Verder na ontrouw deel 5

Miss, zó herkenbaar

Ik was een paar dagen in het buitenland voor werk, maar jemig wat een heftig verhaal toch weer. En zo ontzettend herkenbaar.
Ik snap je wanhoop totaal. En je overtuiging dat het nu echt voorbij is...en toch ook je hoop dat dat niet hoeft omdat je man nu heel misschien toch eindelijk in beweging komt...
Het is niet de fijnste periode voor ingrijpende beslissingen. Ik hoop ontzettend voor je dat het niet nodig gaat zijn en dat je man in beweging komt. Zo zuur dat dat pas altijd gebeurt als het water écht helemaal tot aan zijn lippen staat.

Eens met Ik ook

Geen training ernaast. Maar je gaat het al bespreken met je therapeut.

Maak tijd om meer te slapen zodat je hoofd niet tolt van alle onduidelijkheid.

Miss

Miss wat heb je veel op je bordje meis. Een raad die ik met mijn ervaring met ERS wil geven: koppel jouw stappen los van wat hij gaat doen in eerste instantie. Sowieso werkt het niet als jij dingen doet teneinde hem zo ver te krijgen. Maar wat ook is: je moet zaken heel veel tijd geven om te kijken of zijn acties op de lange termijn houdbaar zijn. Jij bent de grond van zijn bestaan, zijn voeding, letterlijk, vermoed ik. Het rotte is alleen dat hij dat steeds pas beseft als jij dreigt er mee te kappen.
Op andere momenten beseft hij dat waarschijnlijk niet eens en gaat zijn vluchtige geest weer op zoek naar nog meer voeding of verdoving om zijn confrontatie met zichzelf uit de weg te gaan. Dat is vaak een dynamiek die al heel vroeg ontstaan is, ook in jullie relatie.
Ik heb dus de boodschap: doe niks om bij hem iets gedaan te krijgen maar omdat jij dat nodig vindt voor jezelf. Je zit nog zo in de modus "als ik nou dit doe gaat het misschien wel werken" Maar daar moet je het niet om doen, dat is al weer bijna voeding voor hem. Hij moet op zijn eigen benen gaan staan. En gaat hij wel dingen doen, observeer, wacht af, bekijk het opnieuw hoe dingen verlopen, of hij niet in oude patronen terugvalt. Want ERS mensen zijn veelal impulsief en externaliseren: zij willen voeding van de buitenwereld. De kans dat hij alleen maar dingen doet om jou als de grond van bestaan terug te krijgen is groot. Maar dat is niet de goede motivatie: het werkt pas als hij ziet dat hij zelf een probleem heeft en dat wil aangaan.

Natuurlijk is dit vanuit mijn beleving, volg vooral je eigen gevoel. heel veel sterkte! Ik blijf je volgen.

Hoi alle

Precies zoals Mari het beschrijft. Op het ziekelijke af.

Bijv het schriftje was zijn idee gisteren. Hij is er niet meer op terug gekomen.
Hij was alleen maar bezig verbaal in hoe krijg ik mijn vrouw terug in de vorige status van een jaar geleden. Loze woorden.

Hij is hier de gene die wat " moet "

Hij is weet me perfect te " bespelen " alleen is dat dus nu echt mislukt. Want gaat niet meer. Ik ben er zo ziek van. Naja val in herhaling. De post van Mari is juist. En ik zie nu ook in waarom ik dit 16 jaar vol heb gehouden, ik volgde altijd precies zijn koers.

Moet ik " bang zijn voor hem Mari?"
Hij is nooit agressief. Mega mega mega lief. Aanhankelijk. Etc. Maar hoe zeggen ze dat stille wateren hebben diepe gronden?

Ik ook en FieneR thnx voor jullie bericht. We zullen afwachten wat man gaat doen. Nul komma nul zicht op voor nu. En dat is prima. Even laten voor nu.

