Verdriet

Jade

Wat je met je gevoelens DOET, is een keuze. Daarin heb je gelijk. Wil je geloven dat ik me na de verliefdheid en twijfels over ons huwelijk van mijn man mijn schouders over die keuze ophaalde? Ik KON voor mijn gevoel niet anders dan me in zijn armen storten.

Wat overigens figuurlijk is, want de relatie bestond eerst louter uit diepgaande gesprekken. Hij had, naast de problemen thuis, een groot verlies te verwerken. Bij mij kon hij uithuilen, iets wat hij anders nooit doet waar anderen bij zijn. De seks volgde pas maanden later.

Groetjes,
Martine

Slimme brunette

Nouja, workaholic... Hij werkt 6 dagen per week ja en daarvan maakt hij 5 lange werkdagen. Die beginnen 's morgens vroeg, dus hij is de avonden overwegend thuis. Of i.i.g. niet aan het werk (wel weer studie en sport).

Ook werkte hij vaak wat avonden en soms ging hij zelfs op zondag nog even terug om wat af te maken of voor te bereiden voor maandag. Maar toen hij aan zijn huwelijk ging werken, heeft hij dit allemaal teruggebracht tot normale proporties (niet meer 's avonds werken en studie gestopt/uitgesteld). Ik vind het juist aantrekkelijk in een man, die passie voor het werk. Maargoed, ik ben dan zelf ook een beetje een workaholic.

Groetjes,
Martine

"Bij mij kon hij uithuilen, iets wat hij anders nooit doet waar anderen bij zijn."

Jij voelde je dus de uitverkorene, de speciale, degene waar hij echt en oprecht bij kon zijn. Iemand die jou dus vertrouwde en daarin was jij uniek.

Wat had je daar eigenlijk aan ? En waarom was dat zo alles bevestigend ?

Misschien ik wel heel simpel op dit vlak maar bij mij was het toch altijd dit rijtje:

- hij vindt mij leuk
- ik vind hem ook leuk
- hij is vrij
- ik ben vrij

- ik ben altijd flirterig als ik een man leuk vindt en ik ben ook altijd wel wat kwetsbaar en dat zijn 2 duidelijke signalen blijkbaar
- hij ziet mij, probeert zo vaak mogelijk bij mij te zijn, geen maren, al moet hij 3 uur in de trein om een uurtje bij mij te zijn en dan zou hij toch langs komen.

En dan ben je dus verliefd en dan kijk je wel verder.

Wachten op een man, een man delen ???? Je bent gek, een man waar je op moet wachten en die je moet delen die wil je niet en die wil jou ook niet voor de volle 100%.

Manda rijn

"Een man die je moet delen die wil je niet..."

Geen idee of ik dat niet zou willen. Niet iedereen leidt een monogaam leven, en niet iedereen met een polygaam leven is ongelukkig.

Ik bedoel dat ik me ervan bewust ben dat hij vreemdging en dat ik dat ook deed. Daar praatten we ook met elkaar over, dat als het op een relatie uit zou draaien tussen ons, dat dat dan waarschijnlijk een redelijk vrije relatie zou zijn.

Wat ik eraan had dat hij bij mij kon uithuilen? Ik vond het fijn dat ik hem die schouder kon aanbieden. Het klankbord waar hij zijn verdriet kwijt kon. En hij stond voor mij klaar toen ik met mijn verdriet ergens terecht wilde. Wat ik daaraan had? Ik voelde me geliefd, de passie was intens. En hij probeerde wel degelijk zo veel mogelijk tijd met mij door te brengen! Wij zagen elkaar bijna dagelijks, een half jaar lang. Dat is niet zo moeilijk in een plaats waar veel kinderen en volwassenen elkaar kennen, waar je elkaar ontmoet op de sportclub en op veel andere plaatsen waar mensen samenkomen.

En ja, ik voelde me ook de uitverkorene, omdat we in die tijd nog praatten over een eventuele toekomst samen. Met alle plus- en minpunten die dat opleverde. Dat hij dat allemaal weggooide voor het geluk van zijn vrouw (want dat had hij haar tenslotte zoveel jaren geleden beloofd) en kinderen (die vooral), vond ik alleen maar mooi. En daardoor had ik de moed door te knokken thuis, want de pijn en het verdriet mochten niet voor niets zijn geweest.

