Hoe pakt jouw kind leerwerk aan?

Suus

"Niets van zeggen dus?"....

Praat eens met je kind, vraag waar hij behoefte aan heeft, of hij er nog vertrouwen in heeft, hoe hij het voor zich ziet.

Ik heb me wel overal mee bemoeid maar mijn kind kón niet omlaag, dat is voer voor nooit een diploma en het ging wel eens hard tegen hard maar hij deed het wel ( samen) en hij zag dat het uitmaakte in cijfers. Nu nog zit ik er bovenop, en hij mag wel eens boos worden maar hij ziet nog steeds resultaat.

Bij jouw zoon werkt jouw gedrag niet, lijkt het, wat zegt hij er zelf van? Waarom toen die 8 en nu een 5,5?

Dat zijn goede vragen Suus

Die vragen zou ik meenemen naar het gesprek met je kind.
De enige insteek die je nodig hebt, is een open houding. Je hoeft de antwoorden niet vooraf te weten. Die vragen helpen juist om een tweezijdig gesprek te hebben.
En als kind het niet gelijk weet, dan is dat toch logisch. Jij bent hier al een hele tijd mee bezig, nadenken, tips vragen, over jezelf nadenken. Kind zal daar aan moeten wennen.
Dan kun je afspreken dat je over een dag of twee dagen weer verder praat.
Het belangrijkste is dat jullie samen afspraken maken over de aanpak, waar kind het ook mee eens is en zelf een inbreng heeft.

Nieuwsgierig....

Ik vind het een interessante discussie. Als moeder heb ik ook wel eens de neiging me net iets meer met dingen te willen bemoeien dan soms verstandig is. .

Maar ik ben ook docent en mentor. Ook in die rol vraag je je wel eens af hoe ver je moet gaan in het afdwingen van dingen.

Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig wat de ‘loslaat-ouders’ van de school verwachten. Vind je het ok als je kind daar wel de duimschroeven krijgt aangedraaid? Of verwacht je dat zelfs? Lik op stuk nakomen/ strafwerk maken / whatever als het huiswerk niet voor elkaar is? Is het erg als de verhouding docent-leerling wel op scherp gezet wordt door allerlei sancties of preken bij nalatigheid mbt schoolzaken? Of mag school dezelfde losse benadering kiezen als de ouders? Genoeg slechte cijfers / doubleren / afstromen zullen uiteindelijk wel leiden tot een leerproces bij het kind....?

Ingrid

IngridT

Daar wil ik best op reageren maar het lijkt me beter als je met jouw interessante vraag een nieuwe discussie opent.

Lydia

Doe ik!

Verwachtingen

Wat is het toch een lastig iets.
Zal het er deze week es met mijn man over hebben en kijken of hij ook voelt voor een gesprek met kind.
Ik ben alleen een beetje bang dat er niet veel uit kind komt vooral “ik weet het niet”, of de discussie dat kind vindt dat er veel geleerd is voor een toets en dat dat gewoon niet zo is. Cijfer is er tenslotte ook naar. Maar goed, daar kunnen we eindeloos over blijven discussiëren, dat zal kind echt anders zien dan wij. Dat schiet dus niet op. Maar vooral met die onverschillige houding, het zelf allemaal ook niet weten....dat vind ik dan weer moeilijk. Hoe ga je dan verder.

En wat ik van school verwacht? Weet ik zelf ook niet goed, kind heeft nu een hele fijne mentor, dat was vorig jaar wel anders. Deze is bereid om te helpen, te begeleiden en te motiveren etc. Daarom denk ik ook “pak het nou toch aan kind!”. Maar wat je volgend jaar voor mentor treft, weet je natuurlijk niet.
Uiteindelijk moet kind het zelf doen natuurlijk.

Suus

Het kan best zo zijn dat het antwoord 'kweenie' toch een goed antwoord is. In de zin dat hij echt niet weet wat hij nodig heeft of anders zou willen. Pubers zijn toch een beetje een bijzonder ras 😊. Hun hersenen en hun lijf zijn volop in ontwikkelng en dat kost al veel energie. Misschien zit er, met alles wat een puber doormaakt, voor nu even niet meer in dan die 5,5.
En je hoeft het niet leuk te vinden dat hij het zichzelf zo moeilijk maakt. Je mag je er best zorgen om maken. Iedereen wil toch het beste voor zijn kind. Maar je kunt zijn leven niet voor hem leiden. Hij heeft ('helaas') het recht om zijn eigen fouten te maken.

