Mijn man liegt en bedriegt

Blijven oefenen

Ad :-)

Emotionele beslissing

Ik sluit met bij de voorgangers aan die je adviseren NIET in een woedende bui een definitieve beslissing te nemen (in de zin van: echtscheiding aanvragen).

Ook mijn advies zou zijn: laat je man een tijd buitenshuis zijn. Blijf een tijd in het huis met de kinderen en kom tot rust.

Als de woede gezakt is, kan je beter bedenken wat je wilt en hoe. En dan kan je altijd nog scheiden, maar dan na betere afweging van alle belangen (ook die van de kinderen!).

mensen zijn feilbaar

Mijn man is nog nooit vreemdgegaan (voor zover ik weet!), dus ik weet niet hoe ik zou reageren als mij iets vergelijkbaars overkwam.

Maar wat ik wel weet is dat ALLE mensen feilbaar zijn. Nobody is perfect. Iedereen maakt fouten.

Nu kan je de fout van je man zien als 1 fout of al een heleboel fouten. Dat maakt niet uit.

Zijn reactie "het stelde niets voor" is een gebruikelijke (volgens mij) en eentje die vreemdgaande mensen vaak meteen zeggen. Om het te bagetelliseren, of omdat het - voor henzelf! - niets voorstelt, omdat ze het getrouwde relatie veel belangrijker vinden. Dat betekent denk ik dus niet dat hij dat per definitie ook voor jou zo vindt.

Ik ben wel benieuwd of jullie er nog vaker over gesproken hebben, of jij gezegd hebt wat het jou doet en of hij inmiddels meer inlevingsvermogen getoond heeft naar jou en zelfreflectie naar zijn eigen handelen. Dat zijn volgens mij de aspecten die van belang zijn om een relatie nog een kans te geven of niet meer (zonder te willen zeggen dat dat voor jou ook zo is).

Dat er vrouwen zijn die spijt hebben dat ze bij hun vreemdgegaande man zijn gebleven, geloof ik meteen. Maar ik weet van dit forum dat er ook vrouwen zijn die NIET spijt hebben dat ze bij hun vreemdgegaande man zijn gebleven.

Uiteindelijk gaat het erom of jij ermee kunt leven. Maar dat kan je denk ik pas goed bepalen als je woede gezakt is.

Ad Himbre en Woedende vrouw

Ik was juist blij dat jij de belangen van de kinderen ter sprake bracht. Het lijkt soms wel alsof - zodra er iets schort in de partnerrelatie - hun belangen geen rol spelen in de keuzes / afwegingen die worden gemaakt. Ik vond het een waardevolle bijdrage, behalve dat je het nodig vond om de bijdragen van 'de dames' onderuit te halen en te doen alsof het opeens hun verantwoordelijkheid zou zijn dat het huwelijk van de woedende vrouw zou stranden. Daar gaan deze woedende vrouw en overspelige man mooi zelf over.

Woedende vrouw, uit je laatste post, lees dit nou eens:
"Game over! Dat weet mijn bijna ex, ik heb altijd gezegd dat het uit is als hij 1x zijn pik ergens in stopt zonder mijn toestemming."
Echt? Is dit de manier waarop je zijn monogamie hebt willen afdwingen?

Ik vraag me af: Ben jij alleen nu een woedende vrouw? Of was eigenlijk sowieso al boos? Je assertiviteit is benijdenswaardig, maar heb je ook nog andere emoties dan woede? En ik vraag me ook af wat je je kinderen hebt verteld. Kun je ook al zonder woede praten over deze situatie? Dat lijkt mij in het gesprek met je kinderen wel belangrijk.

Ik wens je sterkte, maar meer nog wens ik je enige kalmte.

nee dus

"Hij mag ze eens in de twee weekenden op halen en in de vakanties. En verder kan hij oprotten."

