hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Judith-t

Waar zijn de grenzen?
In een relatie zoals met Esmee's en mijn schoonmoeder zijn grenzen heel moeilijk strak af te bakenen.
Mijn man heeft bijvoorbeeld geleerd dat hij altijd naar zijn moeders wensen moest handelen, haar altijd moest gehoorzamen, haar bevelen moest opvolgen. Wilde ma dat wij om 16.00 op verjaardag kwamen dan moesten we er om 15.55 al zijn anders waren we laat.
Toen wij nog geen kinderen hadden deden we mee in die grillen van ma, zelfs toen de kinderen nog klein waren deden we alles om ma tevreden te houden, dat hoorde zo.
Nu de kinderen leerplichtig zijn en zij gepensioneerd kunnen we door wettelijke beperkingen niet altijd voldoen aan ma's eisen. We zijn dus genoodzaakt regelmatig een nee of een ja maar als antwoord te geven op een uitnodiging of bezoekpoging bij ons thuis.
Ma kan niet verwachten dat wij onder schooltijd met de kinderen op bezoek komen maar doet dat wel, met ruzie tot gevolg. Dan probeerden we er meestal toch weer een mouw aan te passen, tot vorig jaar september. Toen hebben we echt op het punt gestaan de stekker er uit te trekken en niet meer aan te passen.
Uiteindelijk toch niet gedaan, er is namelijk ook nog een schoonpa die (onder de gegeven omstandigheden) wel leuk en aardig is. Hij zit echter al ruim 50 jaar onder de plak bij ma en na het pensioen is dat alleen maar erger geworden. Hij kan wel wat steun en af en toe een verzetje gebruiken. Als je het hem heel eerlijk vraagt zou hij denk ik willen scheiden maar met de goeie katholieke moraal van de jaren 60 deed en doet hij dat niet.

Voor Esmee

Je hebt de link bekeken en ziet wel wat bekends. Mijn advies is: ga er naar handelen en kijk of het werkt.
Puntje van aandacht: Je moet dat wel oefenen, het eerste contact zal niet meteen helemaal perfect verlopen. Wij handelen er nu een jaar naar en ik kan zeggen dat nu langzaamaan de contacten minder beladen zijn.
Wij weten wat we wel en niet willen bespreken en houden ons daar aan. Ma's gezeur over pijntjes krijgt kort aandacht en daarna niet meer. Ma's preken over "hoe het hoort" is nog een punt van aandacht voor ons. Daar hebben we niet helemaal controle over, omdat haar preken soms ook gericht zijn op onze gasten en die hebben dan zelf een conflict met ma wat hoog op kan lopen.
Doordat wij veel niet meer bespreken met ma worden de contacten wel wat inhoudsloos maar liever een koetjes en kalfjes gesprek dan een fel verhaal over haar ontstoken oog van vorige maand dat veel erger/pijnlijker/viezer/naarder was dan mijn ontstoken oog waar ik mee loop, ik ben maar een aansteller met mijn meegebrachte flesje druppels, dat kan best wachten tot ik weer thuis ben.

aanvulling

Om het anders aan te pakken met je schoonmoeder is het wel van belang dat je als gezin op een lijn zit. Wij hebben onze nieuwe aanpak besproken met de kinderen, oudste iets meer verteld dan jongste. Ze zijn allebei goed doordrongen van het feit dat iets niet delen met oma voordeel heeft voor de sfeer, soms nadeel voor de portemonnaie en dat accepteren ze. (12 en 9 jaar oud)
Doordat wij ons gedrag aanpassen, niet alles delen, heeft ma geen discussies meer te voeren. Even kort ma bevestigen in haar pijntje en dan over iets anders beginnen komt de sfeer ten goede.
Onze oudste snapt het echt heel goed, die deelt nog wat feiten mee dat ze is ingeloot voor haar 1e keus VO maar treedt niet in detail over de spannende week die we hadden. Oma snapt dat in spanning zitten niet en doet daar raar over, niet vertellen is rust.

je moet met je man aan de slag vermoed ik

Als hij jou niet kan helpen met je gedrag veranderen, omdat hij zijn tactiek niet aan jou uitgelegd krijgt of omdat jij het niet snapt wat hij doet, kan je nooit verder komen. Je moet bereid zijn jezelf te veranderen: niet je man veranderen en niet je schoonmoeder veranderen.

Heel soms krijg ik de indruk uit je postings dat je je man kwalijk neemt hoe hij het doet en wat hij dan wel/niet doet. Als dat zo is heb je dus twee problemen (met hem en met je schoonmoeder).

