Verder na ontrouw deel 4

GitteNN

Ik zou van mij laten horen, denk ik.

Ik zou, via degene van wie je het vernomen heb, ( zodat jouw facebookaccount, als je die hebt, schoon blijft van reacties), aangeven dat het goed gaat met jullie en dat Truus namens jullie bedankt wordt voor het informeren naar het welzijn van je man. Pure sarcasme, maar ook meteen een signaal naar anderen dat Truus zit te vissen.

Laat haar maar weten dat je haar geen ruimte geeft.

GittNN

Hoezo sommige truzen???

Wat heeft ze gedaan?

Pfffff ik begrijp jou reactie. Ongelofelijk. Mens ontaard. Gewoon weg moffelen in een kartonnen doos. Het is het hout nog niet waard van de kist. Grrr.

Loyaal

@Miss, kan het zijn dat je zoon dat antwoord gaf omdat jij degene was die de vraag naar zijn plezier die dag, stelde?
Als zijn vader die vraag gesteld had, had hij mogelijk geantwoord dat hij het glijden met papa zo leuk vond, (een soort van loyaliteit aan de vraagsteller). Dus niets persoonlijks.

Meteen ligt hier ook een waarschuwing in. Als je een antwoord persoonlijk neemt, kan dit in de eerste geval kwetsend over komen en in tweede geval juist averechts werken, iets waar je een herstel geen goed mee doet als je beseft dat een antwoord een onschuldig antwoord was en dat een kind niet eens beseft wat zijn antwoord aangewakkerd heeft; jaloezie.

Wie vraagt wat een kind het leuks vond, stelt niet echt open vraag. Je kan ook vragen of je kind genoten had van de activiteiten van de dag en of er iets is dat hij nog een keer wilt doen. Zo houd je de vraag puur bij de beleving van het kind en de actie, zonder iemand per ongeluk voor het hoofd te stoten.

Voorkom jaloezie.

Verder, Een kind die iets heel leuk heeft beleefd, vertelt dit meestal wel uit zichzelf. Soms duurt dat een dag maar dat is niet belangrijk. Heb geduld.

Voorkom wedstrijdje ‘wie is de leukste ouder?’. Daar weet een kind geen raad mee.

Goed

Advies. Kan ik wat mee.

Wedstrijd is hier absoluut niet aan de orde. Maar begrijp dat je dat zo oppikt in mijn verhaal.

Papa is er weinig tot nooit dus kan ook weinig "fout of goed" doen. Altijd druk met van alles dan met zoon.
Ik krijg met de dag meer inzicht in het proces.

Zoals reacties wat niet weet wat niet deert. In een nornaal gesprek kwam aan de orde.Daarom nooit wat gezegd om terug te komen op het vreemdgaan.

Ontkennen dat het gebeurd is dan voelt het niet eens als liegen.

Ik kan niet wachten op sessie 1, die profs zullen een flink plan mogen gaan opstellen en handvatten gaan geven. Ik zie door het bomen geen bos meer met hem.
Alleen zelf reflectie, wat ik kan doen voor mezelf in acht te houden en goed te zorgen voor mij wat ik nu doe.

Naja sommige truzen, die ene klote Truus.
Ik twijfel. Zou idd haar heeeel duidelijk willen maken dat ze gewoon moet oprotten. Zoveel verdriet veroorzaakt. Wat denkt ze wel. Ik hoop met heel mijn hart dat t pleurus wijf ook nog een keer op haar bek zal gaan.
Is overigens al bij haar derde kerel. Met gitteman er bij de vierde.

Oooh, zoooo’n truus

GitteNN, die is geen enkele inspanning waard. De mensen kennen haar al ;-)
Haar kan je negeren.

Vertel je man alleen dat ze bezig is op Facebook en dat dit je stoort zodat hij begrijpt waarom je prikkelbaar bent. Vraag je man niet te reageren op haar gestook.

Flanagan

Zal ik haar eens eea zeggen via nessenger?! Zo’n zin in!

Wat zou jij doen?

Man schrok zich ook dood. Hij blokte haar destijds en heeft dit dus ook niet gezien noch gehoord van de persoon waar ze ging vragen. Deze persoon heeft niets tegen haar gezegd en ook niet tegen ons. Wilde geen onrust voor ons.

