Thuiszittersdraadje

Nog even over trauma

Ik ben het niet eens met wat jij daar over schrijft, Flanagan. Vandaag hebben we namelijk weer een stap gezet die wel degelijk wijst naar een trauma.
Zoon had, last minute, vandaag een afspraak met de hulpverlening. Ingelaste afspraak, omdat het niet goed was gegaan met school. Zoon zei eerst dat hij zou gaan, maar 5 minuten voordat hij weg moest haakte hij af. Ik gevraagd of hij ging fietsen, liever met de auto etc. Uiteindelijk wilde hij met mij samen. Ik dit snel geappt naar hulpverlener. Die vond het prima.
Eenmaal daar zijn we het gesprek samen begonnen. Hulpverlener ging op iets strengere toon met zoon in gesprek, maar benoemde heel duidelijk dat het geen dreigen was. Zoon moest gaan meewerken en aangeven wat hij nodig had, anders was misschien iets in het gedwongen kader nodig, want hij moet naar school. Hij vroeg daarop door of er naast de nieuwe klas meer is dat zoon tegen houdt. Toen zag hij iets van emotie bij zoon opkomen. Hij overlegde met zoon of ik de kamer uit moest, dat wilde zoon dus ik ben gegaan.
Toen ik werd teruggeroepen, en zoon weer even mocht wachten, heeft de hulpverlener met verteld (uiteraard met toestemming van zoon) wat zoon verteld had. Hij durft niet naar school omdat hij bang is om vrienden te maken. Hij is bang dat ze hem laten vallen. Hij heeft op zijn vorige school situaties meegemaakt waarin dit is gebeurd. Wij wisten hiervan, maar wisten niet dat dit zoveel impact had. Zoon had dit echt heel emotioneel verteld, hulpverlener dacht dat hij erin bleef, zei hij letterlijk...
De doorverwijzing voor traumabegeleiding gaat er nu wel degelijk komen en wordt zelfs direct, zonder overleg verder, aangevraagd.
Zoon was na het gesprek heel moe, maar ook opgelucht. Ik ook en vooral ook heel trots op hem, wat ik natuurlijk ook gezegd heb.

Hulpverlener gaat school ook contacten. Hij gaat niet vertellen wat precies de situatie is, maar wel aangeven dat er echt even meer nodig is om zoon naar school te krijgen.

En nog even voor Flanagan

Natuurlijk heb ik hem bedankt voor het stofzuigen!
W.b. die stage vind ik je wel kort door de bocht hoor. Leen even het weekend een E-bike, laat zoon erheen fietsen met navigatie op zijn telefoon etc. Zal goed bedoeld zijn hoor, maar even stapje voor stapje hoor. Ik weet nog niet eens of hij daar wel stage kan lopen, want in eerste instantie hebben ze gezegd dat ze daar geen begeleiding voor hebben.

Verder proberen we hem ook echt zo min mogelijk een uitzondering te laten zijn, maar dit maakt de situatie er nu helaas wel naar. Ik heb er ook echt over nagedacht hoor, of ik wel of juist geen leider moest worden van het voetbalteam. In eerste instantie zei zoon dat het hem niets uitmaakte, maar toen ik het daadwerkelijk werd was hij er oprecht blij mee. En ging hij ook weer veel makkelijker trainen. Het blijft altijd zoeken. En jouw zoon is niet de mijne, daar zit wel degelijk verschil in.

Tango,

Uitleg: ‘ natuurlijk heb ik hem bedankt’. Zo natuurlijk is dat niet. Dergelijke kleine dingen worden door de drukte best wel eens over het hoofd gezien. Vandaar de vraag, en deels aderlating mijnerzijds. Ik heb regelmatig vergeten complimenten te geven omdat andere zorgen mij bezig hielden. En achteraf bedanken is niet hetzelfde als direct bedanken.

Fiets:
Toen je aangaf dat die stageplek zo ideaal was, vond ik het jammer dat het vooraf al werd afgedaan als niet haalbaar. Soms zijn er oplossingen waar je niet bij stil staat, tot iemand het oppert. Niet geval kort door de bocht, maar andere mindset.
Matar totale boodschap: een beter zelfbeeld bereiken.

Trouwens. Het is ook knap dat hij naar de hulpverlener zo open durfde te zijn over zijn vrees voor nieuwe klasgenoten. Dan weet hulpverlener en school waar ze aan kunnen werken.

