Verder na ontrouw deel 3

Pennestreek

Zoals je nu je relatie met je man omschrijft, snap ik waarom je niet wilt scheiden. Ik sloeg meer aan op je tekst dat je geen keuze had dan verder door te worstelen in de hoop dat het beter gaat worden. Maar dat is inderdaad heel anders dan je hierboven schrijft. Dat is meer hoe je een goed huwelijk zou beschrijven, dus ik begrijp dan goed dat je geen reden hebt tot scheiden.

(Ik denk overigens in algemeen niet dat eerder aangedaan leed (zoals het schenden van je vertrouwen) in een volgende relatie net zo hard terugkomt. Ik heb ervaring hoe twee relaties enorm kunnen verschillen en welk effect dat ook heeft op je eigen gedrag binnen een relatie)

Neen hoor Victoria

dat heb ik nooit gezegd, dat maak jij er van.

Ik heb steeds gezegd dat ik bij het minste wantrouwen of minste gevoel van geen goede relatie er meteen een punt zou achter zetten. Ik zie mezelf perfect alleen functioneren, me bewust zijnde dat daar voor en nadelen aan verbonden zijn.

Wat ik bedoel is dat je eens bedrogen een soort blind vertrouwen verliest, dat je vanaf dan nooit meer alles zomaar zal accepteren. Misschien gewoon veel minder naïef.

Ik kan een massa redenen opnoemen waarom ik (nog)niet wil scheiden...
- omdat ik nu een heel warme relatie heb met een man die zich meer betrokken voelt dat ooit tevoren
- omdat ik de liefde van hem nog nooit zo hard gevoeld heb als in ons herstel
- omdat ik hem tijdens onze therapie de mooiste dingen ooit heb horen zeggen
- omdat hij elke dag opnieuw met mijn twijfels en soms stormachtige dippen omgaat als de beste
- omdat ik inzie dat ik toen in de tijd van de ontrouw (intussen 6jaar geleden) ook niet de fijnste persoon was om mee getrouwd te zijn. Weinig respect van mijn kant naar hem
- omdat op het moment van uitkomen (nu 2 jaar geleden) we al opnieuw een fantastische relatie hadden en dat kwam grotendeels door hem.

en zo kan ik nog een tijdje doorgaan. Daarom wil ik verder werken aan vergeven.

Dat klinkt goed

Al die positiviteit van Maete en Pennenstreek klinkt goed! Zo ervaar ik het ook. We zijn veel dichter bij elkaar gekomen deze periode. En vooral nu na de laatste ontknoping -toch wel sex gehad blijkbaar, maar één keer- vangt hij me veel beter op. Toen was hij vaak ontwijkend, nu niet. Esther Perel -vind ik een heel goeie- beschrijft dat ook in haar speech (rethinking infidelity): je hebt twee relaties. Eén voor en een na het vreemdgaan. En vaak is die erna veel beter.
Tuurlijk had ik liever dat hij het gesprek met me was aangegaan, maar het is niet anders.
Gisteren was voor het eerst sinds de laatste ontboezemingen dat ik me weer vrolijker voelde. In de morgen nog een hevige huilbui, maar daarna klaarde de boel op.

JJ, ik denk er hetzelfde over. Dat die Miep de flauwekul geloofde dat er niet veel meer was tussen ons, broer/zus en de rest, is tot daaraan toe. Maar had dan gezegd: ga dat eerst maar uitzoeken. Maar mevrouw stond zelf al heel lang droog, blijkbaar.

Enfin, ons intieme leven is beter dan ooit. Jeetje, ook dat is een symptoom/gevolg blijkbaar. Er is nog amper een dag voorbij gegaan van niet. Gisteren in de stad, in een steegje, in het park, na de kroeg Maf hoor.

Ik heb er wel vertrouwen in dat het beter wordt.

Zielig doen

Ohw ohw ohw...

Wat is dit?

