U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
huwelijk zonder sex
Mijn man en ik zijn 20 jaar bij elkaar waarvan 17 getrouwd. We hebben al twee jaar geen seks meer en praten daar niet over. Verder gaan we goed en vriendelijk met elkaar om, soms discussies, daar komen we altijd wel uit en het gezin loopt goed. We hebben twee pubers die dus over een paar jaar het huis zullen verlaten om te gaan studeren. Onze relatie is dus uitgemond in een huisgenoten- partner relatie. Af en toe heb ik nog wel het gevoel dat ik blij ben dat deze man bij me is, maar soms kan ik m ook wel schieten. Ik voel me niet meer seksueel aangetrokken, nooit echt zo enorm gehad, maar in de andere levensfase, voor de kinderen, me regelmatig tot seks aangezet, en dat ging ook best wel redelijk. Dat kan ik nu niet meer op brengen. Het feit dat hij er ook geen last van lijkt te hebben, is aan de ene kant wel lekker rustig, maar aan de andere kant baart het me ook zorgen: moet ik het hier niet over hebben, is dit normaal? Geeen seks hebben lijkt niet normaal of is het een taboe? Ik vind het niet erg genoeg om ons gezin overhoop te gooien, maar soms denk ik wel, is dit het nou?
Ik masturbeer wel af en toe en fantaseer daarbij over anderen, dus het is niet zo dat ik helemaal geen seksuele gevoelens heb, alleen niet voor hem. Ik ben nog nooit iemand tegengekomen die mij geeft wat ik nodig heb (tederheid, het gevoel dat ik bijzonder ben en de enige ben, verliefdheid) en denk ook niet dat ik dat ooit zal vinden, en dan vind ik het met hem wel veiliger dan alleen.. hij heeft ook zijn kwaliteiten. Ik ben alleen nu is de fase gekomen, dat zijn fysiek me afstoot. Hij heeft best een goed figuur, sport veel, maar heeft ook een aantal gewoontes die me enorm afstoten. Krabben, pulken, aan huid en pukkeltjes, voeten en nagels, nagelbijten, oprispingen omdat hij te gulzig eet, boeren, scheten laten die stinken. Ik heb hem al heel vaak verteld dat me me echt doet afknappen,maar hij doet er niets aan. Hij vind dat het bij hem hoort en dat ik het maar gewoon moet accepteren.
Er blijft bij mij vaak genoeg iets knagen. Is dit het dan? Als ik morgen dood neerval, of hoor dat ik ziek ben dan heb ik dus nooit die grote liefde meegemaakt. Zijn er mensen die dit herkennen? Hoe ga je ermee om ?
Mijn God
Wat een armetierige relatie heb je TO.
Het klinkt allemaal zo liefdeloos, sneu en kil.
Het blijft natuurlijk
een lastige zaak. Mannen en vrouwen beleven seks nu eenmaal op een andere manier.
Wellicht helpt het om te praten over wat jij nodig hebt en wat je man nodig heeft. Soms kom je met kleine dingen al heel erg ver.
Persoonlijk zou ik het onderwerp zeker niet onbesproken laten. Het zal misschien nu voelen als prima, maar het zou zo maar kunnen omdraaien en een groot probleem voor jullie worden.
Paddington & Miekemieke
"Mannen en vrouwen beleven seks nu eenmaal op een andere manier."
Nee, *mensen* beleven sex op een andere manier. Wie heeft jou spreekbuis van het hele vrouwelijk geslacht gemaakt? Godzijdank zie je in dit soort draadjes dat de vrouwelijke beleving flink uit elkaar kan lopen.
@miekemieke
"Ik vind niet dat vrouwen verantwoordelijk moeten zijn voor de mannelijke seksualiteit. Ik vind ook niet dat vrouwen verantwoordelijk moeten zijn voor het geluk in een relatie"
Armetierig inderdaad. Ik vind namelijk *wel* dat ik (als man) medeverantwoordelijk ben voor de seksuele beleving van mijn vrouw en voor haar geluk. Ik vind ook dat ik dat aan mijn kinderen verplicht ben al was het maar om ze te laten zien hoe het kan zijn.
Is vrijheid niet meer dan het ontkennen van alle verantwoordelijkheden? Zo te lezen mankeer je meer dan aleen je libido. Maar, als je zelf er gelukkig mee bent, da's toch het enige wat er toe doet...?
Freedom's just another word for nothing left to lose...?
Ad Hombre
Dat mannen en vrouwen het op een andere manier beleven is niet iets dat ik heb verzonnen, maar wetenschappelijk is vastgesteld. Daarnaast is het gelukkig zo dat er ook tussen personen gewoon verschillen zijn.
Verder ben ik het met je eens dat je als partner juist wel medeverantwoordelijk bent voor elkaars seksuele beleving en geluk.
Als TS zich de vrijheid veroorlooft om zich alleen verantwoordlijk te voelen voor haar eigen geluk, dan zal ze ook de mogelijke gevolgen moeten aanvaarden.
