Blijven zitten. Jaar erop dan wél gemotiveerd ?

Heel interessant

Zoon kan een beroepsinteressetest en een gesprek krijgen bij het MBO en dan zou hij idd eens kunnen meelopen om sfeer te proeven en een idee te krijgen van de lessen.

Voor ons is het vooral fijn om te weten dat er meer mogelijk is dan zittenblijven en slikken of stikken op school en allerlei onplezierige en vooral onzinnige (ook in mijn optiek) maatregelen. Ik merk een duidelijk verschil in aanpak tussen de tijd dat mijn oudste op de middelbare zat en mijn jongste nu (8 jaar verschil ongeveer)... Het klimaat lijkt steeds repressiever te worden, gevoed door de drang vanuit de overheid om het spijbelen terug te dringen.

Mijn zoon is helemaal niet tegen leren, dat kan hij juist goed, maar hij kan niet overweg met kinderachtige maatregelen, docenten die niet doen wat ze zeggen of niet zeggen wat ze doen, en docenten die niet kunnen lesgeven.

Mijn andere zoon die op dezelfde school zit heeft voor zichzelf besloten dat hij zijn mond niet opentrekt. Bovendien heeft hij heel goede ondersteuning bij de studievaardigheden gehad. Daarin zijn ze bij jongste enorm tekortgeschoten, hij had in de twee brugjaren een slechte mentor die hier totaal geen aandacht aan heeft besteed.

Diploma

Jullie doen nu net of ik de hele dag loop te donderen en te preken. Dat is niet zo.
Maar ik heb wel es een keer er flink om gehuild ja, dat zal ik niet ontkennen. En terwijl ik me gisteren rot zat te ergeren dat hij op de bank hing met telefoon, heb ik niets gezegd en hem vanochtend veel succes voor de toetst gewenst met een dikke kus en dat ik duim voor een mooi cijfer. En gisteren aangeboden tot overhoren maar wilde hij niet. Magister zit ook allang niet meer op mijn telefoon.

Maar ik voel wel met Pirata mee, het gevoel dat je niet meer weet wat je moet doen. Dat maakt je als ouder machteloos en verdrietig. En loslaten, ja dat zeggen vaak de mensen waarbij het kind het wel goed doet. Die hoef je niet aan te sturen en te bewegen tot schoolwerk. Makkelijk praten denk ik dan altijd.
Maar hoe je je als ouder moet opstellen als het niet goed gaat, is veel moeilijker. Enerzijds moet je toch loslaten, anderzijds wil je gewoon niet dat door niksdoen en pubergedrag er geen diploma wordt gehaald.

Als het pad van mijn zoon nu toch een mbo wordt ipv hbo is dat een ander pad dan ik in eerste instantie voor ogen had. Want meestal ga je na havo een hbo-opleiding doen. Maar ik zie vooral een kind dat daar nu niet gelukkig zal worden, denk ik. Maar hey, als hij wél havo afrond en zélf toch naar een hbo-opleiding wil die hij interessant vindt, hou ik dat niet tegen en mag hij dat gaan proberen. Híj moet het doen en iets kiezen dat hem leuk lijkt en verder in wil. Daar ben ik altijd duidelijk over geweest. En leuk werk is zo belangrijk dus kies een richting waar je blij van wordt. Dat zal ik nooit opleggen.
Maar mocht dat toch een mbo-opleiding worden dan kan ik me daar helemaal in vinden. Dan gaat hij die kant op en kan later een hbo altijd alsnog als hij dat wil, en ik denk zelfs dat mbo-hbo een betere route is dan havo-hbo voor sommige kinderen. Zijn geluk staat voorop en dat vertel ik hem ook, net als dat ik altijd van hem hou.

evenzo

Het is niet zo dat ik je niet snap. Want ik ben net zo aan het zoeken en net zo aan het worstelen als jij. Maar ik heb wel besloten dat ik de relatie met mijn kind belangrijker vind. Ik wil niet constant zitten vitten of teleurgesteld zijn en dat moeten verbergen.