Maar wat zou je doen?

Hangt van het soort af,

Je man was nr 4, je kan je afvragen waarom ze met hem omging.
Hoe dan ook, deze vrouw hoeft niet te weten dat ze jou kan raken; doe alsof ze niet bestaat.
Soms komt boosheid explosief opdagen. Wacht dan even een paar dagen met reageren voor je iets impulsiefs doet, wat je niet meer kan terug draaien.
Meestal zakt de boosheid en moet je lachen om zulk een aandachttrekkerij.

Soms kan je iets voor jezelf gaan doen, jezelf verwennen. Zo vond mijn man het nodig vanavond in restaurant tijdens een wachtmoment, zijn moeder te bellen om te vragen hoe heet het in Nederland was en te melden dat het hier ook prima vertoeven was.
Grr, dacht ik, moet ik die stem nu hier ook nog horen.
Mijn glas rosé was leeg en tijdens het gesprek bestelde ik op handige wijze voor dochter en mij een glas rosé. Alhoewel mijn man het gesprek snel afbrak, zorgde het bespreken met dochter over de smaak van de rosé voor wat afleiding. Het hielp mij het voorval te negeren.

Nog een reactie op Miss

Hoi Miss,

Nog Bedankt voor je reactie.
Ik vind het nog lastig om aan mezelf te werken. Hang nog veel in de slachtoffer rol merk ik. Ik denk dat dat ook wel logisch is.
Ik heb het boek besteld wat Hoedan nu aan het lezen is. Ben benieuwd. Mijn man wil het iig niet lezen.

Mijn man is deze week ziek thuis gebleven omdat het hem allemaal teveel is geworden. Hij heeft het er zwaar mee dat ik twijfels heb.... en vooral omdat ik in eerste instantie gezegd heb er voor te willen gaan. Tja......

Ik heb voor mezelf nog enkele twijfels over zijn verhaal. Maar weet niet zo goed of ik er in moet blijven hangen. Feit blijft dat hij vreemd is gegaan en of dat er nu 3x of toch meer iets gebeurd is maakt ook niet meer uit. Hij zegt echt alles verteld te hebben dus op en gegeven moment moet ik het toch geloven... heb ook wel eens de neiging om de Truus een berichtje te sturen en haar het verhaal te laten doen. Even checken of het hetzelfde is;-)
Heb het nog niet gedaan maar af en toe heb ik ff de neiging.

Maar goed het gaat nu redelijk. Op en af per dag. Vanochtend aangegeven dat ik al op stond en merkte het lastig te hebben. Dit aangegeven en hier begon hij eerst weer te zuchten van.... pfff daar gaan we weer... heeft hij zich gelukkig herpakt. Heb nml ook gezegd als Hii dat blijft doen dat voor mij een tekens is dat hij geen respect heeft voor het feit dat ik er nog last van heb...

Ik ben voor mezelf enorm op zoek naar mijn gevoel diep van binnen. Wat wil ik diep van binnen nou eigenlijk echt? Worstel ermee hoe ik de juiste keuze voor mijn gevoel kan maken. Iemand tips?

Senna

Heel herkenbaar. Hoe kom je bij je diepste gevoel. En heb je de juiste keuze gemaakt. Tijdens het lezen van het boek lees ik dat mijn gevoelens er mogen zijn. En dat ook de vreemdgaande partner die gevoelens moet erkennen. Althans dat haal ik eruit. Maar dat dat lastig is. Maar dat je wel samen moet werken aan herstel. Want alleen dan is dat mogelijk.
Voor mij is nu de therapie het punt waar ik heel erg naar uitkijk. Kan ik maar ook mijn man (zeker mijn man ondat hij zijn emoties gedeeltelijk kwijt lijkt te zijn. En niet kan aangeven aan mij waardoor dat komt) bij mijn gevoel komen en kunnen we oprecht praten over wat we doormaken. Een derder gaat hopelijk doorvragen op wat we zelf nu niet kunnen. Want nu stopt het elke keer weer. En merk ik dat ik me gauw erger of juist me enorm fysiek tot hem aangetrokken voel. En dan denkt hij weer dat alles weer goed is.
Mijn man heeft toegezegd het boek te willen lezen. Hij weet waar het ligt maar hij lijkt uitwegen te zoeken om het niet te lezen. Maar ja dat kan ook mijn invulling zijn. Met 3 grotere kinderen in huis kun je een boek met zo’n titel niet zomaar gaan lezen. Ze weten dat we het moeilijk hebben maar niet wat reden is.

