Polly up-date

Sterkte

Vervelend zeg, ik wens je veel sterkte toe!

Sterkte

Wat fijn om toch even je stem te horen, Polly. Ik hoor de moeilijkheden maar ik hoor nog steeds de Polly-kracht. Of moet ik zeggen Polly-power? Dat klinkt wat te popi misschien. Denk aan je!

Ach polly

Ik had je inderdaad al gemist. Wat naar om te horen dat het even wat minder gaat. Sterkte met alles! (En gefeliciteerd met je diploma natuurlijk).

Polly!

Veel sterkte in deze verdrietige omstandigheden! Met de wens dat het beste wat mogelijk is bereikt kan worden, door jullie samen! Alle goeds!!

Wat naar

Wat een vervelend nieuws! Ik hoop echt dat jullie er samen uit komen en dat je er niet alleen voor komt te staan... Heel veel sterkte!!!!

Wat lief!

jullie reacties! en al zo snel..

tsss "zie je dat ik het wel kan"- voorbeeld...
nou we zijn een desillusie rijker.

Ik ben moe, moe gestreden, samen wonen met 4 mannen met adhd ( ja ook man heeft nu een diagnose, en de jongste is nog jong, maar ook die gaat hem krijgen) hakt erin.
Ik ben jaren moeder en vrouw geweest, en ik heb alle ballen hoog kunnen houden. Nu ben ik moe..ik krijg de ballen niet meer omhoog.
De laatste 1,5 jaar ben ik buiten de deur gaan werken, en ben ik gaan studeren. Ik werd ineens ook een gewaarderde collega, en klasgenoot. Mijn leven word groter, dat van manlief niet. We zijn elkaar ontgroeid..
Daar helpt geen lieve Herman meer aan. Vooral omdat ik moe ben en de energie niet meer heb om er voor te vechten.
Daarbij heb ik nog een kant van mezelf ontdekt die er waarschijnlijk altijd is geweest, maar waar nooit ruimte voor is geweest. Het is alsof ik in alle chaos mijzelf weer terug vind. Ik kom thuis... en helaas is dat niet bij mijn mannen.
Mijn leven in puin.... komt dat zien!
Ik dacht de wijsheid in pacht te hebben, helaas blijkt dat niet zo te zijn.
dank je wel voor jullie medeleven....al heb ik het niet verdient.
Ik ben de mol....

liefs polly

Polly toch,

wat vind ik het naar dit van jou te lezen. Ik was altijd een beetje jaloers op je levenslust en energie. Ik hoop dat je die weer terug mag vinden en dat je samen met je man ook weer de weg terug mag vinden!
Knuffel...

O jee

ik ook Polly, ik ook. Ik ben ook moe. Moe van het opvoeden van die ene grote ADHD-er die maar blijft ontkennen dat hij het heeft, die maar blijft doen wat hij de kinderen verbied, die maar blijft doordenderen en totaal geen rekening met mij houdt. En ik weet niet wat ik er mee moet.

Zoek hulp

Voor dat het te laat is
.....

Waar?

waar zoek je hulp met zoiets?

ga naar je huisarts, die kan je verwijzen.
Of ga naar de instantie waar je met je kinderen bent geweest.
als je geen hulp zoekt zit je over een tijdje in mijn situatie en dat is niet fijn. Ondanks dat ik een man heb die wel nu inziet dat er ook een deel bij hem ligt. Maar zelfs met een diagnose en met medicatie, is het probleem niet verdwenen..

Ach polly

Ik wil je vanaf hier heel veel sterkte wensen. Wat een naar bericht dit. Noem jezelf geen verrader, soms gaan die dingen nu eenmaal zo. En wie weet kunnen je man en jij elkaar toch weer vinden. Maar ontken jezelf niet. Nogmaals veel sterkte en wijsheid gewenst.

Chris

Ach polly

Ik moest vanmorgen nog aan je denken toen ik iets over Herman las. Wat jammer dat je relatie er nu zo voor staat. Ik vind wel dat je bericht krachtig klinkt, hopelijk kom je hier beter uit dan hoe het was.
Veel sterkte! En schaam je er vooral niet voor nu het bij jou ook niet zo geweldig gaat. Dat overkomt de besten ;-)

Pas op!

Allereerst, wat akelig dat dit nu speelt bij jullie! Dus allereerst wens ik jou/jullie veel sterkte en wijsheid!
Maar pas op met alles wat je denkt, voelt en misschien wel zeker denkt te weten over jezelf en jouw/jullie situatie. Je zit nu in een dubbele crisis: je bent aan het einde van je krachten doordat er jarenlang een te groot beroep op je is gedaan. Daarnaast (deels daardoor??) heb je een relatieprobleem en daardoor ben je ook vatbaar voor van alles en nog wat. Dat alles maakt dat de kans groot is dat je overhaaste en foute beslissingen neemt omdat je geen helder zicht hebt op jouw situatie. Wacht alsjeblieft met het doen grote uitspraken, met t nemen van grote beslissingen.
Wat je nu ook voelt ten aanzien van jezelf, je man, je gezin, je hele situatie, bedenk dat je ooit daar je vaste grond had, dat je mannen je alles waren. Ik zeg niet dat je ten koste van alles je relatie moet redden, maar geef jezelf (en je man) de tijd om alles goed onder ogen te zien, te kijken of er nog iets over is van wat jullie ooit bond en of er nog mogelijkheden zijn om bij elkaar thuis te komen, zelfs met nieuwe aspecten in je leven.
Neem pas beslissingen als de chaos over is, als je tijd hebt gehad om rustig na te denken. Alleen en samen! En zorg dat je bij dit alles zelf ook hulp hebt!
Sterkte, Aagje

De therapie gaat hem en ons wel helpen, om samen goede ouders te zijn voor onze zoons, die ons keihard nodig hebben.
Maar het feit dat ik veranderd ben, of eigenlijk nu pas mezelf ken, is de oorzaak dat we waarschijnlijk niet meer samen zullen zijn in de toekomst.
Maar zeg nooit nooit, want dat heb ik inmiddels ook wel af geleerd.

