hulp nodig Egocentrische schoonmoeder

Liesk

Om eerlijk te zijn vind ik jou net zo dominant overkomen als je schoonmoeder. Dat is puur gebaseerd op wat ik hier lees natuurlijk. Jij hebt een bepaald beeld van jullie als gezin moeten leven en hoe jouw schoonmoeder hierbij past en hoe jouw man om zou moeten gaan met zijn moeder. Als jouw man het fijn vindt om zijn moeder een plezier te doen door even oom en tante dag te zeggen dan lijkt me dat een zeer legitieme keuze. Hij is een volwassen man en hij kan en mag en moet zelf bepalen wat hij wil doen. Nu lijkt het alsof hij van onder de plak van moeder naar onder de plak van de vrouw gaat. Wat niet heel verwonderlijk is. Mannen die een dominante moeder hebben zullen waarschijnlijk ook vaker een dominante vrouw trouwen. Daar is vast een freudiaanse verklaring voor.
In elk geval als jouw man er als volwassene voor kiest om zijn moeder een plezier te doen en conflict te vermijden door wel tante en oom te gaan bezoeken dan is dat zijn een eigen keuze. En dit is blijkbaar toch hoe hij met zijn moeder om wil gaan.
En jouw idee dat de kinderen slaap en sport nodig hebben is niet beter dan zijn idee dat om moeder/oom/tante tevreden houden door er wel langs te gaan. Intrinsiek heeft het een geen meerwaarde boven het andere. Het zijn beiden volstrekt legitieme keuzes.

en toch

Maar je bent toch niet terug bij af? Je hebt het opgelost op een manier die het best bij jouw gezin past! Jullie hebben het samen besproken en dit is er uit gekomen. Zo gaat dat, binnen je gezin zijn er invloeden van buiten ( in dit geval een communicatief niet vaardige schoonmoeder) jullie gooien het in de groep, klaar.
Zo lijkt het een beetje alsof er twee vrouwen aan je man staan te trekken. Jij bent van mening dat schoonma zich nergens mee mag bemoeien, maar aan de andere kant verwacht je wel dat je man in alles jouw kant kiest. Mag hij misschien ook een eigen mening hebben of zie je dat automatisch als de kwalijke invloed van de schoonfamilie?

liesk

Jij zelf geeft haar veel te veel macht. Ik probeer steeds uit te leggen dat het niet om je gedrag gaat, maar om hoe je daar tegen aan kijkt. Er zullen altijd, gelukkig, mensen zijn die iets van je willen, en soms zijn er tegengestelde belangen. Het leven is geen wedstrijd, als je iets voor een ander doet heeft die ander geen slag gewonnen. Wel als jij je daarom druk maakt.

Liesk

Liesk, met het gevaar dat de hele discussie nu over jou en jouw schoonmoeder gaan: je kan niet teveel verwachten. Je kan niet verwachten dat schoonmoeder in de pas gaat lopen, uit zichzelf, met jou in haar gedachten. Ik verwacht niet van mijn kinderen dat als we eerder vertrekken van het voetbal, iedereen een handje geven waardoor de wedstrijd even stil gelegd moet worden.

Overcorrect gedrag verwachten is ook een vorm van rigiditeit. Er is een duidelijk verschil tussen niet volgens de regels en een probleem. Het verbaast mij ook dat jij dit als een probleem ervaart. Misschien lijk je meer op haar dan je denkt.

" En jouw idee dat de kinderen slaap en sport nodig hebben is niet beter dan zijn idee dat om moeder/oom/tante tevreden houden door er wel langs te gaan. Intrinsiek heeft het een geen meerwaarde boven het andere. Het zijn beiden volstrekt legitieme keuzes. "

Meen je dat nou? Slaap heeft voor jou voor kinderen geen meerwaarde over een avondbezoekje aan familieleden die ze nauwelijks kennen? Door de week notabene? Serieus????

Het was ook nog eens een derde partij die bepaalde dat partij één afscheid moest nemen van partij twee. Eerder ongezonde familierelaties dan gezonde hoor.

Limi

Ja, dat meen ik serieus. Je kan namelijk ook redeneren: de wens van mijn moeder is dat we naar oom/tante gaan, oom/tante vinden dat belangrijk, familie relaties gaan voor andere zaken die minder belangrijk zijn zoals sport of een uurtje slaap, respect voor ouders gaat is primair en dit is dus belangrijker om te doen.