Even update

Zoon is inmiddels 1 keer naar school geweest, afgelopen dinsdag. Hij kwam echt bijna depressief terug. Er was niets leuks te noemen, behalve dan dat er een jongen van de voetbal bij hem in de klas zit. Maar dat maakt het ook weer ingewikkeld.
Het is ook echt zijn beleving denk ik, maar hij vertelde o.a. dat hij bij rekenen alleen maar te horen kreeg wat hij niet goed had gedaan (geen berekening bij de som gezet, geen balkje getekend etc.) en verder hadden ze een soort tassencontrole en miste hij spullen. Tja, ik heb geen lijstje gezien, dus maar wat in die tas gestopt..
Maar de volgende dag ging hij dus echt niet meer naar school.
Vandaag ook niet en is hij gelukkig met zijn vader meegegaan aan het werk.
Inmiddels heb ik zo'n beetje alles uitgezet, klacht naar de hulpverlening (die hun doorverwijzing naar behandeling weer heeft ingetrokken), telefoontje naar de leerplicht, gesprek met de jeugdarts. Ik krijg nu net mail binnen dat er een overleg met school, leerplicht, samenwerkingsverband en hulpverlening wordt gepland, 1 oktober. Tot die tijd wordt het wat ons betreft een beetje laagdrempelig stimuleren om wat lessen op school te volgen, planning maken voor thuis en werken met vader en afwachten wat er uit het gesprek komt. En uit die klacht.
Ik zag de opluchting bij zoon toen ik dit laatste met hem besprak. Toen was de ruimte er ook weer om met zijn vader mee te gaan. Daarvoor wilde hij letterlijk niets meer.

Tango en ook update

Wat rot voor je zoon, hoop dat een paar weken geen druk weer rust geeft.

Hier gaat het ook niet goed, zoon ging de eerste dag vrolijk naar school, hij had er zin in, maar na een uur kwamen de eerste negatieve appjes al binnen. Toen hij thuis kwam was hij vooral boos, rotschool, stomme klas, stomme vakken en ga zo maar door. Gelijk contact met school opgenomen, die hebben hem de volgende dag goed opgevangen, was weer een beetje positiever. Maar elke ochtend een drama om hem uit bed te krijgen en daarna richting de bus te gaan. Hij is een paar keer niet geweest de eerste weken, derde week was hij ziek en nu lukt het helemaal niet meer, hij belooft elke avond dat hij morgen gaat, maar het lukt 's ochtends niet. School pakt het goed op, maar kan er ook niet voor zorgen dat hij naar school gaat. Wij gaan kijken of de hulpverlening weer opgestart kan worden, we worden er een beetje (veel) moedeloos van.

Assa

Wat jij schrijft is hier dus precies hetzelfde. Zoon hier kwam ook zo terug uit school. Kon niets positiefs benoemen. Wat maakt dat hij dan inderdaad de volgende dagen niet meer gaat. Ik ga dit ook nog opnemen met zijn coach/mentor. Is wel een goed idee. Misschien kunnen ze er nog iets mee om dit stukje te verbeteren.

Tango

'Zoon hier kwam ook zo terug uit school. Kon niets positiefs benoemen. Wat maakt dat hij dan inderdaad de volgende dagen niet meer gaat. '

Ik ben geen deskundige natuurlijk, maar thuisblijven omdat er niks positiefs te benoemen was, klinkt wel heel erg makkelijk. Dat je thuis blijft bij paniekaanvallen of pestgedrag, snap ik. Maar omdat er niks positiefs te benoemen is? Het is school, geen hobby.

Eenzijdig Elena

Niets positiefs kan betekenen dat er niets is dat je motiveert om over de drempel te gaan, waar die drempel dan ook uit bestaat.

Je kunt mensen wel dwangarbeid opleggen, maar wie neem je daarvoor mee?

Dank je Annej

Voor jouw uitleg. Precies dat bedoel ik.
Heb vandaag met zoon gezeten en planning gemaakt voor komende week. Er staan ook wat uren school op. Ben heel benieuwd hoe het gaat lopen.

AnneJ

Er zit nog wel wat ruimte tussen 'school hoeft niet perse leuk te zijn' en dwangarbeid. Jammer dat je het in het belachelijke trekt.

Het argument is belachelijk Elena

Tegen een ouder van een thuiszitter zo'n opmerking maken is juist belachelijk. Je kent de achtergrond, je weet dat er diverse drempels zijn of nog uitgezocht worden en dan doe jij of een kind 'zomaar' thuisblijft.

En suggereert daarmee dat ouders niet streng genoeg zijn of hun kind niet genoeg motivatie mee weten te geven.

Een dooddoener die je nogal eens impliciet of expliciet naar je hoofd krijgt van deze of gene, binnen of buiten school, juist als je nogal in het moeras zit met een kind dat school niet meer trekt.

