hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Astrid

Dan ga je er wel van uit dat het overal gebruikelijk is dat grootouders sinterklaas meevieren. Dat is niet zo. Gelukkig hebben ze het zelf ook nooit voorgesteld, dus het is meer een kwestie van ze niet wijzer maken dan ze zijn door ze niet uit te nodigen. Ook omdat we altijd de week ervoor hier al een kinderverjaardag hebben waar ze komen.
En ik ontneem ze geen feest; het is immers een kinderfeest en geen opa en omafeest. Moet je ze dan gaan uitnodigen omdat iemand anders ze er misschien naar vraagt? Ik kan me voorstellen dat als je (schoon)ouders vaak oppassen en zo ze een soort deel zijn van je gezin en je ze dus eerder uitnodigt, maar ze passen ook nooit op.
Wat me dan weer wel leuk lijkt, is met neefjes en nichtjes vieren, maar die zijn nog te klein.

Tijgeroog

"Is de essentie van het sinterklaasfeest niet dat leuk is om elkaar cadeautjes te geven en blij te maken? Waarom zou je je schoonouders dan dat plezier ontnemen?"

Nee, normaal gesproken niet nee. Maar geloof me, ik heb in het verleden echt van alles geprobeerd om het mijn schoonmoeder naar haar zin te maken. Keer op keer heb ik de deksel keihard op mijn neus gekregen. Zij houdt daar niet van. Ze wil in haar eigen omgeving zijn, met haar eigen naaste familie (waar ik al teveel ben), haar eigen spulletjes en niet iets krijgen wat ik zelf heb gemaakt of in een andere winkel heb gekocht (dat is niet goed en dat wordt me ook heel duidelijk kenbaar gemaakt), haar eigen eten,..,..etc..geen mensen om haar heen en vooral geen vreemden…
Alles moet zijn en gaan zoals zij dat normaal vindt. Alles wat daarbuiten valt…daar wordt hatelijk en neerbuigend op gereageerd. Het moet voldoen aan haar eisen. Tja, en dat geeft stress.

"En wat betreft die echt Sinterklaas en echte stoomboot: ik zou enthousiast reageren dat dat heel leuk,omdat we die afgelopen zaterdag ook gezien hebben bij ons in de stad, en dat dat toch altijd zo leuk is. En wat fijn dat ze nu ook in de stad van opa en oma komen, ook voor de kinderen die daar wonen."

Ja, bij een weldenkend mens zou dat aankomen. Ik vrees dat die boodschap echt niet aankomt bij mijn schoonouders. Het gaat ze niet om die Sinterklaas. Het gaat om de stad waar we wonen. De ondertoon die er steeds geuit wordt. Schoonouders laten er echter geen gelegenheid onbenut om duidelijk te maken dat waar de kleinkinderen wonen, NIET leuk is. Alleen waar ZIJ wonen is het mooi, beter, prettig etc…Ze hadden er ook grote moeite mee dat hun zoon in een andere stad ging wonen. Een VRESELIJKE stad volgens mijn schoonmoeder. Dus nu is Sinterklaas een aanleiding om weer te spuien. Als Sinterklaas hier is, is dat NIET de ECHTE want die komt alleen bij HUN. Tja…dan maak je je niet erg populair.

Hanne

"Als je weet dat iemand beperkingen heeft en je kent iemands onvermogen kan je 3 dingen doen.

1 niets doen en je blijven ergeren
2 iemand proberen te veranderen
3 accepteren dat het zo is en het ongemak op de koop nemen
4 de situatie proberen voor te zijn

Als je weet dat je schoonmoeder cadeautjes wil kopen maar niet het initiatief neemt om ze ook bij de kinderen te krijgen waardoor er weer heibel ontstaat. Waarom kies je dan voor optie 1? Waarom niet optie 4 inzetten en (meteen of vlak er na) roepen ' wat leuk, we hebben het wel een beetje druk momenteel maar zullen we 3 dec om 16uur langd komen. Dan hebben we nog een uurtje vrij'."

