Mijn man liegt en bedriegt

Wat dachten jullie ervan

Om eerst eens even af te wachten of Woedende moeder nog wel terug komt?

Kunt hier wel hypothetisch elkaar de hersens gaan inslaan, prima als jullie daar zin in hebben. Maar ik vind de uithaal van haar zo bijzonder dat ik niet uitsluit dat dit uh tja wat anders in elkaar kan zitten dan jullie nu voor ogen hebben.

De beestjes niet voeren enzo....

Ad/ Pennestreek

Nou als dit de tekst van Pennestreek zou zijn ben ik het er volkomen mee eens:

"Zij is duideliljk geweest. Daar ligt haar grens, en hij weet dat. En dat heeft niets te maken met triootjes of welke seksuele voorkeuren deze twee mensen verder nog maar hebben.
En dat hij recalcitrant zou worden van haar controledwang, dat vind ik helemaal een rare gedachte. Erg kinderachtig om te beginnen, maar vooral een soort blaming the victim. 'Ja, maar als je je man zo kort houdt, dan vraag je er ook om'... "

En afgezien van die paar uithalen die ik er nu uitgehaald heb (:-) vind ik het een erg steekhoudende argumentatie.

Woedende vrouw

Het ging om jou. Hoe gaat het nu met je?

Markat,

Ik gaf niet aan wat ik ervan vind. Maar puur een gelegenheid voor TS om vanuit een andere gedachtegang naar haar situatie te kijken, voor ze resoluut alles achter zich laat.

Lavell

Interessante zienswijze. Ik denk alleen dat het voor veel mensen lastig is om zo tegen de in de cultuur (en dus je omgeving) ingebakken denkwijze in te gaan.
Ik had laatst een discussie met mensen over de vraag wat er zou veranderen als de gemiddelde leeftijd van mensen rond de 130 komt te liggen. De meeste waren het er over eens dat het concept huwelijkse trouw dan niet vol te houden is. Maar bij 80 jaar zien we dat schijnbaar nog anders.

Dat denk ik niet

"Maar bij 80 jaar zien we dat schijnbaar nog anders."
Nou nee.
ttps://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2015/37/meer-echtscheidingen

op OO

Ik bedoel dat we dat hier op OO (in deze discussie in ieder geval) anders zien.

Alkes

Nee, ik geloof niet dat "we" hier op OO vinden dt mensen altijd bij elkaar moeten blijven. Ik in elk geval niet.

Ik denk alleen dat het beter is als TO niet woedend een definitief besluit neemt (om te gaan scheiden), maar dat ze eerst wat meer tot rust komt.

Daarna kan de bekijken wat ze, ook rekening houdend met haar kinderen en het feit dat ze misschien wel co-ouderschap krijgt bij scheiding, er financieel ernstig op achteruit gaat (volgens mij geen baan), dan wil doen.

En het kan nog steeds zijn dat ze dan een echtscheiding wil. Maar misschien wil ze het dan toch nog proberen, bijv. m.b.v. relatietherapie.

ff zo

Het gaat mij er vooral om dat de reactie vrij snel is dat vreemdgaan een reden is voor echtscheiding. De vraag die er achter ligt is en die Miriam terecht neerlegt, is hoe het komt dat we vreemdgaan zo erg vinden. Daar reageerde ik op. Maar het is eigenlijk beetje vervuiling van dit draadje, want ik heb de rest van de berichten niet echt gelezen.

Waarom we vreemdgaan erg vinden?

Omdat partners ooit aan elkaar hebben beloofd trouw te zijn. En als dan blijkt dat een van beide partners zich daar niet aan houdt/gehouden heeft, dan is dat de oorzaak van een breuk in het vertrouwen. Tenminste, laat ik het bij mezelf houden, zo kijk ik er tegenaan.
Ik vind vreemdgaan geen reden voor echtscheiding, en zeker niet als het een eenmalig iets is geweest, maar ik vind wel dat die breuk in het vertrouwen een serieuze bedreiging is voor de relatie. Zeker als degene die het vertrouwen beschaamd heeft vindt dat de andere partner daar maar overheen moet stappen.

Pennestreek

"Zeker als degene die het vertrouwen beschaamd heeft vindt dat de andere partner daar maar overheen moet stappen."

Dat dat een reden voor extra boosheid zou zijn vind ik ook heel bijzonder. Gewoon overheen stappen is veel beter voor jezelf, je partner, je kinderen en je vrienden en kennissen.