Mijn man die zielig in bed gaat liggen kniezen... over dat hij een afstand voelt tussen ons!?
Ik weinig lach, aandacht geef ( terwijl we gisteren nog samen gegeten en gesport hebben zonder kind) hij mijn knuffels mist, terwijl die er zijn.

Ja natuurlijk is er een "afstand " mijn leven is 1 klap veranderd door het vreemdgaan.
Ik was hem potverdorie aan het troosten!!
Na een tijdje ben ik naar beneden gegaan, kon er niet veel mee, na praten en een arm om hem heen!! Dacht ik toedeloe. Kom op zeg wat gebeurd hier!!
Jeetje lijkt wel richting narcisme....

Heeft iemand dit eens ervaren ? 4 maanden verder na ontrouw van hem..

Mij hoofd en hart

Mijn hoofd roept steeds stop er toch mee en mijn hart wil nog steeds doorgaan....

Het is alsof ik af en toe kortsluiting heb.

Gisteren kwam ook tijdens het etentje ter sprake dat zijn moeder in het verleden heeft gezegd dat hij er thuis niet meer in komt als hij mij pijn zou doen. ( ze weet niets van de ontrouw)
Ik reageerde meer van en als ze er straks niet meer is dan is de "stok" achter de deur weg. En dan?

Dat gaf geen verschil. Hij wil nog steeds met mij verder... af en toe zie ik oprechte spijt. Maar vraag me na dit gesprek af hoe lang dat zo blijft.

Ik voel me Raar. Boos en zo verraden. Als ik af wil spreken met vriendinnen vind hij het moeilijk. Hij wil constant op mijn lip zitten. Wel meerdere malen aan gegeven dat ik dat nodig heb. Het stukje voor jezelf zorgen versterken.
Ik word er zo dood moe van....

Spijker op zijn kop

Pennestreek, je slaat de spijker op zijn kop met deze tekst.
" Maar deze draadjes gaan vooral over hoe je de dips door komt, hoe je die overleeft. Dus het beeld dat je als lezer krijgt is waarschijnlijk een heel stuk negatiever dan de werkelijkheid. Dat moet je wel in je achterhoofd houden".
Ik post hier ook met name als het even weer slecht gaat en ik behoefte heb om het te delen.
Hier vindt je lotgenoten die weten wat je doormaakt en je kunt elkaar een hart onder de riem steken.
Ik begrijp goed dat het voor sommige lezers als een soort zelfkwelling overkomt en deze zich tenenkrommend afvragen waarom we maar doorgaan met de worsteling om de relatie te behouden.
Zij maken alleen niet de andere positieve kant mee en weten niet hoe de relatie eerder was en hoe deze nu is.
Die van ons is namelijk wel degelijk positief veranderd!
Ieder mens maakt fouten en is niet perfect, als je bereidt bent om er keihard aan te werken omet het te herstellen en er wat van geleerd hebt dan verdien je gewoon een tweede kans!
Een relatiecrisis bied ook een kans....een kans op verandering....een kans omoest elkaar beter te leren kennen.....een kans op een betere relatie.

Regenboog

Helemaal waar. Maar wat als je man het meerdere malen heeft gedaan? Jij er niets vanaf wist... van goede vrienden hoort dat dit nummer 3 is ? En waar je nu godzijdank achter bent gekomen dat nummer 3 mij opgezocht had !!

Wat moet toch???
Ik wil hem de kans geven. Maar antennes staan zo dag en nacht uit, het sloopt me af en toe, omdat ik weet als ik straks wat minder alert ben er misschien wel weer iemand de hoek om komt. Zijn verleden is ook niet echt een zonneschijn..

"De stok achter de deur" zijn moeder die steeds riep doe haar geen pijn is stervende.
Hij wil er aan werken maar zou het niet gewoon erfelijk zijn? ( net als zijn vader, jaren van affaires En ook nog "trots" op is)

Mijn situatie is zo anders dan wat ik hier vaak lees... alleen van Signe en Leuterig die zijn vergelijkbaar...