Oh en mari

Ik dwing hem idd nergens meer toe. Die fase is echt volledig gepasseerd. Ik kan voor nu alleen mijn eigen stappen volgen. Maar zal je post nog geregeld terug lezen.

Weet je of er groepen zijn of mensen die soort gelijke partners hebben om mee in contact te komen?
Merk dat omgeving. " gezonde mensen dus " hier geen bal van snappen. Ik begrijp het zelf nog maar amper en dat leg ik ook naast me neer, maar ik moet gewoon wakker geschud blijven van mezelf. De valkuil komt gewoon weer. Die is nu weg. Maar zo werkt het bij mij.

Ik had hier serieus nog nooit van gehoord. En zie nu met drie ogen de drang bij hem. De controle. De focus op mij. En ik heb dat nooit zo gezien.
Bijzonder. En ongelofelijk.

Jou uitleg is duidelijk.

Nu 5 maanden later...

.......
za, 16/06/2018 - 21:30

#13

Miss

John

Ik voel met je mee !! Vreselijk!!
Ik weet wat je voelt en door maakt, mijn man nog zo 1 hier...
Dat is wat ik zei leugens op leugens. Tot ik zijn tas had gepakt. DAARNA werd hij pas eerlijk.
Misschien een idee voor jou. Hoe klote dat het ook is.
Vreselijk ik voel met je mee

zo, 17/06/2018 - 00:04

Gaat goed op dit moment....denk ik....al snap ik jouw strijd nog steeds

Miss

Ach Miss. Een dikke knuffel van mij!
Ik denk wel dat het goed is dat hij voor nu gaat en jij je in ieder geval voorbereidt op een scheiding. Wie weer zet dat nog iets in beweging bij je man.

Dankjewel

We zullen het gaan ervaren. Ik vind het doodeng. En voel me doodziek. Diep in mijn hart wil ik zo graag met hem verder. ( dat zeg ik natuurlijk niet) Maar er is voor nu geen andere optie.

December

Allereeest een virtuele knuffel voor jou Miss! Knap van je dat je nu voet bij stuk houd. Want jeetje wat zal het van binnen pijn doen. Ik hoop van harte dat je man zijn ogen nu echt open gaan en hij in actie komt en echt aan de slag gaat om jullie samen nog een kans te geven! Ik denk aan je!

Ik heb ook ernorme last van de maand december merk ik. Het is hier ook zo dat in deze maand de Truus in beeld kwam en er komen veel herinneringen naar boven waarbij zij ook aanwezig was. Gelukkig hadden we de kerst iig niet samen gevierd:-) Maar zoals hier eerder besproken heb ik dus wel behoorlijke haat naar de Truus omdat ook zij mij recht in mijn gezicht voorgelogen heeft en ook haar gezin hiermee op het spel gezet heeft! Maar goed... contact is volledig verbroken en ik weet dat ze een zwaar leven heeft. Ze heeff niets tegen haar man gezegd omdat ze er van overtuigd is dat niet te overleven. (En mijn man dan ook niet...) dus ze leeft met een leugen en veel angst. Prima! Eigen schuld....

Maar goed het is nu ruim een half jaar geleden. Totaal geen contact meer geweest! Dat is prettig maar ik heb het vooral zwaar met de herinneringen die naar boven komen. En dan de vraag hoe heeft hij zo kunnen liegen etc etc. Die pijn is gewoon weer zo voelbaar. Terwijl mijn man het juist fijn vind om samen de dagen te vieren. Sinterklaas is goed gegaan en hebben het leuk gehad. Zoon heeft enorm genoten en dat voelde goed.
Wel hebben we nu te vaak ruzie en dat komt gewoon omdat ik me enorm irriteer aan vanalles. Dingen die je eerst voor lief nam... Ik heb gewoon een kort lontje merk ik. Man ook omdat die tegenvaller heeft gehad met nieuwe baan. Dus ik merk daar waar je eerst elkaar kon steunen en Ik er nu vaak anders op reageer en hem niet de steun kan geven. Blijf het moeilijk vinden omdat dat onvoorwaardelijke weg is....