Precies AnneJ

Wat wij het afgelopen jaar hebben gehoord van mensen die weten dat zoon thuiszit/zat. En elke keer probeer ik het te verdedigen wat niet meevalt, want er is weinig begrip. Soms stel ik ze dan voor dat zij zoon maar naar school konden brengen, dat was ook niet de bedoeling. Als je het draadje niet gelezen hebt kun je beter niet reageren ElenaH.

Inderdaad

Ik moet al sinds groep 2 mijn dochter proberen te bewegen naar school of aan het huiswerk te gaan. Varierend van een paar keer per week soebatten tot een complete dagtaak. Van bij kop en kont pakken toen ze nog klein was tot de crisisdienst erbij halen, leerplicht op m'n dak, dreiging van dwangbehandeling. En nu is ze al 1,5 jaar zo goed als helemaal niet meer. En ik probeer het ook niet eens meer. Een complete zombie die hele dagen op haar kamer zit, nauwelijks wat zegt, broodmager is en 's nachts rondspookt. Niet alleen wij, maar ook de professionals kunnen haar niet bereiken. Dan is 'maar je geeft haar ook wel veel ruimte' vast goed bedoeld, maar ik kan er niks mee.

skik

ElenaH

Ik denk dat je dit draadje niet gelezen hebt. Wil je dat eerst nog even doen voordat je reageert. Dan zie je dat jouw opmerking inderdaad niet passend is.

Bij ons valt het mee hoe vaak we deze opmerkingen horen. De mensen die ik het vertel, en dat zijn er niet zoveel, reageren over het algemeen wel begripvol. Maar er zijn er inderdaad ook nog genoeg die maar blijven zeggen dat we harder moeten zijn en meer moeten stimuleren/aandringen. Hoe dan? Inderdaad, Skik, een kind in groep 2 kan je nog in de auto tillen en over de drempel van de klas trekken, maar hoe doe je dat met een puber van bijna 16 die inmiddels groter is dan ik.
Bij ons is het tot nu toe ook vooral school en hulpverlening geweest die maar blijven zeggen dat zoon naar school moet en dat wij strenger moeten zijn. Inmiddels lijken zij ook in te zien dat het echt niet zo werkt.

Skik, als ik jouw verhaal lees zie ik dat wij nog zoveel beter af zijn dan jullie. Zo verdrietig om te lezen dat jouw dochter alleen maar op haar kamer zit, bijna niet praat, mager wordt en 's nachts rondspookt en dat niemand haar meer kan bereiken. Dat alles doet zoon dus niet en daar ben ik dan weer heel blij mee. Zoon heeft bij zijn hulpverlener ook aangegeven dat hij thuis alles oké vindt. Dat is fijn om te horen. Hij merkt dat wij hem begrijpen en vindt niet dat we hem teveel pushen.
En jouw verhaal maakt ook dat ik gesterkt wordt in mijn gevoel van nu om juist te stimuleren wat wel goed gaat. Daarom staan op de dagen dat zoon traint nu minder schooluren in onze planning, zodat hij in ieder geval naar de voetbaltraining gaat. Vanmiddag heb ik er ook weer van genoten om hem te zien voetballen.
Op dagen dat er teveel gevraagd wordt van hem zegt hij dat hij met voetbal wil stoppen, maar dat is dus helemaal niet wat hij wil. Hij wil dat er niet teveel van hem gevraagd wordt. Ook gaat hij nu alweer 2 dagen met plezier met mijn man mee naar het magazijn. Dus dat staat ook op zijn planning. En verder staat er in totaal 10 uur school op, met zelfs nog hier en daar een vraagteken. Dat is dus wat zoon aan kan op dit moment.

Tango

Kun je echt niets inzetten met dat werk bij vader? Werken en leren op niveau 1?

https://www.rocva.nl/MBO-onderwijs/Sectoren/Bouw-Infra-Onderhoud/Entree-Bouw-Infra zoiets bedoel ik.

