toch zelf een scheiding aanvragen en een paar overwegingen

Zonnebloem

Het gaat gelukkig goed met mij.
Ik denk dat ik bijna helemaal heb geaccepteerd dat de relatie er niet meer is.

Er is niet zoveel rauw meer over. Ik vind het zelf wel bijzonder dat het in mijn geval lukt om die verwerking te hebben, terwijl je nog wel bij elkaar woont.

Toen ik zag dat mijn man ook een advocaat had gevonden (ik zag dat aan een betaling op onze nog steeds gezamenlijk rekening) ging ik er maar eens achteraan dat mijn advocaat het concept ouderschapsplan zou sturen. Dat deed hij, maar ik moet het zelf nog invullen. De advocaat van mijn man heeft een bericht gestuurd naar mijn advocaat dat hij dat concept wil hebben en dat alle correspondentie via die advocaat en niet via mijn man moet lopen. Ik ga dat doen, mijn advocaat is met vakantie nu, maar zal na zijn vakantie het weer oppakken.

Er is geen strijd in huis. Als mijn man een vraag van mij, over praktische zaken moet beantwoorden, dan is haast vermakelijk om te zien hoe hij dat tegenwoordig doet. Knikken zonder aankijken, een langzame en zo onduidelijk mogelijke knik
in één beweging die ook kan lijken op even je spieren van je nek losmaken.

Soms als er iets gebeurt waar hij zich over zou kunnen opwinden, zoals eten aan laten branden door mij, dan gaat hij wat zachtjes agressief praten. Misschien, denk ik dan, moet hij zijn eigen beeld dat ik de slechterik ben dan even bevestigen. Mij raakt hij er niet mee en volgens mij weet hij dat wel ondertussen.

Het is vast raar om te horen, maar ik hou nog steeds van hem. Ik zie hem als het slachtoffer. En ik kan hem niet helpen. Dat probeer ik ook niet. Ik richt mij op de kinderen en mijzelf en mensen om mij heen. Maar ik denk wel heel vaak, hoe zou het met hem aflopen als hij alleen gaat wonen. Dat hij mij bij zijn familie of vrienden in een kwaad daglicht zal plaatsen, dat heb ik eigenlijk grotendeels gewoon geaccepteerd.

Soms komt nog in mij op om nog pogingen te doen hem te bereiken. Maar als ik dan even nadenk over wat de uitkomst zal zijn, besluit ik altijd dat het wijzer is om het niet te doen.

Dat is het zo ongeveer.

Beweging

Fijn om van je te horen.
Verstandig dat je hem niet meer gaat helpen.

Er zit in elk geval beweging in.
Is hij nou ook op zoek naar een woning? Hij moet toch het huis uit?

En kijk je uit dat jullie geen problemen krijgen als hij de garage (dat was het toch) l blijft gebruiken?

Wil je hem eigenlijk nog wel regelmatig zien? Kom je dan los van hem? Heb je daar geen behoefte aan?

Zonnebloem

Hij zal op spedwoningen moeten gaan reageren. Daarvoor wordt geloot. Hij kan dat pas gaan doen als de scheiding is aangevraagd. Als hij geluk heeft, kan hij snel aan de beurt zijn, maar het kan ook maanden of jaren duren.

Over die garage wil ik ergens laten opnemen (ik weet eigenlijk niet of dat in het ouderschapsplan past) dat hij die mag gebruiken zolang ik daar toestemming voor geef.

Ik verwacht dat de oudste twee kinderen niet vaak naar hem toe zullen gaan en zo heeft hij nog de mogelijkheid ze te zien.

Ik heb juist het idee dat ik ondertussen los genoeg ben van mn man (was een proces natuurlijk) om hem in huis te verdragen.

Garage

“Over die garage wil ik ergens laten opnemen (ik weet eigenlijk niet of dat in het ouderschapsplan past) dat hij die mag gebruiken zolang ik daar toestemming voor geef.”
Je bedoelt ‘zolang en op de momenten dat ik er toestemming voor geef’?

Misschien moet je dit draadje nog teruglezen, omdat ik me herinner dat er nogal haken en ogen zitten aan het toestaan van het gebruik van de garage (korten op uitkering - en die kunnen ze dan weer op jou verhalen?!), dus kijk uit dat je dat niet naïef afspreekt/opneemt in de stukken.