Het kan natuurlijk zo zijn dat je er samen uitkomt en dat je de relatie voortzet. Dat is iets anders dan "er gewoon overheen stappen". Dat zeg je toch nooit tegen iemand die ongevraagd ergens bij betrokken wordt?

En hoeveel keer

Mag je daarmee wegkomen tot de ander er wél over mag vallen en er niet meer overheen hoeft te stappen?

Ik flik wat en de ander moet er maar gewoon ff overheen stappen. Ik vind 'm bijna leuk.
En dan is het ook nog een cultuur dingetje dat je dat niet accepteert.

Wat nou als de vreemdganger daar zelf een keer over na gaat denken vóórdat ie buiten de pot piest?
Of als iemand gewoon eens probeert eerlijk te zijn?

Ik snap het ook niet meer helemaal

Dus jouw eigen normen en waarden (bijvoorbeeld trouw in een relatie) moet je maar overboord zetten om toch maar de relatie goed te houden, en als je dat niet kan is dus eigenlijk het mislopen van die relatie je eigen schuld, en niet die van degene die zich niet aan jullie onderlinge afspraak (trouw zijn aan elkaar) gehouden heeft.
Bijzondere redenering.

Er overheen stappen is beter voor jezelf zeg je Ad. Geldt dat ook voor fysieke mishandeling, of trekken 'we' daar wel een grens? Verslavingen? Schulden maken? Wanneer mag je als partner dan wel een grens trekken?

Nogmaals, ik vind vreemdgaan niet per definitie reden tot echtscheiding. Maar als de bedriegende partner zich niet schuldig voelt, geen begrip heeft voor de gevoelens van zijn/haar partner heb je echt een probleem van een ander kaliber, want dan doet de ander en wat die denkt en voelt er blijkbaar helemaal niet toe.

Banjo

Welkom in de echte wereld. Mensen zijn niet heilig. Mensen maken fouten. Mensen zoeken grenzen op. Mensen vertellen niet alles aan hun partner. Bewust of minder bewust. Is altijd al zo geweest en zal altijd zo blijven. Waar mensen zijn, wordt vreemd gegaan (etc). Overal ter wereld.

Jouw vraag 'En hoeveel keer mag je daarmee wegkomen' vind ik persoonlijk een nogal wonderlijke. Alsof je een leraar op school bent die wil bepalen hoevaak een leerling te laat mag komen (of zijn huiswerk niet maken) voordat hij straf krijgt. Zo werkt het toch niet in een relatie (en met kinderen)? Je hebt elkaar trouw beloofd, ja, maar er was ook nog iets met 'in voor- en tegenspoed'.

Ik vind dat Ad en Miriam Lavell zinnige bijdragen leveren aan deze discussie. Misschien moet je ze nog een keer doorlezen.

En over eerlijkheid.... Vrijwel alle mensen hebben zo hun geheimen. Niet alleen vreemdgaande mannen (waarom verwacht je eigenlijk dat een man daar heel open over is?) maar ook vrouwen. Jij waarschijnlijk ook wel. Weet je hoeveel vrouwen bijvoorbeeld liegen over de prijs van nieuwe kleding of schoenen? Of hoeveel vrouwen een orgasme faken?

Pennestreek

"Geldt dat ook voor fysieke mishandeling, of trekken 'we' daar wel een grens? Verslavingen? Schulden maken? Wanneer mag je als partner dan wel een grens trekken?"

Je mag natuurlijk altijd grenzen trekken en daar vervolgens over onderhandelen. Bij grenstrekkingen horen grensoverschrijdingen en dan maak je dus ruzie. Allemaal redelijk normaal en alledaags.

Minder normaal is het als je partner je structureel ongelukkig maakt door je bijvoorbeeld emotioneel en/of seksueel te verwaarlozen of zelfs te mishandelen. Of door je kinderen emotioneel of fysiek te mishandelen. Kun je bij incidentele seks-buiten-de-deur ervoor kiezen om je schouders erover op te halen, in dit soort gevallen kan dat niet. Een heel andere categorie dus wat mij betreft.

In dat soort gevallen zou ben ik vaak ook voor een scheiding. Ik ben normaal gesproken geen voorstander van scheidingen, maar er zijn hier wat gevallen langsgekomen van vrouwen waarvan je echt niet kon verwachten dat ze bij hun partner zouden blijven.