Ik lees

nu magazijn: https://www.leijgraaf.nl/opleidingen/assistent-logistiek/#accept

Goed zo Tango

Andere ouders zouden het misschien belachelijk vinden als je schooluren beperkt zodat zoon 's avonds nog energie heeft om te voetballen, maar ik ben het in jullie geval roerend met je eens, samen sporten is ook zo belangrijk voor je zoon, anders valt er nog een belangrijk aspect weg.

skik

Dank je, Skik

Die had ik even nodig.
Ben zo boos op dit moment. Ik mailde naar school wat ons plan is voor de tijd tot het overleg. Kreeg zo'n stomme mail terug van de bovenbouwcoördinator. School is het niet eens en gaat de uren dat zoon er niet is melden bij Leerplicht. Nou ja, dat wisten we al hoor. Verder was er nog gedoe over het overleg. Dit zou staan op 22 september of 1 oktober. Wij hadden 1 oktober aangegeven omdat we 22 september beide met werkafspraken zitten. Nu begon die man opeens over dat wij de enige waren die niet konden 22 september en er op 1 oktober meerdere afmeldingen waren (wat in de gestuurde datumprikker niet terug was te zien, mevrouw van de leerplicht had daar nog niet gereageerd) of we dus maar 22 september wilden komen.
Ik keurig terug gereageerd dat we dit overwegen, maar eerst even alle reacties willen afwachten. Mailt de man me weer terug dat ik zijn mail in twijfel trek, dat hij de leerplichtambtenaar al telefonisch heeft gesproken en dat zij dus blijkbaar ook alleen de 22e kan. Tja, als hij dat dan meteen had gezegd.
Ik ga dus nu maar mijn werkafspraak de 22e verzetten en man gaat ook schuiven in zijn werktijden. Maar de toon waarop het gaat, pfff ik voel me totaal niet gesteund door deze man. Hij ging ook in het geheel niet in op wat ik had geschreven over hoe zoon zijn laatst gevolgde schooldag had ervaren. Op school wordt iedereen positief benaderd en gelijk behandeld zei hij.
Ik ben bijna geneigd zoon helemaal niet meer naar school te laten gaan, als het zo gaat. Doe ik niet hoor. Intussen ben ik me wel aan het inlezen in wat er hier in de regio zoal gedaan wordt voor thuiszitters. En vond ik dit: https://www.onderwijsopvangvoorziening.nl/
En de tips van Triva vind ik ook aantrekkelijk. Assistent Logistiek zie ik zoon inderdaad ook zeker wel doen. Ik weet alleen niet hoe het precies zit met leeftijd. Ik lees namelijk dat een Entree opleiding pas kan in het schooljaar nadat je 16 bent geworden. Zoon wordt eind van de maand 16, dus hoop niet dat hij nog een jaar moet wachten.

Rustig aan Tango

Je hoeft zo'n afspraak niet te maken. Als ook 1 oktober niet kan, dan moet er opnieuw gekeken worden wanneer men bij elkaar kan komen.

Echt, in tegenstelling tot wat men zit aan te dringen, er is geen haast. Je werkt netjes alles kalm af, er wordt nog genoeg gewacht in zo'n traject. Laat jij je niet opjagen.

Straks heb jij netjes samen met man je werk verzet en dan komen zij de afspraak afbellen. Doe niets om jezelf in de nesten te werken.

En zoek een advocaat. School meent het blijkbaar ze zijn niet meer in staat en bereid om mee te werken aan een oplossing.

Dus wat je nu ook doet kan tegen je gebruikt worden.

En frommel je zoon niet snel in een nieuwe opleiding. Leg het hem voor en kijk of hij er aan toe is. Het is namelijk ook wennen en een opgave om een nieuwe opleiding te gaan doen. Hoe goed het je ook uitkomt om gedoe met school en leerplicht te voorkomen.

Laat je niet gek maken. Neem je tijd en overweeg je volgende stappen. Dit is een bekende strategie om jou uit je evenwicht te krijgen.

Hulpverlening

Het welzijn van je zoon lijkt me nu even belangrijker. Hoe zit het met de hulpverlening? Zodra dat op de regel is kun je daar ook de schoolgang en eventuele alternatieven bespreken. Dan hoef je nu niet blind te gokken.

Tango

'Maar er zijn er inderdaad ook nog genoeg die maar blijven zeggen dat we harder moeten zijn en meer moeten stimuleren/aandringen. '

Dat bedoelde ik ook niet. Met een dochter die (slechts) hoogsensitief is, weet ik dat harder zijn en aandringen onzinnig is. Het ging me meer om het algemeen, dat onderwijs niet perse/altijd leuk hoeft te zijn om het te volgen. Maar dat is in jullie situatie misschien een gepasseerd station.

Ik lees mee

Hallo Tango,

Ik lees mee en wilde je even een hart onder de riem steken. Jullie doen het goed! Inderdaad, sport en sociale contacten staan los van school. Juist deze dingen wel doen als zoon dat wil. Blijf vriendelijk doch zakelijk en laat je niet gek maken, wat Annej ook zegt. Ik vind de adviezen van Annej op dit gebied zo waardevol. Ook goed dat je kijkt naar alternatieven en bespreek die met zoon.

