paar jaar thuis-heerlijk of stom?

Kaaskopje.

Blijkbaar kan je jezelf best goed verkopen, je krijgt een prima aanbod van het uitzendbureau! Niet je droombaan, niet voor de komende 12 jaar, maar wel voor 2017.
Dat geeft ontspanning, geen sollicitatieplicht, geen uitkering of bijstand in het verschiet.
En het geeft je de ruimte om idd te gaan kijken of de wereld groter is dan de administratiesector, of administratie op een totaal andere wijze.

Wat vervelend voor je dochter, gezondheid is een groot goed. Hopen dat er ook voor haar een passende oplossing komt.

Jou kwaliteiten moet je gewoon eens opschrijven, wat je zelf vindt, je man, een vriendin, vroegere werkgevers.
1. Zeer sociaal inlevend.
2. Goede Nederlandse vaardigheden op schrift en in woord.
3. Zorgzaam.
4. Doorzetter.

Zo, die heb je vast binnen:-)

Vesper Lynd

Jij hebt je vrouw toch ook toestemming gegeven om veel minder te gaan werken? ===

Misschien kan ik mezelf af en toe ook betrappen op dit soort woordkeuze, maar 'je vrouw toestemming gegeven' komt niet erg geëmancipeerd over. In het ideale geval gaat de ander akkoord na overleg.

Haha Wil

Dank je wel. Ik was gister voor het eerst sinds 24 jaar bij een fysiotherapeut en daar kreeg ik zonder iets te vragen ook zelfspot en humor mee, iets wat ik ook vaker hoor. Humor staat al op mijn cv, zelfspot nog niet. Dus mijn lijstje is groeiende:-).

Kaaskopje

Ik vond hem wel leuk Maar ik heb het vermoeden dat dat vaak genoemde 'in overleg' niet altijd even democratisch gaat. Veel mannen vinden het prima als hun vrouw ook een paar dagen werkt, als ze er maar geen last van hebben. En Ad heeft wel eens gezegd dat zijn vrouw gewoon mededeelde dat ze minder ging werken. Of hij maar even akkoord ging. Mannen worden nog steeds geprezen als ze vier dagen werken, en hun evenveel werkende vrouw wat negatief bestempeld als carrieremoeder.

Vesper Lynd

Precies, óf je bent een profiterende soepkip óf een geëmancipeerde carrièretijger.

Mannen hebben weinig last, lijkt het, van deze vooroordelen.

Ik moet minstens 40 uur buiten de deur werken, mijn huishouden moet op rolletjes verlopen, ook moet ik onze prinsjes en prinsesjes perfect opvoeden en minstens op de universiteit laten belanden en ook nog een buffer hebben van 50.000 euro. Daarnaast moet ik gezond eten en veel sporten en eeuwig 20 lijken. En ieder uur mijn man controleren of hij niet met een ander ligt te rollebollen en als dat zo is, is dat ook mijn schuld. Ik moet slapen voor 22.00 uur anders kom ik de week niet door.

Ik draaf wat door, ook wel eens lekker.

@wil40

Als ik nog even mag aanvullen?

Wie het waagt de vooroordelen niet te bevestigen, maar te logenstraffen, mag niet boos worden op diegenen die haar voortdurend alsnog proberen te reduceren tot de soepkip/carrièretijger karikatuur. Altijd vriendelijk blijven, want anders ben je - op z'n minst - een ruziezoeker.

Vesper

"En Ad heeft wel eens gezegd dat zijn vrouw gewoon mededeelde dat ze minder ging werken. Of hij maar even akkoord ging. Mannen worden nog steeds geprezen als ze vier dagen werken, en hun evenveel werkende vrouw wat negatief bestempeld als carrieremoeder."

Dat heb je dan verkeerd onthouden. Mijn vrouw nam ontslag zonder overleg (met mij). Inmiddels heeft ze gewoon weer werk, maar mijn reactie daarop was geheel consistent met mijn reactie op 'soepkip', nl iets in de richting van: "hoe haal je het in je hoofd?"

wil40

"Als ik morgen dood ben wonen man en kind voor een habbekrats in ons huis, wat is daar fictief aan? Daar hoesten we maandelijks een premie voor op, hopelijk onnodig."

Die scheidingsverzekering van je, die was fictief.

"En ja, ik heb werk en ja ik heb scholing genoten. Ik werk en draag mijn steentje bij."

