Hel, deel 2 - vervolg Help, zit muurvast!

ook hier...

ik lees al even mee...jammer genoeg omdat ook hier dit verhaal speelt.
Nu al 6 maanden geleden dat de bom barstte.
Net als jullie, denk ik, had ik mezelf gezworen hem nooit een tweede kans te geven mocht dit zich ooit voordoen. dat was ook mijn eerst reactie.
Maar toen we later weer samen kwamen om te praten ( ik wou al direct huis, kinders etc...regelen) begonnen we te praten en plots waren we dichter bij elkaar dan we ooit geweest waren in 15 jaar. Al vanaf avond 1...Dat de emoties heftig waren en nog zijn hoef ik niet uit te leggen.
We zijn er wel in geslaagd om direct naar de oorzaak achter de affaire tegen kijken, oorzaak bij hem, bij mij, bij ons.
En Truus zoals jullie het hier noemen ( zo grappig) was een symptoom...alleen erg jammer in de vorm van een levend persoon. die ik niet ken, misschien maar best ( al ben ik daar nog niet uit)

Het was nooit een kwestie om weg te gaan bij mij, het was voor hem een evidentie om te blijven bij mij, wou me nooit kwijt. Ik had een erg gespannen man en toen alles uitkwam zag ik een last van zijn schouders vallen. Voor mij heeft het nog enkele maanden geduurd voor ik echt bewust kon kiezen om te blijven.

Maar toch, die pijn, zo rouwe, diepe, versmachtende pijn...ik wist niet dat het bestond. Ik trek me op aan het feit dat we eigenlijk al 6 maand beter zijn samen dan we ooit waren ( en we waren best een gelukkig koppel) dus het is mooi, intens en fijn. Alleen die emoties, de pijn...de tijd die er traag over gaat...maar ik voel wel vooruitgang, werk hard aan mezelf, hij aan zichzelf, wij aan ons. Niet voor het huis, de prachtige kinders, zekerheden of wat dan ook...Maar omdat we elkaar willen. Hij mij en ik hem. Zo gek dat dit kan ondanks alles....heel verwarrend soms. Ik moet zoveel patronen en gedachten los laten... Maar ik groei en leer er veel van.

Miertje; jouw optimisme raakt me, ik denk dat ik hoop kan halen uit jouw verhaal. Misschien wil je het wel doen, zonder moederziel haar verhaal daarom te verwaarlozen. zeker niet de bedoeling!

Moederziel en alle anderen; hier heb ik zo veel aan gehad. Het duurt 20 minuutjes of zo maar echt een aanrader, ik kon hier zoveel mee. misschien jullie ook...ik kan het maar delen

Zeker haar laatste zinnen zijn hoopvol, een tweede huwelijk.

sterkte

moederziel / actielijstje

wat zou er gebeuren als je een planning + actielijst bij man neerlegt en weggaat van vrijdagavond tot zondagochtend?
je zegt zdat het 'een week goed ging' dat hij zich 100% moest inzetten. Ik weet niet hoe praktisch en plannend je man altijd is geweest voor het gezmain, maar wellicht kun je jezelf, de kinderen én hem helpen om het gewoon concreet te maken. En dan bedoel ik niet een briefje op het aanrecht met het bericht erbij hoe lang de ovenschotel er in moet en dat de kat moet eten en dat de was nog opgehangen moet wordne.
maar iets meer van: ik verwacht dat je vrijdagavond 19 uur na na het eten komt en tot en met zondag`12 uur in het huis bent en voor en met de kinderen zorgt en regelt. En dan wat actuele feitjes (sporttijden, feestjes, toetsweek whatever). En dan met de kinderen dit ook afspreekt, met voldoende ruimte dat ze zich met z'n vijven verder gaan redden.
en dan ga jij weg natuurlijk :-)
gr Angela

Herkenbaar

de Ted talk die Zwaluw aanhaalt.
Ze gaat niet in op interne problematiek die ook ten grondslag kan liggen aan het vreemdgaan maar geeft zo feilloos weer hoe het kan werken rond het thema 'vreemdgaan'.
Rake inzichten. Ik ben er stil van- ze verhaalt zoveel gespreksonderwerpen waar man en ik het over gehad hebben destijds.

Pennestreek, laat man dit eens zien.

Mooi

Heel mooi inderdaad die TED talk van Esther Perel. Voor iedereen goed om eens te bekijken.

