hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

allemachtig

waar je je allemaal aan kunt ergeren zeg. Hoe is het mogelijk, zulk pietluttigheden-gezeur.
Het mens krijgt ook werkelijk geen enkele kans, met iemand die iedere scheet zo met argusogen registreert, ze kan het gewoon nooit goed doen.

Laten gaan

Dus je schoonmoeder is dol op je jongste.

Laten gaan. Niet belangrijk. Boeien.

1. ze trekt hem op schoot. Ja, en??? Als hij dat niet wil dan gaat hij wel weg. Het is een kwestie van tijd dat hij dat gaat weigeren en gewoon wegloopt.
2. ze maakt foto's. Ja, en??? Dat doet geen pijn. Mijn jongste loopt of duikt weg als hij op de foto gaat (hij is vijf) of rent een seconde nadat je je telefoon pakt al naar je toe om te kijken of de foto gelukt is. Zolang ze geen Youtube pagina start met filmpjes en foto's van je kind moet je je niet druk maken. Ze wil gewoon haar kleinkind showen aan al haar kennissen.
3. taart op schoot. Geef gewoon wat doekjes op voorhand zodat ze bij een ongelukje de boel kan schoonmaken.
4. Het is zielig voor de oudste. Oh??? Is dat wel zo. Wil je oudste dan ook op schoot getrokken worden en continu op de foto gezet worden? Waarschijnlijk niet.

Alles wat je noemt is niet iets om je druk over te maken. Je schoonmoeder is er maar even. Je jongste wordt snel oud genoeg om dit niet langer te willen.

Let nou niet de hele tijd op haar. Als je dit zo schrijft dan lijkt het wel alsof je vanaf het moment dat ze binnenkomt alles van haar met argusogen volgt. En je continu zit te ergeren. Niet doen. Laat haar haar gang gaan. Negeren en als je je gaat ergeren dan loop je weg en ga je met iemand anders praten. Je jongste gaat vanzelf gillen of spartelen als er iets gebeurt wat hij niet wil en op schoot bij oma en een boekje lezen klinkt niet als mishandeling. Foto's maken ook niet. Op schoot op de bank taart eten ook niet. Het klinkt gewoon als iets wat oma's doen.

En zelf geen aandacht van je schoonmoeder. Wil je dat dan? Je loopt haar al tijden op het forum af te zeiken. Je schoonmoeder voelt echt wel aan dat jullie wederzijdse verhouding niet goed is. Dus gewoon beleefd zijn en blij zijn dat zij niet je eigen moeder is.

jammer

ik had gehoopt, Esmee, dat je posting zou gaan over wat jij zelf deed en voelde, als een soort vervolg op wat je zelf graag zou willen bereiken. Volgens mij had je voor jezelf ook wel duidelijk dat jij moet veranderen als je wilt dat je je minder ergert.
Het sneue voor jou en je schoonmoeder en je kinderen en je man is dat er nog geen 'berusting' spreekt uit je posting.
Kun je de posting niet eens opnieuw schrijven en dan vanuit je eigen oogpunt, dus niet wat zij allemaal deed maar hoe jij je had voorbereid, of het je lukte om te doen wat je je had voorgenomen, wat je met je man had voorbesproken etc. Dan kun je voor jezelf kijken of je al wat verder bent in de acceptatie.
gr Angela

Angela67

"Kun je de posting niet eens opnieuw schrijven en dan vanuit je eigen oogpunt, dus niet wat zij allemaal deed maar hoe jij je had voorbereid, of het je lukte om te doen wat je je had voorgenomen, wat je met je man had voorbesproken etc…."

Ik had me voorgenomen om me met anderen bezig te houden en niet met schoonmoeder.
Afgesproken met man dat hij erop zou letten dat zijn moeder niet alleen maar foto's van jongste zou maken met haar, maar ook van oudste om wie het eigenlijk draaide. Ook dat vakantiecadeau's niet direct aan jongste gegeven zou worden in de vorm van een berg cadeaus. (het is de verjaardag immers van oudste en niet van jongste). Met de cadeau's ging het goed. Met de foto's werden er helemaal geen foto' gemaakt van oudste of de taart, maar werd gewacht totdat oudste naar boven was om vervolgens jongste op schoot te trekken en weer foto's te maken….Vond ik minder.