Ik zit nu in de relativeer fase. En merk dat het houden van wel gehalveerd is. De wil is er nog maar ik ben zo zelfstandig dat ik hem niet meer nodig heb, in zijn ogen. En dat blijft hij zeggen.
Het lijkt zn visuele cirkel. Gelukkig ben ik hier de gene die naar een psycholoog gaat. Ik zal toch verder aan mezelf moeten werken met deze "relatie"

Miss

Jij moet helemaal niet aan jezelf werken. Je moet voor jezelf kiezen en jouw man is diegene die aan zichzelf moet werken.
Als hij het probleem niet ziet Miss, dan vrees ik dat het onbegonnen werk is om deze relatie te redden. Tenzij je zoals sommige vrouwen keer op keer alles toedekt met de mantel der liefde.
Bekijk het realistisch en laat je niet manipuleren of over je heen lopen.

Maete 2

Ja! Jeetje je hebt gelijk ! Dat had ik nu net nodig Dankjewel voor deze woorden.

Het ligt echt bij hem !

Ik heb telefonisch contact gehad met die goede vrienden en aankomende week ga ik naar ze toe om de meerdere affaires eens goed te bespreken. Want aan de telefoon is er zo veel gezegd en aan me "voorbij " gegaan.
Het zn wel echt mensen die mijn geen pijn willen doen en daarom ook nooit naar me toe zijn gekomen. Nu vind ik dat erg verdrietig. Hadden ze het maar gedaan... Maar ik neem het ze niet kwalijk.
Ik heb die bevestiging nog nodig dat ik hierna echt een "besluit" kan nemen.
Mijn man weet hier niets vanaf. Hij zegt dat ik moet stoppen met graven. Hij ontkent ook alles.

En idd de realiteit dat is het... niet meer het gevoel van voor het vreemd gaan toelaten want toen heb ik mijn intuïtie in de steek gelaten... dat zie ik nu wel in.

Geen rozegeur

Ach Miss, wat een narigheid voor jou. Ik denk ook niet dat er enige verbetering komt in jullie relatie als je man zich zo blijft opstellen. Meerdere malen bedrogen en het niet zelf vertellen....als hij er echt aan werken wil, gaan jullie samen naar een therapeut, jij niet alleen. Gebruikelijk is dat óf hij in zijn eentje of een stel samen gaat na zoiets. Niet de vrouw alleen.
Maar ook hier is het niet alleen rozengeur en maneschijn, hoor, ook al klinkt het zo soms wel misschien. Gisteren weer een etentje gehad en dan moet je converseren -waren tamelijk vreemde mensen voor ons- maar de tranen zaten me dicht onder de huid. Ik heb af en toe op de wc ook even zitten huilen.
Ik zag 'm lachend rondlopen en beeldde me in dat hij ook zo stralend had gelachen bij haar thuis, zo gelukkig. En daar kwamen de waterlanders weer. Ik keek naar hem en zag hoe aantrekkelijk hij was en dat ze dat ook had opgemerkt en hop, volgende bui.
Praten gaat soms erg moeizaam. Hij wil er liever niet aan denken, zoekt veel afleiding, ik mail hem wel maar krijg zo mondjesmaat iets terug dat ik niet de indruk heb dat het prioriteit heeft, terwijl hij dat wel zegt. Ook krijg ik nogal eens opmerkingen die ik niet eens terug kan verwoorden, maar die ik nogal bot vindt. Komt er op neer dat ik zwelg in mijn verdriet en ook eens zou moeten 'accepteren, slikken en doorgaan'.

En dan aldoor kritiek krijgen. Eerst zegt ie dat mijn figuur perfect is, alleen dat buikje dan...dan zou hij het leuk vinden als ik eens een hobby opnam, zoals tekenen en schilderen (deed zij), en van het weekend trad hij op met zijn band en hij had het zo vaak gezegd hoe leuk het zou zijn als ik ook weer eens danste. Deed ik dat,. kwam ie achteraf met commentaar dat het zo houterig was en dat je kon zien dat ik het al lang niet meer had gedaan. Waarover ik erg kwaad werd en riep dat hij dan maar naar Miss Perfect moest als het hem allemaal niet beviel. Die man kan zooooo moeilijk sorry zeggen, meent dat ie alles eruit moet kunnen gooien en noemt dat dan 'eerlijk'.