En dan is nog steeds de enige oplossing dat je je eigen gedrag aanpast. Maar dat vereist zelfvertrouwen en ik krijg de indruk dat je je zelf toch afmeet aan hoeveel aandacht je krijgt van je schoonmoeder. Alsof zij zo belangrijk is dat ze die invloed op jou mag hebben. Is je man niet veel belangrijker? Zegt hij niet hetzelfde tegen jou als hier op het forum? Hij is manager begrijp ik uit een van je postings. Is hij een coachend type? Als zo dan hoop ik dat hij dit samen met jou kan oppakken zodat jullie samen een strategie uitzetten waarbij hij o.a. jou helpt om een plan richting je schoonmoeder door te zetten.

gr Angela

1 puntje

dat ik er even uitlicht, want ik heb geen raad voor je hoe om te gaan met schoonmoeders. Maar mij viel het volgende op:

'Vooral het laatste stukje over je zoontje raakt me gewoon heel erg. Dat mag toch niet kunnen! Ik kan me zo goed voorstellen dat je als moeder dan breekt op zo'n moment.'

Breekt? Omdat je schoonmoeder iets zegt (preekt) over een punt lager op een rapport? Dat is voor mij geen aanleiding om te 'breken'. Maar dat is puur persoonlijk.

Liesk

Ik zie geen tegenstelling tussen wat is schreef en jij schrijft. Jij hebt ook moeten leren het los te laten, je niet voortdurend naar haar te voegen en haar je leven te laten bepalen. Minder met haar bezig zijn de hele tijd dus. Dat was toch mijn raad? Ik snap alleen niet dat jullie daar zo lang mee hebben gewacht en het zo ver hebben laten gaan. Waarom wrong je je in al die bochten? Wees jezelf en laat het van je af glijden als ze daar boos om is of vervelend doet. Jammer dan, gaat wel weer over, ze verandert toch nooit en je kunt het toch nooit goed doen. Niet meer over piekeren dan ook, richt je op leukere dingen.
Op de kinderverjaardagen zou ik haar dan maar niet meer uitnodigen. Heeft je kind in elk geval een leuke verjaardag en boos of ontevreden is ze toch wel, of ze nu wel of niet mag komen. Vraag je haar een keertje apart, voor- of naderhand, krijgt ze gelijk haar felbeerde persoonlijke aandacht.
Ik zou ook niet breken over zo'n rapport opmerking, gewoon relativeren met een grapje voor je kind. Anders leer je hem ook alleen maar dat overdramatiseren van onbenulligheden van oma.

rapport

Ik brak niet over het rapport maar over het feit dat mijn kind geen leuke verjaardag had gehad. Oma had met iedereen ruzie gemaakt.
Je snapt niet dat het zo lang duurde voor wij er iets aan gingen doen en het zo ver hebben laten gaan.
Dat is heel simpel:
Er is ook nog een meneer LiesK. en die is opgevoed door zijn moeder. Voor hem was de situatie normaal, zei ook letterlijk tegen mij: "Je moet er maar aan wennen, mijn ouders zijn anders dan de jouwe daar moet je even mee leren omgaan, mijn ouders hebben andere normen en waarden, dat moeten we accepteren.
Pas toen er kinderen kwamen kreeg hij in de gaten dat de kinderen bang waren van vooral oma en zijn we gaan zoeken hoe we de situatie konden verbeteren en dat kost tijd. In dit geval heel veel tijd. Eerst wij op een lijn en toen een strategie bedenken.

Meta

Meta discussies mogen niet, maar ik kan het toch niet laten. Er is iets in deze terugkerende schoonmoedertopics wat zowel diep irriteert als wat blijkbaar toch triggert. Iedere keer weet deze Ilse/Esmee/Whatever toch weer enorm veel reacties te genereren, terwijl je echt niet gestudeerd hoeft te hebben om te snappen dat vooral zijzelf zeer dringend een therapeut nodig heeft. ( tip voor Whatever/Ilse/Esmee; hier is therapie voor, als je het wilt oplossen tenminste) Wat maakt dat Esmee/Ilse/Whatever toch mensen weer zo weet te raken in hun toetsenbord klimmen????
Persoonlijk zou ik heel graag willen dat je bepaalde discussies kunt deleten dan wel uit je view kunt verwijderen, zodat je niet iedere keer denkt dat er iets interessants gebeurt terwijl "dat mens" gewoon weer loopt te zeiken.
Blijft de vraag waarom we hierop reageren, terwijl we weten dat het zinloos is? Tsja, we proberen Ilse/Esmee/miepje te vertellen dat je alleen jezelf veranderen; met dit in gedachte rest mij alleen het stemmen met de (digitale) voeten. Misschien ben ik na ruim 15 jaar OOL ook gewoon zelf ontgroeid; ik ben er klaar mee! Doei:-)

