Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit

Vesper

Volgens mij zit er 1 wezenlijk verschil tussen de man van Stip en moederziel. Man van Stip wist wat hij wilde, de man van moederziel is nog niet op het punt dat hij echt weet wat hij wil of waar zijn probleem ligt.

Eerst dat oplossen voordat hij weet wat hij wil. En daar mag je van alles van vinden ....

Ik zette het ook tussen haakjes

Nee, onvoorwaardelijk is liefde nooit. Maar je hoopt toch iemand te treffen waarbij je jezelf kunt zijn die gewoon van je houdt, met al je slechte buien en niet-zo-fraaie karaktertrekjes, zonder dat je dan bang hoeft te zijn dat de ander je bij het grofvuil zet of er een truus (of henk) op na gaat houden. Dat is wat ik bedoelde.
Als je ervan uitgaat dat liefde altijd voorwaardelijk is dan loop je per definitie altijd allebei op je tenen, speel je allebei toneel. Of je gaat helemaal geen relatie aan. Dat kan toch allebei niet de bedoeling zijn??

Pennestreek

Ik ben 3 1/2 jaar verder en geloof niet meer in onvoorwaardelijk houden van. Behalve bij ouder- kind liefde.

Dit zie ik als verlies. Ik heb mij afgevraagd de laatste jaren of ik met deze insteek verder kan met man.En het antwoord is ja. Dat is niet altijd makkelijk- en helemaal afsluiten zal deze periode misschien nooit.
Ook hij is van z'n voetstuk gedonderd. En er ook niet meer opgeklommen. Nu zie ik dat ik hem op een voetstuk plaatste omdat ik dat destijds nodig had.
Nog steeds heb ik meer te dealen met alles wat er gebeurd is dan hij- kan niet anders. Dat is de prijs die ik hiervoor betaal. Mega oneerlijk- maar ook onveranderlijk.
Het is mijn keus dat ik daarmee dealen kan. De ene keer kan ik dat beter dan de andere keer. En ik merk - gelukkig- dat die keuzemomenten minder vaak en minder heftig zich voordoen.

De tijd werkt in mijn (en in jouw?) voordeel.

Ik heb tot wel 2 jaar na dato regelmatig gedacht; scheiden kan altijd nog. Vandaag hadden we het goed- morgen weer een dag. Dat heeft mij wel geholpen- proberen niet vooruit te kijken of voorwaarden te stellen in de zin van 'als man dit doet of dat doet dan is 't ok. Nee, vandaag hadden we het fijn. Mooi, in the pocket. Vandaag was klote; morgen weer en dag.
En langzaam groeide er het vertrouwen dat het echt zou kunnen. Dat ik ermee zou kunnen leven, dat ik vertrouwen kreeg in ons. EWn soms zomaar een paar uur dacht ik er niet aan. En zo maakten we stappen vooruit.

RoosjeRaas

"Nu kies je er voor om iedereen in onzekerheid te laten"

Even een kleine nuancering.... Als vrouw of Truus vindt dat het welletjes is dan kunnen ze zelf de stekker er ook uittrekken. En nee dat is geen afschuiven. Man is fout, maar niet alle keuzes van hem laten afhangen. Vrouw/Truus heeft ook verantwoordelijkheid voor eigen geluk.

"Ik wil er steeds weer even boven gaan hangen en kom dan telkens weer tot de uitspraak: het maakt inhoudelijk niet uit 'hoe het in elkaar zit'"

Dat is jou mening en dat mag. Ik ga nog steeds uit van als je de oorzaak weet kun je het probleem ook oplossen. Symptoombestrijding kan, maar zo zitten niet alle mensen in elkaar.

Stip

"onvoorwaardelijk houden van. Behalve bij ouder- kind liefde "

Nou ook hier heb ik soms mijn twijfels bij.

En hij weet inmiddels wel wat hij wil

namelijk verder met mij, maar niet zoals voorheen. En of dat lukt, dat weten we nog niet. We werken eraan, maar zoals gezegd ieder vanuit ons eigen perspectief. Maar of het lukt, dat weten we dus nog niet. De situatie zoals die nu is, is gegroeid in de 28 jaar waarin we nu bij elkaar zijn. Met daarin een aantal jaren downhill, en met een laatste jaar van heftige emoties en diepe dalen. Dat vlak je niet even uit, dat brei je niet in een weekje recht. Dus weten wat je wil en daar ook komen zijn twee heel verschillende dingen.
Het was natuurlijk fijn geweest als hij 'gewoon' met een vingerknip weer van me kon houden. Maar ik snap ook wel dat het zo niet werkt. En helaas zijn emoties, zeker als het om een gezin gaat, nooit alleen maar zwart-wit, zoals jij het graag zou zien. Het gaat nu namelijk niet alleen om twee mensen die al dan niet met elkaar getrouwd willen blijven. Maar ook om de vraag wat is het beste voor de kinderen. Het is heel lastig bepalen wanneer de balans doorslaat naar de ene of naar de andere kant. Ik denk nog steeds dat het voor kinderen niet snel beter is als de ouders maar gaan scheiden. Ben het wel met je eens dat de onzekerheid heel zwaar is voor de kinderen. Maar dat is een scheiding ook.

