U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Ik heb er genoeg van
45 jaar gehuwd, af en toe ruzie, soms hevig, zoals overal wel eens overigens.
Maar sedert mijn vrouw thuis is en niet meer werkt, loopt het de spuigaten uit. Haar gebrek aan affectie is onbeschrijfelijk. Frigide, koud als een ijsblok, niks kan er nog. Zij 62, ikzelf 68.
Een vrouw zit anders in elkaar als een man. Dat weten we nu wel. Haar menopauze verliep schijnbaar ongemerkt voorbij, maar niks is minder waar. Ik hoorde haar daar nooit over klagen, hoorde evenmin wat haar klachten waren bij de huisarts - zoiets vertelde ze zelden - ze verzweeg het omwille van god-weet-wat-reden.
Maar nu is ze werkelijk ongenietbaar. Al jaren beschuldigt ze mij van onhebbelijk gedrag, van haar te kleineren, te vernederen, maar dat is de wereld op zijn kop. Ze deinsde er niet voor terug mijzelf te vernederen, zo erg zelfs dat buitenstaanders haar aanmaanden er mee op te houden. Ik was geen heilige, maar stond elke dag paraat om te helpen in het huishouden, poetsen, tuin onderhouden, klussen aan de woning, boodschappen ... je kon alles bedenken, ik deed het wel. Ik ben geen drinker en geen roker ... vrienden merkten op wat ik hier dan nog deed voor vertier ? Vertier zei u ? Heel erg tevreden dat ik nog mijn vrouw heb, waar ik na al die jaren heel erg veel van hou en nu komt het : in geen jààààààren fysiek contact mee gehad heb.
Ik nader de 70. Nee, seks is dan nog geen taboe voor een man. Wel voor een vrouw. Dat moet een man maar begrijpen. Maar wat ik helemaal niet begrijp is dat zij zich helemaal afsluit, dat vieze woord "seks" mag ik zelfs nog niet uitspreken, laat staan haar aanraken, een knuffel geven, een kus, niks, helemaal niks. Het ergste is dat zij buitenhuis onder vrienden of vriendinnen de hoogste prijs van vriendelijkheid verdient door haar charme.
Ze haat mij vreselijk nu, dat kan ik niet anders dan besluiten. Komt wel meer voor bij dergelijke ouderen. Ik doe alle moeite haar ook te haten. Ik kan helemaal niks anders meer. Na hele lange gesprekken, weigert ze alle medewerking van buitenuit omdat zij geen enkel probleem ziet (sic). Har eeuwige spot en vernedering komt weer boven en zegt onomwonden dat ik maar eens moet ophouden met dat gezeur. Dat ik mezelf maar moet bevredigen en dat het haar niks kan schelen moest ik een minnares hebben ...
Haar houding ben ik zat, maar ik zie op tegen een scheiding. Als chronisch patient moet ik wel even uitkijken wat ik doe en een scheiding met al die rompslomp lijkt me geen oplossing.
Waarom zij niet meewerkt aan een oplossing, snap ik niet. Jij wil maar één ding en dat is seks zei ze : no way.
Zo zijn er veel stellen, zo zijn er evenveel dito problemen. Toch zal dit niet gemakkelijk een oplossing vinden, maar graag las ik eens wat anderen hier van denken. Dank je in ieder geval.
Thera Geen narcisme
Let wel, dat is mijn mening hoor. Ik ben evenmin psycholoog of psychiater. Mijn oordeel is dat van een leek.
En om eerlijk te zijn, ik kan echt geen fundamenteel kwaad zien in haar. Vandaar mijn steeds groter wordende bezorgdheid over haar gedrag.
Als je het mij vraagt, was mijn eerste opinie dat ze een minnaar had. Maar na even een en ander te controleren (ik weet het het, dat is niet netjes) kon ik deze piste al vlug opbergen.
Mari Ja
Je opmerkingen kwamen al meerdere malen aan bod in vorige posts. Ik wil het nogmaals herhalen :
- een verhaal krijg ik er niet uit, integendeel, hoe meer ik aandring hoe meer ze dichtklapt.
- lieve dingen zijn nutteloos zegt ze, het leidt toch maar tot seks, het enigste wat mannen willen en ik wil het nooit meer en daarmee basta, is haar reactie.