Goed zo.

"Maar een feministe ben ik niet."

Schaam je.

"Ik bak ook graag een cake met een leuk schortje voor:-) En mijn man eet hem graag op"

Er is niets in het feminisme dat zich daar tegen verzet.

Pirata

"Niet generaliseren he. :-)
Ik ben ook vrouw en heb net mijn 25-jarige jubileum gehaald als IT-er."

Wie de schoen past trekke hem aan, jou past-ie blijkbaar niet.

Ik beschouw mijzelf ook niet als feminist

Volgens de statistieken ben ik het wel, feminist, want goed opgeleid, goede baan voor 4 dagen per week, ik heb voorheen ook 4,5 dag per week gewerkt.

Toen we kinderen kregen zijn mijn man en ik beide naar 3 dagen gegaan. Dat werkte op dat moment prima. Na een jaar of 4 merkte mijn man dat hij zich de afgelopen jaren te weinig had kunnen ontwikkelen en dat hij steeds meer de rotklussen kreeg, hij is toen naar 4 dagen gegaan. Bij mij ging het sluipender, langzamerhand werd het werk wat mijn collega's en ik deden uitgekleed en uiteindelijk kwam ik in een bore-out terecht. Ik heb een paar maanden voltijds thuis gezeten, maar was toen echt geen leuke moeder.
Ik heb toen de keuze gemaakt om weer iets te doen waar ik voldoende uitdaging in had, dat had wel als gevolg dat ik van vakgebied moest wisselen en 4 dagen moest gaan werken. Dat werd in de praktijk (en daarna in realiteit) 4,5 dagen en nu bij een nieuwe werkgever weer 4 dagen.

De keuze voor 3 dagen in die eerste tropenjaren is een goede geweest, het heeft de kinderen een goede basis gegeven en ons voldoende rust om 3 kinderen in 2,5 jaar goed te kunnen verzorgen. Mijn man heeft zijn carriere ook feitelijk ononderbroken voort kunnen zetten. Mijn fout was om tbv een baan die makkelijk in 3 dagen te doen is mij bij een reorganisatie in een regelfunctie heb laten plaatsen met wat techniek erbij ipv techniek met wat geregel erbij zoals het eerst was. Dat is mij later opgebroken, maar het feit dat ik ben blijven werken heeft me geholpen om die wissel terug te kunnen maken.

Thuisblijven

Langdurig thuisblijven is erg onverstandig. Natuurlijk kunnen er omstandigheden zijn waardoor dit noodzakelijk is (zoals een zwaar gehandicapt kind) maar daarmee blijft het financieel onverstandig.
Er zullen altijd mensen zijn die door een goede opleiding, de juiste werkervaring en een beetje geluk toch weer aan de slag komen in een prima baan.
Voor veel mensen geldt echter dat langdurig thuisblijven een negatief effect zal hebben op hun baankansen, hun inkomen en hun pensioen.
Zelf ben ik door omstandigheden ook een paar jaar thuis gebleven. Hoewel dit om relatief korte periode ging was het daarna erg moeilijk om weer een baan in mijn richting te vinden. Ik heb toen wel een baan gevonden maar dat was niet wat ik eigenlijk wilde. Uiteindelijk ben ik via een omweg wel weer terecht gekomen waar ik wilde zijn.
Ik heb ook geen spijt van die paar jaar thuis want het was zoals het was. Niettegenstaande heeft het wel degelijk een negatief effect gehad op mijn carrière. Het heeft wel weer een paar jaar gekost om dat te neutraliseren.
En als mijn man in die periode dat ik thuis zat was overleden, had willen scheiden, ziek was geworden of zijn baan kwijt was geraakt dan hadden we wel degelijk een groot probleem gehad. Niet onoplosbaar maar wel degelijk een probleem.

Het is gewoon niet verstandig om gedurende een langere periode te stoppen met werken. Ik ken teveel mensen die na een scheiding/werkeloosheid partner/failliet bedrijf partner wel degelijk flink in de problemen zijn gekomen en die zelfs jaren later als het allemaal weer redelijk gaat nog steeds zitten met een pensioengat/lager loon/minder bevredigend werk. Zoiets kan lang doorwerken.

4 dagen werken

Ben je met vier dagen werken een carriéretijger? Jeetje, dan kan dat ook op mijn cv... .