Phryne afstromen

Phryne, je schreef dat je dochter niet wil afstromen. Wat doet zij om dat te voorkomen? Ik vind de (nieuwe) aanpak van sommige ouders om de verantwoordelijkheid bij het kind te laten heel verstandig. Over een paar jaar krijgen leerlingen die nu havo of vwo doen te maken met het bindend studieadvies.

Mwah

Ik vond één keer zittenblijven wegens werkhouding erg leerzaam. Dat deed een kwart van de klas overigens in de 3e, vooral jongens.
De consequenties van nog een jaar verknallen vind ik niet opwegen tegen het "leereffect". Sommige pubers zijn hardleerser dan de rest. Om dan maar zonder diploma van school te gaan.... nou nee.
Hier al veel goede gesprekken er over geprobeerd te voeren. Hij zegt "ja" en doet "nee".
Overigens gaat het ons ook geld kosten, als ie geen diploma haalt dit jaar. Tot 18 is MBO nog "gratis".

puberhersens

Mijn zoon zegt ook braaf ja ja en doet vervolgens nee, dat zijn gewoon z'n puberhersens, die oorzaak-consequenties niet helemaal kunnen overzien.
Zitten blijven vind ik totaal niet erg (hoewel liever niet dit jaar maar iets later), maar zoon zit op een strenge school en afstromen of van school sturen is een reeele optie. In gesprek blijven lijkt me dan nog het beste. Ik heb mijn zoon mijn onlangs weer m'n zorgen geuit (want vakantie, haast niks gedaan en bijna toetsweek..) en gevraagd wat hij dan wil wat ik doe. Hij zei (tegen mijn verwachting in) of ik ernaast wil zitten, zodat hij wat doet.
Dus dat gaan we nu zoveel mogelijk proberen.

Huiswerkbegeleiding?

Zou inderdaad eens een gesprek plannen met je zoon. Wat hij wil dat jullie doen? Wat helpt hem?
En zou iets van huiswerkbegeleiding iets zijn voor hem? Dan haal je de strijd thuis weg en vaak doen pubers veel meer als andere mensen dan hun ouders zich er eens mee bemoeien.

En verder

Kan zittenblijven inderdaad een goede waarschuwing zijn. Zou ik ook niet voor vrezen. Dochter hier deed ook nagenoeg niets op het VMBO-t, terwijl ze het niveau met gemak aan kon.Ze zakte voor haar examen. Het jaar daarna werkte ze echt wel harder.

Bijles

Kind heeft al bijles voor het vak dat al jaren onvoldoende is. Is ook een kernvak, vandaar dat we daar iets meer energie in steken. Al vind kind het gewoon ook geen leuk vak, en dat maakt het niet makkelijker natuurlijk.
Daar bovenop nog eens huiswerkbegeleiding gaat kind echt niet willen. Los van het feit dat wij dat wel erg duur vinden en daarnaast is maakwerk altijd in orde. En overhoren kunnen wij als ouders ook wel.

Jouw opmerking is herkenbaar Mijntje. Ja knikken, zeggen wat wij als ouders (en mentor) graag willen horen, maar nee doen.

Zijn er nog mensen die willen reageren op de vragen uit de openingspost ?
Gewoon uit nieuwgierigheid !

Antwoorden

- schrijft hij woordjes/zinnen voor de talen ? En dan dus uit zichzelf? (Al dan niet met wrts of gewoon ouderwets schrijven)
Ja, met wrts of quizlet
- wordt het ook nagekeken?
Nee
- laat hij zich overhoren? Door de ouder opgelegd of vraagt hij dit uit zichzelf?
Ja, alleen voor vakken die slecht gaan (dan moet het) of waar hij het zelf prettig vindt
- maakt hij gebruik van extra online oefenopgaven t.b.v. toetsen? Staan bijv. in Magister.
Die heeft school helaas niet, maar heeft hij wel grote behoefte aan. Dus die zoek ik voor hem op internet.
- maakt hij zelf samenvattingen bij vakken als biologie, geschiedenis etc ?
Ja, maar niet voor alle zaakvakken. Hij schat het zelf in.
- voor vakken die lastig zijn, wordt er extra in geïnvesteerd? Als in bijv. oude oefeningen opnieuw maken, tekstverklaren oefenen bij talen of boeken daarvan lezen, extra opgaves wiskunde oefenen etc. etc.
Nee, niet uit zichzelf. Hij weet nog niet zo goed hoe hij echt moet leren, dus we spreken door hoe hij dat kan doen. Dan doet hij het soms wel en soms niet.