Griet

Er is therapie voor als je het wilt oplossen, ja. Er is er maar een die je kunt veranderen en dat ben je zelf, ja.
En toch blijven dit soort discussies op fora zinvol. Ik heb therapie gehad, ik ben bezig om er afstand van te nemen en schoonma niet zo veel geëiste aandacht meer te geven.
Maar voor schoondochters blijft de heksige schoonmoeder nog wel familie van haar man. Man is opgevoed door schoonmoeder en geheel gekneed naar de wensen/eisen van zijn moeder. Man moet inzien dat de wensen/eisen van zijn moeder over een grens heen gaan, ik zag dat al langer.
We moeten als ouders samen de grens bewaken en onze kinderen sturen in het contact met opa en oma. Dat vergt tijd, heel veel tijd. Ik ken mijn schoonouders nu 20 jaar en sinds een jaar weten wij hoe we kunnen proberen de contacten zonder spanningen kunnen laten verlopen. De ene keer lukt dat beter dan de andere (ma heel erg in een depri bui is moeilijker dan ma in een "standaard" negatief humeur.
Mensen die zelf niet in deze situatie zitten kunnen adviseren tot ze een ons wegen, Esmee en ik kunnen die adviezen opvolgen maar de meeste adviezen werken niet of slechts heel kort.
Pas toen ik eind 2012 een groepje mensen vond op het www die met precies hetzelfde bijltje hakten heb ik adviezen ontvangen die wel werkten. Daar zijn we nu een jaar mee bezig en heel langzaam worden de contacten minder moeilijk.
Hoewel de verwijten van schoonma soms heel heftig zijn en wij dus al serieus hebben overwogen het contact te verbreken.

Bij mijn schoonma valt het strakke grenzen trekken wat wij zijn gaan doen helemaal verkeerd. Ze snapt niet dat ik de kinderen niet van school thuis wil houden voor de verjaardag van opa. Ze denkt dat dat onwil is van mij, vroeger deed zij dat namelijk wel. Dat 40 jaar later de directie van de school dan melding doet bij de inspectie en wij een boete kunnen krijgen voor ongeoorloofd schoolverzuim is niet aan haar uit te leggen.

Het zijn wel de ouders van mijn man dus enig contact zal er altijd blijven en dat is moeilijk.
Griet als je niets hebt met zulke topics lees ze dan niet en reageer niet.

Griet ;)

Volgens mij is jouw ergernis aan Esmee/liesK/Whatever zeer vergelijkbaar met de ergernis die Esmee/LiesK/Whatever hebben aan hun schoonmoeder )). Alleen jouw ergernis subject 'woont' op OOL en bij hun is het familie en IRL.

wees er niet zo mee bezig

LiesK, accepteren dat je schoonouders anders zijn en andere normen en waarden hebben is precies wat ik zeg. En is wat anders dan je daar zelf continu aan ergeren en mee bezig houden.
Het is een foute veronderstelling dat ik zelf de situatie niet heb meegemaakt.
Waarom leg je verantwoording af over het niet thuis van school willen houden van je kinderen voor iets? Je doet dat gewoon niet, klaar. Van een uitleg over inspectie wordt ze echt niet minder boos, dus laat het. Accepteer dat ze dan boos omdat ze andere normen heeft. Jammer dan, en ga weer verder met je leven. Niet blijven ergeren en herkauwen. En natuurlijk blijf je haar gewoon zien af en toe, dat is inderdaad onvermijdelijk omdat ze de moeder van je man is. Zei ik dat dat niet meer moest? Wel zien, haar accepteren zoals ze is, maar niet jezelf aanpassen en stoppen met je voortdurend ergeren.

Griet

Ik denk dat het komt omdat iedereen wel iets herkent in een irritante schoonouder of ouder. Hoewel natuurlijk niet iedereen zijn hele leven en stemming er zo om heen laat draaien.

Over Esmees draadjes

Als iemand jarenlang hatelijkheden over een ander loopt te verkondigen, zegt dat mij veel over die persoon. Zelfs als alle vreselijke dingen waar zijn en niet ingebeeld (wat er aan feiten staat is zo erg niet, de rest is voor het grootste deel perceptie) is het nog niet gezond. Man mag gewoon een relatie met zijn moeder onderhouden zonder dat daar gezeur en gezanik van komt. De gedachte dat andere mensen hun leven niet laten beheersen door een ander en niet zo gemeen doen over anderen komt doordat zij geen nare mensen kennen, klopt natuurlijk niet. Maar een fijn excuus voor jezelf om het kwaadspreken goed te praten is het wel...