Helaas had man in de week ervoor contact gehad met zijn moeder….(die belt op vaste dag, vast tijdstip) verliep niet lekker want ze klaagde aan één stuk door over hoe warm ze het wel niet had en dat ze ook nog naar ons (lees: oudste kleinkind) toe moest komen en wat voor moeite dat allemaal kost want zij had het zo warm.
Mmm, dat hielp niet mee, jammer, dus negeren maar. Ik merkte aan man dat het geen gemakkelijke dag ging worden. Hij was duidelijk geagiteerd door zijn moeder.

Maar het lukte aardig moet ik zeggen. Ze begon wel gelijk te klagen naar mijn familie over hoe warm Zij het wel niet had, maar die praatten er overheen en schonken daar niet veel aandacht aan en gingen over op een ander onderwerp. Daar werd ze niet blij van, maar jammer dan. Iedereen heeft het warm.
Toen probeerde zo nog te klagen over andere zaken, maar daar werd niet op ingegaan of slechts kort. Ik merkte dat de anderen haar ook geen ruimte gaven om echt te klagen. Ging wel prima zo.

Ik zag aan haar dat dat haar steeds meer begon te irriteren….(misschien wel stom van mij dat ik daar op let) tja,,,en toen kwam jongste voorbij gelopen….die ze direct op schoot trok en daarmee aan de gang ging. Kind wilde op een gegeven moment niet meer, maar schoonmoeder had het kind zo stevig vast…ik kreeg een wanhopige blik van jongste en jongste pakte mijn hand die duwde het tegen haar gezichtje.

Toen wist ik dat kind weg wilde. Kind wilde ook direct van schoot af. Normaal geeft kind echt wel aan dat het weg wil (pittige genoeg), maar om de een of andere vreemde reden durft het niets tegen schoonmoeder te zeggen (schoonmoeder is erg dominant op dat punt). Het was echt een gebaar van: "Haal me hier weg". Dat heb ik gedaan. Heel netjes hoor.

Ik heb gevraagd of jongste boven wilde spelen met nichtjes en neefje en dat wilde jongste. Pakte jongste op en hup jongste ging naar boven. Schoonmoeder zag ik boos worden. Jammer dan…Misschien had ik daar niet op moeten letten….(op dat gezicht van schoonmoeder dus).

Met de taart precies hetzelfde verhaal. Schoonmoeder trok jongste weer op schoot. Hield eigen bordje met taart boven het hoofd van jongste die zelf ook met een schoteltje met taart op de knieën aan het balanceren was. Zo wilde schoonmoeder dus taart eten…als jongste maar op schoot zit. Ik stelde direct voor om kind aan kindertafel te laten eten met nichtjes en neefje. Jongste wilde graag.
Op zich wel netjes gedaan van mij ja….(weer stom van mij om dan direct oo schoonmoeder haar reactie te letten….had ik niet moeten doen achteraf).

Dat was het dan. Ik merk nu wel dat ik achteraf te veel op de reactie van schoonmoeder let. Als ik dat niet gedaan had, was het nog minder ergerlijk geweest voor mij denk ik.
Maar het niet fotograferen (wat ze normaal gesproken direct doen) bleef uit en dat vond ik erg fijn…ze hebben daar kennelijk opmerkingen over gekregen van man of erover gesproken met een tante van mijn man. Schoonmoeder kan erg doorslaan in dat soort dingen.

479 reacties

dankbaar draadje dit

Ik ben nu viermaal schoonmoeder maar hoop toch niet dat ik op mijn oude dag zo onderwerp van gesprek ga worden! Tjongejonge.