Zwaluw

Hoi Zwaluw,

Bedoel je mijn verhaal delen in deze draad?
Ik zal dat niet hier doen.

Wel mooi dat ik een 'voorbeeld' kan zijn.
Nooit gedacht dat ik dat zou kunnen betekenen voor iemand :-)
Ik heb zelf nog zoveel voorbeelden nodig (gehad).

Ik hoor wel van je...

Snap ik

Lieve Moederziel, hoewel de tip goed is omdat het helpend kan zijn zo'n lijst te maken (vaak vind je dan rust, zeker als je er regelmaat in aanbrengt en er dan niet meer over hoeft 'na te denken' hoe en wat), begrijp ik zo jouw weerstand er tegen.

Je schrijft: "Iedereen beweegt maar mee, maar ik wil dat niet. Ik wil dat hij tot inzicht komt. Maar niets van dat alles.". In feite is het protest van je. Alsof je met dingen structureler regelen zegt dat je accepteert wat er gebeurt. Doe het als je er aan toe bent. En realiseer je dat het je ook helpt volgende stappen te zetten richting je weer beter voelen en sterker staan. Kijk waar voor jou dat moment ontstaat waarop je het zo kunt doen.

Wie bedoel je eigenlijk met 'iedereen' in "Iedereen beweegt maar mee?". Zoals je het hier beschrijft, zijn dat niet je kinderen? Wie dan wel? En wie doet er in deze echt 'terzake'? Of vind/voel je dat ook als verraad van de mensen om je heen, dat ze deze status quo, die jij zo terecht zo verschrikkelijk vindt, 'zo maar' als normaal en als uitgangspunt gaan beschouwen? Ik vond dat destijds afschuwelijk. Het lijkt op wat er gebeurt als iemand die je liefhebt doodgaat. Ook dan kun je dat gevoel hebben van: hoe kan de wereld nu doordraaien en doen alsof alles 'normaal' is terwijl er een wereldschok aan de gang is?

Voel goed hoe een mooi mens je bent. Want dat schijnt door alle berichten heen.

Sterkte.

In je protest, zo zie ik het ook, zie ik een moederziel alleen klein meisje: als ik maar lang genoeg wacht....als ik maar vasthoud aan, als ik dit blijf doen dan...ik wil dit en dus moet er.....en hij zal toch wel...ziet hij dan niet...weet hij niet dat...dit kan toch niet?

Jouw wereld staat stil en op de kop en jij hebt geen, geen controle over zijn wereld en jullie wereld is er niet. Nu niet. Misschien ooit, misschien nooit. Je haar blauw verven, stampvoeten, gillen, praten als Brugman, liever en mooier worden, het helpt niet. Daar ligt het ook niet aan. Hij loopt vast en laat jou niet binnen.
Je kunt het niet begrijpen en dat is zwaar. Want dat wil je. Je wilt duidelijkheid en antwoorden, want daarmee kun je iets. Met niets kun je niet in actie komen.
Ik wilde dat ook en wat ik al eerder zei, het antwoord was totaal niet bevredigend. Het enige voordeel was dat ik hiermee zelf kon kiezen voor duidelijkheid. Hij wilde en kon dat niet geven, maar ik mijzelf wel.
Hij deed het niet..ik wel.

Een mooie tekst uit Eat, pray and love vind ik deze..

You’re like a dog at the dump, baby – you’re just lickin’ at the empty tin can, trying to get more nutrition out of it. And if you’re not careful, that can’s gonna get stuck on your snout forever and make your life miserable. So drop it.“But I love him.”
“So love him.” “But I miss him.” “So miss him. Send him some love and light every time you think about him, then drop it. You’re just afraid to let go of the last bits of David because then you’ll be really alone, and Liz Gilbert is scared to death of what will happen if she’s really alone. But here’s what you gotta understand, Groceries. If you clear out all that space in your mind that you’re using right now to obsess about this guy, you’ll have a vacuum there, an open spot – a doorway. And guess what the universe will do with the doorway? It will rush in – God will rush in – and fill you with more love than you ever dreamed. So stop using David to block that door. Let it go.”

De rekening

@Moederziel, heb je al eens met een juridisch adviseur berekend was er zo bij komt kijken als 1) je man een verblijf huurt EN de kosten heeft wat jullie gezin betreft plus verzekeringen etc. EN de reiskosten naar Timboektoe plus de uitgaven die hij daar maakt want zijn vriendin vind het vast fijn als hij wat mee betaalt wanneer hij daar is OF 2) een kostenplaatje vanwege de alimentatie en de schulden vanwege een hypotheek etc.

