Relatietherapie. Teleurstelling

veel dieper liggende grondslag

ik lees nergens dat man ook maar 1 keer naar zichzelf kijkt.
hij vraagt altijd om argumenten en weerlegt ze keer op keer.
dat kan zakelijk een succesverhaal zijn maar relationeel is het een killer.
het gaat dan namelijk altijd om 'gelijk' hebben en dat is geen basis voor liefde.
dus als man niet die fundamentele neiging herkent kan hij er nooit aan leren schaven.
gr Angela

Ik snap niks van de reacties

Ben ik nu de enige die dit allemaal gezeur vindt?
Cayenne, ik ben er niet bij natuurlijk.
Maar uit jouw verhaal lees ik niks over 'dominante man met subassertieve vrouw'.
Ik lees over doodnormale gedoetjes tussen 2 mensen die samenleven en logischerwijze niet altijd hetzelfde willen.
Ik zou me als relatietherapeut ook niet graag voor het karretje willen laten spannen om op dit kneuterniveau zaken op te blazen.
Maar jullie zouden me vast geen goede therapeut vinden LOL

poeh zeg

Ik kan niet veel bijdragen maar je wel even gelijk geven, wat een rare therapeut, klopt helemaal niets van. Hij trekt duidelijk partij voor je man, dat hoort helemaal niet.

Ik vind de oplossingen van Flanagan en Tjor wel goede oplossingen. Wees heel duidelijk en laat je niet verleiden tot een discussie met hem. "Nee, ik neem die zwarte piste niet' ..." ja maar dit, ja maar dat....' niet op ingaan, gewoon nog een keer "Nee, ik neem die zwarte piste niet" en daarna geen antwoord meer geven, je kan geen discussie aangaan met iemand die niets zegt.
Met de jas, jullie kind(eren) worden steeds ouder, dus inderdaad, laat maar gaan dan, ik snap ook niet van hem wat het nou uitmaakt met die jas, ik zou hem ook hebben willen meegeven, zeker gezien de temperatuur die je beschreef. Het lijkt voor hem wel een machtspelletje? (mijn ex-man interesseerde het niet wat mijn dochter in haar tas had) Of je vraagt volgende keer wat je dochter wilt, mag zij beslissen, het is ook verder geen ramp, dan doet ze desnoods twee truien aan over elkaar als het koud is.
En met je voorbeeld van het nachtlampje, wat egoistisch zeg! Ik zou hem toch wel zeggen dat het jou totaal niet interesseert wat de therapeut hiervan vindt, je bent met mij getrouwd en niet met de therapeut en ik wil graag dat je me niet wakker maakt als je naar bed gaat. Dus sowieso al het grote licht niet aan en als jij wakker wordt van een nachtlampje (zou ik inderdaad ook van wakker worden) dan ga je dat toch niet aandoen? Je bent partners van elkaar, toch geen tegenstanders? Laat hem meedenken met een oplossing hiervoor want jij wordt wakker. Ik zou volgens mij als grap gewoon een keer het nachtlampje laten verdwijnen en uit het plafondlicht ook de lamp verwijderen. (mits hij hier niet woedend om wordt hoor, mijn ex had hier dan wel weer om kunnen lachen)

Kwartje valt

Cayenne, heb jij relatie therapie ingezet met het doel je partner te veranderen?

Weet je wat ik denk?

Vat dit niet verkeerd op Cayenne, en wat ik nu ga zeggen geldt niet alleen voor jou maar voor veeeel mensen (Inc uiteraard mezelf)
Ik denk dat jij tegen een probleem van jezelf bent aan gelopen en dat wilde gaan aanpakken, je wilde je verder gaan ontwikkelen.
Mooi!
Probleem bij dat soort ontwikkelingen is meestal dat je, dit gaat helemaal vanzelf, hier flink in wil gaan oefenen.
En op wie kun je het best gaan oefenen?

Idealiter leer je als kind/puber goed verweren. Als puber schop je flink tegen maatschappij/ouders aan. Die ouders worden je vervolgens zat, hetgeen prima is want die afstand kun je weer goed gebruiken om los te komen.

Gebeurt dat niet dan ga je in feite, op oudere leeftijd, iets in gang zetten waar weinig ruimte voor is. Je partner heeft niet zoveel zin om als oefenmateriaal te dienen. Je bent nog aan het oefenen dus eea verloopt niet verfijnd of strategisch. En omdat je partner veel tegenkomt zal hij vaak slachtoffer zijn van je oefenkunsten.