Kijken jullie familieleden ook zo naar deze schoondochters? 'Hulp gevraagd met egoïstische schoondochter'?

(Digitaal) Papier is geduldig :)

Wat sneu

Voor schoonmoeder dat ze zo'n secreet van een schoondochter heeft!

Schoonvader wil een foto maken met zijn mobieltje van zijn kleinkind. Nou ja zeg, wat een hufter! Schoonmoeder wil kleinkind op schoot; het moet toch niet gekker worden!

Ik hoor een hoop geklaag van schoondochter en lees eigenlijk niks ernstigs. Als je dan zo obsessief bezig bent met je schoonmoeder zit er toch echt ergens een draadje bij je los.

En maar los gaan op schoonmoeder hier en totaal niet naar jezelf kunnen kijken. Je had je schoonmoeder toch autist genoemd? Misschien zegt dat meer over jezelf!

Mark74

Het gaat er natuurlijk niet om dat ik het niet pik omdat er even een fotootje maken van kleinkind gemaakt wordt... en het gaat er natuurlijk niet om dat ik begin te hyperventileren wanneer schoonmoeder kleinkind op schoot neemt. Als je de vorige berichten had gelezen, zou je wel beter weten en begrijpen dat er veel en veel meer achter zit. Als je die moeite niet eens hebt genomen (neem ik aan want anders zou je niet zo'n **..antwoord geven)….lees het dan a.u.b. niet!!
Lekker makkelijk oordelen zo he vanuit je luie stoel.

tonny

"Ik ben nu viermaal schoonmoeder maar hoop toch niet dat ik op mijn oude dag zo onderwerp van gesprek ga worden! Tjongejonge"

Nee, maar mijn reactie komt ook zeker niet zomaar uit de lucht vallen natuurlijk….Er zit heel veel leed achter bij mij. Niet fijn als schoonmoeder hoopt dat ik dood ga, ga scheiden…iets erg overkomt. etc…en duidelijk laat blijken dat ik maar beter kan opzouten….en dat vanaf het allereerste begin he…toen ze me nog niet eens gezien had!! Die haat was er meteen

@Esmee

'….en dat vanaf het allereerste begin he…toen ze me nog niet eens gezien had!!'

Was er zo negatief over je gesproken? Door wie dan?

Had haar zoon eerder relaties die in haar ogen zijn welzijn niet bevorderden?

Is ze zo teleurgesteld over haar eigen leven dat de generatie na haar op alle fronten moet scoren, om zo haar teleurstelling alsnog weg te nemen?

Nou tonny

"Was er zo negatief over je gesproken? Door wie dan?"

Mijn huidige man had voor mij eens een andere vriendin en die kon mijn schoonmoeder op z'n zachtst gezegd niet bekoren. Mijn schoonmoeder vond haar een…...slet! (letterlijk gezegd over een meisje van zegmaar een jaar of 18, 19).
Toen mijn man mij leerde kennen (tijdens zijn studie), was ze al direct zeer terughoudend. Ze had me nog nooit gezien, maar zei al tegen mijn man: "Het is toch niet weer zo'n slet als de vorige keer?".
Nou, het zal je maar gezegd worden als jongen over je nieuwe vriendin.

Vanaf het allereerste begin was ze negatief naar mij. Niets kon ik goed doen. Ik heb het zelfs bijna uit willen maken daarom. Die druk die ze haar zoon oplegde….zij bepaalde alles wat hij deed en zag mij als indringer. Zo heeft ze me altijd benaderd. Ik hoor er gewoon niet bij en als ik niet wilde schikken…….

(zo zei mijn man wel eens tegen mij: "doe nou maar gewoon wat ze wil". Nou….niet dus. Ik doe geen dingen die ik niet wil en ga me ook niet anders voordoen dan ik ben puur en alleen omdat mijn schoonmoeder dat wil/eist en om de rust te bewaren).