Maar zolang je de vrijheid hebt om elk moment te stoppen met die garage is het prima. Want ‘verdragen’ lijkt me geen ideale situatie voor jou. Je wilt ook een keer een echt eigen leven zonder hem teveel om je heen te verdragen, toch?

Een echt eigen leven

Ik voelt niet alsof ik ook meer een klein beetje moeite moet doen om hem om me heen te verdragen.

Ik denk dat dat er mee te maken heeft dat ik juist de vrijheid neem om een echt eigen leven te hebben.

Ja, ef is een praktisch bezwaar met die garage. Ik weet niet of het gebruik ervan gezien kan worden als het voeten van een gezamenlijk huishouden. Stel dat hij mij er huur voor betaald, dan moet ik daar belasting over betalen, maar misschien is dat toch wel beter. Nog een praktisch probleem, het is dezelfde sleutel als ons huis en die mag hij niet hebben want dat zou ook aantonen dat we nog steeds een gezamenlijke huishouding hebben en dan loopt zijn uitkering gevaar.

Sleutel

'het is dezelfde sleutel als ons huis en die mag hij niet hebben '

Kwestie van nieuwe sloten in je huis.

Een echte narcist

verlaat je niet ongestraft. Eeuwig durende wraak en zo. Daar zou ik wel rekening mee houden. Ookal laat jij hem onverschillig, dat wil niet zeggen dat wanneer hij door jou verlaten wordt als onverschillig zal zien.

Ik zou een plan maken dat al zo ver gevorderd is, dat het al (deels) uitgevoerd is.. de garage met hem delen, is, denk ik, vragen om moeilijkheden op termijn. Je denkt nu misschien nog in ‘samen’ maar het zal al snel worden van alles wat de ander krijgt of neem, gaat er bij mij dubbel af ,.. en dergelijke. En met die garage met hem delen ben je kwetsbaarder dan wanneer alles gescheiden (en duidelijk) is. Het is natuurlijk wel heel lief en zorgzaam dat je hem dat gunt. Hij zal het heel anders zien. Toch raad ik je aan om te zeggen dat je het overweegt en aan wil zien voor je het toezegt.

Prettige bijkomstigheid van zijn zwijgen is dat je alles kan mailen of schrijven en dus alles zwart op wit hebt.

Eewig durende wraak

Ja, daar denk ik ook wel eens aan. Ik denk ook wel dat het zwijgen ook nog wraak is. Aan de ene kant ziet hij dat ik er niet meer door geraakt wordt. Aan de andere kant weet hij wel dat ik nog steeds van hem hou en weet hij dat ik gevoelig ben.

Hij zegt zelf al heel lange tijd dat hij wil scheiden. Ik ben er niet mee begonnen. Wel was ik de eerste die een paar jaar geleden voorstelde om tijdelijk uit elkaar te gaan.

Maar ik heb denk ik misschien wel meer kans op wraak als ik hem die garage niet gun. Wel een goed idee om het zo te brengen dat ik het aan wil zien.

Hij heeft zeker kenmerken van een echte narcist. Maar ook is er in zijn opvoeding ook wel echte liefde geweest, het is dat wat denk ik maakt dat hij niet voortdurend alleen maar kwaadaardig is. Of alleen maar in alles berekenend.

Zo hardnekkig zwijgen is dat natuurlijk wel. Maar ergens is het ook wel een voordeel dat hij al zijn vijandigheid daar in heeft gelegd, dat ik geen last heb van ander grillig gedrag.

Exen en bijstand

Net gescheiden mensen in de bijstand worden extra in de gaten gehouden. Een vriendin van me en haar man zaten in de bijstand nadat hun bedrijf door de crisis failliet was gegaan en zij ziek was geworden. Ook hun huwelijk barstte. Ze scheidden en handelden alles in het belang van de kinderen netjes af.

Haar ex kwam regelmatig in haar nieuwe flatje om de kinderen te halen en te brengen en hing soms wel eens een plank of een lijstje voor ze aan de muur. Hij kreeg gelukkig weer werk, maar dat was tegen een minimum loon, en er waren schulden, dus de sociale dienst kon weinig bij hem verhalen.

