Verder na ontrouw deel 4

Verliefd

Miss, ik denk dat je gelijk hebt. Maanden lang alleen lust? Ik geloof het ook niet. Hier hetzelfde, man zegt alles te doen incl therapie en ik wil misschien te graag vergeten en geloven...

Leugens

Hij heeft gister opgebiecht dat ze gezoend hebben
Het overkwam hem zegt hij
Hij zegt echt niks meer te voelen...

Droogje

Als hij zich niet kan beheersen, zet je hem een maand op een droogje.
Als praten niet helpt, moet hij maar voelen. Misschien blijft dat wel hangen.
Hij gedraagt zich wel erg onvolwassen.

droogje?

huh? droogje? Bedoel je dat je hem van seks moet onthouden Flanagan? Seks is voor lust of liefde (en wat mij betreft een combi van de twee) niet voor manipulatie. Zo 1900

Mari,

(Ik dacht reeds een reactie te hebben verstuurd. Mogelijk dus een dubbele reactie.)

Het komt erop neer dat dit geen ‘normale’ situatie is. De ‘regels’ voor seks ; lust en / of liefde, of andersom, kunnen zodoende hier overboord.
Het komt er nu op neer dat het door hem door dringt dat Twijfeltje gekwetst is. Hoe kan ze nu genieten als ze hem niet durft te vertrouwen; een pas op de maat tot het voor haar duidelijk is dat hij haar niet opnieuw bedriegt.
Drastische maatregel, omdat de therapie niet lijkt aan te slaan.

Flanagan

Het blijft manipulatie. Ik zou mijn standaard daartoe niet willen verlagen.

Manipulatie

"Drastische maatregel, omdat de therapie niet lijkt aan te slaan."

Als je iemand weg wil jagen moet je vooral dat doen .....

Hoe verder

Ik ben er sinds kort geleden achter gekomen dat mijn man op zoek is gegaan naar sex/iets buiten de deur. Hij heeft toen een paar weken een chat/app/telefooncontact gehad dat is uitgemond jn een ontmoeting met hevige sex. Ik had in dat weekend een zeer raar voorgevoel en heb hem daarmee geconfronteerd. Toen kwam dit eruit. De eerste dagen twijfelde hij en ook ik of we met elaar verder wilden. We hebben een gezin met opgroeiende kinderen en zijn al lang bij elkaar met veel ups maar ook lastigere periodes. Het afgelopen jaar is er binnen de gezinsdynamiek veel veranderd waardoor er voor vanalles tijd en oog was behalve voor onze relatie. Dat spraken we onvoldoende naar elkaar uit. Ik dacht het komt wel weer. Man dacht dit komt niet meer maar kon dat niet met mij bespreken. Sinds het uit is gekomen ga ik alle emoties door. We praten veel en zijn zoveel mogelijk eerlijk tegen elkaar. We hebben besloten samen verder te gaan en aan onze relatie te werken. Ik voelde me gek genoeg de eerste weken ook erg aangetrokken tot hem. Terwijl ik daarnaast een soort afkeer voel. Hoe heeft hij deze grens kunnen overgaan. Ik heb aangegeven dat ik wilde dat hij alle contact verbrak. Dst zou hij doen. Deze week heeft zij weer contact gezocht en hij heeft haar mail beantwoord. Ik kwam hier min of meer bij toeval achter. Ik ken haar niet en man kende haar ook niet voor dit alles. Ik vind het zo verschrikkelijk moeilijk allemaal! Onze kinderen wil ik hier niet mee belasten, ze zijn nog redelijk jong, maar ik ben echt mezelf niet en heb de eerste week apatisch rondgelopen. Ik sliep en ar nauwelijks. Ook nu na deze ontdekking wankel ik enorm. Ik wil graag met hem verder en hij zegt dat hij met mij verder wil. Maar mijn vertrouwen is zo beschaamd. Ik wil alles controleren. Zo ben ik helemaal niet. Heb weg willen gaan zomaar alles achterlatend terwijl de kinderen op school waren. Uit totale wanhoop. Ik heb vrienden waar ik mee kan praten. Maar voelde de behoefte om met “lotgenoten” van gedachten te wisselen. En heb hier al wat pagina’s gelezen. Lees zoveel verdriet pfff

