Laatkomers

#metoo

Ik kom ook vaak te laat, ben nogal chaotisch en slecht in plannen. Daardoor mis ik wel eens de tram of bus of ben ik thuis nog een kwartier aan het zoeken naar sleutels o.i.d. Ik kom dan vaak bijvoorbeeld 5 of 10 minuten later aangerend en vind het dan vreselijk stom en niet netjes van mezelf (ik bel ook altijd van tevoren) dus ik excuseer me dan een slag in de rondte en schaam me kapot. Maar toch gebeurt het weer. Collegas op werk spraken me er terecht op aan (met humor) en ik compenseerde het met af en toe langer te blijven en zo nu en dan iets lekkers mee te nemen ('ik heb taart gehaald omdat ik jullie zo vaak laat wachten'). Ook al gaat het om 5 minuten, het is niet leuk om zo vaak 5 minuten te wachten op je collega, helemaal als je in de zorg werkt.
Prive kom ik ook wel eens te laat, dan bel ik ook altijd, ook voor 5 minuten. Een goede vriendin van mij is nog veel erger dan ik. Die is nog chaotischer en komt bijna áltijd te laat. En dan ook echt een half uur bijvoorbeeld. Als wij afspreken ga ik de deur niet uit voor ik haar heb gebeld om te vragen of ze al onderweg is. Zo komt het wel eens voor dat we uiteindelijk een uur later afspreken dan oorspronkelijk gepland. Ik ben daar wel flexibel in, je spreekt af om iets leuks te doen en te onstpannen en dan ga ik me daar niet over zitten opwinden. Een andere vriendin is dan weer heel stipt en te vroeg (te vroeg, vreselijk!!) en zit dan een kwartier voor de afgesproken tijd in het cafe op me te wachten, en als ik dan 5 minuten later ben is het: "ja ik zit al 20 minuten op je te wachten" en dan denk ik ja die eerste 15 minuten heb je aan jezelf te danken (maar alsnog praat ik mijn 5 minuten niet goed en excuseer ik me). Zij is ook iemand die om tien voor 8 met haar jas al aan bij de deur wacht als ik zeg dat ik haar om 8 uur zal ophalen. Hoezo echt, ik kan heus wel een minuutje wachten als ik er ben zodat je in alle rust je jas kan aandoen toch?

Dees

ik heb gewoon geen zin om mijn tijd te verdoen en te moeten wachten, ===

Als je een afspraak hebt voor visite, wat is er dan zonde aan verspilde tijd? Ik snap je irritatie hoor, ik hou er ook niet van als iemand laat komt, maar als de visite wel op tijd komt en het is vervolgens zo gezellig dat het bezoek uitloopt, zit je dan ook op je klok te kijken omdat je je tijd beter had kunnen besteden? Of geldt dit alleen als je ergens heen moet en je staat bijvoorbeeld voor een winkel te wachten? In het laatste geval ga ik me ook snel ergeren. Niet omdat ik van alles in het huishouden had willen doen, maar omdat ik zelf gehaast heb en alles in het teken stond om op tijd te komen. Dan vind ik het vervelend dat de ander er slordiger mee omgaat.

Als ik een afspraak heb, komt er verder weinig uit mijn handen. Dan is het die afspraak en verder niets. Ook toen ik nog avonddiensten moest draaien, benutte ik de ochtenduren niet met huishoudelijke klusjes. Daar is gewoon geen ruimte voor in mijn hoofd.

Verjaardagen of andere afspraak

Met verjaardagen heb ik altijd een vanaf tijd, bijvoorbeeld vanaf 15 uur, waarbij iedereen zelf kan bedenken hoe laat hij of zij komt. Visite die veel eerder komt kan vast gaan zitten, maar ik ben dan nog wel bezig met voorbereidingen. Bij afspraken waarbij je afspreekt hoe laat je er bent probeer ik altijd 5 minuten eerder te zijn, gelukkig doen de meeste mensen waar ik afspraken mee maak dat.

Irritatie punt

Ik hou ook niet van te laat komen, 5 minuutjes is tot daar aan toe. Ben je veel later, bel even denk ik dan.