Natuurlijk moet een gebrek aan geld niet de reden zijn dat hij naar jou toe rent maar ik ben wel verbaasd hoe iemand het voor elkaar krijgt, zo te kunnen leven.
Je man had in het begin gedacht dat twee relaties te combineren was. Als hij straks in de huurwoning leeft, zal hij pas echt merken waar hij mee bezig is als hij wilt tanken en te weinig op de rekening staat. pas dan gaat hij zijn neus stoten.

Pas op dat hij jou niet meeneemt. Laat je informeren en neem voorzorgsmaatregelen.

miertje

Hoi Miertje,
nee, snap ik wel dat dat hier niet gaat.
Zie je een andere weg? Ik denk dat het helpt, verhalen delen als dat van jou.

Moederziel, mijn hart gaat uit naar jou....het is het zo moeilijk, je hart open houden terwijl het breekt. je bent een sterke vrouw!

De laatste regels van mijn post komen wel erg kil over, kil zakelijk en koud. Ik wil je niet verdriet doen, het komt meer door het niet kunnen bevatten waarom hij blijft doorgaan met hoe hij doet en denkt dat dat kan.
Ook jij hebt je trots

Als hij toch bij je terug komt, dan voelt dat goed maar wel anders, geremd. Helemaal als hij voor het werk op stap is.
Zelf zijn we hier uit een dal opgeklommen. Geen truus wel een stokende familielid. Juist op die dagen dat man voor werk op pad is, voel ik de achtergebleven littekens trekken en man is van mening dat ik eroverheen moet stappen.. Ik hecht ook veel waarde aan mijn huwelijk, de band en het gezin, vrij van volgorde.
Maar de herinneringen voel ik soms zo intens erin hakken en weet ik dat het tijd nodig heeft om te helen.
Wat mij overeind houdt, is de respect die ik voor mijzelf voel. In moeilijke momenten is reapect voor jezelf een fundament om verder te gaan.

Net als bij Pennestreek, niet jij bent op de proef ( of hij weer verliefd kan wordn op jou) maar hij is op de proef. ( of hij het waard is om de deur voor op een kier te houden).
Ik hoop dat je familie je grote steun is.

pas alsjeblieft op

Wat Flanagan schrijft klinkt misschien hard en kil, maar met jouw laatste berichtje neig ik ernaar hetzelfde te zeggen. Het is afschuwelijk, gifbeker, bodem, dat soort dingen, maar het helpt niemand als jij wordt meegesleurd richting bodem en ook die gifbeker moet leegdrinken.

Dan denk ik ook aan het financiële plaatje.

Afschuwelijk dat zijn wereld zo aan het instorten is. Maar in hoeverre laat jij je, uit liefde of een ander ideaal, meesleuren? Inclusief het hele gezin?

He, wat een ellende weer

Want ik ga ervan uit dat hij je op deze manier aan het idee wil laten wennen, maar dat het eigenlijk al erger is... Maar misschien zie ik het te zwart hoor, dat kan natuurlijk ook.
Snel om de tafel dus om de financiën te bespreken, hoe lastig ook. En inderdaad zoveel mogelijk je eigen plan trekken, zorgen dat je hoe dan ook zelf financieel overeind blijft.

Ik vind overigens dat hij zich heel erg bewust moet zijn van zijn verantwoordelijkheden, en dus zeker niet op zijn werk moet gaan roepen dat hij wat anders aan het zoeken is. Maar ja, hij heeft tot nu toe nog niet veel blijk gegeven van verantwoordelijkheidsgevoel he. Ik hoop er maar het beste van...

Oh, ik wou dat ik je even live een knuffel kon geven!

Financien

"Snel om de tafel dus om de financiën te bespreken, hoe lastig ook. En inderdaad zoveel mogelijk je eigen plan trekken, zorgen dat je hoe dan ook zelf financieel overeind blijft."

Dit is nobel streven, maar zolang er nog geen aanvraag voor scheiding is ingediend blijven beiden verantwoordelijk dus kan de ene de andere meesleuren.

Financiën bespreken...

