Huwelijksaanzoek

Dochter

Het is dat ik het toevallig uitgebreid over dit onderwerp heb gehad met dochter, daarom weet ik hoe ze erover denkt. Zij ziet de eerste stap, registratie, ook vooral als zakelijke aangelegenheid. Dat doe je even 'tussendoor', bij wijze van spreken. Eventuéél zouden ze later dan alsnog met alle toeters en bellen kunnen trouwen, bijvoorbeeld als er inmiddels kinderen zijn. Of ze dat 'gegund' is, dat weet je natuurlijk niet, maar ik snap wel waarom ze dat leuk zou vinden op die manier. Mijn nicht is ook zo getrouwd en het is schattig om te zien hoe het hele gezin in feestkleren op de foto staat.

Een reden dat ze registratie wel handig vindt, is in mijn ogen wel een beetje 'jammer'. Bij een huwelijk is scheiden meer gedoe, bij registratie hoeft het niet langs de rechter. Dat zal ongetwijfeld waar zijn, maar ik vind het toch jammer dat dat al zo ingecalculeerd wordt. Misschien wel realistisch, als je weet dat 1 op de 3 huwelijken strandt, maar toch...

Tsja

ik vind het juist fijn om te lezen dat er toch zoveel mensen zijn zonder romantisch aanzoek, en toch gelukkig getrouwd.

Bij ons ging dat toen ook zo: We kregen een leuk huis aangeboden waar we mooi samen konden wonen, en besloten toen maar dat we dan ook net zo goed konden gaan trouwen. Voor mij prima, ik ben niet romantisch en hou al helemaal niet van verrassingen! Maar tegenwoordig wordt het allemaal zo groot gemaakt, dat ik me er soms best wel voor schaam om dit te vertellen!

We hebben de trouwdag wel uitgebreid gevierd, maar niets overdreven, zoals je dat nu veel ziet. (met uitgesproken huwelijksgeloften en ander romantisch gedoe!)

(Jaja, dit klinkt weer veroordelend, maar ik hou gewoon echt niet van dat overdrevene, alsof het allemaal superbijzonder is, net als babyshowers. En het irritante is dat, omdat anderen dit soort dingen dan wel weer allemaal doen, het me ook ergens een tikkie jaloers maakt...) (want een beetje aandacht, daar hou ik dan stiekem toch wel van)

Hier een hele erge..

Mijn moeder belde en bracht te berde dat zij en mijn vader zich hadden afgevraagd of mijn vriend en ik niet eens wilden trouwen. Dus riep ik tijdens het gesprek naar mijn vriend waar ik al tig jaar mee samenwoonde 'mama vraagt of wij niet een keer willen trouwen'. Vriend haalde licht z'n schouders op en zei 'mij best' en dat was het dan. De voorbereidingen werden in gang gezet . Is inmiddels twintig jaar geleden en nog altijd bij elkaar..

Stiekem

Haha Salie.. dat klinkt wel erg onromantisch..;-) Ik hoop dat de dag zelf wel geheel aan je verwachtingen heeft voldaan.

Dit draadje ging over een aanzoekplanner, toch..? Ach, in de VS doen ze eenmaal alles 'over the top'.. Weet niet of jullie Say Yes to the Dress kennen (TLC tv programma waarin a.s. bruiden hun jurk uitzoeken), stiekem mijn guilty pleasure. Bruiden met een budget van heb-ik-jou-daar en hele formele bruiloften met alle toeters en bellen, incl een schare bruidsmeisjes in bijpassende robes. Zo'n planner past wel in dat plaatje. Zijn wij Hollanders veel te nuchter voor.

Over trouwen in zn algemeen; ik ben opgevoed door de generatie waar verliefd-verloofd-getrouwd-kinderen de enige ware volgorde was. Dat heb ik toch mee gekregen. 'Mijn man' heeft voor mij ook een andere lading dan 'mijn vriend'. Ik geef eerlijk toe dat ik stiekem hoop dat mijn -samenwonende- kind eerst gaat trouwen voordat er kinderen komen. Zijn beslissing, uiteraard.