2e ding wat ik hier lees, verjaardagen. Heb me 1x zo zitten opvreten. Uitnodiging gehad, verjaardag vanaf 10 uur, hele dag door. Ik ben er met kind om 10.30. Thee was er, de rest moest nog gehaald worden. Prima, als jij zo je verjaardag viert, goed. Tijdje daarna verjaardag van mijn zoon, ze zouden ook komen, 6 personen waar je rekening mee houdt, komt er niemand van ze opdagen, ze waren een dagje weg (de dag ervoor nog contact gehad over de verjaardag). Sinds die tijd hebben wij 6 verjaardagen minder hoor!

Niet expres

Volgens mij hebben laatkomers echt niet in de gaten dat ze irritant zijn, en doen ze het niet expres. Ik ben van huis uit gewend dat je op tijd moet komen, mijn ouders staan doodleuk om 13.45 voor de deur voor een verjaardag die om 14.00 uur begint. Bij mijn zusje was het erin geslopen dat ze gaande de jaren steeds vaker te laat kwam met haar gezin. Toen had ik eens met haar alleen afgesproken en stond ze tot mijn verbazing op tijd voor de deur, terwijl ik nog met van alles bezig was (want ingecalculeerd dat ze te laat was). Dat bleek dus door toedoen van haar man die bijv nog even gaat tanken of de cv-ketel bijvullen terwijl ze een kwartier later weg moeten. Mijn ex is ook standaard te laat. 13.00 uur betekent ergens tussen 13.30 en 14.00 uur. Je kunt je ergeren, maar dan ben je vooral zelf degene die daar last van heeft.
Op het werk ben ik strenger. Dan ga ik gelijk bellen als iemand 5 minuten te laat is. Ik ben ook vaak degene die de deur sluit en zegt dat we maar moeten beginnen met het overleg. Het zijn toch altijd dezelfden die te laat zijn.

niet expres?

Hangt af van de activiteit waarbij ze te laat zijn. Ik zie 's morgens naar school toe altijd dezelfden nog heen rijden als ik al op de terugweg ben. Die weten dat vast ook van zichzelf en doen er niets aan. (Zo moeilijk is het toch niet? Als ik merk dat we niet op tijd weg kunnen, gaan we de dag erna eerder beginnen met alles.)

En als er werk verricht moet worden zijn het ook altijd dezelfden die wel verantwoordelijkheidsgevoel hebben en op tijd komen, en dezelfden die pas komen als de kaboutertjes het gedaan hebben en dan nog wel eens verbaasd zijn dat het een of ander niet klaarstaat. Volgens mij weten ze het donders goed, want zo dom kun je haast niet zijn.

Niet expres

Ik heb me ook jarenlang geërgerd aan laatkomers, totdat ik inzag dat ik daar inderdaad vooral zelf last van had. Met dat besef werd het al minder. Nog minder werd het met een pleegkind in huis dat standaard overal te laat voor is en ik zag hoe dat gebeurde. Ze was netjes op tijd klaar met bijna alles maar droomde dan op het laatste moment weg voor de spiegel met haar mascara. Of ging haar netjes ingepakte tas weer uitpakken omdat ze ineens niet meer zeker wist of haar rekenmachine er wel in zat. Waardoor ze toch weer te laat kwam. Zij had er zelf ook last van, vond het echt vreselijk maar ook vreselijk moeilijk om het te veranderen. Meisje was 17 trouwens.

De ergste in mijn ervaring was met kerst vorig jaar. Zwager en aanhang zouden bij ons komen eten. Ze kwamen ruim een uur te laat. Op een kerstdiner! Ze wonen honderd meter verderop. Toen ben ik wel even uit mijn vel gesprongen ja.

