Schoonouders...

Wat nu als

Wat nu als jou kinderen ondanks jou voorleven etc het zelfde belang gaan hechten aan verjaardagen als je schoonouders?

Dus dat zij ook niet op jullie verjaardagen komen op de aangegeven dag wegens....... Vul maar iets in: druk op werk, competitiewedstrijd en zonder hun aanwezigheid te kort spelers, andere verjaardag of gewoon geen zin in die drukte?

Kan zomaar gebeuren.
Wat dan?

Ik mis

sowieso het belang van de kinderen in deze discussie. Het gaat toch helemaal niet om zaterdag wel, zondag niet, 's middags wel, 's avonds niet. Het gaat er toch gewoon om dat de kinderen een beetje een leuke relatie met opa en oma kunnen hebben. En kan dat niet op de dag zelf tussen bepaalde uren, dan maar op een ander tijdstip. Dat is toch in het belang van de kinderen? Kadootje, spelletje, gebakje of cakeje of wat dan ook. Meer is toch helemaal niet nodig.

Jij voelt jezelf tekort gedaan door je schoonouders

Zij waarderen niet wat jij doet en accepteren niet wat jij belangrijk vindt.
Ik lees in jouw teksten vooral jouw oordelen en niet die van je schoonouders.
Accepteer hun keuzes en vertel je kinderen hoe fijn het is dat hun Opa en Oma graag de verjaardagen vieren als jullie onder elkaar zijn zodat er veel aandacht is voor iedreen.
Je kinderen vinden het vast niet erg om hun verjaardag twee keer te vieren. Zeker niet als jij er positief mee omgaat.
Je hoeft je niet in 100 bochten te wringen. Vier die verjaardag nog een keer op een dag dat het jou uitkomt. Dat maakt een bezoek van Opa en Oma extra leuk.

Accepteren en loslaten

Uit jouw postings lees ik dat jij heel erg blijft hangen in jouw eigen morele kader. Jij vindt het belangrijk om je aan te passen aan anderen, zelfs als jij daarmee tegen jouw eigen gevoel in gaat.
Je zult een keuze moeten gaan maken, dit kost jou namelijk behoorlijk wat energie.
Ik kan mij voorstellen dat jij het vervelend vindt dat jouw schoonouders voor de deur staan als het jou niet uitkomt. Dit kun je aangeven. Wat je zou kunnen doen is aangeven wanneer de verjaardag wordt gevierd. Je weet eigenlijk wel dat ze op dat moment niet komen, dan zou ik dus direct aangeven dat ze ook op een ander moment welkom zijn, maar dat je dat wel van te voren wilt afspreken.
Mijn ouders komen ook meestal op een andere dag. Het is ze veel te druk op een verjaardag.

van mijn familie..

..moeten onze kinderen het ook niet hebben op verjaardagen ;-)
Mijn moeder heeft altijd van alles en nog wat, mijn vader heeft geen zin om 2u te rijden om in de drukte te zitten, en m'n zus heeft ook meestal wat anders.
De trouwe bezoekers die tot nu toe altijd voor gezellige feestjes hebben gezorgd zijn buren en vrienden.
Onze uitnodiging is geheel vrijblijvend, dus even goede vrienden als je om wat voor reden dan ook niet komt. Als je geen zin hebt mág je niet eens komen :-)
Dat neemt niet weg dat ik er zelf anders in zit. Ik plan de weekenden voor en na de verjaardagen van vader moeder zus en nichtjes altijd vrij. Ik vind het zelf nl ook erg leuk als er veel mensen op de verjaardag van m'n kinderen zijn. Dus ook al heb ik er op dat moment niet veel zin in, ik ga wel en zet m'n feestmuts op.

en hier

Zijn mijn schoonouders ook alleen maar met zich zelf bezig. Ik vraag niets meer, als ze er zijn is het prima, maar de kinderen zien ze hooguit 1 keer per 2 maanden. Mijn ouders zien ze elke week. Het is vervelend voor mijn schoonouders zij missen alle leuke dingen van de kinderen.

Je man

kent zijn ouders het beste. Nu is het een verjaardag, straks een afzwemdag, toneeluitvoering etc.
Je schoonouders hebben gewoon prioriteiten die meer gebaseerd zijn op persoonlijke beleving, lijkt wel.
Laat een dag niet verzieken door irritaties aangaande een paar mensen die met name met zichzelf bezig zijn.