Vandaag ga ik stoppen met roken. Was weer begonnen, rookte al 5 jaar niet meer, door deze toestand. Tegen de muren opvliegen dus Alles zal wel los komen wat ik er zo fijn onder hield met tabak. Maargoed, dan komt het maar.
Bah. Ik vind het zó verschrikkelijk dat hij tóch met haar heeft gevreeën. En al die tijd me voorliegen. Ben er misselijk van.

Time out

Time out

Voor mijn gevoel
Voor mijn relatie
Voor wat was

Na mijn crash van een dag of 5 heb ik alle puzzelstukjes weer wat bij elkaar geschraapt.
Ik ben diep gegaan, erg diep.
Van alle emoties, bedrog en leugens.

Ook al beantwoordt hij al mijn vragen, is hij open en wil hij mij meer dan ooit.
Mijn gevoel is bevroren, ik zit vast in mezelf.

Hij heeft nu ook eindelijk door dat het niet meer lukt zo.
De communicatie is nu zakelijk en we proberen elkaar zoveel mogelijk te ontwijken (vooral dan van mijn kant).

En dat doet mij, raar maar waar, zo een deugd.
Ik kan weer ademen, dingen zachtjes oppakken en even niet huilen.

Wat de toekomst brengt, weet ik niet.
Maar dit is nu en ik heb hier nood aan.

Time out

puinhoop

Wat heb je nodig?
je blijft maar bezig om aan zijn voorwaarden te proberen te voldoen. En hij gaat vreemd, liegt tegen je en heeft alleen maar kritiek op je. merkt niets van jouw verdriet want loopt stralend rond terwijl je zit te verbijten. Daarnaast beweert hij dat je je er maar eens overheen moet zetten. M.a.w. hij neemt je totaal niet serieus, vind jou eigenlijk gewoon niet de moeite waard en heeft geen last van jouw verdriet.
Wat doe je?

Puinhoop

Hij gaat vreemd en hij vindt dat JIJ moet veranderen? Heeft steeds kritiek op jou?

Dit is echt zo ontzettend fout, Puinhoop......

Er is geen enkele valide reden om vreemd te gaan. Als je niet tevreden bent met je relatie dan ga je daar een gesprek over aan (en niet: kritiek geven. Dat is geen gesprek).
Jij hoeft niet aan allerlei voorwaarden te voldoen om de relatie weer op poten te krijgen, HIJ zal aan allerlei voorwaarden moeten gaan voldoen om aan jou te laten zien dat hij echt voor jou kiest en met jou verder wil.
Als ik nu lees wat jij schrijft, dan doet hij het tegenovergestelde.

Wat is dat toch

Dat mensen zich geen verdriet en boosheid gunnen?
Waarom moet jij accepteren en slikken en doorgaan om wat HIJ verziekt heeft?
Waarom probeer je aan zijn eisen te voldoen zodat je verandert in "haar"?
Wanneer zet je jezelf voorop, trek je de grens en zeg je: ben jij besodemieterd, het is afgelopen en jullie verdienen elkaar?
Waarom laat je jezelf zo martelen?

Puinhoop, dit klinkt toch niet goed hoor

Kritiek? Op je buikje? En als je doet wat hij vraagt (dansen) is het nog niet goed? Je moet het maar accepteren, wat er is gebeurd?? Tijd voor een heel hartig gesprek! Als hij jou zo graag wil houden zal hij beter zijn best moeten gaan doen hoor! Dit klinkt absoluut niet als iemand die veel spijt heeft dat hij jou pijn heeft gedaan, hoogstens spijt van dat het is uitgekomen...
Sorry dat ik zo hard ben, maar echt meissie, dit kan niet. Ook niet onder het mom van 'eerlijk'. Je kunt eerlijke boodschappen ook positief verpakken hoor, zo moeilijk is dat niet. Ik ben het even kwijt, maar hebben jullie relatietherapie? Dan zou dit het onderwerp voor het eerstvolgende gesprek moeten worden, wat mij betreft.
En hebben jullie geen therapie, dan lijkt me dat hoogst noodzakelijk.
Kom op hoor, je bent het waard dat hij ook zijn best doet voor jou en jullie relatie!