Zij kreeg na een paar maanden problemen met de bijstand want die hadden haar, zo bleek, vanaf haar verhuizing in de gaten gehouden. Men vond vond dat ze nog gewoon een gezamenlijk huishouden hadden ondanks de aparte adressen en scheiding, omdat haar ex regelmatig langs kwam. In de praktijk betekende dit, dat hij haar en de kinderen eigenlijk had moeten laten barsten, de kinderen niet meer regelmatig had moeten halen en brengen en zeker geen plankje voor hen had moeten ophangen.

Bezwaar indienen hielp niet. Ze moest een paar duizend euro terug betalen.

Dus ja, je aanstaande ex loopt een groot risico met die garage.

Ik snap het. Het enige wat er op zit is denk ik vooraf toestemming vragen aan de gemeente. Of in ieder geval vragen hoe ze daar mee omgaan. Dan kan ik ook onderbouwen als het niet mogelijk is dat het niet door moet gaan.

Over het zelf stellen van diagnoses als narcisme:

https://www.mynd.nu/nee-je-ex-is-geen-narcist-waarom-we-moeten-ophouden-met-psychologiseren/?fbclid=IwAR2ldHMxPTHJ4fOgTnW3aRYdTnf41QjTdZ8XxdVj_WhEnTuIHcl2K-IT8kE

Rosie

Mooi verhaal, maar ik vind dat het niet altijd op gaat.

Ik heb even geen zin om nu met voorbeelden te komen die te bizar zijn om duidelijk te maken dat ik het niet te makkelijk over natcisme heb.

Ik denk dat als er echt sprake is van narcisme of behoorlijk veel trekken ervan, dat het dan juist schadelijk is om daar geen rekening mee te houden.

Trouwens, de houding die ik tegenover mijn man aanneem, die ik kan aannemen grotendeels omdat ik veel gelezen heb over narcisme en hoe daarmee om te gaan, zou ook precies de goede houding zijn als hij niet narcistisch zou zijn maar wel het gedrag zou hebben wat hij heeft

En waarom noemen mensen narcisme?

Omdat het wel degelijk een factor in veel relationele dynamiek is en omdat het psychologische en psychiatrische veld, zeker in Nederland ver ver ver achterloopt e hier op in te spelen.
Daardoor valt er een gat waarbij mensen een gooi doen. Psycholoog/ psychiater moet de diagnose stellen ja, maar dat doen ze dus niet. Sterker nog: (relatie) therapeuten doen er nog een schepje van secundaire gaslighting (ontkennen van de realiteit ) bovenop. Hierdoor ontstaat vaak therapy induced trauma.
Zij zouden er goed aan doen zich hierover meer te informeren bijvoorbeeld (naast mensen als Vaknin en Grannon)

Voor de leek is dit een goede vid over het verschil tussen narcistische trekken (die als ze er veel zijn, zeker in co-morbiditeit met andere trekken ook heel naar kunnen zijn) en de daadwerkelijke narcistische persoonlijkheidstoornis.

stukje tekst weggevallen in bovenstaande reactie

dit " Omdat het wel degelijk een factor in veel relationele dynamiek is en omdat het psychologische en psychiatrische veld, zeker in Nederland ver ver ver achterloopt e hier op in te spelen."

moet zijn: Omdat het wel degelijk een factor in veel relationele dynamiek is en omdat het psychologische en psychiatrische veld, zeker in Nederland ver ver ver achterloopt en hier niet op in lijkt te spelen.

hier ben ik nog even

Ik belde naar de gemeente en de sociale dienst over het probleem met het beloofde gebruik van de garage door mijn dan ex en het verdacht kunnen worden van een gezamenlijke huishouding. Ze konden me wel vertellen dat dat inderdaad voor problemen zou kunnen zorgen, dat de kans daarop zelfs groot zal zijn (ook al hebben we er een ander slot op, zodat mijn dan ex geen sleutel van de woning zelf heeft), maar ze konden geen uitsluitsel geven.
Dat vind ik wel lastig. Ja, hij moest het maar met zijn consulent van de bijstand overleggen. Maar die heeft hij nog niet. Het kan wel op het moment dat de verhuizing plaatsvindt. Maar bij de keuze voor een woning wil hij daar neem ik aan toch rekening mee houden.
Hij kan dan misschien wel alvast om een consulent vragen. Zal wel ingewikkeld worden. En moet hij zelf doen. Ik ga hem dat maar appen denk ik.

Ik heb nog gezocht via google op rechtzaken bij terugvordering van bijstand over vergelijkbare situaties, maar blijkbaar komt deze situatie niet zo vaak voor, ik kon het niet vinden.

