Verdriet

Martine, het gesprek is zinvol geweest

Je hebt het geluk gehad dat hij je een paar antwoorden heeft gegeven die in je straatje te pas kwamen. Blijf mantra's herhalen, brainwash jezelf, ook al sta je nog niet helemaal achter de mantra's:

"Ik wil helemaal geen relatie met iemand die vreemdgaat als zijn relatie niet lekker loopt."
"Onze verhouding heeft voor beiden een functie gehad maar nu is het tijd om iets te doen met de opgedane informatie."
"Je moet keuzes maken in het leven en ik kies voor mijn man en wil er voor de volle 100% voor gaan."
En vul zelf maar aan.

Zwak, zwak, zwak

Nouja, zo erg als de titel doet vermoeden, is het niet. Maar het bleef niet bij een "hoi" gisteren. Zonder dat we dat wisten, hadden we allebei onze jongste meegenomen met sporten. Blij elkaar te zien en die trokken meteen de hele avond met elkaar op. Ex-minnaar was blij mijn jongste weer te zien en ik met die van hem.

En zoals wel vaker als hij eenmaal met me begint te praten, ontstond er een spraakwaterval. We hebben heel veel met elkaar gepraat en voor het eerst kon ik hem zonder al teveel pijn in de ogen kijken. Hij heeft weer veel antwoorden gegeven op vragen die ik nog had. Het lijkt erop dat het thuis zo erg geknald is, dat ze allebei erg zijn geschrokken, waardoor ze eindelijk allebei bereid zijn aan hun huwelijk te werken. Dat vind ik fijn. Ik gun het dit gezinnetje. Secretaresse staat er nog wel tussen, maar ik geloof niet meer dat zij een grote bedreiging vormt. Die verliefdheid ebt wel weer weg, zoals ook bij mij destijds.

Kortom: hij zit in mijn hart, ik geef verschrikkelijk veel om hem. Maar ik heb hem ook gezegd dat ik achteraf blij ben dat ik mijn gezin niet voor hem heb opgebroken, omdat hij mij dan toch ooit verdriet zou doen. Hij is gewoon niet monogaam te krijgen, dat besef ik wel. Eindelijk begint mijn verstand het een beetje te winnen van mijn gevoel. Wat een verademing!

Na het sporten vroeg hij of we nog wat bleven drinken. Tja, die "kleintjes" wilden dat maar wat graag, dus dat hebben we gedaan. Gewone gesprekken volgden toen. Als gewone vrienden. Tot "ons nummer" werd gedraaid en we allebei besloten dat dat het teken was om op te stappen. Het feit dat hij herinneringen heeft aan muziek, hotels e.d. doet mij goed. Hij heeft het afgesloten, maar die periode met mij heeft een plekje in zijn hart gekregen. En ondanks alles, voelt dat toch goed.

Groetjes,
Martine

Een pleister die langzaam wordt losgetrokken

Eén harde ruk doet minder pijn, want het duurt korter maar zoals jij het doet kan het ook, zolang je je maar voor ogen houdt dat het doel afbouwen is. Je bent een van de kersen op zijn taart, dat is goed voor je ego, je bent geen anoniem toefje slagroom. Merk je dat je in je verliefde gevoel blijft hangen, kap dan rigoureus, verzin desnoods een smoes om van sportclub te veranderen. Zelf heb ik ex-minnaar ook een paar keer bewust opgezocht om te kijken of de theorie (mijn liefde is minder geworden/ik kan het nu wel aan hem te zien/ik hoef hem niet meer) ook in de praktijk bleek te werken.

De laatste dagen ben ik vanwege een gesprek dat met een vriendin in mijn hoofd nogal bezig met mijn stiefmoeder, ik heb haar jarenlang proberen te zien als een "bedrijfsongeval" van mijn vader maar eigenlijk haat ik haar en als ik via via hoor dat het slecht met haar gaat denk ik "lekker puh, net goed". Ik, de vergevingsgezinde, tolerante Brunette, haat iemand. Het is de enige, maar ik ben dus geen haatvrij persoon. Dat vind ik heel erg van mezelf maar ik vecht er niet meer tegen. Dat mens heeft mijn jeugd verpest, mijn wereld in elkaar doen storten. Mijn vader liet het allemaal gebeuren dus die is medeschuldig maar van hem hield ik en zij was een indringster, ze heeft zonder aan zijn gezin te denken werk van hem gemaakt. Mede hierom heb ik het destijds met mijn minnaar uitgemaakt, ik kon het idee niet verdragen dat ik zelf in de rol van mijn stiefmoeder terecht zou komen. Wat ik ermee wil zeggen: wees blij dat het met een sisser is afgelopen, stel dat je hem helemaal had gekregen, zou je dan gelukkiger zijn geweest dan nu? In de wetenschap dat jij de oorzaak bent van andermans ellende?