Uiteindelijke werkt het naar twee kanten toe. Als zij alleen komen wanneer het hun schikt, zullen jullie waarschijnlijk op den duur ook minder vaak naar hen toe gaan. Dat ontstaat wanneer het niet van twee kanten komt. Dit is m.i. niet de moeite waard om er een punt van te maken, ( het groeit vanzelf). Neem een voorbeeld aan je man.

MarSy

Jij zegt dat het vervelend is voor je schoonouders dat ze alle leuke dingen van je kinderen missen. Maar dat doen ze toch zelf, als ze niet vaker langs willen komen? Blijkbaar vinden zíj het niet vervelend, om die dingen te missen. Gaan jullie ook niet regelmatig naar hun toe?

magali

Ze zeggen wel dat ze het vervelend vinden, vervolgens laten ze de andere afspraken wel doorgaan. Nee wij gaan niet vaak daarheen, man werkt vaak in de weekenden,(3 van de 4) kinderen hebben sport in het weekend het is anderhalf uur enkele reis. Doordeweeks is vanwege school geen optie.

Schoonouders kunnen hier altijd komen en mee eten, dat weten ze ook, kunnen zij mee de kinderen uit school halen bijvoorbeeld

Magali

Ik vond het ook vervelend dat schoonouders dingen missen van de kinderen, dat ze er niet zijn op verjaardagen van de kinderen, dat ze ontbreken bij andere hoogtepunten in een kinderleven.
Wij krijgen altijd het verwijt dat zij de kleinkinderen zo weinig zien maar ze ondernemen zelf niets om dat op te lossen. Wij laten weten wanneer zoon moet ballen om het kampioenschap in zijn klasse en ze zijn er niet, wij laten weten wanneer dochter een gratis ttoegankelijk optreden heeft en ze zijn er niet. Zeggen dat ze altijd langs mogen komen, maak ik koffie en kunnen ze even met de kinderen kletsen, een spelletje doen na school en ze komen nooit.
Inmiddels hebben we geprobeerd uit te leggen dat het niet alleen onze verantwoordelijkheid is dat zij hun kleinkinderen te zien krijgen maar het kwartje wil niet vallen.
Dat oma niet op de verjaardag komt moeten wij accepteren, ze is al oud en niet meer zo mobiel, dat onze 14 jarige dochter niet op oma's verjaardag komt, omdat dat onmogelijk is met school dat is een doodzonde zo ongeveer. (Oma verwachtte de visite tussen 11.00 en 16.00 uur op woensdag, dus ik was er met jongste die nog op de basisschool zit)
Inmiddels begin ik te beseffen dat ze het zelf doen en wring me niet meer in allerlei bochten om aan de eisen te voldoen maar dat levert geregeld spanning op
Dat grootouders en kleinkinderen vanaf d eerste geboorte een band kunnen opbouwen is de verantwoordelijkheid van ouders en grootouders als de grootouders nooit iets doen om die band te laten groeien dan maar niet. Maar lastig blijft het wel al die verwijten, maakt ook dat de kinderen niet meer staan te juichen als we weer eens moeten.

Hier komen ze ook nooit naar dingen kijken. Ze vragen er al niet eens naar...

En dat is niet omdat ze zelf activiteiten hebben, want die hebben ze niet.

klagen en het zelf niet oplossen

Dat ze niet komen kijken Oké, zaterdagochtend langs de lijn eind april kan nog best koud zijn geef ik onmiddellijk toe maar klaag dan ook niet steen en been dat je 12 tot 14 contactmomenten per jaar veel te weinig vind. Neem dan zelf initiatief tot vaker contact en kom dan eens naar zo'n kampioenschap of uitvoering dan heb je het zelf gezien en kan je er bij een volgend bezoek nog eens over praten.

Ouderdom

Ik heb soms het idee dat het aan de leeftijd ligt. Mijn schoonmoeder verwacht ook dat wij steeds naar haar toe komen. Anderhalfuur rijden. Ze komt alleen onze kant op tijdens een verjaardag. Ze heeft een eigen auto. Ze kan prima auto rijden. Ze heeft tijd zat. Eventueel kan ze ook met de trein komen. Ze is altijd welkom. Ze mag ook blijven slapen maar ze komt niet. Hoe vaak wij het ook zeggen. Nu moeten wij tussen het sporten door weer die kant op gaan maar wij hebben ook wel eens andere plannen en ik heb ook nog mijn ouders. Die komen nog wel maar ik merk ook dat het bij hun ook minder wordt. Het lijkt wel alsof het teveel moeite is. Het te lastig is. Te ver rijden. Teveel gedoe.