Ik kwam erachter dat als ik ruzie heb met zoon dit uitsluitend te maken heeft met school. En dat is het voor mij niet waard.

Als dan blijkt dat er meerdere routes zijn die naar Rome leiden, dan is dat (voor mij en zoon althans) alleen maar fijn.

Onderzoek - Zittenblijven in de lagere school

Voor een klein onderzoekje ben ik op zoek naar ouder(s) van een kind dat is blijven zitten in het lager onderwijs, die even de tijd wilt/willen nemen om enkele vragen te beantwoorden. Het invullen van deze enquête neemt een tiental minuten in beslag. Als je mensen kent die hiervoor in aanmerking komen, gelieve hen deze link te bezorgen. Alvast bedankt!

https://docs.google.com/forms/d/1EGa-A2jKRv1uxNbV-4oPq8M_mXQuMfhRFgA7c8pZ0vY/edit?fbclid=IwAR2HMHjGXYj91GdrUNwTxcCFnDVIPUuHCvQYDKbNUYANbfd0shMOy1C3uZI#responses

Ander pad

Mijn zoon is ook een ander pad aan het bewandelen dan ik had bedacht / gehoopt. Hij is ook lief, gezellig en niet dom, maar hij gaat voor 'goed genoeg', overschat zichzelf, onderschat de lesstof en komt een heel eind maar niet altijd ver genoeg. Alles om hem heen is leuker en interessanter dan dat wat 'moet'. Aantekeningen maken, agenda bijhouden, grote opdrachten over de tijd verdelen, het lukt hem allemaal (nog) niet.

En dit alles speelt ook nu hij een MBO-opleiding doet waar hij met veel enthousiasme naar toe gaat. Gelukkig kijken ze daar nog een beetje door de onvoldoendes heen en zien ze iemand die wil en 'het' wel in zich heeft. Hopelijk gaan er de komende periode alsnog een aantal kwartjes bij hem vallen. Bij mij vallen ze wel.

Want ja, toch is loslaten het toverwoord. Blijft hij zitten? Zorg er dan voor dat híj blijft zitten en niet jij. Kortom, bemoei je er niet mee, tenzij hij je hulp vraagt. Of vraag hooguit of je hem kunt helpen, maar laat hem zelf nadenken. Wil hij een MBO-opleiding gaan doen? Laat je principes varen en laat hem ervoor zorgen dat hij goed geïnformeerd zijn eigen afwegingen kan maken. Een MBO-opleiding is niet per se makkelijk, integendeel. En er zijn grote onderlinge kwaliteitsverschillen. Maar het kán ervoor zorgen dat school meer als zinvol wordt ervaren. Het kan bovendien leiden tot een waardevol diploma waarmee je aan het werk kunt. (Beter dan een HAVO-diploma).

Als hij blijft zitten ondanks al jouw betrokkenheid en wijze raad, lijkt me de kans heel groot dat hij de tweede keer 4 HAVO niet meer motivatie zal hebben. Dat worden spannende tijden. Dat zie je nu al terecht aankomen, denk ik.

Als hij vanaf nu een echte keuze heeft zonder tegen jouw bezwaren te moeten opboksen, wat kiest hij dan?
Toch alles op alles zetten om dit jaar te halen, ofwel een MBO-opleiding kiezen, ofwel blijven zitten, ofwel de VAVO? Laat hem in gesprek gaan met een decaan of studiebegeleider op school. En blijf / ga vooral ook zelf met hem in gesprek, maar geef hem het stuur in handen. Zijn leven, zijn keuzes.

Moet alles alleen maar makkelijk en leuk zijn? Nee. Maar (geestelijk) gezond de puberteit doorkomen is veel waard en na die tijd zijn er nog steeds legio mogelijkheden.

Mijn zoon heeft trouwens veel gehad aan het boek 'de edele kunst van niet giving a f*ck'. En ik vond het zelf ook een zinvol boek om gelezen te hebben.
Misschien iets voor de Sint?

