Thuiszittersdraadje

Oh ja, dat schreeuwen heb ik ook gedaan

maar werkte hier alleen maar averechts.

nog meer herkenning

Ons werd verteld dat we duidelijk zichtbaar een weekschema moesten ophangen met op welke momenten ze naar school moest en wanneer ze sport had e.d.
Dan zou het makkelijker voor haar zijn om ook daadwerkelijk te gaan.
Wat was ze boos, ze was niet achterlijk, als we maar niet dachten dat we dat mochten ophangen.
Thuis was ze boos hè, bij de psycholoog of de mentor zei ze gewoon niets.
Letterlijk, geen woord, helemaal niks.

Mijn dochter is ook een keer naar buiten gegaan met datgene waarmee ze zelfmoord wilde plegen, maar ze heeft wel eerst vrienden geïnformeerd, dus dat leek me eerder een roep om aandacht dan dat ik echt heb gedacht dat ze zelfmoord wilde plegen.
Dat vertelde ze trouwens pas later een keer aan ons. Wij vonden het natuurlijk wel verdacht dat ze ineens naar buiten wilde, dus mijn man is op afstand gaan kijken en ze was daar met een vriend, dus we waren zelfs blij dat ze contact met iemand had gezocht.

Gamen en in bed liggen, dat is ook zo'n beetje waar dochter tussen wisselt. Ik hoop haar morgen zo ver te krijgen dat ze gaat douchen en schone kleren aantrekt, dat is al een heel gedoe tegenwoordig.

Douchen en aankleden

Dat doet zoon hier dus wel. Zeker douchen, dat doet hij het liefst 2 keer per dag. Ik laat het vaak ook maar toe. En daarna kleed hij zich ('s morgens) ook aan. De kleding leg ik meestal nog klaar, maar soms pakt hij ook zelf. Het interesseert hem weinig wat hij draagt. Heeft nooit gevraagd om merkkleding etc.
De herkenning in dit draadje maakt me ook wel verdrietig. Het kan zomaar nog lang gaan duren totdat zoon weer naar school gaat als ik het zo lees.
Zoon gaat deze week best lekker met schoolwerk maken, maar het is overduidelijk dat hij het zo wel prima vindt. Deelnemen aan het gezinsleven doet hij ook, beetje op de achtergrond, maar dat was altijd al zo. En juist naar zijn vader kan hij dan weer heel brutaal doen. Komt denk ik omdat mijn man hem ook echt niet begrijpt.
Wat zoon ook doet is heel sociaal wenselijk reageren. In gesprekken zegt hij alles te gaan doen wat er van hem gevraagd wordt. En vervolgens lukt het dus niet....

Skik

Zoon hier is nu 18.
Als ik mijn zoon moest typeren met slechts 3 woorden, dan zouden autonoom en perfectionistisch daar zeker tussen zitten;)

Of een label als ass bij mijn zoon past?
Hij heeft ooit als klein kind de (non)diagnose
pdd noss gekregen.
Wat ik iig zeker weet is dat de standaard bejegening, plannen vanuit ass enz volkomen niet bij zoon passen.
Dat zegt wellicht meer over de manier waarop eea vaak toegepast wordt dan over de potentiële waarde/bruikbaarheid van zo'n diagnose.

Ik zie veel ass-gedrag. Het 'anders' in het leven staan. (maar niet oninvoelbaar) het erg logische denken. Het functionele contact.
Maar sommige dingen waren als klein kind wel erg anders, was hij juist erg aanhankelijk naar anderen en emotioneel betrokken. (met groot inlevingsvermogen) Het zakelijk en functioneel houden van contact kan vanuit ass zijn maar kan ook een verdedigingsstrategie zijn tgv de vele moeilijke jaren. Bijv.

Uitspraken over niet meer willen leven heeft hij gzd alleen in beginperiode gedaan toen hij vastliep. (hij was toen 11) Ik weet wel zeker dat ik bij te veel druk wel suïcidaal gedrag zou kunnen verwachten.
(nu weet ik niet maar zeker de afgelopen jaren)

Hoewel het zeker niet geweldig gaat en ik hem 'meer' zou gunnen zie ik hem toch steeds meer 'ontstaan'. Het is gewoon een mooi mens dat hard aan het worstelen is zijn pad te vinden. Hij wordt daarbij steeds zelfbewuster en sterker, heel mooi om te zien.
Ik mis wel intens het contact met hem, dat is er maar zeer minimaal.

tsjonge

die van mij zit ineens haar wiskunde te leren. Ongelooflijk. Tenminste, ze nam de boeken mee naar boven, voor hetzelfde geld zit ze te gamen of te schilderen.

