Buitenechtelijke relatie

Moederziel

Als ik zeg dat Wanderlust best een serie is om eens te bekijken, dan suggereer je dat ik dit vanuit mijn veilige gezellige omgeving als een romantische komedie kan beschouwen, terwijl jullie de harde werkelijkheid meemaken.

Truus

Dat feestje waarover jij schrijft, daarop waren mijn kinderen niet uitgenodigd. Dus waartegen moest ik ze volgens jou beschermen? Ik denk dat je niet alles hebt begrepen.

Ik vertel(de) hier inderdaad niet alles, omdat ik in wat ik wel schreef vaak al als fantast werd weggezet. Geeft niet, ik heb zelf vaak ook nauwelijks geloofd wat er allemaal gebeurde. Het zou een hele foute B-film zijn en de meeste mensen zijn wantrouwend te geloven wat ze zich zelf niet kunnen voorstellen.

Zelda

Misschien lees je wel goed Ik vind het ook lastig te rijmen en die innerlijke strijd tussen ongeloof over wat hij doet en heeft gedaan en mijn (vroegere) gevoelens voor hem, is soms groot. Ik schrijf dus niet alleen tegenstrijdig, maar voel ook tegenstrijdig.

Maar ik vind hem niet schuldig, maar wel verantwoordelijk. Het is niet zo zwart-wit als velen hier (en tv-makers op Netflix) willen doen geloven.

Alkes

Nou, dat vind ik best een knappe conclusie. Ik suggereerde niets, ik vind de serie alleen focussen op seks als drive voor je relatie. Dat bagatelliseert volgens mij de dynamiek van een diepe intieme liefdesrelatie waarin seks (of gebrek daaraan) maar een schakeltje is. Mijn mening hoor, vast niet voor iedereen.
Ik vond de serie daarom wat eendimensionaal.

Wanderlust

Kwam mevr H ook mee aanzetten. Best aardig tot nu toe.

Series

Even o.t. over de series: Ik vind 'The Affair' een vreselijke B-serie, en de personages tenenkrommend....
Wat ik echt een goede serie vind over overspel is Doctor Foster, te zien op Netflix. Met name seizoen 1.
Wanderlust ga ik nog kijken, ben benieuwd!

Ad Hombre

Misschien probeert ze je iets duidelijk te maken

Dr Foster vond ik weer tenenkrommend vanwege het afschuwelijk ge-jojo met dat arme puberkind en het wel heel erg dik opgelegde narcisme van de ex-dr foster-man. Zo zie je maar, iedere z'n voorkeur....

moederziel

"Misschien probeert ze je iets duidelijk te maken"

Dat heb ik niet door want ik ben natuurlijk een man...

Hahaha

Zeker ieder z'n voorkeur. Ik vond seizoen 2 van Dr. Foster ook niet al te sterk, maar seizoen 1 wel.

En ja, ik had zelf ook het gevoel in een dramatisch foute B- serie terecht te zijn gekomen. Gelukkig is mijn leven nu weer op A-level :-)

Moederziel

"Mijn felheid in dit draadje richt zich op het claimen van een ‘aandeel’ van bedrogen liefdespartners. Dat is bullshit, en het is handig dat affaire-partners dat beseffen."

Dat is natuurlijk je goed recht om deze mening te hebben. Dat maakt het nog geen waarheid. Net zoals mijn mening geen waarheid is.

Allemaal tegeltjeswijsheden en uitspraken "Blaming the victim" is alleen maar verschuilen achter holle spreuken. Zo ken ik er nog wel een paar "It takes two to Tango" ....

Wat ik al per abuis in ander draadjes schreef. Veel dames verschuilen zich achter uitspraken of publicaties zonder maar naar eigen aandeel hoeven te kijken.

Hoe staat jouw vrouw hier eigenlijk in? Wat vindt zij haar eigen aandeel in het feit dat jij vreemdging?

Je vergist je schromelijk. Maar je vasthoudendheid aan je eigen plaatje verklaart wel veel van je gedrag.
Intussen prijs ik mezelf gelukkig dat ik nooit schade heb hoeven toebrengen aan wie mij lief was. En dat verklaart veel van mijn gedrag.

zwart wit

Veel van de discussies zijn hier nogal zwart-wit.
Moederziel: "Intussen prijs ik mezelf gelukkig dat ik nooit schade heb hoeven toebrengen aan wie mij lief was"
Ik zou dat niet zo hard durven zeggen. ik heb fouten gemaakt in mijn relatie, mijn ex ook, we hebben elkaar daar beiden schade toegebracht. En geen van ons beiden is vreemdgegaan. Maar misschien zien jullie alleen vreemdgaan als schade toe brengen.