Huwelijksaanzoek.

https://www.sikkom.nl/feel-good-in-stad-alicia-vraagt-haar-vriendin-ten-huwelijk-voor-volle-bioscoopzaal/

wat laif ja!

niks voor mij dus maar ook wel weer schattig ;)

Moest aan dit draadje denken deze week

en wel door 2 gebeurtenissen.

1. Op mijn werk kwam een collega van een andere afdeling terug van vakantie en al gauw was er het verhaal: ze is ten huwelijk gevraagd.
Ik ben oprecht blij voor collega die heel gelukkig is met het feit dat ze met haar geliefde gaat trouwen. Maar verder..... zwijmelgesprekken van de andere collega’s over hoe romantisch het geweest moet zijn, hoe mooi de ring en hoe leuk het is dat de bruidegom in spe ‘weet hoe het hoort’.
En mijn mening heb ik netjes voor me gehouden. Vanzelfsprekend. Was ook niet moeilijk want iedereen was alleen maar enthousiast dus dan is het prima om iemand met het voorgenomen huwelijk te feliciteren.

2. De slimste mens. Een van de deelnemers vertelde over zijn huwelijksaanzoek. Compleet met allerlei andere mensen er om heen en een vooraf bezoek aan de vader van de geliefde. En ook hier de idee van ‘netjes’.
Hier thuis mag ik er dan gelukkig wel wat van zeggen. Man en ik kijken elkaar maar eens verbaasd aan in zo’n situatie.

Aagje

romantische huwelijken en scheiden

Het lijkt wel of het aantal scheidingen gelijk op gaat met het aantal zwijmelhuwelijken. Ik kan het niet meer aanzien zo'n suikerzoete opgedirkte ceremonie waarvan het glazuur spontaan van je tanden springt.

Een huwelijk is een zakelijke overeenkomst tussen twee volwassen mensen en ik vind het stuitend als daar toestemming voor wordt gevraagd bij de vader anno 2018/19.
Als het een prettige overeenkomst blijkt te zijn dan is het helemaal niet verkeerd om dat na bepaald aantal jaren te vieren. Zwijmelhuwelijken halen meestal de 12,5 jaar niet in mijn kringen.

Maar dat is mijn mening.

Aanzoek

Ik lees de nieuwe berichten in deze draad en ik moet ineens denken aan het medium wat ik een tijdje geleden bezocht. Zij voorspelde een nieuwe liefde en zelfs een huwelijk. LOL
Nou wil ik niet nog een keer trouwen maar als, dan hoop ik op een romantischer aanzoek dan de eerste keer. Misschien moet ik dat vanaf het begin al af en toe eens laten vallen ; )
Maar de aanstaande hoeft echt niet op audiëntie bij mijn vader. Zowel ik als mijn vader zitten daar niet op te wachten. Als het in een familie de gewoonte is of als iemand dat graag wil dan denk ik dat ie vooral eerst even bij de ouders langs moet gaan maar toestemming vragen of weggegeven worden lijkt mij al een eeuw ofzo te ouderwets. Het is een stuk nuttiger om bij een notaris langs te gaan :)

Weinig romantiek bij huwelijksaanzoek

Hier was het huwelijksaanzoek weinig romantisch, meer een zakelijk gebeuren nadat ik echt zat was van de papierwinkel rond erkenning en gezamenlijk gezag bij de oudste en we zaten te denken over een tweede.
De bruiloft was erg leuk en gezellig maar echt niet superromantisch of duur.
Ons huwelijk heeft al z´n 12,5 jarig jubileum beleefd (was erg leuk om te vieren) en we zijn in totaal al 24 jaar samen en zijn niet van plan om daar een eind aan te breien.
Einde van het jaar zijn we 25 jaar samen en dan wil ik toch wel iets organiseren :-)