Verschil

Ja dat is een essentieel verschil tussen mijn man en man van moederziel; dat mijn man de keus maakte voor mij.
Dat heeft wel 4 jaar geduurd denk ik in totaal. jaren waarin ik wist dat we niet meer echt 'samen'waren maar ik echt niet begreep waarin dat zat.
Dus ja, andere situatie.

Moederziel, langzaam verandert je gevoel, ga je anders kijken naar de situatie. Voor jullie allemaal goed denk ik. Het maakt het eenvoudiger om echt afstand te nemen en de regie te pakken.
Dit is ergens goed voor; nodig om stappen te kunnen zetten.

Roosje Raas je hebt natuurlijk gelijk. Alleen wie bedenkt een termijn van een half jaar? Ik denk dat dat voor ieder individu anders is. Het heeft te maken met gevoel, eigenwaarde, empathie en daadkracht om te stoppen wat jou aangedaan wordt. Daar staat volgens mij geen termijn voor. De een rekt langer mee dan de ander. En achteraf zie je dan dat het verstandiger geweest was eerder in te grijpen (daarom snap ik jouw reactie). Maar iedereen heeft ook recht op z'n eigen fouten en leerproces. En daarom kan 't langer duren dan de termijn die een ander voor jou stelt.

Moederziel

Eigen belang van je man? Nee daar geloof ik niks van. Het is onmacht met de situatie waar hij nu in zit. Dit resulteert in onbeholpen gedrag en (in mijn ogen nog) goedbedoelde opmerkingen die niet landen (logisch).

Het gedrag van jou man is voor mijn zo herkenbaar. Die complimentjes die hij maakt is als een kind die probeert zijn moeder te winnen. Ene kant kinderlijk andere kant zijn ze bedoeld om toch te laten merken dat hij het waardeert.

Maargoed wellicht zie ik het verkeerd ...

Huh?

Moederziel; jij bent de poort tot zijn kinderen? Hoezo?

Pennestreek

"En hij weet inmiddels wel wat hij wil namelijk verder met mij, maar niet zoals voorheen."

Die is duidelijk. De man van moederziel en ook ik zijn nog niet zo ver. De man van moederziel zoekt de vertwijfeling nog bij Truus (of waar dan ook). Lang in oude huis blijven grijpt hem om de keel.

scheiden

Scheiden was voor mij geen optie- in eerste instantie. Omdat ik idd denk dat het voor kinderen schadelijk is. Dus er samen wat van maken- ten koste van wat minder levensgeluk- sprak mij aan. Was een motivatie voor mij. Daarbij denk ik altijd; als ik 80 ben en ik kijk terug op ons leven waren die jaren moeilijk en hoop ik dat we het daarna goed zouden hebben. Dan kijk ik naar het grote geheel.

Als ik in moederziels schoenen zou staan geloof ik niet dat ik zou aandringen op scheiden. Wel op serieus afstand nemen- afspraken over kinderen en financien maken en voorlopig ieder z'n eigen leven. Pas dan wordt man op zichzelf teruggeworpen. En dan maar zien wat er gebeurt.
En het kan dan zomaar zijn dat Moederziel niet meer samen verder wil, of man niet meer of dat ze toch naar elkaar toe groeien als man met zichzelf aan de slag gaat.
Wie zal 't zeggen. Je weet niet hoe het in de toekomst loopt. Scheiden kan altijd nog.

De kinderen weten wat er speelt en kennen die onzekerheid. Geven aan rust en ruimte fijn te vinden. Dan zou ik proberen duidelijk te zijn. Grenzen aangeven. Niet gezellig tafelen (al is de verleiding zo groot) terwijl man ook nog truus heeft. Moederziel is de moeite waard als vrouw en als moeder. Dat laatste laat man heel, het eerste vertrapt hij. Grenzen aangeven maakt dat je zegt; ik ben de moeite waard. Zoniet, dan niet.
Dat geeft duidelijkheid , en denk ik, rust bij de kinderen.

Wel boos

Je hebt recht op je gevoel. Als je nu boos wordt dan loopt hij weg? Dan is het dus nog niet goed.
Je hebt het recht je grenzen te stellen en dat doe je nu nog niet omdat het dan over is? Waarom ben je nog zo bang?