Ik word niet boos

Boos worden helpt niet, dus dat doe ik niet (meer). Vorig jaar hadden we nog wel eens ruzie als ik zei dat ze thuis moest blijven om te leren, ipv te hangen met vrienden. Maar goed, dan was ze wel thuis, maar leerde uiteraard niet.

Bedankt Mirreke, voor de link.
Volgens mij heeft school er een handje van om leerlingen geen examen te laten doen als ze er slecht voor staan. Leuk voor hun resultaten, maar daar ga ik niet mee akkoord.

We hebben nog even, dus wie weet gaat ze haar leven beteren en gaan de cijfers omhoog. Ik blijf hoop houden. Ik hoop dat ze op een gegeven moment op een opleiding terecht komt waar ze merkt dat leren ook leuk kan zijn.

Wat mogelijk is, althans op het ROC in onze stad

is een beroepsinteressetest, daarna een gesprek en dan kun je kijken of er enkele opleidingen tussen zitten die aansluiten bij de interesse. Vervolgens mag er ook worden meegelopen met de daadwerkelijke opleiding...
Dat kan dus ook als je in 4 havo zit.

En inderdaad een kind dat is overgegaan van 3 havo naar 4 havo is 'toelaatbaar' op het MBO. Nadeel is wel, dat als de opleiding niks wordt, je dan dus ook geen diploma hebt...

Juline, je hoeft alleen maar de link te sturen naar die pagina van de inspectie, het lijkt me dat ze een leerling dan echt niet zullen tegenhouden. Waar je wel voor moet uitkijken is dat scholen geneigd zijn om een kind in bv. 4 havo te laten zittenblijven als ze twijfels hebben over het examen. Zo kunnen ze ook hun examencijfers opkrikken.

Emmawee

Emmawee, jouw eerste alinea is exact zoals het hier ook gaat!
Overschat zichzelf bijna altijd, denkt het te kennen (maar laat zich niet overhoren ter toetsing) en dénkt een 6,5-7 gehaald te hebben en dan is het toch weer dik onvoldoende. Om moedeloos te worden.
Tegenwoordig vraag ik niet eens meer wat zijn inschatting qua cijfer is, want hij zit er vrijwel altijd flink naast. Ik hoor het wel wat het geworden is.

Nogmaals: nu overstappen naar een MBO is geen sprake van. Hoewel het met een overgangsbewijs 3-4 havo wél mag, dat weet ik. Maar dat wil hij (nog) niet, zegt hij zelf.
Dus ik hoop het beste ervan dit jaar en anders wordt het een jaartje doubleren. Tenzij school geen vertrouwen er meer in heeft en hem van school stuurt richting MBO. Maar dat mag school niet verplichten volgens mij. En daarbij: dan zou hij altijd nog naar een andere school kunnen overstappen om daar 4-havo te gaan doen.

Uitstapje MBO

Mijn dochter is na 3 maanden weer gestopt met het MBO. Het was een te grote chaos, te drukke klassen, te slecht georganiseerd aanbod van het schoolwerk.
Het was ook veel te eenvoudig. Ze had binnen de kortste keren het huiswerk van het hele jaar af voor een bepaald vak. Ze was ook nog steeds ziekelijk van de Pfeiffer.
Toch heeft ze er in die korte tijd heel veel geleerd en is een stuk zelfstandiger geworden. Ze had zelfs de ouderavond georganiseerd en zelfs geregeld dat het in een apart gebouw kon plaatsvinden waar een lift was omdat anders een aantal ouders, waaronder ikzelf, een hele hoop trappen naar de bovenste verdieping zouden moeten lopen.
En inmiddels heeft die korte MBO tijd, het was wel een van haar interesses, haar ook geholpen bij het vinden van haar leuke zaterdagbaan. Mocht ze nu verder gaan met studeren dan heeft ze er al een prima zaterdagbaan bij.
Ze solliciteert ook nog elders, 1 dag is niet genoeg, een ook dan past die korte MBO tijd heel goed bij de banen waar ze op solliciteert.
Ze heeft er ook nog het gereedschap van bewaard en kent een aantal softwarepakketten.
Dus nee, het is niet voor niets geweest en geen weggegooid geld.
Overal vind je wat. En daarna ging de HAVO toch ineens een stuk beter en is ze zelfs geslaagd!
Ik hoop voor haar dat ze er nog een baantje bij vind dit jaar, ze is druk brieven aan het schrijven en aan het solliciteren, of proefdraaien, maar verder is het prima dat ze aan het rond kijken is naar opleidingen. Ook weer via via kent ze mensen die een bepaalde opleiding doen waar ze een dagje mee mag lopen.

