Hel, deel 3 - vervolg Help, zit muurvast!

Daar gaan we weer

Ik voel mezelf weer in de verdediging gedrongen hier. Dankjewel moederziel, jij begrijpt grotendeels wat ik bedoel en voel. Inderdaad gaat wat mij betreft die vergelijking met het zuurstofmasker mank. Er is een groot verschil tussen acute noodgevallen en mijn situatie. Natuurlijk is het belangrijk dat ik goed voor mezelf zorg, maar dat kan nooit betekenen dat ik mezelf boven de kinderen plaats.
Even een paar punten ter verduidelijking.

Man is weg nu. Zit in zijn appartement elders. Op mijn verzoek. Blijft daar ook tot ik aangeef dat het anders kan/moet/ik het anders wil. Maar omdat dat ver weg is, is contact met de kinderen alleen per telefoon oid mogelijk. Dat vind ik voor de kinderen niet goed.

Man wil heel graag zijn verantwoordelijkheid nemen voor kinderen en huishouden. Omdat hij die verantwoordelijkheden niet ontloopt en ook niet de bedoeling heeft die in de toekomst te ontlopen, maar ook omdat hij zich realiseert dat het met mij niet goed gaat. Hij heeft er niets aan als ik instort. Daar is hij ook echt niet op uit. Bovendien had ik zelf het gevoel niet goed genoeg voor de kinderen te kunnen zorgen de laatste dagen. Dat is niet iets dat hij me aanpraat, dat is wat ik voelde. Omdat ik echt diep in de put zat de afgelopen dagen. Maar ik ben ze doorgekomen en krabbel weer wat op. Neemt niet weg dat ik het ook heel fijn zou vinden om de verantwoordelijkheid even aan hem over te kunnen dragen nu.

Man wil niet voor de duur van de scheiding/tot hij een eigen koophuis gevonden heeft hier in de buurt iets huren. Daar kunnen we met zijn allen van alles van vinden, maar het gaat niet gebeuren tenzij ik met grof geschut aankom, en dat heb ik er niet voor over. Is ook niet het voorbeeld dat ik de kinderen wil geven.

Ja, er is een andere zijde, namelijk die van Pennestreek-man, die voor zijn kinderen EN zijn vrouw het beste wil. Alleen is hij niet bereid om daarvoor zelf echt weg te gaan. Het hoogst haalbare is voor hem dat we om beurten in ons huis zijn met de kinderen. Hij heeft zijn andere huis ver weg, ik niet. Ik zou dan steeds ergens moeten logeren. En dat wilde ik niet, daar heb ik steeds nee tegen gezegd. Dat wil ik eigenlijk nog steeds niet. Want hoewel hij niet echt 'thuis' is in dat andere huis, is dat wel waar hij inmiddels aan gewend is, waar hij eigen spullen heeft, zelf kan koken. Ik zou steeds ergens moeten logeren, wat op zich wel te regelen is, en als voordeel heeft dat ik me kan laten vertroetelen, maar ik ben wel altijd ergens te gast.

Wat man betreft blijven we trouwens gewoon de komende maanden doorgaan zoals hiervoor, samen in ons huis. En als het dan nodig is af en toe, om beurten, even een paar dagen weg. Het zou ideaal zijn als ik dat ook op kon brengen. Ik denk dat ik dat op termijn ook wel weer kan. Maar ik zat en zit nog even te diep. Concrete vraag is dus hoe ik dat op korte termijn oplos. En ik zie even geen andere mogelijkheid dan toch een paar dagen uit logeren.

En nog even over het huis

Ik kan wat man betreft na de scheiding in ons huis blijven. Ziet ernaar uit dat ik dat ook kan, financieel. Maar hij wil dus niet nu voor de tussentijd iets anders zoeken. Tja. Ik heb al eens eerder uitgelegd dat ik zijn argumenten daarvoor (onrust voor de kinderen, er is niet op stel en sprong iets beschikbaar, en het kost ook nog wel wat) best begrijp.

scheiding

Gemiddeld duurt een scheiding drie tot vier maanden.
Ga je het zo lang redden op deze manier? Is je man al een andere koop-woning aan het zoeken?