Dus ik twijfel ook nog steeds maar heb mezelf dat ook toegestaan. Neemt niet weg dat ik er wel alles aan wil doen om er samen uit te komen. Maar ik sta wel stil bij dingen die gebeuren. Wil ik die samen met hem om ons. Of om de gewoonte/ het gezin.

Sorry dat ik niet exact jullie verhaal weet. Ik lees niet alles meer. Kom alleen als t niet goed gaat bij mezelf. Dit om mezelf te beschermen. In het begin las ik alles gaf tips en vroeg ze. Toen een tijd half mee gelezen maar merkte dat ik dan mijn eigen shit waarin we beland ben helemaal overhoop haalde.

Na een terug val kom ik hier weer, mss egoïstisch maar ik merk dat alleen lotgenoten helemaal ECHT snappen wat je voelt, met daarbinnen nog steeds andere meningen of tips, en die zijn fijn want dan krijg je even een andere kijk op t geheel.

RelatieTherapie is zeker fijn: die derde persoon stuurt geeft tips en tipt zaken aan waardoor je uiteindelijk samen door kan. Daar mag je echt in vertrouwen

En ja voelen wat je nu echt helemaal zelf wil os lastig; je kunt t wel voelen maar dan moet je ook echt alles uitschakelen; ik bedoel t hebben van kinderen mss wel samen een eigen bedrijf. En dan voel je echt. Maar dat wil nog niet zeggen dat je dat dan kan of wil beslissen en uitvoeren. Er zijn nog meer mensen betrokken in dit verhaal. Zeker daar waar ee kinderen zijn en dat is bij heeeeeee veel van de lotgenoten hier. Dus t mag al dat getwijfeld. Na bijna drie jaar en nu de tweede relatie therapie zijn ook wij nog heel hard aan t werk.

Neem echt alle alle alle tijd met de beslissing.
Liefs Gitte NN

Gitte

Dank Gitte, het is fijn om er met lotgenoten zo over te kunnen hebben.
Vanmorgen kreeg ik ook ineens voor mij een eye opener: in de lange relatie die mijn man en ik hebben met veel ups maar ook veel downs (ziekte, sterfgevallen, lastige familiebanden ga zo maar door) kon ik voor mijn gevoel altijd op hem bouwen. Ik voelde me altijd door hem getroost. En nu ben ik zo verdrietig en voel ik geen troost want hij heeft de acute pijn veroorzaakt. Natuurlijk kijk ik naar mijn aandeel en zie ik langzaam in waar het misging maar hij heeft een keuze gemaakt, meerdere keuzemomenten en is gewoon uitgechecked. En dat doet zo’n zeer. Dat iemand die je blind vertrouwt je zo bedriegt. En daar speelt ook nog mee in mijn geval dat man het niet zelf opgebiecht heeft. Maar ik had vermoedens. En tijdens eerste gesprek heeft hij het nog niet verteld maar begon figuurlijk wild om zich heen te slaan met negativiteit naar mij toe.

Het is een heel proces. En het gekke is dat ik me momenteel weer enorm fysiek tot hem aangetrokken voel. En dat het lijkt of hij daar ook niet helemaal mee om kan gaan. En daardoor word ik weer onzeker want dan is een stemmetje dat zegt: met die ander had ie vast betere seks.
En met praten blijven we in cirkels draaien. Ik ben nog zo boos, verdrietig. En hij wil verder, met mij en niet meer achterom kijken. Maar ja het is nog geen 2 maanden geleden.
Dus therapie is meer dan welkom....

Dankje Gitte

Inderdaad zoals Hoedan zegt is het erg fijn om hier af en toe even je verhaal kwijt te kunnen. Dat het tijd nodig heeft is gebleken uit alle ervaringen hier. Mijn man is echter heel erg straightline (altijd al geweest) en wil heel graag doorpakken...