Vinden dat mensen zich niet moeten voelen zoals ze zich voelen

Wat me zo bevreemdt in deze discussie is dat er mensen zijn die vinden dat sommigen zich maar niet zo moeten voelen als ze zich voelen. Dus "ja jij voelt je #$%^over het vreemdgaan en het bedrog maar dat is niet handig want mensen zijn nu eenmaal niet trouw en bovendien wordt je daar ongelukkig van" en "je kan je er beter overheen zetten want anders moet je misschien gaan scheiden en dat is rot voor iedereen" (ja is ook rot maar waarom wordt dat niet tegen de vreemdganger gezegd.) Maar ik vind dat je dat niet kunt zeggen. Eigenlijk kan je ook tegen de vreemdganger niet zeggen: "je moet niet met anderen vrijen" Het enige wat je kunt doen is vragen om eerlijk te zijn over wie je bent, wat je wilt en wat je voelt.

Sommigen mensen kunnen een open relatie aan. Anderen niet.
Het is handig als mensen daar eerlijk in zijn, tegenover elkaar en zichzelf. En vooral eerlijk blijven.

Het gaat toch niet aan om iemand tien jaar lang het idee te geven dat ze in een monogame relatie zit en dan als blijkt dat dat niet zo is, te zeggen "ja maar daar hecht je ook te veel waarde aan". Nee, hup eerlijk zijn, vanaf het begin.
Niet tegen mensen dat hun gevoel erover niks waard is als er duidelijke grenzen zijn aangegeven en afspraken gemaakt. Dat is alleen doorgaan in onheus gedrag.

Rozeblaadje

Welkom in de echte wereld?
Alsof je weet wat ik nog niet of misschien wel heb meegemaakt?

Precies, in voor-en tegenspoed.
Dat betekent dat degene die ergens een probleem mee heeft niet meteen de armen van een ander inrent.

Mijn vraag hoe vaak je ergens overheen moet stappen is niet zo wonderlijk alswel net zo belachelijk als een ánder mij vertelt wat ik moet doen in een situatie. En daarom schreef ik dat op.

Ik hoef niets door te lezen, want wederom hoef je me niet arrogant te vertellen wat jij vindt dat ik moet doen.
Soms zijn mensen het oneens, zoals nu.

Ik hoef nergens over te liegen, want ik woon helaas alleen. Ik kwam uit een huwelijk waar ik langdurig bedrogen ben. En ik maakte daarop een andere keuze dan waar hier voor gepleit wordt. Maar dat kon pas toen de ander eerlijk was geweest snap je?
Ik heb geen geheimen voor een partner van dat formaat.
Liegen over kleding die ik niet maar dat is wel even iets anders dan vreemdgaan met alle soa's ten spijt zeg.

het klinkt zo raar 'ik ben voor een scheiding in die en die situatie'. Er spelen zoveel factoren mee, het gaat om verchillende personen en situaties. Het klinkt alsof je jezelf een soort alles weter vindt.
En ... gemakkelijk over vreemdgaan heenstappen? nee, als je dat vindt dan moet je van te voren afspraken maken over wel of geen sexuele contacten met anderen. De meeste mensen maken tenslotte ook afspraken over trouw zijn.

Doe je dat niet dan heb je in feite niets te mopperen. Maar niet eerst afspreken dat je trouw bent, toch vreemdgaan en als ze erachter komt ineens gaan mekkeren dat het zo erg niet is.

Orgasme faken )

Rozenblaadje (OT), ik moet er bijna om lachen. Onder welke steen lig jij? Wie faket er tegenwoordig nog een orgasme? Over eerlijkheid gesproken.....

Sidonia

Inderdaad, of ik voor een scheiding ben is natuurlijk niet erg relevant. De betse kapiteins staan aan wal en zo.

@Emma

"Rozenblaadje (OT), ik moet er bijna om lachen. Onder welke steen lig jij? Wie faket er tegenwoordig nog een orgasme? Over eerlijkheid gesproken....."

En nu moet ik dus lachen. 'we' zijn 'tegenwoordig' allemaal vreselijk eerlijk? Fantastisch als je zo positief naar jezelf en de medemens kijkt. Maar eh... het is natuurlijk wel reuze naïef. Of het nou gaat om nep-orgasmes, je financiele situatie of om vreemd gaan: massa's mensen houden er geheimen op na. Volledige Openheid en Eerlijkheid klinkt natuurlijk fantastisch, maar je houd jezelf een beetje voor de gek als je daarin daadwerkelijk gelooft.