En daar zit nu net mijn verdriet: het feit dat hij nu toch voor de charmes van een ander is gevallen. Toch ongelukkig thuis, waardoor hij het geluk ergens anders zoekt. En niet eens bij mij... Ja, dat doet gewoon pijn.

Groetjes,
Martine

Maar kom nou toch

"Geen idee of ik dat niet zou willen. Niet iedereen leidt een monogaam leven, en niet iedereen met een polygaam leven is ongelukkig. Ik bedoel dat ik me ervan bewust ben dat hij vreemdging en dat ik dat ook deed. Daar praatten we ook met elkaar over, dat als het op een relatie uit zou draaien tussen ons, dat dat dan waarschijnlijk een redelijk vrije relatie zou zijn.

"

Tenzij je er beide lol in hebt zit niemand te wachten op een 3e wiel aan de wagen. Of je neemt genoegen met een slappe helft waarvan je telkens je afvraagt of het nog wel een echte half is of inmiddels een kwart of nog minder.

GUN JEZELF een man die stapelgek op je is die ziet dat jij het bent, jij bent het voor mij, voor nu en altijd, zonder maren, zonder wikken en wegen en dat idem dito van jou voor hem. Vreemdgaan, bah zonde van je tijd. het idee alleen al dat die vent waar je net je emoties bij hebt laten zien, je kwetsbaar hebt opgesteld, waar je seks mee hebt gehad en dan weer naar dat andere warme bed gaat.

Echt no way, wat ik al zei hieronder, de nep cola van de Aldi liever 5 hoog dan dat mezelf moeten aandoen, nee bah nooit.

En dan ga je misschien nog keihard op je bek als het misschien niet werkt, maar dan heb je het wel geprobeerd en hebben allebei er oprecht in gelooft en loop je wel met een pijnlijk hart weg maar dat is het wel echt waard geweest.

Kijk ik kan

wel aan je proberen uit te leggen hoe jij er nu in zit :

- man zit huilend bij vrouw B op de bank want man vindt het zo erg dat vrouw B straks weggegooid moet worden voor vrouw A.

- Vrouw B vindt dit mooi van hem en het geeft haar kracht om zelf ook verder door te emmeren en pijn te hebben.

- Als hij voor vrouw A kiest dan is dat goed, daarmee bevestigd hij dat hij een goede man is.

- man vertrekt maar gaat zomaar opeens naar vrouw C, die had hij ook nog ergens op een bank zitten.

En dan maak jij een onderscheid tussen die 2 andere vrouwen, dat doet jou het meeste pijn ?

Ik vind het wel echt sneu voor je, niet vanwege zijn keuze maar omdat jij zo denkt en jezelf zo weinig gunt.

Je hebt het telkens over zijn verliezen, jij had ook een relatie, met kinderen denk ik. Waarom was hij belangrijker dan jij zelf ?

Nog meer overpeinzingen

Het intense en ontroerende had ook wel iets kunstmatigs want al die diepe gesprekken gingen wel erg vaak over relaties: het ongelukkige van de bestaande situatie, fantaseren over een toekomst samen. Dat laatste doen normale stellen ook maar dat voelt minder intens aan omdat de fantasieën in principe gewoon uitgevoerd kunnen worden. Het speciale van de ontmoetingen zit hem ook in dat er nooit tijd is om duf op de bank te hangen, gemopper over huishoudelijke ergernissen, dat soort dingen. Elke minuut samen wordt heel bewust beleefd en daardoor lijkt alles een extra glans te krijgen.

Ook ik kreeg kritiek op fora toen ik morele steun zocht en meende net als al die andere vrouwen dat Onze Verhouding hééél speciaal was, niet te vergelijken met de gemiddelde vreemdganger. En achteraf was het allemaal toch niet zo bijzonder, velen zijn me voorgegaan en zijn in dezelfde smoesjes getrapt. Ik verdedigde me vaak dat Wat Wij Hadden veel nobeler was dan ordinair stiekem geneuk. Want wij maakten lange boswandelingen waarbij we niet eens van de stilte genoten omdat we elkaar zoveel te vertellen hadden. Soms vergaten we op tijd naar huis te gaan om nog even lekker te seksen. Maar de waarheid was dat zijn vrouw haar notoire vreemdganger best zijn lichamelijke uitstapjes gunde of een innige platonische vriendschap maar niet tegelijkertijd met dezelfde vrouw.

