hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Zoon

Zoon had in hetzelfde telefoongesprek kunnen zeggen: wat leuk, dit en dat vinden ze leuk. Wat is de bedoeling: komen halen of komen jullie langs?

Als schoondochter dit wist, had ook zij haar man kunnen helpen herinneren. Ze zijn beiden mensen die volwassen zijn en oorzaak en gevolg inmiddels wel zouden moeten snappen en de "schuld" bij henzelf kunnen zoeken.

Ik kan me die verontwaardiging van schoonmoeder dan wel voorstellen na het attente telefoontje.

actie

Het gaat er in feite om dat je dus iets koopt voor de kleinkinderen en dan vervolgens zelf niets doet en achteraf gaat zitten zeuren.

We vieren nooit Sinterklaas met mijn schoonouders en ze weten dat ook. Iedere keer koopt ze dan toch wat en verwacht dan dat wij ons in allerlei bochten wringen om die kleinigheidjes bij de kinderen te krijgen.

Ik vind juist dat wanneer je iets koopt dat je dan ook op de een of andere manier zorgt dat het dan daar terecht komt. Dan ga ik niet zitten afwachten tot een ander een keer actie gaat ondernemen.

Ik zou dan als oma zeggen: "Joh, ik heb iets leuks gekocht; wanneer kan ik het komen brengen"…zoiets. Zeker als ik wil dat die kleinigheidjes voor Sinterklaas gegeven worden.

Als ik cadeautjes wil kopen voor een nichtje dan zorg ik ervoor dat die op de een of andere manier bij mijn broer terecht komen. Dan ga ik niet zitten afwachten totdat mijn broer met iets op de proppen komt of dat schoonzus met een oplossing komt.

snap ik het goed?

Je schoonmoeder heeft gebeld om aan te kondigen dat ze sinterklaas cadeautjes wil kopen en jullie om akkoord gevraagd. Ze heeft cadeautjes gekocht en zelf geen initiatief genomen om die cadeaus te overhandigen. Nu is het jullie schuld dat die cadeautjes er nog liggen?

We hebben dat zelf ook een keer aan de hand gehad. Ma wilde iets aan Sint doen, vroeg cadeautips en toen volledige radiostilte tot 6 december. Waar we gisteren waren, ze had cadeaus voor de kleinkinderen en wij waren niet gekomen om ze op te halen. Met een kind van 5 en een van 3 vierden wij na Sint op school nog een rustig sintfeestje thuis en voor 20.00 lagen de kinderen op bed. Ma had er hier bij mogen komen, we hadden op woensdag middag 4 december daarheen kunnen gaan maar er was door schoonouders en zoon niets gecommuniceerd dus 6 december kregen we de volle laag. Ik wist wel dat ma sintplannen had maar ging er heel naïef van uit dat ze dan zelf ook initiatief zou nemen tot een gezellige middag. Kijken naar andere oma's die sint met hun kleinkinderen wilden vieren.
7 december hebben we de cadeaus alsnog opgehaald maar echt leuk was het niet. Zoon kreeg als 3 jarige een afstands bestuurbare auto die hij binnen 10 minuten had gesloopt. Zo raar, speelgoed dat volgens de doos geschikt is voor kinderen vanaf 10 jaar is niet peuterproof. Dus
oma woest, alweer.
Ik zit met de kennis van dit topic in tweestrijd. Het initiatief bij ma leggen loopt fout af en geeft herrie, in de feestmaand december niet zo gezellig. Alle fouten voor haar gladstrijken door zelf initiatief te nemen om de cadeaus te overhandigen is wellicht te betuttelend, wil ik het teveel op mijn manier. Moeilijk....... ik denk er nog even over na.

briefje

Ikmlees nu dat het een jaarlijks terugkerend iets is. Dat is bij uitstek een situatie waarbij je man een briefje kunt geven met steekwoorden. Afspraak maken, cadeautjes halen, nu, stuatie vorig jaar voorkomen.
Als je al weet wat er gaat gebeuren, het probleem voor zijn. In dat eerste gesprek is het helemaal niet raar oom een ophaal/wegbreng datum af te spreken. Succes!

dit jaar?