Ik zeg niet dat het mijn keuze zou zijn maar ik vind het prima te beredeneren als iemand daar voor kiest. Net zoals de keuze om de routine van de kinderen en genoeg slaap te stellen boven naar oom en tante te gaan. Dat is ook prima te begrijpen.

Beide ouders hebben dus blijkbaar een ander oordeel over wat prioriteit moet krijgen. Dat is ook volkomen logisch want mensen verschillen nog al eens van mening. En het compromis wat daar uit voor komt (man gaat wel, vrouw blijft thuis met kinderen) is ook prima.

Maar hier is waar het dus bij LiesK steekt: haar man heeft een compromis gesloten en heeft iets gedaan wat zijn moeder wilde en niet wat zij wilde. En dat is dus volgens haar de 'verkeerde' keuze.

Dan vind ik dat net zo dominant en bepalend van haar als van de moeder die een afscheid van tante en oom gewenst acht en met minder geen genoegen neemt.

je eigen plan

Het probleem is dat er altijd genoeg regeltjes zijn die zeggen dat het volstrekt normaal is om....met het gezin afscheid te gaan nemen van oom en tante....... en wat voor sociale situatie dan ook. Mensen met autisme houden van regeltjes ook al klopt de context al lang niet meer en zijn er andere prioriteiten en belangen.
Het afwegen van regeltjes gaat je dan ook niet helpen.
Het helpt alleen maar door strict bij jezelf te blijven. Komt het uit, dan komt het uit, komt het niet uit, wees daar dan absoluut duidelijk in wat de consequenties ook zijn.
En leg uit wat de achtergrond van je besluit is als daar oor voor is.
Ik zeg hier honderd keer tegen ex dat de kinderen op een leeftijd zijn dat ze met hun eigen vrienden, school en dingen bezig zijn. Die hebben niet altijd zin om met hun ouders door hoepeltjes te springen.
Dochter gaat al weer heel lang wekelijks bij haar vader eten. Ze gaan samen naar de markt, ze koken samen. Ineens bedenkt vader dat het wel leuk is om dochter mee te nemen naar de kerk waar ze natuurlijk als zijn trots dient, daar is niets mis mee. Echter dochter heeft andere plannen in het weekend en geeft dat aan. Vader ontsteekt in woede en begint beide kinderen sms-jes te sturen wat er allemaal aan ze mankeert en dat hij ze zo niet meer wil zien.
Het is helemaal niet erg om een keer met je vader naar de kerk te gaan. Niets mis mee. Het is wel erg dat als je andere plannen hebt en nee zegt dat er dan zo'n toestand ontstaat.
Dat is emotionele chantage. En daar kun je maar beter zo vroeg mogelijk van leren dat dat niet klopt. Niet aan meedoen, trek je terug, trek je eigen plan.

Dalarna

"
Heeft het nou echt jaren en jaren moeten duren voor je tot deze aanpak kwam? Is er nu echt iets anders gezegd dan in al die andere draadjes en bovenal: maak je je nu meteen al weer druk om de volgende verjaardag? Ga je dan weer zo'n draadje starten? Ja doen: maar zet dan juist neer HOE je het gaat doen de volgende verjaardag ipv vragen wat je moet doen en klagen over hoe ze is?"

Lees het niet zou ik zeggen. Dit werkte voor nu. Ik weet niet wat er de volgende keer weer gaat gebeuren en waarmee ze dan weer komt, want dan draait het voornamelijk om jongste. Ik wacht het wel af en hou de tips in mijn achterhoofd. Voordeel is wel dat andere familie er ook bij is (wat schoonma liever niet wil).
Ze houdt er nooit van als er andere mensen bij zijn.

Derde partij

Zoals Limi aangeeft (goeie analyse) een derde partij die aangeeft dat wij afscheid moesten nemen schoot mij gisteravond in het verkeerde keelgat.
Dat man de keuze maakt om toch te gaan prima, als hij voelt dat hij dat moet doen dan doet hij dat. Daar heb ik dan wel een mening over die ik met hem deel. We hebben samen de keuze gemaakt ma niet in alles haar zin te geven, ook ons eigen ding te doen, en als ma dan klaagt tegen haar dochter dan krijgt ze via via toch weer haar zin. Zij leert dan weer dat ze door zeuren haar zoon toch wel zo ver krijgt dat hij weer doet wat zij vraagt.
De discussie aan tafel vindt ik ook vervelend, man kent mijn standpunt en dan toch proberen of er geen mouw aan te passen is.

