Verdriet

Ik blijf erbij: je moet alles weggooien!

Voorzover ik uit je postings kan opmaken ben je nog steeds getrouwd en is het huwelijk van jouw vreemdgaan zelfs beter geworden. Wat is er gebeurd? Heeft hij het overspel ontdekt of heb je het opgebiecht en zijn jullie daardoor weer beter met elkaar gaan praten en/of heeft de jaloezie van je man jullie seksleven opgepept? Of ben je gaan nadenken over dat je het thuis niet zo slecht hebt en dat je man een trouwe echtgenote verdient?
Hoe dan ook, of je man van je overspelige periode afweet of niet, als ik erachter zou komen dat mijn vriend/man herinneringen van een dubieuze ex koestert, zou ik dat op zijn zachts gezegd niet fijn vinden. Ik voel me nu zelfs al schuldig als ik aan die tijd terugdenk (altijd met ambivalente gevoelens en zonder seksueel verlangen). Hoe zou jij het vinden als je man foto´s en liefdesbrieven zou bewaren van een verhouding die hij achter je rug heeft gehad? Als je voor je huwelijk kiest, doe dat dan ook voor de volle honderd procent. Dierbare herinneringen bewaren van vóór de tijd van je huwelijk, dat mag, wie heeft geen fotoalbum met een plaatje van een ex? Maar voordat ik als moraliserend word bestempeld, doe het vooral voor jezelf. Sluit deze periode nou eens echt af, dan had je je de jaloezie die je nu voor je opvolgster voelt kunnen besparen.
Oja, minnaar waarschuwde me er altijd voor dat ik hem altijd op zijn best zag en dat hij zijn slechte karaktertrekjes voor thuis bewaarde. Hij vertelde daar weleens over en destijds stapte ik daar overheen ("het zal wel meevallen" of "bij mij zal hij niet zo doen") maar als ik er nu op een neutrale manier over denk, is het maar de vraag of we echt zo gelukkig met elkaar zouden zijn als we een normale relatie zouden zijn aangegaan. Naast de lusten heb je dan ook de lasten, waarmee ik niet wil zeggen dat een geheime verhouding geen lasten heeft, maar die zijn van een heel andere orde.

Jeetje poezie

Wat ben jij hard aan het oordelen zeg!

Ik heb niet de indruk dat Martine zich er niet van bewust is dat een relatie met een getrouwde man 'not done' is. Ze wil gewoon het verhaal even van zich afschrijven.

Ik kan me best voorstellen dat je ooit in zo'n situatie terecht komt, iedereen maakt fouten. En ik kan me ook voorstellen dat je daar verdriet over hebt.

Ik wil Martine bij deze dan ook een hart onder de riem steken.

Gezamenlijke vijand maakt nog geen vriendinnen

Nou Martine, je kunt ook overdrijven met je "ik leef enorm mee met zijn vrouw en kinderen". Je leeft helemaal niet mee, je had in de plaats van jullie nu gemeenzame vijand (die jongere vrouw) willen staan. Je had zelfs nog een sprankje hoop dat dat kon gebeuren als zij niet op het toneel was verschenen.
Ik kan met het jaloerse gevoel - voor haar wel en voor mij niet - wel voorstellen, maar eigenlijk moet je blij zijn dat je nu niet in de schoenen van zijn vrouw staat. Als jullie jaren geleden wel jullie huwelijken voor elkaar hadden opgeofferd had je nu de heel vervelende ervaring kunnen hebben dat DAT verdriet allemaal voor niets was geweest, omdat meneer een nog jonger exemplaar verkiest. Lijkt me veel erger.
Groeten Primavera

Poezie

Misschien heeft jouw boosheid met een eigen ervaring te maken, dat kan. Maar daarmee kun je niet bagatelliseren wat er in ons leven speelde jaren geleden.