En ja, natuurlijk, ik denk ook niet dat er bewuste kwade opzet is bij man. Maar besef wel dat zijn gevoel echt heel anders is. Hij is met zijn gevoel veel verder weg bij jou, hij is verder, los. Dat maakt alles wel heel anders.

pennestreek

Waarom moet jij weg als hij voor de kinderen zorgt?
Hij kan toch alle taken uitvoeren en verantwoordelijkheden dragen terwijl jij
1. op je werkt bent
2. slaapt
3. in een kamer in het huis bent waar hij niet is
Er zullen toch vaker momenten zijn (geweest) dat jij niet het aanspreekpunt bent voor de kinderen.
Dit is niet anders.
ja het is emotioneel ingewikkelder, maar hé, als hij wil zorgen dat moet hij dat gewoon doen.
Jij gaat niet ergens anders slapen op zijn zorgdagen, hij wel op jouw zorgdagen.
gr Angela

uhm...dopje

" Gemiddeld duurt een scheiding drie tot vier maanden"

Maak daar maar 3 tot 4 jaar van....Trust me, heb in mijn omgeving geen enkel geval gezien wat binnen twee jaar was afgerond. Dat komt alleen al door de wachttijden bij de rechtbank tegenwoordig.

Pennestreek, voorlopige voorzieningen aanvragen is geen aanzet tot ruzie of motie van wantrouwen richting de vader van je kinderen. Het maakt dingen gewoon duidelijk. En zeker als je al in het huis kunt blijven wonen, lijkt het mij heel erg logisch dat jij t huis krijgt toegewezen. Waarom kan je nu nog man wel een appartement ver weg betrekken en niet dichterbij? Anti kraak is ook een oplossing, en dat is niet alleen maar een tochtig hol, ook woningen die gerenoveerd gaan worden kunnen op die manier vaak tijdelijk bewoond gaan worden. Ik proef in je bewoordingen dat je als de dood bent dat de kinderen boos op je worden omdat je hun vader weggejaagd hebt. En over een paar jaar huil je om hoe ver het resultaat van de scheiding verwijderd is van jouw wensen.
Blijf je nu zo doormodderen, dan kun jij later nooit aangeven dat je bepaalde dingen betaald hebt of verrekenen. Ook je nu nog man kan dat niet. Het zoeken naar een modus waarbij maar een keer verhuizen de boventoon voert....sorry dat ik t moet zeggen...maar dan heb je te weining problemen in je scheiding. Je hebt een huis, je hebt inkomen, je kinderen zijn bij je.....je bevind je in een luxe positie! Ik moet alsmaar denken aan een vriendin van me die haar huis heeft moeten verkopen met verlies en nu schulden heeft en door haar lage inkomen geen enkel ander huis kan vinden. Ze komt straks op straat te staan, met 3 (zorgen)kinderen. (ik heb haar al onderdak aangeboden)T gaat niet om welk verhaal t ergste is, maar soms is een vergelijk heel nuttig om in te zien hoe bevoorrecht je bent. Jij en je man kunnen echt keuzes maken. Je bent niet overgeleverd aan wat de maatschapij voor vangnet voor je in petto heeft. In plaats daarvan blijf je hangen in ideeen over wat voorlopige voorzieningen inhouden en zonder ECHT te gaan kijken wat het is, sla je die deur al dicht.
Ik zou je dolgraag helpen, ware t niet dat ik totaal aan de andere kant van Nederland woon.

Angela

Zo was het tot nu toe. Nou ja, we ontliepen elkaar niet bewust, dat niet. En dat ging ook eigenlijk best. Tot de feestdagen en de afgelopen week. De afgelopen twee weken hebben er flink ingehakt bij mij, daardoor ben ik heel hard afgegleden. En daardoor zag ik deze constructie zelf even niet meer zitten. Maar nu ik weer wat opgeveerd ben denk ik dat ik het, in het belang van de kinderen en het proces, niet groter moet maken dan het is. Man is geen boeman, vindt het zelf geen probleem om samen in 1 huis te zijn, maar snapt dat ik dat wel moeilijk vind. Nou ja, we spreken elkaar morgen bij de mediator, dan moeten we het er maar over hebben wat haalbaar is.

Maar ik moet wel op de een of andere manier wat meer stabiliteit zien te vinden in mezelf. Ik slinger nu echt van het ene naar het andere uiterste, en daar help ik niemand mee. Mezelf al helemaal niet.