Het beste dat ik aan de hele ervaring heb overgehouden is dat ik extra geniet van bepaalde momenten met mijn vriend: gewoon hand in hand over straat kunnen lopen, voorgesteld worden aan zijn familie, lekker tijd kunnen vermorsen zonder op de klok te hoeven kijken, noem maar op. Ik weet heel zeker dat ik nooit meer iets met een gebonden man zal beginnen, ben echt helemaal genezen. Wat vond ik mezelf altruïstisch dat ik in staat was een man te delen. Ammehoela, een domme trut was ik die genoegen nam met halfslachtig gedoe.

Ik hoop...

...dat ik er ooit ook zo op kan terugkijken, zoals Slimme Brunette dat kan.

Ik heb zojuist een heftige afscheidsmail aan hem gestuurd, waarin ik duidelijk aangeef dat we elkaar niets meer te zeggen hebben. Volgens mij gaat hem dit best wel raken, wat ik heb geschreven, maar ach, hij kan op z'n werk bij z'n kleine vriendinnetje uithuilen (zei ze stoer, terwijl de tranen stromen).

En nu maar hopen dat ik sterk genoeg zal zijn als er een SMS, mail of telefoontje komt. Alles negeren. En wat ik moet doen als ik hem tegenkom met sporten of ergens in de plaats waar we wonen? Geen idee, dat duurt nog bijna een week, kan ik nog even over nadenken (hoofd wegdraaien, alleen een glimlach, alleen een hand opsteken?).

Dank jullie wel allemaal voor de vele reacties. Niet allemaal even leuk om te horen, maar dat hoort erbij. Ik ben weer een stap verder. Niet dat het nu allemaal verleden tijd is, maar ik voel me wel een stukje sterker nu ik dit heb gedaan!

Groetjes,
Martine

Martine

Je hebt hem een afscheidsmail gestuurd? Wat dacht je, nog 1x laten voelen wat hij weggooit. Wat had hij dan moeten doen. Naar jou toe komen en zeggen ik heb het geprobeerd maar het lukt niet thuis, wil jij nog? Jij zou toch nee hebben gezegd. Want in feite wou je hem niet meer.

Hij is verder gegaan met zijn leven en dat zou jij ook moeten doen. Geloof me, been there.

Ik gun je heel erg dat hij van zijn voetstuk valt. Dat is het enige dat helpt om van je luddeveddu af te komen. Hij zit je nog veel en veel te hoog. Hoe lang heeft je relatie met hem eigenlijk geduurd? Als dat te kort geweest is snap ik het wel. Die van mij duurde wat langer dan 2 jaar. Lang genoeg om binnen die duur van de affaire genoeg van hem en het hele gedoe te krijgen.

Dat gun ik je, dat je genoeg van hem hebt en weer door kunt!

Was dit een laatste poging martine?

Is die zogenaamde afscheidsmail niet een laatste poging hem alsnog voor je te winnen? Heel apart dat je dat gedaan hebt.

Ik wens je weer een eigen leven toe dat draait om jezelf, je kinderen en je man en niet meer om deze man. Ik hoop dat je uiteindelijk deze liefde kunt koesteren voor wat het was. Sommige dingen in het leven zijn niet voor altijd. Je maakt het mee, het verrijkt je, op welke manier dan ook.

Ik hoop dat er een dag komt dat je met mildheid kunt kijken naar jullie liefde die jullie veel heeft gebracht in een bepaalde fase van jullie levens. Daarna is hij verder gegaan, en dat zou jij ook moeten doen.

Maar ik begrijp je verdriet en teleurstelling. Veel sterkte Martine. Kan je het trouwens niet met iemand delen? Dat helpt om dingen in proportie te zien en een troostende arm is in zo'n situatie bovendien gewoon fijn.

Marlou

Marlou en martine

Martine gaat er wel komen, vallen en opstaan hoort erbij. Als je hem tegenkomt, gewoon een neutraal knikje als bij een gewone kennis. Hartelijk hoeft niet (geen reden voor) maar ijzig kil ook niet. Doe je maar onverschilliger voor dan dat je je voelt, dat zal hem het meeste raken: dat jij hem niet meer nodig hebt. Als je verhouding maar kort heeft geduurd geloof ons dan gewoon maar, na één of twee jaar is het plaatje echt wel duidelijk en heb je er helemaal geen zin meer in.

Ben ik de enige ....

die niet begrijpt waarom Martine in dit topic niet onder haar eigen bekende forumnaam post ..? Want daarin is ze juist altijd zo uitgesproken over dit soort dingen, ook als iedereen over haar heen valt.