Nee niet nu

Dat snap ik wel. Vind ik eerlijk gezegd ook wel een beetje paniekvoetbal. Tenzij je zoon opeens helemaal zou weten wat hij wil en daarvoor wil gaan. Dan zou het iets zijn met ijzer smeden als het heet is. Maar anders vind ik het zwaar overtrokken en lijkt het me ook niet echt effectief.

Ik bedoelde het meer aan het eind van dit schooljaar, mocht hij dan een opleiding weten. 'Zomaar' een MBO-opleiding kiezen, omdat de HAVO niet leuk is, lijkt me tamelijk kansloos. Maar aan de andere kant: de route van 4 HAVO naar het MBO blokkeren omdat het jou niet aanstaat, lijkt mij ook zeer onverstandig.

Overigens vonden en vinden weinig leraren het gedrag van mijn zoon erg uitzonderlijk. Wat wij horen: "Een kwestie van rijping", "puberend brein", "ADD-kenmerken... maar dat hebben bijna al die jongens wel" etc. Niks om je t.a.v. school voor te schamen. Ga anders zelf eens in gesprek met school over wat zij nog van jou / ouders in het algemeen verwachten.

Doorgaan

Emmawee, ik ben het met je eens, het zou nu gewoon eigenlijk erg overdreven zijn om over te stappen. Jullie beginnen erover, maar hier thuis wordt het niet genoemd. Teken dat zoon daar absoluut niet mee bezig is. En wij dus ook niet.
Tenzij hij er zelf over zou beginnen en een duidelijk plan voor ogen heeft, dan kunnen we daar naar kijken. Maar vooralsnog is het doorwerken in de hoop toch over te gaan of in elk geval een bespreekgeval zijn. Zolang zoon vanaf nu een stijgende lijn in de cijfers laat zien, al is het slechts tienden waardoor er langzaamaan een tekort wordt weggewerkt, geeft dat school ook vertrouwen denk ik. Dat ie hard nodig kan hebben mócht hij een bespreekgeval worden.

En klopt hoor, ook hier zeggen docenten dat er wel meer jongens slecht voor staan, is niks uitzonderlijks. Maar er is wel verschil hoe de ene puber het uiteindelijk oppakt t.o.v. de andere puber als het in feite 5-voor-12 is en er toch echt iets moet gebeuren. Er zijn er genoeg die nu hard aan het werk zijn en de tips van de mentor aanpakken en écht gaan leren i.p.v. maar aan te modderen.

Helaas

maakt onze school er wel een drama van en lijkt onze zoon echt ziek van school te worden.

Ondertussen wil hij ook niet weg van school (het is immers vertrouwd en hij heeft een fijne vriendengroep). Ik voel me klem zitten.

AnneJ, dat is wat ik ook denk. Onze leert makkelijk (als hij zich ervoor kan inzetten), dus ik vermoed dat het MBO voor hem te weinig uitdagend zou zijn.

Maar wij zijn echt aan het zoeken naar iets wat voor hem minder als een gevangenis zou voelen...

Sneu

Dat is een lastige situatie kan ik me voorstellen Mirreke. Kan de mentor of het zorgteam niet met jullie meedenken?

