Eventjes graag jullie mening aub...

Ben ik de enige

die toch steeds even kijkt of Nina een berichtje heeft achtergelaten?

Nee hoor Krisje

Ik ook ook al neem ik niet echt deel aan dit gesprek, houd het mij toch bezig. Ik heb zelfs vannacht gekeken toen ik even wakker was.

Ik ook

..

Ik ook.

ook

yep ik ook

hoop toch iets van nina te horen

Nog een meelezer

... die meeleeft en telkens kijkt of er al nieuws is van Nina zelf. Ik maak me zorgen.

Weer niet

Dan zijn er nieuwe berichten en dan denk ik, zou het Nina zijn?
Weer niet! Ik ben ongerust.

Uitwerktijd

Niet zo gek hoor. Nina heeft ook gewoon tijd nodig om alles te laten bezinken en knopen door te hakken. Of door te gaan op dezelfde voet. In beide gevallen kan het zijn dat ze niet per se het zelfvertrouwen heeft om dat hier te melden. Vanwege de begrijpelijke betrokkenheid hier met zon naar verhaal. Maar, zeker op afstand, kunnen we dat echt niet voor haar oplossen.
Dat zal ze zelf moeten doen. En dat kost echt wel wat uitwerktijd.
Hopelijk horen we nog van haar.

ja en wat we ook moeten bedenken...

het is weekend en eerder zei Nina dat ze dit draadje op haar werk las. Het is wellicht te lastig of gevaarlijk om het thuis te doen

en wat ik me ook kan voorstellen

is dat Nina misschien uiteindelijk nog steeds niets ondernomen heeft en met dat verhaal niet goed aan durft te komen...

re: juf Ank

Ja dat kan maar dan wil ik even voor mijzelf spreken:
Nina maakt niet uit dat het nog niet lukt om stappen te ondernemen (ja wel voor je dochter natuurlijk en dat vind ik ook zorgelijk maar ik begrijp je positie van murw zijn en verlamming) ik heb in deze heel veel geduld en je mag altijd tegen me aan praten.

Naar haar moeder

Ik vermoed dat Nina en haar dochter zijn bijtanken bij haar moeder om zo even tot rust te komen.

Juf Ank

Ik snap waarom je deze nick gekozen hebt, maar een moderne juf zou moeten begrijpen, dat zo'n opmerking iemand nog verder in de schulp doet kruipen.

Nina

Ook ik lees al langer mee en zie bij jou dat er ook angst ligt in de gevolgen van een scheiding (met bijkomende omgang)

Mag ik je gerust stellen, de rechter zal in zien dat omgang niet in het belang van je dochter is, dus dat zal sowieso op een laag pitje staan. Vraag aan je CLB begeleider, de juf van je dochter etc. om evt. in de rechtbank verklaringen af te leggen omtrent het gedrag van je man. Als er toch omgang komt, zal dit ook onder begeleiding kunnen. Daar hoef je je dus geen zorgen om te maken.

Verder wil ik nog wat zeggen als een dochter die precies zo'n vader had. Toen ik 11 was (en jonger) haatte ik mijn vader. Tot dan toe bleef het altijd bij lichte klappen en geestelijke mishandeling. Toen ik naar het middelbaar ging werd ik mondiger. Mijn vader ging over op fysiek geweld - letterlijk boven op me springen en slaan - Dit gedrag kan dus verder escaleren, want het ging mijn vader - en jouw man - om controle en macht.