Therapie

Waar ik vooral mee zit is dat nadat hij 5 maanden verliefd was en verder wilde met een ander (en dan tel ik de maanden ervoor waarin ze flirtten etc niet eens mee) na een aantal maand nogmaals met haar in bed belandde terwijl hij zo zeker wist dat hij met mij verder wilde (en met ons gezin)
Zij wilde ook met hem verder maar ineens realiseerde hij zich dat hij ons mistte. Maar wat me dwars zit is dat er tussen hen blijkbaar erg veel zit anders overkomt het hem niet nog twee keer met haar :(
En hoe hij ook zijn best doet het knaagt. Hij is zelf overtuigt dat we verder gaan en alles goed komt. Maar misschien was het beter dat hij eerst echt eens uitgezocht had wat hij met haar wilde ipv INEENS terug te willen naar de veiligheid van ons. Misschien werd het te moeilijk, huis verkopen etc. Maar hij zegt natuurlijk van niet tegen mij. Maar waarom dan toch nog laten verleiden ook al was het maar zoenen?

Hoedan

Vreselijk dat dit gebeurd is. Het brengt enorm veel wisselende gevoelens met zich mee...
Helaas kan ik er over mee praten...

Wat ik je mee kan geven, ben nu 5 maanden aan het vechten en vooral met mezelf of ik blijf of ga, zorg goed voor jezelf. Uit je gevoelens. Praat veel.
Ik neem geen blad voor mijn mond. Doe waar ik me goed bij voel. Want ik ben op dit moment diep ongelukkig als ik blijf maar ook als ik ga. Dit vanwege ons zoontje.

Mijn man voelt hoe afgevlakt ik ben. Heeft het gevoel dat het allemaal niet helpt wat hij doet. Ik vind dat een vorm van opgeven en niet meer willen vechten. Als dit in de toekomst doorzet gaat onze relatie eraan. Hij is meerdere malen vreemd gegaan. Wat verwacht hij nu van mij, dat ik hem als slachtoffer ga zien? Als zielig? Zijn handje vast houd? Daar pas ik voor.
Ik steun hem. Ik zorg voor hem. Maar ja mag ik boos en verdrietig zijn? Hij heeft me 15 jaar Finaal voor de gek gehouden. Hij gaat volgende week in therapie. Maar als ik merk dat de daden niet meer uit gaan halen stop ik ermee.

Heel veel sterkte. Lees veel mee zou ik zeggen. Het is een achtbaan waar je in beland bent. Zoek je fijne vrienden veel op.

Twijfeltje

Ik begrijp jou dat je in het ongewisse zit.
Ongelofelijk dat hij na die belofte weer terug dook in de spanning/ verliefdheid. Het is een makkelijke weg die ze kiezen... haast verslavend.
Het vechten voor jullie is " lastig, vermoeiend en veel gedoe " tenminste zo ervaar ik het momenteel bij mijn man. Zo komt hij soms over.
Hij is de gene die me het diepst gekwetst heeft van de hele wereld en door hem zit ik in dit diepe dal.
Hij mag vechten potverdorie als een leeuw voor ons. Die houding mag jij ook aan gaan nemen. Laat je niet meer als een " bang onzeker vogeltje " behandelen. Die op hem gaat zitten wachten. Die tijd is voorbij. Doe waar je je goed bij voelt en breid dat uit!
Als hij dan toch voor haar blijft kiezen en er voor kiest om niet eerlijk te zijn. Zul jij boven op de top moeten gaan staan en eisen dat hij moet kiezen of anders tijdelijk ergens anders mag gaan wonen.

Ik heb er over nagedacht. Dit zijn best harde woorden. Maar ik had gewild dat ik hem ( 5 jaar geleden had hij een affaire met een collega) getroffen had en niet nu. Dan had ik toen met een mijn eigen weg gekozen. Maar ik heb natuurlijk makkelijk praten. Bij mij is dat nu pas uit gekomen.
Dus mijn situatie is geheel anders dan de rest hier.