Dat dus niet. Je ex heeft jou belazerd, niet de kinderen. De kinderen zijn niet jouw bezit. Het zijn jullie kinderen. Kinderen die even hard een vader als een moeder nodig hebben. Je moet dus heel hard je best gaan doen om co-ouderschap op te gaan zetten. Om je ex niet zwart te maken bij jullie kinderen. Je moet je heel terdege realiseren dat die man die jij haat, voor de kinderen een van de twee meest belangrijke personen op de wereld is. Daar moet je echt heel goed over nadenken. Ik hoop echt dat er iemand is die jou dat heel duidelijk maakt. Maar ben bang dat je veel "nou je hebt helemaal gelijk meid" geluiden zult horen.
En dat er weer een scheiding ontstaat waar de kinderen zwaar de dupe van worden.

"Ik vond het een waardevolle bijdrage, behalve dat je het nodig vond om de bijdragen van 'de dames' onderuit te halen en te doen alsof het opeens hun verantwoordelijkheid zou zijn dat het huwelijk van de woedende vrouw zou stranden."

Ik ben eigenlijk geneigd te vinden dat 'we' een soort van beleid zouden moeten hebben om in dit soort gevallen de boel te proberen te sussen. Zo'n forum is natuurlijk maar vluchtig, maar vlak niet uit dat het in dit soort gevallen toch best een doorslaggevend effect kan hebben als mensen je massaal aansporen om 'het niet te pikken'.

Teruglezend zie ik dat er ook best de nodige dames een sussende toon aanhieven dus wat dat betreft was mijn reactie wellicht wat overtrokken. Maar er waren er ook de nodige bij die naar mijn mening wel degelijk de boel aan het opstoken waren (zie eerdere quotes). Allemaal vast verklaarbaar vanuit hun eigen historie en misschien hebben ze zelfs wel gelijk, maar in zo'n crisis moet je toch proberen de 'woedende vrouw' (goeie nick!) tot bedaren te brengen en niet tot overhaaste daden aan te zetten.

Want met dit soort reacties kun je best (een woedend) iemand over het randje duwen en ja, naar mijn mening draag je dan wel degelijk een zekere mate van medeverantwoordelijkheid voor de gevolgen.

Eens

Ik ben het wel eens met Ad Hombre dat reacties hier vrouwen die al boos zijn kunnen helpen over het randje te duwen. En ik ben het een met hem dat we beter kunnen proberen eerst iemand tot bedaren te brengen.

Ik zal zeker niet zeggen dat we iemand moeten aanpraten alles maar te pikken en dus altijd maar bij een overspelige man te blijven, maar als "woedende vrouw" nu in haar woede definitieve beslissingen neemt, zou ze daar wel eens spijt van kunnen krijgen EN zouden hun kinderen daar wel eens erg onder kunnen gaan lijden. Dat willen we natuurlijk niet.

Dus wie weet zouden we toch iets meer kunnen proberen vrouwen eerst tot bedaren te brengen. Stap twee als ze weer rustiger is, is vervolgens: kan en wil ze ermee leven en haar huwelijk nog een kans geven, of niet.

Overigens moeten we niet uitvlakken dat er in de directie omgeving van een poster (live) natuurlijk vaak ook nog mensen zijn die haar mogelijk in haar woede steunen.

Goed idee

Om elkaar als Ouders Online altijd te blijven wijzen op onze verantwoordelijkheid als ouders en de belangen van de kinderen altijd zwaar te laten meewegen.

De rest was toon en muziek en ik bedoelde vooral dat jij zonder dat gestrekte been sterker had gestaan en van mij direct bijval had gekregen.

het voordeel OT

van een forum is juist dat iedereen op zijn eigen manier kan en mag reageren.
Hiervoor regels en beleid op te gaan stellen is een niet realistisch plan. En het begin van het einde van een forum. het lijkt iets weer te geven van een gevoel van controle willen hebben 9zo moet het en niet anders) of zelfs een vorm van zelfoverschatting (oh jee, als mijn advies opgevolgd wordt heb ik verantwoordelijkheid...)

Ik ben het er nog steeds niet mee eens dat je verantwoordelijkheid hebt voor de persoon in kwestie, al geef je nog zo'n dom en onverstandig of opruiend advies. Waarom zou je?! Ik zeg niet dat het aardig of prettig is dat iemand zoiets doet. Maar dat is nu eenmaal het forum. je moet dat niet willen regelen.