Zelf ben ik overigens soms zo'n sukkel die te vroeg komt... maar dan loop ik nog even een rondje of zo want ik weet dat dat óók vervelend kan zijn, als de afspraak bij mensen thuis is.

een kind is het excuus voor alles

Ik had ooit een collega in de zorg die, eenmaal moeder, altijd net te laat kwam.
Ja sorry moest Pietje nog naar het kdv brengen.
Op zondag: Ja sorry, net toen ik wegging had Pietje gespuugd! Kon de oppas aan huis dat niet doen? Nee want.... bla bla bla.
Dus ik na mijn dienst nog maar even de overdracht afhandelen, voor de patiënten ook zo lullig als ze verkeerde maaltijden krijgen en dan miste ik de trein waardoor ik te laat bij de aerobics was.

Overigens, de andere kant op wist ze wel dat laat komen niet getolereerd werd. Bij een dienst tot 18.15 moest ze altijd 20 minuten eerder weg, want anders was ze te laat om Pietje op te halen.

Na 3 jaar was ik de enige van de 5 collega's die geen kinderen had en was altijd degene die gaten moest vullen die de verschillende Pietjes veroorzaakten.
Een keer vroeger beginnen, omdat een Pietje ziek is en niet naar kdv mag prima maar ik kon niks meer plannen in de privésfeer.

Een kind krijgen doe je (tegenwoordig zeker) bewust, daar moet je ook je leven op gaan inrichten en als je nog langs kdv moet voor werktijd dan moet je dus eerder uit je bed als je dienst om 8.30 begint.

verschillende dingen

Ik vind te laat komen op een familieverjaardag anders dan op het werk, teamsport of sportwedstrijd of in een openbare gelegenheid. Bij verjaardagen in onze familiebis het meestal welkom vanaf en de taart wordt aangesneden om zo laat. Ben je er dan niet dan is dat jammer, dan kan het zijn dat je geen taart meer hebt.
Bij die andere gelegenheden laat je mensen professioneel of in een voor hen ongemakkelijke plek wachten of kan een wedstrijd niet beginnen of wordt je team benadeeld.
Mijn schoonfamilie, inclusief mijn man komt te laat. Mijn schoonouders zijn weleens in het pre-mobiele tijdperk vijf uur later gekomen. Het was zulkmlekker weer en ze dachten, kom we gaan op een terras eten. Dat ik hen dood aan de kant van de weg zag liggen, vonden ze erg overdreven van mij. Hetnis dus nooit meer erg goed gekomen tussen ons.
Kijk ik naar mijn man, dan zijn wij aan het stressen om opntijd te komen en hij kan nog rustig de krant lezen of eennklusje doen want we hebben zeeen van tijd. Als wij dan allemaal aangekleed en wel vanuit de gang staan te gillen dat we 5 minuten gekeleden al hadden moeten vertrekken, dan kan hij nog rustig 10 minuten uitgebreid naar de wc gaan.
Ik vind wachten net zo vervelend als telaatkomers maar ja, het lijkt alsof het minder erg voor mij is dan voor hen.

Kaaskopje

Dat is totaal iets anders he. Als we het gezellig hebben is het leuk, en hebben we het samen gezellig als je op iemand zit te wachten had je je tijd anders kunnen gebruiken zoals je zelf wilt, samen gezellig hebben is samen besluiten dat je nog even samen wat leuks blijft doen. Het heeft ook met respect te maken vind ik, iemand die te laat komt vindt zijn / haar belang belangrijker. Het kan altijd een keer gebeuren maar als het te vaak gebeurd of zonder noemenswaardige reden dan voel ik me behoorlijk rot.

Belangrijker

Eens met hierboven. Iemand die chronisch te laat komt, ook wanneer op tijd zijn wel belangrijk is, vindt zichzelf belangrijker dan de personen die op hem/haar wachten. Iemand schreef over een ouderavond waarbij er op de afgesproken tijd maar een paar ouders aanwezig zijn en de rest te laat binnendruppelt. Bah.

Ik kan er dus niet goed tegen. 'Beschadigd' door mijn ex, die zo'n chronisch geval was. Ik en de kinderen hebben heel wat tijd doorgebracht met op hem wachten. En met excuses maken naar de buitenwereld.

Zijn nieuwe vriendin noemt hem liefkozend een 'tijdheiden'.

Nicole

Maar als iedereen op tijd is voor het aansnijden van de taart zou je dus ook geen taart genoeg hebben?