Optie 4 is lastig, want dan lossen wij haar 'probleem' steeds op en dat geeft bij ons stress.
Optie 1 is niet handig voor onszelf inderdaad.

Denk dat optie 3 de meest handige is. Niets doen en de boel van onze rug laten afglijden. Zeker gezien hoe ze is en met alles zo handelt, is dit de optie die mijn man altijd neemt. En het ongemak op de koop nemen resulteert bij ons vaak in een flitsbezoek. Gaat ze zeuren, dan zijn we zo weg.

aardiger

Ik denk wel dat ze van een minder harteloze aanpak (beetje helpen hier en daar) al een stuk aardiger wordt. Ik denk dat zij heel goed merkt dat ze uitgekotst wordt en daar wordt ze zo zenuwachtig van dat ze meer domme dingen roept dan als ze ontspannen was.
Hoezo geeft het stress om wat meer te leiden, het initiatief te nemen en niet af te wachten? Zo kan je juist veel beter je eigen grenzen stellen, lijkt mij.

Limi oftopic

"Hier zijn mijn schoonouders niet welkom bij pakjesavond, en een zak afgeven wordt ook niet gewaardeerd. Schoonmoeder heeft het wel eens geprobeerd een paar jaar terug, maar dan zeg ik gewoon dat ze al genoeg krijgen en dat ik het er niet tussen ga doen. "

Wat je nu zegt in je laatste posting is het meer een gewoonte. In de posting waaruit ik hierboven een stukje kopieer zeg je dat ze niet welkom zijn en ook niets mogen afleveren, sterker, dat je gegeven pakjes weigert en niet in de zak wil stoppen.

Voor ons was/is het een feest met hoe meer zielen hoe meer vreugd, wat in het algemeen neerkwam op ouders, kinderen en grootouders. Spelletjes, lekker eten, kadootjes, surprises, gedichten.
Voor ons dus meer een familie/vriendenfeest en niet alleen voor kinderen. Wij kopen als volwassenen ook iets voor elkaar; het is leuk iets te geven en ook om te krijgen (vinden wij).
Als je het met neefjes en nichtjes viert zijn die ouders er neem ik aan ook bij? Dan zouden opa en oma toch ook niet misstaan? Anders is het nog steeds een kinderfeest mét volwassenen erbij; of die nu uit ouders van de kinderen of ouders van de ouders bestaan.

Maar nogmaals, je tweede posting is heel anders dan de eerste. Als jullie het niet gewend zijn, zoals in je tweede posting, is het normaal. Als je eerste posting klopt, dan vind ik het nog steeds vrij hard.

mijntje

Het uitkotsen van mensen doet ze zelf wel.
Geloof me, we hebben talloze pogingen ondernomen om leuke dingen met haar te doen; het haar naar d'r zin te maken. Telkens weer weet ze het zo te draaien dat het achteraf toch niet leuk was. Je hebt echt het gevoel alsof je het haar nooit naar haar zin kunt maken. Het is nooit goed. En mijn schoonmoeder is nooit ontspannen. Ik heb haar nog nooit ontspannen gezien zelfs. Mijn man heeft zijn eigen moeder zelfs nog nooit zien lachen….ja, als een ander een fout begaat of bijna z'n nek breekt…dan weer wel.

Ze geeft je een gevoel dat je overbodig en niet gewenst bent. Dat gevoel heb ik altijd gehad bij haar. Vanaf het allereerste begin.