Sidonia (ook OT)

Het forum heeft natuurlijk al regels, maar ik snap wat je bedoelt. Meer of nieuwe regels en richtlijnen lijken mij niet nodig en liever ook geen stappenplan ofzo.
Een gedeeld gedachtengoed kan hier beter worden bereikt door middel van discussie.

Het blijft een forum

Waar iedereen verschillende meningen meer kan zetten.
Toen ik bij mijn partner wilde blijven na vreemdgaan viel men over elkaar heen om te zeggen dat ik weg moest. Nu is het 'over de rand duwen'als je iemand erkent in haar verontwaardiging.
Waar ik het wel mee eens ben is de zaak van de kinderen: die hebben net zoveel recht op hun vader als voor de breuk. Dus ook niet meer recht als hij nauwelijks naar ze omkeek.

Emoties

Ik ben helemaal geen voorstander van "beleid" op OO in de zin van dat "we" zouden beslissen mensen te adviseren wel of niet te gaan scheiden als de partner vreemdgaat. Dat is natuurlijk onzin.

Waar het mij (en denk ik Ad) om gaat, is dat als iemand hoog in de emoties zit, zoals woedende vrouw, dat ik denk dat het beter is om iemand eerst tot rust te laten komen voordat ze definitieve beslissingen neemt. Dan kan ze, als ze tot rust is gekomen, ALSNOG beslissen dat ze wil scheiden (haar goed recht), maar dat is die beslissing niet in een emotionele staat genomen. Het is een heftige beslissing, niet alleen voor haar maar ook voor de kinderen, en die wil je (denk ik) niet overhaast nemen.

En iemand tot rust laten komen, lukt misschien beter met bepaalde relativerend opmerkingen van onze kant (en dingen als "neem de tijd voor je een definitieve beslissing neemt" en "overdenk goed wat het voor je kinderen voor gevolgen heef""), dan de meer aanjagende reacties als "hij kan oprotten" of iets in die trant.

Geef het niet zo maar op.

Hij gaat vreemd en jij bent je kinderen voor de helft van de tijd kwijt en ze worden deels opgevoed door haar! Of meneer gaat ver weg wonen en de kinderen zien hun vader enkel 2 weekenden per maand en af en toe in de vakanties. Verhuizen, financieel gedoe. Scheiden is hel, voor degene die achterblijft maar vooral voor de kinderen.
Ik zou het even laten bezinken en kijken hoe hij gaat reageren. Als hij nog wil een dat duidelijk laat blijken zou ik alles op alles zetten om de relatie te redden, al zal ook dat geen makkelijke weg zijn. Maar als hij niet meer wil dan zou ik je aanraden om je zelf te beschermen en een scheiding op te starten en het snel proberen te regelen.

Dubbel leven

Pennenstreek "Sjonge, dus we moeten er maar vanuit gaan dat in ieder huwelijk wel eens wat gebeurt? En dat maar accepteren?"
Eh... Dat zou best wel eens een optie kunnen zijn.

Los van het feit dat huwelijkse trouw tot de dood ons scheidt een door mannen bedacht concept is om vrouwen in toom te houden, laat dat dood gaan ook nog eens steeds langer op zich wachten.
Zo wordt het steeds waarschijnlijker dat er in een huwelijk wel eens wat gebeurt.

Die realiteit geeft ruimte aan een nieuw soort optimisme.
van "ons zal dat niet overkomen" naar "wij vinden daar binnen ons huwelijk een weg voor"

Het alternatief is scheiden. En weer trouwen. En weer scheiden. En weer trouwen.... etc.

Natuurlijk heeft een ieder het recht om zich bedrogen te voelen bij zoiets. Er is geen verbod op het je volkomen in verdriet en verlatingsangst te storten. Het is ingebakken en goedgekeurd door de Nederlandse Vereniging van Huisvrouwen om dat allemaal zo te voelen.

Maar het is wel goed om je te realiseren dat het vooral een cultureel ingegeven gevoel is. Het is zoals het ons is voorgedaan en geleerd maar het komt uit een tijd dat eeuwig nog niet zo lang duurde.
De helft ongeveer.

huisvrouwen?

