Verder na ontrouw deel 6

Gebroken je bent

Zeer krachtig als je een laatste afspraak nog toe staat. Kan niets anders toevoegen dan bewaak je eigen grenzen. Voel of je dat aankan en zo niet dan is de keuze aan je man. Hoop oprecht dat hij gaat vechten voor jullie relatie. Digitale knuffel

@Haasje, pijnlijk herkenbaar. Ik weiger de vrouw die zich mijn beste vriendin noemde ooit nog te zien. Sta niet voor de gevolgen in.

Ik ook

Ik voel nog wel veel boosheid naar haar toe, daarom schrijf ik dit op, kan ik het beter loslaten. Ik hoop dat ik een pokerface kan opzetten zaterdag.... Ik heb dezelfde boosheid naar mijn man, waarschijnlijk nog wel meer want hij is verantwoordelijk voor ons huwelijk. Maar die boosheid kan ik bij hem neerleggen, weiger ik zelf te dragen.

Maar achteraf blijkt die hele vriendschap nep te zijn. Ze heeft me alleen maar benaderd om dichterbij hem te zijn. En die slappe zak durfde er niks van te zeggen toen ze het daadwerkelijk ook deed, na zijn “misschien beter van niet”. En heeft er vervolgens misbruik van gemaakt

Dus voel me dubbel bedrogen en die acties heb ik onder ren steen begraven. Langzaam aan ben ik aan die steen aan het werk, want ik kan niet verder als ik alles weg stop. Dus bij ons kan het nog steeds alle kanten op, hoe goed het nu dan ook gaat

Ik weet het

Ik weet het, ik weet alles wel wat er kan gebeuren, war er allemaal afspeelt nu. Ik weet ook dat hij over al mijn grenzen zijn gegaan.

Ik heb al tegen hem gezegd ik wil dit niet, ik wil niet dat je naar haar toe gaat. Enigste wat hij zegt is er gaat niks gebeuren, je kan me daarop vertrouwen. Ze wilt praten en normaal doen. Mijn man zegt; ik weet dat het moeilijk is, maar dit is het laatste bittere pil die je moet slikken.
Wil je dat iemand die niet 100% voor je gaat? Of wil je iemand die na dit 100% voor je gaat?

Ik ben moe in zijn leugens. Hij zegt dit tegen mij, en wat anders tegen haar. Hij ging laatst voor afsluiting. Maar uit hun gesprek blijk dat hij liever bij haar wou zijn, maar dat de kinderen in de “weg” zitten. Kiezen tussen verstand en gevoel; ze zegt telkens soms moet je voor je gevoel gaan.

Ik weet het, dat ik voor mezelf moet kiezen. Bespaar me dan al die pijn. Heb al hele week maar paar uurtjes geslapen, eet amper, de stress die met zich mee brengt, de pijn, en vooral het verdriet. Het lijkt alsof ik een dierbare ben verloren. Dat ik er om rouwt nu. Iemand die ik dacht dat ik zo goed kende, blijkt niet zo te zijn. is moeilijk om los te laten.

Waarom kies ik voor de moeilijke weg, als het makkelijker kan? Omdat ik niet snel mijn bijltje erbij neer legt, omdat ik er nog hoop in heb. Scheiden kan altijd nog.

Hmmmm

Wil je dat iemand die niet 100% voor je gaat? Of wil je iemand die na dit 100% voor je gaat?

Pure chantage....

Vertrouwen

Bizar toch dat hij überhaupt dat woord nog in zijn mond durft te nemen.

Let op jezelf, want hij doet dat niet. Is teveel bezig met haar en haar verdriet. Bij beide dames zal dat niet weg zijn morgen...

Je kunt elke kant op in een restaurant hoor

Daar ga je alleen maar nog scheler van uit je ogen kijken; niet recht.
Je moet je als mens niet voor de gek laten houden. Je partner besodemieterde je, dus het vertrouwen is weg. Nog voor geen miljoen zou ik hem met haar op een " publieke" plek vertrouwen. Hou van jezelf.