Heb laatste tijd ook vaker aan een scheiding gedacht.... maar blijf me afvragen of ik dan wel gelukkiger word. Een gebroken gezin, daar wordt ik enorm verdrietig van. En ik weet ook zeker dat ik mijn man zal missen. Ik hou nog van hem maar het is anders. Hij zegt regelmatig dat hij zo veel van me houd... maar die woorden komen nu anders binnen. Zo van ja: als dat echt zo is dan had je het toch niet gedaan.
Dus denk ik wel eens blijf ik nu voor mijn zoon of toch voor mezelf. En dat ik mezelf die vraag moet stellen vind ik zo oneerlijk.

Laatste keer relatietherapie was niet prettig. Man werd in 1 keer heel chagrijnig daar en dan kan hij geen kant meer op. En vind het dan allemaal onzin. En wil gewoon door. Therapeut brokkelde zijn woede wel af en er blijkt heel veel angst onder te zitten. Angst om mij en zoon alsnog te verliezen. Hij wil niet meer naar therapie. Ik denk dat het te dicht bij zijn gevoel komt. Hij wil gewoon samen door. Het is verleden tijd...:

Ik ben paar x bij EFT therapeute geweest. Maar merk daar nog niets van. Mss eens een andere zoeken want heb met deze therapeute ook niet zo’n klik. Mss iemand tips? Ik woon in het zuiden (Brabant)

Dus wel blijven maar beetje doorhobbelen...

Miss

Ik kan totaal niet inschatten of je man agressief kan worden. Mijn ex was dat niet (ja passief agressief: voor mij erger want mocht een man een vinger naar me uitsteken dan vliegt hij er meteen uit, maar ik ben vaak veel naiever dan goed voor me is, ook al lijkt het of ik mijn woordje wel klaar heb)

Dat je wilt dat het eigenlijk goed komt begrijp ik zo goed. DAt heb ik, na jaren nog steeds. Omdat je ziet dat er achter die emotionele regulatie stoornis eigenlijk ook een heel lief persoon zit waarmee je zo verder zou willen. Alleen ik weet: op het moment dat ik van daaruit het contact met ex op zou pakken, dat ik binnen de kortste keren weer gepiepeld zou worden.

Ik ken ook geen groepen voor mensen met een cluster b partner. Ja een Norwoord groep voor vrouwen die 'te veel liefhebben'.

Ik weet niet of je Engels beheerst? Er zijn wel veel video's en boeken die je kunnen helpen.

Je mag me ook mailen: bovendien3 apestaartje gmail punt com
en als je daar behoefte aan hebt, kunnen we telefoonnummers uitwisselen.

heel veel sterkte

Senna

Herken alles wat je zegt. Het is zo ontzettend definitief de knoop door te hakken. Als je er echt over nadenkt om te stoppen. Probeer voor jezelf je eens in te beelden hoe het zou zijn. Welke gevoelens en gedachtes het je geeft. Als je je eigen koers alleen nog even blijft varen.
Dat helpt mij. Steeds om een beeld te vormen.

Ik kom ook uit Brabant, ga naar de psycholoog bij de huisartsen praktijk. Dus echt tips kan ik je niet geven... Ontzettend fijne vrouw maar merk dat ik bij haar niet voldoende krijg wat ik zou willen. Voorlopig blijf ik bij haar maar ga na de training misschien wel een andere zoeken. Ook ben ik aan het kijken om mijn werk uit te breiden. Zou je het financieel kunnen alleen? Hoe zou je de verdeling doen van je kindje?
Dat bracht mij steeds bij de gedachtes ik wik dat niet. Probeer het voor jezelf eens concreet de andere kant op te filteren.
Dit topic is daar natuurlijk niet voor bedoeld. Maar als je de andere kant " voelt " heb je misschien weer meer kracht door te gaan. Of het tegenovergestelde van " rust "