Met stress bedoel ik dat ze haar kont zo tegen de krib kan gooien dat ze publiekelijk mijn schoonvader voor rotte vis uitmaakt…waar andere mensen bijstaan…ahum. Ze kan ook met zo'n boze blik kijken en kortaf doen dat je denkt…"wat is er nu weer?!" Dan zijn de mensen niet goed, dan zijn er te veel mensen, dan praten ze te hard, dan waait het te hard, dan zijn de stenen op de stoep niet goed, dan heeft ze het koud…en dan de hele tijd met zo'n norse houding rondlopen. Zijn mijn ouders erbij, dan krijg je de opmerking: "oh, zijn die er ook bij" (op zo'n denigrerend, neerbuigend toontje gaat dat dan). Dan voel ik me niet goed nee en gestressed.

Mijntje

Wel grappig om wat je stelt en ik draai het om zoals het nu is:

Het is juist mijn schoonmoeder die anderen het gevoel geeft dat ze niet welkom zijn (mijzelf incluis) en het nooit goed kunnen doen. Het is zij die anderen harteloos aanpakt, bewust negeert, anderen voor sloeber uitmaakt, armoedzaaier, asociaal, etc…en weet ik wat nog meer. Zij die anderen het gevoel geeft dat ze uitgekotst worden; wanneer ze niet voldoen aan haar normen.
Zeker wanneer ze niet reageren zoals zij dat wil, wanneer ze niet de kleren dragen die zij draagt of mooi vindt. Ja, daar worden mensen heel zenuwachtig van en erg onzeker. Je loopt bij haar altijd op eieren zeg maar.

Ik schrik soms van haar hatelijke opmerkingen. Mijn man zegt dan alleen maar van: "Zo is ze nu eenmaal". Zo is ze nu eenmaal?!! Tja, dan is het niet vreemd dat mensen niet graag in haar buurt zijn.
Alles moet zijn volgens haar normen, zoals zij dat wil. Ik heb nu al medelijden met mijn evt. toekomstige zwager en diens familie. Het zal wel uit een of andere onzekerheid van haar komen, maar het maakt haar gedrag er niet mooier op en ze maakt zich er zeker niet geliefder door.

Astrid

Ja, het klinkt wat hard. Ik probeer altijd wel beleefd te doen, maar ik vind ze echt niet leuk. Ze hebben ook weinig kennissen meer over, geloof ik.

Overigens hebben zij alleen mijn kinderen als kleinkinderen en gaan ze daar op een ongezonde manier mee om, en het met de andere kant van de familie vieren zou een heel ander verhaal zijn. Al zou ik het dan met 1 kind vs 4 of meer volwassenen nog steeds niet gedaan hebben (toen we begonnen met sinterklaas was er nog maar 1 kind), pas als er 3 of 4 kinderen waren. We doen de kado's met die kant nu met kerst. Met meer kinderen (nu 3 die kado's snappen en 2 niet en 1 die er tussenin zit) is het gewoon leuker.

Esmee; oren en ogen open graag

Esmee, nu schrijf je weer "Het zal wel uit een of andere onzekerheid van haar komen, maar het maakt haar gedrag er niet mooier op en ze maakt zich er zeker niet geliefder door."

Al tig keer in dit draadje hebben mensen geschreven dat dat onmogelijke gedrag van jouw schoonmoeder zomaar met autisme (en daarmee met ONMACHT) te maken heeft.

Dus niet expres!

ZOu je dit bericht willen lezen en tot je door laten dringen? (oftewel: ogen en "oren" open) En wil je dat even in dit draadje bevestigen?

Mensen die zo doen vanuit onmacht kan je beter anders bekijken dan mensen die een naar persoon zijn en naar gedrag vertonen (zonder stoornis, want dat is wat zij vermoedelijk heeft).

Dus inderdaad: accepteer dat die vrouw zo is, dat zij er ook niet voor gekozen heeft, dat zij door al haar ervaringen (onbegrip met de wereld om haar heen) nog raarder gedrag is gaan vertonen dan ze al van nature deed en heb begrip.

En vervolgens: trek het je vooral niet zo aan als ze boos is.
Zeg of denk "oh? echt waar" en ga verder met je andere bezigheden.
En stel je eigen grenzen.

