor jullie!

Niki73

Nee niet in bijzijn van mij.

Waarom t raakt? Misschien had Ik verwacht dat ze mij volledig hadden geaccepteerd , maar door die opmerking voel ik tegelijk onacceptatie van hun.

Samengesteld gezin situatie is nieuw voor mij. Ik zal gaande weg mijn weg wel vinden.

Ik voel mij na t eerste gesprek al sterker, zekerder, minder kwetsbaar, doe ik minder spastisch.

Ik accepteer nu pas echt de issues die in een samengesteld gezin voorkomen.... ik werd overrompeld Door de gebeurtenissen en ik zat al niet lekker in mijn vel

Hoop er beter mee om te kunnen gaan vanaf nu

Niki73

Nee niet in bijzijn van mij.

Waarom t raakt? Misschien had Ik verwacht dat ze mij volledig hadden geaccepteerd , maar door die opmerking voel ik tegelijk onacceptatie van hun.

Samengesteld gezin situatie is nieuw voor mij. Ik zal gaande weg mijn weg wel vinden.

Ik voel mij na t eerste gesprek al sterker, zekerder, minder kwetsbaar, doe ik minder spastisch.

Ik accepteer nu pas echt de issues die in een samengesteld gezin voorkomen.... ik werd overrompeld Door de gebeurtenissen en ik zat al niet lekker in mijn vel

Hoop er beter mee om te kunnen gaan vanaf nu

Oud zeer

Ik denk dat het probleem bij jou zit.
Erkenning nodig van anderen. Dat moet je bij jezelf zoeken.
Mag je best hulp voor vragen!
De kinderen van je man gaan niet over jullie relatie. Ze hebben daar geen negatieve macht in, maar ook geen positieve. Dat ze jou als mens, als 'moeder' accepteren wil niet zeggen dat ze achter jullie relatie hoeven te staan. Daar staan ze helemaal buiten.

Verschil in aanpak

Verschil in aanpak wordt gauw veroorzaakt door verschil in karakter. Moedeloos lijkt mij meer een persoon die alles goed geregeld wilt hebben, strikt en gecontrolleerd en geen onverwachte verrassingen. Haar vriend lijkt mij wat gemoedelijker, het maak je niet zo druk want het heeft geen zin-type.
Op een moment dat je met zijn tweeën bent, is die laatste typering aangenaam en relaxed. Daar profiteert Moedeloos ook van want dit geeft haar ook rust en kan ze haar dagelijkse beslommeringen even los laten. Aan de andere kant heeft het doorstastende van Moedeloos ook weer een positief effect op haar vriend; sneller knopen doorhakken.
Ergens vullen ze elkaar goed aan.

Het punt is dat je best van elkaar kan leren. Zijn relaxte houding voorkomt dat hij in de stress schiet. Moedeloos geeft aan dat haar vriend in ernstige situaties wel ingrijpt. Best interessant hoe het voorbeeld van een meer relaxte (afstandelijke) houding de gemoedstoestand van Moedeloos positief zou kunnen beïnvloeden.
Dat gaat verder dan loslaten. Dat is het besef dat de 'georganiseerde ik' ook wel eens tegen je werkt.

Zo zat ik vroeger, bij wijs van spreken, over de schouder van de kinderen mee te kijken of het huiswerk goed was gemaakt. Het is gaan botsen en nu begeleidt mijn man het huiswerk. Zijn aanpak is anders dan die van mij. Of het goed gaat, zal de tijd leren. Maar ik heb wel van hem geleerd hoe een controllerende houding averechts werkt.
Soms wens ik dat ik ook minder serieus en meer relaxt in het leven sta in plaats van het denken voor anderen.
Tjsa, karakterdingetje, daar kunnen mijn kinderen ook niets aan doen.

Het is goed om er achter te komen wat speelt; onzekerheid door eerdere ervaring in een relatie of de touwtjes in handen willen houden omdat je zo bent.
Zo zit rijdt mijn kind paard. Als een paard te vaak en te hard een ruk aan het bit krijgt, gaat hij ook vaker bokken. Dat bemoeilijkt weer de rijles voor de berijder.
------
Ps drie jaar geleden veranderde de band tussen jou en de stiefzoon. Weet je waarom? Was dat in de tijd dat jouw zoon op kamers ging? Is er iets voorgevallen dat stiefzoon niet bemoederd wenste te worden? Of vond de stiefzoon dat je vol lof over je eigen zoon sprak. Is dat de reden dat hij je zoon ging stoken en in de problemen bracht? Je gooit het op de problematiek van samengestelde gezinnen. Ik bedenk dat jaloerzie tussen kinderen ook stevig kan dooretteren ( herkenning). Zodanig dat men onredelijk doet naar anderen.

