paar jaar thuis-heerlijk of stom?

amen
gr Angela

Leuk

Leuk Eva, maar ik heb het over wat het woord feministe bij me oproept en zelfs nog hoe dat komt.
Niet over feminisme zelf. Daarnaast en daar heb ik het niet over gehad, moet ik alles prettig vinden waar een ander voor strijdt? Dacht het niet.

Maar het is altijd makkelijker een ander even een verbale draai om de oren te geven natuurlijk, daar is die dominantie al! ik snap het, einde discussie.

wat ik me serieus af vraag

Er zijn dus vrouwen die liever parttime of niet werken om, even kortdoordebocht, te kunnen thuismoederen. Daar kun je een mening over hebben, maar het feit ligt er.

En er zijn vrouwen, ik ken ze ook (ook jongere vrouwen), die die mogelijkheid hebben. Man verdient (grotendeels of geheel) de kost, vrouw zorgt voor kinderen, huishouden, regelt de administratie.

Er wordt hier o.a. gesproken over al die mannen die wel braaf naar hun werk gaan. Maar zijn er dan werkelijk zo weinig mannen die liever (al dan niet gedeeltelijk) thuisvader willen worden, terwijl de vrouw dan kostwinner wordt?

Hebben mannen meer "plichtsbesef" en "arbeidsethos"? Of heeft het te maken met andere behoeften die mannen en vrouwen hebben? Misschien een hormomenkwestie?

Ik ben daar oprecht benieuwd naar. Ik ken namelijk geen enkele (niet of enkele uren werkende) thuisvader in mijn wijde omgeving. Maar wel vrouwen (al dan niet in een relatie) die eigenlijk toch liever wat minder zouden willen werken om meer tijd en energie te kunnen besteden aan huishouden en kinderen, of vrijwilligerswerk als de kinderen uit huis zijn. Of dat ook gewoon doen en waar de man (hoofd)kostwinner is.

Nota bene: aan het werk blijven omdat je later misschien wel weduwe of gescheiden vrouw kunt worden, is verstandig. Maar misschien is het dan ook wel slim om geen kinderen te willen, want die lopen dan ook risico op een heel naar trauma. (ik chargeer een beetje ).

Geëmancipeerd?

Weet je Eva, naast Feminisme heb je ook Emancipatie. Hoewel ik nog steeds apart vind dat daar het woord man in zit, voel ik me toch veel meer thuis bij geëmancipeerd zijn dan bij feminist zijn. Mag dat ook?

Ik heb alle respect voor wat het Feminsme voor heeft afgedwongen, maar ooit is het wel eens klaar....

feminisme vind ik ook een gekleurd woord

Ik heb eind jaren zeventig, begin jaren tachtig van tamelijk dichtbij het radicale feminisme meegemaakt. En daar zat geen greintje humor bij. Ik vond het eerder erg benauwend en star. En vooral: oordelend. Zo win je toch echt geen zieltjes.

Ik spreek liever over vrouwenemancipatie. En ik denk dat daar best nog wel e.e.a. te bereiken is. Want als we het toch over werk hebben: waarom kunnen mannen zich makkelijker achter "ja, maar ik moet werken" verschuilen waardoor de vrouw maar weer een snipperdag opneemt, of minder gaat werken, met name als er sprake is van een IADH-kind? Want ja, iemand moet het doen...

Mannen zijn nog zelden te beroerd om even de stofzuiger door het huis te trekken, gelukkig, maar op veel andere vlakken komt er toch nog veel bij de vrouw terecht. Mantelzorg, regeldingen...

Ik zie het zo vaak gebeuren. Dat vrouwen noodgedwongen minder gaan werken om dat soort dingen op te vangen. Toevallig gisteren nog een vrij jonge moeder gesproken die in een spagaat tussen kind en werk zat. En niet eens een IADH-kind, maar gewoon pech wat verkoudheden en oorontstekingen betreft, deze winter. Man zegt simpelweg: "Ik kan niet wegblijven van mijn werk," maar wie doet het dan? (en nee, er zijn niet altijd oma's bij de hand).

Vrouwen zitten veel sneller in een spagaat tussen werk en andere zaken, mannen kunnen zich daar beter voor afschermen. Dat scheelt weer een burnout maar toch, someone's gotta do it...

Je kunt dierenliefhebber zijn zonder direct dierenactivist te zijn en je kunt geëmancipeerd zijn zonder je een feministe te voelen.