Ben je bang dat het dit jaar weer gebeurt? Of hoe zit het dit jaar? Je bent nu nog op tijd om het te regelen of af te kappen.

Hier zijn mijn schoonouders niet welkom bij pakjesavond, en een zak afgeven wordt ook niet gewaardeerd. Schoonmoeder heeft het wel eens geprobeerd een paar jaar terug, maar dan zeg ik gewoon dat ze al genoeg krijgen en dat ik het er niet tussen ga doen. En dan doe ik dat dus ook niet. Behalve de chocoladeletters. Mocht ze dit jaar weer dingen achterlaten van tevoren, dan zeg ik het wel weer. (Opa en oma zijn erg van véél en rommel, terwijl ik wil dat de kinderen maar een beperkt aantal dingen krijgen waar ze echt blij mee zijn, in plaats van een eindeloze stroom nutteloze dingen.)

dames...

Jullie zijn volwassen...toch??
Het is toch niet zo lastig om dat even na te vragen? En als je man het niet vraagt, dan bel je zelf even. Van iets kleins maken jullie iets groots.

Waarom moet alles toch op de manier van de schoondochters?En waarom is alleen die manier goed? Waarom is hoe de schoondochters denken de enige juiste manier en staan jullie niet open om zelf ook wat makkelijker te worden? Want dat jullie dat niet zijn (flexibel en makkelijk) dat lees je hier wel na ruim 800 berichten.
Mijn schoonmoeder was me er eentje en mijn schoonvader ook. Toch heb ik tot aan hun dood hen met respect behandeld. Ze waren namelijk de ouders en opa en oma van mijn man en kinderen. Zonder hen waren mijn man en kinderen er niet geweest. En hoeveel fouten ze ook hebben gemaakt, hoe lelijk ze konden doen; dat heb ik altijd in mijn achterhoofd gehouden. En op haar sterfbed, waarop ik werk deed dat niet makkelijk was, heeft ze me omhelst en me bedankt en mijn handen bijna fijngeknepen. Zo heb ik onze tijd ook nog eens goed en zonder veel wrok kunnen afsluiten.
Zoals ik mijn kinderen altijd leerde en mijn moeder mij: haat maakt je hartje zwart. Je wordt er geen fijn persoon van. Op die manier heb ik zelfs mijn echtscheiding kunnen regelen. Zonder haten en hekelen. Doe eens een poging, al was het maar voor jezelf.

Dat zou hier echt geen probleem zijn...

Inderdaad ook omdat ik best wel flexibel en makkelijk ben. Zo flexibel dat zelf wel een keer op een weekend na 5-12 had bedacht dat oma het vast wel leuk zou vinden als de kinderen hun cadeautjes zouden komen ophalen.

En zowel mijn moeder als mijn schoonmoeder zouden dat zelf actiever gecommuniceerd hebben. Dat dan ook weer wel.

Zelfinitiatief

Ik zie het eigenlijk wel vaker bij mijn schoonfamilie. Ze willen iets en gaan er gemakshalve vanuit dat een ander het oplost voor ze. Er wordt niets gevraagd.

Zo kocht mijn schoonzus een hek voor haar tuin. Nou mooi, maar dat was het dan. Het ding werd geleverd en ligt nu te liggen in de hoek van de tuin. Toen ik haar vroeg of ze niet geregeld had om dat bek ook te plaatsen, kreeg ik alleen een wat droog "nee" te horen, meer niet.
Alsof dat hek door een wonder er ineens zal staan. En wat blijkt dan altijd....Schoonouders mobiliseren andere famieleden om het te regelen. Schoonzus doet of vraagt dus niets. Als je dus niets doet dan zal een ander het vroeg of laat wel voor je opknappen zo lijkt hun motto wel. En zo gaat het eigenlijk met alles daar.

Zij willen iets, maken dat kenbaar en gaan vervgens achterover leunen totdat een ander het regelt. Zodra er niets gebeurt worden ze boos, heel boos. Dan is het de schuld van die ander.