Het feit dat we nu allemaal thuis zitten helpt haar wel. Ik zie wat meer vrolijkheid en wat minder angst. Ze praat met de psych en vertrouwt die ook wel, maar echt zeggen wat haar dwars zit lukt niet zo. Niet tegen ons omdat ze ons onbewust wil beschermen en niet tegen de psych omdat ze dat "awkward" vindt. Toch maar doorgaan, denk ik. Met een beetje geluk heeft ze over een maand haar diploma, na een jaar thuiszitten en niet of nauwelijks ondersteuning vanuit school. Dan gaat er hier niet één, maar wel tien vlaggen uit. Als dat lukt, gaat ze zich daarna een jaar op haar kunst storten en hopelijk stapje voor stapje de buitenwereld weer veroveren. Daarna zien we wel weer.

Tamar

Hier lukt dat ook best aardig, dat schoolwerk thuis. Al maakt zoon echt lang niet alles wat hij opkrijgt. En vindt zijn mentor het ook nog steeds nodig om hier over te mailen of bellen. Ze zegt dan ook wel dat hij goed aan het werk is, maar komt daarna met een opsomming van wat nog moet. En wij kiezen daar dan weer uit wat haalbaar is voor zoon. En dat is dan niet collages maken van je favoriete vakantieland of een gerecht koken uit dat land, wat hij voor burgerschap moest doen. En ook niet de opgaven woordenschat waar hij betekenissen van woorden aangevuld met een plaatje moet zoeken. Want daar is zoon echt niet voor te activeren.
Vandaag echter zei ik dat ik een opdracht voor techniek had klaar staan voor hem en na 1 keer zuchten ging hij er toch meteen mee aan de slag. Dus dat viel weer erg mee.
En hij had ook vandaag al netjes al het werk gedaan wat op de planning stond.

Het enige lastige is dat zoon met heel veel opgaven echt hulp en begeleiding nodig heeft en ik deze echt niet altijd kan bieden omdat ik zelf heel veel werk heb (vanuit huis). Dat is dus ook een beetje schipperen en daardoor besteedt zoon dus heel veel tijd aan liggen in bed, gamen etc. Het is niet anders. Vanmiddag heb ik hem even mee naar buiten genomen voor een boodschap op de fiets. En vanavond gaan we weer een blokje lopen. Daar geniet hij tegenwoordig echt van, hij vraagt er zelf om. Vindt ik al heel wat.

Gisteren kwam mijn moeder even langs om op het terras te zitten en wat te drinken. Zoon begroette haar enthousiast en wilde zelfs een knuffel geven, wat natuurlijk niet mocht, het viel haar echt op. Zij weet ook volledig van de situatie af.

Wat een beetje raar is, is dat ik deze week niets vanuit de hulpverlening heb gehoord en zoon ook niet meer. Volgens mij weten zij het ook even niet meer...

Voorzichtig starten

Hoe gaat het met jullie thuiszitters?
Ik ga hier inmiddels bijna denken dat het normaal is dat zoon thuis zit. Juist omdat alle VO leerlingen thuis zitten. Volgende week mag zoon anderhalf uur naar school komen. Dit is een uitzondering die ze maken voor het PRO. Gisteren de mail die erover binnen kwam met zoon doorgenomen. Hij vond vooral de regeltjes waar hij zich aan moest houden lastig en veel. Ik heb afgesproken dat we die gewoon een paar keer doornemen. Maar ik denk dat er veel meer achter zit. Ik ben zo benieuwd of het hem gaat lukken om te gaan.
Hetzelfde geldt nu alweer voor de voetbal. Vanavond is er weer een eerste training. Zoon begon nu al over buikpijn. Eerst legde ik de link niet, maar net bedacht ik opeens oja, hij heeft vanavond training.
Eigenlijk ging het allemaal zo relaxed de afgelopen weken, zolang er niet teveel moest. Deze kleine stappen brengen blijkbaar alweer onrust en spanning.
De hulpverlening doet ook niet veel. Onze vaste contactpersoon gaat ineens stoppen. Heeft het wel weer aan een ander overgedragen die voorzichtig contact aan het leggen is met zoon en ook kan helpen met het weer terug naar school gaan. Ik ben erg benieuwd wat het gaat opleveren.

Waarom

'moet' hij naar voetbal eigenlijk?