Consequentie is wel dat ze de kinderen minder zien. Onze oudste heeft huiswerk en andere plannen in het weekend. Hij wil niet altijd meer mee. Soms moet het maar "even" tussendoor naar oma op zaterdagmiddag mag hij gerust overslaan.

leeftijd en hoe het hoort

Ik denk soms ook bij die generatie dat ze vinden dat het zo 'hoort' dat de jongeren bij de ouderen op bezoek komen en niet andersom.
Bij ons hebben ze daar niet heel sterk last van, maar toch wel een beetje. zo hadden we een keer iets daar in de buurt wat de hele dag duurde, dus we hadden ze uitgenodigd om te komen kijken. Ze kwamen heel even, maar we moesten na die hele dag toch nog verplicht bij hen op de koffie.
Ik denk dan: waarom? Na zo'n hele dag? En we hadden ze al gesproken die dag. Het voegde echt niets toe, behalve dat ze misschien in de buurt konden laten zien of vertellen dat wij langskwamen.

Ik denk dat je maar blijer moet zijn met (schoon)ouders die tenminste zelf nog activiteiten hebben in plaats van te gaan zitten wachten tot er iemand komt, ook al komen ze uiteindelijk net zo weinig :-)

Ik zal wel een beetje raar zijn...

en dat zal deels wel komen door mijn achtergrond en deels door hoe ik gewoon ben.

Mijn familie woont allemaal een paar uur reizen bij ons vandaan. Dus vroeger gingen we maar een paar keer per jaar naar de diverse ooms en tantes en neefjes/nichtjes toe. Soms met logeren, vaker door 's morgens voor acht uur al in de auto te ploffen om er twee uur of meer later weer uit te kreukelen bij aankomst. Ik vond dat altijd héél gezellig. Ik vond het ook altijd reuzeleuk als de familie onze kant op kwam. Ik week niet van hun zijde en zat er dus de hele dag gezellig bij. (Achteraf vraag ik me weleens af of mijn ouders dat altijd zo leuk gevonden hebben.) Ik ben in dat opzicht best een familiemens. Eenmaal 'op mijzelf' heb ik dat gevoel nog lang gehad. Ik hoorde toch wel naar verjaardagen te gaan en uiteraard ging ik naar een diploma-uitreiking van mijn zus (verpleging).

Het contact met mijn ouders is op een gegeven moment gestopt. In Nederland, omdat ze geëmigreerd zijn en via andere wegen, omdat we 'gebrouilleerd' zijn. Mijn ouders waren sowieso niet van die 'we willen overal bij zijn'-mensen. Ik denk dat ze zich ook ongemakkelijk voelden in onbekende situaties. Vanuit mijn eigen verleden ben ik dus ook helemaal niet zo gewend aan dat overal familie bij is en ik ben dat als 'normaal' gaan ervaren en heb ik zelf ook nooit zo'n behoefte gehad aan dat alles met familie gedeeld moet worden. Afzwemmen? Knus met het gezin. Zo'n gedoe om opa en oma erbij te vragen, moet je óók nog rekening houden en sociaal wenselijk doen met hún! Ik wil al mijn aandacht bij mijn kind, daar draait het dan eventjes om. Omgekeerd ga ik natuurlijk van harte mee als ik meegevraagd zou worden door mijn (klein)kinderen, als dat tegen die tijd op prijs gesteld wordt.

Vanuit die achtergrond, verbaas ik mij altijd over hoe dramatisch sommigen doen over het ontbreken van opa en oma bij een bepaalde gelegenheden. Natuurlijk vinden de kleinkinderen het leuk als opa en oma op hun verjaardag komen, maar als er iets tussenkomt en het een andere keer toch nog gaat gebeuren, is er geen man overboord. Wat in het vat zit... Afzwemmen e.d., is ook wel leuk als alleen het gezin erbij is. Het is allemaal al hectisch en spannend genoeg. Als opa en oma later dan het diploma mogen bewonderen, is dat net zo leuk.

