waar wrikt t eigenlijk?

"Wel uitsloven om t mij naar de zin te maken"

op zich biedt dit wel kansen, toch? Als je dit voelt kun je dit best benoemen naar hem, en woorden geven aan dat wat je hem ziet doen. Je hoeft dan nog steeds niet 'dwingend' te zijn en hem bij de oren in dat gesprek sleuren, maar wel laten zien dat je een positieve insteek wilt houden. Als je niet van hem hield zou jij al gestopt zijn (neem ik aan? of blijf je bij hem tegen beter weten in/omdat het moeilijk is om weg te gaan), en als hij niet van jou hield zou hij zich nu niet 'uitsloven' zoals je het noemt.
gr Angela
ps mannen van mars, vrouwen van venus? jij wilt praten, hij wil actie? als dit het basale verschil is en blijft dan kan dat een mooi startpunt zijn om naar de toekomst toe te praten en niet terug te blikken!

Angela67

Tegen beter weten in, nee absoluut niet hoor.
Ik vind hem heel lief, zorgzaam, trouw, pienter, avontuurlijk, daadkrachtig, humoristisch, . Maar is af en toe ook blind, egoïstisch, sloom

Hij is wel wakker geschrokken hoor een paar maanden geleden, maar omdat hij toch veel tijd doorbrengt met zoon, zie ik het verschil duidelijk, met mij samen, na zoon met mij samen

Weet je bedenk ik mij, ik ben positief ingesteld, als iets jou toebehoort dan krijg je t ook anders is t maar voor korte duur geweest. Dan denk ik straks, twaalf leuke jaren samen gehad met veel ups en weinig downs . Is goed zo.

Ik wacht woensdag af

gaat niet gebeuren

"Dus jutta het gesprek is bedoeld dat hij van een vreemde hoort dat ik geen spoken zie."

Dit is nu typisch een verkeerde verwachting van relatietherapie.

De therapeut/mediator gaat dat helemaal niet zeggen, die is neutraal.

Dat kunnen ze ook helemaal niet want het is jouw waarheid tegen de zijne.

gesprekstechnieken

Als jij dit letterlijk tegen hem zegt snap ik wel dat hij in zijn schulp kruipt en dat levert bij mannen vaak een liever niets doen dan waarschijnlijk toch het verkeerde.
Je kunt beter ik-boodschappen geven.
Of: ik wil het hier en hier graag over hebben, ik kom er over een week op terug.
Heeft hij een week om te verwerken, na te denken en hoeft ie er nog zelf niet op terug te komen ook en jij hebt je resultaat: het gesprek met een waarschijnlijk iets meer ontspannen man.

Ik zie in dit soort moeizame communicatie ook nog wel een taak voor ouders weggelegd overigens.

Tops en Wanda

Als jij dit letterlijk tegen hem zegt snap ik wel dat hij in zijn schulp kruipt en dat levert bij mannen vaak een liever niets doen dan waarschijnlijk toch het verkeerde

>>>>spijker op de kop: tops en wanda.

Ik ben misschien indd te direct en te confronterend voor hem, schiet hij daarom in de verdediging.

Wat ik bedoel te zeggen met inzien, dat de therapeut dan tenminste mijn pijn/frustratie als erkenning inzet zodat hij beseft dat ik geen spoken zie. Snap je wat ik bedoel? Begrip laten komen en erkenning dat ik er degelijk lastaat van heb

Snap

heel goed wat je bedoelt, heb er zelf enorm mee moeten worstelen in het verleden. Je gelijk heb je al, want je hébt er last van, alleen hoop je dat de therapeut hem dat kan doen inzien.
Maar zo werken die gesprekken niet helemaal.
De therapeut is neutraal en eigenlijk een mediator voor allebei. Ze houdt jullie een spiegel voor en laat je waarschijnlijk de oplossingen ook nog zelf bedenken.
Het werkt alleen als jullie daar allebei actief in meewerken.
Daar zit vaak een angel: de ene werkt zich te pletter en de ander niet en dat is meestal niet uit vrije wil maar uit onvermogen.
Vandaar mijn opmerking over de taak van ouders. Communicatie is het belangrijkste in wat voor vorm van relatie dan ook.

therapeut

Ik begrijp (en herken) wat je bedoelt. Je zoekt bevestiging. Erkenning. Je wil dat er iemand is die naar je luistert en dat doorgeeft aan je partner, zodat die gaat inzien wat dit met je doet.

Maar ik ben bang dat je een therapeut verwart met een mediator of scheidsrechter.