- samen doen we nog veel dingen, wel te verstaan als twee vrienden die af en toe kibbelen, broer en zus dus - bah - wat eng.
- inderdaad, ik vergiste me in je uiteenzetting "haten en liefhebben".
- toch nog even aan toevoegen dat 's avonds voor het slapengaan, een slappe kus op de wang er nog even afkan (hemeltje lief).
Vragen
Ik heb wat vragen:
- hoe normaal vindt je het dat ze in jouw bijzijn negatief over je praat tegen anderen, terwijl je de oorzaak van haar negativiteit als ik het goed begrijp niet eens te horen krijgt.
- heeft ze vroeger wel rekening gehouden met je gevoelens? Niet perce op sexueel vlak, maar kan van alles zijn. Heeft ze dingen gedaan of gelaten vanwege jouw gevoelens ergens over?
Je snapt waarschijnlijk wel dat ik mijn idee nog niet kan loslaten. Maar get is niet mijn bedoeling dat ik teveel van mijn eigen verhaal uitga, vandaar dat het ook vragen zijn.
Vraag
Vergis je niet hoevaak donderslagen bij heldere hemel voorkomen! Bij die kennis was iedeeen in shock. Ze had het 50 jaar voor zich gehouden. Nu pas begrepen haar kinderen waarom ze weinig affectie toonde en haar man kon haar kilheid en afstandelijkheid begrijpen.
Je schrijft dat ze vlak na jullie huwelijk depressief werd. Wat is daar de reden van of weet je die niet? Hebben jullie kinderen gekregen?
Maar er kan ook iets lichamelijks achter schuil gaan, een psychiatrische stoornis of een dementieel beeld.
Kun je niet je zorgen uiten bij je huisarts?
Maar nogmaals, ik ben een leek. Het lijkt me gekmakend voor je. En ik kan me niet voorstellen dat je vrouw nu ook zo gelukkig is. Heel verdrietig.
Moeten
Iemand zei al, dat je ook binnen een relatie geen recht op seks hebt. Maar ik denk dat veel mensen dat wel zo voelen. Wat kan er dan gebeuren? De een eist, de ander voelt zich onder druk gezet. De een voelt zich tekort gedaan, de ander trekt zich steeds meer terug omdat elke aanraking tot de vraag om seks kan leiden. Beiden schieten in een kramp. Seks loslaten kan enorm opluchten. Seks moet niet. De vraag is of je dat wilt en dus kunt opbrengen. Of dat het toch zo zwaar weegt dat een toekomst als maatjes voor jou uitgesloten is. Dan houdt het op
Thera Vragen
u schreef :
"hoe normaal vindt je het dat ze in jouw bijzijn negatief over je praat tegen anderen, terwijl je de oorzaak van haar negativiteit als ik het goed begrijp niet eens te horen krijgt."
Laat dat nu juist de kern, de essentie van de zaak zijn. Natuurlijk heb ik daar torenhoge vragen bij en vind ik het meer dan abnormaal dat we daar geen klaarheid in krijgen.
u schreef :
"heeft ze vroeger wel rekening gehouden met je gevoelens? Niet perce op sexueel vlak, maar kan van alles zijn. Heeft ze dingen gedaan of gelaten vanwege jouw gevoelens ergens over?
Laten we duidelijk zijn : sex was optimaal, harmonieus met natuurlijk met de jaren - dat is niet ongewoon - afzwakking. Over het tweede deel van uw vraag moet ik het antwoord schuldig blijven. Ik hoef het niet meer uit te leggen als ik wou spitten in haar gevoelens over een of andere zaak, over mezelf, of noem maar op, ik meestal achter het net viste en steeds op een stilzwijgen stuitte.
X Vraag
Er is 1 zoon en de verstandhouding is daar mee perfect, wederzijds vertrouwen. Is gehuwd en woont elders.
Is nagenoeg haar god. Gelukkig maar.
Wist ik maar de reden van haar depressies, dan kon ik deze avond leuker maken.
De huisarts ? Die sprak ik al uitvoerig. Jammer dat mijn vrouw formeel weigert met hem te praten."Is niet nodig" oordeelt ze "vermits er geen probleem is" (sic)
Nog even over die tweedde vraag
Ik bedoel het anders. Je hebt het in je antwoord over haar gevoelens. Maar ik bedoel, heeft zij wel eens als zij bijvoorbeeld. In jou gevoelens opmerkte van. Erdriet of van boosheid, daarnna haar gedrag of woorden zo aangepast dat zij daardoor probeerde jouw verdtiet of boosheid te verzachten of weg te nemen?