Feminist

Ik ben wel feminist maar dat staat los van hoeveel ik werk, mijn opleiding en mijn inkomen.
Ik ben voorstander van gelijke rechten tussen man en vrouw en gelijkheid tussen man en vrouw. Dus ben ik feministe.
Ik heb vooral heel veel moeite met de vanzelfsprekendheid dat de carrière van de vrouw ondergeschikt is aan die van de man, dat het huishouden en de verzorging van de kinderen nog steeds grotendeels op de vrouw terechtkomen (terwijl diezelfde kinderen dan wel weer de naam van hun vader dragen ondanks dat de vader een stuk minder voor ze zorgt) en dat zowel mannen als vrouwen het nog steeds moeilijk wordt gemaakt om te werken waar ze willen (als mannelijke crèche leider krijg je een stuk lastiger een baan & heb je ook te maken met vooroordelen)
En het gaat mij dan niet om de individuele situatie van elk gezin maar wel om de maatschappelijke trends die duidelijk maken dat de emancipatie nog steeds niet optimaal is.

dubbel

Ik sta er dubbel in.
Heerlijk, ja, als het kan zeker doen!

Nee, je kent je toekomst niet, blijf jezelf bedruipen, koop nooit een huis op 2 salarissen enz.

Ik ben er zo eentje die thuis bleef in overleg, man maakte carrière.
En toen ging mijn huwelijk de mist in en was ik 46.
Ik pakte aan wat mogelijk was en draaide nachtdiensten in een fabriek.
Dat kostte me mijn bioritme en daarmee gezondheid en ik heb een jaar thuisgezeten (zonder uitkering trouwens, ik ben gaan schoonmaken).
Ondertussen niet stilgezeten en ondanks dat ik zelfs nooit met mijn eigenlijke studie nooit gewerkt had, via een handig plan weer teruggekomen daar waar ik voor was opgeleid. Van nul af aan begonnen en nog steeds onderweg qua kennis en uren, maar ik heb goede hoop dat het gaat lukken.

Maar aan te raden is dat niet, al ben ik blij dat het is gelukt.

jaina

" Ik ben wel feminist maar dat staat los van hoeveel ik werk, mijn opleiding en mijn inkomen.
Ik ben voorstander van gelijke rechten tussen man en vrouw en gelijkheid tussen man en vrouw. Dus ben ik feministe."
Hear hear.
Nog te vaak hoor je, ik ben voor gelijke verdeling arbeid en zorg en gelijke rechten, maar ik ben geen feministe hoor. Alsof feministe een heel eng iemand is.

Is het woord feministe nog wel terecht'?

Moet je feminist zijn om mannen en vrouwen gelijke rechten te gunnen? Je kunt het ook omdraaien en mannen gelijke rechten met vrouwen gunnen. Het draadje begon met de vraag of TS een paar jaar vrijaf kan nemen van werken of dat dat stom was om te doen, maar ik heb niet de indruk dat het in haar opgekomen was, dat haar man dat misschien ook wel zou willen. Het is zo vanzelfsprekend dat de man wel werkt en het geld binnen brengt, dat de man toch wel een beetje raar aangekeken zou worden als hij met een paar jaar 'lekker niets doen' thuis zou gaan zitten. Ook wordt soms aan zijn ambitie getwijfeld als hij niet minstens 40 uur present is. Gelukkig zijn er ook positieve voorbeelden te noemen, waar mannen en vrouwen echt heel gelijkwaardig behandeld worden. Ik ben van de generatie die de Dolle Mina's meegemaakt heeft. Ik was nog wel wat jong om dat volledig te begrijpen. We moeten ze dankbaar zijn dat ze hun nek uitgestoken hebben. Maar ik denk dat we nu ook verder moeten kijken. Dan bén je een moderne man, die het normaal vindt dat zijn vrouw carriére maakt, hij uren vrij moet maken voor de kinderen en de was en dus best een dag minder kan werken en dan blijkt dat zijn werkgever daar niet aan mee wil werken. Of dat zijn voetbalvrienden vragen waar die echte kerel van vroeger is gebleven.

Ja feminist

Jazeker ik ben feminist, want ook ik vind het heel belangrijk dat mannen en vrouwen dezelfde rechten (en plichten!) hebben/krijgen.

Overigens vind ik de term feminisme nogal triest, die zou niet nodig moeten zijn. Gelijke rechten zouden vanzelfsprekend moeten zijn en dus geen naam nodig moeten hebben.