Eigen aandeel

Ik krijg het idee dat jij sterk vasthoudt aan dat er geen rechtvaardiging is voor het verraad van het vreemdgaan. Als je dat in een groter verband ziet zou dat bijvoorbeeld kunnen zijn weinig intimiteit, veel ruzie, je niet gehoord en gezien voelen, geen verbinding door het ieder leiden van een eigen leven. Natuurlijk is het netter om je grieven met je partner te delen, dat komt voor rekening van de vreemdganger, maar de bedrogene is evengoed verantwoordelijk voor het laten versloffen van de relatie of zijn eigen belangen voorop stellen, of welk gebrek dan ook in de interactie tussen de partners.
Of had jij in de periode voorafgaand aan de affaire graag jouw eigen partner geweest?

Mari

Ja die heeft ook haar eigen aandeel opgepakt en is er mee aan de slag gegaan.

Moederziel

"Maar je vasthoudendheid aan je eigen plaatje verklaart wel veel van je gedrag"

Houden we niet beiden vast aan ons eigen plaatje?

"Ja die heeft ook haar eigen aandeel opgepakt en is er mee aan de slag gegaan."

Maar hoe dan? Jullie hebben toch nog steeds geen intimiteit? (begrijp dat het een wat vrije vraag is maar wellicht is het antwoord nuttig voor iedereen die wil voorkomen dat haar huwelijk 'versloft')

Moederziel

Verder vind ik dat je weinig ruimte laat voor de mening van anderen. Ik hoop dat je zo je man nooit zoveel ruimte hebt afgepakt als in de discussies hier.
Dan begrijp ik de actie van je man ook wel, ware niet dat het niet goed is op de manier waarop.

Ik kan me namelijk goed voorstellen, afgaande op de postings die je hier geplaatst hebt, dat je man soms zijn kanttekeningen bij zaken gezet heeft.
En hoop dan maar dat je wat flexibeler in je opstelling was dan hoe je je hier uit.

Mari

Heel simpel:

Voordat intimiteit weer terug is moet er nog al wel wat gebeuren. Vertrouwen en weer opbouwen van de relatie.
Het is niet zo dat na het 'herenigen' we weer de koffer in duiken. Voor dat traject is meer tijd nodig.

tja, Je schrijft:
"Voordat intimiteit weer terug is moet er nog al wel wat gebeuren. Vertrouwen en weer opbouwen van de relatie.
Het is niet zo dat na het 'herenigen' we weer de koffer in duiken. Voor dat traject is meer tijd nodig."

Tja je blijft weinig specifiek.

Maar het zou dus evengoed kunnen zijn dat dat opbouwen van die intimiteit niet lukt. Gewoon door alles wat er gebeurd is (en dan heb ik het ook over de tijd vóór het vreemdgaan, dus aan beide kanten maar ook het vreemdgaan zelf lijkt me niet direct een incentive voor nieuw op te bouwen vertrouwen). Ik weet van mensen hier op het forum waarbij het vreemdgaan juist een wake up call was voor de partner en dat de intimiteit weer opgepakt werd. maar ik kan me ook voorstellen dat lang ingedutte intimiteit gewoon niet meer goed komt. Ook in mijn relaties (waarbij ik niet degene was die indutte overigens
Ik zou het als jouw vrouw zijnde het best als een zwaard van Damocles voelen: als we niet gaan vrijen, gaat hij weer vreemd.

Mari

"Maar het zou dus evengoed kunnen zijn dat dat opbouwen van die intimiteit niet lukt. Gewoon door alles wat er gebeurd is (en dan heb ik het ook over de tijd vóór het vreemdgaan, dus aan beide kanten maar ook het vreemdgaan zelf lijkt me niet direct een incentive voor nieuw op te bouwen vertrouwen). "

Dat klopt inderdaad. Dat houden we ook rekening mee. Maar dat staat de opbouw niet in de weg.
En zoals vele 'heropbouwers' aangeven, soms is het leven bij de dag/maand.
Het is nog steeds geen garantie dat alles goed blijft gaan.