Hoe gaan jullie om met deadlines voor bijvoorbeeld boekverslagen oid? Helpen jullie daarmee herinneren of bemoei je je daar geheel niet mee? Verplicht je je kind tot het echt lezen van het boek of is een samenvatting ervan op Internet opzoeken ook voldoende en laat je dat zijn/haar keuze zijn ?

andere insteek

'Ik kan me gewoon niet voorstellen dat andere ouders met vergelijkbare luie pubers dat vrolijk van een afstandje zitten te bekijken. Dat moet je toch frustreren ?'
Evenzo, ik ben er altijd van uit gegaan, dat er in het hoofd van een puber ontzettend veel gebeurt, heel veel verwarrende veranderingen, heel veel moeilijk op te lossen toestanden, zoals de ontdekking van seksualiteit, de impact van sociale kontakten, het besef dat er een volwassen leven aan komt, en dat niet willen, maar ook wel, jeugddromen die onrealistisch blijken te zijn, maar wat is dan wel realistisch etc.
Als ik het zo opschrijf lijken het nog bespreekbare vraagstukken, maar zo doet het zich niet voor. Het is gewoon chaos en het is een chaos die en kind zelf uit moet zoeken. Dat er ondertussen dan ook nog 'gewone' dingen zijn zoals school, de een an dat erbij hebben, maar sommige (veel) kinderen eigenlijk niet.
Die chaos in het oofd komt vanzelf tot rust. Het kan zijn dat het een jaar school extra kost, maar de vraag is echt of dat erg is. Ik vond het belangrijkste dat hij/zij 'eruit' kwam, dus dat uit de chaos langzamerhand voor het kind zelf het beeld oprijst van een toekomst en een leven waarvan het kind zelf denkt dat hij/zij het aankan en ervoor wil gaan.
Het beeld van de ontwikkeling van een vlinder is daarom niet verkeerd: eerst is er de rups, daarna komt de cocon en dat wordt dan de vlinder. de cocon moet je niet gaan verstoren, niet bewerken met een mes. Maar wel heel zorgvuldig kijken of alle omstandigheden gunstig zijn, zodat zich in de cocon een vlinder kan groeien.
Het is dan ook geen kwestie van loslaten of schop onder de kont. Maar meer een kwestie van zorgvuldig en waakzaam toezien en zorg dragen voor de omstandigheden. Als het verkeerd dreigt te gaan kun je in eerste instantie alleen maar waarschuwen en kijken of het kind het daarna zelf op kan en wil lossen. Als er grenzen overschreden worden kun je die grenzen duidelijk aangeven, maar die grenzen liggen niet bij elke duikeling die een kind maakt. Zodra er nog reparatie mogelijk is (een jaar blijven zitten bijvoorbeeld) volstaan de waarschuwingen aan het kind.

Dan zit je als ouder niet vrolijk van een afstandje te kijken, je kijkt dan met enige zorg van een afstandje, maar wel met een basis van vertrouwen in je kind: dit kind in zijn/haar cocon, zal zeker weten de problemen die hij/zij tegenkomt in het leven (waaronder een jaar doubleren) aankunnen en zal straks echt zijn/haar eigen weg weten te vinden.

Ik zou de gesprekken met mentoren etc. schrappen. Scheelt iedereen frustraties. En er is meer in het leven van het kind dan school alleen.

Tsjor

Mirreke

'Mijn zoon is helemaal niet tegen leren, dat kan hij juist goed, maar hij kan niet overweg met kinderachtige maatregelen, docenten die niet doen wat ze zeggen of niet zeggen wat ze doen, en docenten die niet kunnen lesgeven.'

Ik vrees dat hij dan op het MBO geen beter schoolklimaat gaat vinden. Mijn tweede zoon is in elk geval hierom afgeknapt op het MBO. Mijn dochter heeft zich door middel van volharding en blik op eigen toekomst doorheen geworsteld.

Uit eigen directe ervaring ken ik in elk geval één hele goede MBO-opleiding, die niet leidt aan dit euvel. Maar ik ken er dus twee een negatief schoolklimaat hebben. Het verschil zit in het verantwoordelijke team: is dat in de kern een hecht team, mogelijk met ervaring erin, wat zich echt verantwoordelijk weet voor een opleiding, dan gaat het goed.

'Mijn andere zoon die op dezelfde school zit heeft voor zichzelf besloten dat hij zijn mond niet opentrekt.' Helaas is dit de beste tactiek: ogen op je eigen doel en verder alles maar langs je heen laten glijden.