Verder heb ik het concept ouderschapsplan ingevuld. Ik heb even getwijfeld over het volgende. Er staan standaard zinnetjes in als: is de ouders hebben met elkaar overlegd op welke wijze zij na de scheiding de opvoedingstaken verdelen.. Maar dat is helemaal niet zo. Ook een beetje moeilijk als de een helemaal niet wil praten. Dus het voelt wel raar om het zo te laten staan. Maar ik doe het toch maar. Wat ik bereik ik ermee als ik daar nu aantekening bij ga plaatsen? En dat zijn advocaat dat dan met hem moet gaan bespreken? Of moet ik dat toch doen...

gewoon laten staan

Thera, in een ouderschapsplan staan meer van dit soort standaard zinnen. Laat het er maar gewoon staan. Het is aan je toekomstige ex om dit te wijzigen als er echt geen overleg is over hoe opvoedingstaken verdeeld zijn. Het is vooral een houvast voor later als jullie gescheiden zijn. Dan kunnen jij en je toekomstige ex beide hier op teruggrijpen en samen alsnog in overleg over wat er qua opvoeding overlegd of geregeld moet worden.
Wel goed dat je info hebt opgevraagd over tijdelijk de garage bewonen. Je weet nu dat het problemen op kan leveren. Wat mij nog bijstaat van mijn scheiding en alles wat geregeld moet worden is dat ik telkens er tegen aan liep dat er iets was wat nog niet geregeld kon worden omdat eerst iets anders geregeld moest worden. Dat leverde heel veel frustrerende barrieres op, en ook problemen. Want ik begrijp dat pas als de verhuizing plaatsvind hij een bijstandsconsulent krijgt, maar die moet hem eigenlijk al advies geven waar hij dan het beste naar toe kan verhuizen.
Hoe lief en aardig ook bedoeld, de garage lijkt me gezien de kennis die ik heb van je toekomstige ex geen goede plek. (ik wil liever niet proberen te gaan voorspellen wat er zou kunnen gebeuren) Heeft hij geen adres bij vrienden/familie waar hij tijdelijk naar toe kan? Iemand die een poos naar het buitenland moet waar hij in t huis kan? Heb je vast al aangedacht, maar ik denk ik noem het nog maar even.

Garage gebruiken

niet bewonen.

Hij moet er zelf verder mee bezig om dat uit te zoeken. Ik ga het hem morgen appen. Ik sta achter mijn aanbod van het gebruik daarvan door hem (waarbij ik de toestemming ervoor wel mag intrekken als ik dat wil)

Garage, dat meen je toch niet?

Natasa, ik wil je op het hart drukken je verstand te gebruiken en naar de gemeente te luisteren: hem de garage laten gebruiken leidt hoogstwaarschijnlijk tot problemen voor jou. Erger nog: de instanties zijn nu al op de hoogte, dus ze komen controleren. Doe het niet!

Ook al niet omdat je a.s.-ex dan toch nog regelmatig heel dicht in de buurt zal zijn, dat wil je echt niet met iemand met flinke narcistische trekken. Wees alsjeblieft verstandig, schrap dat.

Als je a.s.-ex er boos van wordt, kun je gewoon schrijven dat je bij de gemeente bent geweest en dat zij zeggen dat het niet mag. Meer woorden zou ik er niet aan vuil maken.

Garage

Dus jij wil een man met wie een fatsoenlijk gesprek niet mogelijk is, de garage laten gebruiken, terwijl dat mogelijk problemen oplevert?

Oké dan.

En dan wordt hij gesnapt, uitkering kwijt, problemen, misschien ook voor jou. Want wie denk je, krijgt de schuld van zijn problemen? Ik denk niet dat hij die bij zichzelf zal zoeken.

Toestemming

'waarbij ik de toestemming ervoor wel mag intrekken als ik dat wil'

En dan gaat hij ook weg? Of blijft hij dan gewoon zitten?

OokZo

Ik ben het helemaal eens met jou.

Natasa, volgens mij is het zo dat je man/dan ex in de problemen kan komen als hij jouw garage gebruikt. En als hij financiële problemen heeft en bijstand krijgt kunnen ze dat toch op jou verhalen?
Mdus doe het niet!

