Laatkomers

Kaaskopje

Ik vind het helemaal niet erg als iemand een keer te laat komt, gebeurt mij ook wel eens een enkele keer. Dat gaat over gewoon te laat komen. Met de chronische laatkomer kun je beter andere en duidelijke afspraken maken. Waarom zou ik mij opvreten als ... weer te laat bij het station is en we een trein later moeten nemen en dus te laat in ... zijn etc? Gezellig als we samen kunnen maar wachten geeft mij te veel stress en voor de laatkomer ligt er ook niet zo veel druk meer op.

het viel

me gewoon op dat Jackie zei dat zij veel erger baalt als degene die moet wachten. En balen is een gevoel, dus Jackie kan nooit voelen hoe erg de ander baalt, maar weet blijkbaar wel dat zij zelf nog erger baalt.
Ik concludeer daar uit dat Jackie het voor zichzelf erger vindt.

Wat klopt daar niet aan?

En, inderdaad ik bedoelde niet te zeggen dat iemand dan dus altijd respectloos omgaat met zijn medemens. Maar ik blijf het toch een teken van minachting vinden iemand zo lang en zo vaak, steeds weer te laten wachten.

Feit dat je er zelf van baalt dat je weeeeeeeer te laat bent, vind ik dan toch serieus ondergeschikt aan de ander die weeeeeeeer op jou heeft moeten wachten.

Duidelijk

Maar dat legt Jackie toch zelf uit? Zij baalt omdat ze het zo rot voor degene die zit te wachten. Dat is wat er niet klopt aan jouw conclusie.

Serieus tante Sidonia

dat is bij wijze van spreken, zo zeg je dat als je het idee hebt dat jij het vervelender vindt dat de ander heeft moeten wachten dan dan diegene zelf. En dat baseer je op wat die ander zegt. Dus als diegene zegt joh het maakt niet uit dan kan je daaruit opmaken dat diegene niet heel erg baalt. Natuurlijk voel ik niet wat de ander voelt. Maar dan kan jij ook geen uitspraken doen in hoeverre ik anderen respecteer of hoeveel minachting ik voel want dat weet jij dan ook niet.

Je maakt nogmaals een vreemde fout door te concluderen dat ik het voor MEZELF erger vind. Ik weet niet of je heel goed hebt gelezen maar ik leg toch uit dat ik baal voor de ANDER?

Dat ik hier benoem dat ik het erg vindt dat ik iemand heb laten wachten is niet omdat de ergernis van de wachtende ondergeschikt vind aan mijn ergernis. Ja natuurlijk is mijn ergernis ondergeschikt aan die van de wachtende, maar ik benoem dat alleen om te laten zien dat niet iedereen die te laat komt lak heeft aan de ander, want zo een beeld wordt er wel geschetst.

Miekemieke

Ik denk dat ik helemaal geen zin meer zou hebben in een afspraak met iemand die keer op keer een afspraak laat mislukken. Ik ga sowieso niet graag ergens alleen heen, daarnaast spreek ik met iemand af omdat ik dat gezelliger vind mét diegene dan zonder. Dus iemand hoeft dat eigenlijk maar een keer verkeerd te doen om er voor te zorgen dat de tweede keer wel goed móet gaan, anders ben ik er klaar mee. Dan heb ik het over afspraken die bij de trein beginnen, of een film, of theater e.d.. Als we gewoon een stukje gaan wandelen, of naar een beurs gaan in de stad o.i.d., dan is het irritant maar is er geen man overboord met een half uurtje later.

Nou, nou

De een heeft wat meer grip op tijd dan de ander. Dat is misschien moeilijk voor te stellen voor iemand die uit zich zelf een nauwe band heeft met de klok. O.a. AD(H)D'ers zijn er berucht om. Daarom verbaast me die uitval van tante Sidonia wel enigszins hoor.

Dat iedereen tegenwoordig altijd maar de mond volheeft over respect. Pfff Ik vind respectloos ook zo'n groot woord voor een kleine onhebbelijkheid. Als je een kreupele grijsaard van een tramstoel trekt, je kippenbotjes op het bord van je oma spuugt, of in de tuin van de burgermeester gaat zitten kakken, dat noem ik respectloos.

IK heb van nature een heel slecht tijdsbesef. Ik was die klasgenoot die altijd en eeuwig te laat was. De smartphone is voor mij een uitkomst. wordt gereguleerd door bliepjes en piepjes. En voor elke afspraak zet ik het tijdstip waarop ik de deur uit moet om zonder stress op tijd te zijn ipv het tijdstip waarop ik verwacht word. Dat voorkomt dan inderdaad dat ik meen toch nog even in twee minuten de vaatwasser wil gaan uitruimen of een wasje er in stop

Neem het niet zo persoonlijk TS

'Ben ik niet belangrijk genoeg'. Dat klinkt wat dramatisch.

