Does my son have to go to Kabouterhuis?

Translate

En je mag het zelf door google translate heen halen.

Bijzonder

Vraag me af waarom TS überhaupt hier in NL is en blijft. Het schoolsysteem deugt niet, we voeden raar op en weten niet wat we onze kinderen zouden moeten voeren...
En omdat ze het Nederlands niet beheerst:

I wonder why TS would want to live here in the first place. Our schoolsystem is strange/outdated/not suited for exceptional children like hers. We don’t know how to raise children decently, and we don’t even have a clue as to what is the right food for them. I wouldn’t want to let my child grow up in a place like that...

Japan

I searched the internet last night to find some information about Japanese schools. Japanese children do not have to go to school until thay are 6. But most go to school from the age of 3. Chosing the right school even for 3 year olds is very important because it can have consequences for their future. Also the schools are very strict and children behave themselves.

So if your child would go to school in Japan he would also have to to behave and listen to his teacher. And i read a blog about a Dutech family living in Japan with a child attending a Japanese school. They have absolutely no respect for other cultures. The child and their parents have to everything the Japanese way. Other ways are wrong.

Pirata

Zo kan die wel weer. De enige overeenkomst tussen Amy en het gezin in Brabant is de nationaliteit. Dezelfde overeenkomst heb jij met het gezin in Ruinerwolde. Kan Amy daaruit concluderen dat het bij jou ook net zo gaat als in Ruinerwolde?

Tsjor

Koffiekop

Je kunt, zonder al te veel moeite, vermoeden dat Amy en haar man hier zijn voor werk of studie. Kennnismigranten heet dat. Hoogopgeleid, goed geïnformeerd etc.
Als je vreemdeling bent in een land onderga je steeds weer stadia van verbazing, afwijzing, accepteren, weer verbazing etc. Moet mijn kind een uniform aan naar school? Oke, vooruit dan. Straf omdat je in de pauze buiten gespeeld hebt en dan zwetend binnenkomt (tropisch land)? Hmmmm.
Iemand zei eens: als je een week in een land bent schrijf je een boek vol, na een maand een artikel en na een jaar houd je je mond, omdat je dan pas begint te begrijpen hoeveel je niet begrijpt.
De enige oplossing is: communiceren.

Tsjor

Nee tsjor

Allebei stronteigenwijs en geisoleerd. Ik hoor dat vaker over Japanners in NL. Als Amy zo doorgaat, dan krijgt ze ook jeugdzorg op haar nek.
Hoogopgeleid staat niet gelijk aan snugger.

En inderdaad

Ik ben even niet aardig en kort door de bocht.

Appearances

In the comments, especially by Tsjor, you can see very well how your child and you as parents can be perceived. School and care are focussed on appearances. And that is of course logical, they don't know you, and with your appearance you are sending of a message of who you are.
Unfortunately that can mean that every division of the main stream will stand out and be judged. There is a lot less tolerance of diversity than you would expect considering The Netherlands being a 'tolerant' nation. And the schoolsystem is moving towards a more rigid and resultdriven culture as the Dutch judge the Japanese, or Asian culture.
They focus on the 'faults' and prey on your 'weaknesses'. Read what Tsjor has mentioned about that around your child.
Other focusses of weakness can be: limited (financial) resources, expats who they expect to not know enough of the system to defend themselves. your clothing can set them on the wrong foot. They may assume you to be an asian low paid migrantworker, maybe even victim of human trafficking or exploited.
It can be advised to never go to meetings with school and care alone, take a man, preferrably your husband or other friends of the family. Show them you have a network of reliable friends and family that will help you. That is also a weakness they may perceive, just by not knowing your living arrangements.
Where you live can be a point of attention. The Dutch do have their prejudices. If you bought the home you are in, let them know. If you are in a 'posh' neighbourhood let them know. Dress smart, it matters.
But it is not only about appearances, the main thing is can you manouvre your child through the school- en caresystem. Can you cooperate with schools and care, can you accomplish succes, that is, are you able to find a school and enroll your son.
So that is the matter. While attenting to appearances towards school and care, gp, neighbours, every contact you may have, find the shortest and best route in school and care for your son. Not what appears to be good, only if your son does not suffer such a thing, but what really benefits your child in the short run and the long run.
And that can be difficult with a lot of 'if's' and maybe's, but that is the way to go.
And put it in writing, short and concrete, what your accpmplishments in this area really are, to give it to anyone that needs to be aware that you are in the lead and are able.