Zo is het

Ja, daar hebben jullie allemaal volkomen gelijk in. Als ik het zo lees, alsof het van een ander is, denk ik ook: Hallo, waar is die man mee bezig? Ik heb het met een vriend erover gehad -die er die avond bij was- aan wie hij hetzelfde halve verhaal had verteld en het viel hem erg tegen van mijn man, dat hij dat verzwegen had. Ook hij merkte op dat hij wel erg veel verantwoordelijkheid afschoof.
Ik ben inmiddels begonnen met een nieuwe mail aan hem, waarin ik hem al die twijfels ook duidelijk maak. Dat dit geen enkel vertrouwen schept en dat ik er zo een hard hoofd in krijg dat we het gaan rooien samen. We gaan ook in therapie, ik ben aan het uitzoeken welke we vergoed krijgen.
Ook ik vind dat de bal bij hem ligt om zijn best te doen. Ik peins er niet over om aan die voorwaarden te voldoen, hoor. Als ik niet goed genoeg ben in zijn ogen, dan zoekt hij maar een ander.
Het is aan die therapeut om hem ook te laten inzien dat we er zo niet uit gaan komen. Dat zijn kritiek niets met eerlijkheid te maken heeft maar bot is. Dat hij zijn spijt toch duidelijker zal moeten maken door ook in te gaan zien dat hij volledig zelf verantwoordelijk is voor het gebeurde.
Vanmiddag was ik echter in tranen, kwam op zijn kamer om een peuk te bietsen en dan is hij wel weer heel lief, moedigt me aan door te zetten maar als het echt niet gaat met stoppen, dan maar, en neemt in in zijn armen en droogt mijn tranen. Hij heeft het er wel moeilijk mee. Hij stort zich alleen sneller in afleiding dan ik.

Oh puinhoop

Het "lijkt mijn" man wel. Sorry voor de vergelijking... komt misschien hard aan. Altijd kritiek. Vooral op andere. Te dik. Te dun. Te bleek. Te lang. Te breed.

Ik zeg dan tegen hem begin is bij jezelf!?
Debiel.
Dat kun je hem duidelijk zeggen.

Jij bent goed zoals je bent als mens, "houterig"in zijn ogen en met andere hobby's!
Wat Maete 2 tegen mij zei. Ik hoef niets te veranderen. Jij ook niet.
Hun horen respect voor ons te hebben.

Ik ga door met mijn therapie vanwege mijn hoofd wat overuren maakt... Maar verder ga ik mensen om mij heen koesteren en geen tijd meer in hem steken. Net als Signe bevroren.
De koek begint op te raken. Ik ga stoppen met hem te praten... als ik er niet over begin is het nooit gebeurd in zijn ogen. En word er zo moe van.
Het liefst hield ik er mee op...
Kostbare energie steek ik in dierbare. Bah ik walg er van.
Zondag gaan we naar een festival en idd ik zit er nu al aan te denken.. zie hem naar vrouwen kijken.. precies zoals jij zegt. Vreselijk. Ik denk dat ik in tranen uit ga barsten.
Tis dat ik geen drugs gebruik maar kan nu mensen begrijpen die uit willen vluchten in bepaalde levens fases!!!
Wat een begrip krijg je toch voor de mede mens nu je zelf in rouw zit..

Morgen het gesprek bij mijn kennis. Ik heb barstende hoofdpijn nu. Ben bang maar ook 'blij' bevestiging te gaan krijgen van mijn gevoelens.