Mijn moeder sprong in dit soort situaties altijd bij, ze smeekte hem te stoppen. Alleen als ze ons dan op bed bracht, praatte ze het weer goed. (Zonder dat mijn vader daar op aandrong) Als we iets tegen anderen zeiden praatte ze dit goed, we waren puberaal, we overdreven etc. Dit maakte mij van binnen kapot, ze geloofde mij eerst wel, maar koos later toch weer voor hem. Door deze twijfel kreeg ik steeds meer een hekel aan mijn moeder en aan mijzelf. Mijn moeder die elke keer weer voor hem opkwam (en komt) als hij zich verschrikkelijk gedraagden ik vroeg me af of ik toch echt wel alles goed had gedaan, ik werd er zelfs suïcidaal van. We keken allemaal enorm op als vader weer thuis kwam, want zou hij wel een goed humeur hebben? Hij had ook echt wel goede momenten, die ik - zelfs nu - liever voor me zag. De omgang tussen ons gaat nu ook beter omdat de tijd waarin we elkaar zien korter is.
Maar laten we niet vergeten dat ik het contact liever niet had, ware het niet dat hij weet waar ik woon en ik bang ben dat hij mij wat zal aandoen als ik geen contact wil. Verder is de band met mijn moeder waardeloos. Ze kruipt constant in een slachtofferrol. Waar ik me nog het meest aan erger is het feit dat ze de ernst van de situatie al enkele jaren weet, maar mij - en mijn broertjes nog steeds - in die situatie hield.

Ik had - en heb - er best begrip voor dat mijn moeder de eerste jaren voor hem koos. Maar dat mijn moeder na jaren bewustzijn niks deed, ook niet bij gebroken botten - of in jou geval zelfbeschadiging - dat kan ik haar niet vergeven. Dat ons contact verder om mij wel kan stoppen ligt aan haar persoonlijkheid - slachtoffer/narcisme - Ik denk dat ook zij een stoornis heeft waarbij ze het heerlijk vind om de redder te zijn voor haar kinderen, die compleet afhankelijk zijn van haar en ook dat ze het heerlijk vind om slachtofferrol te spelen voor aandacht.
Deze vorm van eens stoornis is ook al eens geopperd door VeiligThuis, leraren en collega's en de huisarts, maar zoals eerder gezegd kan je iemand niet laten diagnosticeren.

Om tot mijn punt te komen, je man doet mij denken aan mijn vader -waarbij nooit iets goed kan- en mijn moeder -die ons met haar emoties (tranen) manipuleerde om haar kant te kiezen-, wat leidt tot een zeer gevaarlijke combinatie.

Ik geloof je ook best wel, want om - als kind van mijn ouders maar ook al 18 jaar en zelfstandig - uit zo'n situatie weg te komen was moeilijk. Omgang heb ik ook nog uit angst. Maar ik heb mezelf uit het directe gevaar gehaald. Doe dit ook, alsjeblieft!

Zorg er voor dat je de eerste stappen neemt om weg te gaan. Een aparte bankrekening, een plek om te slapen - je moeder? - en een vluchttas met alle waardevolle, onvervangbare spullen. Mijd de confrontatie met je man, want die manipuleert je toch. Wees niet bang voor evt. omgang, want mij leert de ervaring dat korte periodes makkelijker zijn vol te houden dan de continue dreiging. Als er omgang word toegekend trouwens en omgang kan ook nog onder toezicht. Verder mag in NL het kind vanaf 12 jaar zelf de omgang bepalen.

Zorg ervoor dat jouw dochter niet een hekel aan je krijgt omdat je niks veranderd aan de situatie. Maak je geen zorgen, dit komt niet op een half jaar meer of minder aan. Wel op een hele jeugd, maar die duurt nog zo'n zeven jaar. Niet wat je wil horen, maar de harde woorden zullen uitgeschreven moeten worden. Haar steunen doe je door hem te verlaten.

Ik zou graag willen schrijven dat je hier in je vakantie mag uitblazen, Friesland, lekker ver weg van alle ellende. Helaas heb ik geen slaapkamers oid. over, maar mocht je willen kun je hier altijd een dagje komen (of meerdere) als je ergens anders kunt overnachten. (Het aanbod voelt zo klein, maar ik wil dat je weet dat je ergens terecht kunt) Je dochter is ook altijd welkom om te praten via e-mail of WhatsApp of iets dergelijks. Dat ze weet dat ze niet de enigste is die zo'n vader heeft

Sorry voor het lange verhaal, ik hoop dat je wat herkenning vind en realiseert dat jij hier niet de sculd draagt.

Veel sterkte in ieder geval.

