Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!

goed lezen hoor

"Je kritiek op de meelezers of biddenden of kaarsjesaanstekenden vind ik niet terecht."

Ik noem daar een hoop mensen die elk op hun eigen waardevolle manier meeleven en zeg erbij dat geen van deze mensen, op welke manier ze ook meeleven kwade bedoelingen hebben.
Als je zo fout leest en begrijp en dan openbaar mijn postings blijft uitleggen kom ik in een daglicht dat niet terecht is.

"Je hoeft er niet voor te kiezen je aangevallen te voelen, want wij zijn de vijand niet.
Niet de mensen die je in stroop wikkelen, een deken aanreiken, een schopje geven, je prikkelen om je een andere kant te laten zien, niet zij die een kaars voor je aansteken, zij die voor je bidden, zij die lezen uit meeleven, niet zij die je zonder omhaal van woorden de rauwe waarheid laten zien en hopen dat je die accepteert.
Geen van allen steken hier enige moeite in om jullie extra moeite te geven."
Wij zijn de vijand niet, NIET zij die....... en zij die.... GEEN VAN ALLEN STEKEN HIER ENIGE MOEITE IN OM JULLIE EXTRA MOEITE TE GEVEN.

Oké, dan trek je je terug. fijn dat je dat even laat weten, ook al vind ik het feit op zich heel jammer. Dag!

been there

Ik herken wel wat moederziel hier zegt en wat pennestreek laatst ook zei. Je probeert hier je verhaal duidelijk te maken, maar voor je alles duidelijk hebt gemaakt, heb je 600 A4-tjes getikt en dan begrijpt iemand t toch ff anders. Het is zo moeilijk voor de buitenwereld om duidelijk te maken wat er gebeurt, wat de dynamiek is of was in je gezin. En soms worden er dan dingen gezegd die inkomen als een mokerhamer. BAM, zo pijnlijk. En dan is het fijn als je even kunt zeggen dat je je terugtrekt. Heb ik destijds ook gezegd kan ik me herinneren. En het is je goed recht om even niet meer mee te doen en je te moeten verdedigen. Je mag even weglopen.

En over pennestreeks opmerking gisteren dat ze inderdaad bang is dat haar kinderen boos op haar worden hoe zij de echtscheiding aanpakt. Daar wil ik nog even op terugkomen. Ik denk dat ook haar ex-man daar bang voor is. Bang dat als hij een ander huis heeft dat de kinderen dan zeggen; ja maar daar ga ik niet heen, want daar zijn mijn spullen niet, is mn computer niet, verder van mijn school, voelt niet als thuis, etc. etc. Zou dat ook de reden kunnen zijn dat pennestreek's ex-man liever in huis voor de kinderen zorgt? Heel begrijpelijk. Ook al was mijn echtscheiding totaal anders, mijn ex wilde ook niet weg, en was als de dood dat de kinderen niet naar hem wilden komen. Hij bedankte mij tussen alle woede en agressie door nog dat ik de kinderen stimuleerden om te gaan. Was ook ff heel moeilijk te bevatten toen. En toen wij jaren voor onze echtscheiding in onze vriendenkring geconfronteerd werden met een echtscheiding zeiden wij ook tegen elkaar ' dat nooit'. En t werd veel erger bij ons. Hoeveel moet je opgeven of inleveren, en hoeveel blijft er voor je over? Dat bepaald in mijn optiek ook de dynamiek tussen mensen. De kreet die hier wel eens in de groep wordt gegooid ' sommigen blijven steggelen over van alles' kan heel kwetsend zijn voor mensen die moesten ruziemaken en vechten om te zorgen dat ze niet dakloos werden of zonder inkomen of zonder kinderen kwamen te staan. Uit mijn eigen ervaring kan ik je wel zeggen dat heel veel wat ik hier aan opmerkingen kreeg over mijn echtscheidingsproblematiek, niet uitkwam. Mijn rampscenario wat ik hier neerlegde is het ook geworden.....ondanks alle opmerkingen dat het niet zo kon zijn en dat ik t verkeerd zag. Dus ja, je mag je terugtrekken en aangeven dat je je niet herkent.