Hij doet zijn best. Dit wkd een etentje gehad en kwam met bloemen aan.. verzet zijn werk volgende wk omdat ik onze zoon niet uit school kan halen voor een workshop die ik ga volgen.
Allemaal heel lief, maar voor hoe lang blijft dit? Zit er steeds in mijn achterhoofd. Net als bij jou. Allemaal maar tijdelijk. Ze houden ons voor de gek. En die tijd begint te naderen dat we daar eens mee op moeten houden. Ons voor de gek te laten houden.

Puinhoop richt je eens op wat jij fijn vind.

Extra toevoegen

Soms lijken we wel gehypnotiseerd door de liefde.

En nu ook weer dat lief zijn....
Eerst trappen ze je de grond in omdat je een 'buikje ' hebt of niet in zijn hobby mee gaat.

Voor dit alles van het uitkomen van de ontrouw voelde ik me ook enorm goed, net als met het etentje af gelopen wkd. En vandaag denk ik dat gevoel is nu raar.

Ik leek toen gehypnotiseerd nu niet meer... van zn roze wolk afgevallen. Bewust van wat er gebeurd is en was het wel echte liefde toen?

Nee toch

Puinhoop, een krap maandje terug wilde je nog weg van dit forum, omdat je het achter je wilde laten. Je schreef:

"Wat wens ik het jullie ook toe, deze gang van zaken, een positieve ontwikkeling. Wij zijn nu echt heel wijs met elkaar, vrijen de sterren van de hemel, doen meer samen, zoals wandelen, samen de kroeg in ipv hij alleen, es een avondje netflixen, fietstochten maken, van alles."

Een paar dagen terug was je ook nog zo positief. Ik voel met je mee hoor.
Het lijkt bijna alsof er door zijn 'bekentenis' iets bij hem geknapt is, zoals je het nu beschrijft, alsof het hem allemaal ineens niet meer veel uitmaakt of je blijft. Misschien moet je het hem eens op de man af vragen.

Je stelt je wat afhankelijk op (lijkt het), pas op dat hij geen medelijden met je gaat hebben. Zo klinkt dat sigaretje aanbieden en troosten wel een beetje. Maar ik was er niet bij, lastig oordelen. Ik herken er wel wat van uit de tijd van mijn emotionele dieptepunt, dat ze me trooste omdat ze vond dat het moest, niet omdat haar hart brak.

Die kritiek op jouw leveren vind ik vreemd. Mijn vrouw heeft ook een buikje, en dat is het mooiste buikje van allemaal, want daar zijn mijn 3 kinderen uit geboren. Zelf is ze minder tevreden, en dat is een vrouwendingetje (ja generalisatie ), I know. Altijd wel zelfkritiek en positieve dingen vaak niet willen horen. Gezeur over een lichaam altijd, alsof dat het enige is dat telt. Laat hij zijn eigen innerlijk nou eerst eens opruimen voordat hij gaat zeuren, niet echt fair.

Maar kom op Puinhoop! Laat hem weten wat je ons zegt, hij moet jou terugwinnen en begrijpen dat zijn onthulling, ook al lijkt het voor hem lang geleden, bij jou nu veel pijn doet. Dat is lastig te begrijpen, mijn vrouw kon er in het begin ook niks mee. Voor haar was het na een paar weken al 'lang geleden'.

Ga lekker de sportschool in. Je hoofd leegmaken, andere mensen bekijken, praatje maken. Je voelt je weer beter, je bent er even uit. En nee, niet voor hem en ook niet met hem. Works for me en het is een goede anger management.Zeker net na het uitkomen vlogen de scheldwoorden door mijn hoofd bij elke duw tegen het apparaat.