Verhuiswagen

We hebben intussen een aantal mediators gesproken, die hebben het allemaal over een periode rond de 16 weken. Mits de partners het met elkaar eens zijn over het overgrote deel van de punten natuurlijk.
Ik vertrouw er nog steeds op dat we er wel redelijk makkelijk uitkomen. De kinderen zijn al zo groot dat we daar niet veel over hoeven te steggelen, we moeten gewoon kijken hoe het loopt en wat praktisch is en wat de kinderen in de praktijk gaan doen. En financieel wordt het uitgezocht door de mediator (door de financieel deskundige van de organisatie dan) en ik laat iemand meekijken. Ook bij het ouderschapsplan trouwens. Dus ik denk dat dat allemaal wel losloopt.
Ik realiseer me dat we nog in een luxepositie verkeren. En ja, ik ben inderdaad bang dat de kinderen mij dingen kwalijk gaan nemen. Ook al weten ze dat ik niet degene ben die hiervoor kiest. Ik heb wel de keuze om me flexibel op te stellen, of niet.

Valt mee

Als je snel overeenstemming bereikt ben je zelfs in zomertijd met 6 mnd of sneller klaar hoor!
Deden wij het nog rustig aan.

Dat jullie elkaar begrijpen is logisch, de duur en het verloop komt dan ook dicht bij elkaar.
Jullie zitten echter beiden nog niet waar je wezen moet. Lijkt me, bedoel ik niet rot, dat de gekozen methode nog niet echt winst opgeleverd heeft in al die tijd, op een paar dingen na.

Jullie methode hoeft die van een ander niet te zijn en omgekeerd ook niet.
Wat je hier krijgt zijn adviezen, waarschuwingen, vooruitzichten, logische gevolgen die buitenstaanders zien, beschermende adviezen van mensen met ervaring op diverse gebied.
Daar hoef je niet boos om te worden, niet van in de verdediging te schieten, niet geprikkeld door te raken, je niet geraakt door te voelen. Het is allemaal vóór jullie, niet tegen jullie.
Onthoud dat als iets je triggert, "we" zitten hier niet om het erger te maken, integendeel.
Jullie boffen echt met zo'n legioen aan steun. Dat laten jullie merken, dat bedoel ik niet, maar voel je niet aangevallen.

AnneJ

Drie keer gehad in mijn gezin en ik heb mijn kinderen nog. En toen speelden hele grote problemen. Niet al te wantrouwig worden :)

O zeker Alison

Met zo'n goede ervaring gun je dat een ander ook. Dat snap ik.
Mijn ervaring is iets anders.:-)

effect kerstvakantie

Pennestreek,
je moet niet het effect onderschatten van pubers/kerstvakantie. Je zult zien nu school weer begint (ondanks problemen van zoon) er weer soort structuur komt. Die jou ook lucht geeft.
Dus oefenen en acteren met 'thuis zijn en niet in the lead zijn' lijkt me zeker haalbaar. Goede oefening voor jou :-)
Gr Angela
ps ik kan overigens een enkel goed argument vinden waarom jouw man een (duur) appartement ver weg heeftt. Gooi dat maar in de groep morgenmiddag, dat hij oook prima een duur appartement in de buurt kan hebben. En een goedkopere misschien ook nog.

Jullie

Hallo Moederziel,

Tops bedoelt ongetwijfeld op dit moment, in haar posting die jij terughaalt, met 'jullie' jou en Pennenstreek. Maar ze bedoelt in mijn ogen alle vrouwen (en een enkele man) hier die steun ervaren aan het forum. Als je anders wilt handelen/handelt dan hoe de meningen van mensen hier doorgaans luiden, is dat he-le-maal aan jezelf (ja, zeg, alleen dit zeggen al veronderstelt dat het anders zou kunnen zijn, en dat is natuurlijk niet zo, net als in het echte leven), maar dat wil niet zeggen dat er sprake is van aanvallen, en/of van (elkaar) afvallen. Toch zal ook de mening van mensen niet anders worden, integendeel, deze wordt waarschijnlijk even versterkt, of in ieder geval de neiging 'm over te dragen, dus op enig moment kan jouw mening en handelen verder af liggen van de mening van anderen hier. Volgens mij is dat juist waardevol. En volgens mij is dat wat Tops wil zeggen. Maar nu vul ik in .

Ik ben blij te horen dat er weer kracht klinkt uit jullie beider (kijk, ik gebruik ook 'jullie' verhalen hier.