Gisteren waren we naar een groot feest. Met veel muziek en show. Man en ik hadden de kaartjes al lang geleden gekocht.
In het begin van de avond was het geweldig. Tot daar Truus miss man type pal voor mijn neus flirten met man...
Ik moest ontzettend hard huilen... voelde mij van het een op het andere moment gigantisch verdrietig. Het besef dat alles anders is, ik niet eens meer van man kan hebben dat een ander naar hem KIJKT, hij naar een ander kijkt, gaf intense verdriet. Geen jaloezie gewoon echt intens verdriet zelfs op zn moment te knakken.

Wat is dit toch, voorheen lachte ik hier mee. En ging fijn met hem naar huis. Geen benul van andere intenties.
Man draaide gelukkig meteen om, gaf me het gevoel me te troosten. Na een drankje gedaan te hebben kon ik weer verder. Maar wat een verdriet. Ik voel het nu nog. En voorheen genoot ik alleen maar van de show.

Senna denk aan wat je wel hebt, als je bovenstaand in je hoofd eens uit geprobeerd hebt. En schrijf al je gevoelens eens op. Het helpt.

Mari, dankjewel. Ik heb hem een tijd terug eens opgeslagen. Mocht ik behoefte hebben mail ik je.

Fijn wkd

Dank

Bedankt voor je reactie Miss. Doet me goed.
Ik maal de hele dag in mijn hoofd waarin die keuzes de gehele dag naar voren komen. Maar echt concreet heb ik het nog niet gedurfd eerlijk gezegd. Soms geeft het me rust als ik denk dat ik ook wel alleen door kan maar de meeste momenten wil ikdat niet. Ik weet wel dat we het beide financieel zwaar zouden gaan krijgen! Huis zal verkocht moeten worden iig. Maar goed ik zal alles eens op een rijtje gaan zetten idd. Zal me hopelijk ook helpen in te zien dat dat echt niet is wat ik wil.

Opschrijven is een goede tip. Nu maal ik zoveel in mijn hoofd en dat kost me zoveel energie! Pfff ben dan ook dagelijks doodop. Manlief vind het niet gezellig dat ik vroeg naar bed ga, maar anders trek ik het echt niet. (22:30/23:00 vind ik niet eens heel vroeg...) Wat wel weer als gevolg heeft dat we nooit meer samen naar bed gaan en daar komt nog eens bij dat man vaak beneden in slaap valt en ik hem de hele nacht dus niet zie. Ik heb hem al zo vaak gezegd dan een wekker te zetten en hem gevraagd boven te slapen... voelt voor mij nu dat hij alleen komt als hij ‘zin’ heeft... En dan stijger ik weer omdat ik zeg je moet ook gewoon samen kunnen gaan slapen zonder de daad maar gewoon genegenheid. We liggen hierbij niet op 1 lijn.
Als ik aan het typen ben denk elke keer dat we nog een lange weg te gaan hebben...
Vanavond nog een kleine onenigheid gehad. Voor mijn gevoel is hij laatste tijd weer wat geheimzinnig met zijn telefoon. Toen straks kwam ik met zoon beneden en legde hij zijn telefoon snel weg. Hoeft natuurlijk niks te zijn, dat weet ik maar toch voelde het niet fijn. Waarop ik dus heel rustig vroeg of er iets was. Wordt hij direct woedend en zegt dan meteen uit boosheid als het zo altijd blijft dan ga ik liever scheiden... pfffff
Had ik het niet moeten vragen mss? Ben ik echt raar dat ik nog niet zover ben? Dat ik nog wat achterdochtig ben.

Op andere dagen als we het gewoon leuk hebben kan ik ook weer beetje wegdromen en hopen dat ons gezin nog eens groter mag worden. Zo dubbel allemaal.

Maar goed, ik ga het allemaal eens goed opschrijven. Ik krijg mijn gevoel ook niet goed naar hem overgebracht. Misschien dat een brief verhelderender is voor hem.