Je vertelt over mensen in je naaste omgeving van wie je weet dat ze altijd later komen. (niet te laat - dan hoeft het niet meer).

Je kunt hen niet veranderen maar wel je eigen instelling. Verwacht hen niet op het tijdstip dat je in gedachten hebt, maar op het moment waarop ze meestal komen. Zijn ze onverhoopt vroeger, reageer dan blij verrast dat je dát niet verwacht had en dat de koffie/de maaltijd/ de weet-ik-veel over een half uur gaat beginnen.

Ik was gezegend met een moeder die altijd enorm op tijd was. We hadden geen auto en reisden per OV. Ik weet dat mijn vader als we over het perron ijsbeerden omdat de trein nog lang niet kwam (en dan ging het niet om vervelende vertragingen maar om de gewone dienstregeling) vaak zei: hebben we daarvoor nu zo moeten haasten?

Kenfan

"De een heeft wat meer grip op tijd dan de ander. Dat is misschien moeilijk voor te stellen voor iemand die uit zich zelf een nauwe band heeft met de klok. O.a. AD(H)D'ers zijn er berucht om."

Bedoel je dat AD(H)D'ers erg stipt zijn of juist niet? (Ik heb namelijk zelf ADD en had die leuke 'bijkomstigheid' er goed bij kunnen gebruiken, haha )

Jackie

Wat denk jezelf ;)

Kenfan

Ik heb juist het omgekeerde. Omdat ik weet dat ik slecht tijdbesef heb, ga ik of eerder weg of ik fiets keihard Ik had vroeger een vriendin die altijd te laat was, rustig een half uur. En ik ben gewoon te ongeduldig om dan rustig te wachten tot iemand komt. Bij haar had ik dus ook echt idee dat ze haar eigen tijd belangrijker vond dan de mijne.

Ja dacht ik al Kenfan :)

Maar ik ken wel een paar ADHD'ers die juist stipt zijn, misschien juist omdat ze er extra extra op letten omdat de kans op te laat komen groot is?

Alkes

Jij schreef: En ik ben gewoon te ongeduldig om dan rustig te wachten tot iemand komt.

Ik heb ook een hekel aan wachten. Vandaar mijn neiging om op het laatste nippertje weg te gaan als ik toevallig niet een rondreis naar Japan ga maken. Op de een of andere manier trek ik mensen aan zonder ingebakken klok. Vroeger nam ik altijd een boek mee en sprak ik af in een cafe. Dan nam ik een boek mee, dronk een kop koffie en het zou mijn tijd wel duren. Als het om een afspraak hier thuis gaat, zal het me helemaal een biet wezen.

Verdraagzaamheid en relativeringsvermogen vind ik belangrijker in een vriendschap dan stiptheid. En ergens vind ik het ook wel opwekkend dat er mensen zijn die nog erger zijn dan ik.

Kenfan

Ik heb meer van die laatkomers voor ogen, die een kwartier nadat een vergadering begonnen is naar binnen komen met een " ja sorry jongens het lukt mij nooit om op tijd te komen, is er trouwens nog ergens koffie". Of die moeder die vroeger bij voorkeur haar kleuter 20 minuten na aanvang les naar binnen loodste omdat " het ons echt niet lukt hoor om op tijd te komen". Diezelfde moeder kwam bij een speelafspraakje ook rustig drie kwartier later dan afgesproken het kind ophalen. Dat vond ik bij 5-jarigen toch echt een opgave.
Als ik bij thuis afspreek of ergens in een cafe maakt het mij ook niet uit, omdat ik dan gewoon wat anders kan doen of inderdaad een boek lezen. Dus dat zal geen belemmering voor ons zijn

Ik heb meestal wel meer te doen

Dus als ik iemand om een bepaalde tijd zou verwachten en die komt veel later, kan ik zowel voor als na de komst niet buitenshuis doen wat ik erna had gepland. Nou heb ik dat alleen nog maar gehad met een monteur, maar toch. Mijn dagen zijn echt niet zo leeg dat het me niets uitmaakt of iemand nou om 11 uur komt of m 2 uur.

Hoe later hoe netter

Als ik thuis een afspraak heb en ik zit (boven) te werken, dan kom ik wel speciaal naar beneden want boven hoor ik soms de deurbel niet. De wachttijd besteed ik aan rommelen in de woonkamer: vloer vegen, tafel opruimen, dat soort dingen. Hoe later je komt, hoe netter de kamer waarin je wordt ontvangen.