Wat is eigenlijk de reden dat je het wel wilt doen (waarbij je je toestemming in kunt trekken), die het maakt dat je jezelf (!) aan die financiële risico’s wilt onderwerpen?

Heb je teveel geld dus maakt het je niet uit als ze geld bij jou gaan verhalen?

En hoe fijn lijkt het je dat hij daar boos en jou negerend rondloopt?! Ben je eindelijk van hem af, zie je hem nog aldoor om je heen? Ben je bang dat je hem gaat missen in al zijn sachrijnigheid? ;-)

Zonnebloem

Nee, ik ben niet bang dat ik hem ga missen in al zijn sachrijnigheid. Ik vind, vooral na eigenlijk een heel stuk verwerking van mijn kant, zijn zwijgen trouwens beter te verdragen dan het vroegere grilligere gedrag.

Het is verbazingwekkend hoe lang hij dit volhoudt. Hij zal gekrenkt zijn. Voordat dit lange zwijgen begon was hij bijvoorbeeld gekrenkt vanwege het volgende feit. Om een beetje een idee te krijgen. Een kind van ons bleef 's avonds langer weg dan gezegd. We konden geen contact krijgen via mobiel. Uiteindelijk bleek het iets met een lekke band te zijn (wel of geen smoes, maakt verder niet uit). Man was ongerust. Snap ik. Maar hij uitte dat door herhaaldelijk allerlei negatieve dingen over haar te zeggen. Bij voorbaat al boos te worden zeg maar, terwijl hij ook niet wist wat er aan de hand was. En allerlei herinneringen op te halen van wat er slecht aan haar was. Op een gegeven moment zei ik dat ik het niet meer wilde horen. Hij heeft dat uitgelegd alsof hij niet ongerust mocht zijn. Ik kan dat weerleggen wat ik wil, maar hij was en bleef gekrenkt. Dat soort dingen zijn het.
Toen dit zwijgen begon had hij trouwens zelf ook gezegd dat hij zeker wist dat hij niet met mij verder wilde. Dat maakte het voor mij ook makkelijker om mij op mijzelf en de kinderen te richten en niet op hem. Wat misschien niet eens zijn bedoeling was, maar dan heeft hij pech gehad zeg maar.
Laatst las ik hierover dat mijn niets aantrekken van zijn zwijgen (niet zichtbaar in ieder geval voor hem en het ging me ook echt steeds makkelijker af) voor hem kan voelen als hem geen gelegenheid geven tot genoegdoening. Mijn psycholoog die ik tijdelijk had (maar wat niet wordt voortgezet omdat ik geestelijk te gezond ben ) zei ook zoiets, het feit dat ik nu gewoon vriendelijk ben naar hem toe en mijn eigen gang ga verder is niet genoeg voor hem.

Verder, ik heb hem vandaag geappt dat hij het zelf uit moet zoeken van die garage. Als hij geen toestemming heeft van de gemeente wil ik het niet.

Dus het gaat alleen gebeuren als er vooral toestemming is.
Dat is dus verder het probleem niet.

Nu waarom ik het dan wil. Ik dacht dat ik daar al wel iets over had geschreven. Maar ik kan me best voorstellen dat het vragen oproept. Ik wil zien hoe het met hem gaat. Hij heeft hier verder geen familie. Ik ben in staat om zijn stoornis te zien als stoornis. Schadelijk zeker. In potentie in ieder geval. Maar zeg maar zoals je een kind van 3 niet beoordeeld op zijn gedrag, zoiets. Wel vertel je zo’n kind dat je iets niet wilt, maar je gaat niet leven met het idee dat je een slecht kind hebt. Wel heb je last van dat gedrag, maar je gaat er boven staan. Het klinkt misschien raar, maar ik weet geen betere vergelijking om het duidelijk te maken. Als een partner depressief is of dement wordt of schizofreen is, is het beter te begrijpen als iemand dat doet. Met deze stoornis (de vraag blijft of het trekken zijn of echt een stoornis, ik ga toch wel van het laatste uit) is dat moeilijk te begrijpen dat je het zo kan zien als (ex) partner omdat het zo kwaadaardig is vaak. Zeg maar niet alleen maar als negatief ervaren (wat ook kan bij andere stoornissen) maar ook negatief bedoeld. En toch is ook dat, dat het bedoeld is, ook onderdeel van de stoornis. Een kind van 3 heeft ook vaak een bedoeling anderen te treffen. En kan er ook niets aan doen. Dat is echt mijn overtuiging, dat hij de keuze niet heeft, natuurlijk in theorie wel, maar niet zoals mensen zonder stoornis.
En nee, Ik geef hem geen permissie om schadelijk te zijn. Ik benoemde vaak wat ik niet goed vond. En nu weet hij ook dat het de reden is dat de scheidingsaanvraag eenzijdig oppak na rommelig te zijn verlopen toen we het samen deden, zijn gedrag is.