Martine

Hoe is het verder verlopen?

Tja, jammer voor je

Sorry voor mijn Frans, maar wie haar .... brand aan een getrouwde snikkel mag op de blaren zitten. Ik vroeg er ook niet om, dat mijn man zijn heil zocht bij een minares, toen ik al 6 maanden zwanger was. Zij stond niet naast ons bij het altaar, toen wij elkaar het ja woord gaven. Echter werd dat rotwijf nu wel een deel van mijn leven. Lieverd, er zijn hier maar een paar mensen het slachtoffer, zijn vrouw en zijn kinderen, niet jij

Jeetje

Ik weet niet wat ik lees....
Martine, weet je wat een 'emotionele affaire' is? Zo begon het bij jou.
Die man had aandacht nodig. Jij gaf die aandacht en vice versa. Dat zijn geen 'gewone diepgaande gesprekken', maar dat is emotioneel vreemdgaan.
En natuurlijk voelde dit als 'ware liefde'. Je woonde niet samen in 1 huis, had geen kinderen samen en jullie ontmoetten elkaar in 't geheim. Spanning en verliefdheid ten top.
Maar het is leven in een fantasie. Het is niet echt en het heeft geen toekomst. Want stel dat jullie allebei huis en haard hadden verlaten om samen verder te gaan, dan waren de problemen al snel begonnen. Co-ouderschap met 2 verschillende gezinnen, bedrogen ex-en, mensen die zich van jullie afkeren om wat jullie hebben ontketend, etc. En dan, na een paar jaar, sluipt de sleur in je relatie, dat gebeurt namelijk bij elke relatie. En omdat jullie een heel slechte start hadden gehad (namelijk 2 vreemdgangers.... niet echt 'een goed begin is het halve werk') zou in no time 1 van jullie het weer elders zoeken en daar gaan klagen over de 'moeizame relatie' met de eigen partner, etc.

En die afscheidsmail die je nu hebt gestuurd...tsja, je wilt blijkbaar nog steeds aandacht van hem. En als het niet positief is, dan maar negatief.

Wees eerlijk en ga weg bij je huidige partner als het allemaal niet is wat je wilt en ga ALLEEN verder. Dat is eerlijk, ook naar je partner toe. En ook naar je kinderen. Zij voelen echt wel dat er van alles speelt.

Succes.

victoria

de beginposting is uit 2011.
gr Angela

Okay, laatste pagina had ik nog niet gelezen....Gelukkig ben je al tot wat nieuwe inzichten gekomen...

Hoe doe je dat?

Als ik de zoekfunctie gebruik zet hij de resultaten altijd op volgorde, meest recente eerst. Om een draad uit 2011 naar boven te vissen moet je dus echt ver klikken.
Dit topic had ik volgens mij ook nog nooit gelezen. Wel grappig, al die oude namen.

jeetje wat een veroordelingen jegens Martine

Degene die in een relatie zit en vreemd gaat treft toch de blaam? En niet degene die alleen staat en iets met iemand begint?
Houd me ten goede: ik ben nooit zo'n minnares geweest en zou er ook voor passen. Simpelweg om het feit dat ik het volkomen ongelijkwaardig vind dat de ene van twee walletjes kan eten en de andere twee smartelijk zitten te wachten. Maar toen mijn ex-man ooit vreemdging, nam ik het hem kwalijk, niet die vrouw! Hij zat in een relatie, hij had die verantwoording op zich genomen, niet die minnares.

Martine: veel sterkte! En dat hoop ik ook voor zijn vrouw en zijn nieuwe minnares. Hem wens ik toe dat al de vrouwen om hem heen eens voor zichzelf kiezen en hij een tijdje alleen komt te staan.

als je willens en wetens meewerkt aan een relatie terwijl je weet dat de man/vrouw bezet is ben je in mijn ogen net zo medeplichtig. Je gaat niet in je eentje een relatie aan.

nou nee tja

"als je willens en wetens meewerkt aan een relatie terwijl je weet dat de man/vrouw bezet is ben je in mijn ogen net zo medeplichtig" nou het is niet slim om te gaan met iemand die al iemand heeft. Maar het maakt jou niet verantwoordelijk voor het vreemdgaan.
Ik heb het toch altijd zo raar gevonden dat vrouwen hun gramschap op de minnares richtten... (en soms daarbij nog de man de hand boven het hoofd bleven houden ook, alsof hij een willoos slachtoffer was van die veile vrouw). Nee hij heeft de relatie, hij is getrouwd, hij is verantwoordelijk. Hij is de oneerlijke #$%^&. Zij liegt tegen niemand.

