Best eenzaam ondanks echtgenoot en een paar vriendinnen

Jasmijn

Maar dan ga jij er kennelijk vanuit dat de meesten inderdaad voldoende vrienden hébben. Ik heb één vriendin waar ik weleens wat met onderneem en een redelijk nieuwe vriendin waar ik de regels nog niet volledig van in mijn systeem heb zitten . Ik kan haar nog niet volledig inschatten. Maar dat is in ontwikkeling dus. Met de ene vriendin weet ik onderhand redelijk wat ik aan haar heb (dat mag ook wel na 43 jaar, haha), maar ik word soms toch nog verrast met iets wat ik niet wist. Ik ging ook in toenemende mate met een zus op pad, maar sinds zij weer een relatie heeft, is dat zo goed als over en dat vind ik ook erg jammer. Spreek ik iets af dan zijn we altijd met ons drieën. Leuke man, echt waar, maar soms wil je gewoon niet met drie. Alleen als we gaan dansen wil hij niet mee, met geen paard de dansvloer op te trekken. Dat is in mijn voordeel. Maar het komt er dus op neer dat als ik ergens zin in heb om te doen, ik afhankelijk ben van mensen die zo hun eigen eigenaardigheden hebben waardoor het maar de vraag is of ze mee kunnen en willen. Er is niet altijd zomaar iemand beschikbaar. Dat hoeft ook niet klokje rond, maar iets rianter in dat soort contacten zou ik wel willen zitten. En dan ook nog mensen waar je je volledig bij thuis kunt voelen. Lastig dus .

Kyana

Het is waar dat je je energie in activiteiten moet steken om zelf meer contacten te kunnen krijgen. Maar juist dat gaat niet iedereen even soepel af. Ik heb er op zich geen moeite mee, ik heb nooit totaal zonder leuke contacten gezeten op school, werk, of iets dergelijks. Maar niet iedereen heeft die vaardigheid of mogelijkheid om dat voor elkaar te krijgen.

Vrienden verdwijnen ook weer

Ik ben ver weg van mijn geboortestreek en studiestad verhuisd. Ik ben dan ook nog eens iemand die maar een paar echt goede vriendinnen tegelijk kan hebben (naast een flinke groep kennissen natuurlijk). In het laatste jaar zijn twee van mijn beste vriendinnen geëmigreerd. Ik heb dus echt behoefte aan nieuwe goede vriendinnen en dat heb je op deze leeftijd niet zomaar voor elkaar. Ik ben aan het kijken welke kennissen voor een upgrade in aanmerking komen ;-), maar de meesten hebben inderdaad weinig tijd.

Gebruiksaanwijzing

Dat sommige mensen een gebruiksaanwijzing hebben, maakt het nog iets ingewikkelder. Ik lijk er een fijne neus voor te hebben 😅.

Lanza #48

Zoiets is een probleem als iemand het als probleem ervaart.

Er waren tijden in mijn leven dat ik echt genoeg had aan de vrienden die ik/die we hadden. Maar de tijden zijn veranderd: vriendschappen zijn veranderd of verwaterd. Of verbroken door de dood. Dus ja, ik mis vrienden. Mijn vriendinnen vooral. Nieuwe vriendschappen lijken moeilijker te sluiten omdat veel leeftijdgenoten meer gesetteld zijn en een vaste vriendenkring hebben.

een afspraak

Hoi Kaaskopje,

Dus een afspraak op een dag maakt voor jou al dat je de rest van de dag niets kunt ondernemen, zelfs geen boodschappen doen. Ook heb je het liefst dat vrienden om de hoek wonen, want als je moet reizen dan word je een beetje "lui".
Als ik op deze manier te werk zou gaan dan zou ik echt nooit meer iemand spreken. Om mijn vriendinnen te zien reis ik soms het halve land door, en zij ook vanuit een andere richting. We kiezen meest een bestemming ergens in het midden en komen dan uit in een stad die we nog niet echt kennen, wat dan weer een leuke bijkomstigheid is. Deze ver-weg-vrienden en vriendinnen zie ik niet zo vaak, meest een of twee keer per jaar. Het kost dan ook een hele dag aan tijd, en daarbovenop nog eens een aardig bedrag aan koffie, lunch en nog iets drinken want we hoppen vooral in de winter van koffietent naar lunchtent en dan naar nog drankje om af te sluiten;
In mijn woonplaats heb ik best veel mensen leren kennen toen de kinderen op de basisschool zaten. Dat waren leuke contacten maar daar is veel van verwaterd want dat waren meer kennissen dan echte vrienden.
In mijn wijk heb ik nu nog twee echte vriendinnen. Daar ben ik heel blij mee, maar toch zie ik die ook niet wekelijks. Dat zijn namelijk de drukke types. Daar kun je het best een vaste activiteit mee delen want dan zie je ze regelmatig. Met eentje ga ik sporten dus dat helpt enorm. Kunnen we daarna de Dingen Des Levens doornemen. Met de ander ga ik binnenkort ook weer wekelijks iets ondernemen. Als ik dat niet doe dan gaat deze vriendschap weer veel stroever lopen. Dan komt er weer een hoop ge-app aan te pas voordat er iets gebeurt. Moet er weer met agenda's geschoven worden. Enfin, dat is precies wat ik lastig vind.