"Ik zou het als jouw vrouw zijnde het best als een zwaard van Damocles voelen: als we niet gaan vrijen, gaat hij weer vreemd"

Laat ik zo zeggen, zo denkt ze niet... en zo denk ik ook zeker niet. Maar het kan best zo zijn dat het in het uiteindelijk resultaat wel van belang is.
Maar een vrouw die het tegen haar zin in 'doet', is snel op te merken. Dan hebben we nog wel een gesprekje te gaan.

hmmmm

"begrijp dat het een wat vrije vraag is maar wellicht is het antwoord nuttig voor iedereen die wil voorkomen dat haar huwelijk 'versloft')'

Helaas ik ben geen dr Phill.

Ik kan alleen aangeven hoe ik het zie en wat mijn ervaring is. En is zeker niet representatief voor alle mannen/vrouwen.

Denk dat relatie van JJ hier ook wel een voorbeeld van is.

Aandeel

Man, begrijp ik het goed dat jouw mening is dat je vrouw een aandeel heeft in het feit dat jij vreemdging?

'Verder vind ik dat je weinig ruimte laat voor de mening van anderen. Ik hoop dat je zo je man nooit zoveel ruimte hebt afgepakt als in de discussies hier.
Dan begrijp ik de actie van je man ook wel, ware niet dat het niet goed is op de manier waarop.
Ik kan me namelijk goed voorstellen, afgaande op de postings die je hier geplaatst hebt, dat je man soms zijn kanttekeningen bij zaken gezet heeft.
En hoop dan maar dat je wat flexibeler in je opstelling was dan hoe je je hier uit.'

Is dit jouw manier van vertellen dat het mijn eigen schuld is dat mijn ex-partner vreemdging? Dat 'eigen aandeel' van mij?

Om je een antwoord te geven op je insinuatie: nee, je hebt ongelijk. We hadden een fijne en gelijkwaardige relatie met ruimte en respect. Tot hij vreemdging.
Mijn ex-partner is een stevige persoonlijkheid. Steviger dan ik. Die liet zich niet ondersneeuwen. Des te idioter dat hij nu rent voor de eerste de beste burgertrut die zich aanbood.
Maar dat is mijn mening, geen waarheid als een koe

Cirkeltjes

We draaien hier steeds weer in cirkeltjes. Blijkbaar moet er ergens een aanleiding in de bedrogen partner gevonden worden als excuus om de relatie op te blazen door seks te hebben/relatie aan te gaan met een ander.
Truus stelt een mooie vraag: Had jij voor het vreemdgaan zelf je eigen partner willen zijn?
Ik heb daar veel over nagedacht toen het net gebeurde. Ik rekende het mezelf 100% aan dat de man waar ik van hield een relatie bleek te hebben met een ander. Ik was tekortgeschoten, ik had liever moeten zijn, slanker, betere seks moeten leveren, harder mn best moeten doen. Ik had gefaald als zijn vrouw. Dat heeft me een diepe crisis gebracht. Maar tijdens de sessies met mijn psycholoog reconstrueerde een ander beeld. Ik heb er helemaal geen invloed op gehad. Ik had mijn man graag gegeven wat hij wenste, en graag aangegeven wat ik wenste, maar ik had geen flauw idee dat hij iets miste. En wat hij bleek te missen, daar kon ik niet aan voldoen. Dat is zijn onrust, zijn zoektocht, zonder mij of onze kinderen.
Waar ik mijn ex-partner verantwoordelijk voor houd, is niet dat hij blijkbaar nu iets anders wil in het leven. Dat is zijn goed recht, vanzelfsprekend. Het is de vernietigende wijze waarop hij zich een weg naar de uitgang heeft gebaand. Dat hoeft niet zo. Dat mág niet zo, omdat je anderen daar grote schade mee toebrengt. Ik heb het dan over leugens, financiële dwang, agressie, vervreemding van de kinderen en in alles voorrang geven aan zijn eigen belang en comfort.

Ik stel mezelf weleens de vraag: Had ik als ik hem nu zou leren kennen zijn partner willen zijn?
Volmondig nee. Ik vind het een nare man geworden. Maar tegelijk voel ik medelijden met hem.