Miss wat een vervelende situatie op dat feest. Fijn dat je vriend er goed mee om ging en jullie de avond positief af hebben kunnen sluiten!

Twijfels

Herkenbaar Senna. Hier twijfel ik ook steeds meer. Bij relatietherapie lijken we vast te lopen omdat ik me niet gehoord voel. Therapeut komt ook niet binnen bij man. Ik heb het gevoel dat ik veel alleen moet doen. En dan denk ik vaker: kan ik dan beter maar alleen verder gaan. Maar ik zie erg op tegen overhoop halen van gezin. Wil het de kinderen niet aandoen. Hoofdreden dat ik niet doorpak nu. Naast dat er echt nog gevoelens voor man zijn. En er ook wel dingen ten goede aan het veranderen zijn. Maar er zijn ook twijfels: waar ik eerder niet aan het verhaal van de affaire twijfelde heb ik nu het idee dat man niet alles verteld heeft. En als ik daar naar vraag wordt man boos. En dan word ik nog meer onzeker. Ik ga nu eerst zelf onderzoeken mbv psycholoog waarom ik mij niet gehoord voel. Wat zit erachter ef. Waarom blijf ik me zo gekwetst opstellen. En waarom beïnvloedt dit alles me zo. Ik slaap weer slecht. Kan me niet concentreren op het werk. Dit is dezelfde psych als we voor relatietherapie hebben. Hij kent dus ook de manier waarop man nu reageert.
Liefs allen!

Volgens mij

(Goedemorgen)

Horen die gedachtes en gevoelens bij het rouwproces wat je door maakt. Ik heb het gisteravond opgezocht en lees veel herkenning.
Eerst ben je in de ontkenningsfase, het onbegrip, nu krijgt dat een plaatsje " het is geland" en dan ga je door naar het volgende proces... Hoedan en Senna.

Alles is veranderd. Je lichaam en geest zijn letterlijk aan het afkicken. Voorheen voelde je onvoorwaardelijke liefde, en nu komen daar hele andere gedachtes bij.

Wij behandelen nu het G- schema bij de training.
Gebeurtenis, gedachtes, gevoel, gedrag ( gevolg) dat gebruiken ze ook bij cognitieve therapie. Misschien kun je dit eens opzoeken, zo werkt het vaak in je brein.

Liefs

Boek

Ik lees nu het boek van Jan geurtz, verslaafd aan liefde.
Helpt mij om te ontdekken waar de pijn voor mij precies zit en hoe hier mee om te gaan.

Gedicht

Kennen jullie dit gedicht van Rumi?

De herberg
Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij
zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Behandel dan toch elke gast met eerbied.
Misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase…….

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt
de hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.

nou Senna

Als jouw man zo boos wordt als je alleen maar rustig vraagt of er iets aan de hand is dan zou ik alleen maar achterdochtiger worden. En hij realiseert zich blijkbaar nog steeds niet dat hij die achterdocht zelf veroorzaakt en veroorzaakt heeft.
Als hij nog eens met scheiden dreigt zou ik hem rustig vertellen dat dat misschien dan ook maar beter is. Maar ja, dat is natuurlijk aan jou.

Ik vind het knap dat jullie het volhouden dames!! Maar vraag me tegelijkertijd wel eens af of dit recht doet aan jullie, als mens. Jullie verdienen gewoon beter. Dat bedoel ik!

ja juf Ank

dat dacht ik ook. Maar ook al is er verder niets aan de hand: waarom denkt hij het zich te kunnen veroorloven zo boos te worden terwijl het iets is wat hij zelf veroorzaakt heeft? Ik heb het al eerder gezegd over mannen die boos worden omdat hun vrouw een briefje in hun zakken heeft gevonden: het lijkt net of een gewelddadige straatrover tegen de politie zegt "maar jullie reden door rood"