Hoe dan

Ik snap precies wat je bedoelt, ik voelde me eerst ook aangetrokken en de sex was weer goed juist. Maar iemand zei het hier al, dag komt omdat je denkt, hij is van mij! Maar na een tijd ga je er toch anders in staan. Was jouw man ook verliefd of was het puur lust? Is het oke om door te gaan, ik heb geen idee. Therapie helpt om elkaar Beter te begrijpen, om eerder dingen uit te spreken naar elkaar, om in te zien dat mensen niet perfect zijn, om jezelf beter te begrijpen. Maar helpt het ook om hel ooit volledig weer te vertrouwen. Ik voel me ook alsof ik nu wel ineens weer goed ben. Toen dacht hij maandenlang alleen aan haar. Wat zeg ik, daarna nog twee keer dacht hij blijkbaar even niet meer aan mij. Ik ben ook boos. En vind ook dat hij die ander ook een loer draait hoe raar dat ook klinkt, hij beloofde haar ook van alles net als mij nu weer.

Miss

Misschien zouden de meesten van ons voor onszelf moeten kiezen, ik geloof namelijk dat dit ons nog jaren gaat kosten aan wantrouw en pijn, zijn mannen die ons zulke dingen aandoennons wel waard? Ik worstel ook met mijn egenwaarde. Een keer vreemdgaan had ik wel overleefd, maar het is zo veel en net iets te vaak en telkens met haar waar hij zo gek op was (was?)
Helpt therapie überhaupt of doet hij net alsof omdat het zo lekker makkelijk en veilig is. Destijds met haar zochten ze al een huis uit en vakanties. Best raar dat hij toch ineens weer zo ontzettend veel van mij houdt toch ofben ik nu gemeen?

Je bent zeker niet gemeen!

Bij ons was na de eerste Truus de sex ook STOMEND. We zijn zelfs 2 weekendjes weg geweest. Dat was in febr/ maart.
NU begin je pas te voelen, te zien wat er gebeurd is
Ja bij mij is het nu helemaal " geland" het ongeloof is weg. Dat had ik namelijk heel erg. Dat van hoe kan dit nu. Dit gaat niet over mijn man.

Hij heeft blijkbaar echt twee gezichten.

Die therapie zal in de tijd uit moeten gaan wijzen of dat daden gaat verrichten bij mijn man.
Wat voor therapie hebben jullie?

Begint pas volgende week met eigen therapie. Deze intake duurt tot eind augustus.

Maar mijn man is misschien anders dan de "rest" hier. Hij heeft veel aandacht en spanning nodig. Dus minimaal 4x vreemd gegaan. En daar ben ik pas 5 weken geleden achter gekomen. Wij zijn al 15 jaar samen.

Maar goed genoeg over mij.
Die verliefdheid van jou man is niet mis. Check je zijn mail en telefoon etc?
Ik zou er toch boven op zitten en niets voor lief nemen. Als hij het zo " gemakkelijk weer " deed. Heb je daar recht op. Ook al ben je normaal zo niet. Je mag dat. Dat is wat het met je gedaan heeft.

Vandaag gelezen

Vandaag op chumplady.com:

When You Can’t Leave Because You Still “Love” Them
June 28, 2018 by Chump Lady

Anyone else notice this phenomenon? On infidelity forums, you’ll read a thread describing a thousand horrors and humiliations and invariably it ends — “but I love him.”

But I love him.

King’s X.

“But I love him” (or her) means I can’t leave. As long as I feel love for this person, it cancels out any horrible behavior on their part. “Love” is the way chumps give themselves permission to stay immobilized.

And who can fault you for love? It’s so virtuous. Especially unconditional love. Isn’t that the gold standard? It’s what we promise children, it’s what’s lacking in every fucked up FOO issue. Poor thing, they didn’t get unconditional love.

When a chump says I cannot act in my own self interest because I love this person, I think several other things are going on. It could mean “I can’t imagine starting my life over.” Or “I miss the person I thought they were.” Or “I don’t want anyone to think I’m a failure, so I’m going to fashion myself as a crusader for Love Against All Odds.”

And I also think there is some real confusion going on about love.