Maar laat ik wel eerlijk blijven, ik denk dat het ook niet om mij als persoon gaat, maar om het feit dat ik 'van buiten' kom zegmaar….alles wat van buiten de familie komt, wordt met argusogen bekeken en is een regelrechte bedreiging voor haar veilige levenssituatie.
Schoonmoeder had alles in de hand en iedereen deed wat zij wilde….Tja, en dan komt er ineens iemand van buiten waardoor je zoon de dingen anders gaat zien en zelf dingen gaat beslissen en doen…weg veiligheid.
Ik denk dat ze mij als bedreiging zag en ziet. Mijn man is erg veranderd namelijk en danst niet meer naar de pijpen van zijn moeder…wat hij voorheen wel deed…en zijn vader nog wel doet (door de goede vrede). Dat zint haar niet en ik ben de aanstichter omdat ik haar zorgvuldig geregisseerde en veilige leven overhoop heb gehaald.
Dat laat ze me ook elke keer merken als ze de kans krijgt. Ik doe er gewoon niet toe en heeft alle pijlen nu op mijn jongste gericht omdat die nog beïnvloedbaar is. Er zit dus een hoop leed achter.
Zo accepteert ze mijn familie niet en wil zich overal onderuit praten op een manier die gewoon niet netjes meer is gezien de omstandigheden (begrafenis o.a.). Het heeft me veel pijn gedaan.

Het viel me helemaal op toen een nicht van haar een nieuwe vriend kreeg. 'Van buiten af' dus. Hoewel dat een man was en wat verder van haar bed show, reageerde ze ook op een manier dat ik dacht….geef die man toch een kans zeg". Hij zou komen op een verjaardag en de hele familie was er. Schoonouders hebben de man de hele tijd zwijgzaam zitten bekijken en zitten letten op elke beweging die de man maakte. Hij voelde zich helemaal niet op zijn gemak. Dat had ik dus ook. Ik ben naast hem gaan zitten en de hele tijd met de man gepraat. Niets mis mee. Hele aardige man.
Schoonmoeder had nog geen woord gesproken met de man, maar vond hem wel meteen raar….?????
Toen dacht ik wel even: "Vind je het gek als iemand elke beweging die je maakt in de gaten houdt zodat je je amper nog durft te bewegen?" (deed ze overigens ook bij mij hoor). Hij voelt zich zeer ongemakkelijk….en dat was nog maar de vriend van een nicht van mijn schoonmoeder. Gelukkig is zij de enige hoor. De rest is ok .

controle

Als ik het voorgaande zo lees. heeft schoonmoeder graag de controle over alles zodat alles loopt zoals zij dat wil en voor haar veilig is. Raakt ze dat voor haar gevoel kwijt dan verandert ze in een zeer onaangenaam persoon. Ik (maar het zou zomaar een ander ook geweest kunnen zijn) heb dat veilige leventje doorbroken door als vriendin van haar zoon in haar leven te stappen. In plaats van het positieve te zien van een nieuw familielid, zag ze mij als indringer die weg moest/moet (inclusief mijn familie).

Ik vrees ook voor de evt. schoonfamilie van mijn schoonzus. Die zullen ook weg moeten. Allemaal factoren die niet beïnvloedbaar zijn die haar veilige leventje overhoop halen en daar moet je vanaf en het liefst zo snel mogelijk.

Ik hoorde ook wel eens een verhaal van een nicht van mijn man dat schoonmoeder mijn schoonvader haast letterlijk aanvloog omdat hij een keer iets zei tegen de kinderen (mijn man en zus) toen die wat gedaan hadden. Volgens die nicht krijste mijn schoonmoeder: "Het is mijn kind, waag het niet", terwijl ze dreigend voor haar man stond. Dat hakte er blijkbaar zo in bij nicht dat ze het nu nog wist te herinneren.
Ook het feit dat schoonmoeder haar eigen moeder de kinderen liet opvoeden omdat ze het niet aankon….mmm, vreemd. Best zielig, maar praat er dan over. Lukt niet want schoonmoeder komt uit een streng gereformeerd gezin. Zeker als iemand wat psychisch mankeert, praat men er niet over. Nu nog niet hoor. We nemen nu zoveel mogelijk afstand en proberen haar niet te dichtbij te laten komen.
Ik had het graag anders gezien, maar ik moet mijn gezin en mijzelf beschermen. Man staat wat dat betreft achter me al moet hij wel iedere week het ellenlange geweeklaag en hatelijkheden naar mij toe aanhoren.