Two things I like to ad.
I very much agree with your method of communicating with your son, explaining the schoolsystem and asking what is in his mind.
In the end children want to conform, they want to belong, if only they knew how.
Maybe your son, as did mine, needs some more concrete explaining, patience with communication and a more quiet surrounding to prevent to much irratbility.
You have the key, you already made this adjustments in raising your son. That does not mean that school can understand what you mean. Some teachers do, but most don't unless they have a family or friends with the same sort of adjustmenthistories as seems to be the case with your son.
To me it sounds you are at least on the right track in the communication with your son, and that is very important.
They call it 'responsive' parenting. You would wish that schools could be more responsive too, but that is not always the case, although there are exceptions and if you find them you are very happy.
When my kids went to special education (I wanted them too very much) I finally found teachers (not all of them) that openly worked and corresponded with me in a knowledgeable way on my kids with autism. They had the responsivity with my kids I so hoped for but lacked mostly in elementary school. Or the teachers there had to hide their knowledge in favour of doing or being 'normal' and adapt.
Not every child can adapt easily, but you can help them to adapt, and some need some special attention, especcially extra focused explanation on their level, extra patience and real conversation both ways to know what is going on and how to help them move forward.

Nou, goed geïnformeerd...

Tsjor, als ze goed geïnformeerd zou zijn zou ze weten hoe het schoolsysteem hier werkt. Dat is toch zo ongeveer het eerste waar je je in verdiept als je met een kind emigreert lijkt me. En verder vind ik haar kijk op ons als Nederlanders en op onze cultuur nou ook niet echt getuigen van intelligentie en/if respect. Ze hóeft hier niet te wonen, als kennismigrant heeft ze ook andere opties. En het verbaast me enorm dat iemand die zo overtuigd is van eigen gelijk en zo neerkijkt op ons (systeem) daar haar kind aan bloot wil stellen.

Schoolsysteem

Als je kind min of meer 'normaal' functioneert en naar school gaat en binnen de lijntjes kan blijven, heb je geen idee.
Als ze al na een paar weken dat je kind voor het eerst op school is beginnen over onderzoek en (aanpassings)problemen van je kind dan overvalt het je wat een wespennest dat is. Jij denkt dat jij daar ook wat in te zeggen hebt, dus je begint vol zelfvertrouwen en denkt een echt gesprek aan te kunnen gaan.
Je verwacht dat school wel vaker met het soort bijltjes hakt waar je kind mee te maken heeft. En dat blijkt grotendeels een luchtballon. Soms is de kennis er wel, maar vanwege de extra moeite en financien die het kost zit er ook veel weerstand in het systeem. En als ouder moet je gewoon niet zo moeilijk doen en je kind beter opvoeden en doen wat de school zegt dat je moet doen. Voor je het weet ben je je aan het invechten in een systeem dat niet per se gemaakt is voor ouders en kinderen.
En dat staat echt niet op de websites van de scholen. Zoek eens op 'het Nederlandse schoolsysteem', dan wordt je niet gewaarschuwd voor dit soort gedoe en al helemaal niet wat je kunt doen om dat te voorkomen.
Iedere school prijst zichzelf zonnig aan en heeft hooguit een vakje 'zorgleerlingen' dat er een IB-er is. Meestal zelfs niet eens dat er samengewerkt wordt met een jeugdzorgwerker of zoiets.
Van een competente volwassene, ben je veranderd in iemand die niet de deskundigheid heeft die school en zorg elkaar toedichten. Dus jij moet hun autoriteit wel waarderen, zelfs als het de kleren van de keizer blijkt te zijn.