Miss

Ja ik heb er even over gedacht of ik dit zou vragen maar vind je niet dat aan de ene kant zeggen tegen je man dat hij weg moet en ergens anders moet gaan wonen en aan de andere kant met hem naar een feest gaan een dubbele boodschap overbrengt? Ik zeg het vooral voor jou: het lijkt me lastig dingen door te zetten als je aan de andere kant weer gezellige momentjes opzoekt. (En het is dan niet eens gezellig door die andere vrouw, maar die dingen die dat grote verdriet opwekken zijn juist de reden dat je een paar dagen geleden echt niet meer verder wilde) Ik gun je alle liefde en plezier met je man, dat weet je, maar ik ben zo bang dat je het zo op den duur lastiger voor jezelf maakt

sterkte

Dan bof ik toch maar met mijn man geloof ik

Vanaf het moment dat hij besloot toch te proberen met mij verder te gaan, is hij nooit boos geweest. Nu is hij dat al nooit, maar zeker niet nu, als ik vragen heb of twijfels of achterdochtig ben. Natuurlijk zijn er de nodige momenten van wrijving geweest. Dat waren wel momenten dat hij weer twijfelde, want als ik het niet meer zag zitten wist hij niet hoe het weer goed moest komen, hij deed al zo enorm zijn best. Het was dan meer een soort wanhoop, wat moest hij dán nog doen of zeggen?? Wat het beste hielp was dat ik aangaf wat ik nodig had, maar dat was natuurlijk ook vaak zat moeilijk te bepalen.

Ik vind het ook dubieus Hoedan, als je man boos wordt als jij vragen hebt. Dat recht heeft hij lang geleden al verspeeld. Daar zou ik in de therapie wel op terugkomen, en ook op de vraag of je alles wel al weet. Er zijn zeker ook dingen die ik niet weet, maar daar hebben wij wel samen over gesproken en dat samen besloten. Ik wil niet alle details weten, dat helpt mij niet. Wel de grote lijnen en de tijdstippen/periodes. Maar ik weet dus wel wat hij achterhoudt, en waarom. Dat is iets heel anders dan dat je man bepaalt dat hij sommige dingen niet wil vertellen. Je kunt echt pas weer opbouwen als je weet waar het puin ligt en waar dat uit bestaat.

En, nogmaals ter bemoediging: het zakt allemaal uiteindelijk weg. Dat wantrouwen en het verdriet en de pijn. Tenminste, hier dan. Ik heb echt alweer maanden geleden voor het laatst gedacht dat het niet meer goed zou komen. Het ís nu weer goed, zonder twijfels, zonder nare gedachten, zonder wantrouwen. Natuurlijk blijft er wel een litteken, dat makkelijk weer opspeelt, maar het is intussen niet meer dan dat. Dus het kan. Maar het kost tijd en energie en doorzettingsvermogen en begrip en geduld. En dat mis ik bij de mannen van Hoedan en Senna. Dat geduld. En het begrip voor de bedrogen partner.

Mochten jullie overwegen om bij een andere therapeut je licht op te steken dan kan ik jullie die van ons aanraden. Zij kon heel erg goed voor man ‘vertalen’ at ik voelde, en wist ook bij zijn emoties te komen. Wat hemzelf en mij nooit gelukt was.

Ja absoluut Mari

Maar dat was een feest van € 150,- ( tomorrowland binnen editie)
Dan had ik idd kunnen zeggen IK ga niet. Maar ik was de gene die daarheen wilde. Ik had een vriendin mee kunnen nemen, ik heb het allemaal overwogen. Was er alleen totaal niet op berekend dat dit soort gevoelens zouden ontstaan. Omdat ik dat ook niet eerder ervaren heb op deze manier. Naja na lang nadenken dacht ik wat heb ik te verliezen om niet te gaan, en daar heb je het weer ik wil nog steeds niet opgeven. Duidelijk mijn punt verteld voor vertrek tegen man. Misschien dat het bij hem weer een ander signaal af heeft gegeven. Dat neem ik dan maar voor lief en boks ook daar dan wel tegen op, het is toch één grote missie. Voor nu is het weer terug bij hoe het was...