To the point
Je hoeft het natuurlijk ook niet groter te maken dan het is. Je vrouw meldt het al ´ lieve dingen zijn nutteloos zegt ze, het leidt toch maar tot seks, het enigste wat mannen willen en ik wil het nooit meer en daarmee basta, is haar reactie.`
Het lijkt me al veel ontspanning geven als je de wens tot sex met haar los kunt laten.
Thera Nog even over die 2de vraag
Dat deed ze spontaan, zonder problemen. Dat moest zo vond ze en dat vond ik ook. Dat is toch een basisregel om je huwelijk te laten slagen, beter gezegd, één van de basisregels toch ?
AnneJ
U stelt het nogal simplistisch voor dacht ik.
Het is niet louter sexueel, maar ook relationeel, gebrek aan dialoog.
Meelezer
Beste Hopeless,
U schrijft echt fantastisch, ik heb vlug de berichten gelezen en stond in de eerste plaats versteld van de aannames. Maar gaandeweg is er aardig wat feedback gekomen waar u wel wat mee kan.
Ik baseer me op uw waarheid. Zoals u deze beleefd. Want iedereen heeft zijn of haar eigen waarheid. En daar pas ik mijn verhaal op toe. Want ik heb een man die redelijk libidoloos is en ook nog eens geen oog heeft voor detail of in ieder geval niet handig is met het uiten van gevoelens. Hij is loyaal als een hond, in de positieve zin van het woord en zal alles doen voor mij en mijn gezin. Het is een engel op papier. Rookt niet, drinkt niet, slaat niet.
En toch....is mijn gevoel voor hem over gegaan. In ieder geval de behoefte aan intimiteit. In mijn geval kwam het doordat de koek op is gegaan. In ons 17 jarige huwelijk hebben we ongeveer 12 te noemen situaties gehad die we nooit hebben uitgesproken. Daarbij ben ik snel gekrenkt. De laatste keer ging de deur bij mij dicht waar deze al vijf jaar op een steeds kleiner wordende kier stond. Ik denk dat ik weinig vertrouwen heb in mensen over het algemeen. Ik herken veel van de kenmerken van uw vrouw in mijzelf. Ook ik ben een meester in het hebben van twee gezichten. Ik ben sociaal sterk en verover alle harten. Maar in mij schuilt een mate van onvrede waar ik niet eerlijk over kan zijn. Dit heeft alles te maken met mijn narcisme. Ik geloof net als uw vrouw dat alles de schuld is van een ander en weiger te graven en verantwoordelijkheid te nemen en hoe meer ik ermee wordt geconfronteerd, hoe harder ik wegloop, dieper zink in mijn eigen waarheid en hoe groter de afkeer wordt.
Overduidelijk is dat ik op dit forum ben beland omdat ik ook in crisis verkeer. Het kan namelijk niet altijd maar door gaan. Het gaat ten koste van jezelf als je nooit in de spiegel kijkt. Ik denk dat als ik zo door ga, uiteindelijk ook aan de antidepressiva moet en door mijn sociale intellect elke poging tot een blik op mijn binnenste kan blijven afweren tot mijn 68ste.
Maar ik sta, als het gaat om mijn zogenoemde “huidhonger” precies op hetzelfde punt als u. Weliswaar door eigen toedoen, maar herkenbaar dus en ik heb er de nodige uren op doorgefilosofeerd voordat ik op het forum verscheen.
U vertelt dat alle andere zaken in en om het huis in balans zijn. Dus feitelijk mist u de aanraking en de warme woorden.
Helaas klinkt het alsof uw vrouw niet wilt veranderen. Ik kan u bijna garanderen dat dat zo blijft uit ervaring. Dus ik zou u het liefst willen zeggen, hoe moeilijk het ook is, om het los te laten. De frustratie over het waarom. Soms is iemand zoals ze is en willen ze niet en kunnen ze niet geholpen worden. Fysieke processen in combinatie met medicatie ook reden te meer om het niet te bevechten.