Flanagan: ander tomaatje
Flanagan, je schrijft: "Ik lees net in een ander draadje je mening over 'goede bedoelingen' . Moet ik hieruit begrijpen dat je adviezen en goede bedoelingen in dit draadje ook niet op prijs stelt"
Dat is een ander Tomaatje. Ik heb alleen deze draad, heb nog niet in andere draadjes gereageerd.
TS,
Misschien is het dan handiger je nickname te veranderen in TomaatjeXX, daar er al een Tomaatje bestaat.
Meteen de vraag wat je van de reacties vind, kan je er iets mee? In je laatste alinea kwam je best vragend over, vond ik.
verdere reacties
Ik vind het wel fijn om verschillende gezichtspunten te zien te krijgen. Zelfs die van Mark74. Bottomline zit daar ook waarheid in. En dat dat op een andere manier gezegd zou kunnen worden, daar heb ik niet zoveel last van.
Hoe moeilijk ik het ook vind, ik ga dan toch ook maar het gesprek met mijn man aan. Ben ook wel bang voor wat daar uit kan komen. Eerlijk zijn is niet altijd gemakkelijk als je iemand niet wil kwetsen. Er is ook nog heel veel goeds, en dat geef ik ook aan in mijn posting. Geestelijke intimiteit (het maatjes-zijn gevoel) is er deels op momenten, juist als we in zwaar weer zitten met zaken om ons heen (moeilijkheden met familie, overlijden huisdier, problemen met pubers), trekken we wel erg naar elkaar toe, en vinden we steun bij elkaar.
Ad Hombre:
"Ik vind namelijk *wel* dat ik (als man) medeverantwoordelijk ben voor de seksuele beleving van mijn vrouw en voor haar geluk. Ik vind ook dat ik dat aan mijn kinderen verplicht ben al was het maar om ze te laten zien hoe het kan zijn." Ik wou dat mijn man er zo over dacht, en zo handelde. Dan was dit probleem denk ik ook niet zo ontstaan. Ik denk er ook zo over, en heb lang mijn best gedaan. Maar als je daarbij telkens zelf niet krijgt wat je zelf nodig hebt, dan dooft het vuurtje vanzelf. Maar goed, er is nog wel een smeulend kooltje bij mij. Ik zou willen dat het anders was, en ik wil daar ook aan werken,. Ik vind het alleen zo verdomde moeilijk om mijn man zover te krijgen dezelfde inspanningen te doen.
TS,
Fijn dat je even reageert. Je komt nu anders over dan in je TO.
Ziet er toch naar uit dat jullie een vakantie met zijn tweeën kunnen gebruiken om de zorgen even los te laten en er voor elkaar te zijn. ( met of zonder sex, maar vol van liefde).
Boek een reis en sleur hem mee.
@Tomaatje
Mijn laatste reactie, nummer 52, was een reactie op ene Miekemieke, die blijkbaar niet dezelfde is als Tomaatje, de TO.
Zij ging nog wat verder in haar mening en mijn reactie was navenant harder.
Ik waardeer de terugkoppeling van Tomaatje, dank daarvoor.
Tomaatje
"Ik denk er ook zo over, en heb lang mijn best gedaan. Maar als je daarbij telkens zelf niet krijgt wat je zelf nodig hebt, dan dooft het vuurtje vanzelf"
Begrijpelijk, maar erg jammer. En een weg die mogelijk op termijn leidt tot echtscheiding of een relatie die steeds verder wordt uitgekleed (no pun intended).
Hier ook...
Fijn om te lezen dat we niet de enigen zijn..... Wij zijn ook 20 jaar bij elkaar inmiddels en ook ons seksleven stelt niet veel meer voor. We hebben wel met enige regelmaat seks maar niet echt frequent, is ook nooit geweest trouwens. Langste tussenpoos was een jaar ofzo, dus best lang... Ligt grotendeels aan mij, ik heb niet vaak zin.
Hier is het (sinds kort) wel onderwerp van gesprek en zoeken we naar manieren om het probleem (manlief mist het vrijen wel en ik niet) op te lossen. Maar heel makkelijk is dat niet, omdat onze behoeftes vrij ver uit elkaar liggen. Meer aandacht voor elkaar (intimiteit) en van mijn kant af en toe 'zin maken' helpt wel iets maar niet voldoende vinden we. Hoe verder weten we niet goed. Ik merk ook dat het 'praten over' enorm awkward en ongemakkelijk voelt. Zijn we van huis uit beiden ook niet gewend denk ik. Iemand nog tips?
Geen zin
Geen zin, dan maak je maar zin. Dat zei mijn moeder vroeger altijd toen we als kinderen zeurden dat we ergens geen zin in hadden.
Is het echt zo'n opgave om je af en toe tot een vrijpartij te zetten?
