U bevindt zich op het algemene (landelijke) CJG-forum.
Eventjes graag jullie mening aub...
Hallo
Wil iemand even naar mijn verhaal luisteren aub.
Wij hadden deze week een gesprek met de leerkracht van onze dochter omdat ze zich slecht in haar vel voelt. Ze voelt zich compleet nutteloos, dom enz. De schuld legt ze hiervoor bij mijn man. En ik moet bevestigen: hij breekt haar altijd af, zegt lelijke dingen. In december had ze daardoor deels een slecht rapport. Mijn dochter wou de toetsen op haar manier aanpakken en daar is ze vorig jaar heel goed in geslaagd, dit jaar in december is dat niet helemaal gelukt. Mijn man is leraar en had haar toekomst allemaal al zo mooi voorgesteld, ze zou Latijn studeren. Volgens de cijfers die ze toen haalde, is dat niet meer mogelijk. Mijn man zijn wereld is toen ingestort, geloof ik. Ze beloofde toen om weer zijn manier van aanpakken te volgen. Wat ze eigenlijk keer op keer niet deed, omdat telkens ze bij hem bevestiging ging zoeken, hij haar weer afbrak (en dat gaat dan soms over kleine dingen zoals bijvoorbeeld een kantlijn vergeten te trekken in haar schrift). Hij maakt haar dan telkens uit en verwijt haar dat ze nooit een goeie job zal hebben later als ze zo verder doet. Laatst komt ze naar huis met 9/10 voor Frans en 10/10 voor Nederlands en 12/30 voor een quiz die ze nota bene moest oplossen op een boot (schooluitstap). Het kind kon zich niet concentreren op die boot en scoorde daardoor slecht. Heeft ze ook weer een uitbrander gekregen, zoals te lui om op te letten enz. Mijn man verwijt mij dat ik niet zijn opvoeding volg (dus met de verwijten erbij) en telkens hij haar in mijn bijzijn afbreekt, ga ik er tegenin. Had ik dus blijkbaar niet moeten doen in haar bijzijn, dat kan ik nog begrijpen, maar hoe kan je een kind motiveren als het zogezegd NOOIT iets goed doet? Het gevolg is dus dat mijn dochter zich gesneden heeft, ze kon het niet meer aan. De juf heeft het niet uitgesproken, maar ik voelde dat ze mijn kant koos. Mijn man is heel gekwetst en teleurgesteld en zegt nu openlijk tegen mij en mijn dochter dat hij niets meer met ons te maken wil hebben en dat we gaan scheiden. Heel pijnlijk voor het kind, het zijn weldra proefwerken en ze kan zich niet concentreren. Zondag is het vadertjesdag en hij heeft haar al gezegd dat ze niet met een cadeautje moet langskomen, want hij is haar vader niet meer.
Wat vinden jullie? Ga ik te ver in het steunen van mijn kind?
Groetjes
huisarts
En wat zei de huisarts nou over de situatie met je man en het snijden van je dochter?
AnneJ )
you are welcome. Ik ben dol op Richard Grannon, heb heel veel aan hem gehad in mijn zoektocht naar heling van narcistische mishandeling. Heb zijn totaal programma gedaan
Andere link Mari?
Je hebt de link van de eerdere video nog een keer geplaatst.
Huisarts
Larissa vroeg het al in #402: wat zei de huisarts?
Hierboven las ik de tip achterlaten van je dochter bij oma na het feest zondag. Dat vind ik echt een heel slim plan.
Vakantie
Het is vakantie nu, dit is de tijd om bij te tanken en energie op te doen voor het komende schooljaar.
Je dochter heeft zeker die tijd en energie nodig, ze moet tot rust kunnen komen. Thuis bij haar vader loopt ze op eieren en is ze gespannen. Misschien dat het ontspannener wordt als jullie samen op vakantie gaan (ga je dat eigenlijk?). Maar het lijkt mij heel verstandig voor je dochter om even lekker te gaan logeren bij oma, of desnoods een nachtje bij een vriendin.