Tops,

Door de regel ' Geen van allen steken hier enige moeite in om jullie extra moeite te geven.' Las ik je reactie als kritiek op die groep in de regels erboven.'

Dat bracht mij op het verkeerde been. Niet de bedoeling om je in een verkerd daglicht te stellen.
Geen reden toe.

oke flanagan

dank je wel. Enige is: energie in welke vorm dan ook (actief/passief, alles is waardevol). En ik lees nog wel zo vaak dingen over met diverse klemtonen, zal er nog extra op letten.

Pennestreek

Ik begrijp wel dat je man maar 1 keer wil verhuizen met de kinderen. Ik begrijp dat omdat dat ook mijn wens was. Ik wist dat ik het huis niet alleen kon betalen dus vond ik ook dat ik degene was die wat anders moest zoeken. 2 keer verhuizen leek me zo onrustig voor de kinderen. Uiteindelijke is dat bij ons niet gelukt. De relatie tussen mijn ex en mij werd zo gespannen dat ik uiteindelijk een tijd lang in mijn ouders huis heb gewoond. Gelukkig kon dat samen met de kinderen.
In de tijd dat we nog wel samenwoonden na de scheidingsmelding hadden de regeling dat we door de week gewoon samen in het huis woonden. In het weekend gingen we om de beurt weg. Ik vond dat prettig omdat ik het ene weekend alleen met de kinderen was wat altijd heel gezellig was en het andere weekend was ik bij vrienden of familie en kon ik daar mijn wonden likken. Door de week kwam de meeste zorg voor de kinderen op mij neer.
Ondanks deze regeling liep bij ons de spanning zo op. Dat het beter was voor de kinderen dat ik vertrok en de kinderen dus twee keer moesten verhuizen.

Mijn advies is dat je met je nog man bespreekt dat jullie gaan proberen om het doen te voorkomen dat hij twee keer moet verhuizen met de kinderen. Waarbij hij een deel van de werkweek en om het weekend weg is in zijn appartement, jij bijvoorbeeld om het weekend alleen uit logeren gaat en op overige dagen dat jullie samen in het huis zijn. Waarbij jij een eigen slaapkamer hebt waar hij niet komt. En de dagen dat hij in huis is dat hij moet koken. (bijvoorbeeld, je kunt zelf invulling geven hieraan).
Mocht blijken nadat het geprobeerd is dat dit toch echt niet werkt omdat de spanning teveel oploopt. (maakt niet uit wie die spanning uit) Dat hij toch naar een vakantiehuisje vertrekt. Je kan bijvoorbeeld afspreken dat je ex dan vertrekt op een dag dat hij volgens de regeling ook de kinderen heeft zodat de kinderen niet het gevoel krijgen dat hij zonder ze vertrekt. En hijzelf ook niet het gevoel heeft ze in de steek te laten. Of vraag aan hem hoe hij dit ziet, welke voorwaarden hij zou hebben als het echt niet meer gaat en hij toch eerder dan dat zijn nieuwe huis is gekocht weg moet.
Zelf denk ik dat plan 1 :Hij hoeft maar 1 keer te verhuizen, beter is vol te houden als er een uitweg is, omdat het hebben van de uitweg een deel van de spanning wegneemt.
Verder nog de tip: kijk of het lukt om de omgangsregeling alvast wat te volgen met wanneer vader er voor de kinderen is.
Sterkte

Moederziel

Ik wil je alleen maar laten weten dat je niet uit m'n gedachten bent. Of je hier nu wel of niet post- maakt niet uit. Doe wat goed is voor jou.