Maak je niet zo afhankelijk. Eis niet van hem jou als een prinsesje te behandelen. Ga gewoon (zoals je van coach geleerd hebt;) op assertieve wijze met hem in gesprek. Of trek je eigen plan. Zet gewoon dat slaapmasker op, of geef hem een eigen slaapkamer, of jezelf.
Assertiever worden betekent dat JIJ zelf meer voor jezelf opkomt. Niet dat je partner meer voor je op komt...

prinsesje

Hmm nou Donna, ik heb juist helemaal niet de indruk dat Cayenne als prinsesje behandelt wil worden, maar gewoon normaal, als partner, met respect voor elkaar. Haar man komt op mij over als een dominante man die het graag op zijn manier doet, en nu Cayenne wat meer van zich afbijt, vindt hij dat niet leuk en gaat met zijn hakken in het zand.
Ik hoop Cayenne, dat hij langzaam aan gaat inzien dat je een sterkere vrouw bent geworden die opkomt voor zichzelf. Alleen dat gaat tijd kosten, hij zal proberen te doen wat hij altijd deed, want dat werkte namelijk altijd.
Maar neem de tijd, het zal niet van de ene op de andere dag lukken. Ga trouwens alleen de strijd aan als het echt niet anders kan, bij andere dingen; gewoon je eigen plan trekken, jij doet het op jouw manier. En natuurlijk ook gewoon proberen dingen met humor op te lossen, lol te blijven maken met elkaar, anders is je relatie ook niet leuk meer.

Donna

Op zich prima adviezen, maar van wat ik hier hoor zal man van Cayenne andere manieren zoeken om zijn dominantie te vestigen. Hij wil (over) rulen, vermoed ik. En dan is het handig als er een derde partij is, een therapeut bijvoorbeeld die de redelijkheid van haar assertiviteit benadrukt. Iemand die hem er ook fijntjes op kan wijzen dat zijn haan niet altijd koning hoeft te kraaien. En dat is niet 'iemand willen veranderen' dat is gewoon vragen wat in te binden.

Bijzonder

Ik blijf lezen over 'twee mensen die beiden hun zin willen hebben'. Jullie lezen over een dominantie man die, hoe dan ook, wil overheersen.
Mogelijk hebben jullie gelijk, maar ik lees het niet.
Waar lezen jullie dat? Behalve dat ts aangeeft haar partner dominant te vinden??

Donna

"Eén keer nee zeggen, is niet voldoende voor mijn man. Het moet zo’n 5 keer herhaald worden, beargumenteerd worden, de irritatie stijgt en aan het einde van het verhaal is híj gepikeerd omdat ik “koppig” ben en hem niet volg."

En dan gaat het over iets wat zij niet wil (en verder niets met de harmonie in gezin of relatie te maken heeft) maar van hem moet. Ik noem dat dominant. Hoe noem jij het? Noem jij dit ' ze willen beiden gelijk hebben?'

Terug

'Ik heb CGT gehad en zij heeft me aangeraden om relatietherapie te gaan doen, iets wat ik zelf ook al wilde maar wat man lang heeft tegengehouden.' Terug naar deze therapeut dan: dit zijn de veranderingen, dit is het resultaat. Ook hier weer: ik heb mezelf gevonden, maar ga nu mijn man verliezen.

Tsjor

Cayenne

Zou het kunnen dat je een passief-agressieve houding hebt? Dat zou bij je man en bij de therapeut tot een tegenreactie kunnen leiden die erg stevig overkomt op jou. Omdat ze zich gemanipuleerd voelen.

Yanea

Dominantie wekt vaak passieve agressiviteit op en je weet niet wie begint. Maar een therapeut zou van deze dynamiek op de hoogte moeten zijn en het niet bij een partij leggen. En zeker zelf erboven moeten staan ipv aan te vallen.

Cayenne: voorbeelden van pa gedrag: zuchten, beschuldigen, heel verdrietig worden/ hoofdpijn krijgen ipv aangeven wat je niet leuk vindt of gewoon je grenzen stellen.

patronen

Ik vind die therapeut ook niet fijn klinken. Idd vond hij je waarschijnlijk te overbeschermend. Ja dat is dan misschien zo. Maar je man wil nooit een cm toegeven en zo ontstaan deze patronen. Jij wil je serieus genomen voelen (wat niet betekent dat je altijd gelijk krijgt).
De therapie is afgesloten, therapeuten zijn net mensen en hebben ook blinde vlekken, daar zou ik niet meer over inzitten.
Hoe ga je verder nu? Kan je na een flinke aanvaring nog met elkaar praten en erop terug komen? Hoe raak je uit dit patroon van meegaand en dominant naar wat meer cooperatief? Als jij voor jezelf opkomt dan moet dat natuurlijk ook niet met de botte bijl, misschien valt er aan je 'techniek nog wat te vijlen?'