Kaaskopje: "Moet je feminist zijn om mannen en vrouwen gelijke rechten te gunnen? Je kunt het ook omdraaien en mannen gelijke rechten met vrouwen gunnen."
Gelijke rechten zijn gelijke rechten. a = b dus b = a. Dus ja, mannen moeten gelijke rechten hebben als vrouwen. Absoluut. Evenveel bevallingsverlof, ouderschapsverlof, recht op parttimewerk, recht om na een scheiding voor de kinderen te zorgen, alimentatieplicht, alles.

Dingetje

Blijft wel een dingetje dat er mannen zijn die niet met hun vrouw zouden willen ruilen ivm zorg voor kind/huishouden/mantelzorg en die veel liever nog wat "onbezorgde" uren op het werk doorbrengen.
Die willen geen gelijkheid met wat erbij hoort. Schoonmaak bv, met je kroost spelen en ze opvoeden, conflicten aangaan enz.

Of vrouwen die geen behoefte hebben aan de druk van werk buitenshuis of het carrière maken, lang weg zijn bij je kinderen enz.

Ik vind vooral dat in een relatie je moet doen waar je goed in bent en de rest samen doet/verdeelt. Vooral extra inzet en elkaar tot zijn/haar recht laten komen.

Waarbij ik als gescheiden vrouw echt wel begrijp wat waarvoor nodig is.

Ik kan alleen nooit zo goed tegen het woord feministe, heeft voor mij (1966) een erge wanklank.

Pardoes

Denk je dat het aangeboren is? Dat mannen niet graag zouden willen ruilen vanwege zorg en vrouwen niet liever druk van werk buitenshuis hebben? Of wat bedoel je met dingetje?
Ik begrijp niet zo goed waarom werk altijd als belastend wordt gezien. Is er niemand die los van economische redenen werkt, omdat werk ook leuk is? Omdat je er net andere talenten kwijt kan dan in dagelijks leven?

En welke associaties heb jij met woord feministe? Gewoon nieuwsgierig.

Maar wel dat er mensen zijn die andere talenten hebben en andere voorkeuren dan werken.
Ik verveel me nooit thuis, ik heb werk niet nodig voor de leuk. Wel om mijn broek op te houden. Ik heb geen behoefte aan een carrière of iets bereiken op gebied van werk.
Ik ben goed in wat ik doe, maar daar doe ik het niet om zeg maar.
Werk geeft bij mijn gezondheid een onprettige stress en druk en ik zou het geen dag missen als ik zonder die stress kon leven.

Niet lachen hoor, ik krijg er een beeld van, terecht of niet van wat mannelijke vrouwen die veelal jurkjes zijn gaan dragen, type niet lullen maar poetsenven stel je niet aan, carrièretijgers die doorsloegen in feminisme, kort haar, rationeel, wat minder inlevingsvermogen, die andere vrouwen hun denkbeeld graag opleggen. Zoiets. Vergeef me, mijn jeugd vond plaats in de tijd van baas in eigen buik, punkers, kraakpanden en dat heeft mijn beeld in het centrum van een grote stad vast bevooroordeeld.

Pardoes

Je begint je tekst met dat er " mensen zijn die andere talenten hebben en andere voorkeuren dan werken". Dat snap ik prima. Maar bijzondere is dat die mensen zelden mannen zijn. Die hebben schijnbaar geen andere voorkeuren dan werken. Of die moeten gewoon omdat er geld verdiend moet worden.
En ik wist niet dat je gezondheidsproblemen had, dat maakt het natuurlijk wel anders. Mijn vraag over werk en stress ging meer over algemeenheid.

feminisme

Het feminisme bestaat al meer dan 100 jaar en heeft al een lange geschiedenis, bestaande uit politiek, theorie en praktijk, gedachtegoed. Onderdeel daarvan is dat er niet één soort feminisme is, maar dat er verschillende stromingen, perspectieven en benaderingen zijn.

Een belangrijke stroming gaat er van uit dat vrouwen en mannen gelijkwaardig of gelijk (moeten) zijn. Vanuit dit perspectief is er gevochten voor kiesrecht voor vrouwen, het recht voor vrouwen om te werken (in de jaren '50 werden vrouwen nog ontslagen zodra ze trouwden) en handelingsbekwaam te zijn, etc.