Hij is verantwoordelijk voor zijn relatie. Maar de minnares kan zeggen: zolang je bezet bent doe ik er niet aan mee. Ik vind dat een verantwoording naar de partner van die man. Beetje respect en gewoon fatsoen. Wat van een ander is daar blijf je af.

Wel ben ik met je eens dat er vrouwen zijn die alle pijlen op de minnares lijken te richten en man, ach die kon er toch ergens ook niets aan doen, die is er met zijn volle verstand "ingetrapt", slachtoffer. Tja..

Er zijn minnaressen die helemaal geen volledige relatie willen of kunnen hebben, om wat voor reden dan ook. Haar komt het prima uit dat meneer niet helemaal beschikbaar is. Ik ben er zelf zo één geweest. Op dat moment was het voor mij logisch en voor bepaalde vrienden van mij ook volkomen begrijpelijk en legitiem. Nu zou ik het niet meer zo willen en kunnen. Soms veranderen dingen bij mensen. Het leven kan niet een aaneenschakeling van verantwoorde weldoordachte keuzes zijn die nooit bij iemand pijn doen. Iedereen heeft pijnpunten en beweegredenen: de man, ook de minnares, zelfs de bedrogen echtgenote. En evengoed omgekeerd, als een vrouw vreemdgaat.

toch

Toch zijn er meer keuzes, hoe slecht je omstandigheden ook zijn. Je pakt iets af dat bij een ander hoort. Het leed dat je ermee veroorzaakt is niet te overzien. Je ruinieert met hem/haar een gezin. Dat moet je niet willen als fatsoenlijk mens.
Als je per se sex wilt zijn daar ook andere mannen/vrouwen voor te vinden lijkt me.

"pakt iets af"

maar die minnares kan helemaal niets afpakken als de verantwoordelijke partij (in deze de man die al een relatie heeft dus) geen sjoege geeft. Dat is zijn verantwoordelijkheid niet de hare. Overigens vind ik het ook totaal niet slim om iets met een bezet iemand te beginnen: hij pakt zijn verantwoordelijkheid niet, of wikkelt zaken niet netjes af, kan twee partijen tegen elkaar uitspelen, heeft lekker 'moeders op de bank'zitten en jou voor het spannende maar het kan nooit dieper gaan op relationeel gebied. het leidt er alleen maar toe dat beide vrouwen het met de kruimeltjes moeten doen. En mocht het wel zover komen dan kan hij psies hetzelfde weer bij jou doen. Dus nee, het zou mijn keuze niet zijn. Ik vind zo iemand dan eigenlijk ook geen leuke man. Maar zijn vrouw en gezin is zijn verantwoordelijkheid.

En voor degenen die zeggen: "ja maar zoiets overkomt je". Daar geloof ik dus niet in. Je kiest er voor, beide partijen en je neemt daar doelbewust stappen in. Je kan in een vroeg stadium zeggen "deze man is gecommiteerd maar schrikt er niet voor terug met mij te flirten, is dit wel zo'n leuke man" En dan je kruit drooghouden (no pun intended).

Daarom sta ik hier ook niet met mijn echte naam of herkenbare nickname Als minnares ben je verkeerd, onfatsoenlijk, je pakt iets af, je maakt slechte keuzes, je noemt het allemaal.
Arme echtgenote die denkt een goede relatie te hebben met iemand waar ze al jaren niet meer mee sprak. Arme man, die toch ergens zijn ei kwijt moest....En dan hadden ze ook nog samen een hypotheek! Geen kinderen, in "mijn" geval dan weer niet.
Fijn dat er nog fatsoenlijke mensen zoals jij bestaan

Eens met Moskel, je krijgt kruimels zolang je er genoegen mee neemt. Geldt ook voor de echtgenote (zij heeft overigens nooit van mijn bestaan geweten)
Inmiddels hebben zij en ik een nieuw leven met mensen die er echt toe doen. De man zit nog steeds in zijn flatje met zijn kruimeltjes.

ah nee

ah nee geloof me, de fouten worden door man/vrouw en buitenstaander gemaakt, waarbij man/vrouw de meeste verantwoording heeft.
Maar je kunt jezelf niet zien als iemand die er niets aan kon doen en daarmee alles goedpraten, wat voor reden je er ook voor had.
Je hebt altijd een keuze, alleen koos je er toen voor iets te doen wat je waarschijnlijk beter niet had kunnen doen.
Ik presenteer mezelf niet als perfect wezen hoor, ik heb er alleen nooit voor gekozen mijn ex en kinderen dit aan te doen, hoe beroerd het huwelijk ook was. Na het huwelijk kun je als vrijgezel leven, erin toch beter niet.

