Polly up-date

Polly toch

Hoe dan ook: dikke knuffel voor jou!
En ik moest lachen, niet om jou, maar om mezelf. We kennen elkaar 'goed', virtueel. Ahum. En laat ik nou altijd gedacht hebben dat de ADHD van je kinders niet van vreemden kwam, en dan bedoel ik niet vader, maar moeder. Ongelofelijk hoe ik zoiets compleet verkeerd heb ingeschat. Wist ik veel, nee, je weet niet veel als een vriendschap alleen virtueel is. Laat staan wat mensen weten als ze reageren op puur en alleen dit draadje. Dan weet je nog minder dan niks.
Ik heb bewondering voor je, je enthousiasme, je tomeloze energie en je groot gevoel voor humor. Dat maakt je ook de beste moeder die er kan zijn voor jouw speciale kinderen. Je bent een geweldig mens. Ik hoop dat de tijd gauw komt, dat je dat ook weer voelen kunt.
Ik zou je graag op vakantie willen sturen, lekker warm, lekker niks doen, uitrusten. Eindelijk eens volop tijd voor je eigen gedachten.
Maar helaas, ik heb je alleen een virtuele knuffel te bieden.

Waar ik nou toch steeds aan moet denken...

... is de kloof die jij, Polly schetst tussen hoe je je huwelijk van de afgelopen jaren heb beleefd en het idee dat er blijkbaar hier heerste dat je een geweldig huwelijk had.
Zelf zeg je ergens ook dat je jezelf een rad voor ogen draaide door je maar aan bepaalde dingen vast te houden en zo te geloven dat het prima ging. En dat je zelf in de eerste plaats de schepper bent van het beeld dat veel van ons van je hadden.
Wat me dan zo confronterend lijkt voor jezelf is dat je je nu toch ook af moet vragen wat je echt vindt en wilt en waar je je zelf toch weer naar een bepaalde situatie 'toepraat'. Ik bedoel dit niet als aanval hoor, maar ik hoop wel voor jou dat je hulp hebt om uit te pluizen hoe het echt zit voor jezelf.

Ik ken je niet zo heel goed

misschien wel een voordeel, maar bij mijn bleef wel een zinnetje uit het begin hangen in relatie tot de zwaarte die je ervaart met het opvoeden en hebben van drie kinderen met ADHD en een man met ADHD. Zelf ben je ook niet bepaald een rustig type. Ik lees nl iets over een studie die je aan het afronden bent naast werk. Vlak niet uit hoe belastend dat is (weet ik uit ervaring ).
En verder weet ik weinig van jullie situatie af maar de ene ADHD-er is de andere niet, mij komt het de schuld geven aan die vier ADHD-ers te gemakkelijk over. Er is meer dan dat. Kan het zijn dat je graag met al je tomeloze energie veel zorgt en misschien wat te weinig aan jezelf denkt?
Neem dat dan in ieder geval mee van deze situatie. Zorg ook voor jezelf. En dat is meer dan je ontwikkelen.

Polly

Been there, done that! Een paar jaar geleden zat ik in dezelfde situatie als jij nu! Moeilijk... Heel veel sterkte!

Ik kan je Orpheus (www.orpheushulpverlening.nl) van harte aanbevelen. Daar heb ik heel veel aan gehad. Ga naar een open avond in de buurt, met of zonder je man, praat met lotgenoten, er zijn er meer dan je denkt! Er is daar geen oordeel, geen oplossing, maar wel een luisterend oor en heel veel (h)erkenning!

Sterkte, Hasse

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Eens met dalia

Met het risico hier "neergesabeld" te worden door het forum: ik ben het helemaal eens met Dalia. Ieder ander met eenzelfde soort verhaal was hier al na een reactie of 10 met hangende pootjes vertrokken.

Het betreft hier wel 2 gezinnen die hoogstwaarschijnlijk uiteen gaan vallen door een verliefdheid.
En dat je man de handdoek in de ring wilt gooien geloof ik niets van. Die probeert de eer aan zichzelf te houden en neemt een houding van onverschilligheid aan.