Of wil je het maar niet zien/horen dat je schoomoeder (vermoedelijk) een stoornis heeft en er dus niet zoveel aan kan doen dat ze doet zoals ze doet?

Het is alsof je haar verwijt dat ze klein is omdat ze toevallig niet langer gegroeid is dan 1.55 m. Kan ze dan toch ook niets aan doen? Zo moet je naar haar gedrag kijken. Kan ze niets aan doen....

Blom

ik citeer je even: " Het lijkt me vreselijk als ik later niets *mag* kopen voor mijn kleinkinderen omdat het niet goed genoeg wordt geacht."

Ik ben zo'n moeder die toch wel stuurt in de kadoos. Want met 4 chocoladeletters doe je mijn kind geen plezier bv. En nu ze 9 is vindt ze dingen wel leuk of niet. Als je dan iets geeft dan doet ze daar echt helemaal niets mee. Dat vind ik gewoon zonde. Dit jaar waren er diverse kadootjes van de verjaardag van vorig jaar nog niet eens van het plastic ontdaan. En toch blijven ze knutselpakketjes geven. Als iemand moeite doet voor een kind dan kijk je toch ook naar het kind en zijn interesses.

5 jaar geleden

Jeetje Esmee, ga je nou de disvussie van 5 jaar geleden opnieuw voeren? Heb t ff opgezocht maar in oktober 2009 hebben we de discussie over de sintintocht en de stoomboot en je schoonmoeder al gevoerd. Ga je die discussie nou overdoen? Heb je niets beters te doen? Heb je nou helemaal niets geleerd in 5 jaar? Vind je het niet heel erg dat je een schoonmoederafzeikobsessie hebt? Ik zou bijna medelijden met jouw schoonfamilie krijg dat je na 5 jaar hier weer meekomt. Get a life!!! Echt waar dat meen ik.

Esmee

"Optie 1 is niet handig voor onszelf inderdaad"

Inderdaad, en dat proberen we nu al 837 post duidelijk te maken! Maar ondanks dat je het zeggen. lijf je in deze optie hangen. Iets om over na te denken lijkt me.

"Denk dat optie 3 de meest handige is. Niets doen en de boel van onze rug laten afglijden. Zeker gezien hoe ze is en met alles zo handelt, is dit de optie die mijn man altijd neemt."

Bravo voor je man. Hij kiest de optie die volgens jou het beste is. Niets aan veranderen dus en vooral een voorbeeld aan hem nemen zou ik zegfen

Optie 5

Als je weet dat iemand beperkingen heeft en je kent iemands onvermogen kan je 3 dingen doen.

1 niets doen en je blijven ergeren
2 iemand proberen te veranderen
3 accepteren dat het zo is en het ongemak op de koop nemen
4 de situatie proberen voor te zijn
5 niet meer luisteren naar degene die klaagt over iemands beperkingen en onvermogen zonder ooit te doen wat je geadviseerd hebt

en ik denk dat ik eens heel hard ga proberen om optie 5 te gaan waarmaken we doen het dus al vijf jaar en het heeft geen zin gehad.

nu zonder spel en typefouten

"Optie 1 is niet handig voor onszelf inderdaad"

Inderdaad, en dat proberen we nu al 837 posts duidelijk te maken! Maar ondanks dat je het zelf zegt blijf je in deze optie hangen. Iets om over na te denken lijkt me.

"Denk dat optie 3 de meest handige is. Niets doen en de boel van onze rug laten afglijden. Zeker gezien hoe ze is en met alles zo handelt, is dit de optie die mijn man altijd neemt."

Bravo voor je man. Hij kiest de optie die volgens jou het beste is. Niets aan veranderen dus en vooral een voorbeeld aan hem nemen zou ik zeggen.