"Ik heb er alleen nooit voor gekozen mijn ex en de kinderen dit aan te doen". Dat is erg fijn voor je ex en de kinderen!
Natuurlijk had ik de keuze. Maar ik heb niet de meest sociaal wenselijke gemaakt, en hij is niet te vergelijken met de jouwe. Dit hoort bij een bepaalde fase in mijn leven. Ik ben er niet trots op maar ik heb er ook zeker geen spijt van. En ik praat helemaal niks goed. Het heeft mij ook gemaakt tot wie ik nu ben.

tja begrijp je het niet?

tja tegen exminnares: 'Maar je kunt jezelf niet zien als iemand die er niets aan kon doen en daarmee alles goedpraten, wat voor reden je er ook voor had.'
Maar ze heeft niets goed te praten, ze is niet schuldig! Alleen tegenover de gevolgen voor haar eigen leven maar niet tegenover die van de vrouw van haar minnaar of de kinderen. Die man is daar verantwoordelijk voor. Zij niet.
Nogmaals: ik denk niet dat het slim is om met iemand te gaan die involved is maar het maakt je niet verantwoordelijk voor zijn gezinsleven.

begrijp je het zelf niet? herhaling van zetten

Ik zeg dat HIJ verantwoordelijk is voor zijn gezin, maar dat zij er niet aan hoeft mee te werken.
Ken je de term medeplichtig? Dat dus. Ik neem jou niet omwille van je vrouw die jij niet beschermt terwijl je bezet bent.

Ik kreeg pas een uitnodiging van een bezette man om eens een drankje te gaan drinken. Of dat geen goed idee was vroeg hij. Nee dat leek mij geen goed idee, of zullen we het je vrouw even vragen?

Vraag het anders de verraden mannen of vrouwen die besodemieterd zijn door bv hun beste vriendin/vriend die er met hun partner vandoor wil. Mensen die ondanks dat ze weten dat mensen bezet zijn er toch mee doorgaan.
Vraag ze of die man/vrouw totaal geen schuld treft. Man hoofdschuld, absoluut. Maar zij doet mee aan bedrog, dat kun je niet recht praten echt niet. Is ze verantwoordelijk voor de relatie? Nee. Is ze deel van de oplossing? Zeker niet. Draagt ze bij aan het probleem? Ja want met haar zal de partner niet eerlijk aan zijn relatie werken of die verbreken alvorens verder te gaan.

nee tja, zelf nog een keer overlezen svp

Misschien heb je niet goed gelezen maar ik ben zelf ooit bedrogen door mijn ex. Ik heb het die vrouw geen moment kwalijk genomen, sterker nog we zijn hele goede vriendinnen geworden. Ex had het nakijken!
Een vrouw alleen is een vrouw alleen. Zij is aan niemand verantwoording verschuldigd. Zij bedriegt niemand want ze heeft geen relationele verbinding met zijn vrouw. Zussen en vriendinnen is een ander verhaal, daarvan vind ik ook dat zij de band met de vriendin/zus boven een affairette met een man moeten stellen.
Waar slaat het op dat zij zich moet bekommeren om het zielenheil van andere vrouwen? Dat het niet slim is iets met een man te beginnen ben ik helemaal met je eens. Maar niet omwille van zijn partner, omwille van haarzelf.

we gaan het niet eens worden, ik houd er mee op het steeds uit te leggen. Rest mij te zeggen dat ik blij ben dat ik niet in boosheid en wraakgedachten ten opzichte van de minnares ben vervallen. Is namelijk verspilde energie. Nog een fijne dag!

"Ik kreeg pas een uitnodiging van een bezette man om eens een drankje te gaan drinken. Of dat geen goed idee was vroeg hij. Nee dat leek mij geen goed idee, of zullen we het je vrouw even vragen?"

Dat is nou precies waar het hier over gaat: je denkt alleen aan zijn vrouw en niet aan of je je zelf goed genoeg vindt voor de kruimels een getrouwde man. Ik heb geleerd naar mijn eigen behoefte te kijken: geen halve man dus. Van zijn echtgenote lig ik echt niet wakker. Ook namens mij: prettige dag ;-)

Ik denk niet alleen aan zijn vrouw, ik wil een man van mij, ik besodemieter anderen niet én ik deel niet en ik heb een goed werkend, niet egoistisch geweten en instelling. Maar goed, ik snap dat anderen daar anders over denken, het omgekeerde zou ook fijn zijn.
Ook jullie een fijne dag.