Toch hebben wij een tijd geleden ook met de wenkbrauwen tot aan het plafond gezeten. Dochter was op een maandag jarig. Op maandag gingen opa en oma áltijd naar de pastoor. Daar dronken ze met een groepje andere kerkgangers koffie en werd er van alles besproken. Dat kon niet gecombineerd worden met de verjaardag van dochter, laat staan dat ze dan maar niet naar die koffie-ochtend gingen. Dat ze die koffie-ochtend belangrijker vonden dan de verjaardag van een van hun weinige kleinkinderen, vonden we wel een beetje apart. Volgende week weer zo'n maandag bij de pastoor toch? Maar goed, hun prioriteiten lagen anders. Daar kun je weinig van zeggen, vind ik. Bij de begrafenis van mijn schoonouders vertelde de pastoor over de maandagen. Schoonouders kwamen altijd zo trouw, ze vonden het er zo gezellig en de groep waardeerde het ook zo dat ze kwamen en meepraatten over van alles. En dan besef je dat die ene verjaardag in dat opzicht ook weer niet zó'n ramp was.

Aha, het hoort zo!

Limi, het hoort zo dat de jongere generatie bij de oudere op bezoek gaat, zou best kunnen dat mijn schoonouders daar last van hebben. Vroeger moesten zij iedere zondag naar hun ouders met de kinderen en nu moeten wij dat, alleen omdat het zo hoort.
Zo lustmik er nog wel tien. De jeugd van tegenwoordig heeft toch wel meer verantwoordelijkheden dan dat wij hadden toen we zo oud waren. Huiswerkt, sportclub (je laat je team niet zitten, omdat je naar opa en of oma moet). Vroeger was dat wat normaler dan nu.

Nou moet ik zeggen dat ik mijn eigen ouders wat vaker zie, puur en alleen, omdat ze in hetzelfde dorp wonen en ik ze dus tegenkom in de Appie of op de markt. Verder hebben zij een druk leven en zitten er niet op te wachten dat wij elke zondag komen. Schoonouders (en dan vooral schoonmoeder) zijn achter de geraniums gekropen toen ze met 65 officieel bejaard werd de n en zitten inderdaad te wachten op bezoek en dan het liefst van ons met de kleinkinderen.

Het hoort zo, ik kan er niet zoveel mee. Sta open voor verandering en zie graag dat dingen van 2 kanten komen. Wij regelmatig daarheen zij ook eens hierheen en dat hoeft echt niet om en om.

Dat uitnodigen van opa en oma voor de kampioenswedstrijd was een laatste poging om ze eens deze kant op te krijgen, zonder dat we weer echt visite zouden moeten houden. En nogmaals vrij om te komen maar klaag dan niet dat wij niet zo vaak komen. In een weekend met een kampioenswedstrijd en huiswerk liggen onze prioriteiten anders. Je kunt er als opa en oma bij zijn maar je moet ook begrijpen dat de wedstrijd voor een 12 jarige belangrijker is dan een kopje thee drinken bij opa en oma. Als opa en oma dat niet willen en kunnen houdt het wat mij betreft op.

regenboog

Ik kan er ook niks mee en hier zijn ze er nu wel aan gewend dat we weinig tijd hebben.
Helaas zijn ze nog wel een beetje zo met aandacht van de kleinkinderen. Oma snapt niet dat ze niet automatisch aandacht krijgt als ze niet leuk is.

Wij gingen vroeger ook altijd naar opa en oma toe. Dat opa en oma bij ons kwamen was echt uitzonderlijk. Ik vond het als kind altijd heel raar als opa en oma op bezoek kwamen. Ook de ooms en tantes en neven en nichten gingen altijd naar opa en oma toe. Dat was zo de gewoonte. Mijn andere oma was een ander verhaal want die woonde bij ons in huis in.

Onze eigen situatie was weer anders. Schoonmoeder woonde in een ander land en hield niet van reizen dus we gingen ook altijd naar haar toe. Toen ze erg ziek was zijn we zelfs tijdelijk daar volledig heengegaan om die laatste maanden samen door te kunnen brengen. Ook die is zelden bij ons geweest. Mijn moeder woonde eerst ook ver weg maar die houdt wel van reizen dus die kwam ook regelmatig logeren. Later woonden we bij elkaar in de buurt (en nog steeds) maar omdat wij een veel groter huis hebben en met meer mensen zijn komt mijn moeder ook altijd veel bij ons. maar we wonen zo'n 100 meter van elkaar af dus we gaan sowieso veel heen en weer.