Dees

Ik denk dat voor veel notoire laatkomers het eigenbelang niet meespeelt. Ze schatten de tijd verkeerd in, denken dat een klusje of douchebeurt minder tijd kost dan realistisch is en beginnen dan te laat en voelen zich vaak schuldig omdat het ze wéér gebeurd is.

Maar kaaskopje

Dat zijn toch niet de mensen die een uur te laat komen of helemaal niet?
Bij dat soort mensen denk ik aan 5 minuten of zo. Als je nog 10 minuten hebt en je begint aan een klus van 1.5 uur of aan een klus van 10 minuten, dat is toch wel een verschil in mentaliteit.

Dees zegt: iemand die te laat komt vindt zijn / haar belang belangrijker. ===

Ze maakte geen verschil tussen kort en lang te laat komen, maar vond "Het heeft ook met respect te maken vind ik, iemand die te laat komt vindt zijn / haar belang belangrijker.", daar reageerde ik op.

Maar

Als je weet dat je slecht bent in plannen, altijd nog even zus of zo moet enz...
Of:
Dat je een begintijd geeft voor een verjaardag maar het is niet de bedoeling dat ze om die tijd komen, waarom geef je dan niet gewoon de juiste/ vroegste tijd op( vanaftijd)
Of:
Als je altijd nog bezig bent met voorbereiden( kortweg je bent slecht in plannen;-))
Waarom probeer je dat dan niet aan te passen terwijl men dat wel wordt verwacht van elke andere kant?
Waarom weegt wat je zelf fijn vindt dus zwaarder of minder zwaar dan wat de ander gewend is?
Ik wil best wat later komen dan op tijd, als de andere kant mij dan ook tegemoet komt ipv zich verschuilen achter excuses van nu eenmaal zo zijn. Want zo ben ik immers ook nu eenmaal?

Volgens mij

Heb je gewoon te laat komers, te vroeg komers en natuurlijk vanalles daar tussen in.
Het heeft te maken met executieve vaardigheden en met hoe je in het leven staat. Wat zwaarder weegt meestal weet ik niet, wellicht is het erg verweven met elkaar.

Maar de mensen die slecht kunnen plannen/ met tijd omgaan of gewoon niet graag met tijd stipt omgaan zijn wel al fiks in het nadeel in onze maatschappij. Zoveel draait om tijd en op tijd komen.

Ik ben zelf (bijna) altijd op tijd maar het kost me veel stress.
Veel liever zou ik daar relaxter mee om kunnen gaan.
Zou gezonder voor me zijn, dan heb ik ook meer te bieden weer voor een ander!

Als ik nu meer tijd had;) zou ik wel benieuwd zijn naar onderzoeken hierover; staan te laat komers relaxter in het leven en zijn ze misschien gezonder?
Of misschien juist niet, omdat het sociaal zo onacceptabel wordt bevonden (zie ook dit draadje) en staan ze wel bol van schuldgevoelens.

afspraak

Als je met elkaar wat afspreekt, dan is het wel van belang je daaraan te houden. Dus als je een exacte tijd afspreekt (voor de stipten onder ons) of een ongeveer tijd (voor de meer flexibelen), je zult je toch ergens aan die afspraak moeten houden. Wie dat niet doet, geeft een boodschap af dat hij/zij de ander minder belangrijk vindt. Gewoon passend op tijd komen is echt geen rocket science, elke simpele ziel kan het leren. Niet op tijd komen is een keuze.

Zeg ik, -stipt is my middle name-

Kaaskopje

Klopt ik geef geen verschil tussen hoe lang te laat zijn. Maar eigenlijk is het heel simpel, kom je een keer een minuut of 10 te laat prima ga ik echt niet over vallen, is het consequent dan val ik er al sneller over. Is het veel langer bijvoorbeeld een half uur tot een uur dan vind ik het heel vervelend, uiteraard is het ook afhankelijk van de reden enzo. Ik bedoel als op zaterdag er ineens 2 uur file staat dan hoor je mij niet klagen.