Mijn man ging er bijna met mijn vriendin vandoor en mijn minnaar bood een luisterend oor als vriend. Daar is later pas meer uit gegroeid. Hij heeft me juist meerdere malen terug "geduwd" naar mijn gezin, omdat hij zo gek is op mijn kinderen (en zij op hem). Het klinkt vreemd, maar zonder hem had ik het thuis allang opgegeven. Hij dwong mij op een andere manier naar mijn man te kijken, vanuit een helicopterview.

Dus Poezie, sommige dingen zijn in werkelijkheid echt anders dan het lijkt!

Groetjes,
Martine

The other woman

Nee, hij heeft zijn vrouw (nog) niet verlaten, maar ik weet dat hij haar wel over zijn verliefdheid heeft verteld nu. En ik weet dat hij nu wel overweegt bij haar weg te gaan en dat is ook thuis besproken. Waarop zij logischerwijs is ingestort.

Groetjes,
Martine

Slimme brunette

Ja, ik ben nog steeds getrouwd en nee, ons huwelijk is er niet beter van geworden. Ook niet slechter overigens, omdat mijn huwelijk zich op een dieptepunt bevond toen ik mijn affaire begon.

Mijn liefde voor mijn minnaar was groot. Overweldigend. Hij besloot de stekker eruit te trekken, zodat wij allebei aan ons huwelijk konden werken. Ik knok nog steeds en ik voel me verraden dat hij het dus doodleuk met zo'n jong meisje aanlegt. Het steekt, omdat ik hem waarschijnlijk voor mezelf nog niet had laten gaan...

Groetjes,
Martine

Primavera

Je hebt gelijk, moet ik beschaamd toegeven. Ik hou nog steeds van die man en ja, zijn huwelijk had ook door mij kunnen stuklopen. Alsof ik daar zo makkelijk overheen had kunnen stappen! Ik ken zijn gezin goed, hou vreselijk veel van zijn kinderen. Zijn vrouw kan hem niet geven wat hij zoekt, maar het is een leuk mens. Vanuit dat standpunt heb ik enorm met haar te doen en gaat er geen moment voorbij dat ik denk aan haar huidige verdriet.

En ik zit nog een beetje in de ontkenningsfase, denk ik, dat hij niet voor het jongere exemplaar was gegaan als hij met mij was geweest. Erg naïef, nu ik het hier zo neerschrijf, maar ik weet wel dat hij bij mij zou krijgen wat hij in zijn eigen huwelijk zo mist.

Groetjes,
Martine

Martine

Je moet je niet verraden voelen, ik vermoed dat hij écht aan zijn huwelijk heeft willen werken, dat dit tegenviel en dat hij daarom is vervallen in een oude fout. Ik geloof niet dat hij de smaak van buitenechtelijke affaires te pakken heeft gekregen en jou doodleuk voor een ander heeft ingeruild, zulke dingen liggen gecompliceerder. Met je laatste zin bevestig je dat je nog niet los van hem bent. Misschien is dit een van de redenen waarom je huwelijk nog steeds niet op de rails is? Maak een keuze, er zit niets anders op. Als het met je hart niet lukt, dan maar met je verstand.

Terugduwen naar je gezin

Poezie zou zeggen: het beste ophebben met je gezin maar ondertussen schade aanrichten door seks te hebben? En inderdaad, deze man had zich moeten beperken tot een platonische vriendschap. Maar dat is niet gebeurd, het vlees is zwak, en nu zit je met de gebakken peren.

Bij ons was het trouwens net andersom, hij klaagde over zijn slechte seksleven en ik wilde daar wel iets aan doen terwijl ik verder zocht naar een ongebonden man, ik was er niet op uit om hem van haar af te pikken. Na enige tijd bleek het ook geestelijk te klikken en waren de rapen gaar.

Peren en rapen

SB, jij schrijft het zoals het is inderdaad. Hij WILDE echt aan zijn huwelijk werken, ik weet ook van anderen dat hij dat ook echt deed. Minder werken (opoffering voor een workaholic), meer thuis zijn, vaker met z'n gezin op pad gaan enz.