Dat was wel een heel kromme zin

Dat krijg je als je te snel op send drukt voor je alle zinnen nog eens doorleest!

Laatste zin moet zijn: Maar ik ben bang dat je een therapeut ziet als een scheidsrechter ipv mediator.

ook niet

"dat de therapeut dan tenminste mijn pijn/frustratie als erkenning inzet zodat hij beseft dat ik geen spoken zie"

nope, gaat een therapeut ook niet doen. Die gaat vooral inzetten op communicatie zodat jullie elkaar gaan begrijpen. Belangrijk is te beseffen dat die therapeut neutraal is. Misschien zie jij wel spoken, dat weet de therapeut niet, die hoort alleen 2 kanten van een verhaal die wat haaks op elkaar staan en kan daar geen conclusie uittrekken wat klopt.

Mijn moeder had hetzelfde toen ze in therapie ging met mijn vader. De therapeut zou mijn vader wel laten inzien hoe fout hij bezig was. Wat een diepe teleurstelling toen dat niet gebeurde en zij de deksel op haar neus kreeg.

Zo ergelijk

Vind ik het als een partner iets wel van een deskundge aanneemt maar niet van degene waarmee hij samenwoont.
Dit is een algemene opvatting.
Wanneer een partner het dan wel gelooft wat een derde zegt, waarom kost het dan zoveel moeite om aan je partner te twijfelen. Dan rijst de vraag; op welke tree sta je?

even een voorbeeldje uit eigen broodtrommel: tijdens een zaar verdraaide knie werd er opgemerkt waarom in de (loeizware) stofzuiger niet gebruikte. Tja, met zo'n zware nilfisk de trappen op zag ik niet zitten. Ik merkte dat er getwijfeld werd aan de ernst van de verdraaiing. Bij controle legde de arts uit dat het zeer verdraaid was vanwege de bloeduitstortingen en de inscheuringen in de pezen. Manlief reageerde met dat het inderdaad heftig was geweest. Grrr gaat er bij mij dan ook door mijn hoofd ?
Nu moet ik er wel bij vertellen dat tijdens de opmerking waarom ik de stofzuiger niet pakte, ik antwoorde dat die te zwaar was om met die pijn in de knie te tillen. Antwoord; 'Ik weet toch niet hoeveel pijn je hebt.'

Algemene aanname: Je gaat er van uit dat de ander hetzelfde denkt als jij omdat diegene het niet vraagt. De domper is groot als dat niet zo blijkt.
Persoonlijk vind Ik het moeilijk om waarde te hechten aan een verandering wanneer je die niet samen weet te bereiken. Maar ja, anders waren er heel wat relatietherapeuten werkeloos.

net gesprek ter voorbereiding op as woensdag bij therapeut

Ter voorbereiding op as woensdag heb ik net een heftig gesprek gehad met partner. mijn vraag was; wat zijn hulpvraag was en of welke insteek hij wilde maken bij t gesprek. ik had bijna de handdoek in de ring gegooid en hem eruit gezet..zo woest was ik

Samengevat:

Blijkt dat hij zoon (liever)wel apart aanspreekt ipv direct of in bijzijn van mij. En waarom zeg je dat nu pas dan, als ik dat niet weet dan weet ik toch ook niet dat jij er iets van vindt of er iets mee doet? zei ik.

Hij erkent dat zijn zoon de neiging heeft iets recht te breien wat krom is. Hij erkent dat stiefzoon niet de meest handige aanpak heeft gedaan bij de voorbeelden. Van de slaapkamer en bed van mijn zoon keurt hij dan ook helemaal af. T was wat anders geweest als hij met jouw zoon daarover had gecommuniceerd zei partner. mijn partner erkent dat vriendin van zoon veel invloed via zoon wil uitoefenen en dat mn partner een keer dat gesprek met haar zal aangaan.
Hij erkent zijn onmacht ook, dat er soms te veel dingen gebeuren waar hij geen invloed op heeft en die hij allemaal niet hoort of ziet.

Wat hem betreft hoef ik mijn plek niet te bevechten want dat zou ik hebben volgens mijn partner al vanaf dag een. Ja datgene wat je zegt en laat zien strookt niet met elkaar; zei ik. Dat bedoelt hij dan niet zo; zegt hij maar erkent dat ik dat op die manier kan voelen.

Ja eigenlijk heftig gesprek maar ook weer nieuwe openingen. De dingen die we besproken hebben weet hij nog heel goed na te vertellen maar ook dat zijn onmacht en onkunde parten spelen.