Ik vind het zo verdrietig

Wat kunnen mensen het elkaar moeilijk maken. Ik heb geen ouders én geen schoonouders. Mijn kinderen hebben ze ook nooit gekend en daar ben ik rond deze tijd extra verdrietig over. Zelfs na al die jaren (mijn ouders zijn overleden toen ik nog jong was). En als ik dan hier lees hoe weinig acceptatie, inlevingsvermogen en tolerantie er in dommige families is, hoe de ego's publieke strijden over de hoofden van de kinderen heen, wat een treurigheid. Wat voor imprint krijgen de kinderen hiervan over hoe je met elkaar om gaat?
Wat moet het vreselijk zijn als je leven zo gedomineerd wordt door je eigen weerzin jegens iemand, elke keer weer geconfronteerd worden met je eigen onvermogen (of onwil?) om je er overheen te zetten. Het moet bákken met energie kosten. Hoe combineer je dat in vredesnaam met gezin, werk en je eigen sociale leven?
Het leven is geen generale repetitie lieve mensen, dit is het, krijg er nou geen spijt van.

Het gaat toch niet alleen om het plezier van je kind, althans voor mij zeker niet. Het gaat ook om het plezier van de grootouders, om iets te geven. Wat is er mis met 4 chocolade letters? Gewoon wegleggen en er een jaar mee doen voor mijn part. Wat maakt dat toch uit. Wat doet het met kinderen, vraag ik me af, als ze steeds de meest perfect passende kado's krijgen, misschien is dat wel juist meer verwennen. Bovendien krijgen ze genoeg passende, verantwoorde kado's, namelijk van jou, zo je wil.

Blom

die vier chocoladeletters van de afgelopen 9 jaar liggen er nog, wil je ze hebben? We eten die dingen niet.

Er komen zo veel kadoos van de opa's en oma's dat haar vader en ik onze dochter en zijn dochters gewoon met sinterklaas en kerst geen kadoos geven. Er komt dus meer dan voldoende aan kadoos. Maar er zijn er ook bij die gewoon uitgepakt worden en gelijk door gaan naar de kringloop. Ze kijken er op de avond zelf al niet naar om. Vind je dat nou niet zonde? Vorig jaar wilden ze op een gegeven moment de kadootjes niet meer uitpakken, ze waren er klaar mee. Maar ze moesten nog 2 zakken verder.

Ik probeer aan alle kanten zo min mogelijk afval te produceren en zo min mogelijk te gebruiken dat ik niet echt nodig heb. Het gaat mij echt aan het hart dingen ongebruikt weer weg te doen.
Het lijkt mij voor de grootouders ook leuk om te zien dat het kleinkind ook daadwerkelijk blij is met het geen gegeven wordt. En er ook echt mee speelt, het leest of gebruikt in de periode daarna.

Grootouders mogen wat mij betreft best geven, maar dan wel iets waar het kind iets mee doet. En dat kan best een meukje zijn van de action.

natuurlijk

is dat zonde en verspilling, maarja, ik maan ook niet mijn buurvrouw tot minder douchen omdat ze zoveel water verbruikt. Het gaat me niet aan, wat mijn ouders doen, vind ik. Ook niet als de ontvanger mijn kind is. (Met grenzen uiteraard)
En nogmaals, tuurlijk kun je (proberen) bij te sturen, doe ik ook, maar het moet niet ten koste gaan van het gevoel van mijn ouders in deze. Ik denk dat we in z'n algemeenheid erg kritisch zijn en het wel erg perfect (naar onze maatstaven) willen voor onze kinderen. Als je ouders open staan voor een gesprek in deze, prima. Maar ik vind het sneu als ze zich opzij geschoven voelen. Wie weet welke normen en waarden onze kinderen later aanhangen. Wellicht kunnen wij daar ook niet aan voldoen.
Maar goed, het komt ter sprake nu in een draadje waarin er sowieso enorm veel kritiek is op de grootouders. Als de relatie verder oke is dan is het natuurlijk ook niet gelijk een ramp als je kritiek geeft mbt de kadootjes.