Heerlijk toch, Esmee

Toch heerlijk voor je dat je schoonfamilie zo laks is. Heb jij weer iets om je over te ergeren. En wij hebben weer een aflevering in ons feuilleton.

Maar nog even over de Sintkwestie waarmee je begon. Je beschrijft dus iets dat vorig jaar of vorige jaren gebeurd is. Daar zit je je nu al druk over te maken! Kun je dan niet de vriendelijkheid opbrengen om dit jaar de regie in handen te nemen? Dus als ze dit jaar belt om het over de cadeautjes te hebben, dan spreek je meteen af wanneer ze komen of jullie daarheen gaan (altijd beter want dan kun je weg wanneer je wil), en dan is zij blij omdat jullie gekomen zijn en jij blij omdat je iemand hebt blij gemaakt. Hoewel ik na 809 berichten schoonmoederleed niet het idee heb dat het in jouw aard zit om schoonmoeder blij te willen maken

en ook, in aanvulling op Iselo

"Hoewel ik na 809 berichten schoonmoederleed niet het idee heb dat het in jouw aard zit om schoonmoeder blij te willen maken"

En ook dat het gros van de schrijvers/schrijfsters voor Jan Doedel meedenkt, adviezen geeft, een ander punt wil laten zien, een spiegel voorhoudt.
Ik geef het in elk geval op.

eens met Iselo

Je hebt de kennis van vorig jaar. Oude mensen moet je net als kinderen een beetje helpen. Nodig haar dan gewoon uit. Dat durft ze niet zelf te vragen. Wat wil je, met zo'n schoondochter durf je helemaal niets meer, anders wordt ze weer zwart gemaakt op een forum :-)

grappig esmee

'Alsof dat hek door een wonder er ineens zal staan. En wat blijkt dan altijd....Schoonouders mobiliseren andere famieleden om het te regelen. Schoonzus doet of vraagt dus niets. Als je dus niets doet dan zal een ander het vroeg of laat wel voor je opknappen zo lijkt hun motto wel. En zo gaat het eigenlijk met alles daar.Zij willen iets, maken dat kenbaar en gaan vervgens achterover leunen totdat een ander het regelt. Zodra er niets gebeurt worden ze boos, heel boos. Dan is het de schuld van die ander. '

Heel grappig en je ziet het niet eens. Dat wat jij je hele schoonfamilie verwijt (ze gaan achterover leunen en doen niets) kunnen ze dus wel! Dit maal ging schoondochter achteroverleunen en jouw schoonouders hebben het geregeld. Je ziet niet eens dat ze het dus WEL zelf kunnen regelen LOL Ze hebben jou en je man gewoon in de tang en na al die jaren hebben jullie het nog niet door. Waarom spreekt je man niet meteen af wat en wanneer met sinterklaas? Je weet toch dat als ze iets vragen over kadootjes en nog een keer gebeld moet gaan worden? Maar nee, jij verwijt het je schoonouders weer. Je man is precies zoals je zus en je ziet het niet eens, achterover leunen en wachten tot zij het komen oplossen. Nee ZIJ kopen de kadootjes en daar het jullie kinderen zijn kun je toch meteen een afspraak maken wanneer ja langs komt? Nee in plaats daarvan moet je het 1 of meer jaren later hier weer neer zetten en je verbazing er over uiten. Vreemd. Ouders moeten zichzelf niet uitnodigen bij hun kinderen en kleinkinderen, je had hun moeten uitnodigen.

egoistisch

Ik vind het altijd superlief als iemand een kado voor mijn kinderen koopt. Al is het *rotzooi*. Iemand heeft gedacht aan mijn kinderen, dat is voor mij onbetaalbaar. Ik snap de ouders dan ook nooit die hun ouders weer verbieden iets voor hun kinderen te kopen. Ja, kado's van mijn ouders matchen zelden en vaak is het goedkope troep. Maar ze doen hun best en houden van mijn kinderen, zo'n kado staat daar symbool aan. Het lijkt me vreselijk als ik later niets *mag* kopen voor mijn kleinkinderen omdat het niet goed genoeg wordt geacht. Denk dat ik dan ook een draak word.
Ik vind het echt bijzonder egoistisch om de goede bedoelingen van grootouders in deze situaties niet te waarderen en in te lijsten. Jullie klagen zo over geen initiatieven ed van hun kant uit, volgens mij zijn jullie stekeblind.