Druk maken

Als ik jou was zou ik het van mij af laten glijden. In jouw posting lees ik dat de meeste familieleden precies weten hoe ze met schoonmoeder om moeten gaan.

Laat het los, maak je er niet druk om. Ga bij jezelf te raden waarom haar houding jou zo raakt. Die verantwoording ligt toch echt bij jou. Als jij dat probleem in jezelf kunt oplossen is schoonmoeder ineens geen probleem meer, want ze raakt jou niet meer.

Mijn tip:
zoek op internet eens informatie op over drama-driehoek en situatie-gevoel-gedrag.
Voor mij was het heel verhelderend

Paddington

"zoek op internet eens informatie op over drama-driehoek en situatie-gevoel-gedrag.
Voor mij was het heel verhelderend"

Ga ik zeker doen! Bedankt voor de tip. Ik wil er gewoon vanaf dat haar houding naar mij toe me zo raakt. Inderdaad, de rest laat haar spuien, praten, klagen…en gaan gewoon door. Denk wel dat man een grote rol speelt hierin want die heeft nog wel eens de neiging om naar zijn moeder te luisteren of gewoon toch maar te doen wat ze wil….hoe onterecht ook. Maar eerlijk is eerlijk…het wordt minder bij man.

Maar esmee

Je hebt je kind weggehaald bij je schoonmoeder toen het dat wilde. De rest kun je toch gewoon van je af laten glijden? Het enige wat er nu gebeurt is dat je je er aan ergert, heel erg zelfs. Op het moment dat je het negeert gebeurt er verder niets ergs, er gebeurt niets met je kinderen, je hebt er alleen maar minder last van. Nu maak je het heel groot, ook door steeds te blijven herhalen wat er in het verleden gebeurd is. Schiet je niets mee op, kost alleen maar energie...

afvragen

Na 490 reacties waarbij telkens wordt gehamerd dat je die negativiteit van je af moet laten glijden- lijkt het me tijd voor bezinning: hoe komt het toch dat dit van je afglijden niet lukt?
Wat voor erkenning zoek je bij je schoonmoeder? Je weet dat je die nooit krijgt. En is dat erg? Zegt dat iets voor jou? (lijkt mij niet). Ik denk dat het iets is met je eigen onzekerheid en/of verleden en raad je aan een schriftje te kopen en over dit onderwerp eens te 'filosoferen'. Ik hoop dat dat je verder brengt.

Mijntje

Nou, dat vraag ik mezelf dus wel degelijk af ja. Waarom. Ik heb alles gedaan om haar gerust te stellen, blij te maken etc…, klein te houden, ingen voor haar te maken….niets veranderde haar gedrag tov mij.

Mijn man lijkt haar gedrag nog te accepteren ook en corrigeert haar slechts heel mild als het echt te bont wordt (echt te mild om het duidelijk te maken). Niemand binnen die familie die eens keihard midden in haar gezicht eens haar zegt: "En nu ophouden!!"je gedrag is niet acceptabel, je verziekt het voor iedereen!, hou op!!"" Dat gekleineer naar anderen toe….dat gezeur terwijl iedereen het voor haar naar haar zin probeert te naken. Er wordt gewoon NIET over gepraat. door niemand niet.
Je staat letterlijk alleen dan (zo voel ik dat dan he). In plaats daarvan wordt ze gewoon door nachternichtjes als tante wel uitgenodigd voor verjaardagen en meegenomen door nicht en zus op allerlei uitjes. Daarna weer het gezeur (naar ons toe) en geklaag over die uitjes (wat er allemaal niet goed was). Ik tast in het duister. Niemand zegt wat. Het wordt naar mijn idee stilzwijgend geaccepteerd.