Koffiekop

Kan het zijn dat je zelf nooit in het buitenland hebt gewoond?
Je kunt informatie krijgen over het schoolsysteem, je kunt schoolgidsen open slaan, maar juist de kleine details, de conventies, datgene wat iedereen 'weet', zodat het nergens meer vermeld hoeft te worden, juist die ontgaan je, want dat staat nergens.
Verder is het ook voor Nederlandse ouders al lastig om een schoolkeuze te maken en het onderscheid tussen bijzonder onderwijs en speciaal onderwijs te begrijpen, laat staan het verschil tussen Dalton, vrije school, democratische school etc. Zie de voorpagina van ouders online, waar staat beschreven (voor Nederlandse ouders): hoe maak ik een keuze voor een goede school voor mijn kind?
Ik deel haar visie op bepaalde zaken ook niet, maar zij is niet de enige in Nederland die zo denkt. Mijn ex-man heeft diabetes: geen brood bij het ontbijt en geen kaas. Yoghurt en iets van zemelen. Advies van de diëtiste (Nederlandse). Er zijn ook meer macrobioten etc. Alleen vanuit haar achtergrond zet zij het verschil op 'wij' tegenover 'zij (Nederlanders). Je moet langer hier wonen en meer ingevoerd zijn om te snappen welke discussies hier spelen.
Er zijn constant discussies over onderwijs. En over voeding. Nederlanders zijn geen homogeen iets.
'Ze hóeft hier niet te wonen, als kennismigrant heeft ze ook andere opties.' Dat kan, iedereen die iets negatiefs te zeggen heeft weer de grens over kieperen, zodat we 'onder ons' kunnen blijven en geen kritische noten hoeven te kraken.
Ik kies liever voor communicatie, omdat dat ook voor mij verrijkend is.

Tsjor

hier is het al veel eerder fout gegaan denk ik

Juist in een land waar een kind de taal niet spreekt is vroeg in aanraking brengen met de landstaal van essentieel belang. Ik krijgt uit het verhaal niet goed duidelijk waarom dit kind niet naar een peuterspeelzaal of een voorschool geweest is. Ik krijg wel de indruk dat ze al wat langer in Nederland zijn.

Op de peuter- of voorschool zijn er veel meer kinderen verbaal nog niet vaardig en zou automatisch al wat taalverwerving gedaan zijn. Dat combineren met het feit dat groep 1 grotendeels geskipt is door de ouders betekent dat er nu eigenlijk geen tijd meer over is totdat het kind leerplichtig is (vanaf de vijfde verjaardag). Ik vermoed dat daar ook de snelle doorverwijzing vandaan komt. School voelt zich handelingsverlegen, met een kind dat wel op heel korte termijn leerplichtig is maar dat niet te handhaven is in de klas.

Ik denk ook niet dat je deze doorverwijzing lichtvaardig kunt opvatten. In feite is de grond voor elke kinderbeschermingsmaatregel in Nederland het feit dat de ontwikkeling van een kind bedreigd wordt. Hier heb je ouders die formele educatie voor hun kind niet van belang schijnen te vinden. Ik zou dan ook een zorgmelding van school verwachten als dit advies niet opgevolgd wordt. Ik kan dat geloof ik in dit geval niet eens onterecht vinden. Ik ga er voorlopig van uit (aangezien de ouders deze doorverwijzing onterecht lijken te vinden) dat er niets mis is met het kind. Dit kind wordt nu dus scholing onthouden. Het heeft nu al een achterstand op zijn medekleuters die niet nodig geweest zou zijn, als gebruik gemaakt zou zijn van de mogelijkheden die het systeem biedt.

Ik schrijf nu in het Nederlands omdat mijn pogingen tot Engels schrijven toch niet tot enige reactie van topicstarter geleid hebben, dus daar verder moeite voor doen heeft weinig zin. Ik hoop voor het kind dat er snel een oplossing gevonden kan worden zodat hij naar school kan gaan, de enige manier voor hem om Nederlands te leren is om daar zoveel mogelijk mee in aanraking te komen. Dat gaat niet lukken met de beperkte manier waarop dat tot nu toe geprobeerd is.

and for topicstarter

If you don't accept the advise from school I should consult al lawyer. I suppose you would need one to advise you about your and your childs rights under the dutch laws.