Flanagan-raak aantal punten

Je hebt een aantal punten goed geraakt.

Zo heb ik als alleenstaande fulltime werkende moeder het huishouden in mijn eentje georganiseerd. Ik ben georganiseerd maar ook impulsiever dan mijn partner. Hij is meer van uitstellen en achterover leunen. Iets relaxen dan ik. Er is goede balans betreffende lopende zaken. Nieuwe zaken is wederom van vooraf beginnen. Zoals de zorg voor zijn moeder...in dit traject kun je niet achterover leunen en gaan wikken en wegen....dan komt mijn slagvaardigheid om de hoek kijken en zijn stress..hahaha ...Wij erkennen en herkennen dit

Ik filosofeer en ventileer hardop en hij is in zichzelf gekeerd. Dat is een aandachtspunt bij de psycholoog.

Ik stuur graag mijn leven in die richting die ik voor ogen hèb. Omdat ik zelf verantwoordelijk ben voor mijn geluk. Als jij t niet wilt doen dan doe ik dat wel, sluipt erin. Dus dat mag een tandje minder.

Die verandering dat het stroef loopt tussen zijn zoon en mij heeft mijn partner ook opgemerkt. We hebben er geen verklaring voor.

Enige wat ik denk wat ik ergens in de post heb aangegeven....De positie van de zoon binnen het eerste gezin,. Die werd bepaald door de twee oudere halfbroer en half zus. Dus geen totale aandacht voor hem. Dan komen wij in beeld(mijn zoon en ik hebben een goede band).
Dat hij nu de ruimte heeft ingenomen van kind bij zijn vader nu mijn zoon er niet zo vaak meer is. Jaloezie bij stiefzoon?

Ik zou t anders ook niet weten.

Ik hem bemoederen? helemaal niet. Juist hem de ruimte gegeven om naar mij toe te komen. Een aantal jaren geleden kwam hij met bosje bloemen met moederdag. Ja dan bloeit mijn hart nog verder open voor hem. Dit jaar helaas heeft hij zijn gebaar met moederdag overgeslagen. We Hebben het er niet meer over gehad mijn partner en ik.

Die tegenstrijdigheid kan ik ook niet plaatsen.

acceptatie

"Misschien had Ik verwacht dat ze mij volledig hadden geaccepteerd, maar door die opmerking voel ik tegelijk onacceptatie van hun."

Ik denk echt dat dit twee volledig verschillende dingen zijn. Ik ben geneigd (maar ik was er niet bij, en jij blijkbaar ook niet) zo'n filosofietje over hereniging van hun gescheiden ouders als gedachtenoefening te zien. Het schijnt dat sommige volwassen kinderen van gescheiden ouders dat hun hele leven diep van binnen blijven wensen. Ik weet niet of dat hier speelt. Maar zelfs al wensen zij dat, dat staat volledig los van jou en de vraag of zij jou accepteren. Ze kunnen jou aardig vinden en een rol in hun leven gunnen, en dat toch wensen. Ik neem aan dat deze volwassen kinderen verstandelijk heus wel weten dat hun vader en moeder nooit meer samen zullen zijn.
De vraag aan jou is dan: waarom voel jij je niet geaceepteerd vanwege iets wat feitelijk los van jou staat? Ik denk dat dat een goede vraag is om eens bij de psych uit te diepen.

Ergens

Krijg ik bijna medelijden met hem.
Al die moeders; zijn moeder 'verlaat' hem, de moeder van zijn vriendin moet hem niet en de vriendin van zijn vader moppert ook alleen maar als hij iets fout doet. Hij ontwikkelt een anti-vrouwensyndroom. Alle vrouwen doen moeilijk, behalve zijn vriendin want die begrijpt hem.