Een narcist wilt graag dat de wereld om haar draait. Dus zolang u bezig blijft met haar, voedt u haar gedrag. Ik kan me voorstellen dat als u zich zou focussen op u zelf en uw geluk gaat halen uit andere zaken, dat zij bewuster wordt van haar gedrag. Misschien niet gelijk een engeltje wordt, maar na een langere periode waarin u toch zeker wel wat uithoudingsvermogen moet tonen, minimaal wat toleranter. Maar aangezien ik denk dat dat indruist tegen uw gewoonte om uw liefde en affectie voor haar te tonen, zal dat een lastige zijn. Nogmaals, ik spreek uit persoonlijke ervaring, verder een leek.
Daarbij heb ik wel gelezen over singles en waar zij het meest last van hebben. En gebleken is dat zij het meest last hebben van het gemis van de knuffels, het contact. En wetenschappelijk gezien wordt dit vertaald naar het tekort aan oxytocines, gelukshormonen die vrijkomen bij lichamelijk contact. En daarbij endorfines, dopamine en serotonine...https://www.optimalegezondheid.com/gelukshormoon-serotonine/
Wellicht is het voor u dus een idee om deze huidhonger te stillen door de behoefte aan contact en fysieke aanraking anders in te vullen. Dit kan door massages of lichaamsbehandelingen te laten doen door een therapeut die u ook als een lief en prettig persoon ervaart. Door bijvoorbeeld een huisdier te nemen die een hoog knuffelgehalte heeft of door een lachworkshop bij te wonen, of zelf te organiseren. Omring u zelf met mensen die u dit gevoel kunnen geven en deel veel knuffels uit, sluit intense en diepgaande vriendschappen.
Ik bekijk het voor nu even van deze kant. Uiteraard zijn er zoveel kanten aan een verhaal en zoveel argumenten voor en tegen maar ik probeer te denken in een oplossing die past binnen uw en haar mogelijkheden zonder elkaar nog langer te veroordelen om wat is geweest of niet is.
Fijne dag vandaag!
Hopeless, heb je mijn posting #35 gelezen? Ik zag geen reactie erop.
Andere theorieën zoals van Thera en X zijn ook interessant en zouden achter het gedrag van je vrouw kunnen liggen (m.n. het feit dat ze jou vernederend gedrag verwijt maar het zelf juist heel erg doet, ook volgens anderen, zou kunnen wijzen in de richting van Thera's theorie), maar ben benieuwd of mijn theorie ook aan de hand zou kunnen zijn. Hoeft niet, maar ben benieuwd wat je ervan denkt.
Nog even in aanvulling op wat ik eerder schreef: het feit dat haar gedrag vrij plotseling veranderd is kan ermee te maken hebben dat zij na een bekende druppel over de emmer heeft besloten dat jij onverbeterlijk bent en ze dus klaar is met haar relatie met jou. En dus niet meer haar best doet en misschien daardoor zelfs ook zelf vervelend gedrag is gaan vertonen met vernederingen.
Esther
M'n beste, ik was je bericht helemaal niet uit het oog verloren, maar lange reacties, vragen een even lange bedenktijd.
Daar gaan we dan :
U schreef :
"Hopeless, als ik heel eerlijk ben, denk ik dat reden nr 1 "haat ten opzichte van jouw gedrag" wel eens DE reden kan zijn. Misschien is het trouwens geen haat, maar is ze gewoon helemaal klaar met jouw gedrag. Ze noemt kennelijk dat je haar vernedert. Je schrijft dat je niet zou weten hoe.
Heb je haar ooit gevraagd wat ze -precies!- bedoelt? Heb je haar gevraagd voorbeelden te geven? Heb je haar gevraagd waarom zij die voorbeelden als vernederend ervaart, als je die voorbeelden niet begrijpt?
Ik zou die opmerkingen van haar heel serieus nemen en duidelijk maken dat je het heel naar vindt als zij opmerkingen van jou als vernederend ervaart en dat het niet jouw bedoeling is. En dat je haar vraagt aan te geven wat zij zou willen dat je niet meer doet/zegt of juist wel doet/zegt, zodat je heel concreet aan haar wensen op dit vlak tegemoet kan komen.
Het kan zijn, dat jij in de afgelopen tientallen jaren zo vaak vernederende opmerkingen hebt gemaakt dat er iets bij haar "kapot" is gegaan. En dat het je daarom ook niet meer zal lukken om nu met "goed gedrag" (dus zonder verdere vernederingen) dat wat kapot is te repareren.