Ook wat betreft mijn huwelijk zit SB goed. Mijn huwelijk zou er wel kunnen komen, maar pas als het me is gelukt me volledig van mijn ex-minnaar los te maken. En dat kost me vreemd genoeg zoveel moeite! Dacht dat een verliefdheid geen jaren zou duren, maar dus toch... En nu ben ik dus tóch verdrietig, omdat hij mij liet vallen, omdat hij blijkbaar thuis toch niet ongelukkig genoeg was, en dat hij dus misschien toch wel meer voelt voor dit meisje (ja, ik noem haar een meisje, omdat ze enorm veel jonger is dan ik!).

Groetjes,
Martine

Hier de ervaringsdeskundige weer

Jee, wat je nu weer zegt, een workaholic! En jij maar denken dat hij dat bij jou niet zou zijn! Na de eerste wittebroodsweken of -jaren is de kans groot dat hij in zijn oude gedrag zou vervallen. Wil je daar je gezin voor uit elkaar trekken? En jij maar idealiseren hoe mooi het allemaal zou kunnen zijn! Weet je trouwens wel zeker dat hij echt een workaholic is? Zijn vrouw mopperde zeker over zijn vele overwerk (smoes nummer 1 voor afspraakjes met minnaressen). En zelfs al zou hij een workaholic zijn: het pleit niet voor hem dat de weinige tijd die hij met zijn vrouw kan doorbrengen óók nog eens voor een deel wordt verbrast aan een minnares. Het kan heel goed zijn dat zijn werkverslaving een vlucht is uit de moeizame relatie, dat is je enige troost. Dat een ander er nu met de buit vandoor dreigt te gaan is zuur voor je. Maar wie weet krijgt ze wel een kat in de zak en blijkt hij in een echte relatie flink tegen te vallen. Ik zeg het nog maar eens: jij kent voornamelijk zijn leuke kanten, idealiseer hem niet!

Verwerking

Het is heel schrijnend nu "waarom niet met mij en wel met haar?" Geen hoop meer, helemaal voorbij. Laat het verdriet maar z'n beloop. De jaloezie en het de pijn zullen slijten, zoals bij elke beëindiging van een relatie. En dan krabbel je er langzaam weer bovenop en ga je verder met je leven.

Hoe het verder met hem gaat is dan ook niet interessant meer.

Fély

Ja, elk nadeel heeft zijn voordeel

Fély heeft gelijk, hoe zuur het ook is dat hij verliefd is op een ander, het is duidelijk dat stiekem hopen dat het misschien ooit nog wat zal worden nu geen zin meer heeft. Dus kun je dit hoofstuk nu eindelijk echt gaan afsluiten. En ik blijf erbij, weg met die foto's! Er zullen heus wel momenten zijn dat je het jammer vindt dat je dit of dat hebt weggegooid of gewist maar dat kun je gebruiken als wegwijzer om te weten hoe ver je bent. Echt, er komt een dag dat het je niets meer kan schelen dat je niets tastbaars meer van hem hebt. Een tussenstap kan zijn om alles wat je van hem op je computer hebt op een cd of stick te zetten en die goed op te bergen zodat je minder snel in de verleiding komt om nog eens te gaan zitten neuzen. Heb ik ook gedaan en heb die cd ook nog wel eens bekeken maar op een dag heb ik de hem in tweeën gebroken. Het afvragen hoe het met hem zou zijn is ook gesleten, dat heeft vele maanden geduurd hoor. Google eens op "tips liefdesverdriet", misschien dat je daar nog nuttige informatie vindt. Afleiding zoeken, zeggen ze altijd. Laat die afleiding je eigen man zijn.

Slimme brunette (beetje o.t.)

Hoe heette jouw draadje een paar maanden ook alweer geleden over? Heb geprobeerd te zoeken in het archief maar geen resultaat.

Ik moet geen man

die ik moet delen, liever alleen dan zitten wachten op een man. Kom zeg, geen hand vol maar een land vol.