Sterkte,
Roosje

Begrijpelijk

Ik begrijp wel dat die man niet weg wil uit zijn eigen huis. Voor hem is het ook geen probleem om nog even door de zure appel heen te bijten en in een huis te wonen (liever niet natuurlijk) omdat hij toch al een jaar weet dat het voorbij is. Die halfbakken probeerpoging was natuurlijk alleen om Pennestreek te vriend te houden en aan de omgeving te laten zien dat hij heus wel zijn best heeft gedaan. Ik zie het ook niet per se als vals dat hij niet weg wil. Dat is de minst aantrekkelijke optie, en waarom zou Pennestreek de mazzeltjes mogen hebben? Hij heeft toch ook een rothuwelijk gehad?
Scheidingen kunnen snel geregeld worden. Ik heb het twee keer ruim binnen een half jaar gedaan Voorlopige voorzieningen vind ik echt geen slechte optie. Het is natuurlijk een beetje vreemd dat man wel een appartement in Verweggistan kan huren, maar niet om de hoek. Zo erg is het ook weer niet om twee keer te moeten verhuizen, duizenden mensen huren tijdelijk iets als ze bijv nieuwbouw gekocht hebben. Zijn allemaal smoesjes om je standpunt te motiveren.

Moederziel

En ik zie in hoe jij leest juist hoe dat helemaal 'van jou' is.

Ik heb letterlijk NIEMAND gelezen die vond/vindt dat jij (en Pennenstreek) man als tegenstander en vijand moet zien. Ik heb WEL heel veel mensen gelezen die stellen dat jij en Pennenstreek zó gewend zijn met de ander mee te bewegen dat het soms pijnlijk is om dat van de zijlijn te zien.

Volgens mij zijn jullie vooral aangemoedigd om heel, heel goed voor jezelf en je kinderen te zorgen, de focus niet zo zeer te hebben op die man en zijn waarom, maar op jezelf en jouw verder leven.

Nu ja. Zo zie je maar dat geschreven tekst blijkbaar heel anders kan overgekomen. Ook het feit dat jij druk ervaart als anderen een andere mening hebben, 'zelfs' plaatsvervangend voor/bij Pennenstreek, zegt volgens mij veel over jou. Een mens heeft niet de regie over een ander mens om te 'bepalen' of iets op dat moment alleen luisteren moet zijn, of dat dat andere mens graag met passie reageert, stellig is in wat zij/hij zegt. Jij noemt dat 'confronteren' lijkt het? Het is in mijn ogen pas confronteren als jij, de luisteraar het dat laat zijn. En anders bepaal je voor jezelf dat je er naar geluisterd hebt en het naast je neer legt.

Natuurlijk is consensus fijn en belangrijk, het voelt ook altijd prettig. Maar die consensus is er nu, bij het handelen van Pennenstreek, even niet. En dat is niet een confrontatie, wat mij betreft, of een 'niet meer steunen'. Dat is 'andere meningen en handelwijzen ten opzichte van die van haar'.

Dus ja, het gebeurt hier alle twee, luisteren en een mening geven, maar dat uitleggen als 'confronteren' of zelfs 'druk opvoeren'; dat zie ik als 'van degene die het aanneemt, of niet aanneemt'. Het voelt voor mij een beetje alsof ik 'gemanaged' word in wat ik hier zou mogen zeggen. Er wordt verdedigd, zonder dat ik aanval, en het aanvallen betreft dan ook nog de mannen?

Als ik deel en 'het valt in goede aarde' is dat natuurlijk makkelijker voor allebei. Maar als ik deel en 'het valt niet zo in goede aarde', dan ben ik niet meteen in de aanval. Dan is de aarde niet ontvankelijk voor wat ik op dat moment zeg blijkbaar, en kun je misschien tijdelijk een zeiltje over die aarde gooien, zodat je het makkelijker kunt houden bij hoe je de dingen zelf wilt doen. Daar is iets voor te zeggen in deze tijden, die jullie doormaken. Maar het is niet een 'actie' die bij mij moet liggen, maar bij jou zelf. En bij Pennenstreek. Als je tenminste wél graag hier wilt blijven schrijven om te horen wat anderen hetzelfde en vooral anders vinden, denken, voelen, doen, gedaan hebben.

Ik vind het trouwens ook heel bevestigend 'in de slachtofferrol' als mensen er hier vanuit gaan dat er aangevallen wordt als er een andere mening verkondigd wordt. Ineens gaat het dan dus blijkbaar niet om meningen delen, maar om steunen versus aanvallen? Ik ga er op dit forum vanuit dat iedereen er is om de ander te steunen. Als er 'op de man wordt gespeeld', echt wordt aangevallen, grijpt forumbeheer in. Tot die tijd zijn we er voor elkaar. En mag je zelf bepalen wat je binnen laat komen, waar je iets mee kunt, en wat niet. Maar je kunt (en dat wil je denk ik ook niet) niet bepalen dat mensen dingen niet meer zeggen (als ze respectvol zijn, en niet 'op de man' tenminste). Dat wou ik toch even kwijt.

