hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Harteloos?

Het andere voorbeeld van Liesk vind ik eerlijk gezegd sneu voor schoonmoeder. Ze hoorde slecht en haar nonverbale gedrag werd door iedereen behalve haar man genegeerd. Ik vind dit behoorlijk harteloos, ook al is het normaal een vreselijk mens.

Ik krijg hier te horen dat ik grenzen moet trekken, niet meer automatisch moet doen wat en hoe ma het wil. En dat doe ik nu dus en anderen ook. Ma weigert zelf haar gehoorapparaten in te doen, ik mag haar niet dwingen, maar mezelf overschreeuwen doe ik ook niet.
Het is haar keuze dat ze steeds verder invalideert door therapie te vermijden. In een huis vol visite is zij niet meer mijn enige aandachtspunt ik houd mij ook met andere gasten bezig. Allemaal adviezen die ik hier en elders heb gekregen en nu krijg ik het verwijt harteloos? Als ze vraagt of ik (of iemand anders) de koffie kan aangeven dan wordt dat gedaan, alleen maar hulpeloos kijken en er van uit gaan dat een ander het oplost haar in de comfort-zone houdt dat is voorbij.

LiesK.

Hoe je moeder reageerde is precies wat je schoonmoeder wil bereiken. Puur aandacht en een podium proberen te krijgen voor haar persoontje en als anderen zich achteraf schuldig gaan voelen door haar aanstellerige gedrag is dat mooi meegenomen natuurlijk want dan is het geslaagd. Je moeder hoeft zich helemaal niet schuldig te voelen. Totaal niet.

Mijn schoonmoeder kan er ook wat van wat dat aangaat. Inderdaad, naar een verjaardag gaan terwijl ze 'ziek' is. Vervolgens vreselijk aanstellerig gaan zitten doen door te zuchten, te steunen, hangerig te gaan zitten doen…in ieder geval duidelijk signalen proberen af te geven dat ze het vooral niet naar haar zin heeft, aandacht vragen…etc.
Bij ons krijgt ze geen podium. Als ze zich al niet lekker voelt, moet ze niet komen, punt. Niet er dan toch heengaan en je vreselijk gaan zitten aanstellen om de aandacht te krijgen voor jouw 'probleempjes en beslommeringetjes' van de overige visite.
Ik heb daar altijd zo'n hekel aan. Mijn moeder vroeg mij ook een keer of ze soms iets verkeerd gezegd had omdat schoonmoeder zo boos keek te hele tijd. "Nee,ma, die heeft nu eenmaal zo'n kop", zeg ik dan.

Rafelkap

"Toch blijft het handig je verwachtingen omlaag bij te stellen."

Die zijn al inmiddels tot het nulpunt gezakt ha,ha,ha.

LiesK. Harteloos?

Nou, dat herken ik dus ook. Nooit wat zeggen wat ze wil, maar kennelijk verwachten dat anderen dat aan haar kunnen zien dat ze iets specifieks wil en als het niet direct op een goede manier gebeurt, vreselijk gaat zitten klagen.

Ze kan ook haar mond opentrekken. Een tante (zus van schoonmoeder) zei heel verstandig tegen haar: "Het beste is om het gewoon uit te spreken wat jullie willen want nu ontstaat er ongewild een spanning". Dit was naar aanleiding van een uitje van schoonouders met bekenden waar schoonmoeder weer niet tevreden mee was.

Het is altijd achteraf veel zeiken en zeuren over allerlei dingetjes. Als je dan vraagt wat ze er concreet aan heeft gedaan, krijg je geen antwoord. Een ander moet op de een of andere magische manier maar aanvoelen wat ze wil en dat doen….dat doet ze overigens ook naar ons toe. Niemand kan in haar kop kijken, niemand hier is helderziend.

nou, zeiken en zeuren?