Ik herken me dan ook volledig in het verhaal van Hoedan. Best bizar vergelijkbaar eigenlijk. Enige verschil dat mijn man het (uiteindelijk) wel zelf opgebiecht heeft.
Verder klinkt het allemaal heel herkenbaar.
Ik ben nu ook het boek aan het lezen ‘verder na een affaire’. In vind het fijn om te lezen dat onze gedachtes allemaal heel logisch zijn.

Vandaag hadden we een fijne dag samen en met opa en oma. Dan zijn er wel eens momenten dat ik er een opmerking in wil gooien maar heb het toch telkens kunnen parkeren gelukkig.
Helaas hebben wij over 3 wkn pas weer een afspraak bij de therapie. Ben benieuwd Hoedan hoe je eerste ervaring zal zijn.
Ik wil de komende keer vragen hoe om te gaan met mijn gevoel. Wat als ik zo’n slecht moment heb. Hoe pak dat aan maar ook hoe hij daar mee om moet gaan. En ook mbt tijd. Dat hij echt door gaat krijgen dat het tijd zal kosten.

Ook die fysieke aantrekkingskracht herken ik Hoedan. Maar is heel wisselend bij mij. Soms voel ik me enorm aangetrokken. Dan denkt manlief al snel dat zit wel goed. En als ik dan op een later moment niet wil duw ik hem volgens hem toch weer weg...

Vind het hier ook nog eens lastig dat wij met de dame in kwestie samenwerkten. Wij werken in teammarketing. Zij zat dus in ons team. Nu is ze gestopt (wat ik ook graag wilde) maar daalt ons inkomen. Dus doet extra pijn dat hij ook nog eens een deel van ons inkomen ver***** heeft....
Maar goed, we hebben nu twee maanden niets gedaan met de business en je ziet meteen een daling. We moeten het dus weer op gaan pakken, maar ik zie daar enorm tegenop omdat ik hierbij veel herinneringen heb met haar erbij. Is op dit moment een lastig discussiepunt hier... ik zeg dan al snel dat hij daar maar eerder over na had moeten denken... maar ja dat is weer snel een verwijt en terugdraaien kan nou eenmaal niet.. zucht..

Dan heb ik nog een vraagje;
As woensdag is hij jarig. Vind het erg lastig wat te doen voor hem. Niets doen gaat ook opvallen en wil uiteraard ook iets vanuit mijn zoontje doen.
Zat te denken om een nachtje weg te geven. Even samen 2 dgn uitwaaien. Op zich leuk idee maar daarna denk ik weer van... tja dit zou jij mij moeten geven. Snappen jullie wat ik bedoel? Vind het erg lastig te zeggen dat hij iets verdiend. Nog even over nadenken dus maar. (Hij zegt zelf overigens niets te willen, hij viert het ook niet behalve met ouders)

Zo zegt hij regelmatig tegen mij: je mag nu ook wel eens laten merken aan mij dat je echt verder wil met mjj. Is nu wel eenrichting, bv even een massage oid. Komt allemaal wel van hem af maar ik kan het nog niet terug geven... en dat voelt hij als ik
ik niet de keuze gemaakt heb om er voor te gaan.

Zooooo herkenbaar

@ GitteNN ik begrijp dat je overhoop ligt!!! Alleen al het idee dat de Truus weer aan het pijlen is, zorgt ervoor dat mijn nekharen zelfs overeind gaan staan. Laat staan die van jou. Je kunt ze wel wurgen. Maar richt je weer op jezelf. Het is de energie niet waard om met zn wijf ( sorry) in contact te gaan. Nul komma nul energie.

@ Hoedan
"En dat doet zo’n zeer. Dat iemand die je blind vertrouwt je zo bedriegt"
Dagelijkse kost hier, en vast bij lotgenoten. Je denkt dat je soulmate dat nooooooit doet. Het besef komt met de dag meer. Dat niets is wat het lijkt in het leven. Ik zei het vandaag nog, ik kan het niet verkroppen dat ik oprecht dacht dat wij een open eerlijke relatie hadden. Dat we alles tegen elkaar konden vertellen en vragen.k heb het al eerder benoemt jaren geleden wilde ik een ervaring met een vrouw proberen. Om daar eerlijk voor uit te komen omdat ik altijd dacht dat ik "bi / lesbisch " was kosten mij dat echt wel veel kruim. Het opengooien van gevoelens. De angst om hem te verliezen. Maar ik was ALTIJD eerlijk. Een open boek ben ik.