Verder wil ik je wel heel veel wijsheid toewensen zodat je de voor jou en je gezin goede beslissing neemt.

Polly

ik zie dat er bij jou nog veel meer speelt. hier is dat deels zo. Ik heb al jaren een "gevoel" voor een ander, die persoon weet dat totaal niet. Er is ook nooit wat gebeurd. Maar op de achtergrond speelt het wel altijd een rol, ook in mijn relatie.

Knuffel!

Gewoon even een digitale knuffel. Wat nou goed of fout, wel jouw schuld, niet jouw schuld.. je hebt het moeilijk, je gezin heeft het moeilijk en ik denk aan je!!!!!

En nog een knuffel

Ik denk steeds maar weer aan je...xxx

Ongelijkwaardige relatie niet vol te houden

Voor allen die over Polly heen vallen haar relatie niet zomaar op te geven vanwege een verliefdheid:
Om jarenlang in een ongelijkwaardige relatie te zitten is zwaar. Op een gegeven moment trek je dat niet meer en ben je zo moe gestreden dat je niet meer verder kan.
Ik denk dat je vooral daar naar moet kijken en die verliefdheid even buiten beschouwing moet laten.
Zelf zit ik ook in een relatiecrisis. Relatie van ruim 20 jaar. Hier geen ADHD of autisme in het spel maar wel een ongelijkwaardige relatie. Man is erg onvolwassen, leunt heel erg op mij, en ik ben degene die hier de boel draaiende heeft gehouden al die jaren. Hier geen verliefheid. Op een gegeven moment ben je gewoon moe gestreden is de rek er uit en kun je gewoon niet meer. De koek is op.

Polly noem jezelf geen kutwijf, want dat ben je niet!!!! je moet jezelf niet naar beneden halen. Je hebt immers jarenlang alles gegeven voor je man en voor je kids. En voor je kids zal je dat blijven doen. Maar een man die alleen maar op jou leunt dat is niet vol te houden. Jij hebt ook wel eens iemand nodig, een sterke schouder om op te leunen, iemand die even voor jou zorgd ipv dat jij altijd alleen maar voor anderen aan het zorgen bent.
Een dikke knuffel en heel veel sterkte!

Virtuele schouder

Dikke knuf en een mollige virtuele schouder voor jou Polly !
G

Tjonge

Wat een geneuzel over anders reageren omdat wij Polly kennen. Polly gaat bepaald niet over een nacht ijs, gezien het feit dat ze al 20 jaar in deze relatie zit en al langdurig onder druk staat door de zware thuissituatie. Daarbij komt ze hier niet om afgeschoten te worden (omdat ze toevallig ook nog verliefd is geworden, een complicerende factor maar m.i. ook een gevolg van de omstandigheden) maar om een update te geven en uit te leggen waar ze gebleven was. Niet om nare commentaren te horen.
Degenen die zo kort door de bocht oordelen wil ik vragen om eens een weekje in Polly's schoenen te gaan staan.
Polly, je bent gewoon een supermens, maar zorg vanaf nu wel beter voor jezelf he!

Daar word ik

nou zo moe van..... pfffff een paar kritische noots van een aantal mensen richting Polly (en voor mijn gevoel allemaal heel netjes) en meteen duikt de incrowd er bovenop. Ja zo komen er zeker geen nieuwe mensen. Dat is nu precies het punt op dit forum. We kennen Polly niet (nee idd. maar is dat een probleem?) we weten niets van haar situatie (nee idd. maar moet dat dan? Kortom net wat Henk ook al zegt. ALle verhalen hebben 2 kanten ook die van Polly.

Eh Mollekey, heb je het over mij?
Volgens mij heeft Polly genoeg persoonlijke details vrijgegeven om op enig medeleven te mogen rekenen. En ja, haar man ook, maar ik heb hier ook niemand gezien die hem afvalt. Ik vind het trouwens super dat hij nu bezig is met therapie en hoop van harte dat zij allebei linksom of rechtsom het geluk weer zullen vinden. Of dat nu het Polly betreft of iemand die ik al dan niet ken onder een andere nicknaam, met zo'n verhaal maakt mij dat echt geen zier uit. Ik schrijf normaal gesproken zelden in relatiedraadjes, nu toevallig wel omdat Polly een bekende is en deze draad richting Relaties is verhuisd, so what?