Ik wil ook zien hoe hij met de kinderen omgaat. Dat kan ik beter zien als hij hier af en toe komt. Zo simpel is het.
Ik zeg niet dat iedereen het zo moet doen. Maar het voelt wel of het heel goed bij mij past. Ik heb er vaak over nagedacht en doe het ook weer als mij hier vragen worden gesteld.

Natasa

Oke, helder uitgelegd. Ik begrijp je overwegingen. Ik vind het heel knap. Dat je kennelijk op dit moment zo sterk in je schoenen staat dat je denkt dat je dit aan kunt (in het belang van je kinderen, goede reden).

"Verder, ik heb hem vandaag geappt dat hij het zelf uit moet zoeken van die garage. Als hij geen toestemming heeft van de gemeente wil ik het niet."
Heel verstandig!

En ik neem aan dat je toestemming op schrift wilt zien. Zodat jij in elk geval geen (financiele) problemen krijgt.

Natasa

Ik denk dat jij heel goed bezig bent, ook in het van je schouders af laten glijden van zijn gedrag. En inderdaad, of hij nu narcist is of niet, dit is een effectieve manier om met dit soort passief agressief gedrag om te gaan. Wellicht ter ondersteuning en eventuele erkenning hier een fragment over 'the silent treatment'

Natasa

Ik ben aan het overstappen op een nieuwe nick, je weet wel wie ik ben.
Wat herken ik veel in je zorgzaamheid naar je nu nog man toe. Je wil dat hij ook goed terrecht komt, het is de vader van je kinderen en je hoopt dat hij straks ook goed omgaat met de kinderen als ze bij hem zijn. Maar ik wil je ook waarschuwen voor de valkuil waar ik in ben gestapt en ook bij jou zie; mijn gevoelige sensitieve en zorgzame kant werd door mijn ex (soortgelijke problematiek) ook getriggerd, en ik ben daar veel te ver in gegaan. Wat vond ik hem zielig, ik heb alles proberen te regelen dat het een zo zacht mogelijke landing voor hem werd en ik gaf overal maar in toe. En dat heb ik geweten. Egoistisch was ik zei mijn ex altijd, en nu achteraf kan ik pas zien dat hij juist egoistisch was en ik totaal het tegenovergestelde veel te veel de ander zijn zin gaf. Hier in dit draadje werd al eens eerder gesproken over ' de eeuwige straf' die een narcist of iemand met narcistische trekken over je uitspreekt als je gaat scheiden. De stilte, je man die zich terugtrekt, het lijkt juist goed te gaan zo. Het is een truuk, waardoor je mild en zacht wordt. Trek je grens; hij gaat weg, en jij gaat hem niet in de garage tollereren. Het kan juridisch niet, en je kunt er donder op zeggen dat er gedonder van komt. In al mijn goedgelovigheid en meewerkendheid is er zo'n misbruik van mij gemaakt en is er van alles gestolen, ook van mijn persoonlijk administratie, waardoor ik later nooit meer bepaalde zaken kon bewijzen en hij dacht te kunnen bewijzen dat ik hem kon gaan onderhouden met mijn 'riante inkomen'. Denk niet ' dat overkomt mij niet, ik ben sterk en dat doet hij niet'.
De eeuwige straf heb ik gekregen. Dat duurt al jaren. En mijn kinderen worden hierin ook beschadigd voor het leven.
Velen geven je het advies echt je eigen weg te gaan. Trek die streep. Nee, hij heeft niemand, dat is niet voor niets. Werp jij je straks telkens op als vangnet en hulp, dan komt er een moment dat de rollen omgedraaid zijn en hij jou de zwarte piet toespeeld omdat hij nog steeds contact heeft met jouw wereld en die kan overtuigen van zijn gelijk. En zie dat nog maar eens recht te breien.

Een ervarings deskundige......