Snik

Ik voel me vandaag zo kut, wetend dat ie vanavond bij haar is. Hij gaat naar haar huis. Hij zegt heel de tijd na dit is het klaar, bijt door aub nog niet opgeven. Ik heb tegen hem gezegd als je lichamelijk contact is geweest ben je klaar met mij, dan heb je niet eens dat kleine stukje respect voor mij hoe wil je dan aan ons relatie werken erna. Hij beloofd dat het niet gaat gebeuren. Hij zegt zoveel je kan niet van te voren weten. Hij zegt ik ben vastbesloten. Hij ziet mijn pijn, maar hij zeg dit is het laatste wat ik moet doen.

Ik weet niet waarom ik het toelaat. Ik snap mezelf niet waarom ik dit mezelf aandoe. In de hoop dat het beter word.

Ik ben fysiek,mentaal,emotioneel gesloopt! Ik heb volgende week een afspraak bij de dokter staan. Volgens mij heb je een verwijsbriefje nodig voor een therapeut?
Ik ben zo met mezelf in de knoop, en dat is al sinds vorig jaar. Nu dat dit uit is gekomen ben ik nog dieper in de put beland. Ik probeer het gezellig mogelijk te maken voor mijn kinderen, maar ze zien het. Ik krijg wel veel liefde van hun, knuffels en kussjes.

Ik twijfel zo erg. Hebben jullie dat ook gehad? Die twijfels?

Het is ook ...

Logisch dat je je vreselijk voelt!
Je man gaat naar zijn truus, je weet dat zij hem niet los wil laten en dat ze waarschijnlijk alles op alles gaat zetten om hem terug te krijgen. Zij heeft niets meer te verkiezen immers.
Het is nu aan je man om te bewijzen dat hij het meent en met haar wil breken. Hij zal nu voet bij stuk moeten houden en een relatie van vier jaar definitief en permanent moeten verbreken.
Jij zit met de brokken in de wachtkamer...

Fijn dat je in ieder geval steun van jouw en zijn familie hebt. Het is zijn fout, niet de jouwe.
Zoek vooral ook steun bij je vrienden, vraag gewoon een vriendin om bij je te zijn vanavond, dan zit je niet in je eentje te wachten.
Vertel het op je werk aan een goede collega, dan kunnen ze daar rekening met je houden en dan snappen ze het als je afgeleid of snel emotioneel bent. Hij zal er op aangekeken worden, jij niet.

Het is bijna weekend, plan iets leuks met de kinderen, zorg dat je plezier hebt met ze. Zorg goed voor jezelf en voor hen, jullie hebben elkaar nu hard nodig.

Gebroken

Dit is HEEL erg normaal ! Heel erg goed dat je hulp vraagt bij de huisarts. Je kunt dit niet alleen.
Voel je absoluut niet schuldig, je doet alles om je gezin in stand te houden.
Ik herken dit compleet, mijn man werkt nog met 1 Truus. Zelfs daar heb ik nog dagelijks last van.

Ik heb enorm met je te doen, woorden schieten te kort. Wat een vreselijke dag voor je.

@ Fransien, ze heeft helaas geen werk.
Dat lijkt mij stap 1 als straks de rust wat terug gekeerd is gebroken, ga goed voor jezelf zorgen. Nog beter dan ooit!!

Ik word

zo ontzettend boos van dit verhaal. Hij bepaalt wanneer jij hem 100% kan vertrouwen en daarvoor moet hij eerst naar haar huis gaan voor een laatste gesprek? En daarna bepaalt hij dat jij hem 100% vertrouwt?

Uuuhhh???? Het vertrouwen is al compleet weg oelewapper en je recente acties pleiten niet voor je. Hij wil bij haar zijn. Alleen de kinderen staan in de weg. Wie zegt dat nu over zijn kinderen. Ik zou al mijn respect voor deze man allang zijn verloren.

Waarom zou je bij zo iemand willen zijn? Hij heeft geen enkel respect voor je. Voor jouw gevoelens. Een man die van je houdt zou je nooit zo door het slijk laten gaan. En waarom bij haar thuis afspreken? Is ze melaats? Heeft ze pleinvrees? Want het is absoluut niet logisch om zo'n gesprek bij haar thuis te voeren, dat doe je op een openbare plek. Als je het al doet, want nodig is het niet.