Maar verschillende perspectieven zijn altijd goed. Er is nooit één weg naar de toekomst (sommige mensen denken dat dat alleen HBO/universiteit kan zijn en anders niet) , er zijn altijd meerdere mogelijkheden.

Tsjor

Tsjor

Prachtig verwoord hoor, over cocon en vlinder. En waakzaam toezien en vertrouwen op het pad van het kind etc etc.
Helaas is mijn man heul nuchter en vindt ie dat maar gezwets. Kind moet gewoon veel harder aan het werk, punt. En die telefoon wegleggen en niet na een uurtje klaar zijn met leren als je er zo slecht voor staat. Motivatie onderhand toch wel hebben om nu echt stappen te gaan zetten richting toekomst.

Ik erger me ook enorm aan de lakse houding van mijn kind, maar kan ergens ook nog wel begrip hebben voor het puber-zijn en dat zoonlief gewoon nog niet zo ontwikkeld is en eigenlijk nog niet zo rijp voor dit schoolse leven waarin veel zelfstandigheid wordt verwacht en hij dat gewoon duidelijk (nog) niet aankan en niet gedreven is. Maar man is daar veel zwart-witter in. Wil dat niet zo zien.

Maar ja, als je je kind bijvoorbeeld al 10x hebt herinnerd om écht belangrijke formulieren te regelen en hij doet het gewoon niet...want zit te gamen of geen zin in etc etc...ja dan irriteer ik me ook dood. Zoon is gewoon ook enorm eigenwijs. Geef ik hem tips om het dan op te schrijven, noteren in telefoon, herinnering instellen blablablabla, nope...doet ie gewoon niet.

Herkenbaar

Dag Evenzo,
Het is ontzettend herkenbaar, ik heb ieder jaar zo' n groepje. Saaaaaaaai niet gemotiveerd en al blij met een 6. En dat wordt een 4.
Ik adviseer altijd afstromen naar 4Mavo, je vermijd dat hij alsnog van school gaat zonder diploma en in de drama dat vavo heet (meestal) terecht komt. Daarnaast legt hij een basis aan in 4M dat hem.in staat stelt om 4H en 5H makkelijker aan te kunnen. Als mentor zou ik het nu al met hem bespreken, en misschien dat jullie het ook nu al moeten overwegen.
Succes
Sini

Mwah

Ja, ook dat. Hij leert heus wel wat, gaat gelukkig niet pas de laatste dag aan het werk zoals ik ook weleens hoor. Maar vindt het algauw prima. En denkt dat een zesje er wel in moet zitten, maar dat wordt dan toch vaak (en soms flink) lager dan hij inschat.
Terwijl er voor sommige onderdelen (bijv. een verslag oid) echt meer in moet zitten dan een krap zesje, maar hij kan het er niet voor opbrengen. Terwijl dat soort punten met wat meer inzet en moeite hem juist effe wat omhoog kunnen helpen en het verschil tussen wel/geen compensatiepunt voor een vak kunnen zijn. Maar ja, boeit niet.
Zo stond hij een 6.4 voor een vak, haalt nu net aan een 6 voor een verslag en zakt weer 0.2.
Zó zonde vind ik dat. Nét even meer moeite doen (bv door mij laten nakijken, iets meer aan lay-out en originaliteit doen etc), en ietsje hoger scoren en je hebt een compensatiepunt te pakken (en dan zien vast te houden). Zucht.

Mentor heeft wel een keer doubleren laten vallen maar niet afstromen naar mavo-4. Dat zou ik zelf ook niet direct zien zitten trouwens, want dan heb je ook weer vakken die je moet inhalen qua stof heb ik begrepen: en dus wéér een berg ‘moeten’. Dat zie ik ook niet gebeuren dat ie dat dan wél gaat doen (ja, ook minimaal).
Maar we zullen zien hoe hij er na periode 2 voor staat en wat de mentor dan zegt.