Mannetje en moederziel's man hebben beide het recht niet zoveel tijd te eisen. Bij moederziel proef ik nu wat boosheid opborrelen. Nog niet naar hem persoonlijk, maar er is niets onderweg.

Mannetje ik snap je niet. Waarom meteen een weekend? Waar dacht je dan in terecht te komen behalve vertrouwd? Een heel nieuwe vrouw en man? Ga een keer praten op neutraal terrein. Een keer wat drinken. Zoek begeleiding in daad en niet in woord.

Ach Pennestreek

Wil je dit echt? Wil je een relatie waarbij je op je tenen loopt, je je beter voor doet dan je je voelt?
Áls je dat al wilt, hoe houd je dat vol op de lange termijn??

En heel eerlijk, is dat echt wat je man wilt?
Ik kan het me niet voorstellen.
Wat ik haal uit je berichtjes is dat je man je graag sterker ziet, minder leunend op hem.
Maar je zwakte tonen en aangeven wat je nodig hebt _is_ toch juist sterk? Dat is toch goed voor jezelf zorgen?

Wat levert boosheid mij dan op, Tops?

Behalve dat we dan een discussie gaan krijgen over wie er schuldiger is, of wie het zwaarder heeft, of dat we gewoon ruzie krijgen? Ja, hij heeft nare dingen gedaan en gezegd. En heeft daar nu spijt van. Koop ik er dan nog iets voor om boos te blijven? Lijkt me niet.

En ik worstel ook met dat vertrouwde, wat je schrijft aan mannetje. Vertrouwd houdt een risico in, namelijk dat je in oude patronen vervalt. Dat je niet genoeg kunt veranderen, samen, om de relatie echt weer opnieuw (en liefst beter) op te bouwen. In ons geval is het lastiger om effectief afstand te houden, ivm het gezin en huishouden. Ik vind het gewoon zwaar, alleen. En dat geldt ook voor hem. Dat hij nu nog ver weg werkt helpt ook niet - ik kan niet zelf een paar dagen per week weg. Bovendien valt het omschakelen iedere keer mij en de kinderen ook niet mee. Man heb ik daar nog niet naar gevraagd. Dus voor de rust en stabiliteit en het samen delen van de lasten van een gezin zou het het fijnst zijn als hij weer gewoon thuis komt wonen. Voor ons proces zou het denk ik beter zijn als we meer apart zouden zijn, echt elkaar weer ontdekken.

Pennestreek,

Niet jij bent op de proef maar hij is op de proef; rug recht.

Boosheid

Was eigenlijk gericht aan moederziel nadat ze zei ik haat hem enz.
Ik zei daarop: wordt boos om te voorkomen dat je gaat haten.

Maar bij jou merk ik, misschien mede omdat je op bent, een gelatenheid, een afwachtende bescheidenheid naar hem. Oud en vertrouwd.

Wat flanagan zegt: hij is op proef, niet jij. Je zit niet in de keuring af te wachten of je goed bevonden wordt....nee, jij hebt besloten het te proberen met hem na zijn missers. Jij bepaalt. Niet hij. Je mag boos zijn. Dat heet niet blijven hangen..schei uit, wie bepaalt dat en wanneer het genoeg is? Is je vertrouwen al hersteld dan? Nee toch?

Moederziel,

Heb je het gevoel dat je man jou als het ware als zijn zus beschouwt? Zoals echtparen soms als broer en zus een huis delen, ieder zijn eigen weg en uit elkaar groeien.

Als hij daadwerkelijk begrijpt hoe jij je voelt, kan je aangeven dat je hem de komende maand niet meer over de vloer wilt hebben daar hij Truus blijft bezoeken. En dat de kinderen tzt wel bij hem op visite komen.

Het gevoel van ' op de proef zijn' is het laatste wat ik je toewens.

Draadje wordt gesloten

Beste deelnemers,

bij 1000 berichten sluiten wij deze draad. Uiteraard zijn jullie van harte welkom om een nieuwe te starten.
Met vriendelijke groet,

Heidi Sour
Forumbeheerder Ouders Online

Tops

Praten op neutraal terrein, dingen doen op neutraal terrein hebben we gedaan. Dat gaat allemaal.

Echter het echte leven begint weer als je samen onder een dak leeft....

Mannetje

Maar niet met dezelfde onveranderde mensen. Daar gaat het te snel voor als je t mij vraagt. Je bent nog zoekende, nog zonder begeleiding als ik het goed las.
En ik denk dat je daar wat meer begeleiding voor nodig zou kunnen hebben. Je vond het weekend vertrouwd maar mistte meteen nog steeds dat ondefinieerbare. Dan ben je er nog niet uit en moet je weer een stap terug anders speelt hetzelfde verhaal zich in versneld tempo af. Zonde van de pijn die dan weer ontstaat.