Bij mij gebeurt niet al teveel nieuws, niks noemenswaardig, wat het tegelijkertijd weer eng maakt. Na een top vakantie week weer een gewone werkweek met weinig intieme momenten en dan slaat de twijfel al weer toe. Ik zou blij zijn als de onzekerheid over mijn relatie wat gaat afnemen.
Met haar affaire ben ik momenteel -gelukkig- niet echt meer bezig. En zij ook niet. Zij is vooral bezig met het uitzoeken van een vakantie. Ook dat maakt me onbewust zenuwachtig. Vorig jaar hadden we een hele leuke vakantie, vlak daarna kwam ze hem tegen en was het einde oefening. Ik merk dat ik erg op zoek blijf of het geluk dat ik denk te zien ook écht is. Ze bevestigt regelmatig dat ze niet meer zomaar bij me weg zal gaan, wat ik retourneer dat ik liever hoor 'ik wil ontzettend graag bij je blijven, voor altijd'.

puinhoop

je draait jezelf een rad voor ogen. je bent wel degelijk bezig te proberen hem te behagen. je danst als hij wil dat je danst en je accepteert allerlei kritiek. Nu ben JIJ weer bezig uit te zoeken hoe het zit met therapie en de vergoeding....
Als ik niet goed genoeg ben in zijn ogen zoekt hij maar een ander.... dat had hij toch al gedaan? En NOG blijf je bij hem en WEER geeft hij aan dat je niet goed genoeg bent en ga je door met hem. En als je in tranen uitbarst en hij droogt je tranen dan is hij óh zo lief' En hij doet zo zijn best.
Echt.
Waar ligt je grens?

Het doek is gevallen

Vandaag het gesprek gehad met mijn oude vrienden.

En in het gesprek kwam aan bod dat hij tijdens onze "verkeringstijd " al vreemd ging. Zelfs met de grootste slet van de sportschool.
Ik was toen 18 jaar en daar zelfs gestopt met sporten vanwege haar. Omdat ze daar dag en nacht mooi liep te wezen.
Toen der tijd 10x gevraagd of hij ooit wat gehad had met haar. Zelfs in mijn jeugdige dagboek komt ze nog aan bod.
En naar mijn idee verzwijgt hij nog veel.
Hij had het verbannen beweerd hij.

Had ik toen mijn intuïtie maar gevolgt. Nu 15 jaar later een kind rijker.
Mijn leven lijkt vanaf mijn 18de jaar 1 grote leugen..

Ik ben letterlijk kapot. Dit is nog erger dan het vreemdgaan Af gelopen december.

Leugens op leugens

Hij beweerde toen dat hij er niets mee gedaan had. Ik heb haar zelfs gebeld vandaag. Wat hij niet weet en hij denkt dat mijn vrienden het me verteld hebben. Maar we hebben haar samen op gebeld en kreeg ik de bevestiging van het ongelofelijke wat dus toch waar was. Ze heeft het over 3x all the way. En de details zal ik jullie besparen.

Hij heeft het vanavond over één keer, ik was muis stil en zei niets.

Hij liegt dus nog steeds.

Ik ben stuk, gebroken, bevroren... Alles tegelijk.... snik...

wakker

Elke nacht word ik wakker. Droom gaat hetzelfde. Vrouwlief ziet me niet meer staan. Wil bij me weg. Blijkt toch nog contact te hebben met hem, doet bot tegen mij. Vervelend, ze zijn erg realistisch, van die dromen waarvan je twijfelt of je wel slaapt. Hebben meer mensen hier last van (gehad)?.

Miss, ik denk dat je er goed aan doet. Ik heb al eerder gezegd dat ik vind dat hij nooit echt zijn best voor jullie herstel doet of eerlijk klinkt in zijn handelen o.b.v. je ons verteld. Kies toch voor jezelf of ga op zijn minst een tijdje weg om je gedachten op een rijtje te zetten en verlost te zijn van de confrontatie met hem. Met een kind al ingewikkeld zat.

Miss

Ik vrees dat je deze man niet veranderen zal. Het zit er blijkbaar al van jongsafaan in. Ik weet niet of ik hier nog in therapie zou geloven.
Je geeft het zelf al aan, een verleden bestaand uit leugens, en wie weet hoeveel dingen zijn er die je nog niet weet...
De beslissing ligt uiteraard bij jou maar in dit geval zou ik niet twijfelen.
Gun jezelf een betere toekomst en neem hiervoor de juiste beslissingen.

Heel veel moed
Liefs x