En zelf

Mijn getrouwde kinderen komen vaker bij ons dan andersom. Niet uit principe of zo maar dat gaat nu eenmaal makkelijker. Mijn ene zoon woont vlak in de buurt maar eigenlijk gaan wij daar nooit echt op bezoek heen. Ze komen altijd bij ons of bij de schoonouders (die ook in de buurt wonen). ik kom er alleen soms om kleindochter te halen en te brengen. We zijn er ook wel een paar keer wezen eten maar verder eigenlijk nooit. Mijn dochter kom ik wel vaker want zij woont verder weg. Dus ik ga af en toe een weekend daar logeren. Maar ze komt vaker hier heen.

Naar oma toe

Dát ben ik dan weer niet gewend. Mijn opa en oma kwamen ook naar ons en wij naar hun. Het is zelfs een keer gebeurd, dat mijn oma (toen ze weduwe was) in haar eentje op het station was aangekomen, om zich heen keek en zag dat mijn ouders nog niet aanwezig waren om haar te halen. "Nou, toen ben ik maar gaan loop'n." Wandeling van 5 kilometer! Het was dus redelijk over en weer, ook met andere ooms en tantes. Maar wel in een zeer lage frequentie. Míjn schoonouders kwamen bijna altijd bij ons. Schoonmoeder had een rijbewijs en daardoor was het praktischer als zij onze kant op kwamen. Daardoor heb ik de kerst- en paastradities ook ónze kant op getrokken. Kom maar lekker bij ons eten, dan hoeven wij niet naar jullie met de trein.

hier ook

Ik maak me er niet meer druk om. (Schoon)familie plant zo vaak zo veel en als het ons past, doen we mee, zo niet, jammer dan. Scheelt een hoop stressssss!
Andersom ook hoor, als oma jarig is, gaan we niet expres iets plannen, maar als oma haar verjaardag verzet en we hebben iets anders; helaas pindakaas! Gevolg? Wij worden als eerste gebeld of we kunnen, scheelt ook veel stresssss!

Alle grootouders op 1 na zijn hier overleden toen de oudste nog baby was. De enige overblijvende grootouder is autistisch en daar valt nauwelijks iets van te verwachten. Mijn kinderen hebben dus nooit opa en oma op visite gehad op hun verjaardag. Of bij het afzwemmen, of gaan logeren, of uit school halen. Desalnettemin, de kinderen doen het prima en hebben er geen last van.
Tel je zegeningen met opa's en oma's die hun eigen plan trekken. Geniet van elkaar zolang het kan, op welk moment of welke manier dan ook.

ach ja, ouders

mijn ouders houden niet van drukte/andere mensen, en komen altijd als er geen andere visite komt. Dat is op zich wel aardig, want zo hebben de kinderen meer aandacht voor opa en oma en vice versa. Ze komen wel op onmogelijke tijden, en klagen dan dat wij zo druk zijn;-) Dan komen ze bijvoorbeeld op zaterdag, terwijl we het huis vol hebben op zondag. Dan hebben we helaas niet veel tijd voor mijn vader en moeder, want de kinderen zijn naar scouting, er moeten boodschappen worden gedaan, taarten gebakken en huis opgeruimd etc. Maarja, het is niet anders.

Lieverdje

Ik zou dan de dagen daarvoor opruimen, boodschappen doen en zorgen dat ik de zaterdag verder klaar ben. Maar goed, ik heb superlieve ouders en de band is gewoon goed. Maar je bericht komt op mij wat koud en kil over eerlijk gezegd.

JennieDijk

Afgaande op wat je schrijft, vind ik je schoonouders erg egocentrisch overkomen en hun activiteiten duidelijk voorop stellen aan de verjaardag van hun kleinkind. Ik weet niet hou oud jouw kinderen zijn en hoeveel kleinkinderen je schoonouders hebben, maar kleinkinderen vinden het over het algemeen toch echt wel belangrijk dat oma en opa er ook zijn op hun verjaardag.

En hoezo…pas na 15:00uur komen omdat ze dan naar de stad gaan? Dit lijkt haast op pesten. Schoondochter vraagt dit, dus wij doen het lekker anders!
Kan het misschien zo zijn dat ze niet goed met jouw familie overweg kunnen en daarom zulk ontwijkend gedrag vertonen?