Of course we love our cheaters. Most people leave these relationships while still retaining love for their spouses. Maybe they carry some of that love with them for the rest of their lives. It’s not like you wake up one day with a searing, moral clarity about this person that makes it so easy to leave them. No, you love and you leave in spite of.

Grown up love comes with conditions. You don’t get to abuse me. You may not endanger me. You may well love, but that doesn’t absolve you of responsibility for removing yourself, or your children from harm.

When you take marriage vows, you make promises to behave a certain way — cherish, honor, provide, be faithful. It’s not a vow to accept whatthefuckever. Yes, in sickness and in health. But sickness and health are seen to be quite outside our providence. No one asks for cancer. But what if you’re poisoning your own well? What if your cheater breaks the contract? Are we obligated to stay beholden to the terms of a broken contract?

You know who also stays stuck because they “love” the cheater? The affair partner. Isn’t that what they tell themselves? It doesn’t matter who I hurt — because I “love” this person it’s all okay. King’s X.

Healthy love doesn’t require accepting humiliation and abuse. Healthy love is reciprocal — it’s not toxically lopsided. More kibbles for me! None for you! Healthy love doesn’t demand the “pick me” dance. Healthy love doesn’t lie and obfuscate.

Some “love” is not good for us, and it’s not really love at all. Pedophiles “love” children. The addict “loves” their fix. When deciding to leave a cheater, chumps can borrow the language from addiction recovery — detach with love.

DETACH with love. But detach. Love, but do it from a distance. Love yourself more than to tolerate abuse and disrespect. Chumps hate to read “love yourself more.” Oh God, I don’t want to be the narcissist. I cannot be accused of selfishness!

You know what’s narcissistic? Thinking you can fix this. Thinking your love alone — your patience, your fortitude in the face of punishment — can change your cheater’s behavior. It’s just the opposite really. Your tolerance of that behavior reinforces to the cheater that they may treat you this way. You’re still there. Unconditionally. Taking it every day.

The most loving thing you can do for yourself — and for your cheater — is to leave. By levying a consequence that matters — your absence from their life — they have the opportunity to face themselves, to get help, if they’re so inclined.

And if it doesn’t matter? They never loved you. Not enough anyway.

Dankjullie!

Dankjullie voor de reacties en warme woorden. Ik heb het gevoel in een nachtmerrie terecht te zijn gekomen. Maar wel eentje waar het leven ook door moet gaan vanwege de kinderen. Dat vind ik zo lastig. Het enige dat we de kinderen (in leeftijd tussen 10 en 16) hebben verteld is dat papa en mama het erg druk hadden en een beetje vergeten zijn om op elkaar te letten en tijd voor elkaar te nemen. En dat we dat dus gaan veranderen. Maar de pijn, verdriet en woede die ik voel kan en wil ik niet uiten. Want hij blijft hun geweldige vader....

Victoria

Ja een leuk stuk van Chumplady. Toch heb ik moeite met de stelligheid, alsof er geen nuances bestaan (en dat is nogal een kenmerk in de wereld die narcisme bestudeert)

Dit bijvoorbeeld: "You know what’s narcissistic? Thinking you can fix this. Thinking your love alone — your patience, your fortitude in the face of punishment — can change your cheater’s behavior. It’s just the opposite really. Your tolerance of that behavior reinforces to the cheater that they may treat you this way. You’re still there. Unconditionally. Taking it every day."

Tja, en wat nou als de narcist in deze wel naar therapeuten gaat, wel zelf baalt van zijn gedrag. Wat als je niet still there bent, maar grenzen stelt (niet meer met diegene slapen, hem niet in je huis zien) in afwachting van dat de therapieën hun werk doen? Wat ze niet doen omdat ze daar nog niet slagvaardig genoeg voor zijn?

Ben je dan nog een sucker omdat je wacht omdat je ziet dat hij keihard vecht?