Nu wetende dat ik in een illusie gedroomt heb. Dacht te hebben wat andere samen niet hebben, zoals ons.
Ik zei : het kan nooit meer kapot tussen ons en ik knuffelde hem, zes dagen na dat gezegd te hebben kwam ik achter Truus nummer 1 van het vreemdgaan. Vier maanden later kwam ik pas achter de rest.
En weet je? Eigenlijk is het 1 groot leer en keer proces voor me.
Ik dacht dat te hebben.
Ik heb dat nooit gehad, zeg ik nu tegen hem.
Hij word dan verdrietig en boos, dat was er wel. Nee dat was het niet. Anders had je dit oprecht gedeeld. De intensie met een ander wat te willen ervaren. Net zoals ik dat jaaaaaren geleden deed.
En moet je weten voor mijn openheid daar in ging hij al vreemd. Dus dat had er niets mee te maken. Hij loog daarvoor al.

@ senna, vandaag waren wij een wkd samen. Het is fijn. Maar het is anders. Ik focus me meer op mezelf. De focus op hem is compleet anders geworden. Ik heb mijn therapeut me daar ook om gevraagd mee te helpen.
Ik denk dat het goed is te doen. Wij hebben dan extra goede gesprekken. Ik probeer mijn emoties ook een beetje te parkeren.
Ik had met zoon parfum gegeven. Ook altijd fijn als je niet weg wilt. Je kiest wat jij wilt. Niet dat wat hij wil.
Want in de kern kunnen we hun niet veranderen. Dat moeten hun zelf doen en willen en bewijzen! Aan ons.
En wij kunnen ons zelf alleen maar anders opstellen. Dat is ook erg vaak benoemd hier. Wij kunnen ons zelf oppakken en de schouders eronder zetten. Het in mijn geval, totaal anders dan bij jullie laat ik dat voorop stellen dat mijn man het huwelijk maar met een korreltje zout heeft genomen. Dat doet zn pijn wetende dat hij altijd de enige voor mij is geweest. Maar word het niet eens tijd miss, om daar eens een weg in te gaan vinden? Hij nam het niet zo nou!!!! Miss!! Zo roep ik mezelf tot de orde. En zorg dan weer goed voor mezelf als de vreselijke pijn weer omhoog komt. En die blijft komen dat is helaas een feit. Net als bij jullie.

Tijdens ons wkd weg zagen we de minnares van mijn schoon pa, destijds. Ik kon haar wel wat aandoen. Man vertelde dat hij als mannetje van 9 jaar daar wel eens mee naar toe ging met zn pa. Dan draait je maag toch om?
Mijn man heeft dus nooit anders geleerd dan dat het " normaal was"
Ik kan die vent wel wurgen. Ik heb met uitgecheckt uit mijn schoon vaders leven. Ik wil hem nooit meer zien als mijn schoonmoeder sterft. Ze is terminaal. Die klap krijgt mijn man straks ook nog. Dat word de ultime test of hij open gaat zijn.
Man begon vandaag al over de eerste aessie die we overmorgen hebben na uitkomst van de vier truzen, dat hij bang is dat ik dan weer heel de dag verdrietig ben. Dat hij er tegen opziet.
Tja dat kan ik echt niet voorkomen, ik kan alleen maar luisteren en me richten op een ander soort relatie met hem.
Een die ik van zijn leven nog nooit zo heb bekeken, maar anders zit er maar 1 ding op en dat is stoppen met hem.

Oh hoedan

Man biechtte Truus 3 en 4 pas vier maande later op, Truus 1 en 2 zelf ontdekt.

Ik kan je vertellen het doet net zoveel pijn. Het maakt geen verschil in de pijn... sorry...
Maar misschien geeft het jou wat verlichting. Omdat je denkt dat dat helpt.