Over loslaten: ik kon het niet

Heel veel herkenbaarheid in veel postings. Voor onze zoon was school ook een gevangenis, iets wat moet, saai was, kinderachtig en ga zo nog maar even verder. Zijn motivatie was heel laag om het vmbo te volbrengen. Hij snapte nog net dat hij moest en dat het diploma halen het enige doel was.
Ik kon hem niet loslaten. Dan deed hij echt niks tot hoogstens weinig. Ook voor de extra punten, te behalen met boekbesprekingen ed, was hij hoogstens lauw te maken. Dus hielp ik hem met alles. Met alles! Zijn boekbesprekingen ed keek ik nog even met hem door en wees aan waar hij nog wel een extra puntje uit kon halen. Overhoren, samen samenvattingen maken. En nu klinkt het alsof dat allemaal moeiteloos en zonder strijd ging maar dat was niet zo. Maar toch was daar altijd dat hele kleine beetje bereidheid om mij te laten helpen. En toen kwam zijn examen en slaagde hij met de hoogste examenpunten van de klas, nienand begreep er iets van. Daarna voelde hij zich bevrijdt, dat zal ook dat laatste zetje hebben gegeven voor zijn examen.
Hij heeft het zichzelf niet meer aangedaan om weer hele dagen in de schoolbanken te gaan zitten en is een MBO BBL opleiding gaan doen. Daar was hij op zijn plaats, weg uit de gevangenis die school heet. Hij werd weer blij en gezellig en intussen is hij zover dat hij een vaste baan heeft en daarmee heel blij is.

Ik begrijp dat je niks hebt aan die toevoeging bbl omdat je zoon een hele andere route gaat lopen maar ik wil, in zoons geval, wel aangeven dat hij hoogstwaarschijnlijk niks afgemaakt zou hebben als ik hem niet achter zijn vodden had gezeten.

Wat altijd als belangrijkste voorop is blijven staan: een goede band blijven behouden met mijn zoon

Hulp

Ik bied zó vaak hulp aan: overhoren, woordjes schrijven dat hij kan invullen, over ‘n verslag/presentatie heen kijken, stof samen doornemen, samen oefenen voor een mondeling. Maar vindt zoon allemaal niet nodig.
En ik herhaal alleen regelmatig dat ie aan het werk moet en bied hulp zoals genoemd aan, maar meer niet. Dat vind ik genoeg achter de vodden aan zitten. En is nog veel te veel volgens mijn man. Die houdt gewoon stijf zijn mond dicht, vraagt nog net hoe de schooldag is geweest en meer niet: is er zo klaar mee. Lekker laten uitzoeken, vindt hij. Ik ben meegaander en kan ook moeilijker loslaten en zou het graag anders zien. Vind het zo zonde van zijn capaciteiten.

Maar zoon dwingen doe ik niet meer. Zo komt ie thuis, na school 2 uurtjes bijbaan gewerkt en gegeten. Dus daarna aan het werk lijkt me. Maar nee hoor: hij had 1 tussenuur op school en daar geleerd. Dus klaar voor vandaag. On-be-grijpe-lijk. En de toetsweek begint komende week....
Vroeger had ik em naar boven gedwongen, nu doe ik dat niet meer. Hij doet toch niks. Of staat alsnog na een halfuur beneden. Dus na een aansporing heb ik het erbij gelaten. Maar oh, wat doet het me verdriet (laat ik niet merken). Dat je nog de noodzaak niet ziet bij de komende toetsweek goede cijfers te halen om wat tekorten weg te werken. En dat je dat niet redt met wéér 5.5-6 scoren die 4x meetelt. Dat schiet niet op.

Wat een vreselijk advies

Sinilid “ Ik adviseer altijd afstromen naar 4Mavo, je vermijd dat hij alsnog van school gaat zonder diploma”

Wat een ontzettend slecht advies.