Je man zal soms toch echt moeten leren dat hij niet het middelpunt van het universum is. Hij zal een logeerpartijtje soms gewoon moeten toestaan.
Gewoon laten logeren
Je man zal overal boos over worden c.q. een mening over hebben. Als ze thuis is doet ze alles verkeerd en als ze gaat logeren ook.
Het gaat namelijk niet om de inhoud van zijn mening. Hij zoekt ' stokken' om mee te slaan / grip te krijgen op zijn angsten.
Daar leen je je dochter toch niet voor?
Gr Angela
de huisarts
nou, wat zei de huisarts, niets bijzonders eigenlijk.
die zei dat ze denkt dat het kind niet is gaan beginnen snijden door de vader, maar eerder door de ruzies tussen mij en mijn man.
en dat ik toch goed moet opletten hoor, want het leven is niet gemakkelijk als je alleen bent met een kind. Kortom, ze vond dat ik het nog maar eens goed moest overwegen.
Ik voelde me stom.
Bij ruzie zijn er twee schuld.
Uit jouw verhaal maak ik op dat je man kan razen en tieren om details en dat jullie niet zozeer iedere keer ruzie maken maar dat hij een onredelijk stramien oplegt.
En je man legt je dochter onredelijke eisen op en zadelt haar dan nog op met een schuldgevoel omdat ze hem zo gekwetst heeft en/of voor schut gezet.
Deze huisarts heeft je man waarschijnlijk nog nooit in een onredelijke bui meegemaakt.
Voel je niet stom, zorg dat je dochter kan ontspannen en dat jij een paar goede gesprekken kan voeren met je man.
Man is onredelijk, dat moet veranderen. Wat denkt hij daar aan te doen?
En als hij wil dat de ouders 1 blok vormen mag hij ook beloven altijd jouw mening te volgen, tot nu toe hebben jullie nagenoeg altijd zijn mening gevolgd en dat heeft niet tot zo'n gelukkig gezin geleid.
Mocht je man niet openstaan voor psychologische hulp voor zichzelf, maar erop staan dat jij en dochter moeten veranderen, dan weet je gewoon genoeg.
je voelde je stom
maar gelukkig hoef je niet alles te geloven wat je denkt. Adem in adem uit en misschien je draadje een keer rustig terug lezen en dan huisarts loslaten... Is ook maar een mens met een mening (een medische vraag had je immers niet). Jij leeft bij jullie thuis en je dochter ook....
Maar...
Waarom denkt de huisarts überhaupt dat het door de vader komt, tenzij jij dat heel expliciet gezegd hebt? Ik neem toch aan dat je daar voor hulp voor je dochter kwam, in eerste plaats. Wat voor hulp heeft de huisarts aangeraden?
huisarts
Ojee een huisarts die duidelijk geen ervaring heeft met dit soort mensen (als jouw man) en denkt dat het DUS aan jullie beiden (waar twee vechten...) ligt. Ik herken het heel erg. Het punt is dat jij niet ruziet (jij probeert vast alles te sussen en problemen te voorkomen door je aan te passen net als ik), maar tegen zijn stress en ergernis kan je niet op.
Maar je dochter was toch mee naar de huisarts?
Vroeg de huisarts niet aan haar "wat is de reden dat je dat doet?".
En vond de huisarts dat snijden geen punt?
Geen advies?
Of was advies: Geen ruzie maken?
Eigenlijk wel goed.
Want dat "geen ruzie maken" met je man kan je alleen realiseren door ... Te zorgen dat je dochter niet in de buurt van je man is (aangezien er alleen "ruzie" is als hij er is).
Het is hard, maar ook jij weet dat dat de enige optie is. Dus n de vraag: Hoe ga je dat voor komende week realiseren?
Zou je moeder het goed vinden?
Weet ze van het snijden en de urgentie om je dochter niet daar (alleen!) met hem te laten?