Het verzwijgen van bij mijn man is prima zo. Laat me de details besparen waar ik achter kwam.
Het helpt geen donder, het zorgt bij mij alleen maar voor meer nachtmerries.

En om terug te komen op de intimiteit bij jullie ( Senna en Hoedan) ook daarin voelt dat bij mij ook nog steeds zo...

Miss

Ben je nog bij miss-man?

Samen

Ik ben nog bij miss-man.

We hebben net samen ons eerste gesprek gehad bij zijn hulp.
Over een paar weken komt er een evaluatie gesprek. Daar mag ik ook weer mee naartoe. Ze bieden hem een traject aan. Hij dacht zelf thuis na 5 intake gesprekken klaar te zijn (??????? Omg hield hij me toch zoet en aan het lijntje? Of wil hij het echt voor een nieuwe samen zijn gaan)
Ik heb volmondig ja geantwoord dat ik het graag wil. Om aan hem en ons te werken. Maar dan een nieuwe relatie.
Dan moet de zwarte miss man weg.

Ook duidelijk mijn grenzen aan gegeven. Hij is zich bewust ervan maar dat is voor mij niet genoeg.
Ik ben me er ook bewust van niet met andere naar bed te moeten gaan. Toch deed hij het.
Ik heb me duidelijk geuit.

Het ligt nu dus geheel bij hem. De onzekerheid is slopend.

Goed Miss

Goed dat je duidelijk bent geweest Miss!
Nog een lange weg te gaan maar hopelijk komt het goed!

Ik heb even een vraagje voor iedereen.
Mijn man heeft alle app verkeer met haar verwijderd voordat hij alles vertelde. Zo ook het app verkeer met zijn vriend waar hij er mee over gesproken had.
Ik kan dus niks meer zien en moet hem op zijn woord geloven. Dit vind ik lastig aangezien hij me een paar maanden lang ook zonder moeite voor heeft kunnen liegen. Ik twijfel dan ook aan een paar dingen.
Nu begreep ik dat je verwijderd app verkeer terug kunt zetten op je telefoon. Zouden jullie het me aan of afraden hem dit voor te stellen?
Beetje in dubio....

Senna

Geen idee of je verwijderde berichten nog kunt herstellen. Maar ik kan je aanbevelen het niet te lezen.

Want je wílt niet weten wat voor onzedelijke voorstellen ze elkaar allemaal gedaan hebben.. je wilt niet weten hoe hij over haar dacht in zijn verliefde bui en je wilt niet weten hoe hij over jou sprak om te rechtvaardigen waar hij mee bezig was.

Je zal wellicht nu dénken dat je dat wilt.. maar geloof mij.. ik heb veel wel gezien en gelezen.. het maakt het herstel niet gemakkelijker.

Want ja.. je gaat reageren op dingen die hij nu zegt en ze willen bewijzen met wat je hebt gelezen. En los daarvan is de film die je door al die kennis cadeau krijgt in je hoofd ook iets wat ik je niet toewens. En je hoofd zal al van alles verzinnen.. omdat je er niet bij was.

Probeer.. hoe lastig ook.. in het nu te leven. En ben je bewust dat hij het waarschijnlijk altijd minder rauw zal doen voorstellen als het werkelijk was en jij altijd vragen zal blijven hebben.

Senna

Net als wat JJ zegt. Voor het herstel van jullie relatie levert je het niets op.

Ik heb net als JJ diverse screenshots gelezen. Geloof mij dat wil je echt niet.
( gezegdes zoals ik kan mij maandag niet inhouden)
Hoef je echt niet weten. Het word idd een film. Een horror film in je hoofd.

Ga er maar vanuit dat de gevoelens die jij hebt met een aantal zaken die niet kloppen, dat die zo zijn.
Je onderbuik klopt altijd. Dat is bij mij en vele van ons wel gebleken. Geloof pennestreek waar een jaar nadien er bijv. Toch uit kwam dat hij met haar naar bed was geweest. Ze vermoede het en uit eindelijk vertelde hij het.

Je man wil je "sparen" ga daar maar vanuit.

Correctie

Ik bedoel puinhoop. Niet pennestreek.
Helaas zijn er zoveel die hier lotgenoot zijn.

Bah wat is dat toch. Waarom toch?
Je kunt het gewoon heel vaak niet begrijpen. Omdat wij zo niet zijn.