Afstromen van 4 havo naar 4 mavo = zittenblijven (het vierde jaar over doen). Een mavo diploma is net zoveel waard als een overgangsbewijs naar havo 4 en dat heeft ie al. De kans dat dat diploma behaald wordt door een puber die het gehad heeft met school, is bijzonder klein. Want hoewel mavo theoretisch makkelijker is, moet je juist wel de specifieke lesjes (uit dat boek met die bewoordingen) geleerd hebben en het maakwerk gedaan hebben. Dat is veel werk voor een puber die geen zin meer heeft.
Tijd om te wennen aan de nieuwe school is er ook niet, want het is een examenjaar. Dat is onverbiddelijk vanaf het 1e cijfer dat wordt uitgedeeld.

Sini “ en in de drama dat vavo heet (meestal) terecht komt.“
En waarom precies vind je vavo een drama? Vooral ook een groter drama dan mavo of havo over doen?

Sini “ Daarnaast legt hij een basis aan in 4M dat hem.in staat stelt om 4H en 5H makkelijker aan te kunnen. ”
Oke, dus van 4H, naar 4M, vervolgens weer 4H (dus 3 jaar over het 4e jaar doen) en dan 5H. Waarom vind je dat logisch? Los daarvan is het op heel veel scholen helemaal niet mogelijk om van 4M naar havo door te stromen.
De meeste scholen vinden helemaal niet dat 4M een goede basis is voor 4H en 5H.

Voor de leerling zelf is de kortste weg naar het einde van het schoolleed om van 4 havo naar MBO 2 door te stromen. Het diploma is met weinig doen en zelfs gecombineerd met werken (BBL) in 2 jaar te halen, levert een SK (dus uitkeringsrechten) en toegang tot MBO4 op. Het diploma geeft op de arbeidsmarkt een betere positie dan een havo diploma.

Keuzes maken

Evenzo, ik vind dat je je dubbel opstelt.

Je wilt dat hij havo afmaakt (als ouder wil je niet dat je kind afstroomt naar mbo, vind je). Hij vindt dat minder belangrijk, maar jij wel.
Vervolgens wil je ook nog dat hij het werk dat die havo voor hem betekent, op jouw manier verricht. Met beperkte hulp, want je man vindt elke hulp teveel. Die vindt dat je zoon het zelf uit moet zoeken.

Tja.

Je moet kiezen: Of je laat hem alleen zijn gang gaan en zijn verantwoordelijkheid nemen. Dan prijs je hem elke keer als hij dat doet, ook als zijn besluit luidt dat hij naar het mbo gaat.

Of je sleept hem door dat havo diploma heen zoals Aji gedaan heeft. Vergeet dan ook niet dat je hem moet prijzen elke keer als hij een voldoende haalt. Niet zeuren over een zes dus. Niet ook nog zevens en achten willen.

Wat ik deed

Vergeet ik nog bijna toe te voegen: Ik had een vergelijkbaar probleem met mijn dochter in 4 vwo. Zij wilde van mij ook helemaal geen hulp. Ze haalde dus geen overgangsbewijs naar vwo 5.
Ik heb haar de optie particuliere school (2 jaar in 1) voorgelegd.
Dat heeft ze gedaan.

Kost veel geld, maar toen had ze wel een havo diploma en iedereen was tevreden.

Ja dat is een luxe keuze.
Maar dan zit je niet met het dilemma van helpen of niet.
Dan zitten de schoolmeesters de leerling achter de broek.

Met 3 Havo overgangsbewijs kun je direct naar MBO4

waarom zou je dan eerst MBO2 doen?

Sini

Mag een leerling bij jouw op school zonder belemmeringen van 4 Mavo naar 4 Havo? Als dat zo is: top! Als het niet zo is, is het advies wel misleidend. Hier op school moet elk CSE cijfer minimaal een 7 zijn om naar de Havo te mogen. ELK cijfer, dus geen gemiddelde!! Gevolg is dat er nauwelijks kinderen van 4 Mavo naar 4 Havo doorstromen.

Als die regel geschrapt zou worden zou ik het advies naar 4 Mavo gaan geen probleem vinden.

Voor TO: hier een zoon in 3 Havo, afkomstig van het VWO, en totaal niet gemotiveerd. Met duwen en trekken loodsen wij hem door elk schooljaar heen. Als ik hem loslaat, haalt hij niks, dus dat is geen optie.