Speelt ook mee

Er speelt ook mee dat wij hier allemaal een mening hebben gevormd op basis van eenzijdige informatie. Als buitenstaanders die het verhaal van de mannen niet horen, zijn wij eerder geneigd mee te gaan in het verhaal van Pennestreek en Moederziel. Terwijl er volgens mij maar heel af en toe is geschreven (door anderen) wat een klootzakken het zijn. P en M hebben wel duidelijk omschreven dat hun mannen eigenlijk te lief zijn om hard tegen hard een scheiding in te gaan. En dat maakt het proces zo moeilijk. Sloegen ze maar, scholden ze de kinderen maar uit, dan was de stap voor P en M om hun biezen te pakken veel gemakkelijker. (Dit bedoel ik natuurlijk niet letterlijk, want dat wens ik ze niet toe).

Moederziel, ik bedoel

Zo ongeveer wat Roosje Haas zegt en daarna nog beter zegt in #543.

Jij en Pennenstreek begrijpen elkaar (zoals jullie daarvoor lieten merken: Ik begrijp jou/fijn dat je mij begrijpt), omdat jullie hetzelfde in de relatie staan. Meeverend, sturend, de lijm van de relatie zijn.

Daarnaast onderschrijf ik posting #543 over steun/aanvallen.
En dat laatste klopt niet, dat probeerde ik duidelijk te maken.
Als advies je te zwaar valt: leg het naast je neer.
Het is geen pushen, druk of aanvallen.
Jullie laten vaak merken dat sommigen jullie perfect begrijpen en van anderen (oa mij) worden jullie met enige regelmaat boos.
En dan lees ik die anderen, die er zoooo anders over zeggen te denken of die zo begrepen worden en dan denk ik: tja, je zegt eigenlijk gewoon precies hetzelfde, zit niets anders bij.
Maar jullie versterken elkaar door elkaar zo te begrijpen, jullie vormen daarmee onbewust een front, zoeken steun bij elkaar, alleen dat werkt maar op een klein deel van het hele probleem en zal het niet oplossen.
Dat doen jullie ook door te zeggen dat het bij jullie zo anders is, totaal niet te herkennen wat de ander zegt. Daarmee sluit je de ander buiten, neemt hetgeen geschreven is niet zoals het was bedoeld. Daarmee ontzeg je jezelf waardevolle informatie.

Denk je nou echt dat ik enige energie over heb om een ander te gaan zitten stangen?
Denk je nou echt dat ik eerst Pennenstreek met ik weet niet hoeveel postingen en vervolgens jou 2500 postingen lang ga zitten sarren of negatief ga zitten bejegenen omdat ik enkel vind dat jullie van die domme vrouwen zijn?
Dat had ik met 1 posting kunnen doen, maar dat was mijn doel niet.

Je hoeft er niet voor te kiezen je aangevallen te voelen, want wij zijn de vijand niet.
Niet de mensen die je in stroop wikkelen, een deken aanreiken, een schopje geven, je prikkelen om je een andere kant te laten zien, niet zij die een kaars voor je aansteken, zij die voor je bidden, zij die lezen uit meeleven, niet zij die je zonder omhaal van woorden de rauwe waarheid laten zien en hopen dat je die accepteert.
Geen van allen steken hier enige moeite in om jullie extra moeite te geven.

Wij kunnen jullie marathon niet voor jullie lopen.
Maar we lopen wel mee en schreeuwen jullie over die laatste kilometers. Maar soms beginnen jullie gewoon liever overnieuw en praten weer over verbintenis, dat hebben WIJ nodig (vrouwen praten vaak over "wij willen dat niet" als versterking naar de buitenwereld en bevestiging van hun man zoekend)

Ik zie een hoop gebeuren, stappen die prima zijn, maar ook die funest zijn.
Het is jullie marathon, maar neem alsjeblieft die sinaasappels en dat water aan dat je onderweg aangereikt wordt, ook al zijn ze nog zo zuur of smakeloos, soms is de waarheid nu eenmaal wat harder en minder wenselijk dan de gedachte.

Maar Tops, (ot)

Als je dat zo ervaart, dan laat je een draadje toch lopen...
Waar maak je je druk om?
Moederziel is erg kwetsbaar en ik zou niet met haar willen ruilen. Als ze een reactie van mij niet kan waarderen, dan niet.