Hahahaha

Ely, je hebt helemaal gelijk; dank je wel voor deze spiegel en meteen een vrolijk begin van de dag. Ik ga NU stoppen met mij te ergeren:-)

"Breekt? Omdat je schoonmoeder iets zegt (preekt) over een punt lager op een rapport? Dat is voor mij geen aanleiding om te 'breken'. Maar dat is puur persoonlijk."

Denk dat je niet goed gelezen hebt. Het gaat niet om een punt lager op een rapport, maar over het verpesten van het feestje van haar kleinzoon. Begrijp heel goed dat je je als moeder daar heel rot bij voelt als je zoontje dat zegt.

Stenna

"Ik denk dat het komt omdat iedereen wel iets herkent in een irritante schoonouder of ouder. Hoewel natuurlijk niet iedereen zijn hele leven en stemming er zo om heen laat draaien."

En niet iedereen heeft zo'n schoonmoeder als bijv. LiesK. en ik.

ook een schoondochter

"Als iemand jarenlang hatelijkheden over een ander loopt te verkondigen, zegt dat mij veel over die persoon."

Dat maak jij ervan.

"Zelfs als alle vreselijke dingen waar zijn en niet ingebeeld (wat er aan feiten staat is zo erg niet, de rest is voor het grootste deel perceptie) is het nog niet gezond".

Nogmaals. dat vindt jij en niet alles is gezegd. Dat dat niet gezond is, is waar ja. Ik heb er veel last van en moet ermee dealen. Dat is mijn probleem inderdaad.

"Man mag gewoon een relatie met zijn moeder onderhouden zonder dat daar gezeur en gezanik van komt."

Wie zegt dat man geen relatie met zijn moeder mag onderhouden? Van mij mag hij hoor. Hij mag gaan en staan waar hij wil, naar zijn moeder gaan. Prima.

"De gedachte dat andere mensen hun leven niet laten beheersen door een ander en niet zo gemeen doen over anderen komt doordat zij geen nare mensen kennen, klopt natuurlijk niet. Maar een fijn excuus voor jezelf om het kwaadspreken goed te praten is het wel…"

Met het laatste ben ik het niet met je eens. Zij spreekt kwaad over mij. Zegt dat ze haar kleinkinderen niet mag zien, zegt dat wij nooit komen, hoopt dat ons huwelijk kapot gaat, suggereert dat één van de kleinkinderen niet het kind van mijn man is…Als DAT geen kwaadsprekerij is, weet ik het niet hoor. OK, hier op het forum blaas ik stoom af ja, Tegenover anderen heb ik het nooit over haar. Die ervaren het zelf wel. Daar hebben ze mij echt niet voor nodig hoor.

Griet

Waarom blijf je toch steeds reageren? Je was er toch helemaal klaar mee?

iedereen

Esmee: "En niet iedereen heeft zo'n schoonmoeder als bijv. LiesK. en ik."

Ik denk het wel. Een schoonmoeder of vader, of eigen ouder of buurvrouw of schoondochter of oma, etc. Het is zoals "Ook een schoondochter" aangeeft. Perceptie.

ah, foutje

Esmee, ik dacht dat jij reageerde op het stukje over het rapport van zoon, maar het ging over het verjaardagsfeest. Sorry, fout gelezen.

boektip

http://www.managementboek.nl/boek/9789077881934/het-anti-klaagboek-bart-flos

Zelf ooit aangeschaft omdat ik mezelf betrapte op eindeloos geklaag en een bepaalde perceptie over een vergelijkbaar iemand. Wat gefocused op werksituatie maar ook zeer goed toepasbaar op familie en verwanten (weet ik, ja heus, uit ervaring).

Als je stoom wilt afblazen maar eigenlijk geen kritische reacties wilt: prima, maar geef dat in je openingstitel dan even aan, en vraag niet om "hulp" of raad.

nog een tip

is het geweldig relativerende klaaglied van Brigitte Kaandorp, maar die tip is al eens gegeven volgens mij. Let vooral op de gedachte "niemand heeft zo'n zwaar leven en zoveel pech als ik" daarin. ("niemand heeft zo'n naar familielid als ik").

loyaliteitsconflict.