Ik leef nog

Hallo

bedankt voor jullie bezorgde reacties.
we hebben donderdagavond gepraat, of we misschien konden kijken of we het konden oplossen voor ons 3, we geven onszelf een deadline tot eind augustus. Is het dan voor niemand beter, dan stoppen we er definitief mee.
MAAR... ik denk niet dat we dat zullen halen. Hij doet zijn best, maar komt dan weer uit de hoek met rare opmerkingen. Gisterenavond voor we gingen slapen vroeg hij me: 'beloof je me dat je telkens 100% achter me zal staan en me te steunen bij om het even wat ik zeg tegen dochter?' Ik zei: 'nee dat kan ik absoluut niet beloven'. Teleurstelling bij hem... Hij dwingt me te kiezen tussen hem en haar. Hij zei dat hij vele andere koppels kent die altijd 100% kiezen voor wat partner zegt/doet. Ik zei, wel dan ben ik een uitzondering. Die vraag stelde ik vandaag ook aan dame bij CAW en ze zei dat dit absoluut niet waar is, elkeen heeft het recht op een mening. Ik zie ook aan dochter dat zij dit niet wilt.
een dom voorbeeld, we hadden gisteren milkshake gemaakt, bij dochter zat nog een dikke brok ijs in en ze slurpte om dit te kunnen opdrinken. Vader vroeg of ze aub wilde ophouden met slurpen en te wachten tot ijs gesmolten was. Ze stopte. 5 minuten later slurpte ze opnieuw en vader zei 'ik had je toch gevraagd ermee te stoppen,' Dan vind ik, mag zij dan helemaal niet zelf bepalen wanneer ze denkt dat het ijs gesmolten is? Dame van CAW zegt dat ze zich niet kan ontplooien als hij de dingen steeds voor haar blijft bepalen.

Ik hou me alweer vast aan jullie mogelijke boze reacties... maar ach, dat kan er nog wel bij :-(

Pfieieuw

Blij iets van je te horen.

Zeker!

Nina, goed dat je tegen hem in ging, en niet hebt beloofd dat je altijd achter hem zal staan. Hopelijk lukt het je om hem duidelijk te maken dat er iets heel erg scheef zit, en ziet hij zelf in dat hij hulp nodig heeft.

Maar ik wil je wel aanraden niet tot eind augustus te wachten met stappen zetten. Je kunt best je man tijd gunnen om te kijken of hij kan en wil veranderen, maar ik zou er niet op rekenen. Dus ga nu toch alvast aan de slag met wat hierboven allemaal al aan tips is gegeven. Schrijf je in voor een huurwoning. Regel eigen inkomen op een eigen bankrekening. Zorg voor een vluchtkoffer, zet desnoods al iets bij je moeder. Je kunt ook best je dochter alvast uit de situatie halen. Rustiger voor iedereen. Doe dat! Gun je dochter een paar dagen ontspanning bij een vriendinnetje of je moeder. Echt, we kunnen het hier niet vaak genoeg zeggen!! Neem alvast contact op met een advocaat of mediator en zorg dat jij helder hebt welke stappen je kan en moet zetten voor een scheiding.

Sterkte!

ahem

"Hij zei dat hij vele andere koppels kent die altijd 100% kiezen voor wat partner zegt/doet."

Nou ja, die koppels bestaan. Daar lees je in dit draadje ook over. Dat zijn die koppels van wie de volwassen kinderen inmiddels het contact tot het absolute minimum hebben teruggebracht

Heb je het nog over mogelijke hulpverlening gehad? Als jullie het echt een kans willen geven denk ik dat dat wel zinvol is, eerlijk gezegd.

Overigens zou ik inderdaad ondertussen wel doorgaan met voorbereidingen voor een vertrek. Mocht alles toch nog goed komen, dan is die vluchtkoffer ook zo weer uitgepakt.

groeten,

Temet

overigens

Je zou natuurlijk kunnen opperen dat hij in het vervolg altijd 100% achter jou staat en jou steunt in alles wat je doet, als eenheid is wat hij zo vreselijk graag wil

Groeten,

Temet

Kamp? Logeren bij opa en oma? Slaapfeestje?

