Hel, deel 5 - het houdt ook niet op

Verkeerd overgekomen

Sorry moederziel, toen ik mijn laatste post net opnieuw las, vond ik mijn post wat beschuldigend over komen. Niet zo bedoeld.
Ik vroeg mij af of de eenzaamheid soms de aanleiding was voor je reactie. Als uitleg. Als ik het goed heb, woon je in een niet al te groot dorp. Zolang hij niet verhuist, is de kans aanwezig dat je hen tegen komt. Dan helpt het voor jezelf te begrijpen waar je reactie vandaan komt, om zo de emotie te kunnen beheersen.

Ook de laatste regel klopte niet. Moest zijn: ' Dus niet zo zeer dat mederziel ze opstookt. ' dus juist een tegengeluid van de emotional abuse die in sommige post ter sprake kwam.

---
Ga alsjeblieft niet huilen. Het verandert niets en je krijgt er alleen maar dikke ogen van. Van huilen kan je jezelf ook zo onzeker en zwak voelen.

Moederziel

Heb je vandaag überhaupt iets anders gedaan dan wederom het verhaal analyseren? En hier eindeloos posten? Het moet een keer afgelopen zijn, echt! Hopa, slikken, doorgaan en ophouden met elke actie van je ex-man te bestuderen en wegen en... dit is echt monomaan hoor.
Ik blijf met verbazing de hoeveelheid draadjes en postings aanschouwen.
En ik ben ook zeer verbaasd over de hoeveelheid reacties die nog komen. Het zou eigenlijk goed voor je zijn als niemand meer zou reageren.
Ga naar buiten, wees sterk en klaar!!!
Sini

doe ff normaal

De pot verwijt de ketel?

Als iemand wil reageren dan reageert die. De stroom gisteren werd eerder veroorzaakt door mensen die de geschiedenis niet/niet volledig hadden gevolgd en vervolgens niet konden stoppen met typen. Mag hoor, maar dan moet je die maar aanspreken. En in de spiegel kijken. Dat gekat hier ook altijd.

Je hebt gelijk

Ik denk dat je gelijk hebt Sinilind.
Maar er zijn ook mensen die moederziel juist aanmoedigen in haar slachtofferschap en in de manier waarmee ze haar kinderen meesleept.
Dit draadje is de eerste waarin ze vooral wat tegenwicht krijgt.
Maar ze luistert niet.
Ze wil het niet horen.

Arme kinderen.

Onzin

Tops, wat moederziel vertelt is genoeg om op te reageren.
Er is geen enkel verhaal denkbaar achter wat zij vertelt, dat legitimeert wat ze doet.

Ik citeer "Ik probeer zonder oordeel te luisteren naar wat ze er wel (maar vaak ook niet) over willen zeggen. Ik hoor vooral dat ze 'oude papa' missen. Daarin vinden ze bij mij bevestiging, want die mis ik ook Ik aarzel soms om dat te bevestigen, maar zie ook dat het uitblijven van de bevestiging ze gevoeliger maakt om de gedragsverandering op zichzelf te betrekken. Daarin is het dus schipperen: ja, papa is veranderd, en ja, dat gebeurt soms maar daar kun jij niets aan doen. Wat onder aan de streep blijft, is het enorme gemis van zijn aanwezigheid als vader en vriend voor hen."

Kind van heeft dit proces ondergaan en beschreven als noodkreet in de hoop dat moederziel zich over haar eigen zieligheid heen kan zetten en kan stoppen met het projecteren van haar interpretaties op haar kinderen.
Maar ze ziet het niet. Dus voert ze bovenstaande tekst als verdediging aan.
Praten helpt dus kennelijk niet. Misschien moet iemand de brandweer bellen of de generale staf.

Beschadigd

Moederziel, ik hoop dat je in mijn bericht ook leest dat de kinderen beschadigd raken, niet alleen door de acties van je bijna-ex, maar ook door de jouwe.
De woede en het verdriet en de manipulatie van mijn moeder was twee jaar enorm groot, en daarna nog stevig aanwezig. Als kind kun je niet ontsnappen, met alle gevolgen. Als ouder kun je wél kiezen.