Jutta

Boodschappen doen ná een activiteit doe ik wel, maar dat ligt in de route naar huis. Ik ga niet speciaal naar de stad of winkelcentrum voor ik een afspraak heb. Dat voelt als 'teveel'. En ik doe bijvoorbeeld al wel vast een was in de machine, maar die programmeer ik dan voor als ik weer thuis ben. In de tuin werken... liever niet, want daar moet ik vies kunnen worden, dus dan zou ik eerst oude kleren aan moeten, dan omkleden om de deur uit te kunnen gaan. Ná de afspraak doe ik dat met het grootste gemak. Ja best apart misschien. Ik moet dus eerst van de verplichting af om me vrij te kunnen voelen voor nog iets anders.

Dit houdt dus ook in, dat ik juist alle aandacht heb voor afspraken met een vriendin of mijn zus. Een gezellige 'verplichting' (dat voelt niet als zodanig hoor!), waar mijn dag dus ook door bepaald wordt. Ik wil niet gehaast en gestrest ergens aankomen, dus is er minder ruimte voor meer voor die tijd. Dat ik zo ben, weerhoudt me dus niet van het hebben van vriendschappen. Hoe ik het ervaar van anderen, is dat het juist veel ingewikkelder ligt. Ik doe het een of het ander (ietwat zwart/wit gesteld), dan maar niet de was doen, of zoiets. Bij anderen lijkt het wel of alles eerst moet en oh... nu is er geen tijd meer over voor iets leuks, of oh dan ben ik al te moe voor nog iets. Of men maakt zich druk om de dag er ná. (Ik kan niet meer uit, omdat ik de dag erna dan niets meer waard ben, bijvoorbeeld) Terwijl ik denk 'nou én! dan ben ik maar een wrak, maar ik heb dan wel een leuke dag of avond gehad'.

Maar Jutta/Kaaskopje

Soms mankeren mensen iets, autisme, ADHD/ADD, andere psychische en/ of lichamelijke klachten waardoor dat niet meer gaat .
Waardoor 1 afspraak al zo zwaar drukt dat je blokkeert. Waarbij chaos en het overzicht missen zorgen dat je altijd achter de feiten aanvliegt .
Dan raakt je sociale leven invalide, je huishouden is pappen en nathouden en stress viert hoogtij.

Ik ben manisch depressief en heb diverse lichamelijke aandoeningen, waaronder diabetes mellitus ( nog niet onder controle, behandeling volgt nog), een heupafwijking, afwijkende trage schildklier, dubbele hernia na een val 2 jaar geleden waardoor mijn been ook uitvalt en nog wat zaken.
Al zou ik willen, meer dan 1 afspraak per dag, ik kan het niet. Dat hoeft niemand te snappen, enkel te accepteren.

wie staat er hier open voor een nieuwe vriendschap?

Misschien wel een idee om te inventariseren.... ik ben rond de 40 en woon in het midden van het land

Verbinding

Zoals mij is uitgelegd is eenzaamheid een pijn die hoort bij het jezelf niet genoeg verbonden voelen met anderen. In de contacten met anderen wordt die behoefte om die verbinding te voelen, onvoldoende vervuld. Dat verklaart ook waarom mensen met vele contacten zichzelf toch eenzaam kunnen voelen. Daar komt bij dat niet iedereen er voldoende aan heeft om slechts met een enkeling zulk contact te hebben. Een goede relatie zal je meestal niet redden van eenzame gevoelens. In die zin kan het goed zijn dat jij je eenzaam voelt ondanks je relatie, die op zich goed is.