Jaina niet de verkeerde keuze.

Ik vind zijn keuze niet per definitie de verkeerde keuze, als wij op zondag met het bericht waren geconfronteerd had ik tegen de kinderen gezegd dat het niet het leukste zondagse uitstapje zou worden dat we ooit maakten maar dat we dit wel gingen doen, afscheid nemen van de hun onbekende oom en tante.
Op maandag avond horen dat "het moet" en dan wel vanavond, want morgen gaat hun vliegtuig was voor mij duidelijk, de kinderen en ik gaan niet.
Dat man de andere keuze maakt vindt ik voor het proces van losmaken, waar wij nu een jaar mee bezig zijn, jammer. In ma's ogen is haar zoon weer helemaal top en ik ben weer de zeurkous die niks voor een ander over heeft.
Dat uitleggen van de reden, dochter haar sport en zoon die het liefst op tijd in bed ligt, begrijpt mijn schoonmoeder niet. Wat maakt dat nou uit dat ze dat een keertje missen! Soms vindt ik dat ook niet belangrijk, als de activiteit echt iets voor de kinderen is, in dit geval vond ik dat kinderen gewoon recht hadden op hun vaste routine.

liesk

Ik hoor voornamelijk over hoe het heurt en schoonmoeder die zo leert haar zin te krijgen. Allereerst is schoonmoeder op een leeftijd dat schoonmoeder niets meer af of bij leert, zelfs niet van jou. Het zegt voornamelijk wat over het belang dat jij aan schoonmoeder hecht. Zij is in alles een bepalende factor voor jou en jouw gezin. Als zij graag heeft dat je komt, kom je niet en versa waarschijnlijk ook. Het lijkt er op dat zij jouw gezin veel meer beinvloedt dan je ons graag wilt doen geloven.

In zo'n geval zou ik me niet afvragen wie ik z'n zin geef maar of het voor de kinderen of ons belangrijk(e les) is. Een goed slaapritme kan heel belangrijk zijn en opwegen tegen tegen goed afscheid nemen. Dat zou het voor mij zijn, in dit geval. Maar dat hoor ik je niet zeggen.. je hebt het dan weer over hoe het heurt of wat schoonmoeder wil of niet. Misschien moet je eerlijk zijn en zeggen dat je hoe dan ook geen zin had, geen tijd wilde maken, je man een slappeling vindt dat hij niet achter je staat, etc.

Maar goed, zullen we het nu over Esmee's situatie hebben?

Voor Esmee

Als ze er niet van houdt als er andere mensen bij zijn dan is dat toch de sleutel naar een voor jouw prettig verlopend feest. Je laat haar komen tegelijk met veel andere visite. Dan heb je zelf niet zo veel tijd om naar haar (en naar je andere gasten) te luisteren, is zij snel vertrokken en dan kan je tijd besteden aan de andere gasten. Mensen waar je voor je gevoel echt te weinig tijd voor hebt kunnen nemen nodig je nog een andere keer uit zonder je schoonmoeder erbij.

Jaina

Ik vind het heel wat anders worden als er een hechte band bestaat tussen oom&tante en de kinderen, maar ze kenden elkaar niet eens tot voor kort. Het gaat ook nog eens om een oom&tante van hun vader, dus sowieso al geen naaste familie van henzelf, maar vooral naaste familie van oma.
Nou was het ook nog eens oma die bepaalde dat de kinderen afscheid moest nemen van oom&tante, en dat speelde ze via dochter. Ik las niet dat oom&tante dat graag wilden, ook niet de kinderen dat graag wilden. Maar ik las dat A zegt dat B zegt dat C afscheid moet nemen van D, en dat zegt A tegen E. Hoe weet je dan dat de oom&tante het willen?
Dus ik vind dat absoluut niet een gelijkwaardige keuze aan slapen of sport. Ik vind het iets in de categorie niet slapen om naar de verjaardag van de buurvrouw van oma te gaan.
En dat zou ik dus ook niet doen.

Gelukkig doet mijn man het ook niet, maar zijn moeder heeft soortgelijke, minder erge dingen ook wel geprobeerd, sociale contacten aan haar zoon opleggen die eigenlijk bij haar hoorden. Kaartjes sturen naar haar kennissen en zo. Doet hij toch niet, want hij kent ze niet. Misschien kan Lies haar man vertellen dat mijn schoonmoeder nog steeds leeft ondanks zo'n zoon Ik denk wel dat als je je onafhankelijk opstelt, je uiteindelijk ook als onafhankelijk wordt gerespecteerd.