Heel veel sterkte en ik hoop dat het snel beter gaat met je zoon!

Tango en update hier

Ik lees alles wat je schrijft, maar ik heb helemaal niks zinnigs toe te voegen.
Ik ben het wel eens met Skik dat buitenschoolse dingen minstens zo waardevol kunnen zijn.
Het lukt me hier zelf ook niet om mijn kind naar school te krijgen, maar hij (ja, dat is een verandering) is dit weekend wel weggeweest via Young&Out, ik vermoed dat er via die weg een opening kan komen naar school, want de organisator werkt op zijn school en er waren meer kinderen van zijn school. Als er maar een heel klein beetje een link gemaakt kan worden in zijn hoofd dat school ook leuke kanten heeft en niet alleen reden is voor angst.

Het ergste is dat hij wel wil, maar school zegt dat hij alleen in de pauze naar huis mag en niet op andere tijden.
Dus gaat hij niet.

De mensen van FACT zeggen, blijf herhalen dat je wilt dat hij naar school gaat, maak hem elke ochtend wakker, maar geen dwang en geen strijd.
Dus staan wij elke ochtend aan zijn bed dat het tijd is om naar school te gaan. Hij vraagt of hij nog steeds tot de pauze moet blijven, wij zeggen ja, hij zegt dat hij dan niet gaat.
Iedere ochtend weer...

Verder lukt het degene die contact zou moeten maken met ons kind niet om daadwerkelijk contact te krijgen. Daar was ik al bang voor, maar nee, deze persoon had echt veel ervaring met jongeren en die wist precies hoe die dat moest aanpakken.
Wel een heel herkenbaar beeld, al 15 jaar onderschatten mensen hoe koppig mijn kind is.

Misdreavus

Het ergste is dat hij wel wil, maar school zegt dat hij alleen in de pauze naar huis mag en niet op andere tijden.
Dus gaat hij niet.

Oh, wat erg. Wie is er hier nou koppig, vraag ik me dan af... Zou het echt zo simpel op te lossen zijn? Als jij nou eens tegen je zoon zegt dat hij gewoon naar huis mag als hij het niet meer ziet zitten? Geef hem de regie (terug). Met school strijk jij de plooien wel weer glad, toch? Stel anders een experiment voor? Lijkt me dat school ook graag wil dat hij naar school gaat? Toen mijn zoon over moest stappen naar speciaal onderwijs (na overspannenheid en een diagnose ASS) stak school het echt heel erg laagdrempelig in. Zij wilden dat hij zich welkom voelde en zich thuis ging voelen. Dat was het doel. En wat zoon daarvoor moest doen was alleen elke dag naar school komen en zich melden bij zijn mentor. Als hij dat al genoeg vond voor een dag was dat prima. Juist die vrijheid en dat vertrouwen dat hij kreeg zorgden ervoor dat hij dat eigenlijk helemaal niet nodig had. Het ging vrijwel direct goed. Nu snap ik dat jouw zoon van verder weg komt, maar zo'n positieve benadering werkt volgens mij altijd veel beter dan iets af (proberen) te dwingen...

Pennestreek

Wat fijn dat school voor jou zoon zo'n mooie oplossing had. Ik ga jouw ervaring zeker meenemen in mijn overleg met school.

Ik krijg een beetje het idee dat school hier vindt dat ze al op zoveel fronten tegemoet komen aan mijn zoon dat ze hier hun poot stijf willen houden en dat werkt dus averechts, ik vind het heel jammer. Ik snap het ook niet, want hij mag wel de klas verlaten als hij het niet meer trekt, maar mag dan niet naar huis. Ik kan me niet voorstellen dat naar huis gaan meer stoort dan de klas verlaten. Het blijft voor de klas een kind dat opstaat en de lokaal verlaat.

Weet je, het is geen moment in hem of ons opgekomen dat hij gewoon weg zou kunnen gaan, dat ga ik eens even laten bezinken. Ik wil ook niet nu al meteen het fragiele contact met school onder druk zetten. Er is dit jaar een nieuwe ib-er die volgens mij vindt dat er vorig jaar niet voldoende is gedaan om zoon weer naar school te krijgen en vanuit school is er inderdaad niks gedaan en die er nu meteen stevig in duikt.

Over 2 weken staat er weer een groot overleg op de planning, met de ib-er, 2 mensen vanuit de hulpverlening, de lpa, wij ouders en de psycholoog waar zoon eerst kwam. Ik ben blij dat die laatste ook komt, want dat is, buiten ons natuurlijk, de enige die echt met ons kind heeft gesproken en die iets zinnigs kan zeggen over hoe hij is.