Dit zijn de antwoorden voor mijn jongste van 14. Die van 16 doet niks momenteel, dus alles is ‘nee’. Toen hij jonger was ging het ongeveer hetzelfde als bij zijn broertje.

Zoals nu

Kind heeft woensdag een pw Frans, dus ik vraag al sinds gisteren wanneer ze gaat beginnen. Vandaag kwam ze met dat het pw waarschijnlijk niet doorgaat omdat de docent vandaag ziek was. Ik zie nog even dat logische verband niet, maar mevrouw gaat dus niet leren want dat is zonde van haar tijd. Volgende week is ze het toch weer vergeten. Haar herinneren aan de keer dat ze merkte dat leren voor een pw sneller ging als ze de weken daarvoor de so’s had geleerd was ook niet overtuigend.
We zien de 3 wel weer tegemoet.

Hier

ook 15 jaar en wat en hoe dochter leert weet ik echt niet meer. Ik ben er niet bij betrokken. Heb de regie altijd nadrukkelijk bij haar gelegd en de eerste jaren vroeg ze geregeld hulp, vooral afvragen, nu nauwelijks meer.
Sinds dit jaar lijkt ze wat makkelijker en experimenteert volgens mij met wat later/minder leren. Dat heeft ook wel wat resultaat gehad, enkele onvoldoendes. Mijn rol beperkt zich tot het aanhoren van haar als ze er iets over kwijt wil.
Die onvoldoendes lijkt ze zelf niet zo fijn te vinden, zorgt er dan toch wel voor dat daarna punten weer wat stijgen.
Mij maakt het niet uit. Ze zit niet op laagste niveau en afstromen kan dus altijd, zitten blijven ook.
Belangrijker vind ik, juist met oog op toekomst, dat ze, zoals sommigen al zeiden, haar eigen leerproces leert managen. En juist van experimenteren etc kan ze een hoop opsteken.
Wat ik dan wel weer niet kan laten is geregeld extra aansturen op reflecteren.
Leren over zichzelf vind ik belangrijker dan goede punten halen bij toetsen.

Verschil

Dochter (17, vwo6):
-Schrijft samenvattingen van de stof, maakt dan kortere schematische overzichten/tekeningen van de belangrijkste stof bij de vakken als aardrijkskunde, scheikunde, biologie etc.
-Voor wiskunde maakt ze altijd oefenopdrachten en oefentoetsen.
-Bij de talen vooral WRTS, behalve luister- en leestoetsen want dat is natuurlijk oefenen
-filmpjes op youtube zijn altijd handig! Die maken alles duidelijker.
- soms gaat ze het aan ons uitleggen, om te kijken of ze het zelf goed snapt en weet. Maar vooral oefenen. Bijvoorbeeld biologiepagina is erg handig!

Zoon (15, vbmo3)
-Leest pauze van te voren of ochtend of avond voor de toets de stof en is dan uitgeleerd.... Hij zit niveau te laag, dus dan lukt dat makkelijk

Verschil

Oh Kimberly, voldoet dus aan het beeld dat er een groot verschil zit tussen jongens en meiden.

En Phryne, dat is ook wel herkenbaar ja. Uitstelgedrag. Snappen niet dat ze de toets dan alsnog 2 dagen later hebben als de docent wél weer beter is, dus leren moet je toch. Of ondanks ziekzijn van de docent gaat de toets gewoon door want zetten ze gewoon een ander docent neer. En dan ben je de sjaak als je ervan uitging dat het toch niet doorging.
En hoe meer tijd in de voorbereiding van de SO’s gestoken, hoe meer profijt je er van hebt bij het proefwerk enkele weken later. Maar dat wil er niet in hè. Het is echt korte termijn denken, althans hier wel.
Wat vandaag niet hoeft, kan volgende week ook. Terwijl ik dan zie wat er volgende week allemaal al staat en denk ‘je kan het maar klaar hebben’.