Ook al ontbreekt de intimiteit, als ik niet van je zou houden had ik al lang gestopt zei hij.
Intimiteit kan ik niet geven als ik nog irritatie voel of heb en als dingen geparkeerd worden en niet besproken zijn, dan is er geen plek voor intimiteit zei ik. en als jij dan afstand creeërt dan reageer ik weer daarop door ook afstand te creeëren zei ik

Ik heb ook aangegeven dat ik acht jaar op hem gewacht door begrip te tonen voor zijn scheidingsproces en dat ik er nu klaar mee ben. en dat ik daarom nu tot vervelends toe in zijn ogen dingen bespreek, herhaal, benoem, aankaart. want het zit me veel te lang dwars en nu zijn zoon gaat bemoeien ik nog meer geirriteerd raak

ja en nu de vraag: heeft het zin om woensdag naar de therapeut te gaan?

Goed gesprek

@Moedeloos, in september is de zoon klaar. Ik kan mj voostellen dat je vriend wilt voorkomen dat een strijd in huis de kans op het niet bereiken van die mijlpaal vergroot. De therapeut is zinvol om deze het proces waarin je vriend zijn zoon dient te begeleiden in het op eigen benen staan, kan bijstaan..
Zo te lezen zit het op zich wel goed tussen jullie twee.

stiefzoon klaar?

Hoi,
Het kan aan mij liggen hoor maar op de een of andere manier heb ik er niet zoveel vertrouwen in dat stiefzoon in september klaar is. En nog minder in het gegeven dat hij dan "vanzelf" het huis zal verlaten. Hij is nu al 32. Hij heeft echt al een paar stations gemist in mijn ogen. Maar nogmaals, misschien zie ik spoken met mijn buurjongen van 45 die nog thuis woont en niet werkt en zonder ziekte of stoornis toch geen enkele ambitie lijkt te hebben. Ik ken nog een paar van dit soort voorbeelden, toevallig ook van een psychologiestudent die ouder en ouder werd en nooit afstudeerde. Het feit dat jouw stiefzoon vrouw en kind heeft is het enige verschil. Daar maar hoop uit putten.

partner

O ja, om even antwoord te geven op je vraag: hartstikke fijn dat je een goed gesprek had met partner. Juist wel naar therapie gaan en jullie liefde daar bevestigen. Ik hoop echt voor je dat stiefzoon geen eindeloos blok aan been zal blijken te zijn. Dan komt het allemaal goed.

dankbare moedeloos

moedeloos is jullie dankbaar. jullie hebben mij over het weekend heen getild.
en ik heb echt zinnige dingen gelezen. gelukkig hoorden jullie ook de knelpunten en mijn frustraties en dat heeft mij goed gedaan.

tijdens het gesprek heb ik houvast gehad aan jullie inzichten om hem niet de deur uit te zetten. want dat zou ook niet eerlijk zijn naar hem toe. zoals een aantal van jullie zeiden: tijd voor een goed gesprek. en zo zette ik ook in.

ik heb ook aangegeven dat ik zijn zoon echt niet hekel, maar dat ik brutaal gedrag van niemand accepteer, niet van mijn kind, niet van mijn ouders of familie dus ook niet van hem. want jouw omgeving neemt gewoon hetzelfde over wat jij uitstraalt zei ik.

mijn partner draait overuren in zijn hoofd en hart, jij weet t ook op juiste moment te brengen zei hij tegen mij...ja ik kan wel begrip blijven hebben maar ook bij mij is de rek eruit..zei ik
Ik heb ook de zorg van mijn moeder, de dood van mijn vader en broer, mijn zoon het huis uit, baan kwijt, nieuwe baan, overgang ...allemaal in drie jaar tijd...ben geen knijppop

eerlijk gezegd...september bachalor??? denk t niet...zoon voelt op dit moment totaal geen verantwoordelijkheid...pa betaalt en financieert alles...dus waarom zou hij...blijft in hang en wurg relatie zitten en dat slokt zijn tijd en energie op...dus afstuderen? eerst zien dan geloven

mag ik tzt weer beroep doen op jullie? Voor nu nogmaals bedankt allemaal

Psycholoog

Lieve mensen.

Hierbij een update van ons bezoek bij de psycholoog.
Intake gesprek achter de rug.
Mijn partner was spraakzamer. Aantal nieuwe dingen gehoord van hem over zichzelf. Hij erkent zijn solistische trekjes nu meer. Dat geeft weer hoop en sta ik nu hoopvol.
Of onze verwachtingen hetzelfde zijn is een van de vragen. We moeten afzonderlijk een lijstje maken wat we in een relatie willen zien.