Wat gebeurt er met je man als je zegt dat ze daar een weekje blijft logeren? Ben je bang dat hij gaat schreeuwen? Dingen kort en klein slaan? Jou fysiek wat aandoen?
lieve Nina
Lieve Nina, kom dit weekend bij mij. Heb een kamer met twee grote bedden over en een heerlijke tuin. Echt doe het! Ik weet wat je doormaakt en je ziet geen uitweg. Ik bied je even rust en een luisterend oor. Je mag mijn mailadres bij t forumbeheer opvragen.
Doenja
Wat een lief aanbod.
@Nina, wat heb je nodig om in te gaan op zo'n aanbod als van Doenja? (ervan uitgaande dat jij het best zou willen doen, maar niet durft vanwege de gevreesde reactie van je man)
Ik ben bang dat jij te bang bent om op het aanbod in te gaan.
Terwijl ik denk dat het heel goed voor jou zou zijn om dat te doen. Ook al zal je man het raar, vreemd of belachelijk vinden. Who cares?
En geloof me, Doenja snapt jou heel erg goed! Dus die kan vanuit haar eigen ervaringen goed met jou meedenken.
Zo'n arts...
Daar word ik toch wel een beetje verdrietig van. Persoonlijk vind ik het gedrag van Ninaman terreur tegenover zijn vrouw en zeker tegenover zijn kind. Zo erg dat iemand die zou moeten helpen het brengt als 'waar er twee vechten hebben er twee schuld'. Maar persoonlijk heb ik ook vaak gemerkt dat je het niet van deskundigen moet hebben. Zo'n huisarts is geen psycholoog of psychiater en die weten het vaak al niet. Ik denk dat een en ander erg aan voortschrijdend inzicht onderhevig is.
Nina/ Doenja
Zo lief van je Doenja... ik had ook al gedacht aan te bieden dat je dochter hier een paar dagen mocht slapen... te klein huisje voor beiden. En ja je kent me niet.... Maar ik bedenk net iets anders... vanaf vrijdag over een week krijg ik de sleutel van huisje van een vriendin die met vakantie is. Als ik het uitleg mogen jullie daar vast ook een weekje in... of een weekendje. Het is een lief huisje met een tuintje en een kat in het westen van Nederland. Heerlijk om uit te rusten maar zoon en ik zouden jullie ook heel graag onze stad en omgeving laten zien, tripjes maken naar het strand, musea, theater etc.
Dan zou je dus wel een weekje vrij moeten nemen (maar in het weekend vanaf de 22e kan ook) maar komen jullie wel tot rust.
Voel maar even
Ik denk steeds aan coercive control
AnneJ
Ik heb de indruk dat jij de voorkeur geeft aan dat Nina zich moet opofferen in het belang van haar dochter door bij haar man te blijven. Liever bij deze man blijven en het toezicht houden, dan scheiden en co-ouderschap.Of zie ik dat verkeerd?
Nee Kaaskopje
Dat soort keuzes zijn voor Nina zelf. Dat kan niemand voor haar maken.
Olie op het vuur
‘Ik ben bang dat jij te bang bent om op het aanbod in te gaan.
Terwijl ik denk dat het heel goed voor jou zou zijn om dat te doen. Ook al zal je man het raar, vreemd of belachelijk vinden. Who cares?’
Logeren:
Zou haar man dan niet willen weten waar ze verblijven? Een weekje bij oma is nog niet zo raar, maar een weekje bij mensen die hij niet kent, kan exploderen als olie op het vuur. Ik denk dat Nina hem niet kan verzwijgen hoe ze die onbekende mensen heeft leren kennen, nl via OO.
Zo komt hij ook snel erachter hoe zijn vrouw over hem schrijft. Hij heeft zich al negatief uitgelaten over het feit dat dochter met mentor over hem klaagde.
Kan je nagaan als hij er achter komt hoe een landelijk forum over hem schrijft.
Een week is zo voorbij, Nina moet ook nog terug omdat ze nog geen ander adres heeft.