Ik weet het niet hoor, al die prachtige theorieën ook altijd over 'onrijpe' puber hersenen.
0ok volwassenen kijken doorgaans niet veel verder dan de zeer nabije toekomst. (of eigen stoepje) Zie hoe met klimaat omgaan. Zie hoe we met z'n allen massaal te dik zijn.

En ik denk dat we onze rol als ouder, maar ook als leraar, erg overschatten. In pubertijd worden leeftijdsgenoten steeds belangrijker.
Ik houd me op achtergrond, bij leren dochter, bewust. Dat wil niet zeggen dat me dat altijd vanzelf af gaat. Soms kan ik het toch niet laten voorzichtig te polsen of ze nog wel op schema ligt? (lees als ik haar al lange tijd helemaal niks zie doen) Ze heeft het dan altijd over anderen, klasgenoten doen nog veel minder etc. Ze praten daar volgens mij ook constant over, strategieën over hoe zo weinig mogelijk zo efficiënt mogelijk te doen. Dat kan ik me ook nog wel herinneren uit mijn eigen tijd. En volgens mij neemt dat toe naarmate volwassenen meer druk leggen.

En weer een 4.5 binnen. Gaat lekker hierzo. Kind boeit het gewoon allemaal geen bal.
Reactie van kind: “Dacht dat het goed ging” en vertrekt doodleuk om buiten te gaan hangen (met een bult werk voor volgende week voor de boeg. Weet ik. Heb geen zin in”.
Snapt het echt niet dat hiervoor nauwelijks iets gedaan is, en wederom was niet overhoord voor dit vak. Zo klaar mee. Het interesseert kind gewoon niks.

Suus

Dan zou ik even kiezen voor "zoek het lekker zelf uit".
Zittenblijven desnoods. Alleen had dat hier maar een jaartje een heilzaam effect. Er zijn zelfs kinderen die dan het volgende jaar nog minder uitvoeren. Want ze weten alles zogenaamd al. ☹

Jammer dan

Jammer dan als kind blijft zitten. Ik geloof dat kind vast wel nét over zal gaan (gezien de wisselende tekorten) maar dat is het dan ook wel. Dan komt het zichzelf volgend jaar wel tegen.
Maar je hebt wel gelijk hoor, dat is een beetje waar ik bang voor ben áls kind zou blijven zitten. Ik heb namelijk sterke twijfels of kind er écht iets van zal leren en eindelijk gaat snappen hoe belangrijk school is. En dat je inzet moet tonen en iets moet dóen met de tips en strategieën en hulp. Zie het gerust gebeuren dat er inderdaad vervolgens zo’n houding optreedt van “ik weet het allemaal al, dus waar bemoei je je mee”. Ja duh..je bent dan niet voor niets blijven zitten toch.
Maar goed, zover is het nog niet.

Heb tegen man gezegd dat wij deze week nog om tafel met kind gaan. En vragen hoe kind de verdere schooltijd voor zich ziet, wat kind van ons verwacht en wil en wat het plan is (die is er niet, gok ik zo).
Kind start binnenkort met bijbaantje, heeft er zin in, maar dat betekent wél dat er dus na het eten nog alles voor school gedaan moet worden. En kind is dan zo klaar denk ik zo (nog eerder dan nu grrrrr....) want de TV lonkt. En daar kun je niks van missen natuurlijk

Oja, ik heb inmiddels al Magister van mijn telefoon en iPad verwijderd.

Bijbaan

Ik hoor van kennissen dat hun kinderen alleen een bijbaan mogen, zolang de cijfers in orde zijn...

Mijn zoon werd een stuk efficienter in leren met bijbaan

En dat werkte ook door op dagen dat hij niet werkte.

Als je kind wel overgaat, zijn er volgend jaar minder vakken. De overblijvende vakken krijgen wat meer diepgang. Woordjes leren wordt steeds minder belangrijk, begrip wordt juist belangrijker. Dat kan juist beter werken of minder goed. Afhankelijk van wat bij je kind past.

Wat vond je man van alle ideeen die je hebt verzameld hier?