Integriteit

Alle verhalen hebben 2 kanten?! Wie weet nog wel veel meer! Wat een Hollandse zuinigheid nu weer.

Punt is, dat dit er hier helemaal niet toe doet. Polly heeft hier namelijk zelf nadrukkelijk aangegeven begrip te hebben voor de opstelling van haar man.

Wij reageren hier, incrowd of niet, in alle vrijheid op haar levenssituatie. En die is slecht.

Zelf zou ik het als ´stank voor dank´ ervaren, als mijn man na zoveel jaren van trouwe inspanning voor een goede relatie, bij mij kwam aanzetten met een slap kulverhaal over niet de ¨troostprijs¨ willen zijn.

Laten we wel wezen: voor een dergelijke negatieve metafoor zouden voor hetzelfde geld heel andere, veel mooiere metaforen kunnen worden ingezet. Zelf heb ik die van ¨rots in de branding¨ aangedragen; en niet zonder reden.

Die man wil waarschijnlijk (inderdaad) de eer aan zichzelf houden, nu hij weet dat Polly verliefd is op een ander. Zijn gedrag is echter op zijn minst voorbarig.

Verliefd worden is bepaald geen misdaad. Sterker: ik vind het zonder meer een hartverwarmend verschijnsel. En als een verliefdheid niet goed uit komt, doordat men reeds gebonden is aan een ander; dan draait het erom hoe je met die verliefdheid omgaat.

Polly blijkt maar weer eens eerlijk en betrouwbaar. Ondanks dat ze smoorverliefd is, geeft zij haar man de mogelijkheid er samen uit te komen. En wat doet hij? Hij wentelt zich in zelfmedelijden. De sufferd.

Mijn beoordeling van de situatie en mijn bijdrages aan dit draadje waren heel anders geweest, als zij voor een kleinburgerlijk dubbelleven had gekozen. Aan huichelen heb ik namelijk de pest.

De opstelling van Polly´s man zie ik als een vorm van huichelen. Als er sprake is van liefde, dan ga je ervoor. Als er geen sprake (meer) is van liefde, dan zou je het lef moeten hebben dat toe te geven.

Eerlijk en betrouwbaar zijn; met een duur woord noemen ze dat ´integriteit´. In mijn omgang met mensen vind ik het een heel belangrijke eigenschap.

Het gaat mij er om

dat als je een ander berichtje plaatst (zoals Dalia bijv.) daar meteen iemand opduikt (in dit geval Vertigo)Waarom zo'n aanval op Dalia omdat zij een andere mening heeft. Waarom daar op reageren? Laat die reactie aub aan Polly over. Dat bedoel ik dus met de incrowd die metee in de verdediging schiet als iemand Polly een spiegel voorhoudt.

Ik ben het wel een beetje me Mollekey eens. Het lijkt wel of je bij een bekend forumlid alleen maar je vochtabsorberende revers aan mag trekken ('ah gossie arme jij, dikke knuf voor je") of mag toejuischen ("jij bent een kei altijd geweest en dat blijf je hoor").
Een wat meer genuanceerde reactie ('goh, je zegt dat je je zelf en ons een beeld voorhield wat nu niet blijkt te kloppen, maar zou je dat nu ook niet doen?) lijkt not-done. Blijft wel dat Polly in een moeilijke situatie zit maar dat zitten heel veel mensen die twijfelen aan hun huwelijk. Ik hoop overigens echt het beste voor alle partijen.