Juf Ank, dankjewel. Het is ook een pittige strijd. Soort van overgeleverd aan een nieuw leven wat nog nooit zo zwart is geweest in mijn leven.. Ik begrijp het zelf ook niet hoe dit mogelijk is... voor vele van ons. Maar wat dan? Het alternatief is niet altijd zo mooi als we denken. Nu oren en ogen open staan lijkt alles zo anders in het leven.

Nog even kort : toen mijn man boos werd zat er nog veel meer verborgen. Ik wil je niet ontmoedigen maar boosheid is normaal niet nodig...

Nijntje, het is een mooi gedicht. Zeker met waarheid maar kon ons hoofd ons ook maar zo gemakkelijk de mensen laten ontvangen.
Ik ben nu bezig in het boek het sprookje na de dood, ook zoiets. Dat we alle 1 grote vijand in ons leven krijgen om terug te gaan naar ons echte ziel. Naja geloof erin of niet.
Een ding weet ik wel : ik heb nog nooit ervaren dat er een" vijand" in mijn leven was, hij was altijd mijn held. Dus wie weet wat er nog achter zit. Deze levensmissie.... Maar waarom moet het zo: kei en kei hard.... is minder was ook genoeg geweest..

Miss

Ik begrijp je hoor, je denkt ook 'ach dit moet toch kunnen samen'. Maar de grenzen worden dan wel blurry, vager, onzichtbaarder, ook voor jezelf. En je hebt ook kans op nog meer pijn door zoiets als die Truus of je ziet hem naar een ander kijken.
" en daar heb je het weer ik wil nog steeds niet opgeven" En dat begrijp ik ook zoooo goed. Ik zou nog steeds willen (twee jaar na dato) dat mijn ex zijn proces echt zou oppakken en we er voor zouden kunnen gaan.
Maar het leidt me wel tot de volgende belangrijke vraag: waarom denk ik dat grenzen stellen en stevig verdedigen van jouw kant betekent dat je het opgeeft? Jij geeft het niet op. Je stelt je voorwaarden: werk aan jezelf, wees volkomen eerlijk en anders maar (even) weg. Dan geef jij het niet op hoor. Als hij dat niet doet, geeft hij het op.

Niet opgeven betekent dus blijkbaar dat jij je eigen grenzen niet mag respecteren. Maar je eigen grenzen respecteren is iets heel anders dan de handdoek in de ring gooien.

Bang

Mari, alles wat je zegt klopt als een bus. Gadsie...

Mijn grens was dan ook nog 1x vreemdgaan.. en nu heb ik die grens bij gesteld. Ik denk dat het dat is. Het voelt zo " tegen alles in"
Misschien weet ik wel gewoon zeker diep in mijn hart dat hij nooit gaat kijken in zijn binnenste en ben ik dan zn vrouw die blijft en gaat zeggen:
Hij moet maar doen wat hij niet laten kan?

Ik weet het niet. Ik ga morgen je post mee nemen bij therapie. Want het maakt wel wat los bij mij. Wat wil ik nu echt. Mijn hoofd fuckt met mij.

Miss

Het voelt zo " tegen alles in"

Ja dat is de hele moeilijke positie van de partner van de cluster-b persoon/ seksverslaafde.