Doet jouw man ooknooit eens iets voor jou of iets dat jij wilt of nodig vindt waar hij zich toe moet zetten of waar hij geen zin in heeft/tegen op ziet?
Waarom veronachtzaam je je mans behoeften zo? Wat zou je er van vinden als zou blijken dat hij zijn behoeften bij een ander vervult?
Klaag je dan ach en wee?
The sex inspectors
Tip: kijk met humor naar een aflevering van the sex inspectors op you tube. Samen lachen is heel ontspannend.
Dus geen fake gelach in porno filmpjes aanhoren maar lachen om de knullige maar ook herkenbare situaties in de afleveringen van deze Britse serie.
Geen zin
@ Mark74: zin maken doe ik wel, maar dat is ook niet echt de ideale oplossing vinden we beiden. Ik vind het geen probleem om me af en toe tot een vrijpartij te zetten, maar mijn man vindt het vervelend dat de 'zin' niet ook bij mij vandaan komt. En nee, dat laat ik natuurlijk niet overduidelijk merken, maar daar vraagt ie naar.
En Flanagan, dank voor je tip. Ik ga eens kijken wat sex inspectors is...
Een seksuoloog
kan ook helpen. Wie weet wordt het praten erover ook makkelijker. Probeer eens iets nieuws. Misschien een geurend masageolie ofzo.
Mijn tante zegt 'trouwen' is niet voor niets een werkwoord. Je zult eraan moeten werken. Op allerlei vlakken, anders komt de afgrond naderbij.
Paddington
Maar een zin als "wij zijn al 20 jaar getrouwd" klinkt wel erg als verleden tijd en niet echt als een activerende werkvorm als ik het hier en daar zo lees :-)
Verder helemaal met je eens hoor.
geen sex geen huwelijk?
Alle reacties gelezen en het lijkt erop dat de meeste mensen toch vinden dat een huwelijk zonder sex onmogelijk is. Stel, je bent 20 jaar samen, je hebt kinderen, je hebt een goed functionerend gezin/economische eenheid maar geen zin meer in sex. MOET je dan zin maken of scheiden? Waarom zou het niet zo kunnen zijn dat het niet ideaal is, maar gewoon de meest optimale situatie voor dit moment?
Nee, het MOET
niet als beide partners daar gelukkig mee zijn.
Dat is de reden dat het besproken moet worden.
Als dan een van de partners aangeeft er wel behoeft aan te hebben, dan zou een sexuologe uitkomst kunnen bieden.
En als één van de partners door ziekte/ongeval totaal geen libido meer heeft of niet meer kan, en de andere partner mist het toch wel, dan zit er dus niets anders op dan scheiden, blijkbaar.
Armoe hoor, alsof seks het enige is dat mensen kan binden.
@Jippox
Dus als één van de partners geen libido meer heft dan meot de ander maar genoegen nemen met een seksloos leven?
Autist
Stel , je bent als voruw( of evt. man) getrouwd met een autistische man,die jouw geen enkel (emotionele) steun kan geven in de relatie, dieje geen steun kan geven bij de opvoeding van de kinderen. Dan moet je daar dus ook amar geneogen mee nemen?
Of mag je dan wel beslissen dat je niet verder wilt met het huwelijk?
Voor sommigen mensen is seks/intimiteit erg belangrijk voor hun welzijn/welbevinden. Jij vindt blijkbaar dat die mensen niet zo moeten zeuren.
Wellicht omdat seks niet zo belangrijk voor jou is, maar dat betekent toch niet dat jij dat maar voor een ander kunt beslissen?
inderdaad
maar jij kunt ook niet voor een ander beslissen dat het wèl zo belangrijk is. Dat is toch net zo goed gewoon maar jouw privé mening.
En ja, als je getrouwd bent met een autist hoef je van mij niet perse te scheiden. Er kunnen nog genoeg redenen zijn om toch bij elkaar te blijven (kinderen bijvoorbeeld, om er maar eens eentje te noemen)
@Jippox
Als jij als partner van, beslist dat jij seks maar niks vindt en daar geen moeite meer voor wilt doen, maar tegelijkertijd wel getrouwd wilt blijven dan beslis je dus feitelijk wel voor die ander dat het maar onbelangrijk is. Dat die ander niet zo moet zeuren en dat een huwelijk toch zo veel meer is dan alleen seks.
niet zo simpel Mark
Hee, en wat nou als je getrouwd met een autist van wie je inderdaad emotioneel geen steun krijgt en die andere dingen die jij zei in #72... en na jaren voel je dus geen behoefte meer aan sex met deze man. Maar je hebt die kinderen, die goedlopende gezinseenheid, vertrouwdheid...
Seks buiten de deur
Een partner die er geen zin meer in heeft, kan ook de ander vrij laten om het lichamelijke deel buiten de deur te zoeken. Net zoals de partner van een autist vrij is om een bepaald soort gesprekken en aandacht buiten de deur te zoeken. Maar daar rust dan weer geen taboe op.