Hulpverlening gestopt

Onze dochter heeft bij de hulpverlening aangegeven te willen stoppen. Ze hebben haar nog wat alternatieven aangereikt, maar mevrouw wil het allemaal zelf doen. Daar had ik niet zo'n fiducie in, maar zo zoetjes aan heeft ze toch wat stappen ondernomen. Ze is ook weer iets communicatiever en aanwezig. So far, so good dus. Alleen school, daar moeten we wel nog iets mee. School doet niks eigenlijk, en aangezien het een particuliere school is betalen we wel de maandelijkse bijdrage. Daar kopen we eigenlijk bemoeizucht van Leerplicht mee af. Enige andere optie is over naar het vavo maar daar gaat dochter ook niks doen, die heeft sinds halverwege havo 2 geen echt schoolwerk meer gedaan. Maar ik ben blij dat het met haar ietsje beter gaat in elk geval.

skik

Triva

Hij moet niet, maar hij zegt zelf iedere keer dat hij wel wil. Hij heeft ook weer aangegeven dat hij volgend seizoen weer wil voetballen. Maar altijd net voor de training is er weer spanning, zeker als er een tijd geen training is geweest. Is hij dan weer geweest dan is het altijd leuk geweest, dus tja....ik vind het ook een lastige.

die van mij

is net geslaagd voor haar VWO! We hebben een tussenjaar gepland waarin ze helemaal niks hoeft, behalve cursussen voor dingen met haar handen. Het kan best zijn dat daar iets uit rolt dat haar beter ligt dan studeren, want ze gruwt gewoon van het idee alleen al. Gelukkig geen gedoe met de leerplicht meer dankzij haar diploma en het feit dat ze bijna 18 is.

overigens

vindt ze die lockdown helemaal prima, ze zit lekker thuis en het hele gezin is ook thuis. Voor haar mag het zo blijven.

Gefeliciteerd Tamar!

Nu is ze officieel geen thuiszitter meer

skik

Gefeliciteerd Tamar

Wat goed!

En wat mooi Skik dat het beter met je dochter gaat.
Die school, die gaat wel komen. Of niet.

Hier wilde zoon gewoon opeens zijn vwo diploma, dus werd het dit. (had jaren niets gedaan vziw)
Hij heeft het nog niet, ben benieuwd. (dit en volgend jaar examens)
Maar vind het al knap dat hij zich er in z'n eentje doorheen worstelt, en het allemaal nog heel goed wil doen ook.

Elfie

Wat knap van je zoon. Ik ben er van overtuigd (of in elk geval, ik hoop) dat als dochter eenmaal iets wil, ze het ook gaat doen. Ze heeft nu besloten te willen leren programmeren, vandaag is er een enorm dik en zo te zien ingewikkeld boek binnengekomen, ben benieuwd of en hoe ze er mee aan de slag gaat.

skik

Cool

Nou, dan leert ze toch, zij het buiten het gebaande pad.
Misschien heeft ze hier wel meer aan dan aan een vo diploma, niet alleen nu, maar ook straks.

Wow!

Wat een mooie berichten, Tamar en Elfie! En jouw dochter gaat er vast ook komen, Skik!
Hier ook een klein lichtpuntje, zoon is vandaag anderhalf uur op school geweest. Ik schreef vorige week al dat dit eraan zat te komen. Ik heb hem er thuis heel erg op voorbereid: wat is de bedoeling? Wat wordt er van je verwacht? Maar ook hoe wil je er naar toe gaan en daarnaast nog een uitleg gegeven wat het PRO nu precies doet en hoe ze je voorbereiden op de toekomst. Zoon vond dat laatste wel interessant om te horen, had hij nooit zo begrepen blijkbaar.
En vandaag ging hij gewoon...Nou ja gewoon, ik heb hem met de auto gebracht, maar hij liep wel zelf het schoolplein op en ging netjes op een bankje zitten wachten tot hij gehaald werd door de mentor. En het was goed gegaan, vertelde hij achteraf.

Wat hem geholpen heeft dat het gelukt is, vroeg ik aan hem. Hij wist het eigenlijk niet echt. Wat meespeelde was in ieder geval dat ik zelf jarig ben vandaag en hij mijn verjaardag niet wilde verpesten. Nou dit was in ieder geval een mooi verjaardagskado. En volgende week gaan we het weer zien, want dan mag hij weer op dezelfde dag en tijd, maar dan ben ik niet jarig en kan ik hem ook niet brengen want moet werken. Pfff, ben benieuwd maar er is weer een beginnetje gemaakt. En eigenlijk heeft zoon het gewoon zelf gedaan, zonder hulpverlening of iets. Dat vind ik dus echt knap.