Het aanbod is lief bedoeld maar ik denk dat de dochter beter een paar weken bij oma kan logeren, zodat Nina en haar man belangrijke zaken kunnen oppakken.
Het is ook moeilijk te communiceren over gedrag van elkaar als kinderen het ook kunnen horen.
De huisarts:
Het is moeilijk om tijdens een consult een huisarts een juist beeld te krijgen van een crisis. De echtgenoot is docent, dan is het voor een huisarts moeilijk te geloven dat zijn vrouw te maken heeft met een ‘narcist’. Daarvoor bevindt hij zich te veel in een sociale omgeving met veel collega’s en nog meer leerlingen.
De mentor en die andere dame die hem wel door had, kunnen je meer adviseren.
Ondertussen vraag ik mij wel af of VT ook wordt ingeseind, door wie en wanneer.
Pas dus op aan wie je wat vertelt. Houdt je dochter in de luwte.
Eerst moeten er wat veranderingen komen.
maar Flanagan
waar moeten die veranderingen dan vandaan komen? Zoals jij het stelt blijft ze in de tang van zijn construct. Ik ben wel met je eens dat weggaan als ze echt langdurig zicht heeft op een verblijfplaats beter is hoor. Het bevreemdt wat je over deze situatie zegt
En zoals je over die arts schrijft: het is zoals toen ik bij een opvanghuis van mishandelde vrouwen vaak hoorde als wij voorlichting over mishandeling ging geven: maar manlief is toch gerespecteerd, is het niet gewoon echtelijke ruzie? Eerder schreef ja al dat dochter (11 jaar oud) toch ook een puber is en wel niet makkelijk zal zijn met haar weerwoordjes. Het meisje wordt mishandeld en snijdt zich!
AnneJ
Uiteraard zijn dat keuzes voor Nina zelf, maar mijn indruk is dat je haar wel die kant op adviseert.
Vreselijk zulke huisartsen
De echtgenoot is docent, dan is het voor een huisarts moeilijk te geloven dat zijn vrouw te maken heeft met een ‘narcist’. ===
Als er andere huisartsen in de omgeving zijn, zou dit gedrag goed zijn voor een overstap naar een andere huisarts. Dat heeft mijn dochter ook gedaan toen de oude, daar zitten wij nog wel bij, meende dat iemand met haar schoolniveau geen add kon hebben. Hij vond het raar om haar daarvoor door te verwijzen, maar heeft dat wel gedaan. Dochter wilde niet meer naar hem toe. Ik constateer af en toe ook dat hij wat wonderlijke ideeën heeft, maar zolang ze niet regelrecht tot rampen leiden, waag ik het er nog maar op 
.
ja Kaaskopje
flanagan : De echtgenoot is docent, dan is het voor een huisarts moeilijk te geloven dat zijn vrouw te maken heeft met een ‘narcist’. ==="
Okay, maar wat is je idee over narcisten dan? De president van het meest invloedrijke land terwijl wereld is narcist. (volgens deskundigen) . Er zijn artsen die narcist zijn, wetenschappers, kerkleiders, wereldleiders, maar een docent kan geen narcist zijn?
Nou denk ik wel dat het te veel van huisartsen gevraagd is situaties op de juiste merites te beoordelen. Maar je onthouden van commentaar en doorverwijzen naar de juiste mensen/ instanties zou dan op zijn plaats zijn.
Een huisarts is een generalist op medisch dus fysiek gebied. Niet meer dan dat. Maar een praktijkondersteuner met een gedegen kennis van de sociale kaart kan natuurlijk heel nuttig zijn
Mari,
Goed mogelijk dat Nina en haar man voor een paar stevige discussies staan. Alleen zijn die noodzakelijk. Belangrijk dat Nina dat voor ogen houdt voor een blijvende verandering. Ook belangrijk dat hun kind daarvan geen getuige is.
Als Nina dat eng of moeilijk vindt deze autoritaire man te spreken, zal ze toch hulp van haar familie moeten inschakelen.