Help, zit muurvast! ik wil deze hel uit

Je hoeft er ook geen strijdpunt van te maken

Je hoeft alleen niets te doen. Was in de wasmachine, stop het in een tas.Daar hoe je niet over te discussiëren.
Hij heeft jou niets gevraagd dus hoef je ook niets te doen. Jij bent niet verantwoordelijk voor zijn was.

lekker makkelijk

In de slachtofferrol hangen vanwege je eigen keuzes, ik ben er hoog allergisch voor. Hij heeft het ondertussen uitstekend voor elkaar. Truus voor de leuk, en moederziel voor de vuile onderbroeken.

Sally

Ik snap je reactie, praat ook niks van man(netje) goed, maar je opmerking is erg kort door de bocht. Ga er maar van uit dat man van Moederziel behoorlijk met zichzelf in de weg zit en het bij hem ook niet voelt alsof hij het uitstekend voor elkaar heeft. Ik denk dat hij er heel wat voor over zou hebben om uit deze situatie te komen.

En voor de duidelijk: ja ik weet dat het zijn keuze is en dat hij het moet veranderen en dat hij het vrouw en kinderen aandoet. Neemt niet weg dat ook man in een zelfgekozen situatie zit waar hij zich op zijn zachts gezegd niet prettig voelt.

Ja, maar...

Man van Moederziel zal echt niet blij zijn, maar tegelijkertijd eet hij wel van twee walletjes, daar komt het wel op neer.

Soms kan een slepende situatie doorbroken worden als één van de partijen zegt: "Ik doe niet meer mee op deze manier." Zachte heelmeesters, stinkende wonden, dat soort dingen.

Dat het voor alle partijen lastig is, geloof ik direct. Maar het voelt voor mij alsof zoiets als zijn was doen die situatie in stand houdt.

Sally

Het is voor man van Moederziel zeker geen eten van twee walletjes. Dat impliceert dat hij happy is met de situatie en vruchten plukt van beide kanten.

De man van moederziel zit in een situatie zoals je zelf ook aangeeft waar hij uit moet. Dat lukt hem niet (kun je slap laf etc noemen). Dat brengt hem in een positie waar hij zich steeds machtelozer voelt en steeds minder slagvaardig wordt. Dit wordt alleen maar erger tot hij op de bodem komt.

Dat hij zijn was afgeeft kun je zien als iets als de situatie in stand te houden. Ik zie het meer als een radeloze actie omdat hij niet weet waar hij heen moet met zijn was. Bij Truus voelt niet goed om zijn was achter te laten. Nu klinkt dit als heel vreemd, maar ik begrijp zijn gevoel wel. Hij wil 'normale' dagelijkse dingen niet met Truus delen. Truus is er alleen maar om even een oppepper te krijgen in zijn gevoel. Dan is hij weer even van zijn bodem af. Dit is hetzelfde als het uitstelgedrag of het opwerpen van nieuwe voorwaarden.
Uiteindelijk zullen deze zaken hem ook niet meer verhinderen om hard op de bodem terecht te komen. En dan is het de tijd van de waarheid.

Dus kort: hij houdt het zelf niet doelbewust in stand en het is zeker geen eten van twee walletjes. Daarmee zeg ik niet dat er geen mannen zijn die dit doelbewust wel doen. Maar man van moederziel is niet iemand die doelbewust van twee walletjes eet.

Een buitenstaander kan er met zijn/haar pet niet bij wat man bezielt. Geloof me... hij zelf ook niet. Daar komt hij later pas achter.

Dat is nog maar de vraag

Het is nog maar de vraag of hij het bij Truus leuk heeft. De reactie 'Waar is iedereen?' vind ik meer een schreeuw in het duister. Eerst een gezellige familieavond en nuttig kunnen optreden tegen een paar meiden zodat hij zich weer mans genoeg voelt / kan voelen, en daarna weer slapen in die lege kamer bij een kennis.

Ik ga hem nu niet zielig vinden of zo, maar de aanname dat hij het uistekend voor elkaar heeft, betwijfel ik.

Waarom hij de was niet bij zijn vriendin doet zal eerder een signaal zijn dat hij zich daar ook niet meer zo thuis voelt. Bij de kennis kan hij blijkbaar ook geen was draaien en de wasmachine bij Moederziel is blijkbaar het meest voor de hand liggende oplossing tot de appartement over 1,5 mnd ingericht kan worden met wasmachine en al. Dat Moederziel hem helpt maakt dat ze minder lang tegen zijn kleding hoeft aan te kijken en een redelijke verstandhouding is prettig voor de toekomst als er zakelijke aspecten om de hoek komen kijken.

Ik herken je gevoel van afsluiten voor hem. Mijn vriendin die eerst de deur open hield, was na een tijdje niet meer in staat te begrijpen waarom ze vroeger zo verliefd op hem was geweest. De deur bleef dicht maar ze bleven wel communiceren zodat financiële zaken bespreekbaar bleven. Ze zijn uit elkaar gegroeid.