Haar emotionele achtbaan kan er wel eens toe leiden dat ze een post anders opvat dan die bedoeld is.
Zo schrijf ik ook wel eens reacties om de situatie vanuit een anders daglicht te kunnen bekijken in de hoop te gaan inzien waarom iets plaatsvindt. Zoals onlangs de denkwijze van de man van Pennestreek rondom het huis. Puur alleen om met andere blik naar een probleem te kijken in de hoop daar acceptatie in te vinden zodat het niet zo blijft spoken. Het is dan wel een redelijke gehalte NIVEA ( niet invullen voor een ander) maar wel een opening naar een andere gedachte vaak praktisch denkpatroon. De emoties blokkeren vaak het vermogen om iets anders aan te pakken of te overdenken. Je zit snel vast in eigen beleving.

Ik lees haar post ook eerder als een manier om van zich af te schrijven.

Precies andersom Flanagan offtopic

Ik maak me niet druk, ik verklaar mezelf nogmaals zodat duidelijk is dat geen van mijn posting als aanval of druk gezien hoeft te worden.

Als ik me druk had gemaakt had ik niet begonnen met meeschrijven al die tijd. Ik heb geen baat bij welke uitkomst dan ook, eerder de rol als van zovelen: je medemens (vooruit) willen helpen.

Door praten

en schrijven en lezen, ontstaan nieuwe inzichten. Zo zie ik het draadje ook. Plus als een heel mooie meebeleving van een proces bij iemand die je tot op zeker hoogte bijna gaat kennen (of liever, twee iemanden).

Ik vind dit prachtig mooie draadjes, met alle lieve, strenge, aardige, invoelende, tegenwerpende, ruziënde, treurige, opbeurende, tegenstrijdige berichten...

Oh en Moederziel: om vanuit mijzelf te spreken, als ik het over de man van Pennestreek heb: het verhaal van Pennestreek (maar toen onder een andere nick) loopt hier al ruim een half jaar langer dan het jouwe.

Haar man speelde vanaf het begin een wat andere rol dan de jouwe. Mijn reactie borduurt voort op mijn beeld van hem, en op het patroon dat ik denk te zien in de bijdragen van Pennestreek over de interacties tussen haar en haar man...

Inderdaad: soms probeer je wat anders. Ik ben over het algemeen erg invoelend als het over jouw en Pennestreek's invalshoek ga. Ik ben op dat vlak erg optimistisch (in liefde scheiden, of in liefhebbende vervreemding bij elkaar blijven), ik geloof niet zo in standaardrelaties, ik ben erg vergevingsgezind (en zelf totaal niet jaloers, tot mijn partners (en soms onze kinderen hun) verbazing). Ik geloof dat alles kan wat je maar wilt.

Maar ik zie ook patronen, heb wel een mening over wat ik zie, en soms voel ik me (merkte ik ineens) heel erg beschermend. Ik schrok eventjes heel erg van de moedeloosheid die van een paar berichtjes van Pennestreek afspatten. En tja, soms probeer je dan wat anders: iemand prikkelen of een spiegel proberen voor te houden, of het eens boud stellen of zo...

Maar echt, hier zijn geen tegenstanders van jullie (doe ik het ook al ), hier zitten volgens mij alleen maar mensen die erg meeleven en het aller, allerbeste met zowel Pennestreek als Moederziel voorhebben...!

god, mijn grammatica...

heel erg hoor (taal is mn vak, ohoh...)

En Tops, (ot)

Ik begrijp wel wat je voelt. Je wilt zou graag een ander behoeden voor wat jij hebt doorgemaakt.
Zo had ik net een reactie geschreven in een ander draadje om diegene ter wille te zijn. Maar die ts had recentelijk een onaardige reactie naar mij gepost. Ik heb om die reden mijn reactie tamelijk pijnlijke, openhartige en flink prive, ongestuurd verwijderd. Die ts had mogelijk baat gehad aan deze reactie maar ik kon het niet versturen. Te privé.

Een forum werkt het twee kanten op: je hebt het als ts niet in de hand wie gaat reageren en het is aan de reageerder om iets te versturen.

Je kritiek op de meelezers of biddenden of kaarsjesaanstekenden vind ik niet terecht.

flanagan offtopic

"Het is dan wel een redelijke gehalte NIVEA ( niet invullen voor een ander"

Las net een ander topic bij en moest ff lachen (oprecht, niet uitlachen) toen ik aan deze zin moest denken.