Als ik iets voor iemand doe en ik achteraf van anderen hoor hoe die persoon heeft lopen zeuren over dat uitje, dan nodig ik die persoon echt niet meer uit hoor. En gewoon vrolijk doorgaan alsof er niets aan de hand is…..Ik snap dat gewoon niet. en dan heb ik het echt niet over een klein beetje zeuren ofzo hoor. Nee, echt gemeen, kleinerend alsof haar iets vreselijks is aangedaan (terwijl ik wel beter weet). Ik zou mezelf doodschamen als ik dat zou doen over iemand die zoveel voor me zou doen en me meeneemt overal heen. Heel erg ondankbaar!

Esmee

Misschien omdat die nichtjes en andere familieleden allang weten dat schoonmoeder niet kan veranderen. En dat ze wel zeurt maar het stiekem toch wel leuk vindt. Anders zou ze niet mee gaan. En als ze tegen jou gaat zeuren over het uitje dan zeg je alleen " nou ik heb gehoord dat het wel leuk was" en daarna loop je weg om koffie of zo te halen en dat doe je de hele tijd. Nergens op in gaan. Het kan ook een manier van aandacht vragen zijn.

Misschien zijn die nichtjes niet gek maar doe jij echt veel te moeilijk.

Je schoonmoeder is niet leuk. Dat is een gegeven voor je. Dus laat je je man wat vaker met de kinderen daar naar toe gaan. Je hoeft echt niet elke keer mee. Af en toe ga je wel een keer mee en als ze bij jullie is dan let je niet op haar.

(en ik weet wel dat je denkt dat jouw schoonmoeder de allerergste is van de hele wereld maar mijn schoonmoeder kan er ook wat van maar in de loop der jaren hebben wij een omgangsregeling getroffen. Ik ga dus inderdaad niet altijd mee. En ik hou mijn mond en ik probeer mij nergens aan te ergeren en als ze wil dat ik op haar verjaardag de hele dag koffie en gebak serveer en in de keuken blijf dan doe ik dat).

Verkeerde verwachting

Je schrijft "..niets veranderde haar gedrag tov mij...'

Je verwacht dat haar gedrag veranderd. Dat gebeurt niet. De rest van de familie accepteert haar met het gedrag dat zij vertoont en heeft kennelijk zelf een modus gevonden om ermee om te gaan.

Nu jij nog! Jij kunt niets doen om haar gedrag te veranderen. Jij kunt alleen je eigen gedrag veranderen. De vraag is dus niet: waarom doet zij dat. De vraag is: waarom reageer JIJ zoals je doet en wat kun je daaraan doen om het voor jezelf draaglijk te maken.

Eerlijk gezegd vind ik het mooi dat de familie haar blijft betrekken, ondanks dat ze het wellicht niet een makkelijk familielid vinden. Ik zou zelf ook willen dat mijn familie dat richting mij doet, ook als ik geen makkelijk karakter heb.

vlinder72

"Misschien omdat die nichtjes en andere familieleden allang weten dat schoonmoeder niet kan veranderen. En dat ze wel zeurt maar het stiekem toch wel leuk vindt. Anders zou ze niet mee gaan."

Nou, schoonmoeder zit graag overal met haar neus tussen. Ze wil niets missen. Dat is het meer.

Ze gaat wel mee, want anders doen anderen dingen (mogelijk leuke dingen wat dan dan moge zijn) die ze mogelijk misschien misloopt…maarre…leuk is het nooit. Schoonmoeder heeft werkelijk nog nooit gezegd dat ze iets leuk vond of plezier had. Er was altijd iets om over te klagen….het weer, de vreemde mensen, de straat, de bomen, het huisje, het eten, geluiden….de meest uiteenlopende dingen.