Dat je diep in je hart (mede door wat je observeert in zijn gedrag) misschien wel weet dat hij dit waarschijnlijk nooit aan zal gaan, misschien niet eens aan kán gaan maar je hebt langzaam aan steeds meer grenzen verlegd. Juist omdat die ander niets doet, en jij toch een eindeloos geduld en hoop hebt... En juist dat wordt gebruikt om het juist weer niet aan te gaan... dus eigenlijk tegen je. En jij (en ik) die er alles aan willen en wilden doen maar steeds weer stuiten op die onwil bij die ander... Je zou wel willen schreeuwen "doe wat, zie je niet dat ik er alles voor over heb?" En dan komen er wat beloftes maar uiteindelijk gebeurt er niks. En je grens wordt steeds verder verlegd, want dan probeer je het weer op een andere manier. Want ja, iemand moet toch iets doen? Het kan toch niet zo zijn dat je door zijn lamgeslagenheid het mooie wat jullie zouden kunnen hebben, kwijt raakt?

Meisje, ik herken het allemaal zo. Maar zoals ik van de week al zei "kijk naar zijn daden , niet naar zijn woorden". En kijk vooral naar je eigen gevoel. Steeds verder over je grenzen gaan is niet goed voor je.

Twee benen op de grond

Dat overkwam mij gisteren. Man was een hele week weg geweest en toen hij terugkwam hebben we als gezin leuke activiteiten gedaan ten behoeve van Kerst. Man en ik hadden ook genoten van fijn vrijen. Terwijl man met de pubers een frisse neus haalden, sloeg ik de iPad open op een pagina over waar rekening te houden met een scheiding.; wel relatietherapeut nodig? Of een mediator?
Ik dacht what the heck? Hij is nu, na zo’n fijn thuiskomst, toch niet de kinderen vertellen dat hij ons wilt verlaten en laat de iPad op deze pagina open staan om mij zo te bewegen te vragen wat er aan de hand is, zodat hij zelf niet de eerste steen hoeft te werpen?
Ik was zo kwaad dat ik hem direct gebeld heb, alleen stond zijn mobiel op stil. Dus belde ik dochter en vroeg waar ze waren. Ik legde uit dat ik belde omdat de iPad op een vreemde pagina stond en ik pa niet kon bereiken. Ze zei dat het wrs spam was, zoals een andere keer.
Ze was eerdere thuis en ik liet haar de pagina zien. (Ze weet van mijn afkeer voor die oma en het waarom.) Volgens dochter hadden ze gewoon gewandeld en waren er afgelopen dagen geen signalen dus was dit niet anders dan spam. (Mijn man kon ook die pagina gezien hebben en zich hebben afgevraagd waarom ik die pagina daar had laten staan). Ze begreep wel dat ik erg geschrokken was en boos was geworden.
Een gevoelige misverstand waardoor ik geraakt was, mij heb laten raken.

Stel dat ik man had verweten zo laf te werk te gaan. Dat ik hem aanzag voor een dergelijke aanpak. Zo mijn glazen ingooide om mogelijk helemaal niets. Ik ben niet zo zeer bang voor een scheiding op zich, hier op OO staan diverse punten waar je aan moet denken en als het zo moet wezen, dan is dat zo. Maar ik was er nu totaal niet op berekend. Dochter heeft later nog gevraagd of ik met man over die pagina gesproken had. Ik gaf aan het voor nu op een misverstand te houden en de dag even aan te kijken ookal hadden we ‘s avonds een familiediner bij die oma. Ik heb daar geen signalen opgevangen ookal heeft hij daar ook met de, in ogen van oma, ideale plaatsvervangster staan kletsen. Geen vuiltje aan de lucht.

Het deed mij denken aan wat Miss schreef. Feit : Een vrouw had naar haar man gekeken. Haar man keek weg.
Miss heeft in de kwetsbare positie waarin ze verkeerd, de aanname gedaan dat die vrouw achter haar man aan zat. Miss kon niet zien dat haar man die aandacht niet beantwoordde. Een voorval waar haar man geen schuld aan heeft, maar die in haar hoofd werd opgeblazen tot een olifant.

We zijn in al onze twijfels kwetsbaar voor aannames. Zo moeilijk om dan kalm en realistisch te blijven. En soms vlieg je uit de bocht.

Ik denk dat het ook niet met grenzen te maken heeft, eerder met interpretatie.