Het is ook wel makkelijk gezegd allemaal

Keuzes

Miss, ja ik mag ook alles checken zegt hij maar hij heeft haar op zijn werk gemaild en alsnog contact gehad. Hij loog keer op keer en toch doet hij ook zo zijn best door in therapie proberen uit te zoeken waar zijn gedrag vandaan komt.
Mari, je bent geen sucker maar ik geloof wel dat wij (degene die meerdere keren bedrogen zijn) misschien toch ons eigen geluk moeten kiezen maar het is ook moeilijk met kinderen een huis etc

Reactie

Ik ben zo’n man die dit overkomen is, ben verliefd geworden op wat jullie een Truus noemen. Zeven maanden en ik heb haar ook verteld hoeveel ik van haar hield en dat ik met haar verder wilde.( dot had ik thuis ook verteld) Na die maanden realiseerde ik me dat ik mijn kinderen minder zou zien en mistte ik heel eerlijk ook mijn ex wel een beetje meer dan verwacht. Ik ben dus bij haar gebleven en heb ook therapie gevolgd omdat ik zelf ook niet wist waarom ik verliefd geworden was en er ook nog daadwerkelijk veel mee gedaan had. De eerste maanden voelden goed, daarna mistte ik de Truus en is er weer iets gebeurt helaas, valt niet goed te praten dat weet ik. Ben doorgegaan met therapie. Mijn toenmalige vrouw ook. We hebben daarna voor ons gevoel maanden heel goed gepraat en aandacht voor elkaar gehad en ook weer goede sex. Na anderhalf jaar werd alles wel weer zoals voor mijn ‘affaire’ en deden we beide niet meer zo ons best en wat eerst voelde alsof we zelfs nooit zo’n goede relatie hadden werd alsnog weer anders. Na twee jaar zijn we uit elkaargegaan, mijn ex kon mij niet meee vertrouwen zoals voorheen en terecht zei ze ook dat als ik 1 keer een slippertje gemaakt had het anders was. Ik geef haar nu gelijk toen niet!! Ik ontkende natuurlijk dat ik de Truus mistte (dames, natuurlijk missen we haar na een affaire waarin we een ander vertellen dat we daarvan houden maar zijn we bang dat te zeggen omdat we weten dat we al ellende genoeg veroorzaakt hebben) Ik was zelf wel overtuigd dat ik mijn gezin terug wilde maar diep in mijn hart wist ik ook, ik heb niet voor niets iets meer dan een slippertje gehad en met iemand anders echtverder gewild. De angst om kinderen, huis, financieel, het vertrouwde maakt dat terug gaan makkelijker voelt

Nick

Complimenten voor je eerlijkheid en zelfinzicht. Kan je nu, achteraf ook zien waarom je verliefd werd en hoe het anders gekund had?

Eerlijk

Ik had eerder tegen mijn vrouw moeten zeggen dat mijn Truus echt wel iets betekende en niet moeten liegen, ik dacht dat veiligheid het waard was

Recidive of gelegenheidsvreemdganger?

In reactie op eerdere posts: natuurlijk is er een aanmerkelijk verschil tussen een man die 1 keer buiten de deur eet en eentje die daar een gewoonte van maakt. Als het een steeds terugkerend probleem is, wordt het veel moeilijk om je relatie nog overeind te houden.
En toch. Ook bij ons was het één keertje, afgezien van de zoenpartijen erna dan, maar het doet nog altijd pijn. Ook omdat ik eerst een gekuisde versie hoorde en later na meer aandringen (1,5 jaar later) hoorde dat er toch echt van verliefdheid sprake was geweest, dat ze wel met elkaar naar bed waren geweest, ik kreeg de naam te horen, foto te zien, mails te lezen...dat alles heeft een hele impact op mij. Dat is nu twee maanden geleden en als ik verdrietig ben, argumenteert man dat het al zo lang gelezen is. Maar dat is het niet voor mij natuurlijk. De actie dan wel, maar de kennis daarover is vers.

We zijn in therapie, maar het overspel zelf is nog niet een keer aan de orde geweest. Het lijkt wel niets meer dan een symptoom van een relatie die in mijn beleving helemaal niet slecht was. Ik voel me als in een proeftijd.
Hij heeft alle contact verbroken, maar ik loop regelmatig langs haar huis. Ik surf op internet op info over haar, ik drom erover, denk er bijna elke dag aan, zie steeds alles voor me. Alsof het net gebeurd is.
Mijn vertrouwen is weg.