Is er misschien een (desnoods educatief) kamp waar je dochter een weekje vakantie kan vieren? Een logeerpartijtje bij opa en oma is ook zeer geaccepteerd. Desnoods organiseer je een slaapfeestje met haar vriendinnen...
En jij, kun jij een dagje of twee met vriendinnen op stap? Of gewoon eens samen uitgebreid thee drinken?
En hij, is er iets sportiefs wat hij leuk vindt en waarmee hij een paar dagen in een andere omgeving zit?

Op die manier ben je er alle drie even uit en kun je ontspannen. Dan is het makkelijker om problemen te zien en aan te pakken.

Hij doet zijn best"

Ik denk dat dat effectbejag is. Zodra hij het gevoel heeft dat je weer volledig in zijn invloedssfeer bent, laat hij dat varen, is mijn vermoeden. Ik zou oppassen hem te veel het voordeel van de twijfel te geven... dat wachten op een keer ten goede gaat wel van de goede tijd met je dochter af die je zou kunnen hebben.
Lees die lijst nog eens over die ik eerder gaf, https://www.psychologytoday.com/us/blog/the-legacy-distorted-love/201412/checklist-is-your-partner-narcissist

Het gaat er niet om je partner een diagnose te geven, dat kan ook niet hiermee. Het gaat er om jou te laten zien, dat als je veel van de antwoorden bevestigend kan beantwoorden, dat je met iemand van doen hebt waarbij de normale wetten van empathie en wederkerigheid niet gelden maar die alles zal doen om zijn opgebouwde construct van overleven via controle en machtsuitoefening te handhaven. Ook even zijn best doen.

tegen hem ingaan

dat zou ik juist niet doen. Ik zou ' grey rock' gaan: een beetje de kerk in het midden houden, meebewegen met een soort algemene uitspraken (ja dat houd je ergens toch, we zien wel, we moeten maar even kijken hoe het loopt) . Van tegen hem in gaan raakt hij misschien meer van slag en in paniek. Ik zou dingen van mij af laten glijden maar intussen mijn vertrek voorbereiden en het dan in een keer uitvoeren.

Ik denk serieus dat je moet ophouden hem als een normaal functionerend individu te zien. Ik zeg niet dat hij een slecht mens is, maar ik denk dat hij een ziek mens is waartegen je je dochter en jezelf moet beschermen.

"hij doet zijn best 2"

Het kan effectbejag zijn. Maar het kan ook dat hij het meent, en echt wil. Het is alleen wel de vraag of hij het kan.

Welk van de twee scenario's de juiste is, is op dit moment niet de grootste zorg. De vraag is: gaat er iets veranderen. Ik denk dat de kans dat dat lukt zonder hulp van buiten erg klein is. Vandaar mijn vraag of er hulp gezocht wordt. Ik denk dat Nina dat zou moeten voorstellen. De kans dat haar man het afwijst lijkt me dan trouwens groot, maar wie weet...

Ik blijf steeds maar het idee houden dat de man van Nina vooral heel bang is dat alles om hem heen in elkaar valt, en nu aan de ene kant wanhopig belooft dat er dingen gaan veranderen en aan de andere kant steeds maar weer probeert haar te laten zeggen dat er niets hoeft te veranderen.

Groeten,

Temet

Dus

Het meisje is twee maanden lang dag en nacht bij haar vader? Ook hele dagen alleen, als Nina moet werken? Wat zal er na deze vakantie nog van haar over zijn?

Temet

Ja in grote lijnen met je eens. Waar het mij om gaat, is dat je niet moet uitstellen op basis van zijn gedrag nu. Als hij het echt meent, meent hij het ook nog als Nina met dochter een paar maandjes op haar zelf is geweest. Als hij het echt meent kan zij alles doen wat ze wil, zonder dat het een drama en manipulatie en vinger wijzen wordt. En dochter ook. Zo niet, en dat is al ruim gebleken: boeltje pakken weg. Gewoon voor de veiligheid. En dat kan ook tijdelijk zijn.