Antwoord :
Ik ging over de kwestie vernederen al uitgebreid in op je opmerkingen. Neem gerust van mij aan dat die vernederingen langs beide kanten geuit werden in de loop der jaren. Ik kan je verzekeren dat mijn aandeel in deze onderneming eerder miniem is en de grofste dingen vertelt werden in het bijzijn van derden, zonder schroom van haar en zover zelfs dat buitenstaanders verontwaardigd waren over haar gehanteerde taal.
U schreef :
"Misschien zou zij het liefst van je scheiden maar houden praktische of financiële consequenties haar tegen. En heeft ze besloten et te willen scheiden en wil ze nu zo min mogelijk last van jou hebben, dus geen intimiteit meer maar ook niet (aldoor) praten over het relatieprobleem. Omdat het voor haar klaar is. Ze er geen vertrouwen meer in heeft. Misschien wil ze zelfs scheiden maar wacht ze een geschikt moment af (als ze aan de AD is, bijv als ze zelf beter in haar vel zit en van de AD af is).
En mocht bovenstaande kloppen, dus dat ze klaar is met jouw negatieve/vernederende gedragingen, dan helpen alle "positieve" gedragingen (zoals jouw taken in het huis doen of complimenten geven) waarschijnlijk ook niet meer, omdat ze zich blijft ergeren aan je negatieve gedragingen (mochten die er nog steeds zijn) of omdat er teveel kapotgemaakt is om nog gerepareerd te worden met positief gedrag.
Antwoord :
Gelukkig maar, dat is het enige positieve dat ik er nog uit krijg : op mijn vraag of ze wil scheiden krijg ik en duidelijk antwoord : nee. Wel even nuanceren voegt ze er aan toe (alsof het een zakelijke beslissing is ..) : je hebt maar e aanvaarden hoe ik nu ben. Wil jij het iniatief nemen om te scheiden van mij, doe dan maar, het kan mij uiteindelijk niet meer schelen. Dan haast ze zich er aan toe te voegen dat ze het toch goed vindt dat we na meer dan 40 jaar nog steeds samen zijn. Voor mij danst ze op een slappe koord en weet echt niet wat ze wil. Ik zit verstard in het idee dat er iets of iemand plotseling een impact op haar uitgeoefend heeft met alle gevolgen van dien. Neen, ik kan me niet vinden in het idee dat heel deze affaire het uitvloeisel is van een lange termijn proces van onaangename ervaringen en dito beslissingen.
Als je het mij vraagt, scheiden ? Hemeltje lief niet, dan is het helemaal met mij afgelopen.
U schreef :
"Het seksprobleem is dan waarschijnlijk uitvloeisel van het relatieprobleem op ander vlak. Als voor haar de relatie door mogelijk jarenlang vernederend gedrag van jou "kapot" is, dan is het niet raar als ze geen seks of intimiteit van je wil. Voor veel vrouwen moet er liefde en genegenheid zijn voor ze intimiteit en seks willen. Nou die liefde en genegenheid lijken helemaal weg bij haar, dus de behoefte aan seks daarmee ook.
Mijn advies: vraag haar hoe het precies zit met die vernederingen (als ze er nog met jou over wil praten). Vraag, nadat je op dat aspect doorgevraagd hebt, of er nog andere ergernissen zijn wat haar betreft, en vraag daar dan ook op door.
En tot slot: vraag haar of je met nieuw/goed gedrag op die punten (als je dat nog zou kunnen veranderen, want als je het al 45 jaar doet, is dat misschien moeilijk te veranderen voor jou) nog iets kunt repareren van alles wat er de afgelopen tientallen jaren fout is gegaan. Misschien is haar eerlijke antwoord NEE.
Antwoord :
Seks is al jaren taboe voor haar. Een man hoeft geen karrecracht aan tekens waar te nemen als een vrouw geen zin heeft in seks. Logisch ook en respecteer dat als man. Ik ben stilaan de tel kwijtgeraakt, maar de laaste vijf jaar was dat cijfer gemakkelijk bij te houden : één maal. Je weet het intussen wel, een smeuig detail van mezelf : impotent i nd evolle betekenis van het woord ben ik niet, duidelijker : erectie is er niet meer, wel ejaculatie en een torenhoog libido. Penetreren is dus uitgesloten maar een vrouw kan verdraaid nog op andere manieren bevredigd worden. En of. Ma
Dan is dat maar duidelijk en kunnen jullie kijken of je zonder een echte (liefdevolle) relatie toch nog met elkaar verder willen leven. Dan dus officieel getrouwd, maar zonder verwachtingen op het relationele vlak van elkaar. Meer praktisch dan, als huisgenoten.