Hij zou ook een lange mail kunnen sturen waarin hij haar het een of ander uitlegt, als dat echt zo belangrijk is. Een mail die jij ook mag lezen uiteraard. Maar nee, hij moet bij haar thuis afspreken, s avonds. Samen.

En jij stemt toe, omdat hij je manipuleert, onder druk zet, dat is geen liefde.

Gebroken

Ik ben het helemaal eens met Lanza. Waarom kan hij haar geen brief schrijven en een en ander uitleggen? En ergste vind ik de manipulaties (wil je iemand die 100% voor je gaat of niet?)

Draadje

Ik ben hier niet op dit draadje gekomen om te scheiden, ik hoop dat jullie het begrijpen. Ik wou weten of er meerder mensen zijn die zoiets pijnlijks hebben meegemaakt, en er beter uit zijn gekomen.

Ik waardeer jullie meningen. Ik weet niet waarom ik bij zon man wil blijven. Als een van mijn vriendinnen dit zou meemaken, had ik haar als advies gegeven om te kappen.

Ik hoop dat ik hierdoor sterker uitkom, of het nou samen is of uiteindelijk alleen.

Hij heeft alle grenzen overschreden, maar ik wil gewoon vechten voor ons relatie voor ons gezin.
Hij wilt stoppen met Truus dat is voor mij al stap 1. Zolang zij er nog is, kunnen wij nooit aan ons werken.
Ik hoop dat ik de dag doorkom, ik loop nu al te piekeren. En zit vandaag echt heel slecht in mijn vel.
Ik hoop niet dat zij hem weer laat twijfelen, wat ze wel gaat proberen. Zoals ik al zeg ze kan goed manipuleren.
Waarom hij naar haar toe wilt, omdat zij loopt te pushen. Ze probeert van alles zoals ik al zegt. Ze nam zelfs contact met mij op zo ver gaat ze.
En na dit krijgt hij zijn rust.

Als hij toch voor haar kiest na vanavond, dan ga ik de scheiding doorzetten. Dan heb ik het geprobeerd, geprobeerd mezelf weg te cijferen voor mijn kinderen.

Gebroken

Ik pleit er niet voor om te scheiden. Ik heb aangegeven dat je vooral zelf moet bedenken wat je wel of niet aankunt. En eerlijk gezegd krijg ik wat buikpijn van je laatste opmerking "Dan heb ik het geprobeerd, geprobeerd mezelf weg te cijferen voor mijn kinderen" . Dat is niet een basis waarop je een gezonde relatie gaat krijgen. En juist dat, een gezonde relatie, is wat je je kinderen mee zou moeten geven. Denk je dat het voor hen goed is om een ouder te hebben die zichzelf wegcijfert ten behoeve van de kinderen? Is dat wat je mee wilt geven?

Eens met Alkes

Het gaat niet om jezelf wegcijferen! Dat is niet het voorbeeld dat je wilt geven!

Mijn insteek was: ik wil geen scheiding. Ik wilde mijn kinderen niet missen, ik wilde mijn gezin niet kwijt. En ik wilde mijn man niet kwijt. Ik had echt heel sterk het gevoel dat we bij elkaar horen en dat het (weer) helemaal goed kon komen tussen ons. Ik wilde daarom de knoop niet zelf doorhakken en heb hem de ruimte gegeven om uit te zoeken wat hij wilde. Hij is toen doordeweeks ergens anders gaan wonen, in de weekenden waren we regelmatig samen thuis maar was ik ook vaak weg.

Maar ik heb mezelf nadrukkelijk níet weggecijferd. Ook niet voor de kinderen. Ik heb hard aan mezelf gewerkt in die tijd, en daar pluk ik nu de vruchten van. Ik ben sterker geworden, zelfstandiger, zelfverzekerder en mijn relatie met de kinderen is enorm verbeterd doordat we zo lang veel op elkaar aangewezen waren.
Ik ben dus blij met de situatie nu. Dat we daarvoor door zo'n diep dal gegaan zijn is heel erg naar, maar ik denk niet dat we zonder dat nu zo'n fijn en hecht gezin en echtpaar zouden zijn geweest.

Gebroken...