Eerder poste ik dat het geheel bij hem ligt. De doorslag voor de therapie ligt bij hem. De rest natuurlijk bij mij. Bij mezelf... wat wil ik?

Ik heb hem hier echt als vijand weg gezet. Dat is veranderd bij mij. Doordat ik weg was gegaan. Nu meer analyseer. Bewust ben. Van wat voor persoon hij is.
Echt in twee werelden kan leven zoals hij ook vandaag weer verwoorden.
Ik zit helemaal vol van die sessie. Gelukkig kan ik het met mijn vriendin delen. Die gedachtes maken je soms hopeloos. Hoe verder.
Wie ben ik toch in dit hele leven?
Hij was altijd super lief thuis, vandaag ook aan therapeut geuit of het nu lijkt alsof hij over gecompenseerd heeft al die jaaarrren......

Wie is hij toch?

Stip of Signe...

Met de soort gelijke man. Lezen jullie nog wel eens mee? En zo ja kunnen jullie mij nog wat goede raad geven. Op deze vraag.
Of Mari.....

Ik voel nu wel dat die andere( zwarte) - miss man onder controle is, maar voor Hoelang...
Zou er hoop zijn?

Hij vind hoop helemaal niet juist. Hij gaat het nooit meer doen zegt hij.
Ook ik heb geuit in waar baseer je dat op ?
Alleen bewust zijn is niet genoeg. Er moet meer komen.
De psych noemt het de sleutel vinden tussen zwart en wit. De tussen weg van zijn emoties te vinden.
Je weet dat het fout is, toch doe je het weer. Ik benoemde het als verslaving zonder stempel. Daar had ze wel oren naar en vond het ook.
Het lijkt op erkenning voor mezelf omdat ze me begreep. Dat voelde ook zo. Maar nu het plan van aanpak..... daar denk ik heel de tijd aan.

Update

Na een paar redelijk goede dagen voel ik me vandaag weer hopeloos en alleen. Het lijkt niet tot man door te dringen. Hij snapt niet waardoor ik het ineens weer moeilijk heb. Ik leg het hem uit maar het komt niet aan. De druppel was dat man het met een gezamelijke vriend wil delen. Maar die vriend kan niets voor zich houden, dus heb ik gevraagd dit niet te doen. Want dan weet straks onze hele vriendengroep het en dan gaat het echt een eigen leven leiden. Hij begreep het niet. Hij heeft nu een afspraak met hem, vandaar dat ik het vroeg. En ik hou mijn hart vast of hij het idd niet vertelt. Man heeft overigens het met een paar vrienden gedeeld dus kan het erover hebben. Eind deze week naar intake therapie. Ik merk wel dat ik meer met mezelf aan de slag ga. Heb soms echt hartkloppingen en slaap bij vlagen nog steeds slecht. Daaar moet ik zelf aan gaan werken.

@Miss:wat fijn dat je erkenning voelt bij de therapeut. Nu verder inderdaad. Blijf bij jezelf!

@Senna, doe het niet. Ik heb echt per ongeluk later wat mailverkeer gelezen (toen was het fysieke contact al over maar zij mailde man en hij antwoordde (vlgs mij hier gedeeld, hij zag er geen kwaad in). Van hun toon ben ik echt geschrokken en man heeft mij dus overduidelijk gespaard mbt de intensiteit van hun contact. Naast beelden (ik ken haar niet overigens) komen die woorden ook op gezette tijden in gedachten. Dat is niet helpend! Slopens eigenlijk. Ook omdat hij er anders over praat nu. Houdt hij mij dan voor de gek, zichzelf, wil hij me sparen? Ik weet het niet. Hoe graag je ook bepaalde antwoorden wilt, mijn advies is doe het niet. Ik ben er extra onzeker door geworden.

Ik lees mee.

Wat is je vraag Miss?

Thnx stip

Wat als hij dadelijk besluit dat het wel welletjes is na de 5 intake gesprekken? Dat hij ze de hand schut en zegt : Zo ik weet zelf wel wat ik moet doen.

( dus zonder het traject van een jaar ongeveer)
Weet je mijn verhaal nog? Kwa man....