Lang verhaal, maar maar misschien kan je er wat mee. Mocht het kloppen, dan kan ik me de houding van je vrouw over er niet meer over willen praten wel voorstellen.
Esther
Even de draad terug opnemen, want in al mijn emoties drukte ik alweer een verkeerde toets ...
Antwoord :
Seks is al jaren taboe voor haar. Een man hoeft geen karrevracht aan tekens waar te nemen als een vrouw geen zin heeft in seks. Logisch ook en respecteer dat als man. Ik ben stilaan de tel kwijtgeraakt, maar de laatste vijf jaar was dat cijfer gemakkelijk bij te houden : één maal. Je weet het intussen wel, een smeuig detail van mezelf : impotent in de volle betekenis van het woord ben ik niet, duidelijker : erectie is er niet meer, wel ejaculatie en een torenhoog libido. Penetreren is dus uitgesloten maar een vrouw kan verdraaid nog op andere manieren bevredigd worden. En of. Maar ook dat sreekt haar niet meer aan. Integendeel, het wordt voor haar een ver van mijn bed show. En ikzelf zal je zeggen ? Welke oplossing stelt ze voor op mijn "probleem" op te lossen ? Keuze zat merkte ze op : zelfbevrediging, eventjes grasduinen door de beste pornosites, zoek je een minnares of zoek betaalde liefde (bah) en voor de rest laat me met rust.
U schreef :
"Dan is dat maar duidelijk en kunnen jullie kijken of je zonder een echte (liefdevolle) relatie toch nog met elkaar verder willen leven. Dan dus officieel getrouwd, maar zonder verwachtingen op het relationele vlak van elkaar. Meer praktisch dan, als huisgenoten.
Lang verhaal, maar maar misschien kan je er wat mee. Mocht het kloppen, dan kan ik me de houding van je vrouw over er niet meer over willen praten wel voorstellen."
Antwoord :
Zij wil wel zo'n leventje leiden. Ik niet. Ik ga hopeloos kapot aan het bgebrek aan affectie, dan spreek ik nog niet van liefde, kapot als een bloem zonder water. Nee zo wil ik de laatste jaren van m'n leven niet doorbrengen, die jaren die juist gekenmerkt worden door veel aan elkaar te hebben.
Dotje Meelezer
Bedankt voor je bijdrage. Wat een gelijkenissen, wat een parallelle evolutie. En ik die dacht dat man en vrouw fundamenteel geen overeenkomsten hadden, stom van me.
Toch zijn er blijkbaar gelijkenissen tussen man en vrouw, onderling in hun verhoudingen, in hun verzuchtingen, zeg maar diepste verlangens.
Ik kom later zeker nog eens terug op je post.
Fijne dag nog.
Liefdestalen
Misschien psychologie van de koude grond of wellicht dat er toch iets in zit (en lacht u mij niet uit)
Kijkt u eens op:
https://liefdestalen.nl
Heb dit boek toen maar eens besteld:
https://www.bol.com/nl/p/de-5-talen-van-de-liefde
Ik ontdekte de liefdestaal van mijn echtgenoot en ging, geheel tegen mijn gevoel in, deze proberen te spreken. Het helpt zowaar elkaar soms te vinden.
Neemt niet weg dat ik de liefde / het huwelijk een heel complex en ingewikkeld iets vind.
wat moet je..
Ooit stelde een psycholoog mij de vraag: wat moet je met een man die jou niet wil?
Ik wist het antwoord wel (niets), maar het duurde wel even voordat ik eraan toe was.
Mijn vraag is dan ook aan jou: wat moet je met een vrouw die jou niet wil?
Je nick is Hopeless, je hebt geen hoop meer en die zul je ook niet meer krijgen. Ik kan me voorstellen dat je er als een berg tegenop ziet, tegen een scheiding en al dat gedoe. Maar is deze situatie niet veel erger?