Vanuit de man

Ik vind het niet terecht om de echtgenoot in dit geval een zwakkeling zonder integriteit te noemen. Hij krijgt te horen dat hij niet twintig jaar gelukkig getrouwd is geweest, maar twintig jaar een groot kind is geweest aan wie zijn vrouw weinig tot niets had.
Als iemand niet met je verder wil, verandert dat je eigen perspectief op je relatie. Met terugwerkende kracht blijk je het fout te hebben gedaan, zonder dat je het wist. Je weet dat je je tekorten niet meer goed kunt maken. Je dacht dat de ander tevreden met je was, en dat was ze niet, en daar kun je niets meer aan doen.
Nu weet je hoe het zit, of hoe je partner vindt dat het zit, en dan wil je geen medelijden, geen mercy fuck, geen ontferming. Dan wil je geen troostprijs zijn, inderdaad. Dat is geen slappe hap, dat is juist je integriteit beschermen en weigeren te smeken. Graag of heel niet. Zij moet kiezen, en niet uit genadigheid of gemakzucht of verantwoordelijkheidsgevoel of hoe-het-hoort of wat-zullen-ze-wel-niet-denken bij je blijven of bij je terugkomen, maar omdat ze jou wil. En anders maar niet.
En buiten dat: als je van iemand houdt, zie je ze graag gelukkig. Als iemand zegt dat ze bij jou niet meer gelukkig is, wat blijft er dan nog over? If you love someone, set them free, om het cliché erin te gooien.

On topic

A.u.b. geen (meta)opmerkingen over het forum, hoe het forum draait en wie er wat wel of niet zou mogen zeggen. Over het forum loopt een draad in Off Topic. Houd het in deze draad bij het hier en nu en bij Polly.

Forumbeheer Ouders Online

Nou.

Die man wentelt zich in zelfmedelijden en is dus een sufferd? Dit vind ik echt een heel rare visie. Als er geen sprake is van liefde, dan moet je lef hebben om dat toe te geven? Sorry. Ik kan dit niet vokgen. En de reacties hier ook niet.
Ik ken Polly niet en dat zal het verschil wel maken. Ik gun haar een goed leven en veel geluk, maar ze is verliefd geworden op een ander, en kiest voor die ander en laat een gezin in de steek. Hoe goed ze dat ook probeert op te lossen. Dit kan gebeuren, het kan iedereen gebeuren. Maar haar acties zijn niet nobel. Die zijn egoïstisch. En dat kan ik ook nog billijken. maar dat die man hier dan achteraf zo neergezet wordt, dat vind ik stuitend. Ik vind dat echt slecht. Hoe lang jullie Polly al kennen en hoe graag jullie haar ook mogen.

Polly

Er lijken nogal wat misverstanden in de reacties. Heb je je man gezegd dat je helemaal en onvoorwaardelijk voor hem wilt gaan en je nieuwe liefde wilt opgeven? Of heb je hem gezegd dat je verliefdheid nu eenmaal een gegeven is, dat je niet uit de weg zult en wilt gaan?
Dat maakt nogal verschil, lijkt me. In het tweede geval is het jouw keuze jullie gezin op te breken, en lijkt het mij niet terecht hem te verwijten dat hij de handdoek in de ring gooit.

Mijn ex had helemaal niet de moed om mij te vertellen dat hij een ander had. Dat hij totaal onverwacht bij me weg ging en dat de kinderen daarvan te lijden hadden, dat alles lag dus helemaal en voor de volle 100 procent aan mij. Dat is de ergste trap na die je iemand kunt geven. Ik weet dat er wel degelijk een (overigens kortstondig gebleken) ander in het spel was, maar van zijn handelen heb ik na 5,5 jaar nog steeds last. Dus als je weg wilt omdat die verliefdheid te sterk is (een heel menselijke reactie), zeg dat dan eerlijk.

En overigens is een verliefdheid op een ander naar mijn mening niet iets dat verwijtende reacties zou moeten oproepen. Het is nogmaals menselijk en meestal heel begrijpelijk. Ik vind dan ook niet dat Polly te mild wordt bejegend, maar wel dat anderen hier in het verleden veel te hard zijn aangepakt.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Krin

Ik denk dat je er akelig dichtbij zit als je al niet voor de volle 100% gelijk hebt (over de man). Niemand wil een troostprijs zijn.
Ik denk ook dat Pol er over enige tijd, als er weer wat meer ruimte is om van een afstandje te kijken, weer anders tegenaan zal kijken. Hij is toch de vader van hun drie unieke, onvervangbare kinderen en je hebt twintig jaar lang vrijwel alles gedeeld. Dat kun je onmogelijk zomaar aan de kant schuiven; ook als je elkaar verlaat, kom je nooit helemaal van elkaar los zolang die kinderen er zijn.