Update en oproep aan moederziel

Gisteren weer bij de mediator geweest en wel weer stappen kunnen zetten. Nu veel huiswerk (uitzoekwerk) meegekregen. Ik kan me daar heel moeilijk toe zetten merk ik. Komt ook omdat de berg wel heel hoog is door de combi met zoon (straks gesprek op school, hopelijk begin maart intake voor diagnosetraject) en drukte op het werk (heb door de omstandigheden een achterstand opgelopen en ben nu natuurlijk ook nog niet echt 'in goeden doen') en gewoon de onzekerheid over alles omtrent de relatie/scheiding.

We hebben het ook gehad over de woonsituatie. Als ik me goed voel (naar omstandigheden dan) lukt het me prima om met man samen in huis te zijn. Het gaat om de momenten dat ik emotioneel ben, dan vind ik het heel moeilijk om hem thuis te hebben. Niet zozeer omdat ik last van hem heb, maar omdat ik dan zo geconfronteerd word met wat er straks niet meer is en wat ik helemaal niet kwijt wil. Ik wil graag zo lang mogelijk vast houden aan het gezinsleven, aan de aanwezigheid van man. Daar raak ik op zulke momenten gefrustreerd over, vind van mezelf dat ik hem los moet laten, afstand moet nemen. Ook al omdat jullie daar met zijn allen op hameren (ja, ik voel een soort groepsdruk. Maar ik realiseer nav de posts van Tops en Roosje wel dat dat meer over mij zegt dan over jullie ! Alleen is het lastig genuanceerd te reageren als je zo emotioneel bent en eigenlijk alleen een aai over je bol wilt). Maar we willen toch proberen het vol te houden zoals Filalu hierboven beschreef. Inderdaad ieder eigen ruimte, en regelmatig ieder een paar dagen weg.

Ik ben gelukkig wel langzaamaan weer wat aan het opkrabbelen en voel de fysieke spanning wat afnemen. Gevolg van het dalen van de adrenalinespiegel is alleen wel dat ik nu pas goed voel hoe MOE ik ben.

Gisteren ook bij huisarts langs geweest, krijg andere ad die hopelijk helpen om makkelijker te slapen. En hij belt mij van de week als het goed is met suggesties voor een hulptraject.

Man is inmiddels volgens afspraak weer thuis. Ging gisteren best goed. Ik vind het fijn om hem weer thuis te hebben. Hij is nog steeds ziek en dus ook heel moe, dus we moeten even kijken hoe we het doen met de verantwoordelijkheden en wie er als eerste naar bed kan/mag .

Bedankt weer voor alle bijdragen. En sorry voor mijn reactie eerder. Ik snap echt wel dat jullie reacties niet bedoeld zijn om mij te pesten, aan te vallen of onder druk te zetten. Maar op mijn slechte momenten, als ik eigenlijk gewoon alleen maar een knuffel wil, dan voelt het inderdaad soms anders dan het bedoeld is. Ik hoop daarom ook dat moederziel hier gewoon blijft posten. Ik denk dat bij haar hetzelfde speelt als bij mij. Als je moe/emotioneel bent vallen dingen gewoon anders dan wanneer je stabiel bent. Bij mij tenminste.

Pennestreek

die aai: zaterdag ok?

Ik heb nog veel meegelezen maar niet alles hoor ;-)
Het leek me ook nog eens zo een ongelooflijke opgave voor je/jullie om het kaf van het koren te scheiden gedurende 2550 en nog wat posts...
Je eigen weg is toch nog altijd de beste.
Sterkte allebei!
XX

Miertje en Taruh :-)

dat klopt, maar er zit gelukkig maar heel weinig kaf tussen het koren. En ik geloof dat het ook voor moederziel zo werkt: schrijven en lezen schept helderheid. Voor mezelf. Ik kan op deze manier beter helder krijgen wat ik wil en voel. En inderdaad kies ik dan mijn eigen weg.

Taruh: tuurlijk, heel graag!