"Het is altijd achteraf veel zeiken en zeuren over allerlei dingetjes"

Sorry, je zult je hier wel voelen als tussen 200 schoonmoeders, maar jullie kunnen er zelf ook wat van dames.
Allememachies, jullie denken te kunnen kijken in de hoofden van anderen waarom zij bepaalt gedrag vertonen, terwijl je mijns inziens precies hetzelfde doet.

Uiteraard zullen er altijd mensen zijn die lang in je leven zullen blijven en die je niet zo liggen. Jullie voeren een oorlog in stilte en dat kost zoveel energie, zonde van je tijd.
Enne, jullie eigen moeders, die voelen alles perfect aan?
Eigenlijk vind ik jullie reageren als onverzettelijke peutertjes. Nee, het is niet leuk om geen goede band te hebben met je schoonfamilie, ik weet er alles van. Maar er zit wel een hoop onzin bij hoor, zo help je elke relatie om zeep en wat schiet je nou helemaal met al die ergernissen op?

En toch

Denk ik dat jullie je schoonouders veel te belangrijk maken.

Het voorbeeld van schoonvader met het oude opaatje vind ik wel echt het toonbeeld van harteloos gedrag. Gemeen ook naar de kinderen toe. Ze bewust in een situatie brengen waarin ze nog een keer op hun kop krijgen dat doet een normaaldenkend mens niet.

Maar daar is dan ook alles wel meegezegd. Dan hebben ze maar last zelfoverschatting, vinden ze jullie te min en ben je alleen maar een middel om kleinkinderen te krijgen. En zijn ze nog naar ook. Boeien. Je krijgt ze erbij en je hebt het er maar mee te doen. Door alles wat ze doen zo onder een vergrootglas te leggen maak je het voor jezelf alleen maar groter en groter. Ik zou zeggen: stel gewoon voor jezelf vast dat je het niet getroffen hebt op schoonouder gebied en ga voor de rest regelmatig in de uitstand als je bij ze in de buurt moet zijn.

Ik heb ook wel wat mensen met een fikse gebruiksaanwijzing in mijn directe omgeving, maar ik probeer dat echt voor kennisgeving aan te nemen. Dat doe ik niet voor hen, maar voor mezelf. Door daar verder niks van te vinden wordt het ook geen issue voor mij. Het enige wat ik doe is de grenzen van mijn kinderen bewaken. Ook dat probeer ik echter zonder enige lading te doen. Ik doe dat overigens altijd door mijn kinderen aan te spreken, nooit door rechtstreeks de confrontatie aan te gaan met de (schoon)familie.

LiesK: moederdagkado voor schoonmoeder?!

'Het is gelukt
Vandaag was ik de schoondochter die ma zich wenste. Ik had het door haar gedroomde moederdagkadootje gekocht!'

LiesK waarom koop jij een moederdagkado voor je schoonmoeder?! Ze is toch niet je moeder?!
Pffff je moet je echt van haar losmaken!
Laat je man met zijn eigen moeder dealen.

LiesK: Moederdagkado voor schoonmoeder

"Helemaal eens met Mia. Dat is echt apart, om een kado voor je schoonmoeder te kopen!"

Maar bovendien: zie je zelf in dat je steeds probeert om goedkeuring van je schoonmoeder te krijgen? In elk geval komt jouw triomfantelijke of opgeluchte zin zo op mij over, blij dat je haar eindelijk hebt kunnen behagen.

Waarom doe je dat? Je hebt haar goedkeuring niet nodig. Fijn als mensen je aardig vinden, maar geen noodzaak en bij je schoonmoeder een vrijwel onmogelijk taak, dus niet aldoor proberen.

Zie je dat in, Lies, hoe je doet (of hoe het er in elk geval van de buitenkant op mij overkomt)?

Astrid

Enne, jullie eigen moeders, die voelen alles perfect aan?

Mijn eigen moeder voelt niet alles perfect aan, ik zelf ook niet. Verschil is wel dat met mijn ouders/moeder te praten is, zij respecteren onze grenzen, wij de hunne. Bovendien volstaat dan in veel gevallen een mededeling: "Mam de kinderen mogen geen sinaasappels meer van de kinderarts" zorgt er voor dat oma nooit meer sinaasappels geeft en ook geen steken onder water dat ik slecht zorg voor de kinderen.