Schoonmoeder is wel erg van 'erbij willen zijn/horen' en niets willen missen (tegen de verdrukking in). Stel je voor dan anderen iets 'leuks' doen en jij bent niet uitgenodigd…..

Zo wil ze dus overal bij zijn. Ga ik naar een nicht die in hetzelfe dorp woont als schoonouders dan krijgen we achteraf een heel veel gezeur waarom we dan niet naar hun zijn geweest (puur omdat wij door nicht zijn uitgenodigd, meer niet).

Komt er een nicht naar de stad waar wij wonen en schoonmoeder komt daar onverwacht achter dan zeurt en klaagt ze de hele tijd waarom die nicht bij 'ons' was, waarom die nicht dat deed en of wij er dan ook bij waren. Continu dat gecontroleer. Dat heeft ze wel heel erg.

Een nicht van haar had haar uitgenodigd om te komen op een feestje van diens dochter (een achternichtje van schoonmoeder dus). Maar, die nicht had ook vriendinnen uitgenodigd met kinderen…die schoonmoeder niet kende.
Toen schoonmoeder ons belde, klaagde ze steen en been dat die nicht ook vriendinnen had uitgenodigd die zij niet kende. Waarom ze dat deed, dat het er zo veel waren, dat ze dat HELEMAAL niet leuk! Dat ZIJ toch een tante was….etc……(die bagger krijgen wij dus over ons heen. Naar nicht toe zal ze niet gezegd hebben).
Die personen hoorden weg te blijven op zo'n verjaardag…alsof schoonmoeder als tante meer rechten heeft. Schoonmoeder houdt niet van 'vreemden'. En toch vraag ik me af waarom die nicht schoonmoeder blijft uitnodigen (denk zelf uit gewoonte en omdat schoonmoeder tegen die nicht niets zegt).
Die nicht is er wel zo een van: "Vind je het niet leuk, dan kom je de volgende keer maar niet".
Het is ok anders, want schoonmoeder heeft een andere relatie met die nicht; zal tegen die nicht niet zo snel zeggen dat ze het niet leuk vindt. Daar belt ze ons voor. Verbaas me er elke keer weer over.

Zo gaat ze weg met een directe nicht van haar en man (die alles geregeld hadden) naar een huisje om vervolgens tegen ons te klagen hoe vreselijk het was. "Op de vraag waarom ze dan zijn gegaan….kregen we geen antwoord!"…nou ja…ze hadden alles geregeld….daar ga je toch niet tegenin. en maar blijven klagen…...Het moest gaan zoals schoonmoeder dat het liefst ziet en dat gebeurde niet.
Ze doen heel vaak dingen die ze niet leuk vindt. Wij horen altijd het geklaag achteraf en dan weken achtereen. Dat doet ze alleen naar ons dus.

zelfonderzoek

Mijn vraag was niet wat er allemaal mis is met je schoonmoeder, maar waarom erger JIJ je zo. Waarom trek JIJ je alles zo aan. Hiervoor moet je op zelf-onderzoek, dat bedoelde ik met dat schriftje. Doe dat eens voor de verandering, anders kom je nooit van deze ergernis af.

Moiraine

"Eerlijk gezegd vind ik het mooi dat de familie haar blijft betrekken, ondanks dat ze het wellicht niet een makkelijk familielid vinden. Ik zou zelf ook willen dat mijn familie dat richting mij doet, ook als ik geen makkelijk karakter heb."

Ja, dat is mooi. Ware het niet, dat schoonmoeder naar de rest van die familie niet openlijk klaagt.
Het gaat hier om een directe zus en haar kinderen die vlakbij wonen. Met de rest heeft ze zeer weinig of geen contact. Maar wel blijven klagen dat ze niet haar haar toekomen…..Wij zeggen steeds, "en wanneer ben je naar hen toegegaan dan'. Dan blijft het stil.