Barvaux

"Ouders moeten zichzelf niet uitnodigen bij hun kinderen en kleinkinderen, je had hun moeten uitnodigen."

Nou, dat ben ik niet met je eens, Esmee hoeft ze niet uit te nodigen (want ze is er helemaal niet blij om haar schoonmoeder vaker dan strikt noodzakelijk te zien, dus kan ze dat wellicht beter voorkomen).

Wel vind ook ik het niet gek als je je schoonouders kent (of belangrijker: man zijn eigen ouders kent) en dit al jaren speelt, dat je er van tevoren over nadenkt: wat willen we nou als (schoon)ouders cadeaus voor de kinderen willen kopen voor Sinterklaas?

a) We willen niet dat ze cadeaus kopen (bijv. omdat ze de verkeerde cadeaus kopen, die je als ouders niet educatief verantwoord vindt, zoals iemand hierboven schreef)
b) we vinden het goed als ze cadeaus kopen en we halen ze op
c) we vinden het goed als ze cadeaus kopen en ze brengen ze langs
d) we vinden het goed als ze cadeaus kopen en ze sturen ze op.

De reactie van Esmee lezend, speelt a) volgens mij niet. Optie d) lijkt mij wat overdreven, maar als schoonouders erg ver weg wonen is dat een optie.

Maar wat ook de beste optie is van b, c en d, gezien de ervaringen van vorig jaar begrijp ik dat Esmee en man weten dat ouders cadeautjes kopen en daar zelf (in eerdere jaren) geen initiatief voor namen.

Hoe het werkt in families is overal anders. Er zijn mensen die schrijven: je moet je schoonouders uitnodigen. Anderen zeggen: schoonouders kunnen zelf het initiatief nemen.

Volgens mij is het belangrijker wat bij jullie en jullie schoonouders gebruikelijk is of - wellicht - het handigste/meest logische is. Want op zich is het logisch dat als ze cadeautjes voor de kleinkinderen kopen, dat die ook bij de kleinkinderen moeten komen (dat kan je zelf bedenken).
Maar van dat gebruik hangt wat mij betreft ook af of het wel of niet terecht is dat schoonmoeder van Esmee zo boos is op hen. Dat is ook het punt wat Esmee volgens mij naar voren heeft willen brengen. En ik vind het wel wat overdreven dat schoonouders (schoonmoeder?) boos is op hen, maar aangezien schoonmoeder om het minste geringste boos wordt, verbaast me dat dan weer niet. En zou ik het me als ik Esmee was ook niet zo aantrekken, gewoon van me af laten glijden.

Maar als je weet dat ze die cadeautjes willen kopen en je vindt dat oké, EN je kent je schoonouders dat ze vervolgens niet intiatiefvol zelf met jullie gaan afspreken hoe de kinderen de cadeautjes krijgen, DAN lijkt het mij gewoon slim/handig als je zelf dat initiatief neemt.

En in het geval van Esmee, die het helemaal gehad heeft met schoonmoeder (en haar dus liever niet dan wel ziet), zou ik als ik Esmee was, haar eigen man porren en zeggen: joh, spreek jij even af dat jij die cadeautjes samen met de kinderen (maar zonder mij) gaat ophalen?

Pas als man van Esmee dat niet zou willen doen (dus Esmee moet mee, of hij wil dat zijn schoonouders de cadeautjes bij hun thuis komen afleveren), dan heeft Esmee er een probleem bij - nl. weer een gelegenheid waar ze schoonmoeder "moet" zien OF gedoe/ruzie met haar man die haar maar niet wil ontzien wat contacten met schoonmoeder betreft en haar het leven zo moeilijk maakt.