Ja, en toch denk ik dat het goed is dat je m nu laat gaan.
Hoe zwaar dat ook zal zijn...
Zoals ik al eerder heb gezegd ben ik zelf een Truus
Onze "relatie" van meer dan een jaar eindigde drie maanden geleden.
Ik heb van hem geen enkel bericht meer gehad en heeft mij op alle mogelijke manieren geblokkeerd. Wonen ook niet bij elkaar in de buurt dus komen elkaar ook niet spontaan tegen.
Ik had toch graag een afsluiting willen hebben, nog steeds trouwens
Waarin hij mij uitlegde waarom het zo is gegaan. Waarom hij ook tegen mij loog, dat hij tegen haar loog wist ik..
Maar ook tegen mij? Nee, diep in mijn hart wist ik dat natuurlijk wel
Al die maanden heb ik geen dag, geen dagdeel niet aan m gedacht. Nu kan ik m soms een uurtje loslaten.
Ik denk dat als ik toch een gesprek had gehad met hem waarin hij me uitleg had kunnen geven, we het samen hadden kunnen afsluiten..
Ja, dan had ik hem nu misschien wat makkelijker uit mijn hoofd kunnen krijgen.
De kans dat ze seks gaan hebben is natuurlijk ongelooflijk groot want hij houdt ook van haar.
En als ze het niet gehad zouden hebben zou zij tegen jou zeggen dat het wel zo was geweest want jouw Truus is echt slecht als ik het zo hoor. Zij gaat jullie tegen elkaar uitspelen..
Heel veel sterkte!

Je kunt er door komen

Het is mogelijk, ik heb het zien gebeuren, maar het vereist enorm veel inzet en doorzettingsvermogen.
De eerste vereiste is wel dat degene die vreemdgegaan is daar volledig mee stopt, alle contact verbreekt en zijn schouders onder de opbouw van de relatie zet. Als hij dat niet wil is het onmogelijk.
Ik hoop dat hij zich echt gaat inzetten, en dan met daden ipv woorden.

Sterkte, dit wachten is zo enorm naar!
Ik heb meer dan 20 jaar geleden ooit zo op het bankje gezeten, het doet nog pijn als ik er aan terug denk.

Wegcijferen

Gebroken, de keuze voor het woord "wegcijferen" vind ik veelzeggend. Het lijkt wel alsof je ergens het idee hebt dat je moet Lijden met een hoofdletter L voor je kinderen. Ik ben het eens met Alkes en Pennestreek dat wegcijferen hier echt totaal niet aan de orde is.

Verder schrijf je dat je niet hier kwam met de intentie om te scheiden. Je haalt hoop uit de verhalen van o.a. Pennestreek, maar ik wens je toe dat je zelf inziet hoe anders de situatie van Pennestreek was. Ik denk (sorry, Pennestreek, dat ik over jouw hoofd heen over jou praat) dat de man van Pennestreek wel een soort basisrespect voor haar had, en die basis lijkt jouw man totaal te ontberen. Je hebt hem nota bene gezegd dat je niet wil dat hij vanavond naar haar toe gaat, en toch doet-ie het. Hij zou, zoals Lanze schrijft, een mail kunnen schrijven, maar neeeee - uitpraten moet live. Bij haar thuis. Met een vrouw die net zoals jij aan het vechten is voor haar relatie. Een vrouw waar hij verliefd op is terwijl hij voor jou geen gevoel meer heeft, maar "de kinderen zitten in de weg". Tja, wat kan DAAR nou nog misgaan he...

Zijn belang en gevoelens (en die van haar) gaan boven die van jou. Zoals dat de afgelopen bijna 4 jaar ook al het geval was. Hij geeft je nu een aardig inkijkje in hoe het in het vervolg (als hij niet alsnog opstapt) voor jou zal gaan zijn: hij doet wat-ie wil en jij moet dat accepteren. Wil je dat? Gun je jezelf niet iets beters dan dat?

Wat rot voor je Gebroken. En toch... het zegt niets als iemand wel zegt te kappen en de truus nooit meer te zullen zien. Ik ken een koppel waarvan de man vreemd gaat. Hij heeft nu voor de derde keer gezegd dat hij echt voor zijn vrouw gaat en het ook geprobeerd. Vrouw beheert zijn geld, zijn telefoon, zijn leven. En toch zien truus en vreemdganger elkaar weer stiekem. Er zijn altijd manieren te vinden.