Je ei kwijt willen

Ik snap de boodschap van Kind van wel maar dan gaan we wel voorbij aan het feit dat Moederziel in het begin haar man hielp met het in orde maken van de woning waarin hij trok om zo ook de kinderen te kunnen ontvangen en bij hem konden overnachten om zo de band tussen vader en de kinderen te herstellen. Ze heeft toendertijd hier ook haar zorgen geuit vanwege de trage start van vader om de woning geschitkt te maken. Maar Moederziel heeft van begin af aan gestreeft naar een contact, waarin de kinderen niet tegen de vader werd opgezet. Dat is denk ik het veschil met het relaas van Kind van. Kind van mocht wel van haar moeder naar haar vader maar gaf haar ook dat gevoel van ongenoegen mee. De kinderen van Moederziel gingen naar hun vader omdat Moederziel dat contact ook belangrijk vond.

En als de kinderen bij haar hun ongenoegen uitten over de betrokkenheid van vader, heeft ze hem niet afgekraakt. Dat schreef ze hem een appje om te achterhalen wat had plaatsgevonden; het verhaal van twee kanten horen. Ik vind het onterecht dat Moederziel nu wordt neergezet als een manipulerende moeder, omdat ik gezien heb hoe echt manipulerende moeders te werk kunnen gaan. Alsof ze voorvallen gebruikt om de kinderen op te zetten door hun vader zwart af te schilderen. Dat heb ik nergens gelezen.

Moederziel deelt haar zorgen op dit forum. Het mooie van een forum is dat je je zorgen wel van je af kan schrijven en van de reacties iets kan opsteken ipv je gevoel op de kinderen projecteert. Maar dat betekent niet dat ze die zorgen op gelijke wijze ook met haar kinderen deelt. Dus waar geeft ze aan dat ze op haar kinderen in praat?
-----
De kinderen hebben hier iemand nodig waar ze hun emoties mee kunnen delen. Als Moederziel niet hun klaagmuur kan zijn, bij wie kunnen de kinderen dan hun boosheid kwijt?

Leeftijd

De leeftijd van de kinderen is ook dusdanig dat je echt niet je eigen emoties voor ze kan verbergen. Bovendien zijn ze oud genoeg om zelf een mening te hebben over het gebeuren. Toen de vader van mijn oudste kinderen en ik lang geleden uit elkaar gingen waren mijn kinderen nog peuters. Ja, dan kan je wel een glimlach opzetten en opgewekt tegen ze praten. En als ze in bed liggen je eigen emoties vrij laten lopen. Maar met tieners werkt dat toch heel anders.
Zullen de kinderen lijden onder de situatie? Ja, ongetwijfeld. Het is een rot situatie. Scheiden = lijden. Zeker voor de kinderen. Dat kan je nooit helemaal voorkomen. Zeker niet als er allerlei complexe zaken meespeelden.
Toen mijn eigen ouders uit elkaar gingen had ik ook prima door hoe ze beiden over elkaar dachten en over zaken. Terwijl ze dat zelden rechtstreeks met mij besproken. Maar ik was ook een jonge tiener dus ik had vrij veel gewoon door. En ik had door ook zo mijn mening over.
Je kan de kinderen er niet helemaal onbeschadigd uit krijgen en het is ook onzin om te doen alsof de kinderen geen partij zijn in de scheiding met hun verdriet, boosheid en teleurstellingen. Bij hele kleine kinderen kan je alles wel buiten hun om houden en regelen maar bij oudere kinderen lukt dat niet meer.

Stimuleren

Flanagen, je zit ernaast. Ook mijn moeder stimuleerde mijn broer en mij maar mijn vader te gaan, heeft hem niet zwart gemaakt en herinnerde mijn vader om ook een slaapkamer voor ons in orde te maken in zijn nieuwe huis. Er is echter ook nog een onbewuste boodschap. En die weegt minstens zo zwaar als de ‘praat’. En die komt heel goed binnen bij kinderen. Want waar komt het gevoel vandaan dat ik moest kiezen, vóór mijn moeder en tegen mijn vader? Door de impliciete boodschappen van mijn moeder, niet haar woorden. De impliciete boodschap: ‘Jouw vader is een klootzak, hij is onbetrouwbaar, kijk maar hij doet niks voor je, ondanks dat ík er alles aan doe, aan mij ligt het niet, het ligt aan hem.’ Etc.