Mensen die hier reageren met een laat het van je af glijden maak je er niet zo druk om hebben geen idee van de impact die zo'n schoonmoeder heeft op je gezin en gezinsleven.

Tussen zo'n "kwaadsprekende" schoondochter en een egocentrische schoonmoeder zit namelijk een echtgenoot/zoon die worstelt met een loyaliteitsconflict.
Thuis heeft hij geleerd dat hij onvoorwaardelijk moet doen wat zijn moeder wenst/eist/voorstelt/vraagt/smeekt.
Zijn vrouw vraagt hem nu tegen de wil van (schoon)moeder in te gaan, in het belang van het, gezin het geluk van de kinderen en het welbevinden van zijn vrouw.

Stenna schrijft:
Waarom leg je verantwoording af over het niet thuis van school willen houden van je kinderen voor iets? Je doet dat gewoon niet, klaar. Van een uitleg over inspectie wordt ze echt niet minder boos, dus laat het. Accepteer dat ze dan boos omdat ze andere normen heeft.

We moeten wel uitleggen een simpel: "Dat doe ik niet" wordt niet geaccepteerd, zij deed het ook dus wij moeten het ook doen. Het is geen vraag van willen jullie de kinderen thuis houden het is een opdracht:
ma: Houdt de kinderen maar een middagje thuis.
ik: Nee ma dat doe ik niet.
ma: Ik deed dat vroeger ook, jij doet het ook maar
ik: Het mag niet ma, ze zijn leerplichtig
ma: Wat nou leerplicht als ze ziek zijn mogen ze ook thuis blijven
ik: Ziek is geoorloofd schoolverzuim opa's verjaardag niet.
ma: Vroeger kon het ook dus je doet het maar.
En zo ontwikkeld de strijd zich verder. Die strijd heeft bijna voor een breuk gezorgd.
Accepteren dat ze boos is, prima is ze maar boos, die verjaardag ben ik met de kinderen niet geweest. Maakte op haar weinig indruk, met een volgende gelegenheid begint het onbegrip van haar kant weer opnieuw, ze leert niets van al die conflicten.
De wereld draait om haar en echt alleen om haar en wie zich daar niet naar wil voegen kan een veeg uit de pan krijgen. Wij als kinderen en kleinkinderen maar ook mij visite, of anderen die iets niet precies doen zoals zij het eist, ook als de eisen niet vooraf kenbaar zijn gemaakt.

Mijn beleving?

Stenna schreef op de reactie van Esmee dat niet iedereen een schoonmoeder heeft zoals zij of ik.:
Ik denk het wel. Een schoonmoeder of vader, of eigen ouder of buurvrouw of schoondochter of oma, etc. Het is zoals "Ook een schoondochter" aangeeft. Perceptie.

Hoe verklaar jij het dan dat ik inmiddels vrienden heb die niet meer binnenkomen als mijn schoonmoeder er is? We praatten het met hen nooit over de situatie zij waren van het principe dat je respect moet hebben voor je ouders en daar niets negatiefs over mag zeggen. Na zelf enkele aanvaringen met mijn schoonmoeder gehad te hebben en de kinderen van die vrienden ook door ma "heropgevoed" zijn geworden hebben die vrienden besloten niet meer binnen te komen als ma er is.

Dan is het niet alleen mijn beleving hoor!

zo'n schoonmoeder

Liesk, ik ben in de jaren overtuigd geraakt dat de typische dingen van mijn schoonmoeder onder autisme vallen. Vooral na contact met KAsper.

Er zijn grenzen aan toelaatbaar gedrag van schoonmoeder. Die grenzen bespreken met schoonmoeder heeft geen zin. Net zo min als haar de grenzen stellen. Je kan wel je eigen grenzen trekken. Die heb ik ook gedaan toen mijn kinderen te klein waren om een lang gesprek zelf te voeren met oma. Toen was er heel weinig contact en altijd kort.

Natuurlijk gun je je kinderen een fijne oma en hen een fijn contact met de kleinkinderen maar dit is geen fijn contact meer. Dit is schadelijk contact. Aangezien ik er in eerste en laatste instantie ben voor mijn kinderen, trek ik de streep. We vertellen niet veel, we doen meer mededelingen (voor zover dat moet), we bieden structuur, stellen verwachtingen bij en houden het vooral kort. Een verpeste verjaardag? Een naar gevoel? Stiefkindjes maken? Dan is oma niet geschikt om te komen op die dag, onder die gegevens. Mijn kind gaat voor. De shitzooi stopt hier en wordt niet doorgegeven aan de volgende generatie, als het aan mij ligt!