Het was ook een beetje voorlezen uit eigen werk, vandaar. Een oud werk, gelukkig. En doordat ik later nog veel met mijn ex over deze en andere zaken heb gepraaat, denk ik ook te weten dat je in Polly's situatie evengoed hopeloos klem zit in wat je wilt en durft en kan. Het enige pluspunt is dat je af en toe kunt baden in de gloed van je ontdekking van jezelf (en die ander).
Een kant kiezen is zinloos. Ze zijn geen van beiden te benijden.

Polly

Laat iedereen maar praten, alleen JIJ weet hoe en wat, hoeveel moeite je deed voor je huwelijk en je kinderen.

En ik ken je niet dus geen vriendjespolitiek... alleen wrevel over de vingertjes. Kies voor jezelf na jaren van opofferen, want als jij dat zo voelt dan is dat jouw goed recht. Veel relaties gaan de mist in omdat de vrouw geeft en geeft en geeft... de man niet reageert als ze hulp vraagt (effectief of emotioneel) en dan barst de bom want de vrouw is totaal op.

Ik heb zelf moeten ondervinden dat de klok terugdraaien naar een moment voor de bom heel moeilijk is. Mij is het alvast niet gelukt. Man was er te weinig en ik dobberde maar verder. De fundering was uitgehold en het huis stortte in.

Proficiat met je komende diploma en je nieuwe functie! Hou je vast aan de zaken die er zijn, baan, huis, kinderen, dat zijn je nieuwe funderingen...

Beste mensen

Bedankt voor alle reakties, zowel de kritische als e meelevende.
Iemand vroeg hoe het nou zat: ik werd verliefd op een ander, ik vertelde het vrij vlot daarna tegen mijn man: ik heb gezegd dat ik met mezelf in de knoop zat omdat ik niet kon kiezen op dat moment.
Man heeft gezegd: ga het maar uit zoeken. En heeft vrij kort daarna gezegd: ik ken je, ik wil dat je gelukkig bent, en dat ga je met mij nooit meer worden, ik wil de troostprijs niet zijn. We gaan dit samen goed oplossen...

Het feit dat ik verliefd ben geworden op een vrouw maakt voor mijn man heel veel uit, HIj heeft het gevoel dat ik daarmee veel gelukkiger kan zijn, hij wil en kan voor zijn gevoel niet concurreren met en vrouw. Hij is op een vreemde manier ook gewoon heel blij voor mij en trots op mij dat ik mezelf op die manier heb terug gevonden.

Geloof me, alles gaat hier in goed overleg, we praten, ik wil geen kwaad woord horen over mijn man. Het is zeker geen sufferd.

Morgen heb ik weer therapie, en hij vrijdag weer.
Ik probeer het goed te doen, wil niemand verdriet doen, maar het is nou eenmaal gebeurt en ik kan en wil niet meer terug...We gaan het zo goed mogelijk proberen aan te pakken, voor de kinderen..
we doen ons best...

Groet, Polly

Och polly

Nou, dat wat je man zei klinkt niet als iemand die de handdoek in de ring wil gooien, meer als iemand die echt heel erg veel van je houdt.
Je zegt wel dat je ondanks verliefdheid redelijk verstandelijk kan benaderen, maar dat is natuurlijk net zo betrouwbaar als een dronken automobilist die meent dat haar reactiesnelheid nog adequaat genoeg is.
Weet je heel zeker dat je niet zelf nu de hoofdprijs laat liggen vanwege een troostverliefdheidsprijs?
Hadden jij en je man voor deze verliefdheid nog gezamelijke dromen voor de toekomst, (wilde) plannen, dingen die jullie samen wilden verwezelijken? Dat maakt ook deel uit van Herman, zonder gaat het gist erin dood.
Groeten Primavera