Ik vind het wel degelijk manipulatie, ook al komt het voort uit onmacht, verdriet. En Moederziel wil dat niet, maar doet het wel, in mijn ogen. Want exman van Moederziel is hier de kwaaie. De kinderen van Moederziel zijn alleen maar boos zijn op hun vader, en niet op hun moeder. Hoe komt dat?

De acties van exman Moederziel komen ook voort uit onmacht, onkunde. Maar die worden niet mild bekeken. In welke positie zet je je kinderen dan?

Flanagan

'Maar Moederziel heeft van begin af aan gestreeft naar een contact, waarin de kinderen niet tegen de vader werd opgezet.' Feit is wel dat de kinderen tot nu toe geen kontakt hebben gehad met Truus, terwijl Truus toch al enige tijd in het leven van exMM is.

Maar dan zijn er voorwaarden, ook 'nobele', zoals je zelf schrijft: '...maar dan gaan we wel voorbij aan het feit dat Moederziel in het begin haar man hielp met het in orde maken van de woning waarin hij trok om zo ook de kinderen te kunnen ontvangen en bij hem konden overnachten om zo de band tussen vader en de kinderen te herstellen. Ze heeft toendertijd hier ook haar zorgen geuit vanwege de trage start van vader om de woning geschikt te maken.' De bepaling of iets geschikt is is niet meer aan haar.

Of zoals ze zelf schrijft: ''Waarom zou jongste truus niet mogen ontmoeten? Dat is niet wat ik zeg, hoor. Of wat ik vind. Je wilt maar bewijzen dat ik de kinderen bij hun vader weghou, ofzo. Ik zou het moeilijk vinden, en ik zou gezien de vele gebeurtenissen in en rond het gezin liefst zoiets gezamenlijk in goede banen leiden. Dat wel. En dat is wel mede aan mij, omdat we dat zo hebben besproken en afgesproken. Andersom ook. We hebben daar geen onenigheid over gehad aan de onderhandelingstafel, integendeel, waren het roerend eens.' Wat dan 'goede banen' zijn en wie daarover gaat, dat blijft ongewis. In elk geval weten dat Moederziel eerst zelf kontakt met Truus wilde, voordat de kinderen kontakt met haar zouden krijgen; en dat dat kontakt met Truus niet op de manier waarop zij dat wilde tot stand kwam . En dus ligt het stil.

Maar wat ik vooral wilde aangeven is, dat je bij 'zachte', niet hard te maken afspraken in het convenant wel kunt denken dat je je ex daarmee in het gareel krijgt, maar dat die afspraken zich ook tegen jou kunnen keren: de behoeften van de kinderen voorop stellen bij kontakt met wederzijdse ouders klinkt heel aardig en lijkt een mooi instrument om iemand in het gareel te houden en een goede rechtvaardigingsgrond om gedrag van je ex wel of niet te kunnen goedkeuren, maar als ik het dan vertaal naar: 'de jongste wil Truus wel zien', dan wordt het lastig en dan raakt Moederziel gepikeerd. Ze luistert wel naar de behoeftes van de oudste, en ze kan het allemaal ook nog rechtvaardigen door te zeggen dat de kinderen gelijk behandeld moeten worden; waarmee het kind dat niet wil de voorrang krijgt.

Samengevat: maak geen onduidelijke afspraken waarmee je het leven van de ander op enigerlei wijze denkt te kunnen bepalen; als je gescheiden bent moet je je niet gedragen alsof je nog getrouwd bent; na een scheiding heb je geen invloed op de wijze waarop de ander zijn of haar ouderschap meent te moeten uitvoeren etc. etc. etc.

Wel kun je je kinderen zo goed mogelijk begeleiden bij het omgaan met alle emoties, teleurstellingen of verrassende geluksmomenten, alle twijfel en aarzelingen, tegenvallers etc. die de nieuwe situatie met zich meebrengen.