Ik schreef:' is er iets voorgevallen dat stiefzoon niet bemoedert wilt worden' . Ik bedoelde niet dat ik er van uit ging dat jij hem bemoedert maar dat hij dat mogelijk zelf zo ervaarde, zonder dat je het zelf in de gaten had..

Dat het contact stroef verliep was je vriend ook opgevallen. Heeft hij aan zijn zoon gevraagd of er iets speelt?
Vroeger wel bloemen met moederdag en dit kaar niet? Is stiefzoon van mening dat jij zijn vriendin niet accepteert? Of heeft hij dat gevoel? Botst dat met de wens dat hij jou wel moet accepteren? Kan het zijn dat stiefzoon een ergenis van jou voor zijn vriendin heeft gevoeld?
Ik ben maar even wat aan het brainstormen. Die vriendin is een troef in je handen. Als jullie 'vriendinnen' worden, gaat je stiefzoon sneller mee. Jullie kunnen werken aan een verbeterde verstandhouding doormeer met zijn vieren iets te ondernemen, vb bowlen en daarna uit eten.

-----
Sommige gezinnen vinden de kado's voor moederdag en vaderdag zo'n domme commerciële actie dat ze principieel niets kopen. Wie weet komt zijn vriendin met haar eigen visie ook uit zo'n gezin en wilt hij haar niet tegen de haren instrijken. Zondag hebben we vaderdag, eerst maar eens zien wat hij gaat doen.
Het is uiteindelijk ook maar iets materialistisch. Ik zie het niet als een boodschap. Ik heb liever dat mijn kinderen het hele jaar door rekening met anderen houden en de moederdag vergeten dan andersom.
Doet mij beseffen dat mijn kinderen ook nog op pad moeten of aan mij vragen of ik nog even tijd heb.;-).

Nikki73

Ja jee, ik denk dat ik aardig gevonden wilde de worden. Meest voorkomende beginners fout bij samengestelde gezinnen?
Dat "klusje" ging ik ff klaren heb ik misschien onbewust gedacht. En toen kwam een periode van afstand toen weer toenadering. Dan denk je van oke we zitten in rustig vaarwater na zoveel jaar. Dan blijkt dat er nog golfje zijn bij de kinderen. Pff inderdaad afstand nemen.
Mijn partner heeft een poos geleden luid en duidelijk aangekondigd dat hij niet van plan is bij hun moeder terug te gaan.

Ik heb ook niet op alle weerstand een kant en klare antwoord. Ik weet dat mijn gevoel spreekt en dan ga ik kijken wat er aan de hand is.

Hang wurg relatie 'flanagan

Hij heeft een hang en wurg relatie met vriendin. Dus dat loopt ook niet lekker. Vandaar dat mijn partner en ik zijn huis deur hadden open gesteld als escape/veilige plek. Ipv bij schoonouders te hangen.

Stiefzoon heeft wel samen met stiefdochtertje moederdag kado gegeven äan vriendin(moeder)
Dus ik begrijp die verandering näar mij toe nog steeds niet.

Mijn vriendin zei ooit waarom vraag je t niet op de man af waarom de sfeer verandert is. Kan nog altijd. Mijn partner praat de dingen vaak uit met hem.

Laatst heb ik wel direct met stiefzoon mijn grens gecommuniceerd mbt gesprek op de speaker. Daarna hoorde ik van mijn partner dat zoon op terug was gekomen. Mijn partner heeft aangegeven dat zoon ons kleurt met zijn verhalen over zijn vriendin en dat ik dat niet prettig vind maar mijn eigen kleur zelf wil ervaren met vriendin.

Ja ik heb vier maanden geleden beiden aangesproken over een bijzondere dag die ze buiten mij om wilden gaan organiseren.
Betrof verrassing mbt mijn partner, maar sowieso konden wij die dag niet. Heb toen aangegeven dat ik t fijn zou vinden als ze mij eerst hadden benadert voordat ze de datum en inhoud gingen bespreken .

Dus ze waren indd op hun pukkie getrapt....en toen viel t woord haatdragend richting mij....

ja ik ook, ...

.. ik (40+) wil ook af en toe dat mijn ouders bij elkaar komen. Ik heb mijn stiefouders als sinds mijn kleutertijd. Het heeft niets met mijn stiefouders te maken. Rot voor ze, maar daar denk ik bij zo'n wensgedachte helemaal niet over na.