One box; ik zie je man zo voor me. In een visstoeltje aan de waterkant met een stukje brood aan het haakje en maar achterover hangend tot de vissen toehappen. ( net als de sketch van de man (MB/WB) in zijn tv-stoel met de afstandsbediening in zijn hand), passief. Toch doet mij dit ook denken aan een persoon die niet weet hoe te beginnen omdat hij het dealen met de afwijzingen in het verleden zo confronterend vind en het niet kan overzien.

Ik gaf al eerder aan instapjes te werken. Ik bedoelde niet dat Moederziel als therapeut haar man moet helpen maar dat wanneer hij om haar hulp vraagt als hij helemaal vast gaat lopen, ze hem adviseert in stapjes het verleden te verwerken.

Het is goed mogelijk dat de 1,5 mnd nog wat in petto heeft omdat je man zich als een kat in de nauw gedraagt.
Waarschuwing:Je bent er nog niet, zorg dat je aan je nachtrust toe komt.

Moederziel, ik bedoelde wel "stop het nat in een tas"

Oftewel niet drogen, alleen aan de kant leggen als het jou in de weg zit.

flauw

Er is nog geen (boedel)scheiding en de wasmachine is dus ook nog van man. Kleding dan maar nat in een tas doen zou ik een hele flauwe actie vinden.
Ik denk dat moederziel beter tegen man kan zeggen: Kan je de volgende keer even van te voren aangeven dat je de wasmachine nodig hebt. Dan kunnen we daar een afspraak over maken.

niet goed doen

Lees vooralsnog alleen mee, maar het valt me op dat je man het echt niet meer goed kan doen.
Snap ik helemaal en zou ik in jouw situatie vast nog erger hebben.
Maar het brengt je niet verder.
Is hij afstandelijk dan is dat niet goed, maar bij minder afstandelijk geeft hij weer te verwarrende signalen af.

Nogmaals, snap ut volkomen. Maar je geeft me niet de indruk daadwerkelijk afstand te nenen van hem, en dat zou ik je wel gunnen.
Misschien even letterlijk gewoon GEEN contact.
Dus prima als hij iets komt zoeken, voor kinderen zorgen of zijn was doen, maar graag op momenten dat jij niet thuis bent.
Was zou ik ook niet willen, komt voor jou lijkt me veel te dichtbij. (om zijn was in je handen te moeten hebben enz, zou voor mij te intiem en vertrouwd zijn)

Afstand

Wat ik inderdaad al eerder heb aangegeven, geen contact werkt het beste. Als man van moederziel en moederziel geen contact meer hebben, dan zal man beseffen dat hij een veilige haven mist. Mooiste zou zijn als hij contact met Truus ook verbreekt.
Ik vermoed dat hij voor de dingen die hij niet bij Truus vindt, moederziel als veilige haven ziet waar hij zijn 'vertrouwde' ding kwijt kan.
Als moederziel er niet meer is (figuurlijk dan) dan bemerkt hij de schaduwzijden van Truus des te meer. Hij heeft geen moederziel om even op terug te vallen.
Hij zal de mindere kanten van Truus gaan inzien en zich gaan afvragen wat hij in Truus heeft gezien.... maar dat is nog even ver weg.

Dus idd.... op zichzelf en geen contact meer. Dat is meest confronterende voor hemzelf.

En ...

"Gisteren bij mijn psych kwam die tegenstrijdigheid ter sprake. Evenals het vermijdende gedrag (mijn verjaardagskadootje werd op het aanrecht gezet, nog geen kus op de wang hoor), het vluchten en het uitstellen (eerst een eigen plek, eerst een andere baan, eerst minder sporten, eerst... noem maar op). En het slachtofferschap. Allemaal tekenen dat man nog niet naar zichzelf aan het kijken is. Hij zoekt het allemaal nog steeds buiten zichzelf. Maar de chaos blijft"

Nu ben ik geen psych maar zie me zelf als ervaringsdeskundige voor mijn eigen ik . Of hij nog niet naar zichzelf aan het kijken is dat betwijfel ik. Het uitstelgedrag is meer om de confrontatie met zichzelf nog even uit de weg te gaan. Hij weet donders goed dat hij de oorzaak bij zichzelf moet zoeken. Alleen het waar/hoe en waarom heeft hij nog geen antwoord op. De buitenwereld verlangt een antwoord van hem, daden en ballen tonen wordt er vaak gezegd.
Alleen als je niet weet hoe en wat is het tonen van daden lastig en dan is opwerpen van een nieuwe voorwaarde een vorm van uitstel. Tot het moment dat hij het belachelijke van zijn uitstellen ook inziet en tot daden gaat komen.

Zoals eens eerder aangegeven zou ik graag eens met man ervaringen uitwisselen. Mij heeft dat geholpen. Het spiegelen met iemand die in eenzelfde situatie zit zonder te oordelen kan een verhelderend inzicht geven.