Zeer onromantisch en vervelend einde

Na eenzeer onromantisch huwelijks aanzoek en weinig leuke bruiloft vol discussies wat ik allemaal wel niet mocht is mijn huwelijk heel vervelend tot een einde gekomen.
Wat had ik graag n man gehad toen die echt vol overtuiging was van zijn liefde en dat van de daken wilde schreeuwen. Nee ipv daarvan ruzie over de trouwlocatie (was te mooi en niet voor zijn soort mensen) dus mocht niet. Ik mocht ook geen trouwjurk van hem want dat was onzin. Die is er toch gekomen omdat vrienden hem erop wezen dat hij dat me niet mocht ontnemen. Geen diner, want was te duur (we waren niet armlastig hoor) geen bruidstaart want dat was suf, geen trouwauto want te duur en n oude auto staat toch stil en dat was helemaal erg. (Een vriendin wilde mij haar oude fiatje 500 uitlenen, nee mocht ook niet) Zijn ouders gingen wel ff bepalen wie er uitgenodigd werden; hun familie! Mijn familie mocht niet komen, want die kenden ze niet....
Dat ik ooit gedacht heb met deze man te moeten trouwen en dat hij mijn belangen in t oog zou houden, snap ik nu ook niet.
Op t feest waren er twee vriendinnen van mij en mijn ouders met mn broer en schoonzus. De rest van de 70 gasten waren van zijn kant. Dat was toch logisch?
Recept voor een drama.
Nee geef mij maar intense liefde, rozen en meer van dat soort romantiek.

hoe kan het

dat je getrouwd bent met deze man Doenja? Je snapt het nu niet- maar hoe dacht je dan? I begrijp het werkelijk niet als ik dit lees.

Boek

Tria daar kan ik n boek over schrijven. T begon met t dreigement dat hij zeker wist dat ik t uit zou maken ooit en hij niet. En als ik wegging dan pleegde hij zelfmoord en dan zorgde hij dat iedereen wist dat dat door mij kwam. En dat ik n poos geen pil kon slikken ivm andere klachten, maar meneer moest en zou maar wilde geen kinderen, en toe raakte ik tochin verwachting en hij was er niet blij mee. En t kind wat geboren zou worden mocht nooit naar mijn ouders gaan als ik er niet meer zou zijn, dus moesr hij t erkennen. Dat erkenningsproces vond hij ‘gezeik in pakjes’ dus trouwen was makkelijker. En ik was blij dat ik geen alleenstaande moeder werd, want bij hem weg gaan toen kon niet ‘ want hij zou zorgen dat t kind bij hem kwam, en nooit bij mij’
En ik geloofde dat. Wat ik was DD. Dikke Doenja en niemand zou mij ooit willen. En ik geloofde dat...
Wil je nog meer horen?

tria o.t.

Soms ben je in zo een onzekere en kwetsbare periode in je leven dat je zulke bizarre keuzes maakt, ik heb ooit ook hele vreemde beslissingen genomen, je bent dan wanhopig en zoekt iets om je aan vast te klampen. Ik kan het me daarom zo goed voorstellen dat Doenja nu denkt: wat dácht ik echt? Maar het kan en gebeurt helaas.

Miekemieke

Dat idee heb ik ook wel eens, dat het succes van het huwelijk omgekeerd evenredig is aan de poeha omtrent het aanzoek en de bruiloft.

Kan ook cognitieve dissonantie zijn, ben zelf op een achternamiddag getrouwd met slechts 6 gasten en een confectiejurkje. Gaat vooralsnog al een aantal decennia goed.

skik

Skik

: - )

Ik ben op een maandagochtend (39 weken zwanger) getrouwd met als getuige de bode van het stadhuis. Is alweer 35 jaar geleden en het gaat nog steeds goed hoewel er een hoop ups en downs zijn geweest maar dat lijkt mij niet meer dan normaal.

Haha Miekemieke

Ik was pas 37 weken zwanger en hadden alleen de ouders, mijn broer en mijn vriendin uitgenodigd. Maar het had nog soberder gekund. Hoewel, ik ben met 38 weken bevallen dus dan was dochter er ook bij geweest

skik

skik en miekemieke

Dan ben ik even die spreekwoordelijke uitzondering Getrouwd op maandagmorgen (of was het een woensdag? In ieder geval moment dat het gratis was). Getuigen van de gemeente. Mijn ouders waren bij ons thuis om op de kinderen te passen.
Het huwelijk heeft geen stand gehouden. Overigens zijn we net zo op een achternamiddag gescheiden als getrouwd. We waren al dik twee jaar uit elkaar maar de formele huwelijkse status begon pas echt te knellen toen we allebei een nieuw huis wilden kopen. Toen toch maar gescheiden (en dat terwijl we al direct na uit elkaar gaan wisten dat het definitief was).