Daar is niets doms aan. Gelijkwaardig is weer wat anders dan verheven, en ja, een feministe in hart en ziel had/heeft die uitstraling.
Dominant ook nog, no thanks.

Het zal een gevoelskwestie zijn, een woord waar je je niet thuis bij voelt.

Feminisme

Ginny: Vrouwenemancipatie is een gevolg of doel van het feminisme.

Sally: Het radicaal feminisme is een van de stromingen van het feminisme.
Nogmaals: er zijn veel andere soorten (en stijlen) van feminisme.
Trouwens, de acties van de Dolle Mina's hadden toch echt vaak een humoristische component.

Pardoes: ik kom uit dezelfde tijd en omgeving, jouw uitleg verklaart helemaal niks. En ben je sinds je jeugd soms blijven stilstaan wat betreft kennis, ideeën en ervaringen?!

wil40

Hoe kom je er bij dat er 1 soort feminist zou bestaan.

Er zijn stromingen in het feminisme waar begrippen als dominantie juist worden bekritiseerd en er gezocht wordt naar manieren van samenleven zonder dominantie.

En zonder feminisme geen Vrouwenemancipatie.

helemaal mee eens

Ginny

http://www.etymologiebank.nl/trefwoord/emancipatie

Zo weet ik er ook nog wel een paar!

Zonder -isme geen dogma's.
Zonder dogma's geen vervreemding van de werkelijkheid.
Zonder vervreemding van de werkelijkheid geen karikaturen.
Zonder karikaturen geen beschimping.
Zonder beschimping geen agressie.
Zonder agressie geen dwingelandij.
Zonder dwingelandij ... euh ...

keuzevrijheid op basis van onderling respect!

het feminisme is echt wel veranderd sinds de jaren 70. Toen zaten er nog aardig wat drammers bij, maar inmiddels gaat het meestal om jonge meiden die met humor èn strijdlust aantonen wat er mis is in de maatschappij. Wie kan daar nou tegen zijn?

cultuur / biologie?

"Ik zie het zo vaak gebeuren. Dat vrouwen noodgedwongen minder gaan werken om dat soort dingen op te vangen. Toevallig gisteren nog een vrij jonge moeder gesproken die in een spagaat tussen kind en werk zat. En niet eens een IADH-kind, maar gewoon pech wat verkoudheden en oorontstekingen betreft, deze winter. Man zegt simpelweg: "Ik kan niet wegblijven van mijn werk," maar wie doet het dan? (en nee, er zijn niet altijd oma's bij de hand)."

Oja, heel herkenbaar. Maar als ik in mijn omgeving rondkijk dan zijn de mannen over het algemeen ook blijer met hun werk dan de vrouwen (ook die zonder kinderen!) Ik weet niet of je het op biologische aanleg moet gooien, dat moeders eerder geneigd zijn het zieke kind op te vangen dan de vader, of dat het vooral een culturele oorzaak heeft. Het zal wat van beide zijn, denk ik. Als ik naar mijzelf kijk, en naar mensen in mijn omgeving, geloof ik dat vrouwen in het algemeen meer interesse hebben in kinderen dan mannen.

Op school hier zie je bijvoorbeeld dat de meeste moeders werken en veel vaders een deeltijdbaan hebben. Veel gezinnen waarvan beide 32 uur werken. Dus dáár zit niet meer een heel groot verschil. Toch is 95% van de hulpouders moeder. Luizenpluizers: allemaal moeders. Sint/kerst/paascommissie: moeders. Schoolbieb, OR en MR, moeders (een excuusvader in de MR). Rijden met uitjes, daar zitten nog wel eens vaders of opa's tussen, maar dat is ook het enige.

Ik doe zelf ook het een en ander op school, ik vind dat oprecht heel leuk, maar mijn man heeft die behoefte in het geheel niet. En waarom vind ik het leuk: je ziet je eigen kinderen zo nu en dan in hun schoolomgeving, schoolkinderen zijn leuk en interessant om mee op te trekken en gezellig met andere moeders bij te kletsen en ervaringen uit te wisselen.

Hier op het forum zijn er ook voornamelijk vrouwen, is dat ook ongeëmancipeerd/seksistisch? Waarom laten de 'meer femininistische' dames onder ons hun mannen niet op dit forum discussiëren?

Ik geloof dat er best wat vrouwen zijn die niet tevreden zijn met het huismoederschap, of met hun deeltijdbaantje met beperkte carrieremogelijkheden. Er zijn er daarentegen ook heel veel wel heel tevreden met hun toestand, waarom die dan wegzetten als dom en onverstandig? Ik denk dat je juist heel blij mag zijn dat er de keus is. Mensen maken veel vaker keuzes die misschien niet zo verstandig zijn, dat moet ieder voor zich weten.