Absurd Vaas

Klinkt wel mooi dat het vanzelfsprekend is dat er een melding kindermishandeling logisch is want de ontwikkeling van het kind is hier bedreigd. Alleen zo'n melding helpt helemaal niet! Ja, van de wal in de sloot! Je krijgt wachttijden, juridische procedures, dwang al is het alleen al verbaal en nog zonder maatregelen. Dat helpt de schoolcarriere van kinderen helemaal niet vooruit! En het ondermijnt de zelfredzaamheid van de ouders omdat ze zich met deze dwang bezig moeten gaan houden, je kunt je er niet aan onttrekken en het is zeer bedreigend voor een gezin.
Met iets meer geduld en meer uitleg aan ouders wat de mogelijkheden zijn, meer naast de ouders gaan staan dan er tegenover is een veel logischer strategie. Maar ja, dat vereist inzet en deskundigheid en als je een 'makkelijke' manier hebt om toch je zin te krijgen hoef je dat niet aan te gaan. Zelf oplossen met elkaar gaat hier helemaal verloren. Dwingen en in de nesten werken, dat is het.
En het is helemaal niet nodig dat een kind al lang Nederlands had kunnen leren op de voorschool of zoiets. Dat is bewezen nutteloos en zelfs voor een deel schadelijk. Het kan in de praktijk veel beter zijn dat de vader al die tijd zijn kind in de Japanse taal begeleidt heeft met werkjes, zingen en lezen. Dat is namelijk taal ontwikkeling en vanwege het vermoedelijke niveau van de ouders juist stukken beter dan een voorschooltje met eenklasje een paar uur in de week met andere kinderen die de taal niet beheersen en leiding die nog minder bekwaam is in taalopvoeding dan op een reguliere peuterspeelzaal.
In plaats van naar Denemarken (waar Nederlandse organisaties op het gebied van school en schooluitvalnog onlangs juichend van terugkwamen) zou men beter naar Friesland kunnen gaan, waar al jarenlang ervaring is met het opvoeden en op school helpen van kinderen met een andere taalachtergrond.
Het Kabouterhuis heeft ook wachttijden, dus het is voorlopig echt nog wel even voortmodderen met een paar uur in de week. Gelukkig springt vader, op verzoek van de school dus!, niet op verzoek van de ouders, bij. Beetje geduld kan prima zijn, waarom zou je gehaast en gedwongen door het systeem moeten? Meer geduld, meer tijd, zorgt ook dat de gemoederen bedaren, dat er meer vanzelfsprekende aanpassing is en meer begrip ontstaat voor elkaar. Het probleem is juist dat dit soort processen gevoerd worden onder hoge druk.

Ze weten toch wel iets?

Anders kom je niet op een democratische school of een Dalton uit, maar ga je naar de school op de hoek. (Het zou wel heel toevallig zijn als die twee types de dichtstbijzijnde scholen waren. Je hebt ze ook niet eens overal.)

Bij alles, inclusief de ook genoemde child care, is hij na een paar weken weer weggehaald.

Dat is toch meer onwil dan onwetendheid?

Bovendien is het CB nogal actief met het bevorderen van de gang naar de peuterschool... Je krijgt zo een indicatie vanwege een andere moedertaal en dan mag je extra dagdelen.

Ik vind dit zo'n ongeloofwaardig verhaal.

Niet Limi

Deze jongen is niet na een paar weken weggehaald. Dat is de werkelijkheid verdraaien op kosten van de ouders.
Zij hadden, inderdaad goed geinformeerd, hun kind op een Democratische school gezet. Echter de school liep niet goed en binnen een half jaar was de zoon nog het enige kind op school. Dat hadden de ouders uiteraard ook graag anders gezien.
Dus zijn ze op zoek gegaan naar een andere school die meer bij hun opvattingen zou passen en dat werd de Daltonschool. En daar bleek dus al snel een aanpassingsprobleem dat school heeft proberen op te lossen, heel goed in overleg met de ouders, ik vind het opmerkelijk dat ze hier toestonden dat een ouder bij een kind in de klas bleef, niet alleen een enkel keertje om te wennen, maar om te helpen met het impulsieve en storende gedrag van het kind in de klas. Uiteraard observatie, maar ook hier al duidelijk op zoek naar minpuntjes bij de ouders! Vader zou zoon niet gecorrigeerd hebben! Vader heeft, zoals thuis normaal, een gesprek gehouden met de zoon, maar dat verstaat men niet en kan het niet plaatsen. De onderbuik zegt namelijk: ik moet zien dat een ouder ingrijpt, boos praat en het kind tot excuses dwingt en dat kind laat beteutering zien in die houding.
Zo gaat dat dus. Men ziet niet alleen dat er iets mis gaat, maar begint de ouders ook falen toe te dichten waar dat helemaal niet aan de orde is! Nou ja, dat is dossiertje opbouwen en zo komen we aan die lelijke rapportage in de 'jeugdbescherming', onwil en onbegrip en de neiging om een schuldige aan te wijzen.