Tot een wetswijziging in 1956 was een gehuwde vrouw in Nederland niet handelingsbekwaam. Dat betekende, dat gehuwde vrouwen niet zelfstandig een overeenkomst konden afsluiten. Alleen met medewerking van de man/echtgenoot kon een vrouw rechtshandelingen verrichten. Als zij – minder juridisch uitgelegd – eigen inkomsten had uit een arbeidsovereenkomst, moest ze ontslag nemen bij haar werkgever, zodra ze huwde.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Handelingsbekwaamheid
Dat is pas 60 jaar geleden.

Vanuit een ander perspectief gaat het feminisme niet (alleen) er over dat vrouwen dezelfde rechten en mogelijkheden moeten krijgen als mannen, maar juist om een herwaardering van dat wat vanouds/stereotype als vrouwelijk (en "dus" als minderwaardig) werd beschouwd. Het kan hier bijv. gaan om een herwaardering van belang van het moederschap, zorg, vrouwelijke seksualiteit, vrouwelijke cultuur, etc.

Een derde perspectief wil juist het seksesysteem, het onderscheid tussen mannen en vrouwen, en alles wat daar mee samenhangt, niet als een vaststaand gegeven beschouwen maar deconstrueren. Het gaat dan bijv. over queer en transgender. Hier is ook veel aandacht voor andere verschillen; niet alle vrouwen (en mannen) zijn het zelfde; klasse, ras, etniciteit, religie, seksuele voorkeur etc. zijn ook belangrijke categorieën.

Dit gedachtegoed is ontwikkeld door filosofen en wetenschappers, door kunstenaars en activisten. Om wat grote namen te noemen: Simone de Beauvoir, Luce Irigaray, Judith Butler, Donna Haraway, Evelyn Fox Keller - etc. etc. etc.

Ik vind het wel zo ongelooflijk dom, kortzichtig en ondankbaar om te zeggen dat je als vrouw werkt en stemt, interessant werk doet, goed verdient, zelfstandig bent, dat je vindt dat "natuurlijk" mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn, maar dat je geen feminist bent.
Zonder het feminisme had je geen stemrecht gehad, had je nooit een broek gedragen, was de kans groot geweest dat je was gestorven in het kraambed of aan een "typische vrouwenziekte", mocht je als gehuwde vrouw niet werken en geen contract ondertekenen, etc. etc., kortom: had je leven er totaal anders uitgezien.
En nee, het feminisme gaat niet alleen over gelijke rechten, ook niet alleen over het recht van vrouwen om zich te kleden zoals ze willen (dus niet verplicht 'vrouwelijk', maar bijv. kort haar en broek), ook niet alleen over de vrijheid om als vrouw zelf je seksuele voorkeur te bepalen (en dus de mogelijkheid om lesbisch te zijn) - het gaat over heel veel meer en is nog steeds in ontwikkeling. Nogmaals, er is niet één soort feminisme.

En voor een ieder die zoiets zegt als:
"Bij feminisme denk ik aan mannelijke vrouwen die veelal jurkjes zijn gaan dragen, type niet lullen maar poetsenven stel je niet aan, carrièretijgers die doorsloegen in feminisme, kort haar, rationeel, wat minder inlevingsvermogen, die andere vrouwen hun denkbeeld graag opleggen."
- zeg ik:

Schaam je.
Doe niet zo dom. Zorg voor je algemene ontwikkeling en lees je eens in over de ontwikkeling van het feminisme en de verschillende stromingen.
En wees niet zo ondankbaar. Alles wat je nu als vrouw normaal vindt, is bevochten met strijd, met humor, met inventiviteit, met moeite, met offers, door feministen van allerlei soort.

https://en.wikipedia.org/wiki/Feminism
https://nl.wikipedia.org/wiki/Feminisme

reactie

Ik citeer Pardoes, maar het bovenstaande is evenzeer een reactie op wil40 en Fransien.

Helemaal eens!

Hillie, en nu?

Ben je wat verder gekomen met je besluitvorming? Je hebt een uitgebreide discussie losgemaakt.

Wat het thema feminisme betreft: ik ben blij met alle mogelijkheden. In het verleden is er op het gebied van emancipatie veel bereikt voor velen.
Ik word alleen een beetje kriebelig als vrouwen uitstralen 'een beter soort mens te zijn' dan mannen. Dat vind ik onzin.