Vrouwenemancipatie

Op Wikipedia wordt Vrouwenemancipatie gelijkgesteld aan feminisme.

https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Vrouwenemancipatie

Inderdaad, het was maar een stroming binnen het veel bredere feminisme. Maar een destijds wel zéér nadrukkelijk aanwezige stroming die ervoor zorgde dat het woord "feminisme" niet meer zo'n positieve klank kreeg voor een flink aantal mensen.

Wat heel spijtig is voor de vele andere stromingen.

En nee, dat betekent niet dat iemand die daardoor wat bijgevoelens heeft bij het woord "feminisme" in de tijd is blijven stilstaan.

Maar we hebben al een synoniem aangedragen: vrouwenemancipatie.

Ja apart

Ik (ft werkend) heb ook altijd geprobeerd bij de school betrokken te zijn, eens rijden naar een museum, mee naar de bieb en als luizenmoeder. Daar neem ik dan vrij voor of ik deel mijn uren anders in, en soms past het helaas ook niet qua werk. Het gros van de vaders (ja, echt een ruime meerderheid) zie je nooit op school, hooguit snel bij het brengen of op een 10 minutengesprek. Waar zou dat vandaan komen? Is de basisschool niet belangrijk genoeg? Op de middelbare school zie ik ineens veel meer vaders dan moeders tijdens bijv een ouderavond. Gaat het dan pas ergens over?

Thanks Triva

Nee dan kies ik toch voor Emancipatie.
Mochten jullie mijn dan zien als Feminist, dan is dat verder prima, maar verwacht niet dat ik ook maar ergens in de buurt kom van iets dat radicaal is.
Eerlijk gezegd vind ik de stelling van jou Eva dat je niet voor vrouwenrechten bent als je jezelf geen feminist noemt al best polariserend. Dat hoeft voor mij niet zo.

Ginny

"Eerlijk gezegd vind ik de stelling van jou Eva dat je niet voor vrouwenrechten bent als je jezelf geen feminist noemt al best polariserend. Dat hoeft voor mij niet zo"

En dat doet me precies denken aan die ene stroming binnen het feminisme die dat woord "feminisme" een negatievere klank heeft gegeven: het polariseren en zwartwitte denken... En dat is volgens mij nooit de bedoeling geweest.

Lieverdje

"Waarom laten de 'meer femininistische' dames onder ons hun mannen niet op dit forum discussiëren?"

Omdat je dan niet meer zonder problemen je huiselijke sores/alledaagse ergernissen op het forum kunt kwakken natuurlijk :- ). Zelfs onder een gelegenheidsnick ben je voor je partner al snel herkenbaar.

Wat helpen op school betreft: ik krijg de indruk dat scholen gewoon altijd moeders benaderen, behalve als er gereden of geklust moet worden. Als er een intekenlijst hangt en een vader meldt zich, dan wordt die hulp in dank aanvaard, maar als er actief geworven moet worden dan benaderen ze moeders.

Dus van de ouders die niet zo nodig hoeven (zoals ikzelf) zullen er meer vrouwen dan mannen meehelpen, want die vrouwen worden actief benaderd en zullen dan misschien wel ja zeggen (nou ja, vooruit dan maar), en die mannen die niet zo nodig hoeven die worden verder niet of nauwelijks lastiggevallen.

Maar goed, misschien komt er nu een stroom van reacties van mensen die zich uit eerste hand kunnen herinneren dat vaders actief werden geworven voor luizenpluizen/bibliotheekbezoek/school versieren en blijk ik het helemaal fout te hebben gezien.

Groeten,

Temet

emancipatie of feminisme

dat vind ik ook wel een mooie vergelijking. Ik het ook liever over emancipatie, bij feminisme moet ik altijd een beetje aan boze vrouwen als Heleen Mees denken.

Feministen

Mijn standpunt is dat als je gebruik maakt van alle rechten die vrouwen hier tegenwoordig hebben, maar negatieve stereotypen verspreidt over het feminisme, waaraan die rechten te danken zijn, dat je, tja... hier schieten mij alleen maar lelijke woorden te binnen, iets met profiteren en hypocrisie...

Jullie lijken geen idee te hebben hoe je leven zonder feminisme geweest zou zijn.