Fely (o.t.)

Help me eens, waar ging dat draadje over? Heb ik een draadje gestart over mijn minnaressenperiode? Kan het me niet herinneren maar ik weet wel dat ik als berouwvolle ervaringsdeskundige graag op vreemdga-thema´s inga.

Slimme brunette en weggooien

Ik heb ook veel geleerd en in die mails staan zaken waardoor ik beter op mijn levenspad ben gekomen. En soms vergeet ik dingen en dan vind ik het fijn om ze weer te lezen. Ik weet gewoon dat ik over een poos het verdriet kwijt zal zijn en dan zelfs dankbaar terug kijk op onze periode (en nee Poëzie, ik hoef geen kritiek hierop). Het was naast een mooie periode met ons twee, ook een mooie periode waarin ik veel heb geleerd heb over hoe ik mijn leven wil leiden. Dus ik kijk ze nu niet meer in, maar als ik over een poos het verdriet kwijt ben, ben ik vast blij dat ik ze nog heb.

Poëzie

Wat ik mij afvraag: waarom heb jij de behoefte om te reageren? Martine vraagt om steun en dan mag je het best niet met haar eens zijn, maar jij reageert alleen om te oordelen, niet om te steunen. Je kunt ook niet reageren. Maar jij kiest ervoor om Martine te laten weten dat alle vrouwen die eens een affaire hebben fout zijn. En dat het allemaal haar eigen schuld is. Wat denk je daarmee te bereiken?

Oh bakkes....

"soms overkomen dingen je".....ik word daar altijd weer *blegh* van.....men maakt altijd nog ZELF de keuze om verder te gaan of niet.

Verliefd worden kan je overkomen ("het hart gaat met je op de loop"), mee eens....wat je ermee doet overkomt je niet....

Goed,

mijn reactie is eigenlijk hetzelfde als die van Poezie:-)

Martine,

ondanks alles hoop ik toch dat je verder kunt en dat je het achter je kunt laten:-)

Selectief weggooien

Okee, dan bewaar je die paar waardevolle mails als een soort dagboekdocument. Maar de foto´s, sieraden, flirtmails en geile smsjes dan?

Slimme brunette

Stond me iets bij dat je een relatieprobleem had, of met een ex. Maar ik ben wellicht abuis.

Ik ben het met je eens, wil je er vanaf, dan grote schoonmaak. Maar soms wil je gewoon in de pijn blijven. Dat kan best voor een tijdje goed zijn, maar dan is het inderdaad genoeg geweest.

Haha!

Het spijt me dat ik je moet teleurstellen, hier geen geile mails, foto's en sieraden. Wel hele mooie boeken en dichtbundels. En nee, die gooi ik niet weg ;-)
Helaas was het geen affaire om de sex. We deelden vooral andere dingen. Denk dat het verdriet daarom niet zomaar over is. Het was voor het eerst dat ik iemand ontmoette die bepaalde boeken, muziek, theater net zo mooi vindt als ik...

Fély en even anoniem

Fély, ik denk dat je mijn huidige vriend bedoelt en een draadje over dat hij zich gepasseerd voelde toen ik een speelafspraakje voor mijn dochter maakte zonder hem erin te kennen. Het is overigens nog steeds aan, het is uitgepraat en we konden weer verder.

Aan EA: Eh, tja, boeken en dichtbundels dat is wel heilig. Toch zou ik die boeken de eerste tijd niet in mijn huis willen hebben en ze langdurig hebben uitgeleend aan iemand die er goed voor zorgt. Ook onze verhouding was trouwens niet louter seks gebaseerd, al was dat in het begin wel het uitgangspunt. Anders had ik het ook niet zo lang (een jaar) uitgehouden. Toen het uitraakte miste ik de seks niet maar ik heb nog lang heimwee gehad naar de goede gesprekken. Ik heb hém trouwens wel een boek gegeven, "Komt een vrouw bij de dokter".