En nu?

Wat ga je nu doen Esmee?

Mijn voorstel is dat je man vanavond zijn ouders belt en concreet afspraken maakt voor Sinterklaas en Kerst. Weet jij ook gelijk waar je aan toe bent.

Linda

Mijn moeder ging uit van het principe dat jouw kinderen altijd ongenodigd langs kunnen komen maar dat je dat niet doet als moeder/schoonmoeder bij je kinderen en ik vind dat wel een goed principe.

Als je van zoiets uitgaat en je moeder belt op en zegt dat ze iets wil kopen voor de kinderen (hoezo geen initiatief en achterover leunen, het is haar geld en ze gaat er nog zelf op uit ook) dan ben je zelf ook niet lekker als je dan niet meteen een afspraak maakt maar ja Esmeeman is OOK een kind van die mensen. Dat ze dan boos worden hoor je nu maar van één kant. Misschien hebben ze tijdens dat telefoongesprek al een hint laten vallen (neem contact op voor een afspraak) en heeft Esmeeman dat niet gedaan en zijn ze daarom boos.

Als je al zolang met dit soort mensen om gaat dan ben je toch allang veel pro-actiever geworden? Nee het is makkelijker voor Esmee en Esmeeman om niets te doen, achterover te leunen en achteraf boos te zijn omdat ZIJ achterover zijn gaan leunen (nogmaals; hoezo, ze hebben toch kadootjes gekocht?).

Maar goed, ik ben gewoon jaloers mijn kinderen doen het al bijna elf jaar zonder oma's en nee mijn schoonmoeder was ook niet de makkelijkste maar geen oma is altijd nog slechter dan zo één en ja ze kon er wat van met kadootjes die zo stuk gingen en gezondheidsfabeltjes van 50 jaar geleden

blom

" Het lijkt me vreselijk als ik later niets *mag* kopen voor mijn kleinkinderen omdat het niet goed genoeg wordt geacht. Denk dat ik dan ook een draak word. "

Nee, je wordt er een draak van als ze iedere maand met tassen vol speelgoed komen aanzetten, omdat je wil voorkomen dat je kinderen draken worden

Ik overdrijf niet. Eén van de kinderen kreeg vorig jaar van opa en oma *onder andere* 18 lego brandweervoertuigen voor zijn verjaardag. Terwijl ze een paar maanden eerder ook al diverse lego brandweervoertuigen hadden gegeven bij een lego brandweerkazerne. (En hij speelt er nooit mee.) In de jaren daarvoor heb ik diverse malen moeten herhalen dat ik niet wilde dat ze speelgoed tussendoor gaven, omdat het nooit 1 dingetje was. Het was altijd véél. Om die reden wilde ik ze ook niet bij pakjesavond. Een kind van 3 kan het net opbrengen om 3 pakjes open te maken, want die wil het liefst met het eerste ding al spelen, en dan zouden opa en oma er 10 dingen in de zak bijdoen? Nee, dank je.

Ik zou het fijner vinden als ze niets kochten maar wel met de kinderen speelden, maar spelen doen ze nooit. En ze zouden nooit begrijpen dat de kinderen veel gekker zijn met kennissen die nooit iets voor ze meenemen maar wel altijd leuk met ze spelen en praten.

Ik vind er niets liefs aan. Bij de vorige verjaardag wilde de jarige heel graag iets hebben, maar de prijs/hoeveelheid verhouding vonden ze niet goed. Voor hetzelfde bedrag konden ze namelijk niet één ding wat hij leuk vond, maar ook 40 dingen waar hij niets aan vond kopen. Dus deden ze dat, hoewel we hadden uitgezocht waar je het kon kopen met link van de webwinkel erbij. Ze beweerden toen doodleuk dat ze het nergens hadden. En zo gaat het iedere keer als we een verlanglijstje met behulpzame links maken. Het gaat ze helemaal niet om wat het kind wil; het gaat erom dat opa en oma de meeste dozen hebben van alle gasten (denk ik?). Maar OK, van dat op zich word ik nog niet echt drakerig. Wel van de enorme hoeveelheden die ze iedere keer meebrachten - ja, het werd minder nadat ik bot was geweest. Bot werkt. Niet gelijk, er zit een dikke plaat voor.