Ik vroeg me af, Hoedan, hoe je man telefoon/appcontact kan hebben met iemand die hij niet kent: hoe komt hij dan aan haar telefoonnummer? Ik snap het niet.

Puinhoop

Ik kan je vertellen, dat slijt. Tenminste, bij mij. Het helpt dat ze niet in de buurt woont, dus ik word niet regelmatig met haar geconfronteerd. Maar man is nog bezig met het afronden van een project (hobbymatig) waar ze samen aan hebben gewerkt. Met nog anderen, dat is ook waarom hij er nog mee bezig is. Hij kan het tegenover hen niet maken om ermee te stoppen. Ik heb dat een hele tijd heel moeilijk gevonden, want het maakte dat hij steeds weer aan haar dacht. Maar het slijt dus toch, ook bij hem. Ze hebben overigens geen contact meer met elkaar, ook niet over dat project. Zij is eruit gestapt.

Een vriend van man zei ooit tegen man, toen hij besprak wat hij wel en niet met mij moest delen, dat man niet bang moest zijn om mij pijn te doen, want het was lang geleden gebeurd, toen deed hij mij pijn, maar niet op het moment van vertellen. Die heeft duidelijk nooit zoiets zelf mee gemaakt dacht ik toen man dit zo tegen mij zei. Want zo werkt het natuurlijk niet. Al is het 100 jaar geleden, het doet nog steeds pijn op het moment dat jij hoort wat er gebeurd is, met terugwerkende kracht. Plus de pijn van de tijd dat man gelogen heeft. Dus dat maakt het nu onevenwichtig, je man is al lang niet meer met haar bezig, maar jij wel. Hij wil het graag in het verleden laten, maar jij zit er nog middenin.

Het is echt een gevalletje blaren zitten, voor je man. Had hij het mawr eerder moeten vertellen. Maar je hoeft je niet in een proeftijd te voelen. Die tijd is achter de rug. Al lang. Je man heeft voor jou gekozen, en geen contact meer met Truus. Dus dat gevoel is niet op zijn plaats. Je moeite met de affaire wel. Dat moet nu de tijd krijgen om weg te zakken. Geef het tijd. Dat is het enige dat je kunt doen.

Puinhoop

Ik begrijp je volledig, bij mijn man is zijn affaire 5 jaar geleden. Dus idd de tijd maakt niets uit! Ik weet het pas 5 weken.
Het voelt als gisteren. Afgelopen week heb ik haar op internet opgezocht. En een serieus gesprek gehad met een vriendin om haar eens op te zoeken. Mijn man en zij werken nog samen op de zelfde afdeling.

Het spookt door mijn hoofd het echt te doen, was het echt alleen sex zoals hij zegt? Of liegt hij? En was het veel meer dan dat? En heeft hij wel echt sex afspraken gemaakt? Of heeft hij gezegd dat we als broer- zus leefde?
Alles voelt als een leugen. Ieder detail. Hij zei tegen me hoe stiekemer hoe beter, ( mijn man is zeer zeker anders dan de rest hier,) maar hoezo? Hoe stiekumer hoe beter? Het was een jaar lang zijn student, en daarna collega. Daar is niets stiekums aan. Dat is bekend. Dat soort vragen.

Vandaag had hij nog even een opmerking die hard aan kwam. Hij kan in ons huis blijven wonen kwa kosten etc.
En daar zit je dan verslagen, zo lamgeslagen als een plank....
Denkt hij dat ik me dat niet realiseer? Dat heb ik al uitgezocht. Dat kan ik natuurlijk nooit opbrengen met mijn parttime baan. Ons huis... 12 jaar verbouwd... iedere tegel en plintje vast gehad...
Het doet pijn. Waarom. Waar hebben wij dit aan verdiend. Nergens aan! Het is hun tekortkoming.
Vreselijk.
Ik weet wel puinhoop, je kunt in geen dieper dal zitten dan dit mee te maken...
Wat ik tot nu toe ben en blijf zeggen zorg goed voor jezelf. Op alle vlakken. Maar ik begrijp je hoofd compleet. Kortsluiting als ik er aan denk. En dat is veel, heel veel op een dag. Het houdt niet op.