Ik kan je een heel eind volgen, Mlavell, maar gevoelens van verlatingsangst associeer ik nou niet meteen met goedkeuring door de vereniging van Huisvrouwen. Het komt op mij nogal denigrerend over: het is zeker niet iets van alleen vrouwen.
En natuurlijk is ons gedrag (en onze gevoelens) cultureel bepaald. Wat kunnen we daarmee, behalve constateren dat het zo is?

Geen natuurramp

Toch is die associatie er. Zelfs verdriet (hoe dat eruit moet zien) en angsten zijn in hoge mate cultureel bepaald. We zijn apen. We doen wat ons is voorgedaan. (ja, mannen doen dat ook. Maar het gaat in dit geval nu eenmaal over een vrouw. )
We zijn ook mensen die na kunnen denken. Wij kunnen ons gedrag in weerwil van dat wat cultureel diep ingebakken zit, veranderen. Daarmee ontstaan nieuwe mogelijkheden en nieuwe voorbeelden.

De constatering dat het zo is, mijn verdriet is cultureel ingebakken, kan je helpen het verdriet te relativeren. Het is geen natuurramp waar je helemaal niks tegen kunt doen.

Woedende vrouw #36

' Het enige wat er door mijn hoofd spookte is, waarom tijdens ons heel huwelijk, stelde het niets voor. We hebben samen nog wel triootjes gehad met een andere vrouw erbij, mijn libido is ook erg hoog en hij kwam niets te kort.'

Hieruit blijkt dat jullie beiden ' avontuurlijk' zijn ingesteld. Zijn actie kan je plaatsen in de categorie hoerenbezoeker. Alleen dan gratis. Maar best avontuurlijk.
Terwijl jij ook avontuurlijk bent ingesteld, alleen niet zo avontuurlijk als je man, vind je dat hij te ver is gegaan.
Je hebt het over drie bezoeken in 10 jaar. Goed mogelijk dat hij van mening was dat jij zijn bezoek aan die ' hoer' niet zo'n probleem zou vinden omdat jij ook geen moeite hebt met een trio. Alleen had hij dat verkeerd ingeschat. Daarom kan hij die actie wegwimpelen als ' ze betekent niet voor mij' . Wat wrs ook het geval is. Een hoerenloper wilt alleen avontuurlijke sex. Dat is heel wat anders dan wat jullie samen hebben of hadden.

Je bent boos omdat hij je niet op de hoogte bracht van zijn avontuurlijke lust bij haar. Waar ben je nu het meest boos om? Dat hij een enkele keer sex heeft gehad met een ander of dat hij je niets vertelde?

Flanagan e.a.

Oh ja, dus omdat woedende vrouw met hem (misschien wel voor hem?) een triootje had, mag hij haar tien jaar lang bedriegen?

Overigens vind ik hoerenbezoek (in welke categorie je het maar voor de gemakkelijkheid plaatst) weer iets anders dan er een minnares op na houden. Voor mij erger dan met een minnares vreemdgaan trouwens.

Maar goed: de hele kwestie is: hij was niet waarachtig. Daarmee ontnam hij haar de keuze:
1.ja ik wil met deze man gaan en vind het prima als hij wat er naast doet of:
2.ja maar dan wil ik dat ook,
3.of: nee dit wil ik niet.

En dat moet je niet doen, vind ik, in een partnerrelatie, elkaar als intieme partners de keuze over zulke intieme dingen onthouden.

En dan gaan mensen hier zeggen "ja maar mannen vertellen het niet omdat ze weten dat die vrouw niet akkoord gaat" Ja, duh. Je bedoelt "omdat ze dan niet meer van twee walletjes kunnen eten" of "dan wil hun vrouw ook en daar hadden ze niet op gerekend"

Vind het trouwens een hele vage redenering hoor
Rechter: waarom verkrachtte u deze vrouw?
verdachte: omdat ze zich niet uit haar zelf liet gebruiken
of
Rechter: waarom sloeg u dat oude vrouwtje?
Verdachte: Omdat ze niet uit haarzelf haar geld gaf