Hoezo apart?

"Helemaal eens met Mia. Dat is echt apart, om een kado voor je schoonmoeder te kopen!"

Hoezo apart? Man was veel aan het werk geweest, zaterdag ochtend ging hij met zoon naar de korfbalwedstrijd ik deed de boodschappen voor zijn verjaardag en pakte ook de moederdag kadootjes mee, omdat ik toch bij de winkels was.

En dat ik haar goedkeuring wil is niet zo vreemd, dat is puur om het nog enigszins gezellig te houden. Als zij blij is met haar kado, vergeet ze hopelijk even haar ongenoegen te uiten over wat dan ook.

moeilijk doen over details

Beste Mia, ik zie niet in waar het kopen van een kado, voor moederdag, een probleem is. Als Liesk had verklaard dat ze zoiets niet doet, waren mensen ongetwijfeld over haar heen gevallen. Een kado geven aan een moeder die jouw moeder dan wel niet is, vind ik helemaal niet zo vreemd.

Je hoeft je niet te schamen als je iets liefs doet voor een ander, ook niet als het je eigen moeder niet is. En dan ook nog een 'Vorsten', zeg. Wat een uitgave. De komende maanden zullen de Liesk en haar kinderen op flink wat houtjes moeten bijten. Ik vind het wel een mooi gebaar dat schoonmoeder waarschijnlijk niet goed kan bevatten maar kleinkinderen ongetwijfeld beter. Soms doe je dingen voor een ander om je kinderen iets mee te geven.

Moet je afgemeten met elkaar omgaan?

Investering met een doel.

De komende maanden zullen de Liesk en haar kinderen op flink wat houtjes moeten bijten. Ik vind het wel een mooi gebaar dat schoonmoeder waarschijnlijk niet goed kan bevatten maar kleinkinderen ongetwijfeld beter. Soms doe je dingen voor een ander om je kinderen iets mee te geven.

De Vorsten kado geven was een investering met meerdere doelen.
1. Het gezellig houden tijdens het bezoek.
2. Een tevreden schoonmoeder uit zich minder negatief over de kinderen en over mij.
3. Over een goed kado wordt nog lang nagepraat, het positieve effect van dit kado gaat hopelijk door tot na vaderdag.

Judith-t: Je had hopelijk wel begrepen dat het alleen om het mei-nummer ging met de reportage van Koningsdag? Een abonnement zou er inderdaad voor zorgen dat we op een houtje moeten bijten.

Ginny

"…. Ik doe dat overigens altijd door mijn kinderen aan te spreken, nooit door rechtstreeks de confrontatie aan te gaan met de (schoon)familie."

Doe ik ook hoor. Echter, dan hoor je direct de stem van schoonmoeder of schoonvader er vlak achteraan tetteren dat ze het wel mogen.
Ik: "Nee, kind, mama wil niet dat je nog een koekje neemt, je hebt al genoeg nu".
2 seconden later schoonvader: "Neem er maar nog eentje hoor…van opa mag het wel!".
Daar sta je dan met je goede fatsoen. Ze gaan er gewoon dwars tegenin.
Ik heb een keer een koekje vervolgens uit mijn kinds handen gehaald en weer teruggelegd. Kind helemaal overstuur….(ja, mama had gezegd "Nee").