Wij weten niet hoelang dit gezin al in Nederland is en wat de reden is dat deze zoon nog niet zo lang op school zit. Dus speculeren over gemistte kansen mist elke grond. En ja, de voorschool, blabla. Dat is niet ongeloofwaardig dat is het bashen van ouders op grond van je eigen onbegrip.

natuurlijk niet alleen voorschool

Natuurlijk is het aanbod thuis in het Japans ook ontzettend belangrijk voor het kind. Wat schadelijk is om thuis ook Nederlands aan te bieden als ouders dat onvoldoende beheersen. Natuurlijk heeft een kind er wel baat bij als het al wat Nederlands spreekt voor de kleuterperiode. Het wordt hier door topicstarter zelfs gebruikt als reden waarom het niet goed gaat in de klas (hij begrijpt niet wat er gebeurd door het taalverschil).

Verder zie ik ook vaak dat een melding bij een meldpunt op zich niet helpt. Ik zou me er in dit geval alleen wel op voorbereiden.

En ik weet niet hoe lang het kind naar de democratische school geweest is, blijkbaar niet genoeg om daar wat Nederlands op te pikken (en dat hoeft niet alleen van leeftijdsgenoten te zijn).

Jahaa

AnneJ, jouw onderbuik is hier harder aan het werk dan de onderbuik van de leerkrachten hoor. School en Instanties zijn de Vijand!

Ja Limi

Het is dubbel. Je hebt ze nodig maar ze kunnen zomaar de vijand blijken te zijn. Dat is geen onderbuik, dat is ervaring. Niet alleen mijn ervaring helaas.

Taal

Een klein kind heeft in een maand of 3 toch wel aardig genoeg opgepikt van een taal hoor. Als het ergens een half jaar zou hebben gezeten zou het gewoon een simpel gesprekje kunnen voeren.

Dus nog steeds ongeloofwaardig verhaal.

De kans Limi

Dit kind moet de kans nog krijgen om ongelimiteerd een half jaar naar school te gaan. Het heeft aanpassingsproblemen waarvan nog niet duidelijk is hoe dat zo goed mogelijk tegemoet kan worden gekomen. Het nu is hier belangrijk, een schakelmoment. De ouders kunnen het zelf oppakken, los van de school, en ze kunnen zo goed mogelijk samenwerken met MOC Kabouterhuis, met de gegeven beperkingen.
En dan hebben ze nog de extra handicap dat ze uit handen moeten zien te blijven van mensen zoals jij Limi, die liever beschuldigen dan begrijpen en samenwerken.

Begrijpen doe ik dit inderdaad niet.

In jouw visie schaden ouders hun kind per definitie nooit, en scholen/instanties per definitie altijd.

In mijn visie schaden ouders hun kind soms, en schaden scholen/instanties het kind soms.

Maar, succes met het begrijpen.

Flauw Limi

De keuze is om juist niet in dat zwarte pietenspel te vervallen maar op zoek te gaan naar opties en samenwerking. En dan liever niet onder de dreiging van 'melden' want dat helpt niet, maar geeft scholen en instanties wel een enorm machtsmiddel tegenover ouders en kinderen.

Ouders

Ouders hebben een sterke motivatie die overwegend levenslang duurt voor hun kinderen. Daar zou je bij aan moeten willen sluiten en niet als 'passant' want dat ben je als hulpverlener of leerkracht de zelfredzaamheid en kracht van een gezin gaan ondermijnen.