Maar waar hebben we het eigenlijk nog over?
De vrouw van hopeless wil dus gewoon niet meer. Ze wil niet vrijen, niet praten geen intieme uitwisseling, ze wil niet naar een dokter of een psycholoog. Ze vindt het best als hij een scheiding aanvraagt...
Persoonlijk vind ik het slap van haar dat ze dan wel in een huwelijk blijft maar waarom niet zelf weggaan? Waarom haar willen veranderen en aan haar willen trekken dat ze verandert?
Hopeless; je zegt dat je niet wilt scheiden want dat zou je einde betekenen. Ik denk dat je mag gaan kijken wat dat over jou zegt. Waarom blijf je in een liefdeloze relatie waarin ze jou nog soms naar behandelt en verwacht dat de ander verandert? Je zegt dat je veel liefde voor haar hebt maar als zij niet meer wil houdt het gewoon op. Dan is het een kwestie van dat accepteren en 'cut your losses'. Er verdrietig of kwaad of verbijsterd over zijn, zal haar niet veranderen.
Ik denk dat adviezen van een forum ook niet zo veel zullen baten bij iemand die gewoon helemaal niets meer wil met haar man.
En wie weet, als jij echt voor jezelf kiest, dat ze dan wel ineens kan gaan voelen wat ze nog met je wilt. Nu is het ook comfortabel voor haar: jij bent de smekende partij en zij mag afwijzen maar blijft intussen wel in de situatie zitten. Ik zou er voor passen.
Dotje
Waarom denk jij van jezelf dat je narcist bent?
Algemeen - epiloog
Eigenlijk nog het beste dat het topic een bepaalde wending neemt, te vertalen in twee woorden : resoluut stop. Kort en radicaal .
Dat zat er aan te komen en toeval of niet, zo is de dag vandaag verlopen. Ultimatums stellen, zij zal dit doen, ik zal dat doen. Tegemoetkomingen, toegevingen, compromissen. Uiteindelijk signalen van hoop ... na even figuurlijk hardhandig het roer in handen genomen te hebben.....
Duidelijk aflijnen wat de ene gaat doen en wat de andere. Voorlopig althans.
Als dat maar goed afloopt, uiteindelijk.
Zo is dat en vereenvoudigt een hoop en hiermee is het best om deze conversaties te beëindigen.
En nee ik antwoord niet verder op de bijdragen en raadgevingen van alle welwillende forumleden, ook al beloofde ik intussen een reactie. Ik laat het zaakje even rusten. Jullie hebben mij grootse dingen bijgebracht, even anders te redeneren, even anders te bekijken, even uit mezelf te treden zoals vandaag.
Het impact van het gedrag van mijn vrouw en mezelf zal wellicht een omkeer inluiden en wie weet misschien toch nog een broos evenwicht mettertijd.
Nogmaals, excuses dat ik nu (even) niet meer verder reageer.
Benieuwd hoe ze verder gaat reageren na mijn resoluut besluit : lukt het nu ook niet meer meid ? Geen probleem, dan start ik start wel een procedure op en we zien wel na verloop van tijd.
Ach,van een bevrijding kan je nu natuurlijk nog niet spreken, maar het feit dat ze nu niet zo onverschillig was, lijkt wel een ommekeer in te luiden.
Maar ik blijf voorzichtig. Veel liefs en mogelijks tot kijks.
Hopeless
Wellicht kan je gewoon het hele draadje met reacties laten lezen aan haar als discussiestuk...
Nou veel sterkte, succes en geluk voor jullie beiden. Hoe het ook loopt.
Dotje Meelezer
... toch nog even terugkomen als besluit, ook al beloofde ik er mee op te houden.
Dank je Dotje. uw verhaal boeit mij. De raakvlakken zijn frappant. Toch komt steeds dat woord narcisme naar boven in deze thread en toch geloof ik niet dat mijn vrouw daar een voorbeeld van is.
Wat ik me niet kan inbeelden is hoe een vrouw die nog sexueel actief is of het wenst te zijn, samen met een man leeft die haar totaal afwijst. Als man weet ik dat dit zuiver biologisch en zonder je verstand te gebruiken, een lelijke tegenvaller is. Afijn, kwestie om als man dierlijke driften wat in te tomen, om het cru te zeggen.