Het kan zinvol zijn om bij jezelf na te gaan welke verbinding je mist. Is die zwarte humor het meest belangrijk? Deel je dat wel met je man? Is er iemand in je huidige kring die 'in de buurt' komt? Kun je bedenken in welk soort gezelschap je gelijkgestemden kunt vinden? Bij een fanclub, of in een theater of filmhuis? Een toneelgroep?

Maar misschien is er ook nog een heel ander 'potje' dat leeggelopen is. Goed om dat voor jezelf te onderzoeken.

Ook kun je van de andere kant eens onderzoeken op welke manier je je met je man verbonden voelt. Wat heeft jullie samengebracht, hoe zijn jullie als ouders en als gezin met elkaar verbonden, wat ontleen je daaraan? En zijn er nog manieren waarop je die verbinding kunt verstevigen? Kun je je aandacht meer vestigen op wat jullie delen?

Het kan overigens ook echt zinvol zijn om nog eens contact te zoeken met die mensen van vroeger. Ik heb dat het afgelopen jaar ook gedaan, om andere redenen en dat heeft mij echt goed gedaan. Alsof ik weer meer 'heel' werd.
Niet dat het contact nu hersteld is, maar de vriendschap of wederzijdse waardering is er nog. Ik heb met vrienden van vroeger nog wel wat contact via Facebook en dat is voor mij ook belangrijk, al is het beperkt.

Ik voel me niet eenzaam, maar ik ben wel altijd degene die contacten weer moet aanzwengelen. Dat geeft heel soms wel dat eenzame gevoel, maar dat duurt gelukkig nooit lang.

Maria

Zet jij ook zelf een oproep? Ik wil wel een keer met je op de koffie. De humor en het theater vind ik goed klinken.
Ik ben (al) 50. In het midden des lands.

Maria

Maria, voor mensen met dezelfde humor moet je denk ik juist naar die theatervoorstellingen gaan die je leuk vindt, desnoods in je uppie, maar daar kan je dan vooraf en naderhand wat contacten leggen. Of op festivals zoals bijvoorbeeld de Parade, daar is ook veel mogelijkheid om tussendoor mensen te leren kennen.

Jasmijn

Ik ben Maria niet, maar ondanks dat ik best sociaal vaardig ben, sla ik bij dat soort gelegenheden dicht. Ik heb het ook bij OO-meetings gehad. Te rumoerig, te donker, te... Zo ben ik normaal niet, maar dan wel. Daarom ga ik liever niet alleen naar een concert, de bioscoop, of het theater in het algemeen. Ook omdat ik het leuk vind om direct met iemand van hetzelfde te genieten. Gedeeld plezier is dubbel plezier .

Wat is een oo-meeting?

Heb ik vaker voorbij zien komen. Ik weet niet wat dat is.

@Bertha50

Dat is een bijeenkomst van deelnemers aan dit forum.

Rode krullenbol,

Dank je wel.

Waar staan de letters oo voor?

snap ik Kaaskopje

Ja dat snap ik wel, ik zou ook niet zo graag alleen gaan, maar zo'n evenement als bijvoorbeeld "de Parade" dat oogt een beetje zoals een braderie. Daar zou ik best alleen naartoe kunnen/durven gaan, juist omdat het dan niet zo opvalt dat je helemaal alleen bent gegaan. Misschien is het ook een kwestie van er aan wennen? De eerste keren zal het best eng zijn denk ik, maar ja, je moet toch iets proberen.

En Bertha50 OO= Ouders Online ;-)

@Bertha50

00 is Ouders Online afgekort. Ouders Online is overigens de naam van de website, waarvan dit forum onderdeel uitmaakt.

Jasmijn

Ja, oefening baart kunst... zou best ook hier voor kunnen opgaan . Ik doe sinds een jaar mijn best om dat iets meer toe te passen op wat meer serieuze activiteiten, maar vermaak alleen opzoeken is nog een dingetje. De serieuze activiteiten zijn uiteindelijk ook sociale bezigheden, omdat je het met anderen samen doet, maar voor vermaak, zoals theater, een museum e.d., of een concert, dat vind ik toch ook wel 'eenzaam' als je dat alleen 'moet' doen. Er zijn zat mensen die dat juist heerlijk vinden, maar ik ben toch echt meer een samen-genieter. Ik heb wat markten betreft ook meer hulp van een ander nodig voor kleine details, dat speelt ook in toenemende mate mee. Ik voel me alleen toch wat verloren en ga al snel weg omdat het zo'n gedoe is.