Gefeliciteerd met je verjaardag Tango, en wat lief dat je zoon dat mee liet spelen in zijn motivatie om naar school te gaan.

skik

Ik ben een spelbreker;)
Proficiat Tango, maar ik vind het niet lief dat je zoon je verjaardag niet wilde verpesten hiermee.
Wel super fijn dat hij het aangeeft. En voor jou een mooi aanknopingspunt.
Ik zou er zelf iig absoluut niet blij mee zijn.
Je zoon moet niet naar school gaan omdat hij jou anders pijn doet, verdriet of iets verpest oid.
Verdrietig en schrijnend dat hij het wel zo ervaart.

Niet verbazingwekkend verder en ik ben bang dat bij zoon hier ook vergelijkbare gevoelens speelden, maar die was helaas niet zo open.
Je kunt het maar beter weten, maar ik zou er wel iets mee doen. Kan zijn dat je zoon gewoon zo gevoelig en inlevend in elkaar steekt, kan ook zijn dat jij je emoties rondom de hele situatie nog niet goed onder controle hebt en hem daar 'last' van laat hebben.(absoluut niet veroordelend bedoeld, ik weet als geen ander hoe zwaar dit kan zijn)

Wat mooi dat je alles zo inzichtelijk hebt gemaakt voor hem, het zou me niets verbazen als hem dat erg zou helpen!

ik sta daar anders in

mijn dochter heeft dat hele diploma alleen maar voor mij gehaald en ik vind het prima. Die kinderen krijg je echt niet zover dat ze in de toekomst kijken en het voor zichzelf doen. Andere dingen doet ze ook graag voor me, waarom dit niet?

Ik vind het juist mooi dat hij je dit voor je verjaardag geeft. Alles om hem over de drempel te krijgen, de motivatie komt wel. Later,ooit, als hij volwassen is.

Begrijp het wel hoor, Elfie

Ik begrijp zeker wat je bedoelt hoor, Elfie. Ik vind het heeft twee kanten. Aan de ene kant vind ik het fijn dat zoon ook rekening met mijn gevoelens houdt. Maar aan de andere kant zou ik het fijn vinden als hij echt voor zichzelf naar school gaat. Daar is hij echter nog lang niet. Al hielp het stukje uitleg over PRO daar wel bij denk ik.
Ik had ook niet het idee dat mijn verjaardag de enige reden was dat hij ging. Want dan was hij echt niet gegaan. Het was ook het stukje voorbereiding, het brengen met de auto en ik denk ook het feit dat hij maar anderhalf uur hoefde in een klein groepje (uiteindelijk 4 leerlingen, want 1 was niet gekomen).
En wat ik nou heel mooi vond van de mentor was dat zij de klas had ingedeeld in een vroege en late groep en daarbij had gekeken naar wat paste bij de leerling. Zoon heeft heel veel moeite met vroeg opstaan, hij zat dus in de late groep met meer leerlingen die daar moeite mee hebben.En daar blijft hij dus voorlopig ook. Niet dat hij volgende week dus ineens om 8.30 u. moet dus. Want dan was hij niet gegaan, zei hij. Dat helpt dus ook zeker!

Ja dubbel

Gefeliciteerd met je verjaardag Tango!
En ja, dat dubbele herken ik ook. Doen ze iets omdat jij het graag wil maar dan voel ik weer dat ze zo weinig ruimte voor zichzelf neemt en dat is al vanaf haar vroege kinderjaren haar zwakke punt, altijd een ander tevreden stellen om zelf maar uit de spotlights te blijven want discussieren, praten of nee zeggen, is te lastig, dus dan doe je maar gauw wat er gevraagd wordt.
En andersom.
Ik had geld klaargelegd voor Sinterklaas, dochter zal 8 of 9 jaar geweest zijn. En ik kreeg haar nog niet eens naar de bakker bij ons op de stoep om iets lekkers te halen.
Zo angstig was ze. Om de haverklap naar opa en oma omdat ze niet naar school ging. Gedoe, gedoe.

En toen kwam ze ineens thuis met haar Sinterklaascadeau. Ze kon zo niet wachten dat ze het geld genomen had en op haar fiets gesprongen naar de speelgoedwinkel ging.
Ik was zo blij dat ze eindelijk uit die angstige cirkel bleek te kunnen dat ik er geen greintje boosheid of wat ook over kon voelen. Alleen maar opluchting.