Limi

Ik kijk heel anders tegen kadootjes aan. Ik ben altijd blij met een kado, zelfs al kan ik met de inhoud niets. Het is geen zakelijk product, waar ik eisen aan stel, waar ik naar mijn idee eisen aan mag stellen. Ik stel wel eisen aan de bedoelingen, ik zou niet blij zijn met een kado dat niet met goede bedoelingen wordt gegeven, heb ik ook wel ervaring mee. Maar zolang iemand mij blij wil maken met een kado word ik er blij van, ook als iemand de plank misslaat.
Ik zou ook wel willen dat mijn ouders op een andere manier meer lieten zien wat de kleinkinderen voor hun betekenen. Zeker nu de kinderen ouder worden wordt het contact minder. Maar niet alleen de kinderen worden ouder maar mijn ouders ook, het wordt ze misschien teveel. Staat voor mij toch los van kadoos, ik ga ze zeker niet dat ook nog afnemen. Ik wil ook helemaal niet sturen in de relatie die ze heben. Dan liever dat mijn kinderen draken zijn, heb ik tenminste weer wat te doen, dat bijsturen.
Als je een goede relatie hebt met je ouders dan kun je natuurlijk wel wat bijsturen, waarom niet. Maar zijn je ouders daar niet van gediend dan vind ik dat eerlijk gezegd onbeschoft.

Mensen verschillen

Lilmschrijft:

Ik zou het fijner vinden als ze niets kochten maar wel met de kinderen speelden, maar spelen doen ze nooit. En ze zouden nooit begrijpen dat de kinderen veel gekker zijn met kennissen die nooit iets voor ze meenemen maar wel altijd leuk met ze spelen en praten.

Ik vind dat een goed aanknopingspunt voor jouw eigen opvoeding van je kinderen. Kennelijk is het iets dat jij belangrijk vindt en dus graag aan je kinderen wilt mee geven. Je kunt hiermee goed het verschil aangeven hoe het als ontvanger voelt om cadeaus en/of aandacht te krijgen. Zo kun je jouw kinderen leren dat als zij geven, ze verder dan het materiële kunnen bedenken wat ze eigenlijk willen geven. Mensen zijn verschillend en doen verschillend. Maar dat betekent niet dat ze minder van je houden of minder waard zijn. Dat is toch een mooie les? Als gever en als ontvanger?
Je ontvangt wat je gegeven wordt, je bepaalt niet wat je gegeven wordt.
(je weet wel, iets met een paard en een bek)

Laatste dan, voor Limi

Ik vind het wel erg eigenlijk.
Wordt er aan je (schoon)ouders gevraagd waar ze Sint vieren en dan (stel dat er niet meer kinderen zijn) moeten ze zeggen: niet, want ik ben niet welkom bij mijn (schoon)dochter.

Als het toch enkel (schoon)ouders zijn die zoveel geven, wat maakt dat nou uit? Helft verdwijnt vast wel weer naar een goed doel of raakt onverhoopt zoek. Maar opa's en oma's dat feest met hun kleinkinderen ontnemen vind ik wel erg hard.
Sommige grootouders geven rommelarij, anderen weer enkel educatieve dingen, ik vind het ergens wel een beetje verwend klinken. Het kado moet zijn zoals jij het wilt. Maar je bent ontvanger; nee, je kind is ontvanger.

Ik heb inmiddels 18 theemokken in de kast staan van leerlingen. Elk jaar komt er wel eentje bij. Ik ruil ze om, gebruik steeds een ander en zie het gezicht van de leerling erbij.
Nu snap ik dat je niet zit te wachten op 18 lego brandweerauto's, maar joh, laat opa en oma opa en oma zijn zoals zij denken dat dat goed is?
Ik vind (jonge)ouders vaak zo moeilijk doen naar hun eigen ouders; zo hard en zo erg: het moet zoals IK het wil.
Ouders hebben zich hun leven lang ingezet voor hun kinderen en rekening met ze gehouden, ze keer op keer vergeven voor de foute gedragingen, de harde woorden. Waarom is dat andersom dan vaak niet het geval, zelfs niet als die kinderen volwassen zijn?