Tsjor

Manipuleren

Manipuleren heeft een negatieve connotatie. Iedereen doet aan manipulatie. Ik ook. De kunst is om heel eerlijk naar jezelf te kijken. Want het is goed mogelijk dat je bezig bent iets te krijgen wat je mist, met manipulatie. Onbewust.
Moederziel, de kinderen zijn boos op hun vader. Zijn ze ook boos op jou?

goede vraag Kind van

Dat is precies waar het om gaat. Uit elk bericht van moederziel komt naar voren dat de schuld volledig bij haar ex ligt. Ik kan me niet voorstellen dat dat beeld ook niet bij de kinderen is beland. Dus ik vermoed dat de kinderen van moederziel alleen boos zijn op hun vader. En dat moederziel dat ook terecht vindt. Want zij is immers ook boos.

Manipulatie

Manipulatie kan ook onbewust:
https://mens-en-samenleving.infonu.nl/communicatie/112411-iedereen-kan-leren-manipuleren.html
http://www.psychologische-manipulatie.nl/Aanpak.html

Zelfbeeld

Dan geef je het kind dat niet wil de voorrang, maakt mij even niet uit welk kind dat is, het is in elk geval degene die niet wil. Je kind dat er geen probleem mee heeft krijgt in elk geval niet wat zijn of haar 'wensen en behoeften' zijn. En de kinderen voeren haarfijn aan, dat Truus moeder in de weg zit, anders zouden ze niet melden dat pa met Truus naar het feest komt.

'Waarom denk jij toch dat ik daar invloed op heb?' Omdat je eerder beschreef dat je in gesprek met exMM aangaf, dat het voor de kinderen wel op een goede, nou nee, dat moest zijn op een plezierige manier tot stand zou komen; dat je eerst zelf het kontakt wilde; dat ex-man aangaf dat de kinderen het maar moesten accepteren (dat Truus er was) en dat het daarna stil kwam te liggen: 'we kwamen er niet uit. Die 'we', daar in ben jij ook een partij geweest, en een bepalende partij. Terwijl het eigenlijk helemaal niet aan jou was om daar iets over te zeggen.

Ik hoop dat jullie in het convenant niet meer dergelijke afspraken maken, maar dat je afspreekt (niet vast legt, maar mondeling) dat je de ander de ruimte geeft om ouder te zijn op zijn of haar manier.

Tsjor

Ik wel

Moederziel "Veel mensen kunnen zich niet voorstellen hoe klem je kunt zitten tussen een ex-partner op drift en de verbijsterende kinderen die achterblijven, "
Ik kan me dat toevallig wel heel goed voorstellen maar om dat te begrijpen vereist dan weer wat voorstellingsvermogen van jou. Jij vindt je ex verandert. Hij is niet meer dezelfde papa, vertel je je kinderen.

Dat is een volstrekt subjectieve invulling van jouw kant.

Ik heb persoonlijk ervaring met verandering die objectief waarneembaar is. Niet meer dezelfde papa, man. En ik ben niet alleen. Duizenden mensen hebben te maken met een door ziekte daadwerkelijk veranderde partner, ouder of kind. Duizenden, tienduizenden, doen elke dag hun best om ondanks die veranderingen toch van die persoon te houden. Desnoods op afstand als daarmee de belangen an die ander, of de kinderen, beter gediend zijn.

Jij bent alleen maar bezig met van jezelf te houden, je machteloos en afhankelijk van je ex op te stellen en daarmee elke nieuwe vorm van houden van tussen jou en je ex en je kinderen en je ex te belemmeren.

Het is een onstuitbaar wentelen in onvermogen. Dit bijvoorbeeld "Waarom denk jij toch dat ik daar invloed op heb?" Hoe kom je erbij dat jij geen invloed hebt?
Wat je doet is werkelijk gemeen. Je wacht af tot je ex wat doet en als ie wat doet (bellen dat ie om de hoek is met truus) dan keur je het af
Daarmee ben jij dader van het beletten van de voortgang. Niet hij.

Moederziel

Net zo als het je zou helpen je pijn los te koppelen van de acties van exMM zou het je mijns inziens ook helpen je hier niet meer te verdedigen. Neemt niet weg dat je wel de positieve intentie van iedere post er uit kan pikken natuurlijk.