Het kan wel

Die opmerking over 'belangrijker', dat was ik. Maar zoals ik schreef; mijn mening over te-laat-komers is gekleurd door mijn ex. Die het altijd zo draaide dat hij overal te laat kwam, ook als het er echt wel toe deed (je kind een kwartier eenzaam op een station laten wachten omdat je te laat bent met ophalen is niet leuk). Hij voelde zich nooit schuldig. Iedereen moest maar begrijpen dat hij even iets dringenders te doen had.

Nu is hij wel een 'apart exemplaar'. In een wat gewoner voorbeeld; ik zit op een vereniging met repetitie eens in de week. Een van de leden komt standaard altijd ca 15 min te laat binnen. Da's bekend. We maken er met z'n allen grapjes over ('zij weer') maar stiekem vinden we het allemaal irritant. De dame in kwestie heeft geen werk, kinderen of andere 'verzachtende omstandigheden', ze gaat gewoon (elke week opnieuw) te laat van huis.
Sons rijdt ze met mij mee naar een uitvoering. Dan moet ze dus wel op tijd bij mij zijn. En dan is ze er wel.. rara hoe kan dat..??

Relaxed

Het kost me geen moeite om op tijd te komen, dus ik sta ook heel relaxed in het leven

belangrijk

Ik vind het wel jammer dat veel mensen er van uit gaan dat als je te laat komt, je de ander niet belangrijk genoeg vindt. Nu kan dat gelden voor laatkomers die een half uur na de afgesproken tijd komen aankakken en geen sorry zeggen OF zelfs verontwaardigd reageren als de ander hier wat va zegt, maar dat geldt echt lang niet voor alle laatkomers toch? Ik ben nooit overdreven laat, behalve als er echt iets onvoorziens gebeurt, maar ik ben wel vaak 5 en soms 10 minuten te laat (meestal gelukkig nét op tijd) en geloof me, ik baal nog veel meer dan degene die op me wacht. En het heeft niets te maken met de ander wel of niet belangrijk genoeg vinden. Ik heb ook wel eens bijna het vliegtuig gemist en vakantie vind ik toch wel echt heel belangrijk en iets wat ik puur voor mezelf doe.

Van dat vliegtuig was omdat ik verkeerd had begrepen tot wanneer ik mocht inchecken. Toen ik aankwam bleek dat de incheck-tijd nét om was, nou ik kon wel huilen. Gelukkig mocht het toch nog.

Mijn oude ik

Vroeger toen ik nog niet veel zelfdiscipline had ), kwam ik standaard te laat op mijn werk. Achteraf gezien vind ik dat zelf ook achterlijk, maar goed, dat gebeurde wel. Mijn werkgever werd er wanhopig van en besloot op een goede dag dat ik het dan maar moest voelen. Ik kreeg voortaan voor 5 minuten minder salaris. Tja, wat moet ik ervan zeggen... Ik nam mijn verlies en bleef het doen, want nu met toestemming. Later, toen ik ouder en wijzer en een opvoeding van eigen kinderen achter de rug had, kreeg ik een baan met flexibele werktijden. Inmiddels was ik zelf zo 'braaf' dat ik daar amper flexibel mee om durfde te gaan. Toch wel raar om zomaar 5 minuten, of 10 minuten later te beginnen. Maar dat het kón was heel prettig. Een keer wat later was niet erg. Als mijn toenmalige werkgever dat ook had ingevoerd (maar dat was toen nog niet gebruikelijk) had hij gemerkt dat ik een werknemer was geweest die de éindtijd totaal niet in de gaten hield en naar huis gestuurd moest worden met 'het is allang 5 uur geweest hoor!'. Maar goed, 'as is verbrande turf' . Pauzes, de eindtijd... ik ben daar erg makkelijk mee, zeker als ik mijn werk leuk vind. (Toen ik callcenterwerk deed, dus 'verkopen', hing mijn vinger al boven de pauzeknop voor het zover was.)

Oh ja

nadat ik bovenstaande verstuurd had, bedenk ik me dat bij die eerste werkgever iedereen al ruimschoots voor einde werktijd alles klaar had staan voor vertrek en zat te wachten tot het tijd was. Dan werd er dus bedrijfwijd minutenlang niet gewerkt.