"Mannetjes" of pakketpost

Waar ik echt een hekel aan heb, is als je op een 'mannetje' of een pakketje moet wachten. Tussen 12 en 16 uur.... je hele middag is weg. En zelfs als je niets te doen hebt, voelt die middag toch als 'weg'.

Wat hier wel eens gebeurt, is dat man in de gaten krijgt dat zus of vriendin te laat komt en daar zo het zijne van vindt, hoorbaar dus. Ik probeer me op zo'n moment juist niet op te winden, maar dat gebeurt dan wel, omdat ik het toch een beetje voor vriendin of zus op ga nemen. Gedoe . Het heeft niet zoveel zin om boos te worden als iemand later komt dan de afspraak was. Behalve als er echt een uitstapje of voorstelling door de mist in zou gaan, dan vind ik dat wel degelijk iets om boos over te worden.

Jackie

Jij schreef:

"Maar ik ken wel een paar ADHD'ers die juist stipt zijn, misschien juist omdat ze er extra extra op letten omdat de kans op te laat komen groot is?"

Kan zijn dat ze (over)compenseren of dat er ook punctuele ADHD'ers zijn. Uiteindelijk komt die diagnose tot stand dat je aan aantal gedragskenmerken vertoont Voorzover ik weet zijn neurologische oorzaken nog niet overtuigend wetenschappelijk bewezen . Dat houdt dus in dat je ze niet allemaal hoeft af te vinken, maar ook dat je niet aan de goden bent overgeleverd wat betreft je tekortkomingen.

Er valt dus wat aan te sleutelen, al kost dat bovengemiddeld meer moeite en is de kans op terugval groot. Ook zonder etiket ben ik zwaar chaotisch en is elke vorm van tijdsbesef kunstmatig en met grote inspanning verworven. Het schoolteam dat ooit in al zijn wijsheid besloot dat de kindertjes tot en met groep vier haar persoonlijk op het schoolplein moesten worden afgehaald heb intens gehaat Daarvoor konden mijn jongsten onder het toeziend oog van hun oudere brus spelen op het voor het schoolplein gelegen buurtspeeltuintje wippen en glijden totdat ik me losgescheurd had van de vaatwasser/oudersonline/notulen uitwerkenetc, daarna moest ik vier keer per dag op een vast tijdstip op dat rottige schoolplein staan. Met als het even tegen zat nog een speelafspraak ook waardoor ik rond kooktijd weer moest jakkeren om te voorkomen dat types als Alkes me verwoed tikkend op hun horloge "respectloos" toebriesten. Ohhhh, die opluchting toen de laatse noot van de groepachtmusical geklonken had.

Kenfan

Sorry Kenfan, hoewel ik weinig gesteld was op speelafspraakjes op kleuterleeftijd en ik het echt een opgaaf vond om zo'n aandachtvragende kleuter die niet van mijzelf was nog drie kwartier extra te onderhouden, heb ik nooit en te nimmer "respectloos" geroepen tegen de moeder. Ik heb misschien wel wat diep gezucht als zo'n moeder het dan nog geestig vond dat de betreffende kleuter zich eerst ging verstoppen, terwijl ik zijn laarsjes en jas al in mijn hand had.
Vier keer per dag op tijd op het schoolplein komen zou voor mij ook een opgaaf geweest zijn.

overcompenseren

Ik compenseer inderdaad over, zowel qua tijd als qua opruimen. Ik heb er bijna dwangmatige trekjes in omdat ik idee heb dat ik anders de grip verlies. Aantal dingen heb ik ook geleerd in mijn werk - niet dat ik daar minder slordig ben - maar ik kan wel beter met tijd omgaan. Ik kan het me niet permitteren om bij vergaderingen of overleggen voortdurend te laat te zijn. Bovendien voel ik me daar zelf ook heel ongemakkelijk bij. Dat je dan te laat binnenkomt, vervolgens in de haast gaat zitten en een koffiekopje omstoot of je tas per ongeluk op zijn kop optilt waardoor alles op de grond valt. Ik ben gewoon geen relaxte te laatkomer.
Waarschijnlijk ben ik gewoon jaloers op degenen die dat wel zijn.

wachten

Ik wacht me momenteel suf.
Ben bezig iets ingewikkelds te regelen. Partij A gaat pas iets doen als partij B een rapportage heeft gemaakt. Partij B beloofd maandagochtend in uw mail, ik hopen dat ik dan maandagmiddag nog voor sluitingstijd het rapport bij partij A kan brengen. Uiteindelijk rapport pas om 16.30 in de mail dus pas vandaag weg kunnen brengen.
Ja daar bel ik u vrijdag over zegt partij C, dus ik zeg toe dat ik partij D maandag kan vertellen hoe een en ander er nu voor staat. Partij C moet nog bellen. Ondertussen heeft D al 2 keer gebeld waar de update blijft.