Maar als vrouw, ik heb geen idee van hoe erg dit bij u doorweegt. Het zal zeker alles behalve aangenaam aanvoelen.
Dotje, het ga je goed. Ik verzekerde laatst niks meer te schrijven maar vond het vandaag sneu voor jou als ik niet eens een woordje als antwoord gaf. Tenslotte benaderde je me op een neutrale manier, hetgeen ik ten zeerste waardeer. Anderen die het ongetwijfeld goed bedoelden, namen de vrijheid mij er op te wijzen dat het stilaan tijd werd dat ik eens hun advies opvolgde i.p.v. verder door te drammen. Nog anderen hadden reeds hun oordeel klaar. Maar eerlijk gesproken, bij echtelijke problemen kun je slechts oordelen als je beide partijen gehoord hebt. Goed, het is wat het is.
Advies opvolgen deed ik. Wees gerust. Misschien was dat niet geheel duidelijk in het topic. Maar sta me toe dat ik het schrijf, in dergelijke problematische situaties doet het verdraaid goed om eens te kunnen praten (alhoewel schrijven hier nu beter op zijn plaats is) met lotgenoten, ook al ken je die mensen niet, ook al hebben ze een andere moraal, andere godsdienst (ik geloof niet in opperwezens), ander opvoeding, andere waarden.
Hun opvattingen kun je distilleren naar een eigen interpretatie dacht ik, een eigen manier van "I did it my way".
Nogmaals, het allerbeste voor jullie allemaal en hartelijk dank.
Mari: over Narcisme
https://www.psychologiemagazine.nl/artikel/21-dingen-waaraan-je-een-narcist-herkent/
Omdat ik mezelf herken hierin. In minimaal de helft van de punten. Meer zelfs dan de helft. Gelukkig is het forum soort van anoniem maar schaam me diep om het toe te moeten geven.
Het gaat hier om hopeless. Dus zal de aandacht daarop blijven vestigen. En ik geloof dat ik in zijn vrouw ook de onschuld herken van het zijn zoals ze is. Soms ben je gewoon zoals je bent. En het is jammer dat narcisme een negatief kenmerk is. Als er niemand is die jou kan spiegelen en je vindt je gelijke er niet in, misschien blijf je dan zoals mevrouw is.
Ik probeer te blijven erkennen dat ik een narcist ben en probeer te beteren. En probeer de punten te herkennen. Uiteindelijk is het niet aan anderen maar aan mezelf om dit karakter te ontmantelen. Dat is 1 stap die mevrouw en meneer zou helpen als zij werkelijk een narcist is. Bewustzijn en erkenning.
Echter heb ik iemand ontmoet, sterker dan mijn omgeving en doortastend als de pest, om mij te doorzien nog voordat ik het zelf door heb dat ik weer eens in mijn opportunisme verdwaal. Het helpt als je niet meer wordt gefaciliteerd in je gewoonten. En het helpt als iemand dat met liefde bestrijdt. Dus als meneer begrijpt wanneer en wat het is en met zijn liefde voor haar met alle geduld en respect kan doorbreken....Tsja. Misschien is er dan nog een kans op een totale ommezwaai. Maar omgangsvormen die er zo langzaam zijn ingeslopen kosten minimaal net zoveel tijd....het zal niet zo makkelijk zijn om nieuwe omgangsvormen te ontwikkelen en geduld op te brengen. En al helemaal niet als je zelf leegloopt op het gemis aan aandacht en affectie. Het maakt je intolerant, minder vatbaar voor de ander en minder liefdevol.
Een vicieuze cirkel dus.
Toch hoop ik dat hopeless het doorbreekt. Mevrouw is geblokkeerd dus het zal van meneer moeten komen. TENZIJ er een life-altering change plaatsvindt.....dat zou alles kunnen veranderen. Soms.
Een vriendin verloor bijna haar man aan een motor ongeluk in de periode dat ze overwoog om te scheiden. De dreiging van de dood heeft hun liefdesrelatie nieuw leven in geblazen en ze zijn weer volledig tot elkaar gekomen.
Ach ja...scheiden is geen optie voor meneer, oplossen is geen optie voor mevrouw. Acceptatie en blijven leven in liefde, dat is dan toch alles? Jezelf vullen met liefde op andere manieren....want het helpt meneer niet om boos te zijn en verdrietig. Ook dat is een neerwaartse spiraal.