Zonder feminisme geen kinderopvang bijvoorbeeld. Geen werk buitenshuis voor getrouwde vrouwen. Het kunnen stellen van de vraag 'paar jaar thuis heerlijk of stom' is al een verworvenheid van het feminisme.

En weet je? Die rechten en mogelijkheden heb je niet alleen te danken aan theorieën en ideologieën, maar vooral ook aan mensen van vlees en bloed die energie, tijd, hun leven, hebben ingezet hiervoor en die zich feministen noemen. En waarvan er een flink aantal (nog) in leven zijn en actief zijn. Je profiteert dus van wat deze mensen hebben teweeggebracht en nog steeds teweeg brengen, maar laat je wel enorm denigrerend over hen uit. Bah.

School

waarom de meeste vaders niet betrokken zijn bij de school weet ik niet. ik wil niet voor anderen spreken. Ik kan wel voor mezelf spreken waarom ik weinig vrijwilligerswerk op school heb gedaan. Afgezien van de gebruikelijke smoezen die ik graag gebruikte (veel werk, veel kinderen, weinig tijd) was de werkelijke reden gewoon dat ik er weinig zin in had en niet het idee had dat het veel toevoegde.
En ik vond ook (maar dat verschilde per school en klas) dat er soms wel erg veel geneuzel was over knutselmiddagen en voorleesontbijten en paasmaaltijden waarbij men over de kleinste details met passie kon discussieren.
Wat prima is maar mijn interesse lag daar niet zo. Ik wilde altijd alles zo efficient mogelijk aanpakken maar kwam er al spoedig achter dat dit helemaal niet de bedoeling was. Veel ouders vonden het oprecht leuk om zich met die kleine details bezig te houden. Prima natuurlijk maar niet voor mij.
Het enige wat ik wel eens deed was rijden (heb een grote auto dus dat was welkom) maar beperkt tot enkele keren per jaar. En eigenlijk dan liever ook echt alleen rijden (dus niet ter plaatse de monsters moeten zien in toom te houden)
en ik ging uiteraard naar 10 minten gesprekken en dergelijke.
En als er een toneelstuk/uitvoering was kwam ik ook kijken. Dat vond ik ook leuk, om die kinderen zo bezig te zien.

Maar ik heb geen seconde het idee gehad dat ik veel heb gemist door weinig op school aanwezig te zijn.
De roddels kreeg ik ook wel mee als ik af en toe eens ophaalde/bracht (deed ik gemiddeld 1 a 2 x per week). Als je wist wie je moest spreken was je zo binnen 5 minuten weer op de hoogte van al het lief en (vooral) leed.
Maar het actief vrijwilligerswerk doen op de basisschool lag mij niet zo.

Uiteraard pretendeer ik hierbij niet voor de afwezige vaders te spreken

Vrouwenemancipatie

Als vrouwenemancipatie en feminisme synoniemen zijn, dan kies je dus niet voor iets anders als je het vrouwenemancipatie noemt.

Je speelt hoogstens verstoppertje.

En inderdaad

Ik werd altijd gevraagd, mijn man nooit. Misschien ook omdat hij niet goed Nederlands spreekt (nu snap ik waarom hij dat nooit goed heeft geleerd, goed excuus) maar ook voor minder talige klussen werd hij niet benaderd.
Een juf zond altijd hele irritante mailtjes gericht aan de 'moeders'
(niet ouders en verzorgers zoals gebruikelijk).

Je begrijpt het volkomen verkeerd. Ik ben alle voorvechters (m/v) van het feminisme/de vrouwenemancipatie uiterst dankbaar. Mijn moeder moest nog stoppen met werken toen ze trouwde, die had geen keuze. Mijn oma was haar man nog afhankelijke gehoorzaamheid schuldig. En mijn overgrootmoeder mocht niet stemmen.

Dat ik, en met mij blijkbaar nog een paar mensen, liever het woord emancipatie dan feminisme gebruiken komt voornamelijk door een groepje binnen een veel grotere groep. Maar dat betekent dus niet dat ik ALLE feministen op één hoop veeg. Of me denigrerend uit laat over de HELE groep.

Ben ik een foute vrouw die al die voorvechters (m/v) een trap na geeft als ik zeg dat ik liever een ander woord, een synoniem gebruik? Of zegt dat iets over de houding van deze kleine groep in een veel grotere groep? Hoe nobel hun streven ook was?

Maar goed, blijkbaar heb jij een idee van "wie bedenkingen heeft bij een kleine groep en daarom liever het synoniem gebruikt, is DUS tegen de gehele vrouwenbeweging". Tja, daar kan ik weinig aan veranderen...