Even oor alle duidelijkheid. Schoonmoeder heeft al gebeld afgelopen vrijdag met het voorstel om een kleinigheidjes te kopen voor de kinderen. Wij vieren nooit Sinterklaas met hun, hebben dat ook nooit gedaan en zullen dat ook nooit doen. Dat weten ze ook. Mijn ouders zijn er ook niet. Wij vieren het gewoon met de kinderen thuis.

Dat zij toch een kleinigheidje wil geven, prima. maar dan zorgt zij er ook voor dat dat kleinigheidje dan bij de kleinkinderen komt. Dat moet niet ineens onze zorg worden en dat is het nu wel.

En dat Sinterklaas willen vieren bij hun hebben ze wel eens voorgesteld ja…en op een zeer ontaktische manier kenbaar gemaakt. Onze oudste was 4 en schoonvader roeptoeterde heel hard dat zij de ECHTE STOOMBOOT hadden met de ECHTE Sinterklaas. Bij hun was het veeeel leuker!! En dat tegen een mannetje dat net de zaterdag ervoor thuis de Sinterklaasintocht had meegemaakt. Heel handig…NOT.

Een andere keer maakte schoonmoeder een minachtende opmerking naar ons toe, toen wij zeiden dat bij ons ook de stoomboot kwam met Sinterklaas etc..: "Waar is bij jullie water dan"…op een zeer laatdunkende toon. )met de kinderen erbij he) Misschien omdat onze stad pal aan een rivier ligt? De stad draagt zelfs de naam van die rivier. Tja, dan maak je je niet erg populair.
Of zouden jullie zeggen:" Nou, schoonouders, nu jullie het zeggen, bij jullie is het inderdaad veel leuker met een ECHTE Sinterklaas en VEEL MOOIERE STOOMBOOT en niet die nepperd die wij afgelopen zaterdag hebben binnengehaald"…Nee, dat was snel over toen.

hint

"Misschien hebben ze tijdens dat telefoongesprek al een hint laten vallen (neem contact op voor een afspraak) en heeft Esmeeman dat niet gedaan en zijn ze daarom boos."

Nee, dat is het 'm nu juist dat doen ze dus nooit. Mijn schoonmoeder laat nooit een hint vallen. Dat gebeurt met alles zo.

Zo werden we een uitgenodigd door schoonouders voor hun X jarig huwelijk. Let op: WIJ werden dus uitgenodigd door schoonouders om ergens heen te gaan. Wij nog op de dag een mooi cadeau laten maken voor ze. prima. Wij zouden nog horen van schoonmoeder wanneer het dan zou gebeuren.
Ik nog geverifieerd. Nee, we zouden het horen van ze. Het is nu 5 jaar verder en we moeten het nog horen.

Totdat een paar maanden later mijn broer tijdens een verjaardag opperde om onze zoon mee te nemen naar die plek die schoonmoeder toentertijd voor ogen had (waarvoor wij destijds dus uitgenodigd waren).

Schoonmoeder achteraf zeer verontwaardigd naar ons toe, want zij zouden daar ook een keertje heen gaan??!! Uh, ja…en wij wachter dus nog steeds op de uitnodiging?

Ik heb het er met man over gehad. Hij zei dat het altijd zo ging in zijn familie. Zijn ouders nodigen iemand uit voor iets, maar dan moet degene die uitgenodigd is het regelen. Zoiets kroms heb ik nog nooit gehoord.

Familiegebruiken

Dat is dus precies wat ik bedoelde met mijn posting: wat is gebruikelijk in jouw (schoon)familie.

Dat leg je nu uit, en vanuit dat gebruik gaan schoonouders dus wachten.