Sla het OOL-archief er maar eens op na.

Is dat gebeurd dan?

Tante Sidionia "De meeste mensen maken tenslotte ook afspraken over trouw zijn."
Is dat zo? Ik heb er nooit iets over gezegd en volgens mij staat er ook niks over in ons huwelijkscontract.

Is er een standaard formulering bij een kerkelijk huwelijk?

Ik denk eigenlijk dat het om een ongeschreven regel gaat die in stand blijft, niet omdat de echtelieden hierover een goed gesprek hebben gehad, maar omdat een ieder van ons al dan niet virtueel wel eens getuige is van de ontdekking van overspel en de reacties die daar automatisch op volgen.

Ik denk dat het goed is om die automatismen los te laten en in een andere vorm te gieten dan boosheid, enorm verdriet en echtscheiding naar het model: ik moet hem niet meer en van mij krijgt ie niks meer.

De vrouw die de touwtjes dan maar zelf in handen neemt en de benen neemt met de kinderen, vindt ook juridisch al geen steun meer. Ze zal de kinderen en het gezag erover echt moeten delen. Weglopen kan helemaal niet.

Het is verstandiger om na te denken over hoe blijven er voortaan uit zal zien.

Afspraken

Mijn ex-partner en ik hadden wel degelijk afspraken gemaakt over trouw zijn. We zouden trouw zijn en als we heftige (lust)gevoelens o.i.d.voor iemand anders zouden hebben, zouden we daarover praten, maar niet vreemd gaan.

Helaas liep dit allemaal anders. Ex heeft met diverse andere vrouwen gerotzooid, en achter mijn rug om. Het liegen vond ik veel erger dan die andere vrouwen.
Zelf was hij altijd vreselijk jaloers als ik maar gezellig met een andere man praatte/lachte, terwijl daar nooit iets achter stak. Zoals de waard is, vertrouwt hij zijn gasten....

Hij wilde op een gegeven moment zelf scheiden omdat hij verliefd was op iemand anders. Deze liefde ging al over tijdens de scheiding, maar zijn hele gedrag is zo respectloos geweest, dat ik hem echt niet terug wilde.

Ik vind het getuigen van weinig zelfrespect om te zeggen dat je maar bij elkaar moet blijven terwijl je partner liegt en bedriegt. Ik verdien echt beter dan iemand die het belangrijker vindt om zijn ego te voeden met affaires dan om rekening te houden met de gevoelens van zijn vrouw en kinderen (hij had bijvoorbeeld een stiekeme date op de verjaardag van jongste kind).
Als hij zo ongelukkig was (en dat is de vraag, of dat zo was), had hij hierover moeten praten met mij, i.p.v. een geheim leven te leiden. Ik kwam er nota bene een half jaar na de scheiding achter dat ik ook nog een soa had opgelopen.
En Ad Hombre: de beste stuurlui staan inderdaad aan wal. Ik dacht nooit te zullen scheiden. Never say never....

Ben overigens wel gewoon on speaking terms met ex, ook al vind ik hem een douchebag.
We zijn bijna 25 jaar getrouwd geweest en de jongste was gelukkig al 18 toen we uit elkaar gingen, maar toch geeft het je kinderen een knauw, ook al zijn ze niet meer klein. Maar om daarom bij elkaar te blijven...Nee. No way.
Een scheiding is niet leuk, maar het is nog veel erger als iemand die je maatje zou moeten zijn, je zo voorliegt en bedriegt.

Victoria

Dat is wel weer een heel ander verhaal dan van de OP, he. Als iemand van je wil scheiden omdat hij een ander heeft kan ik me ook moeilijk voorstellen dat je hem nog wilt houden.

Maar bij de OP luidt het verhaal toch anders. Die man beweert (tot afschuw van andere OO-ers) dat het niks voorstelt. Dat is toch echt wel een totaal ander verhaal dan 'ik wil van je scheiden want ik heb een ander'. Die jaloezie naar jou is natuurlijk helemaal het toppunt.

"En Ad Hombre: de beste stuurlui staan inderdaad aan wal. Ik dacht nooit te zullen scheiden. Never say never...."

Hebben die affaires dan die hele 25 jaar geduurd? Dan moet je in die tijd toch ook enige verdenkingen hebben gehad?