Ook schoonmoeder heeft er een handje van hoor. Bij de dochter van een nicht:

Nicht: "Dochter, niet meer snoepen, je hebt genoeg" (schoonmoeder stond erbij en hoorde het heel goed)
Schoonmoeder naar dochter: "Wil je dit dan?" (duwt een schaal met koekjes onder haar neus),
Dochter neemt niets (want haar moeder zei "Nee")
Schoonmoeder: "Maar ik heb ook iets anders hoor, wil je dat dan?"
Dochter van nicht reageert niet.
Schoonmoeder beent weg naar de keuken en komt vervolgens terug met ander lekkers en duwt dat onder dochter haar neus.
Ze blijft aandringen terwijl die nicht heel duidelijk had gezegd dat haar kind het niet meer mocht.
Ik snap niet waarom schoonmoeder dan toch blijft aandringen. Het is dus niet alleen naar ons toe hoor.

snap het ook niet

Natuurlijk kun je een moederdag kadootje voor schoonmoeder kopen. Heb ik vast ook weleens gedaan, hoewel ik vind dat het bij man moet liggen. Maar waarom die goedkeuring willen hebben, terwijl je de afkeuring al zo goed krijgt, en je zelf ook niet echt dol op haar bent? (ahum..) Volgens mij kan je leven al een stuk leuker worden als je gewoon accepteert dat jullie elkaar niet liggen.

mag ik nog een keer

het "anti-klaagboek" adviseren, van Bart Flos. My god zeg, en dan heb ik de laatste 20 reacties niet eens meer echt gelezen, alleen doorgescand.

Dan negeer ik schoonvader

En haal mijn kind uit de situatie. Ik zeg dan letterlijk kom maar even met mama mee, dan gaan we even... Weet ik veel: op schoot zitten, spelletje op de Ipad doen, iets in ieder geval zonder opa en oma. Ook zeg ik op een gegeven moment heel duidelijk tegen mijn kind: nu heb je voorlopig genoeg gehad en dan weten ze dat ze vanaf dat moment eerst toestemming aan mij moeten vragen voor ze iets accepteren. Van mij mag dat koekje dan wel, maar een uur later ofzo. Ik calculeer altijd in dat het een schranspartij wordt en dat dat gecompenseerd wordt met weinig voedzaam eten, dat breien we later wel weer recht. Zo vaak komt het nu ook weer niet voor....

Waarom, daarom

Maar waarom die goedkeuring willen hebben, terwijl je de afkeuring al zo goed krijgt, en je zelf ook niet echt dol op haar bent? (ahum..) Volgens mij kan je leven al een stuk leuker worden als je gewoon accepteert dat jullie elkaar niet liggen.

Accepteren dat we elkaar niet liggen heb ik allang gedaan. Helaas blijft ons gezin wel steeds met haar te maken hebben, ze is tenslotte de moeder van mijn man. Soms moeten we daar heen, soms komen ze hier en dan blijf ik met een kado zoals met moederdag hopen op goedkeuring.
Dan is het bezoek zoveel dragelijker, als (o)ma goedgehumeurd is praat ze vriendelijker, leest ze ons niet steeds de les.
Vooral bij mijn kinderen regeert de angst voor oma nog. Ze zijn bang voor haar uitschieters, haar correcties, en gezeur over vroeger.
Een aardigheidje met moederdag hoort erbij, dan maar liever een waar ze echt blij van wordt, scheelt ons een hoop gezeur.

kom ik weer Lies

Is het niet veel zinvoller om je kinderen te leren zich (innerlijk) te wapenen ipv de ander te behagen uit angst voor gedoe? Stroop is beter dan azijn, en een beetje inpalmen kan geen kwaad. Maar het klinkt zo krampachtig. Vooral denk ik omdat je nog zo emotioneel betrokken bent.
En nogmaals, je MOET niet naar je schoonmoeder. Misschien dat je alles luchtiger kunt zien als je beseft dat je een keuze hebt. Je bent geen slachtoffer, alleen van jezelf.

maar...

Dus, oma 'beschadigd' haar kleinkinderen (die zijn bang voor haar) en wat doet hun moeder? Die koopt een mooi cadeau en doet haat uiterste best om oma te behagen.
Wat leren die kinderen daar dan van??