Overigens denk ik wel ....

... dat de 'afwijzing' van de was direct een gevoel op kan roepen die hij kan linken aan zijn jeugd. Althans dat gevoel zou het bij mij wel oproepen.

Vraag is alleen of het kwartje valt en wat hij er mee doet. Hij moet dus bij zijn gevoel kunnen en die linken ....

Eenzaamheid ...

Ik denk inderdaad dat je man niet het rustpunt kan vinden waar hij zo naarstig naar op zoek is en zich uiteindelijk eenzaam voelt. Truus is ook maar surrogaat.
En daardoor zakt hij steeds verder weg. Contacten met jou zijn de laatste positieve stuiptrekkingen voordat hij de bodem raakt.

ruimte

"Toen ik 2 weken geleden eigenlijk nogal plotseling besloot dat ik man niet meer onder ons dak wilde hebben, had ik niet gedacht dat het effect zo groot zou zijn. De kinderen geven aan dat ze de rust en ruimte fijn vinden. Ik kom ook tot mezelf.... en realiseer me steeds vaker wat een bizarre situatie man heeft gecrëeerd. Hoe ik ongewild meeging in zijn puinhoop en hoe ik soms walg van de dingen die hij doet."

En hier gaat t nu voorlopig om; dat jullie kinderen en jij rust en ruimte ervaren. Ik weet dat je kinderen voorop staan- maar zoals je zelf schrijft; je ging ongewild mee in de puinhoop. En steeds werd de grens weer een stukje verlegd- soms ongemerkt. Het is goed voor hen en jou om een streep te trekken. Tot hier en niet verder.
En nu gaat 't erop aan komen. De bodem is er nog niet- voor man misschien nog niet in zicht. En wie weet vindt hij een blijvende overlevingsstrategie om erbij weg te blijven. Maar misschien komt hij zichzelf wel enorm tegen;gaat 't begin worden van ommekeer. Zal de tijd je leren.
Goed voor jezelf en de kinderen zorgen staat op de eerste plaats. En dat wordt misschien wat makkelijker nu je gevoel voor man soms minder wordt.

Triest vind ik de berichten over je man. Bij truus is hij dus ook niet thuis. Ik hoop zo dat hij uiteindelijk 't lef heeft om hulp te zoeken en kwetsbaar durft te zijn. Wat misschien niet leidt tot een verzoening maar wel helend voor hem als persoon. Dat zal jou en de kinderen ook alleen maar goed doen.

even heel erg ot

Mijn bijna bejaarde buurvrouw heet Truus. Ik heb dit hele draadje lang al last van dat beeld... Nou ja, zoals gezegd heel erg ot, dus.

En on topic, moederziel, ik heb even geen mooie woorden voor je. Ik vind het voor alle partijen heel erg triest dat het zo loopt. Maar fijn dat de kinderen en jij rust ervaren. Ik had dat ook toen man echt uit beeld was, en ik had ook het liefst het contact destijds (in ieder geval tijdelijk) helemaal verbroken, maar dat lukt niet omdat je samen kinderen hebt. Lastig. Ik vind je enorm sterk, heb veel bewondering voor je.

Ik merk zelf dat ik dat sterke nu kwijt ben op de een of andere manier. Het gaat gewoon niet zo goed met me. Heel naar. Ik hoop dat het een soort van terugslag is na een heel zwaar jaar waarin ik me uit alle macht overeind heb gehouden, en dat het snel weer beter wordt. Voor nu even pas op de plaats, dus. Al vind ik dat vreselijk moeilijk, ik vlucht vaak in actie, die ik dan niet afmaak wegens gebrek aan energie, en wat dus een averechts effect heeft. Ach, wijsheid komt met de jaren, toch ;-)?

Coach

Aan Pennestreek (en evt. ook Moederziel), als je meer gaat werken omdat je beurs krapper wordt en het thuis toch wilt laten reilen en zeilen zoals je gewend bent, is het een kunst alles zo te organiseren dat je overeind blijft. Een coach kan je hierin begeleiden en fungeren als klankboard. Gewoon als opstartje, niet blijvend.

Slik

Bij het zien van deze foto, verslikte ik me daarnet spontaan in een slok koffie!
Daarna volgde er een traantje.
Hier ook 1 en ander meegemaakt...
Wat een prachtig beeld!!!

Foto

Hier ook even tranen bij het zien van deze foto....

Sinds 3 maanden gescheiden (ook een Truus in het spel bij ex, maar dat is alweer uit). Iedereen vindt me zo sterk, maar heb natuurlijk ook moeilijke momenten, zoals vandaag. Maar dat mag en is ook goed. Rouwen om wat geweest is en morgen kijk ik wel weer vooruit.

Sterkte allemaal.

Victoria.

Foto

Misschien moet je pinterest hebben maar om welke foto gaat het? Ik zie diverse plaatjes

Tops

http://www.boredpanda.com/burning-man-festival-adults-babies-love-aleksandr-milov-ukraine/