Tenzij

Tenzij Dayenne gelijk heeft en het hem puur om de macht te doen is.

Zouden adviezen aan wat Dayenne kan veranderen aan zichzelf anders zijn als iemand er van uit gaat dat haar man vervelend gedrag vertoont veroorzaakt door haar exrg, of als zijn gedrag er sowieso zou zijn, maakt niet uit wat haar gedrag is? Ik ben daar benieuwd naar.

exrg = gedrag

Sorry

Die grenzen

Ik denk dat jij wel duidelijk je grenzen aangeeft maar je man luistert niet. En jij geeft misschien te weinig gevolg aan jouw eigen ‚nee’. Daarin zou je gesterkt kunnen worden dmv therapie of haptotherapie. Wat zou er gebeuren als je nog een keer kort ‚nee‘ zegt, eventueel gevolgd door een ‚wat begrijp je niet aan nee‘, je omdraait en wegloopt? Hij kan in dat geval niet in discussie gaan. Of, in het geval van je dochter dat ze niet mee kan met iemand die uit voorzorg de jas niet mee wil nemen.

Wat betreft in gesprek gaan met de therapeut kan voor jou eea ophelderen. Het doet mij denken aan iemand die jouw nee en jouw mans reactie daarop ziet als een angstige vrouw die enige aanmoediging nodig heeft en dat steeds afslaat. Het is kwalijk dat hij niet heeft uitgezocht wat jouw bewegredenen zijn. Ik ben benieuwd wat de therapeut zegt als je hem verteld dat jouw man het interpreteert als het gelijk aan zijn kant. Daar gaat relatietherapie natuurlijk niet over. Hoe komt het dat hij dat gemist heeft.

Jullie relatie is op dat punt ongelijkwaardig en dat is geen probleem als de sterkste net zo graag in therapie wil als de ander en bereid is te veranderen.

Relatietherapeuten kunnen het ook mis hebben

Iedere discipline heeft zijn beperkingen. Ik ben met mijn ex een aantal relatietherapeuten af geweest. Die gingen allemaal uit van "we moeten hier de beide partijen redelijk bij elkaar zien te krijgen want waar er twee vechten hebben er twee schuld". Daar zijn veel fouten bij gemaakt. En dat kwam simpelweg omdat ze van deze premisse uitgingen en niet wilden incalculeren dat het ook anders kon liggen. Dat mij ex een persoonlijkheidsstoornis had waarbij hele andere wetten gelden. Mijn geluk is dat die stoornis bij een ander instituut wel werd gesteld (en onderschreven door ex). Anders had ik nu nog met mijn handen in mijn haar bij een relatietherapeut gezeten.
Ik denk er ook nog wel eens over om betreffende therapeuten een brief te schrijven. Want als mensen nog geen diagnose hebben maar wel dit gedrag (zoals van mijn ex) vertonen, zou het een goed ding zijn als relatietherapeuten daar veel meer vanaf zouden weten.

disclaimer: ik zeg dus niet dat man van ts een stoornis heeft

Maar wat Thera zegt

is dus erg van belang: heeft hij dit gedrag ook bij anderen? Bij zijn kinderen, broers, collega's?
Goede vraag omdat we anders hier ook bij voorbaat uitgaan van 'waar twee vechten hebben twee schuld'

Cayenne

Het valt me op dat je alleen maar commentaar hebt op anderen. Op je partnet, op de therapeut. Geen enkele zelfreflectie. Wordt het niet eens tijd om te kijken naar jouw aandeel, zowel binnen je relatie als binnen die therapie?

Yanea

Daarom start ze toch ook dit topic, omdat ze met het gedrag van beide problemen heeft?

Het valt me juist op hoe graag Cayenne zelf wil leren. Ze schrijft ergens dat ze maar aan het denken is wat voor denkfout zij gemaakt heeft. En ze vraagt om uitleg als ze ergens op gewezen wordt hier op het forum.

Vind ik ook hoor Yanea

Ik vind dat ts best zelf wil leren. En ik vind het een teken van groeiende assertiviteit dat ze het niet alleen maar bij haarzelf zoekt.