Er is echt een verschil tussen iets doen omdat een ander dat wil (ik ga naar school omdat mijn ouders dat nu eenmaal voor me willen) of iets doen omdat je anders je moeder zoveel pijn doet dat haar verjaardag verpest wordt....

Pas op hoor, kinderen met dit soort problematieken krijgen problemen voor hun kiezen waar ze HELEMAAL niet aan toe zijn en waar andere kinderen never nooit iets van meekrijgen.
Ze voelen vaak de spanning die hun gedrag oproept, op hun school, bij hun leerkrachten/leraren, de maatschappij, hulpverlening, ouders, netwerk.
Iedereen springt in een kramp als een kind niet naar school gaat en en zo'n kind komt dan in een rollercoaster terecht waar het totaal geen weet van had en waar het wrs niks van begrijpt en zeker niks mee kan.

Dat wordt denk ik echt onderschat. (niet perse door jullie, maar in z'n algemeenheid)

Ik 'viel' dus over je opmerking dat hij je verjaardag niet wilde verpesten, Tango, het is niet zo dat ik denk dat hij perse voor jouw verjaardag is gegaan.
Ik denk juist ook dat het eerder goed ging omdat jij hem zo goed voorbereidde.
Dat hij jou geen verdriet wil doen zal hem eerder juist verlammen ipv stimuleren. Dat geloof ik echt.
Ik zou hem dan zeker ook verzekeren dat het superlief is van hem maar dat hij zich echt geen zorgen hoeft te maken om jou.

Elfie

Om nog even terug te komen op jouw reactie. Ik begrijp dat helemaal. Toevallig noemde de hulpverlener dit van de week ook. Ik vertelde dat zoon 1 keer naar school was geweest, daarna ging hij niet meer op die maandag anderhalf uur. En die ene keer was dus op mijn verjaardag. Ik zei dus dat ik vermoedde dat dit meespeelde. Hulpverlener vond dat eigenlijk wel prima. Hij zei dan doet hij het niet voor zichzelf maar in ieder geval voor jou. Ik heb toen gezegd dat ik het daar niet mee eens ben. Het moet echt uit hemzelf komen en hij moet zich naar mij niet verplicht voelen om te gaan.
Verder geloof ik wel dat de nieuwe hulpverlener hem begrijpt. Want hij vond het heel logisch dat zoon niet anderhalf uur in de week naar school wil, zo bouwt hij geen regelmaat op. Voorlopig gaat dit dus ook nog niet lukken want inmiddels hebben we bericht dat zoon vanaf volgende week alleen op de woensdagen naar school gaat en dan van 8.20 tot 13.20 u. Dat is geen verbetering. Het is voor zoon veel te vroeg en nog steeds maar 1 dag. Voor 1 dag zijn ritme volkomen in de war gooien voelt voor mij niet goed. Maar zoon kan dit morgen met de hulpverlener gaan bespreken. Ben benieuwd.
Verder gaat zoon deze week best aardig. Op advies van de hulpverlening gaat hij vaker met zijn vader mee naar zijn werk. Man heeft een eigen bedrijf, een webshop. Zoon kan daar dingen inpakken, stickeren etc. Eerder wilde hij nooit mee, maar afgelopen weken ging hij 2 keer mee in het weekend en dat ging best goed. Nu dus deze week ook twee dagen. We gaan steeds meer zien dat hij dit leuk vindt. Man legt alles goed aan hem uit, zodat het hem ook echt lukt.
Zo krijgt zoon dus wel weer wat meer regelmaat. Vandaag ging hij niet mee en dat merk je dan gelijk: hij kwam pas 12.30 u. zijn bed uit en was weinig actief. Gelukkig ging hij wel, ook zonder problemen, naar de voetbaltraining.

Hoe gaat het met alle thuiszitters ?

Zoon is hier inmiddels met PMT gestart, wat wel lijkt aan te slaan.

Ook weer overleg op school gehad. Zoon wil in principe het na de zomer weer gaan proberen.
Jeugdarts heeft nu een advies aan school gedaan met een aantal punten om het voor hem makkelijker te maken.

Ik ben benieuwd in hoeverre school daarin meegaat.

En nog meer benieuwd of het zoon gaat lukken weer te gaan.

Hij heeft nog wel 2 toetsen gemaakt op school (maar niks voor geleerd, omdat hij toch blijft zitten).