Weinig

Daar leren de kinderen weinig van.
Ik heb niet van te voren met de kinderen gesproken over het kadootje en de bedoeling daarachter.
Kinderen hebben nu ervaren dat oma niet altijd boos/mopperig/chagerijning en negatief in het leven staat. Het was een redelijk ontspannen bezoek. Hoop dat ze volgende keer wat meer ontspannen meegaan naar oma. Met minder angst in je lijf ben je minder bang om fouten te maken, maak je geen fouten, oordeelt oma niet zo streng, hoeven ze zich niet al 3 uur van te voren zorgen te maken of oma weer zo boos wordt.

serieus?

Zijn je kinderen echt bang of nemen ze je spanning over? Als ze echt bang zijn moet daar je energie naar toe gaan, daar moet je iets mee. En kun je er echt niets mee zou ik kinderen niet meer laten gaan.

Bang

Bang voor de felle uithalen van oma als ze zich niet strikt gedragen naar oma's eisen. Inmiddels weten ze hoe zich te gedragen volgens de normale beleefdheids normen die in het leven gelden. Vooral oudste weegt haar woorden zorgvuldig. Helaas is een "foutje" zo gemaakt, zeker als oma haar oren op het nachtkastje heeft laten liggen. Een ietwat onduidelijk uitgesproken alstublieft verstaat oma als asjeblief en is reden voor een preek over u zeggen en respect. Het verminderen van die angst is belangrijk voor ons, we steunen de kinderen geven ze uitleg over hoehet waarschijnlijk komt dat oma zo doet.
We komen er nog zo weinig mogelijk, helaas vind oma dat alle verjaardagen pas feest zijn als zij er bij is. En deze weken (eind maart tot half mei) vieren we 4 van de 8 verjaardagen die we aan die kant van de familie hebben.
Als een goed moederdagkado er voor kan zorgen dat oma ontspannen is en niet zo tekeer gaat dan moet dat maar. Hopend op een meer ontspannen sfeer bij een volgend bezoek.
We hebben overigens de verjaardag van zaterdag gecombineerd met moederdag, 1 visite in plaats van 2.

Lies K

Kijk, dat jij jezelf in allerhande bochten wil wringen om je schoonmoeder te vriend te houden, dat is jouw keuze.

Maar hoever wil jij daarin gaan t.a.v. je kinderen?

Wil jij ze echt het lesje leren dat het prima is om je "eeuwigdurend" te laten kwetsen door familie, omdat dat zo "hoort" ?

Wil jij echt je kinderen leren dat de belangen van iemand anders groter zijn dan hun belangen?

Is dat datgene wat je ze wil leren?

nee

Ze leren er wel wat van. Namelijk dat hun moeder óók bang is voor oma, want anders zou ze niet zo hard haar best doen om oma te behagen, ondanks dat die steeds zonder reden heel onaardig doet. En ze leren dat je bij onredelijke mensen zelf voortdurend op je tenen moet gaan lopen om toch alsjeblieft maar niets verkeerd te doen. Zelfs als verkeerd eigenlijk helemaal niet iets verkeerds is.
Is dat echt wat je ze bij wilt brengen? En wie 'help' je hier nu eigenlijk mee?

mijn vader

Is naar mijn kinderen gelukkig totaal anders dan naar eigen gezin vroeger. Ook naar mij is het verbeterd, ik denk omdat ik weleens grenzen heb aangegeven. Soms gaat het nog wel mis, maar meestal houdt hij zich in. Ik weet, of kan wel raden dat hij nog steeds vreselijk is voor mijn moeder. Ik kan haar niet helpen.
Naar mijn kinderen hoeft hij zich op een of andere manier niet in te houden, heel raar. Ze kunnen niets fout doen, en voelen zich volledig op hun gemak. Dat is ons geluk, ik hoef daar niets mee. Niet dat ik altijd blij ben met de invloed die mijn vader op de kinderen heeft, maar het is zeker niet schadelijk.
Zou dat wel zo zijn, dan zou mijn hart breken (vooral voor mijn moeder) maar dan zou ik dus iets moeten, helaas. Verantwoordelijk ben je alleen voor het welzijn van je kinderen.