Limi, prima analyse

Prima analyse en bedankt voor je steun.
Ons onafhankelijk opstellen om als onafhankelijk gerespecteerd te laten worden. Ik probeer zelf al heel lang daar te komen, man pas relatief kort.
En met zo'n ding als gisteravond laat hij zien nog lang niet zo ver te zijn, zich door zijn zus de wil van zijn moeder te laten opleggen.
We hebben nog heel wat te oefenen voor we zo ver zijn.

Gaat niet om de inhoud

Het gaat mij niet zo zeer om de inhoudelijke argumenten waarom de beslissing wel of niet te gaan de juiste beslissing is. Mij gaat het meer om dat de beslissing van een volwassen man om wel afscheid te nemen van tante/oom op verzoek/bevel van zijn moeder ook een valide beslissing is. Ik kan allerlei logische argumenten bedenken waarom ik zelf deze keuze niet zou maken maar blijkbaar is dit voor de man van LiesK wel belangrijk. Niet belangrijk omdat hij oom en tante zo geweldig vindt maar belangrijk omdat hij zijn moeder tegemoet wil komen. Als dat vervolgens wordt gezien in termen van een stap terugdoen, dit is niet in belang van het gezin enz door LiesK dan is zij dus in feite net zo dwingend bezig met wat in het belang van het gezin en man is als de schoonmoeder. De schoonmoeder is ook dwingend bezig en kijkt naar wat volgens haar het belang van de familie is en haar zoon en haarzelf en wil dat man doet wat zij in het belang van die familie en haarzelf en haar zoon acht.

Onafhankelijk

De onafhankelijkheid die de man zich moet aanmeten is dus geen volledige onafhankelijkheid maar is vooral een opstelling die onafhankelijk is van zijn moeder. Als hij in zijn onafhankelijkheid besluit iets te doen wat zijn moeder wil en niet wat zijn vrouw wil dan is dat weer niet het soort onafhankelijkheid waarbij blijkbaar naar gestreefd wordt. Het komt bij dus over alsof je de afhankelijkheid van moeder inwisselt voor de afhankelijkheid van de vrouw.

Eigen onafhankelijkheid

Eigen onafhankelijkheid zonder mijn dwang en zonder dwang van zijn moeder beslissingen durven nemen met het belang van het gezin als geheel of de individuen op zich voorop.
Wat is de toegevoegde waarde voor onze zoon dat hij in plaats van op tijd naar bed, afscheid gaat nemen van een onbekende oudoom en tante? Nul dan dus niet doen. Zonder te proberen mij om te praten om zijn moeder tevreden te houden.

jeetje

Je onafhankelijk opstellen om onafhankelijk gerespecteerd te worden vind ik meer iets voor pubers, en bovendien werken dit soort processen totaal niet zo bij dit type ouders.
LiesK, je zegt dat je man keuzes moet maken waarbij het belang van gezin of gezinsleden voorop staat. Jeetje, waarom? Waarom mag hij geen keuzes maken waarbij bijv het belang van zijn moeder voorop staat? En waarom vertrouw je hem niet toe keuzes voor zijn eigen (!) kinderen te maken?
Veel oefenen snap ik ook niets van, volgens mij is het een kwestie van een knop om, oefenen voegt daar niets aan toe.

Pubers

Mijn man is nooit puber geweest. Van wat ik uit de verhalen begrijp (ik leerde hem pas na die tijd kennen) was puberen bij hem thuis verboden. Hij is daar altijd in meegegaan, heeft zich nooit afgezet en zijn vrijheden verworven zeg maar. Daar werken we nu aan.
Hij mag best keuzes maken waar het belang van ma voorop staat maar niet ten koste van mij of onze kinderen.

Liesk

Nou precies dat bedoel ik dus. Je man moet zijn vrijheid nemen maar alleen zolang die vrijheid is wat jou uitkomt en de keuzes die hij maakt de keuzes die jij de juiste keuzes vindt en wat jij in het belang van jullie gezin en jullie kinderen vindt. Zijn keuzes mogen niet jou benadelen en de kinderen zeg je. Maar wie bepaald wat de kinderen benadeelt en wat in het belang van de kinderen is? Jij? Of is dat iets wat hij ook zelf kan bepalen? Iets wat hij anders kan zien dan jou?
Je kan niet het een hebben zonder het ander. Als je wilt dat hij zijn vrijheid neemt dan moet dat ook de vrijheid zijn om zijn eigen keuzes te maken die in kunnen gaan tegen wat jij de juiste keuzes hebt. Anders is het geen ware vrijheid en wisselt hij alleen zijn ketens van de een in voor de ketens van de ander.

lol!