Misschien een gekke vraag,

maar wordt de zoon ook betrokken in het gesprek? Weet de zoon welk een schade hij aanricht in de relatie van zijn vader? Hij begint aan een eigen leven met een eigen relatie en een eigen toekomst, maar hij maakt het leven van zijn vader 'stuk'. Misschien is dit wat kort door de bocht; ik weet ook niet hoe ik het anders moet formuleren.
Het komt ook zo egoïstisch over. Natuurlijk zal dat het gevolg zijn van een sluimerend groeiproces en een geval tolerantie. Maar jullie komen niet verder als de zoon geen respect heeft voor de toekomstplannen van zijn vader.

Soms heeft een persoon zo'n bord voor de kop dat diegene het niet eens ziet.

Flanagan

Ohhhhh neeeeeee.....asjeblieft ...nee zoon wordt niet betrokken. Integendeel.ik heb tegen mijn partner gezegd dat ik niet wil dat dit met de kinderen wordt besproken. Dat heeft ie goed in zn oren gekropen.

Kijk nu is t de eerste keer, dus dan hebben we nu t over onze eeKatie tot elkaar gesproken. Ik heb wel aangekaart dat er nog meer issues zijn, zoals de kinderen en kleinkinderen.
De rol van stien zoon wordt zeker een keer besproken.

Bijv nu, van half vijf tot half zeven heeft zoon zitten gamen. Vader vraagt om zeven uur zullen wij ff potje spelen. Wat doet zoon, direct weer gamen. Vader heeft geen tijdsbesef houdt dat niet in de gaten omdat hij vindt dat zoon al volwassen is, dus spreekt hij hem ook niet daarop aan. En zoon denkt pa betäalt toch en ik krijg alle ruimte om te klooien

Dus dat hij zijn zoon niet aanspoort komt zeker ter sprake binnenkort.

Mijn partner geeft aan blij te zijn met t ingeslagen traject...Dus hoopvol? Dat gevoel is er wel

saboteren

Ja, hoopvol, stiefzoon saboteert jullie relatie. Dat ijkt mij ook het belangrijkste thema. Het lijkt erop of hij de scheiding nog steeds niet verwerkt heeft. Maar ja, hoe krijg je hem bij de hulpverlener? Dat gaat niet lukken zolang niemand eisen aan hem stelt.
Maar goed, geniet nu maar even van je succesvolle gesprek ;

Voorbeeld aandacht trekken

Voorbeeld :

zoon ziet vader en mij weer bonden/samen dingen doen. Prompt koMt hij met rollators voor zijn oma aanzetten Om WEER de aandacht van zijn vader naar zich toe te trekken weg bij.mo j te halen.... 32 jaar hè.....en vader die wil straks dat niet als storend gedrag zien als ik t zou äan kaarten.

simpele oplossing

Niet voor alles, maar in ieder geval voor een deel van de problemen: spreek vaker bij jou thuis af, of ga weekendjes weg.

Zorg moeder

Partner is mantelzorger voor moeder. Als enig kind heeft hij de zorg voor zijn moeder. En dan wordt t dus lastiger om alleen bij mij af te spreken omdat moeder nog thuis woont.

Oplossingen zijn niet eenvoudig. Maar weer komen er wel of niet

rollators?

'Prompt komt hij met rollators voor zijn oma aanzetten'

Dat snap ik niet. Ik neem aan dat hij niet kan toveren, dus dat hij die rollator(s) al eerder is gaan huren/kopen/lenen? Wat is daar dan prompt aan? En waarom is dat een probleem?

Als je goed leest Alicia

Als je goed leest Alicia staat het volgens mij helder in de post.

Mijn partner en ik zijn met elkaar bezig en zoon trekt vaders aandacht weg bij door over rollator te gaan praten. Toont geen respect voor ons samenzijn. Mijn partner gaf dan ook direct aan dat hij de rollator op een ander tijdstip wilde bespreken.

achterdocht

Natuurlijk zijn de rollators niet het probleem. Het probleem is de achterdocht die opborrelt bij de acties van de zoon. Je hebt moeite hem te vertrouwen. Zelfs als zijn zoon zou zeggen dat hij wel om je geeft, zou je het niet geloven. Puntje voor op je lijst; Hoe leer ik omgaan met achterdocht ( in het algemeen).