Je wilt niet weten wat ze allemaal door die telefoon blert als ze ons belt. Dat zou ze never en nooit tegen die andere familieleden zeggen. Dat scheelt wel een hoop. Ik denk dat als ze dat doet, dat het contact dan 0,0 wordt. Niet zozeer van haar zus (die zus zet haar wel op haar nummer), maar wel die dochters toe (haar nichtjes). Zeker weten. Tja, en zoon laat haar toch niet vallen….maar ik ben het zat om als 'vuilnisbak' te fungeren.

Mijntje

Omdat het een persoon betreft waar ik normaal gesproken met een hele, hele grote boog om heen zal lopen en nu noodgedwongen op gezette tijden mee 'om moet gaan'…tegen alle verdrukking in en dan nog 'gezellig' moet doen ook.
Ik zie het als verplicht surinaamse pepers moeten eten….Blijf alsjeblieft weg uit mijn leven als je mij en mijn familie niet moet. Blijf alsjeblieft weg.

zeer punt

Ik neem aan dat je de laatste zin tegen je schoonmoeder bedoelt.
Dat zou wel voor jou prettig zijn, het aantal bezoekjes drastisch minderen, dan krijg je wat lucht. Je kan ook geen pepertjes eten, toch? En ze denkt toch al slecht over je dus veel slechter kan het niet worden :-)
Haar veranderen kan nu eenmaal niet, het enige is dat het best interessant is te kijken wat er onder jouw ergernis ligt, bij jou dus. Waarom kwetst zij jou zo? Maar dat is wellicht een zeer punt. Maar daar ga je niet op in.

alleen naar jullie toe?

"Ze doen heel vaak dingen die ze niet leuk vindt. Wij horen altijd het geklaag achteraf en dan weken achtereen. Dat doet ze alleen naar ons dus"

Waarom doet ze dat dan alleen bij jullie? Dat is raar. Daar zou ik dan maar eerst eens mee afrekenen. Jullie gaan op bezoek. Ze begint te klagen. Jullie kappen het af. Gaat ze door dan pakken jullie jullie spullen in en jullie vertrekken. Klaagt ze bij jullie thuis dan kap je het ook af en loop je weg omdat je toch echt koffie moet gaan zetten etc. En dat steeds opnieuw.

Geen geklaag over uitjes, vakanties e.d. Ze kiest er zelf voor om mee te gaan. Alleen positieve dingen en leuke foto's. O.k. alleen als er echt iets is voorgevallen zoals een kapotte bus mag er even geklaagd worden.

En nog een keer het is je schoonmoeder en de moeder van je man. Je hoeft haar niet continu te zien. Ze vindt jou blijkbaar ook niet erg aardig dus wat maakt het uit als ze je nog minder leuk gaat vinden. Gewoon niet meer elke keer mee gaan. En geef dat ook aan bij je man. Ik stuur mijn man regelmatig naar zijn moeder met de kinderen. Blijf ik zelf thuis. Zijn ze mooi weer een keer op bezoek geweest. Dus zeg dat ook tegen je man. Jij gaat op bezoek. Ik kan er niet goed tegen. Ik ga niet mee.

Wat jij kunt doen

Kennelijk heeft de rest van de familie een dusdanige houding ontwikkeld dat het niet meer zinvol is tegen hen te klagen, dus doet ze dat niet (meer), maar heeft ze in jou/jullie een luisterend oor gevonden.

Het is aan jou zelf om ervoor te zorgen dat klagen bij jou niet meer leuk is. Dus afkappen en niet meer luisteren. Duidelijk aangeven dat je dat gedrag niet leuk vind. Ze vindt jou niet aardig en jij haar niet, slechter kan het niet worden lijkt me. Duidelijk zijn over wat je wel verwacht van haar. Ik sluit me aan bij de posting van Vlinder72 #500.

Je ging alleen in op de laatste alinea van mijn posting. De vraag blijft daarom openstaan: wat kun jij doen. Ik denk dat er al mooie opmerkingen genoeg over zijn gemaakt.