Aagje

Ik weet dat je gelijk hebt, en daar heb ik natuurlijk al een heleboel gesprekken over gevoerd, met verschillende mensen.
maar de chaos gaat pas over als we eerst een beslissing maken, daarna keert de rust weer terug hopen we, en zien we wel weer verder.
De beslissing is nu, extra woonruimte zoeken, om zo een plek te hebben waar we beide af en toe heen kunnen als we lucht nodig hebben. Zo blijven de kinderen gewoon hier in ons huis, alles is dan duidelijk.
Dat gaan we natuurlijk pas met de kinderen bespreken als we daadwerkelijk iets hebben gevonden. En god weet hoe lang dat dat nog kan duren... dus voorlopig zijn we nog gewoon hier samen in huis. Geen ruzie, geen wrok, goede vrienden, veel praten.....

Polly

Jemig. Ik heb met jullie te doen. Dat jij door je opleiding en je werk nu je net jezelf hervindt en dat dan dit de conclusie moet zijn. Ik zat wel heftig te knikken bij Aagje hoor, ik heb ook het idee dat het stof eerst moet neerdalen. Er is zoveel gebeurd de laatste jaren. Heb je het gevoel dat jij groter gegroeid bent en je man nooit zal kunnen meegroeien? Weet je dat zeker?
Nou ja. Succes en sterkte en van alles wat je nodig hebt gewenst. Laat die ballen af en toen maar lekker kletteren, voor zolang als het nodig is.

Ach lieve polly

Wat een dapper besluit, ook al is het onwijs verdrietig. Ik wil je heel, heel veel sterkte wensen. Wat moet dit moeilijk voor je zijn. Ik hoop dat jullie beiden er op een goede manier doorheen weten te komen, wat de toekomst ook mag zijn.

Ach polletje

Wat fijn dat je even iets laat horen, en wat naar dat je het zo moeilijk hebt nu. Ik hoop ook zo dat je er over een poosje op terug kunt kijken als het juiste besluit waar je sterker en blijer uit bent gekomen. Knuffel voor jou (en ook eentje voor tuuttuut, de groeten aan...).

Jemig, polly!

Wat een shockerend bericht! Jij, onze OOL-relatie-rots-in-de-branding.

Ik wil je heel veel sterkte toewensen, en de rest van je gezin ook.....

Ingrid

Nick wissel?

wie ben je mea proefrok?? hilarische naam trouwens..

Polly

Wat is het dat je bij jezelf ontdekt hebt? (sorry voor mijn nieuwsgierigheid, maar je hebt het al een paar keer genoemd en dan ga ik lopen dubben ;-)

Jaaaa

ik zal het maar gewoon vertellen, want anders blijft het zo vaag..

ik maak er een potje van, en nou blijk ik er nog zelf een te zijn ook!!!

tja.. het kan raar lopen in het leven.

Lieve polly

"Maar het feit dat ik veranderd ben, of eigenlijk nu pas mezelf ken, is de oorzaak dat we waarschijnlijk niet meer samen zullen zijn in de toekomst"
Dat is nu net wat ik bedoel. Hoe weet je, in alles wat er nu over je heen komt, dat wat je nu over jezelf geleerd hebt, hoe je jezelf hebt leren kennen, dat dat waar is? Hoe weet je dat je oordeel van nu waardevoller/beter is dan de tijd dat je jezelf anders kende?
Lieve Polly, geef jezelf rust om het stof te laten neerdalen, zoals Krin zegt. Uiteindelijk moet je kunnen zijn wie je bent, dat staat buiten kijf, maar trek geen overhaaste conclusies. Soms laten dingen zich anders aanzien dan ze zijn, soms lijken ze groter, heftiger en omvattender dan ze zijn. Soms ook niet, maar zoals jij nu schrijft over jouw situatie, denk ik dat je meer tijd nodig hebt om alles op z'n werkelijke waarde te schatten. Woonruimte om apart te kunnen zijn kan helpen om op adem te komen en van n afstand beter zicht te krijgen op jouw gevoelens, gedachten, identiteit en wat al niet meer. Maar dat kan alleen maar als je t ook daarvoor gebruikt en niet wanneer je de tijd daar alvast gebruikt om te investeren in n nieuw leven.
Sterkte, Aagje

Zou het kunnen...

Ik vermoedde al zoiets Polly, zou het niet kunnen dat je 'gewoon' verliefd bent geworden op een vrouw? Dus los van of je ineens van geaardheid bent veranderd. Als je verliefd bent zie je de zaken niet helder (been there) en kun je vreemde beslissingen nemen.