Als je daar niet aan mee wilt werken (alle recht toe), kan je dat OF expliciet zeggen (leuk als je cadeautjes wilt kopen, maar wij komen ze niet halen, dus kijk je zelf hoe ze op tijd hier komen?) OF je laat ze wachten (en weet dat er vermoedelijk niets gaat gebeuren.

Maar wind je er dan niet over op.

Dat is hun gebruik, vinden zij normaal. Dus gaat het bij hen zo.

En als schoonmoeder boos wordt, laat haar dan lekker boos worden.

Volgens mij zit de uitdaging erin dat jij en je man het vooral heel goed samen afstemmen en vooral samen goed op 1 lijn blijven zitten wat jullie wel en niet doen, wel en niet communiceren. En vervolgens ergernis van schoonmoeder van je af laten glijden.

Sterkte ermee.

Essentie van Sinterklaas

Is de essentie van het sinterklaasfeest niet dat leuk is om elkaar cadeautjes te geven en blij te maken? Waarom zou je je schoonouders dan dat plezier ontnemen?
Wij zorgen dat we in de periode voor 5 december een keer bij m'n schoonmoeder langs gaan, en die tovert dan op een of andere manier ergens een zak of stapel cadeautjes te voorschijn. Desnoods, zeker als we na 5 december komen, vertelt ze dat er ook wat cadeautjes voor de kinderen in de zak met de cadeautjes voor haar terecht zijn gekomen.
Of we gaan bij haar in de stad naar de intocht (zeker als dat niet op dezelfde dag is als in je eigen woonplaats is dat toch prima te combineren) en dan liggen de cadeautjes op tafel als we na afloop weer binnen komen. Je kan iets combineren met pannenkoeken gaan eten en daar een paar cadeautjes uitpakken. Mogelijkheden genoeg. Er is in de sinterklaasperiode toch wel een ochtend of middag te vinden dat je daar even langs kan. Ook al is het een drukke periode, en is oma niet altijd makkelijk, toch vind ik het belangrijk om dat te doen.
Oma blij, kinderen blij en wij dus ook blij, ookal slaat ook zij de plank wel eens mis met een "bijzondere" cadeaukeuze. (Een alfabetpuzzel voor een kind van 2,5. "Op de verpakking staat 'voor kinderen vanaf drie jaar', en hij is bijna drie, maar slim genoeg". Op de verpakking stond dus dat het niet geschikt voor kinderen onder de drie was, ivm kleine onderdelen. Kind heeft er toen even leuk mee gespeeld, en een paar jaar later veel vaker mee gespeeld)

Weet je, mijn kinderen hebben die cadeautjes ook niet nodig, er is genoeg hier in huis. Maar de blijdschap van oma en van de kinderen is heel leuk, en ze worden echt niet slechter van de cadeautjes.
En wat betreft die echt Sinterklaas en echte stoomboot: ik zou enthousiast reageren dat dat heel leuk,omdat we die afgelopen zaterdag ook gezien hebben bij ons in de stad, en dat dat toch altijd zo leuk is. En wat fijn dat ze nu ook in de stad van opa en oma komen, ook voor de kinderen die daar wonen.

inspelen op onvermogens

Als je weet dat iemand beperkingen heeft en je kent iemands onvermogen kan je 3 dingen doen.

1 niets doen en je blijven ergeren
2 iemand proberen te veranderen
3 accepteren dat het zo is en het ongemak op de koop nemen
4 de situatie proberen voor te zijn

Als je weet dat je schoonmoeder cadeautjes wil kopen maar niet het initiatief neemt om ze ook bij de kinderen te krijgen waardoor er weer heibel ontstaat. Waarom kies je dan voor optie 1? Waarom niet optie 4 inzetten en (meteen of vlak er na) roepen ' wat leuk, we hebben het wel een beetje druk momenteel maar zullen we 3 dec om 16uur langd komen. Dan hebben we nog een uurtje vrij'.

Dan ben je er ern uurtje mee bezig. Kost vast minder energie dat optie 1.