Wat ik maar wil zeggen is: dit is keihard en velen geloven er niet in dat de truus van je man het af wil sluiten maar wellicht is er een kansje meer -omdat je man toch nu eerlijk lijkt- dat dit wel in jouw voordeel gaat werken.

Wat Pryne hierboven zegt, geldt natuurlijk ook: zij is ook maar voor haar relatie aan het vechten, ze hadden al een tijd wat, ze is zwanger van hem geweest, heeft abortus moeten plegen. Dat vechten kan als manipulatief uitgelegd worden en dat zal het ook best zijn maar ook begrijpelijk vanuit menselijk perspectief. Ik zeg dit niet opdat je medelijden met haar zou moeten hebben hoor. Ik zelf zou met zo iemand gaan praten.

Want hoe je het ook wendt of keert: je man zit in een positie waarin het bijna onmogelijk is naar beide partijen integer te zijn: naar jou en en naar haar zullen steeds verhalen net iets anders verteld worden. Ook dat is menselijk. En hij zal vatbaar zijn voor emoties van beide kanten en zich uit elkaar getrokken voelen. Ook daar hoef je geen medelijden mee te hebben, dat heeft hij zelf opgezocht.

Maar wat mijn diepe overtuiging is: zolang de dames (jij en truus) elkaar nooit gesproken hebben, blijft de scheiding van 'saaie zekere wereld thuis' en 'spannende hele nieuwe magische wereld bij truus' in stand. En dat is weer een voedingsbodem om van beide werelden mee te kunnen snoepen. Ik zou het doorbreken.

Gebroken

Al die gevoelens zijn normaal, mogen er zijn.
Pakt hij ergens de verantwoordelijkheid om jou te ontlasten? Zodat je even uit de gezinssituatie kan stappen en je emoties kan toelaten?

Hier is bij mijn man de grote eyeopener geweest dat ik aangaf dat ik dacht dat het beter voor de kinderen was als we uit elkaar gingen. Nu is er nog genoeg over om normaal uit elkaar te kunnen gaan en op een redelijke manier als ouders te functioneren. Als het nog een keer gebeurd is dat ook kapot.
Hij heeft toen mij en mijn rol als moeder boven alles geplaatst. Of ik hem nu nog wel een kans wilde geven of niet, hij wilde mij als moeder van zijn kinderen niet kwijt en het respect geven die de rol heeft. Want als we uit elkaar zijn moeten we wel normaal een oudergesprek kunnen voeren, op een verjaardag kunnen zijn, bij de diploma uitreikingen, huwelijken etc etc etc.
En zij, hun verhouding, hoe zij het aangepakt hebben maakt dat onmogelijk. Dus waren zij niet meer mogelijk. Hij heeft de kinderen in die zin boven alles gesteld, maar ook binnen de situatie dat we niet bij elkaar blijven.

Ik weet het niet met dat afspreken. Hoeveel ellende wilt hij jou, zichzelf en haar aandoen. Want het veranderd niks aan de situatie. Niks van wat hij gaat zeggen zal die pijn minderen. Het is alleen maar een nieuwe mogelijkheid om hem van gedachten te doen veranderen.

Hier heeft mijn man ook nog afgesproken met Truus. Ik wilde het niet, na pushen vond ik telefonisch ok, na nog meer pushen ben ik akkoord gegaan met face to face (handiger op een laatste werkdag waar overdracht gedaan moet worden) met de voorwaarde dat er geen lichamelijk contact zou zijn.
Achteraf komt dan de opmerking “ja, je moet geen dingen vragen waarvan je zelf ook wel weet dat het onmogelijk is”.
Dus hou wel in je achterhoofd; na 4 jaar leugens, na 4 jaar manipulatie, jou verwaarlozen, jou gebruiken als goedkope oppas tijdens zijn dates, schoonmaakster.... is het een tweede natuur geworden. Die knop moet echt om bij hem, het besef dat hij andere allee kwijt is. Want iedere omhelzing praat hij voor zichzelf goed.... want ze is zo verdrietig bla bla bla

Truus

Sorry hoor Truus, maar je wist waar je aan begon. Denken dat een vreemdgaande man niet tegen jou zal liegen is wel erg naief. Hij verteld jou wat jij graag wilt horen en binnen jullie “relatie” is dat de waarheid. Waarvan je zelf prima weet dat je die met een korreltje zout moet nemen.
Want als je hem vraagt of hij nog seks heeft met zijn vrouw gaat hij echt niet antwoorden “ja, gisteravond nog spetterende seks gehad”.