Noki

Noki, ik dacht dat ook al.

Noki

Misschien wil ik geen andere dingen erbij halen en post ik daarom onder mijn andere nick? Die ik overigens ook vaker gebruik in andere rubrieken, dus zo vreemd is dat niet.

Groetjes,
Martine

Noki

Hele grote kans dat iedereen dat al wist hoor, maakt toch niet uit lijkt mij. Het gaat om het verhaal niet perse om nick raden

Martine

Mijn idee bij je laatste post is dat je jezelf aardig kwijt bent. Je komt zo afhankelijk van die man over. Wat doe je jezelf toch aan!?! Misschien tijd om eens werk van jezelf te maken en niet afhankelijk van mannen. Want je eigen man, daar loopt het ook totaal niet lekker mee, maar echte actie om het te redden is er volgens mij ook niet...
Zo jammer, ook voor boekje hieronder, om te blijven hangen in iets wat misschien wel niet meer gaat werken. Als het over werken gaat hier op het forum, roepen er een hoop dat financiële onafhankelijkheid zo belangrijk is, waar is de emotionele onafhankelijkheid dan?

Niet bij stil gestaan

Tot nu dan. En ik denk dat ik Martines hele posting anders gelezen had als ik de link eerder had gelegd. Raar eigenlijk, want het verhaal blijft hetzelfde. Maar nu begrijp ik wel beter waarom het zo moeilijk is om deze man los te laten.

Fély

Ik begrijp jullie niet

over die nick raden. Ik kom vaker op het forum, maar vooral in een paar andere rubrieken. Hier heb ik ooit over mijn familie gesproken, maar dat heeft hier niets mee te maken. Maakt ook niet uit. Ik heb een heftige mail gekregen n.a.v. de mijne. En ik heb flink gejankt vanmiddag. Nu ben ik weer wat rustiger, hoop dat ik het door kan zetten.

Bedankt voor diegenen die me een hart onder de riem wilden steken, dat doet me goed.

Groetjes,
Martine

Pas op!

Genoeg genick. Maar Martine, pas op voor dat rustige gevoel! Dat ken ik maar al te goed als ik na een 'afscheidsmail' antwoord kreeg. Dat duurde maar kort (ik had het gevoel weer tot hem te zijn doorgedrongen, we hadden ten minste nog contact) en daarna kwam het verdriet, frustratie en onrust in alle hevigheid weer terug. En wat doe je dan? Weer op zijn mail antwoorden?

Concentreer je op jezelf. Niet op wat hij denkt, voelt en doet. Waar komt deze enorme pijn vandaan?

Kop op

Martine, uit jouw laatste mailtje maak ik op dat de minnaar definitief heeft afscheid genomen?? Dat je niet het gewilde antwoord hebt gekregen?? Tja, zover is het nu gekomen na al die jaren en ik denk, net als velen hier, dat je eens goed bij jezelf na moet gaan hoe nu verder. De minnaar lijkt een dood pad te zijn geworden. Dus wat nu? Verder met je man (maar dat loopt ook niet goed dus kiezen voor een soort van verstandshuwelijk)? Verder met man en daarnaast minnaar(s)? Alleen (met de kinderen) verder?
Kom op martine, je bent altijd een zelfstandige vrouw geweest die goed wist wat ze wilde en kon. Probeer de boel voor de rest van je leven (en dat van je kinderen) voor eens en voor altijd weer op de rails te krijgen. Het lijkt nu het juiste moment te zijn.

Toch

Halverwege deze draad begon mij ook iets te dagen. Ik denk dat je onder deze nick toch wat andere reacties krijgt dan onder je reguliere nick in deze rubriek. Daar is niks op tegen en ik snap ook best dat je dat zo doet.

Sterkte ermee in ieder geval.

Chris

Het staat je vrij

Het staat je vrij te schrijven met welke nick dan ook. Al neem je voor elke draad een nieuwe, dat is je goed recht. Sterkte met alles.

Huh?

ja sorry ik kom echt heel zelden in deze rubriek en ik weet echt niet wie of welke nick etc, doet er dus voor mij totaal niet toe, ik heb geen associates what zo ever.

Trouwens

Degene die zemelt over nicks, heb ik hier ook nog nooit gezien. Noki??

Martine

Hoe gaat het nu met je?