Moeder: waarom neem je geld uit mijn portemonnee?
Kind: omdat ik te weinig zakgeld krijg

Vrouw: waarom loog je tegen mij over onze monogamie?
Man: omdat vreemdgaan niet mag van jou

Flanagan

Ze zegt wel ergens hierboven dat ze hem gedreigd had dat als hij zijn pik ooit ergens in zou steken zonder haar toestemming dat het dan afgelopen was. Dat vind ik dan weer een vreemd soort uitspraak. Wel een triootje maar owee als hij iets doet zonder toestemming. En de betreffende tante was blijkbaar ook al in beeld voor het triootje. Al net al een vreemde combi van seksuele vrijheid met heftige dreigementen als man net wat verder gaat.

Enorm verschil

Nou Ad, ik zie echt niet in waarom een man, als zijn vrouw akkoord gaat met een triootje, blijkbaar ook meteen daarmee het recht verwerft om vreemd te gaan. Je kletst weer eens uit je nek. Goh, wat heb ik dat toch weer prachtig verwoord ;-)

Pennestreek

Dat beweer ik ook niet, maar ik vind zo'n heftig dreigement sowieso een beetje gek en zeker in een relatie waarin triootjes voorkomen. Het past ook wel een beetje bij de manier waarop ze vervolgens haar kinderen inzet om de man te straffen. Ik vind niet dat echtelieden een dergelijke totalitaire controle over elkaar moeten uitoefenen. Dat kan dan misschien nog wel eens leiden tot opstandig gedrag van de gecontroleerde...

Ik vind dat helemaal niet gek

Zij is gewoon duideliljk geweest. Daar ligt haar grens, en hij weet dat. En dat heeft niets te maken met triootjes of welke seksuele voorkeuren deze twee mensen verder nog maar hebben.
En dat hij recalcitrant zou worden van haar controledwang, dat vind ik helemaal een rare gedachte. Erg kinderachtig om te beginnen, maar vooral een soort blaming the victim. 'Ja, maar als je je man zo kort houst, dan vraag je er ook om'... BS Ad, alweer. En ik krijg steed meer het gevoel dat je eigenlijk jezelf hier aan het verdedigen bent...

nou, 'gewoon' duidelijk'

Ik vind het geen normale toon om aan te geven dat je wil dat hij trouw is. Althans: zijn pikt nergens anders insteekt, (een creatief iemand kan zich nog aardig daaraan houden).
En ik snap heel goed dat je vooral veel moeite hebt met het liegen, wat je samen dan ook aan avonturen hebt beleefd sexueel.

Pennestreek

Zoek je ruzie? je gaat zo hard tekeer. Kletst uit je nek, BS. Nou nou. En nee, ik hoef me niet te verdedigen. Wij hebben geen geheimen voor elkaar op dat gebied. Had ik al gemeld.

Nog meer persoonlijke aanvallen?

Ook een relatie waarin meer kan dan

wat de meeste stellen afspreken staat of valt toch vaak bij eerlijkheid, Ad. Je zegt zelf ergens hoe zwaar dat voor jou weegt.

In dit geval blijkt de man van ts niet eerlijk over zijn contacten met een bepaalde mevrouw. Het doet helemaal niet ter zake in hoeverre ze op bepaalde manier hun seksuele leven invullen. En ts heeft haar grens duidelijk aangegeven. Misschien op een manier en met woorden die ik niet zou kiezen, maar haar grens is haar grens.

Woedende vrouw, je hebt recht op je eigen grenzen binnen je relatie en op je boosheid. Maar neem de tijd om te overzien wat er is misgegaan, maar ook of dat werkelijk zo zwaar moet wegen als je altijd gemeend hebt. Kijk of er nog mogelijkheden voor herstel zijn, dat ben je aan jezelf en je kinderen verplicht. Maar wat de uitkomst van je proces ook is, gebruik NOOIT jullie (niet alleen jouw, ook zijn) kinderen om hem te treffen. Daarmee tref je jullie kinderen onevenredig hard. Zij hebben recht op hun beide ouders, op welke manier dan ook.

Sterkte met alles!

Aagje