Bij een verhouding hoort dat stiekeme, de leugens, het geheime, elkaar kort en krachtig zien. Dit voedt de hele setting, waarbij je elkaar alleen maar op je best ziet, het alleen maar leuk hebt samen. Je hebt geen discussie wie het vuilnis buiten zet of de kinderen van de creche haalt...

Maar de keerzijde is ook, dat iedere date de laatste kan zijn. Zonder eventuele uitleg of wat dan ook. En alsof er een uitleg goed genoeg gaat zijn?!
Er was een passie, een chemie, een aantrekkingskracht, misschien ook wel gevoelens.... maar dat is altijd ondergeschikt aan zijn echte leven. Jij was zijn kleine geheimpje, zijn speeltje, zijn ontlading, zijn vlucht van de echte wereld.
Is dat aardig of ok? Nee, maar dat wist je toen je eraan begon, dat vond je spannend, geil. Een getrouwde man wilde liever jou dan zijn vrouw. Goed voor je ego, zelfvertrouwen wat dan ook. En dat snap ik, maar uiteindelijk ben je ondergeschikt. En dat is jou aangedaan door je minnaar maar ook door jezelf

haasje

Jouw verhaal is ook maar een kant van het verhaal. Ik ken de nodige stellen die voortgekomen zijn uit een Truus/Henk start. En die na 10 jaar nog steeds gelukkig bij elkaar zijn. Het is niet altijd een speeltje of vlucht uit de echte wereld.

Haasje

weet jij wat die man Truus verteld heeft? Weet jij hoe gebroken zij zelf was door iets in haar leven waardoor ze de kruimeltjes liefde maar pikte en dacht dat het echt was?Je schrijft " misschien ook wel gevoelens.... maar dat is altijd ondergeschikt aan zijn echte leven." Hoe kan jij oordelen wat zijn echte leven is? Misschien vindt hij zijn rendez vous met truus wel zijn echte leven.
Is het niet even naief van de vrouw de vreemdganger te geloven?
Nee ik ben geen truus, nooit geweest maar hier heb ik zo'n ongelooflijke grafhekel aan: twee vrouwen die elkaar niet kennen, elkaars verhaal niet kennen en elkaar gaan haten terwijl meneer als lachende derde aan de zijkant staat.
Ik zie het in mijn omgeving gebeurend: truus vindt vrouw van man een dominantie douariëre vrouw vindt truus een sletterige stoephoer. En zo houden ze zelf de driehoek instand.

Wat zou ik graag zien dat vrouwen niet meer elkaar de schuld geven maar de verantwoordelijkheid leggen waar het hoort: bij die vent

Haasje

Je hebt helemaal gelijk hoor. Ik zat ook fout, ik wist dat hij getrouwd was. Maar de chemie tussen ons was zo overweldigend.
Fout ja natuurlijk.
Heb ik er spijt van? Ja, wel voor de pijn die ik haar en hun gezin heb aangedaan. Ik heb wel contact met haar gehad en zij ziet ook dat ik in zijn leugens ben getrapt.
Tot twee keer toe en ook de tweede keer hebben we hierover geappt.

NU weet ik dat hij niet te vertrouwen is, zij wil m niet kwijt. Gelukkig maar... ik hou van m en wil graag dat hij ook weer gelukkig kan zijn. Dan maar zonder mij.
De liefde was echt, dat weet ik zeker.

En toch...zal ik proberen om wel zijn leven te volgen en mochten ze toch uit elkaar gaan dan weet ik dat hij ooit weer contact met mij zal opnemen.
Ik heb ook gezegd dat dat ook over 10 of over 20 jaar kan zijn maar dat we uiteindelijk bij elkaar gaan komen.
Maar ik ga niet wachten, als er een andere liefde op mijn pad komt ga ik daar voor. Voorlopig is daar nog geen ruimte voor