... hoeft niet in de scheidingscontext! Heb jij zelf werk? Kun je meer uren werken, zodat je zelf meer verdient? Dat is altijd goed, in de scheidingscontext én in de context van 'uit de schulden komen' én 'voor jezelf en je kinderen kunnen zorgen'. Dit is volgens mij de denkrichting waarin jij kunt gaan zitten zonder dat je bezig bent met gifbekers, bodems, etcetera. Ik zei het al: ik kan niet in je leven kijken, maar je richten op waar jíj invloed op hebt (werk, geld verdienen, voor de kinderen zorgen, heel goed voor jezelf zorgen) is ALTIJD de best bestede energie. Of die nu uiteindelijk ook 'benut wordt' IN je huwelijk of niet. Je blik is totaal op man. Ik zou proberen je focus te gaan verplaatsen op de factoren waarop JIJ invloed hebt. Sterkte!

Dat is wel een geruststelling!

Maar ik zou dan toch voorzichtig incalculeren dat je niet in dit huis kunt blijven... En het verbaast mij toch regelmatig dat mensen zich ook als ze getrouwd zijn in allerlei schulden blijken te kunnen steken, waar dan de partner (ook als dat een toekomstige ex-partner is) mee opgezadeld wordt. Dus ik zou er niet erg gerust op zijn.
Ik wil je natuurlijk niet nog meer kopzorgen aanpraten, maar ik heb er geen goed gevoel bij...
In hoeverre heb je zicht op zijn financiën en inkomsten? Kan hij gekke dingen doen/hebben gedaan zonder jouw medeweten? Pfff, ik krijg het plaatsvervangend benauwd hier .

Jeetje Moederziel

Ja, aan alle kanten stort het kaartenhuis in...

Sowieso natuurlijk een dramatische situatie, maar dat het dan ook financieel bedreigend wordt, daar zou ik wel erg van balen, dus los van alle emotionele gevoelens die je alle kanten op slingeren.

Ik denk dat ik hier wel zo duidelijk mogelijk met man over zou willen spreken, echt concreet: hoe staat het nu, wat moet ik me hierbij voorstellen? En hoe zit het met zijn kansen op de arbeidsmarkt? In zijn huidige gemoedstoestand?

Als man zichzelf nog steeds moet vinden en daar langer tijd voor opeist, dan zou het toch niet zo mogen zijn dat jullie ongepland meegezogen worden. Dan zou ik inderdaad toch gaan kijken of je wellicht zou kunnen verhuizen... Ik las dat de huizenverkoop enorm in de lift zit, dus dat is voor jou nu misschien wel een geluk bij ongeluk.

Maar misschien schrikt man wel wakker nu...

Ik weet niet wat ik allemaal moet toevoegen aan alle tips die je hier krijgt van al je forum vrienden (zo'n beetje geworden )
Het enige wat ik kan zeggen is dat ik aan je denk en je sterkte wens.
Het zal niet veel helpen, maar het is beter dan nix..
xxx

Vraag is kan hij lenen?

Want daar is natuurlijk waar het echt wanhopig mis zou kunnen gaan.. Heel pessimistisch misschien maar hier heb ik wel wat mensen voor lang de ellende inzien gaan.

Mijk

aanvulling mijk

En als je in gemeenschap van goederen bent getrouwd word jij daar ook in mee gezogen.

regie

Ik dacht al dat jij de regie had over jullie centen;-) Dat garandeert niet alles, maar 't is fijn dat je 't overzicht hebt. Ja, dat ontslag- de chaos wordt alleen maar groter. Niet verwonderlijk; je man komt in de knel.
Ontzettend verdrietig - en beangstigend denk ik- dat je je man zo z'n hoofd ziet stoten. De bodem komt in zicht. Hoe het verder zal gaan is gissen. Wie weet- brengt het hem tot besef dat hij er wat mee moet. Misschien wordt de ellende alleen maar groter. Of truus hem nog aan boord houdt is dan ook maar de vraag. Afwijzing op afwijzing. Ik denk me voor te kunnen stellen dat je dat naar de keel grijpt. Hij zal niet de eerste zijn die aan lager wal raakt op deze manier. En hoe kun je je kinderen beschermen voor dit verdriet.
Ik weet het niet. Niks kunnen doen maakt zo machteloos. En gaat- als ik je zo een beetje 'ken' uit deze draad- zo in tegen jouw natuur. Je hebt altijd veel voor hem geregeld en gezorgd. En nu moet hij 't zelf gaan doen. Je moet 'm loslaten- hij moet z'n eigen proces door. Hoe moeilijk ook.

Ik denk aan je.