Dat visite soms te laat is ach, daar wind ik me even over op maar als ze zijn geweest en het was gezellig dan is de frustratie zo weg.
Professionals die jou, en daardoor ook anderen die afhankelijk zijn van jou rapport, laten wachten vind ik zo irritant. Als je beloofd maandag doe dan ook maandag. Er is ook een onderwijsinstelling bij betrokken, nog twee dagen dan begint hier de voorjaarsvakantie en dan is een partij dus een week dicht en werkt even helemaal niet mee.

Over een dag of 10 moeten we bij de behandelend arts verslag uitbrengen hoe ver we zijn met het regelen, zijn we nog steeds nergens. Pfffff

Eenmaal ingesleten preciesheid

Een aantal dingen zijn min of meer gedwongen ingesleten geraakt bij mij. Tegen mijn ADD-natuur in dus. Daardoor is op tijd komen voor mij nu grotendeels goed gekomen. Omdat man nogal gesteld is op een vast eetmoment, 6 uur, probeer ik dat wel te halen. Het lukt helaas niet altijd, maar ik heb 'goede' dagen. Ik ben altijd bang dat ik de bus mis, dus zelfs als ik bijna zeker weet dat ik op tijd ben, ga ik het laatste stukje opeens versnellen. De trein gaat nooit te vroeg, dus dat durf ik scherper af te stemmen, maar liever te vroeg dan zwetend de laatste meters afleggen.

Omdat ik zelf mijn best doe om op tijd te komen, denk ik wel dat het mij net even meer irriteert als een ander er nonchalanter mee omgaat, maar de wetenschap dat de notoire laatkomers ook zo hun 'gebrekjes' hebben, zorgt er wel voor dat ik er rekening mee hou en me er niet al te druk om probeer te maken. Mañana mañana...

De etiquette van het "op tijd zijn"

is niet complexer dan het dt-regeltje, maar we hebben allemaal weleens een zwak moment .

Ik werkte ooit in een fabriek. Op een nacht had het fiks geijzeld, maar ik was op tijd op het werk (45 min rijden, in normale omstandigheden). Anderen, die op minder dan een kilometer van de fabriek woonden, waren een uur -en meer- te laat.
Kort daarna heeft die werkgever de prikklok ingevoerd. Dat vonden de collega's erg onredelijk...

In de privé-sfeer luistert het wat minder nauw, maar toch... Als mensen komen eten maak ik geen soufflé meer.

ooit van een trainer gehoord

Tijdens een training voor het werk: 'iemand die altijd te laat komt, kan ook op tijd komen. Want dan is er structureel iets niet goed in je planning en dat kan verholpen worden. Een keer te laat door een calamiteit (spugend kind, lekke band) kan iedereen overkomen'.
Het is nu ongeveer 20 jaar geleden dat ik deze uitspraak hoorde en ik ben er nog steeds niet uit of het klopt. Ben zelf altijd op tijd trouwens.

planning gaat goed

ik ben heel goed in het maken van planningen, dus op papier klopt het. Ook als ik iemand anders naar mijn planning laat kijken zeggen die dat het klopt en past en goed zou moeten gaan.

Alleen het uitvoeren van die planning, daar schort het nog wel eens aan. Net als Kaaskopje behebt met ADD heb ik echt moeten leren om op tijd te komen. En dat aanleren kost heel veel moeite en energie.
Tijd lijkt als water door je vingers te stromen.

Te laat komen kan ook in de bedrijfscultuur zitten. Of in de af te leggen afstanden. Een deel van mijn afspraken wordt geplanned maar zonder locatie. En het gebeurt regelmatig dat die locatie bekend wordt tijdens de afspraak ervoor. Vervolgens moet ik van het ene gebouw naar het andere en dat duurt een kwartiertje. En dan ben ik dus te laat.

Theek

Ik denk het wel.

Ik heb een (zuid-europese) trainingsgenoot die ochtend of avond 5 minuten te laat komt. Dan lijkt het me een kwestie van mikken op 18.55 aanwezig zijn ipv 19.00? En dan is hij er 19.00. Ergens heeft hij wel een planning, want hij is altijd net te laat. In zo'n geval lijkt me dat makkelijk te trainen.