Reactie #828

"En wat betreft die echt Sinterklaas en echte stoomboot: ik zou enthousiast reageren dat dat heel leuk,omdat we die afgelopen zaterdag ook gezien hebben bij ons in de stad, en dat dat toch altijd zo leuk is. En wat fijn dat ze nu ook in de stad van opa en oma komen, ook voor de kinderen die daar wonen."

Ja, bij een weldenkend mens zou dat aankomen. Ik vrees dat die boodschap echt niet aankomt bij mijn schoonouders.

Welke boodschap? Waarom moet je per se een boodschap overbrengen aan je schoonmoeder. Zij is zoals zij is en het is niet aan jou om dat te veranderen. Het advies dat je hier keer op keer krijgt gaat ook over hoe jij ermee om zou kunnen gaan, niet over hoe je je schoonmoeder zou kunnen overtuigen/veranderen/boodschappen overbrengen.

wat ik hoor

Precies wat Karin zegt.
En ook: wat ik hoor is wat ze eigenlijk bedoelen: wij zouden het zo leuk vinden als jullie zouden komen om samen de intocht mee te maken?
En wat is daarop jullie antwoord: een soort nee gebrul. Het is natuurlijk prima om je grenzen aan te geven, maar dat kan best wat vriendelijker.

Mijntje

"wij zouden het zo leuk vinden als jullie zouden komen om samen de intocht mee te maken?"

En dat doe je dan door de woonplaats van je kleinkinderen af te kraken en de Sinterklaas die daar komt die niet echt is met z'n waardeloze stoomboot. Zo brengen ze het dus wel he. Dan moeten ze niet vreemd opkijken als wij vervolgens een grote stap achteruit doen.

Karin: Deze boodschap:

"Enthousiast reageren dat dat heel leuk is,omdat we die afgelopen zaterdag ook gezien hebben bij ons in de stad, en dat dat toch altijd zo leuk is. En wat fijn dat ze nu ook in de stad van opa en oma komen, ook voor de kinderen die daar wonen."

Echt, ze zou haar schouders optrekken een vies gezicht trekken en weglopen. Dit soort hints komen echt niet aan.

Dat bedoel ik niet

Het is namelijk helemaal geen hint. Als je een hint geeft, of een boodschap dan wil je er iets mee bereiken bij iemand anders. Dat moet je helemaal niet willen. Als jij enthousiast reageert, omdat jij het zo voelt doet haar reactie (schouders optrekken, vies gezicht trekken) er helemaal niet toe.

Dat bedoelde ik helemaal niet

Dat bedoelde ik niet met mijn reactie, die je nu naar Karin quote. Je hoeft naar namelijk niet te overtuigen dat jullie stad beter is. Laat dat gaan, laat het van je afglijden. Het is de discussie niet waar.
Maar op die manier heb je wėl een reactie waar je kinderen wat mee kunnen. Dan heb je dat "probleem" ook opgelost en hief je je er ook niet keer boos om te maken,

De kunst is

niet reageren op belachelijke stoomboten bij jullie daar (vind ik overigens wel humor) en andere negatieve geluiden, maar hoor de boodschap:
wij zouden het zo leuk vinden om eens samen de intocht bij ons mee te maken, eens samen sinterklaas te vieren.
Je moet leren luisteren en al die negativiteit eens leren wegspoelen.
Maar dat lukt jou kennelijk niet. Je wil alleen maar negativiteit horen. Je wil alleen maar zwart zien.
Jammer.

nogmaals

Deze discussie over die stoomboot is 5 jaar geleden gevoerd, met bijna dezelfde bewoordingen. Ik herinner me dat nog goed. Dat je het daar nu nog over hebt, het is (bijna) obsessief. Het leven gaat verder, kom op, Esmee, zet je er over heeen. Je kunt het. Het verleden kun je niet veranderen, wel de toekomst en op deze manier zal dat niet lukken.