Moederziel

Wil zo maar even laten weten dat ik aan je denk. Hoop dat je koers kunt houden!

Me too

Ik denk ook aan Moederziel en Pennestreek. Hoop dat het naar omstandigheden goed met jullie gaat.

@Pennestreek, was het fijn om bij de meeting live steun te ervaren van je OO-maatjes? Ik kon er helaas niet bij zijn.

ik was t draadje kwijt!

Ik kon t draadje niet meer vinden, maar ben blij dat ik t weer gevonden heb. Ik denk ook aan pennestreek en moederziel, en aan iedereen die iets soortgelijks heeft en hier steun vind in dit draadje. Laten jullie weer wat horen?

Ik was helaas niet bij de meeting

Ik was hartstikke ziek, nieuwe ad gekregen vrijdag en ik kon echt het hele lijstje bijwerkingen aanvinken. Ben eigenlijk vandaag pas weer van die ellende af, want het blijft lang in je systeem zitten dat spul.
Gelukkig voel ik me nu wat beter in balans, maar de hele situatie blijft onwerkelijk, en ik word nog steeds naar bij de gedachte aan hoe mijn wereld straks nog meer verandert. Ik kan er nog nauwelijks voordelen van zien. Hopelijk komt dat tzt.
De financiële situatie vind ik erg ingewikkeld. Hij is ook complex bij ons, maar ik heb vooral moeite om de voors en tegens van alle opties helder te zien. Ouderschapsplan zijn we wel uit. Dus er zit vooruitgang in.
Zoon gaat helemaal niet goed, daar maken we ons heel veel zorgen om. Morgen is hij jarig, maar feestelijk voelt hij zich echt niet. School werkt op zich goed mee, maar we moeten het traject bij de ggz nog in. Zonder diagnose en vooral een plan van aanpak kunnen we nog niet zo heel veel. When it rains... Ik hoop intens dat aan het eind van het jaar alles een beetje op zijn pootjes terecht is gekomen en dat ik weer licht en lucht zie.
Maar ik ben wel blij dat ik de dip na de ziekte van man en nu het weekend met die ad weer te boven ben. Is er weer wat energie voor zoon, werk en het denkwerk over de scheiding. In die volgorde, dat wel.

Sterkte

Je krijgt t wel voor je kiezen zeg. Ben je nu weer gestopt met die medicijnen en moet je nu weer wat nieuws proberen? Sterkte ermee en hou vol. Kleine stapjes omhoog uit de tunnel van narigheid.

Sterkte Pennenstreek

Je bericht klinkt grijs. Vooral zorgen over je kind zijn naar en zwaar om te dragen. Sterkte met alles.

fijn,

Goed nieuws!

Goed zo

Aanvaarding is de eerste stap naar verdere actie. Ik hoop voor je dat dit je nu de rust geeft om alles zo snel mogelijk af te handelen (ook qua huisvesting en financiën voor zover mogelijk).

Uit je beschrijving van het gesprek maak ik op dat je van je man niks meer hoeft te verwachten. In ieder geval de komende tijd niet, dus ik hoop echt van harte dat je je nu volledig op jezelf en je kinderen kunt focussen zonder je te laten afleiden door de 'waarom'-vraag. Sterkte!

Klinkt indrukwekkend moederziel

Ik ben erg blij voor je dat je deze rust en stabiliteit gevonden hebt. Mooi dat je nu die afstand echt voelt, er niet meer je best voor hoeft te doen. Aanvaarden kan ik nog lang niet. Bij mij zal het proces andersom verlopen denk ik. Eerst de scheiding regelen op papier, dan fysiek, en dan pas verwerken en aanvaarden. Het zij zo. In de tussentijd doe ik mijn best de focus op de kinderen en mezelf te houden.

Ter info

nog een link

Heb de afgelopen tijd ook veel tussen dergelijke YouTube kanalen gegrasduind en deze dame sprak mij ook erg aan