Die ga ik onthouden! Ik ga mijn kinderen gewoon verbieden te puberen!

Helaas

Ook bij vriend van dochter is er absoluut geen ruimte om te puberen. Inderdaad een soort verbod. Als dit werkt, zit de onderlinge relatie echt fout.
Hoe krijg je een achttienjarige (of een dertigjarige) tot puberen?

Jain

Man moet niet de keuzes maken die ik wenselijk vindt. We hebben in het verleden 3 jaar therapie gehad om met onze kinderen bij oma op bezoek te kunnen zonder op eieren te lopen. Daar hebben wij als gezin voor gekozen, man zag ook dat de toen geldende situatie niet goed was voor de kinderen. Hij komt niet uit de ketens van zijn moeder in mijn ketens maar in een stramien van afspraken die wij samen gemaakt hebben in het belang van mij en de kinderen.

Bij die therapie is afgesproken dat man meer op moet komen voor het welzijn van zijn gezin in plaats van zijn moeder tevreden houden en dat gaat gelukkig steeds beter. De druk van ma kan hij op sommige punten goed weerstaan maar als het via via gespeeld wordt (een zus die namens ma de opdracht geeft) valt hij weer in zijn oude rol van vredestichter in het gezin waar hij opgroeide. Wat spanning geeft in ons eigen gezin.

Hoe krijg je een 18 jarige tot puberen?

Nog geen schoonmoeder: Heel moeilijk! Ik heb mijn man ontmoet toen hij 26 was en heb mij mee laten trekken in het pleasen van ma. Zo was hij opgevoed, zo hoorde dat. Het hoorde niet bij mij, zo was ik niet opgevoed maar om niet over elke futiliteit een gesprek te hebben ben ik mee gaan doen. Mijn ouders en familie merkten soms wel op dat al die rare dingen geen noodzaak waren maar liefde maakt blind ik ging gewoon door. En achteraf heb ik daar vreselijk spijt van.

Pas toen ik kinderen kreeg ben ik grenzen gaan stellen, eerst alleen, met commentaar van ma en man. Pas toen onze oudste 4 was en de jongste ruim een jaar kreeg man een helder moment dat het gedrag van zijn moeder onze kinderen beschadigde.
Toen zijn we aan onze therapie sessies begonnen, eerst een jaar en toen na een hele poos op eigen houtje gemodderd te hebben nog 2 jaar.
In die therapie hebben wij geleerd dat de normen en waarden van je eerste kring (het gezin waar iemand uit komt) altijd sterker verankerd zijn in een persoon dan de normen en waarden van een nieuwe kring waar je in komt (het gezin van je schoonfamilie) ooit in een persoon kunnen verankeren.
Zelfs nieuwe normen en waarden maken in een derde kring (het gezin dat je samen sticht) doet de normen en waarden van je eerste kring nooit helemaal verdwijnen. Zeker in crisis situaties hang je naar je eerste kring.

Nog lang geen schoonmoeder: Als je dochter echt voor die jongen wil gaan moet ze beseffen dat ze hem maar ten dele kan sturen en dat zijn moeder echt niet te veranderen is. Het vergt van haar en van hem een lange adem met de meeste kans op succes als ze dit verlaat puberen van hem samen gaan doen. Zij wordt in de ogen van zijn moeder dat kreng die haar zoon zo verandert. De vrouw die haar zoon tegen zijn moeder opzet. De moeder van haar kleinkinderen die zorgt dat oma de kleinkinderen veel te weinig ziet. De vrouw van haar zoon die nooit rekening houdt met de wensen van haar schoonmoeder.
Ik heb hier eerder zo'n lijstje geplaatst met waar ik allemaal voor uitgemaakt ben, ik weet dat ik met deze man verder wil en daarom ga ik door maar het is soms verdomd moeilijk.

Als je dochter er voor open staat laat haar dan delen of dit hele topic lezen, dan weet ze waar ze aan begint.

lijstje

In #161 staat dat lijstje waar ik aan refereer in mijn laatste post.